کتاب دوستی های قبل از ازدواج اثر مجتبی حورایی
یکی از انگیزه های مهم برای ایجاد رابطه با جنس مخالف، پاسخ گویی به نیاز روانی، عاطفی غریزی است؛ یعنی ساختار وجودی انسان به گونه ای است که جوان در مقطعی، به طور جدی احساس می کند تلاطم و التهاب درونی اش تنها با گفتگو، معاشرت، هم نشینی و ایجاد رابطه با جنس مخالف آرام می گیرد.
سلام و عرض ادب خدمت همگی عبادات تون قبول
دختران این فیلم رو حتما ببینید:
قطعا تمامی پسران بدین صورت نیستند امّا اگر درصد خیلی قابل توجهی این هدف رو داشته باشند چه تضمینی هست برای شما که با حداقل ها برخورد داشته باشید؟
سلام
دختری ۱۹ ساله هستم. مدتی میشه توی یه گروه توی تلگرام با پسری ۱۸ ساله آشنا شدم. اون اوایل فکر می‌کردم که من و ایشون چقدر شباهت داریم و می تونیم با هم باشیم بنابراین پیشنهاد دوستی شون رو پذیرفتم ولی بعد از مدتی فهمیدم کلی باهام تفاوت دارن.
مثلاً ایشون اصلاً در بند مادیات نیستن و بر خلاف من هیچ تلاشی برای آینده نمی کنن به طوری من احساس میکنم انگار اصلاً عقل معاش ندارن. می تونم بگم تو این یک ماه گذشته کلی باهاش حرف زدم تا فقط تونستم به یه رشته خوب برای ادامه تحصیل علاقه مندش کنم. ایشون به شدت احساسی هستن و به من وابسته شدن. مدام از این میگن که جز من کسی رو ندارن و اگه روزی بذارم برم خودکشی می کنن.
حالا من بین عقلم و قلبم موندم. از طرفی از ایشون خوشم میاد و عذاب وجدان دارم که رهاش کنم و برم و قولی که بهش دادم که تا ابد باهاش بمونم رو بشکونم و از طرفی می بینم آینده‌ای با ایشون ندارم. ممنون میشم اگه کمکم کنید.
سلام
میخواستم به دختران بگم وقتی به شما میگن وارد رابطه دوستی نشین فکر نکنین از لج تونه یا از دمده بودنه، خیلی کم پیش میاد دوستی‌هایی که چارچوبش درست باشه و واسه سرگرمی نباشه.
من دلم شکسته، همیشه دلم می‌خواست یکی هم منو دوست داشته باشه تا اینکه با یه پسری وارد رابطه شدم، حکم یه زنگ تفریح ذو براش داشتم؛ یه رابطه ی طرفه با ی عالمه دوستت دارم‌های الکی...
ولی در رفتار دور از علاقه!؛ میگن مشکلات تون رو بگین با طرف تا حل بشه ولی اینجا انگار برعکسه وقتی می خوای صادق باشی و حرف از احساست بزنی آدم‌ها سه گروه میشن یا یه چک سفید امضا ازت می‌گیرند با حرف هات یا گفتاری و رفتاری پشیمونت می کنن یا کمکت می کنن که چقدر دسته سوم کم شده تو این دوره زمونه!
تا از احساساتم حرف زدم؛ از دلخوری هام گفتم؛ تا گفتم فلانی ما این مشکلات رو داریم، رابطه مون درست پیش نمیره، آینده نداره سرد شد، اون که میگفت دوستم داره بهم فهموند چرا قلبم هیچ وقت حرف هاش رو باور نکرد.
سلام
من یه دختر کارمند هستم. پدر و مادر هم کارمند هستن و از لحاظ مسائل مالی در وضیت خوبی هستیم. خواستگار هم زیاد دارم ولی هیچ کدوم شون قابل قبول نبودن و به هیچ عنوان سخت گیر نیستیم. دختری سنگین هستم و تا حالا با کسی دوست نبودم. شاد هستم کلاس رقص و شنا میرم و کلاس‌های هنری. به اندام و زیبایی و نوع پوششم خیلی اهمیت میدم از نظر دیگران زیبا و خوش تیپ و باسلیقه هستم. هر جا باشم چه سر کار چه خیابون چه مهمونی نظر همه بهم جلب می شه چه خانم و چه آقا! اینها رو گفتم تا از مشکلم تعجب نکنید.
با اینکه همه بهم جذب میشن مثلاً تو محیط کار آقایون جذب میشن اما بعد یه مدت رفتارشون عادی می شه و حس میکنم بی خیال میشن.
من از دوستی خوشم نمیاد و حس میکنم فقط سوء استفاده از احساس خودت و طرفت هست البته اگه به ازدواج ختم نشه. سوالم این هست که تا چه حد می شه به آشنایی و دوستی به قصد ازدواج اعتماد کرد بدون اطلاع خانواده‌ها؟، آیا کار درستی هست؟
سلام به دوستان خانواده برتر
من همونی هستم که دو سال پیش دقیقا بهار ۹۷ اینجا سوال کردم که دنبال دختر چادری هستم نمیتونم پیدا کنم تا حالا با کسی دوست نشدم و ...
یادمه خیلی ها من رو راهنمایی کردید که برم دوست بشم، یادمه خیلی ها بهم گفتن خشکم تفکراتم و باید تغییر بدم، از روی ظاهر نباید انتخاب کرد، و خیلی از این چیزها اما من امروز از همه اون هایی که این چیزها رو بهم گفتن ناراحتم، دلم شکسته، دلخورم، گله دارم. من خشک مذهب نبودم مذهبی هم نبودم فقط چادری دوست داشتم، بگذریم ...
بعد اینکه اینجا کلی بحث کردیم در اون پست و پست های دیگه یادتون باشه بلاخره تصمیم به تغییر گرفتم و به خودم گفتم اصلا شاید اشتباه کنم، چادری و غیرچادری نداره، ذات آدم مهمه و ...
بهم گفتن که باید عاشق بشی و اگه یکی عاشق بشه با شرایط کنار میاد و دختر چادری و معرفی و ازدواج سنتی معامله هست و احساس و عشقی نیست و ...، اما من دقیقا دو سال تجربه و جستجو کردم دو سال به این حرف ها پیش رفتم و آخرش فهمیدم همه اینها غلط بود ...
با سلام
نمیدونم از کجا شروع کنم. من تا قبل از ورود به دانشگاه گوشی نداشتم. چون خانواده م مخالف بودند. زمانی که وارد دانشگاه شدم، اولین گوشیم رو خریدم. در دانشگاه دوستم برنامه ای نصب کرد که تو اون تمام بچه های کلاس بودند. چند روز بعد دختر خانمی که نمی شناختم،بهم پی ام داد و نمرات درسم رو پرسید و ...
بعد از مدتی فهمیدم که ایشون هم کلاس من هستند ولی ترم 1 مرخصی بودند. بعد از آشنایی، از من سوال درسی و کمک درسی میگرفت تا اینکه مهر ایشون به دلم افتاد. در واقع اولین دختری بود که باهاش چنین ارتباطی میگرفتم، چون با دخترهای فامیل هم به اون صورت حرف نمیزنم. بهشون گفتم و ایشون فکرشون رو کرد و خواسته هاش رو گفت که بیشتر مادی بود، منم قبول کردم، ولی ایشون زدن زیر حرفشون و بهم گفتند که برام ارزش نداری.
منم سعی کردم فراموش کنم که بعد از مدتی دوباره پیام دادن و ...، دوباره الکی داد زد و...، یه جورایی بلاتکلیف بود و من مطمئن نبودم که به خانوادم بگم. چون آبرو داشتم، بعد از چند ماه تصمیم به مهمانی گرفتم ولی ایشون منصرفم کردن. ازم جزوه خواست و منم با لحنی بد با ایشون حرف زدم. اون شب اعصابم بهم ریخته بود و اولین گریه رو هم کردم براش، چون ترم آخر بود.
مادرش هم میدونست ولی خودش میترسید مبادا کسی منو با ایشون ببینه، تا اینکه سراغم رو از دوستم گرفته بود و بهم پیام داد که من شما رو قبول میکنم. به عقیده ایشون من بد اخلاق، بی پول و بدون مسکن هستم و گفتند که سعی کن کار کنی تا بیای خواستگاریم.
الان هم چند هفته است که اصلا جواب پیام هام رو نمیده و ... به نظرشما؛
چیکار کنم؟، رو حرفش حساب کنم؟، یا از ذهنم پاکش کنم که خب سخته، از لحاظ رفتار شبیه به هم، خشک و نسبتا سرد هستیم، ولی ایشون در حجاب کمی بازتر و بنده هم از لحاظ ظاهر، لباس های پارچه ای و پیراهن و کاملا مرتب هستم.
ممنون وقت گذاشتید.
قبل از اینکه برم دانشگاه یه دختر خیلی سر به زیر و معتقدی بودم
لازمه یه کم راحت تر با پسران همکلاسیم برخورد کنم ؟
چگونه در حین سنگین بودن در دانشگاه زیبا باشیم؟
والدینم تا قبل از دانشگاه اجازه ندادند به هیچ اجتماعی وارد بشم
چرا دختران/پسران بعد از دانشگاه رفتن این همه فرق میکنن؟
در دانشگاه همیشه در برابر پسران خیلی مغرورم
وارد دانشگاه که شدم چیزهای عجیبی دیدم
مثل بقیه دختران کلاس مون با پسرا راحت باشم؟
در کلاس های مختلط احساس امل بودن بهم دست میده
تصور من از محیط دانشگاه اون چیزی بود که در فیلم های خارجی دیده بودم
می خوام با همکلاسی های پسر ، رفتاری محترمانه داشته باشم
چطور پسر همکلاسیم رو نادیده بگیرم و به درسم برسم ؟
اعتماد بنفسم رو از وقتی وارد دانشگاه شدم پاک از دست دادم
محدوده دوستی و آشنایی برای یه دختر دانشجو
در دانشگاه چه طوری باید با پسران رفتار کرد ؟
دوستی با پسرهای هم کلاسی افتخاره ؟
حدود رفتار اجتماعی یک دختر در دانشگاه و محیط کاری
جلوگیری از ایجاد صمیمیت با نامحرم ها در دانشگاه
چطوری باید برای ازدواج با یه دختر وارد دوران آشنایی بشم؟
چه جوری دختری پیدا کنم که مهربون باشه
چه جور میشه دختر خوب پیدا کرد؟
از کجا دختر مناسب برای ازدواج پیدا کنم ؟
چطوری یک دختر واقعا مومن پیدا کنم؟
نحوه پیدا کردن یک دختر خوب برای ازدواج
دوستی به قصد ازدواج با اطلاع خانواده
دخترهایی که سابقه دوستی دارند جذاب تر هستند ؟!
نمک روی زخم ما دخترها و پسرهای توبه کرده نپاشید
چند سوال راجع به دوستی قبل ازدواج یا حتی نامزدی
عوارض ازدواج های بر پایه دوستی چیه ؟
دوستی به قصد ازدواج چه تعریفی داره؟
نظر شما در مورد دوستی سالم تا زمان ازدواج
از دوست پسرم خواستم بیاد خواستگاری ولی ...
با یه پسر دوست هستم ولی یه خواستگار بهتر برام اومده
ازدواج کردم ولی هنوز تو فکر دوست پسرمم
کسی که چندین رابطه رو تجربه کرده مناسب ازدواج نیست
به 11 دلیل دوستی های قبل از ازدواج ممنوع
سلام
من اول پیامم رو با "من" شروع میکنم ولی سوالی که دارم کلی هستش و فقط مربوط به خودم نیست. به خاطر همین توی این صفحه میگم.
من یه دختر بیست ساله ام. سال دوم دانشگاهم. از 15 سالگی درگیر فضای مجازی شدم و درگیر یه رابطه ی دوستی. البته ما از هم دور بودیم و رابطه مون تا سال آخر مجازی بود فقط. سال آخر دوستی مون دو سه بار از نزدیک دیدیم همدیگه رو و رابطه مون هم به خاطر خیانت اون پسر تموم شده، یک ساله.
رابطه مون مجازی بود، ولی حس من واقعی بود و هنوزم دارم اذیت میشم بخاطر اون قضیه ( بخاطر رفتنش نه، چون خودش رو موقع رفتن نشون داد و خدا رو شکر کردم که تموم شد. به خاطر اشتباهات خودم پشیمونم و دارم اذیت میشم).
امروز یه پست توی خانواده برتر خوندم که یه آقایی گفتن میخوان با خانومی ازدواج کنن که ۴ سال رابطه عاشقانه داشتن و وقتی نظرات رو خوندم فقط تونستم اشک بریزم. میخواستم از همه و به خصوص اون هایی که زیر اون پست نظر دادن بپرسم چرا؟
سلام
میخواستم بدونم ارتباطاتی که در دوران دبیرستان بین یک دختر و پسر اتفاق میافته تا چه اندازه درسته و تا چه اندازه غلط؟
اگه پسر یه کم سنش بالاتر باشه مثلا ۲۰-۲۱-۲۲ و دختر هم ۱۷-۱۸ سالش باشه و پسره هم قصدش ازدواج باشه چطور میشه به اون دختر اعتماد کرد؟، در واقع چطور میشه به حرف یک دختر دبیرستانی اعتماد کرد؟
آخه یه دوستی داشتم تو سال آخر دبیرستان با یک دختر همسن خودش رابطه داشت، اما وقتی دختر دانشگاه دلخواهش قبول شد خیلی راحت پسر رو کنار گذاشت و بهش گفت این رابطه اشتباهه و من باید برم.
حالا خوبه دو سال با هم بودن حالا فهمیده اشتباهه؟، دوست مون هم خیلی افسرده و غمگین شد تا جایی که کارش به خودکشی رسیده بود، اما خودش رو پیدا کرد و درست اون دانشگاهی قبول شد که اون دختره قبول شده بود، خودش می گفت وقتی دختره منو دید شوکه شد، همه ش سعی می کرد یه جوری خودش رو به من نزدیک کنه و بگه پشیمونم.
سلام به همگی
مدتیست با آقایی به قصد ازدواج آشنا هستم، و به یک شناخت تقریبا خوب از هم رسیدیم، جلسات مشاوره هم رفتیم. صحبت از روش های ابراز محبت بود، ایشون با لحن ملایمی بهم گفتند که بروز عشق و علاقه رو به دریافتش ترجیح میدن و دلشون نمیخواد که من توی ابراز احساساتم ازشون جلو بزنم و ترجیح میدن توی این مسائل من یک قدم عقب تر باشم و ... .
راستش این باور کلی رو توی آقایون دیدم که از خانمی که بهشون ابراز احساسات شدید بکنه زده میشن، اما توی موضوع ازدواج که دو نفر کاملا به هم نزدیکن آیا این موضوعات هنوز برقراره؟، آقایان متاهل اینجا، آیا اگه حس کنین خانم تون بیشتر از حد داره به شما ابراز احساسات میکنه ازش زده میشین؟
یه ذره راستش احساس خطر کردم از این عقیده، اینکه آیا من همیشه باید حواسم به این باشه که خیلی احساساتی نشم و خود واقعیم نباشم؟
احساس میکنم برای شوهرم دلنشین نیستم
شوهر چقدر باید به زن محبت کنه ؟
مشکلات مالی برام هیچه اگه شوهرم بهم محبت کنه
من حدودا یک سال و نیمی هست که با یک آقایی به قصد ازدواج و آشنایی ارتباط دارم، از نظر اقتصادی و خانوادگی از ما پایین تر هستن ولی برام مهم نبوده و نیست و خود آقا برام مهم بود که تحصیل کرده هستن و شغل آبرومندی دارن.
ولی هفته پیش بعد از یک سال و نیم متوجه شدم که پدرشون اعتیاد دارن، خیلی ساله که اعتیاد دارن! این اطلاعات رو تونستم به زور ازش بیرون بکشم وگرنه تا چند مدت دیگه نمیگفت.
خب من ناراحت شدم از اینکه گذشته و خانواده اش رو زودتر به من نگفته، اگر زودتر میگفت این همه وابستگی و عشق بین من و اون ایجاد نمیشد و اینکه اعتیاد جزء خط قرمزهای من و خانواده ام هستن و خانواده من به هیچ وجه راضی به این وصلت نمیشن.
با دوستم که صحبت کردم گفت که باهاش بهم نزن چون یکساله که وابسته اش کردی و اگر بهم بزنی دلش رو شکوندی و دل شکستن تاوان داره! من مایل به قطع ارتباط با اون آقا هستم چون نه خودم و نه خانواده ام راضی به این ازدواج نمیشن.
توی دو راهی موندم، واقعا اگر بهش جواب رد بدم دلش رو شکوندم؟
مرتبط:
ازدواج با پسری که پدر معتاد دارد
سلام
میخوام تجربه خودم رو درباره یه موضوعی که این روزها خیلی میان دختر پسرها (بیشتر پسرها) اتفاق میافته تعریف کنم و شاید درس عبرتی برای یکی بشه و به عواقبش گرفتار نشه.
وقتی 19 ساله بودم به یه عروسی از طرف یکی از فامیل ها دعوت شده بودیم تو یه شهر دیگه و چون خانواده نمیتونستن برن منو به نمایندگی فرستادن برم عروسی، خلاصه رفتم عروسی و بعد از ظهر بود که داخل کوچه همه داشتن میرقصیدن، یهو چشمم به یه دختر که لای در ایستاده بود و عروسی رو نگاه میکرد افتاد، دیدم اونم زل زده به من.
فقط همین یه نگاه بود که دیگه برنگشتم نگاهش کنم تا اینکه نزدیک های شب شد و همه کم کم رفتن و منم چون فامیل نزدیک اون ها بودم شب قرار بود خونه اون ها بمونم.
همین جوری داشتم میرفتم خونه که بازم اون دختر رو دیدم که اونجاست و داره منو دید میزنه. رفتم خونه و بعد شام یه سر اومدم بیرون دیدم رفته، همین جوری تو کوچه بودم که یه کم بعدش دیدم درشون باز شد و اون اومد بیرون. منم اون روزها به سرم زده بود یه دختر خوب پیدا کنم و ازدواج کنم. (راستش عقلم خوب کار نمیکرد تو اون سن)، سریع برگشتم خونه و یه کاغذ پیدا کردم و شمارم رو نوشتم و اومدم بیرون رفتم نزدیک درشون و دیدم رفته، شماره رو انداختم توی باکس پست درشون.
عرض سلام به همه ی عزیزان
امیدوارم عزاداری هاتون قبول باشه و از روی اخلاص ان شاء الله
پسری هستم ۲۳ ساله، مغازه دارم البته اجاره ای و خدا رو شکر یه درآمدی دارم، چند ماهی هست با یه دخترخانومی آشنا شدم و به نتیجه رسیدیم که میتونیم کنار هم زندگیِ خوبی داشته باشیم، از نظر مذهبی، اخلاقی، اهداف و در کل مسائل مختلف همخوانی داریم و ایشون هم کار میکنن.
بعد از اینکه به نتیجه رسیدیم تصمیم گرفتم موضوع رو به یکی از خواهرانم بگم، بهش گفتم و اون به بقیه خواهرانم و مامانم اطلاع داد. متاسفانه مشکلی که الان باهاش مواجهم اینه که خواهرانم و مامانم مخالفن با تصمیمم. مامانم سالخورده هست و با من زندگی میکنه، بابام چند سال پیش به رحمت خدا رفته. مشکل مامانم از یه جهت اینه که همشهری نیستم با اون دختر، میگه هزینه های رفت و آمد خیلی زیاده، واسه مراسم نگرانه که اگه اینجا باشه فامیل های دختر نیستن و اگه اون جا باشه فامیل های ما نیستن و نمیشه با این هزینه های سنگین، دو جا مراسم گرفت.
هم اینکه با چهره ی دختر خانوم کنار نمیاد و هر چی بهش میگم من قراره ازدواج کنم، من قراره یه عمر زندگی کنم، من قراره باهاش بیرون برم، قبول نمیکنه، خواهرانم هم که هر کدوم یه جور مخالفت دارن و خسته م کردن.
سلام خدمت کاربران عزیز خانواده برتر
من حدود دو سال با یک دختر توی فضای مجازی آشنا شدم و رابطه مون بسیار صمیمی شده و قرار گذاشتیم با هم ازدواج کنیم. من در حال حاضر بیست دو سالمه و دارم مدرک لیسانسم رو میگیرم و هنوز شغل ثابتی ندارم و سربازی نرفتم.
مادرش موضوع رو فهمیده و اون دختر الان زیر فشار حرف های ایشون قرار داره، من نمیدونم الان تو این شرایط باید چه کنم؟ لطفا راهنماییم کنید. میخوایم جوری این مشکل رفع بشه که خانواده هامون نفهمند، آشنایی مون اینترنتی بوده، چون در این صورت کاملا مخالفت میکنند.
مرتبط با قصد ازدواج بدون داشتن امکانات:
به خاطر آینده ی مبهم، می ترسم برای ازدواج به کسی پیشنهاد بدم
19 سالمه، به دختر همسایه علاقمند شدم، چکار کنم؟
از یکی از همکلاسی هام خوشم میاد اما پیش نیاز های ازدواج رو ندارم