خانواده برتر

سلام به همگی

چند وقتی بود که تصمیم داشتم مطلبی در مورد اردوهای جهادی و گروه های جهادی و چرا ما به این گروه ها نیاز داریم و چطوری عضو آن بشیم...و اطلاعات کاملی درمورد نوع فعالیت این گروه ها بنویسم تا دوستان عزیز بیشتر باهاش آشنا بشند مخصوصا الان که فصل جهادی و گروه های جهادی در اسفند ماه شروع به برنامه ریزی و عضوء گیری جهت اردوهای جهادی نوروزی انجام می دهند...درکل امیدوارم که مطلب مفیدی واستون باشه و سئوالاتی که دارید رو پاسخ بده.

خب اول درمورد ساختار گروه جهادی واستون توضیح میدم تا کمی با جایگاه حقوقیش آشنا بشید:(البته کل مطلب بر اساس تجربیات خودم حالا چقدر دقیق خدا می دونه)

گروه جهادی زیر مجموعه جهاد سازندگی  استان  و  جهاد سازندگی هم زیر مجموعه سپاه  پاسداران قرار می گیره و مثل شرکت ها و موسسات دارای اساسنامه و شرح فعالیت....(یعنی شما می تونید تو مناقصات و الباقی مسائل نیز شرکت کنید و از امتیازات موسسات خیریه نیز برخوردارید ).

چطور می شود عضو گروه جهادی شد؟

گروه جهادی معمولا وابسته به مساجد و پایگاه های بسیج و بسیج دانشجویی است ، یعنی یه شخصی از طرف این سه مکان جهت ثبت گروه جهادی اقدام می کنه بعد از بررسی مدارک و صلاحیت اون شخص روند اداریش که در انتها منجرب به ثبت گروه جهادی می شود انجام می گیرد.

در گروه جهادی یک شخص بعنوان فرمانده جهادی(مسئول کل) ، و الباقی مسئول(درمانی) ، مسئول (تدارکات و پشتیبانی) ، مسئول(فنی و مهندسی یا عمرانی) ، مسئول (فرهنگی) ، مسئول( کار آفرینی یا اقتصاد مقاومتی) ... و از این قبیل مسئولیت ها هست  که شورای جهادی رو تشکیل می دهند که در ادامه بیشتر توضیح میدم.

حالا متقاضی واسه اینکه بخواد عضو گروه جهادی بشه باید از طریق اطلاع رسانی هایی که در سطح شهر یا اینترنت انجام میشه به یکی از این سه مکان بره و عضو بشه...

مدارک یا چیز خاصی هم نمی خواد ، معمولا اسم و فامیل و شماره ملی و شماره شناسنامه و سن و  رشته تحصیلی و تخصص و اینجور چیزا رو می پرسند....مثلا من یادم تو تخصص زده بودم حمال درجه یک ابزار کار بیل و کلنگ:D

بعد تو قسمت پیام ضرروری فرمی که پر می کردم نوشته بودم که غذا پرچم نباشه بعدا رفته بودیم واسه جلسه توجیهی فرمانده می گفت پرچم چیه دیگه؟ گفتم منظورم نون و پنیر و گوجه و سبزی بود:D حالا واستون تعریف می کنم اوضاع غذایی از چه قرار....

خلاصه میرید ثبت نام می کنید اگر تخصص داشته باشید که خیلی عالی میشه مثلا طرف مهندس عمران یا اصلا مهندس نیست ولی کار عمران تجربی بلده این تو گروهای جهادی که کار عمرانی می کنند خیلی بدرد بخور میشه ، یا مثلا طرف پزشک یا دانشجو پزشکی یا دندون سازی .....کلا کسایی که تخصص دارند نسبت به بقیه در اولویت اند.....

بعد که ثبت نام کردید یه روزی مشخص می کنند برای توجیه کردن نیروها و تقسیم کار و شرح وظایف و مشورت کردند....که با توجه به مدیریت اون گروه زمان این مشخص میشه ، مثلا من عضو یه گروهی بودم دقیقا یک ساعت قبل از سوار اتوبوس شدند فهمیدم داریم کجا میریم ، میخوایم چیکار کنیم.....یا مثلا قرار بود بریم کرمانشاه ، دم اتوبوس فهمیدم مثلا میخوایم بریم سیستان بلوچستان....خلاصه این قسمت مربوط به توانمندی و مدیریت گروه جهادی که عضو هستید و مسئول روابط عمومی اوناست ....

یه مثال دیگه بزنم یه گروه عضو بودم خیلی مدیریتش قوی بود از یک ماه قبلش همه ی برنامه ها مشخص بود یک هفته قبل از سفر هم جلسه توجیهی گذاشتند و کاملا موضوع رو توضیح دادند حتی عکسا سفر قبلی رو گذاشته بودند هم تجدید خاطره بود واسه اعضا هم شمایل کلی کار شفاف می شد واسه اعضای جدید.....

بعضی از گروه جشن اختتامیه و افتتاحیه دارند که خیلی کار قشنگی اینم بعدا توضیح میدم......

خلاصه شما واسه اینکه عضو یه گروه جهادی بشید باید از اطلاع رسانی های سطح شهر استفاده کنید یا دیگه خیلی حال و حوصله داشتید برید جهاد سازندگی استان ازش لیست گروه های جهادی که قرار امسال بروند اردو رو بگیرید....

یه نکته دیگه ای که به ذهنم رسید این که، واسه ثبت نام نیاز نیست حتما عضو گروه جهادی شهر خودتون بشید هرجای ایران  گروه جهادی باشه می تونید عضو بشید ...ولی در کل بزرگترین مزایایی که از شهر خودتون عضو بشید این که هم فرهنگ و هم زبونید بعد از اتمام اردو هم می تونید باهم در تماس باشید همدیگه رو ببینید.....

نوع فعالیت گروه های جهادی چیست؟ و چرا ما به گروه جهادی نیاز داریم؟

خب من خودم تا حالا فقط عضو گروه های جهادی عمرانی بودم بخاطر همین اطلاعات بیشتری در این زمینه دارم حالا اگر کسی تجربه ای با سایر گروه داره زیر همین مطلب توضیح بده ممنون میشم.

یه توضیح کوتاه بدم :

گروه جهادی می تونه تو همه ی زمینه ها وارد بشه یعنی محدودیتی نداره یعنی تو یک اردو می تونه هم عمرانی هم پزشکی هم فرهنگی ...برگزار کنه دیگه اون بستگی به نظر شورای گروه و امکانات و سایر موارد داره....ولی من بشخص به این نتیجه رسیدم که اگر تخصصی عمل بشه خیلی ریشه ای تر میشه مشکلات رو برطرف کرد. در ادامه واستون چندتا مثال میزنم .

اردوی عمرانی: طبق بررسی هایی(شناسایی) که قبلا مدیریت گروه انجام داده یه منطقه رو در نظر میگیره بطور مثال منطقه ایرانشهر سیستان و بلوچستان بخش بزمان روستای فلان، نیاز به یک عدد مدرسه داره.....بعد از هماهنگی که با ارگان ها و سازمان های مربوطه انجام میده تصمیم میگیره که نیاز اون روستا به مدرسه رو برطرف کنه.....حالا میاد حساب کتاب می کنه مثلا اردوهای ما 10 روزه است نیاز به چند نفر جهادگر داریم تا بتونیم تو این زمان مدرسه رو تمام کنیم ، چه تخصص هایی نیاز داریم ، چند شیفت باید کار کنیم ، مصالح از کجا بگیریم ، آب و هوای اون منطقه چطوری ، اون زمان هوا سرده یا گرم یا بارونی یا برفی....دسترسی به جاده چطوره ، محل اسکان کجاست(مهم ترین بخش) ، چه امکاناتی نیاز داریم ، چه امکاناتی موجوده ، هزینه ها چقدر میشه ......خلاصه اینقدر مسایل ریز وجود داره که تمامی نداره....و مدیریت گروه باید به همه این مسایل رسیدگی کنه، در کل خیلی کم پیش میاد مدیریت گروه قوی باشه مگر اینکه طرف خیلی با تجربه باشه و اردو های زیادی اومده باشه....در ادامه تعریف می کنم چه مسائلی ممکن پیش بیاد.....

اردوی پزشکی: روند همه شون مثل هم منتها هدف تو این اردو برطرف کردند نیاز پزشکی (مثل دندون و پوست و بیماری های زنانه و اینجور چیزاست)

من خودم تا حالا اردوی پزشکی نرفتم دقیق نمی دونم چیکار می کنند با جو بچه هاشون هم آشنایی ندارم....حالا شاید امسال رفتم

اردو با محوریت کشاورزی و دامپزشکی: یکی از بهترین کارایی که میشه انجام داد این که متخصص کشاورزی و دامپزشکی ببرید مشکلات اون روستای محروم رو حل کنید مثل آفات و بیماری ها واقعا کمک بزرگی.... من خودم ترجیح میدم تو یک اردو بجای اردوی فرهنگی  از این استفاده کنم....

اردوی فرهنگی مذهبی: اینم همینجور که از اسمش پیداست کار فرهنگی و مذهبی انجام میدهند مثلا میرند با بچه ها بازی می کنند  ، حدیثی داستانی قرآنی چیزی می خونند ، چندتا شعر یاد بچه ها میدند....

معمولا تو همه ی اردوها این قسمت هست که بیشترش هم خانوما انجام میدهند ، یعنی اردوهای جهادی که مختلط یعنی هم آقایون هم خانوما شرکت می کنند این موضوع وجود داره.....

در کل همه ی این موارد بستگی به بودجه و مدیریت گروه داره که کدوما رو برگزار کنه .....راستی تو بحث پزشکی فکر کنم مشاوره خانواده هم وجود داره...

چندتا نکته خدمتون عرض کنم بعد بریم سراغ اصل موضوع که اردوی جهادی چیه و چطوری برگزار میشه چه کارایی اونجا انجام میشه ، جوّش چطوری ، برنامه داخل اردو چیه.....

اولین نکته این که بودجه جهادی چطوری تامین میشه :

ببنید تا اینجایی که من اطلاع دارم بودجه جهادی بیشتر اسم و تبلیغات همچین چیزی نداریم فقط یه تعداد خاص از گروه های جهادی که وابسته به دانشگاه های خاص اند این بودجه رو دارند (که معمولا هم کار خاصی انجام نمی دند هزار تا دختر و پسر و می برند دور خودشون می چرخونند بر می گردونند در صورتی که با اون پولا میشه گروه های جهادی متخصص رو فعال کردو خدمات خیلی بزرگی ارائه داد)

قانون و عرف این که جهاد سازندگی بودجه گروه های جهادی رو بده ولی در عمل این اتفاق نمی افته ، اگر مدیر گروه خیلی هفت خط باشه خیلی پیگیری کنه بره و بیاد شاید بزور بتونه 30% بودجه رو بگیره....اونم معلوم نیست قبل اردو بتونه بگیره یا بعدش....یکی از دلایلی که اکثر گروه های جهادی بعد از یه مدت منحل میشند همین بحث بودجه است ، چون معمولا مدیریت گروه بنده خدا واسه اینکه روندکار متوقف نشه همه جا نسیه جنس میگیره یا چک میده ، خلاصه بعد اردو اون می مونه و کلی بدهی....

ما تو گروه جهادی خودمون به بچه ها می گفتیم که هرکی واسش مقدور خرج خودش رو بده که شامل هزینه بلیط رفت و برگشت و خورد و خوراک میشه که همون اول تو اتوبوس جمع آوری میشد ، من خودم یک میلیون پول میدادم....

خیلی گروه ها هم اصلا پولی نمی گیرند....ولی در کل خوبه خود آدم معرفت داشته باشه از مدیر گروه بپرسه که مثلا پول نیاز داری یا مثلا من اینقدر پول می تونم کمک کنم به گروه.....خلاصه سر موضوع مالی سختگیری نکنید اگر دارید کمک کنید .

ما تو اردو جهادی یه عده داریم مخصوص چاپلوسی اند مثلا ما میخوایم مدرسه بسازیم پول نداریم که آهن بگیریم یا پول نداریم مصالح تهیه کنیم ، یکی میره سمت آموزش پرورش شروع می کنه چاپلوسی یکی میره پیش شهردار ، یکی میره جهاد کشاورزی....خلاصه هرجا بشه میریم، از یکی پول میگیریم از یکی حواله مصالحه از یکی ماشین الات سنگین .....خلاصه همینجوری باید امکانات اردو رو جمع آوری کرد...

یادم یه سری پول غذای شب آخر و نداشتیم مخ یکی از پولدارای اونجا رو زدیم شب آخر همه رو واسه شام دعوت کرد خونش:))

خلاصه هرکی مسئول گروه جهادی باید خیلی آدم پرو و پیگیری باشه ....باور کنید یکی از معضلات گروه جهادی غذاست...بخاطر اینکه پول ندارند هر شب نون و پنیر و گوجه می دند ....حالا در ادامه توضیح میدم:D

نکته دوم:

یه بحثی سال ها مطرح که چه اردویی ارجحیت داره نسب به بقیه اردو ها......

یه سری میگند که عمرانی ارجح  یه سری می گند پزشکی یه سری می گند فرهنگی مذهبی

تا حالا بیشترین بحث بین عمرانی و فرهنگی مذهبی بوده.....

من با توجه به تجربه ای که کسب کردم بنظر خودم وقتی داری نقاط محروم کار می کنی همه چی اونجا نیاز دارند یعنی همه نوع اردویی رو باید اونجا برگزار کنید ولی بدلیل مسایل مالی اگر بخوایم اولویت بندی کنیم عمرانی  با چند پله بالاتر از بقیه است دلایل هم واسش دارم...

گروه ما کار تخصصش آبرسانی که در ادامه واستون بیشتر توضیح میدم و تنها گروه متخصص در کشور ...ما امسال روستایی رفتیم که از سال 85 تا امسال بدلیل خشکسالی آب آشامیدنی نداشتند یعنی ابتدایی ترین حقوق یک انسان حق آب و هواست که اونا آب نداشتند و مجبور بودند کل روستا پول رو هم بذارند و بصورت هفتگی یک تانکر آب بخرند جهت مصارف آشامیدنشون.....

حالا شما فکر کن بین آب(عمرانی) و مثلا نمی دونم دندون(پزشکی) و دین(فرهنگی) بخوایی یکی رو انتخاب کنی؟  من به آب که همون عمرانی رای میدم....

درکل تو مناطق محروم که کار می کنید بدلیل اینکه بی عدالتی اجتماعی رو از نزدیک لمس کردند اصلا کار فرهنگی جواب نمیده بخاطر همین نباید خیلی وقت گذاشت ، مثلا  ما مشکل آب اون منطقه رو حل کنیم بعد بگیم ما به دینمون عمل کردیم که اومدیم کمک شما وظیفه ی ما بوده ، اونوقت اونا با جون و دل قبول می کنند حرفمون رو ولی وقتی عملی نبینند تو فقر مطلق باشند کسی محلشون نذاشته حالا شما هی بخواید از خدا و پیغمبر بگید اصلا نمی پذیرند....بخاطر همین من نظرم رو کار عمرانی.

نکته سوم:

اردو جهادی چند دفعه در سال برگزار میشه اولیش 2 فروردین تا 15 فروردین ، یدفعه هم در ایام تابستان....حالا با توجه به شرایط اضطراری مثل زلزله کرمانشاه می تونه اردوهای متعددی خارج از عرف زمانی برگزار بشه...

بنام خدای مهربان 

خب دوستان از الان میخوام یه سفر اردوی جهادی رو از اول تا آخر تعریف کنم البته سعی می کنم مطالبی رو بگم که ممکن واستون مفید باشه.

خب شما یه اطلاعیه می بینید حالا چه تو اینترنت یا دم مسجد یا دانشگاه یا تو سطح شهر که نوشته اعزام گروه جهادی به خراسان ثبت نام تا 20 اسفند زمان حرکت 2 فروردین  به مدت 14 روز جهت انجام امور عمرانی

از اونجایی که همیشه تو تلویزیون مستند این اردوها رو دیدید یه مشت بچه بسیجی ریشو که ادعا دارند جا پای شهدا گذاشتند دارند تو مناطق محروم بیل و کلنگ می زنند.... کنجکاوی که جریان چیه....منم دوست دارم برم ببینم چه خبره....ولی چون ذهنیتی از این موضوع نداری مرددی ...اونجا چیکار می کنند ، چطوری میرند ، با چی میرند ، جوشون چطوری ، من خیلی مذهبی نیستم ، من حوصله ندارم ، چقدر پول میخواد ، خلاصه هزارتا دلیل و سئوال که مانع میشه بخوای بری ولی همیشه ته دلت دوست داشتی به بقیه کمک کنی ولی فرصتش پیش نیومده....

خلاصه دل و به دریا میزنی به اون شماره زنگ میزنی آقا سلام ببخشید واسه این اردو تماس گرفتم ، می خواستم ببینم قضیه چیه.؟

تا حالا اردو رفتید ؟ نه اولین بار

خیلی سخته ها؟ کلی اذیت میشی ، از صبح تا شب باید کار کنی ، هوا هم خیلی گرم هااااا حموم نیست.....

خلاصه بهت اطلاعات سفرو میده میگه خواستی ثبت نام کنی بیا فلانجا ببینمت ولی حتما تا قبل از 20 اسفند بیا چون ممکن دیگه ظرفیتمون پر بشه...

خلاصه میری خونه با خانواده ات درمیون میذاری ، سریع کل خانواده باهات مخالفت می کنه ، آره اینا خودشون مملکت رو خوردن بچه هاشون فرستادند خارج عشق و حال بچه ها مارو می فرستند واسه حمالی ....نه حق نداری .... تو اگر راست میگی بیا به مادرت کمک کن تو اگر راست میگی برو نون بخر....خلاصه اینقدر میرند تو مخت تا منصرفت کنند....اگر بی کار هم باشی که دیگه بدتر ...تو اگر راست میگی برو سر کار واسه خودت زندگی تشکیل بده ...خلاصه از زمین و زمان واست می زنند که نری ....

آخرش تو بیشتر لج می کنی می گی بذار برم حداقلش این واسه عید چهارتا فامیل و نمی بینم که ازم سئوال بپرسند چه کار می کنی ....

با تمام سردرگمی ها و شک و شبهاتت تصمیم میگیری بری  و میری....شروع میکنی بار و بندیلت رو بستن و هر چی که نیاز داری و نداریو می چپونی تو ساکت حتی اون کتاب که 10 سال نخوندیش هم مخض احتیاط میاری ....هندزفری و شارژر گوشی که دیگه اولویت....مامان که می بینه قضیه جدی دیگه نمیشه جلوت رو گرفت شروع میکنه نصیحت کردن که آره هر یه ساعت باید بهم زنگ بزنی و هرشب باید صدات بگوشم برسه و اینجا نریو اونجا بری مواظب خودت باش زیاد تو گرما نرو....آخرش هم یکم آجیل و ماجیل شکلات مریزه تو پلاستیک بهت میده ضعف کردی بخوری.....یه چندتا ماچ و قرآن و آب و....خلاصه بدرقه ات می کنه.....

با ساک گنده ات میری سمت محل قرار که ترمینال یه سری جوون می بینی در حال بگو بخند و روبوسی و خوش و بشند که معلوم از قبل همدیگه رو می شناسند  ازشون می پرسی که درست اومدی؟ واسه جهادی  دارید میرید خراسان؟ اونا میگند آره و ساک گنده ت رو مسخره می کنند که چه خبره ات مرد مومن مگه سفر قندهار میری....تازه اونجا متوجه  کوچیکی و جمع و جوری ساک بقیه میشی....خلاصه خودتو معرفی می کنی بچه کجایی چه رشته ای خوندی و از اونجا که اکثرا دانشجواند واسشون مهم از کدوم دانشگاهی.....بعد که می فهمند کلا دانشجو نیستی تازه می فهمند چرا تو دانشگاه ندیدنت....خلاصه سوار اتوبوس میشی یه چندتا صلوات می فرستی و اون عقب اتوبوس هم که صدای کرکر و خنده اشون میاد ....هر چند دقیقه هم یکی میاد سرشماری می کنه و اسما رو چک می کنه یکی میاد شیرینی و آجیل و خوراکی پخش می کنه....اگر قرار پول سفرتون بدید همونجا ازتون میگیرند و یادداشت می کنند....یه سری ها هم در حال درآوردن لباس و  پوشیدن شلوار خونگیو  زیر پیراهنی تو اتوبوس اند که واست عجیبه......خلاصه اتوبوس حرکت میکنه .

از اونجایی که صفرکیلومتری از هر فرصتی شده استفاده می کنی تا درمورد گروه جهادی و کاری که باید انجام بدید اطلاعات جمع آوری کنی  شروع می کنی با بغل دستیت رفیق شدن که تا حالا اومده اردو؟ سال قبل چیکار کردند ؟ الان میریم چیکار میکنیم.....کم کم متوجه می شید اوضاع از چه قراره....

خلاصه کم کم هوا تاریک میشه خنده ها به پچ پچ تبدیل میشه و اتوبوس واسه نماز وغذا می ایسته می خونی و  می خوری سوار میشی کم کم متوجه میشی قضیه شلوار راحتی وزیر پیراهنی چیه(عرق سوز) و دعا می کردی کاش تو هم اینکارو می کردی....خلاصه کم کم چشما سنگین میشند ، بچه های قدیمی تر هم که از زمان حرکت تا حالا کف اتوبوس زیر انداز ،انداخته بودند خوابیده بودند....هیچی هم واسشون مهم نبود....توپ هم تکونشون نمی داد....به جایگاهشون غلطه می خوری...

شارژ گوشیت هم در حال تمام شدن از بس تو  اینترنت سرک کشیدی.... و پرسون پرسون دنبال پاور  بانک می گردی تا یکی پیدا می کنی قول میدی نیم ساعت بهش برگردونی....از غذا اینقدر ناشی بودی یادت رفت شارژر از تو ساکت دربیاری راننده هم حوصله نداره در صندوق باز کنه....دیگه مجبوری می گذرونی....دم دمای صبح میرسی یه جایی که قشنگ فقر و بدبختی ازشون می باره...البته همه جا تاریک و خاکی زیاد چیزی متوجه نمی شی....

پشت سر بقیه وارد یه مدرسه میشید که ظاهرا محل اسکان شماست....صدای اذان مسجد هم میاد فرمانده میگه که ساکاتون بزارید بریم وضو بگیریم واسه نماز.....همون اولش ضد حال میخوری که با خستگی راه و بدن درد بخاطر چند ساعت نشستند تو اتوبوس حالا باید برید مسجد روستا نماز جماعت....خلاصه تو تاریکی با نور گوشی راه پیدا می کنید میرید البته بدت هم نیومد نسیم اول صبحی که به صورت نمناکت بخاطر وضوع گرفتن میخوره خیلی لذت بخش....خلاصه میری نماز می خونید و با چندتا محلی هم سلام و علیک می کنید صلوات می فرستید بر می گردید ، فرمانده میگه که برید یه چند ساعت بخوابید.....خلاصه یکی از کلاس ها  رو انتخاب می کنی وارد میشی با چند نفر دیگه که هم سن پدرت اند...محل خوابت رو انتخاب می کنی ، یه سری رو زمین می خوابند یه سری هم چندتا تخت موجود رو اشغال می کنند....تو هم می پری یکی از تختا رو میگیری....

بقیه هم سعی می کنند با دوستاشون برند تو یه اتاق که باهم باشند...هنوز خبر نداری که بچه هایی که اومدند تو اتاق شما دهن سرویسای اردو اند...همه رو دیونه می کنند...خلاصه سعی می کنی بخوابی ولی خوابت نمی بره همینجوری چشاتو می بندی 2 ساعت دیگه صداتون می کنند واسه صبحانه ، میرید صبحانه می خورید و بعد جمع میشید دور هم فرمانده شروع می کنه صحبت کردند که ما چرا اینجاییم ، شرایط منطقه به چه شکل ، فرهنگشون به چه شکل ، چه کار باید انجام بدید ، چه کار نباید انجام بدید ، بدون اجازه مسئولتون جایی نمیرید ،  و و  و.......

بعدم چندتا از مسئولین اونجا مثل شورای ده و کد خدا و نماینده سپاه و آموزش و پرورش میان یه سلام علیکی می کنند تشکر می کنند که اومدید بعد جیم می شند ....بعد فرمانده شروع می کنه به تقسیم کار از نیروهایی که می شناسه و مسولیت ها رو بینشون تقسیم می کنه.....

از اونجایی که خیلی دوس داری مشارکت داشته باشی و ایده و نقطه نظرات زیادی داری فرمانده احساس می کنه قابل اعتمادی به تو هم مسئولیت میده.....خلاصه مسئولیت زمان بندی و تقسیم شیفت و  برنامه ریزی و بقول معروف نقشه راه رو باید بکشی....از اونجایی که عکاس نیومده عکاسی با گوشی هم به عهده میگیری.....

تا اینجا شروع خوبی بود....تصمیم بر این شد اولین شیفت بعد از ناهار بره سر کار....که تو هم چون مشتاقی میخوای باهاشون بری.....

اولین شیفت از افراد داوطلب و مسئول پروژه عمرانی شکل میگیره....که جهت بیرون آوردن ابزار کار و تمیز کردن اونا که کار منو بقیه دوستان و محاسبات پروژه و خط کشی خطوط که کار مسئول پروژه و اوست بنا ست.....

بچه های تدارکات هم درحال آماده کردن ناهار و بیرون اوردن ظروف یبار مصرف چیدن سفره بودند.....که در نهایت غذا شد نون و پنیر گوجه....یه سری از بچه ها به نشانه ی اعتراض با خنده  خط و نشون می کشند که همین یه وعده  فقط پرچم می خورند وگرنه کار نمی کنند ، که در آخر می بینیم نصف اردو رو فقط نون و پنیر و گوجه خوردیم......

خلاصه وظیفه هر کسی مشخص میشه ، یه سری مسئول امور اداری و پیگیری در ادارات و سازمان ها بودند از جمله فرمانده که دیگه دیده نمی شند فقط موقع استراحت ، دو نفر مسئول تدارکات از جمله درست کردن چایی و کیک  و رسوندن آب و شربت و چیدن سفره و برداشتن اون بودند و یک نفر هم آشپز......

هر گروه یا شیفت هم شامل 12نفر بود که یدون اوستا بنا و الباقی کارگر ....

2 نفر هم برقکار داشتیم که مسئول رسیدگی و راه اندازی روشنایی محل کار بود که خیلی مهم ....

تو هرشیفت دو نفر مسئول درست کردن بتن  ، 2 نفر مسئول جابجایی با فرغون و الباقی هم بیل و کلنگ ....

حالا این وسط اگر امکان داشت یکی دو نفر بیکار بمونند که واسه اینکه بچه ها خسته نشند هر نیم ساعت یک ساعت باهم جابجا می شدند 

تازه نفس ها میرفتند جای اونا ، اونا میومدن استراحت می کردند....

همینطور 2 نفر مسئول خرید و پشتیبانی که یکی با ماشین یکی با موتور هرچیزی نیاز داشتید رو می خریدند و میوردن....

1 نفر هم مسئول فرهنگی که کارش قراردادن عکسا و تویت کردن بود که خود پشتیبانی انجامش میداد

از اونجایی که احساس می کنی برنامه ریزی و عکاسی به تنهایی حق مطلب رو ادا نمی کنه شروع می کنی به کمک های بیشتر مثل بیل و کلنگ زدن ، فرغون بردن ، بتن درست کردند....خلاصه از اونجایی که می بینی بچه های تدارکات ضعیف عمل می کنند خودت تدارکات رو هم به عهده میگیری....از این رو میشی اچار فرانسه همه باهات حال می کنند که دمت گردم....چقدر تو خوب و مفیدی....

خلاصه شیفت صبح از 6 صبح تا 1 ظهر موقع اذان

شیفت شب   از 4 عصر تا 10 شب 

از اونجایی که تو روز بهتر کارا انجام میشه قرار شد شیفت صبح رو بچه های کاری تشکیل بدند که کار جلو بره...خلاصه شیفت تمام میشه دور هم نماز جماعت می خونید سفره هم پهن می کنند و ناهار ماکارونی چرب و چیلی رو میارند ...حالا روت نمیشه بگی من ماکارونی دوس ندارم اونم از نوع چربش دیگه چون میدونی چاره ای نداری و خیلی خسته و گشنه ای شروع می کنی به خوردن.....خلاصه در آخر هم از مامان تشکر می کنی ...

راستی به آشپز گروه جهادی می گند مامان حالا طرف یه متر ریش داره...:D

خلاصه میری استراحت کنی ....می بینی که شیفت بعد از ظهری اینقدر سرو صدا می کنند شوخی خرکی که آسایش واسه هیشکی نذاشتند...قید خوابو می زنی شروع می کنی پیام دادند به خانواده...دیدن عکسا....یکی میاد میگه شیف بعد از ظهری آماده باشه....خلاصه از اونجایی که عکاسی تصمیم میگیری تو هم همراهشون بری که بچه ها می گند خسته ای نمیخواد بیای ما خودمون عکس میگیریم ولی از اونجایی که مسئولیت پذیری قبول نمی کنی ، یهو می بینی که چندتا از بچه های شیفت صبح هم آماده شدند....از جمله پیرمردای گروه ...از اونجایی که خیلی آدمای مشتی و با صفایی اند و برای خدا اومدند دوس دارند تو هر دوتا شیفت باشند....

خلاصه با کلی آدم دوباره میرید سر پروژه...

همین روال ادامه پیدا میکنه با این تفاوت که تازه کم کم با بچه ها آشنا میشی جیک تو جیک میشی....جالبه می بینی که اصلا اونجور که تصور میکردی نیست خیلی از بچه ها اصلا مذهبی نیستند ولی اعتقاد دارند دوس دارند به همنوعاشون کمک کنند یا خیلی هاشون کلا از لحاظ سیاسی مخالف همند ....واست جالب میشه که وجه اشتراک همه ی اینا خدا و کمک به مردمشون....کم کم باهاشون صمیمی میشی چیزای بیشتری دستگیرت میشه...که اردو جهادی باعث شد بعضیاشون نماز خون بشند ....به هر حال جو بچه ها اون مذهبی که مدنظرت بود نیست...صرفا نماز جماعت می خونند ، اونم اجباری نیست هرکی دوس داشت ولی اکثر بچه ها مشارکت می کنند....

چندتا بچه مذهبی مشتی هم تو گروه هست....که از قیافه هاشون شهادت می باره....جالب اون قسمتی که رپر هم تو گروه پیدا میشه واستون رپ میخونه....مداح هم هست مداحی می کنه....خلاصه همه جور آدمی وجود داره ، دانشجو ، مهندس ، دیپلم... کارمند ، متاهل ، مجرد ، بی کار....کارگر ...صاحب شرکت.....همه چی هست....و چقدر جو دوستانه و صمیمی بینشون انگار هیچ مشکل و اختلافی ندارند....

شبا هم همه دور هم نقی معمولی و ارسطو نگاه می کنند می خندند....

از بازی ها هم که هر شب کمربند بازی و پانتومیم به راه بود...بعضی عصرها هم والیبال داشتیم....

خلاصه کلی اتفاقات جالب و تجربیات جدید بدست میاری...که نمیشه همه رو یجا گفت فقط میخواستم یکم با شرایط اردو جهادی آشنا بشید....

کلا تو اردو جهادی شرایط رفاهی خیلی پایین ، هوا گرم ، ممکن تو کل دوران اردو یکدفعه هم نتونی حموم بری ، غذا چند وعده پشت سر هم نون و پنیر بخوری....ممکن با بچه ها دیگه هم نظرو هم فرهنگ نباشید ....ممکن از مدیریت و برنامه ریزی راضی نباشی...خیلی مسائل دیگه حالا خستگی کار و بی خوابی هم یه طرف دیگه....مخصوصا روزهای آخر اردو که به زمان بندی مورد نظرتون نمی رسید شاید در کل 24 ساعت 4 ساعت هم استراحت نکنید مجبور بشید یه پشت کار کنید....

من یادم تو یه اردو از 5 صبح تا 2 شب کار می کردیم.....تا کار تموم کنیم اینقدر بی خوابی کشیدیم همه بداخلاق شده بودند باهم دعوا می کردند...اینا دیگه هنر مدیریت که همچین مسایلی پیش نیاد البته همه چیزو نمی شه کنترل کرد مثلا مصالح نمیرسه کار عقب میافته.....

خلاصه باید صبور باشید نذارید ناراحتی پیش بیاد .....این اردوها درسته آدم میره به بقیه کمک می کنه ولی درواقع داره بخودش کمک می کنه ..یدفعه برید عاشقش میشید دیگه همیشه دوس دارید برید....دوس دارید به همه کمک کنید...مخصوصا وقتی نتیجه کارو می بینید که دیگه هزار برابر مشتاق میشید باز هم انجام بدید....

یادم یه روستا رفتیم واسه آبرسانی ، من اون موقع قدر این موضوع رو نمی دونستم که چقدر کارمون اهمیت داره البته لازم به ذکر که ما تو کشور 3 تا گروه جهادی داریم که آبرسانی انجام می دند منتها گروه های دیگه در حد چاه کندن و تانکر آب کردن ولی گروه ما خیلی تخصصی ....همون کاری که سازمان آب و فاضلاب انجام میده رو با یک پنجم بودجه انجام می دهد ، از جمله محاسبات مهندسی ، حفر چاه عمیق ، ایجاد خطوط لوله و اجرای آن ، ایجاد اتاقک مخازن و اجرای مخازن در محل ، انشعاب و اتصالات لوله و در نهایت شیر آب درب منازل.....

خلاصه یادم یه پیرزنی بود داشت 2 تا بشکه 25 لیتری آب رو بسختی حمل می کرد اونم تو ناهمواری های روستا که روی کوه بود....یعنی از رودخونه تا درب منزلش ....فرمانده بهم گفت برو کمکش کن ، رفتم بشکه ها رو گرفتم زبونش هم متوجه نمی شدم چه میگه ، گفتم تو راه  رو نشون بده من پشت سرت میام ، همینقدر بگم با اینکه من جوون بودم شاید صددفعه تو راه استراحت کردم تا برسم درب منزلش ، اونم آخرین خونه ی روستا بود....واسم خیلی عجیب بود که این پیرزن چطوری  هر سری 3 کیلومتر تو این جاده تا رودخونه که یه رودخونه غیربهداشتی با عمق 10 سانت بود میرفتو می یومد اونم به مدت 12 سال ....اونجا اهمیت موضوع رو درک کردم....که وقتی شیر اب درب خونه شون باشه چقدر کیف می کنند....

به رسم همیشگی وقتی کارمون تمام میشه میخوایم شیر آب باز کنیم کل روستا جمع میشه صلوات می فرستند جشن می گیرند قربونی می کنند....یه سری وقتی آب از شلنگ اومد خیلی جالب بود یکی از روستایی ها شلنگ ورداشت باهاش رقصید....صحنه ی خیلی عجیبی بود....که خوشحالیش قابل وصف نبود.... 

متاسفانه روستاهای محروم خیلی زیادی داریم ، که  استان خراسان به لحاظ آبی محروم ترین  و استان سیستان بلوچستان محروم ترین استان به هر لحاظ می باشه.....

و ، وقتی وارد همچین مناطقی میشی خیلی دل تون میگیره که هموطنانت با چه سختی دارند زندگی می کنند که از ابتدایی ترین حق و حقوق محروم اند....البته باعث شگفتی تون هم میشه که همچین فرهنگ ها و مردمانی تو کشورتون وجود داره و تا حالا باهاشون برخورد نداشتید....

یکی از بزرگترین مشکلات و چالش هایی که تا حالا باهاش برخورد داشتیم ، بحث فرهنگی و زنان و حقوق زنان ....مناطق محروم که میریم اصلا زنا رو آدم حساب نمی کنند از همین جهت می بینی پیرزن با 70 سال سن باید خودش بره از رودخونه آب بیاره....یا وقتی مریض می شند کسی محلشون نمی ذاره.....

یکی از اتفاقای خوبی که تو اردو جهادیمون افتاد این بود که چندتا از مریضایی که مشکل بینایی داشتند رو شناسایی کردیم با هزینه خودمون بردیم تهران دوا و درمون و عمل کردیم برشون گردوندیم  و این قضیه به لطف خدا تا الان که اینو می نویسم ادامه پیدا کرده و تا الان نزدیک 16 نفرو از روستاهای محروم اوردیم که اکثرشون زنا و بچه  ها بودند که توان مالی نداشتند، مشکل بینایی داشتند یا چشمشون رو از دست داده بودند انشاءالله هفته بعد هم 2 نفرو داریم میاریم که عمل دارند.... پول این کار هم از کمک های مردمی و دوستان و رفقا جمع میشه....که یکی از مشکلاتمون همین قضیه مالی....تا 6 اسفند باید پول خرید قرنیه رو بپردازیم هنوز جور نشده 12 اسفند هم نوبت عمل دادند....البته خدا بزرگ تا حالا لنگ نموندیم.

در کل تو راه خیر بیاید خدا واستون اتفاقای خوبی رقم میزنه و همینجور کارای خیر پشت سر هم واستون ردیف میشه....

خیلی مطالب زیادی وجود داره که میشه درمورد گروه جهادی گفت....منتها دیگه خسته شدم:D

چندتا نکته پایانی بگم دیگه تمام کنم.

اول اینکه وقتی میرید اردو جهادی روحیه تیمی داشته باشید و سعی کنید خارج از برنامه کاری انجام ندید....مثلا ما مورد داشتیم با محلی ها اونجا رفیق شده بود با موتور می رفتند شکارو  اینور اونور ساعت 3 شب میومد...فکر کنید اگر مشکلی یا حادثه ای واسه این پیش میومد یقه مسئول گروه رو می گرفتند هر چند که کل گروه بیمه است ...در کل بدون اجازه فرمانده جایی نرید مخصوصا خانوما.....شرایط اردو جهادی با محل زندگیتون خیلی فرق می کنه شما نمی دونید چه خطراتی تو کمین ....ساده ترینش همین نیش مارو عقرب...تا آدم ناجور که اونجا خفتتون کنند....

ما بلا خیلی سرمون اومده که صلاح نمی دونم درموردش صحبت کنم ، همینقدر بدونید که شما نیتتون سالم و درسته الباقی مردم اونجا اینجوری نیستند ممکن بهتون صدمه وارد کنند....

پس امنیت گروه تو اولویت ، من اگر مسئول گروه بودم بعضی مناطق رو بدون اسکورت نظامی اصلا وارد نمی شدم.....

دوم اینکه جهت جلوگیری نیش پشه و اینجور چیزا از این کرمای ضد حشرات بگیرید بخودتون بزنید.....و حتما تو گروهتون امداد گر داشته باشید....

سوم اینکه من کلا مخالف اعزام خانوما به گروه جهادیم دلایل خودمم دارم ولی در کل امر خوب و پسندیده ای....این وسط باب آشنایی هم پ باز میشه  ممکن ازدواجی هم صورت بگیره...که تا حالا هم خیلی شده.....اکثر بچه های جهادی هم خارج از بحث اعتقادی خیلی بچه های خوبی اند....هم بدرد زندگی می خورند هم بدرد رفاقت.....

چهارم تو مراسم اختتامیه و دور همی های جهادی حتما شرکت کنید هم خوش می گذره هم رفاقتتون بیشتر میشه....

مثلا ما دور همی با بچه ها میریم شنا ، میریم جوجه میزنیم.....می گیم می خندیم.....کلا  هر چندماه یه دورهمی می چینیم......

پنجم اینکه بنظرم همه باید حداقل یکدفعه تو زندگیشون اینجور اردوها رو برند تا بفهمند چقدر همین کمک کم می تونه ، زندگی مردم اون منطقه رو عوض کنه.....

شیشم کرم ضد سوزش یا پودر بچه فراموش نشه که واقعا کارگشاست:D

هرکی راغب شد بره واسه من دعا کنه.

یاعلی

میگن زن ها حسودن،دوست های خوبی نیستن،بدجنسن،چشم دیدن یه زن قشنگتر یا موفق تر از خودشون رو ندارن و همه این ها رو به ذات ما زنان ربط میدن درحالی که حسادت یک چیز انسانیه نه مختص ما زنان و اگر در زمینه هایی در زنان بیشتر دیده میشه به خاطر ساختار و فرهنگی است که در ان بزرگ شدیم .وقتی بزرگترین موفقیت زن را به این تقلیل میدهند که مردی اورا بگیرد و مهمترین عنصر ارزشگذاری یک زن را زیبایی ظاهری او تعریف میکنند و دائما به به زنان هشدار میدهند که اگر هر روز شبیه ملکه زیبایی نباشی اگر همیشه لبخند نزنی و خانمی نکنی همین مردی که الان باهاته (که مقبول بودن او بزرگترین دستاوردت است ) تو را جایگزین میکند،دیگر جای تعجب نیست که زنان بر سر این چیز ها با هم رقابت کنند.وقتی در شرکت ها و ساختار های سیاسی و اقتصادی جا فقط برای تعداد کمی از زنان است عجیب نیست که زنان نسبت به زنان دیگر احساس خطر کنند، ساده لوحیه که همه این ها را به ذات زن ربط بدیم،مسئله پیچیده تر از این حرفاست.ساده انگاریه که تبعیض جنسیتی و مردسالاری را نادیده بگیریم و بگیم ذات زن چنینه .نظام نژاد پرستی هم برای توجیه تبعیض به همین استدلال های ساده بسنده کردند مثلا میگویند سیاه پوستان ذاتا دنبال خشونت و جرم هستند بدون اینکه در نظر بگیرند چه ساختاری باعث شده که اگر رنگ پوستت تیره است راحت ترین چاره خشونت است . حسادت در همه ی ما وجود داره  وقتی تنگنا ها و بن بست های زندگیت بیشتر و سقف زندگیت کوتاه باشه مطمئنا بخل و حسادت هم بیشتر میشه. تازه یادمون نره که حسادت را در مردان در برخی زمینه ها با کلماتی توصیف میکنند که بار معنایی مثبت تری هم دارد مثل غیرت . ما زنان خودمون وظیفه داریم این تفکرات را تغییر دهیم کنار زنان دیگر بایستیم و همدیگر را حمایت کنیم .

شما را نمی‌دانم. اما برای من دردناک است، وقتی می‌بینم زنان ایرانی در باشگاه نه برای سلامتی، بلکه برای "برجسته کردن اندام" ورزش می کنند! و نه برای اصلاح یک عیب کوچک، که برای کن‌فیکون کردن کل ظاهرشان به آرایشگاه مراجعه می‌کنند. دردم می‌آید که دیگر هیچ دختری مجال نمی‌دهد که ببیند بینی‌اش در بیست سالگی چه شکلی خواهد شد! دردم می آید که برخی پزشکان ایرانی برای پول به راحتی دختران 17ساله را جراحی زیبایی می‌کنند و منتظر تکمیل رشد و جا افتادن چهره به عنوان یک جوان نمی‌شوند. نمی‌دانم چه کسی به دختران ایرانی گفت که باید لب‌هایشان را برجسته کنند و چه کسی گفت که این ظاهر زیباست؟ چه کسی گفت که دختری که هنوز موهای ابرو در چهره‌اش وجود دارند، باید همه را از ته بتراشد تا ابرویی غیر واقعی و نازیبا برای خود بسازد؟ دردم می آید که وقتی کسی با مطالعه به این ظواهر انتقاد می کند، او را به "عهدقجری" بودن متهم می کنند. نمی دانم شما چند کشور را دیده اید؟! اگر در جهان گشتی میزدند ، و یا لااقل کمی مطالعه می داشتند، می‌دیدند که در کشورهای جهان اول، تنها زنان معدودی که مشکل روان و اعتماد به نفس، یا بیماری اعتیاد به جراحی زیبایی دارند برای خود چنین شمایلی می‌سازند. هیچ انسان عادی تکرار می‌کنم هیچ انسان عادی فرانسوی یا آلمانی و.‌...در کشورهای اروپا این چنین به آرایش‌های غلیظ و جراحی‌های زیبایی متوسل نمی‌شود که در ایران می شود؛ در اروپا تنها برخی از دختران نوجوان که دوران طبیعی دمدمی مزاجی را می گذرانند، و نیز زنان محترم سالخورده کمی آرایش می‌کنند. ما بقی نه. حتی خیلی ها در روز ازدواجشان تنها لباس سفید می‌پوشند و بازهم آرایشی نمی‌کنند ما نمی‌گوییم آرایش نکنید، آرایش و زیبایی خیلی هم دلپذیرست، این بدن شماست و خود صاحب اختیارش هستید. چاما یادتان باشد، که "جهان سوم" را من و شما می‌سازیم، با کارهای "جهان سومی" خودمان. دستکاری تمام بدن برای خوشامد مردان یک حرکت جهان سومی و مردسالارانه است. مردها هم آدم‌های معمولی هستند، قصد اهانت به آنها را ندارم ولی درست نیست که خود را زیر تیغ و سوزن ببرید تا آن‌ها خوششان بیاید وقتی برای خوشامد آن ها خود را شبیه به ستارگان پورن می‌کنید، درواقع تبدیل به کالای جنسی شده اید. "پلنگ شدن" به راستی یک اصطلاح مختص خاورمیانه و جهان سوم است

نویسنده:زهره امجدی طبار