سلام
من یه دختر 30 ساله ام. مشکلم اینه که به هیچ وجه نمیخوام بچه داشته باشم. ( دلایل خیلی زیادی داره ولی مشکل ناباروری ندارم ) . انقدر از بچه متنفرم که حتی تصمیم گرفتم قید ازدواج رو بزنم! وقتی جوون تر بودم فکر میکردم وقتی سنم بیشتر بشه نظرم تغییر میکنه. ولی تغییر که نکردد هیچ، مصمم تر شدم.
سلام به همه.
چند وقتیه با خودم فکر می کنم که اگه یه دختری قبل از ازدواج با یک پسر ارتباط مجازی داشته باشه، آقایون حاضرن باهاش ازدواج کنند یا نه؟
ارتباط هم در حد چت اینها باشه، سالم و دوستانه باشه.
ممنون میشم که پسران مجرد جواب بدن، دختران مجرد هم می تونن جواب بدن حالا برعکس سئوال رو در نظر بگیرن.
البته من خودم تا حالا ارتباطی با پسرها در این حد نداشتم، و همیشه محافظه کار هستم. فقط خواستم نظر آقایون رو بدونم.
ممنون
سلام
دوستان عزیز الآن با یه مشکلی رو به رو هستم که بیشتر از چند ماه درگیرش هستم با وجود با مشورت با چند روانشناش و مشاور نتیجه‌ای نگرفتم آخرین کسی که مراجعه کردم گفت این آدم رو رهاش کن نفر قبلی گفت من راه حلی برای این آدم ندارم.
با این مقدمه خواستم بگم من تقریباً اون چه که به ذهنم می رسید و درست بوده را انجام دادم ولی راه حلی پیدا نکردنم
حدوداً دو سال پیش با آقای آشنا شدم حدوداً یک دهه از من بزرگتره، من ۲۸ ساله هستم ایشون ۳۸ ساله.
آشنایی ما از یه کلاس آنلاین آموزشی شروع شد بعد دو ماه حضوری ملاقات کردیم این آشنایی به درخواست ایشون بود اوایل همه چیز بهتر و خوب بود بعد تفریبا یک سال پیشنهاد دادن رابطه جدی تر بشه و قصدشون ازدواجه من هم قبول کردم.
ایشون تقریباً به ملاک‌ها من نزدیک بودن رفته رفته رابطه عاطفی ما عمیق‌تر شده و الآن عاشق هم هستیم البته ایشون بیشتر ابراز مبکنه اون هم به خاطر شخصیتشه اواخر تابستون به طور رسمی خانواده‌ها به هم معرفی شدند و مشکلی از این لحاظ نداریم امّا مشکل من چیزی که چند ماه بهش پی بردم شخصیت پنهان و عحیب ایشونه.
با چیزهای که بهم ثابت شد فهمیدم ایشون یک یا چند شخصیت خیالی دارن که من ازش بی خبر بودم .
سلام
بعضی اوقات برامن خواستگاری در سر کار از مراجعین یا کوچه و خیابون انجام میشه که خب از ظاهر یا طرز برخورد در همون نگاه اول خوشم نمیاد و جواب منفیه.
حالا سؤالم اینه این جواب منفی رو به چه طریقی به خواستگار اعلام کنم تا ناراحت نشه و اعتماد به نفسش رو از دست نده و بهش بر نخوره؟
چون فقط سلیقه ها متفاوته و دلم نمی خواد خدایی نکرده ناراحت بشه کسی این وسط، مثلاً من میگم شرایط ازدواج ندارم، یا الکی میگم نامزد دارم.
امّا اینجا تو چند تا کامنت دیدم که به آقایون بر می خوره و دل شون می خواد دلیل واقعی رو بدونن
برخورد درست چیه؟
مگه این جوری نیست که هر کس هر مدلی باشه همون مدل پسر باید جذبش بشه، من یه دختر ۲۴ ساله ام اصلاً مذهبی نیستم این مذهبی نبودن هم تو ظاهرم مشهوده.
خیلی سالم لباس می پوشم ولی خب پسرهای مذهبی میان خواستگاریم، یا من دختری هستم که عاشق پسرهای با اعتماد به نفس و جسور هستم نمی گم همه خواستگارانم ولی بیشترشون پسرهای خیلی آرومی هستن آروم هم نه به معنای خوب واقعاً یه مدل شبیه گوشه گیر و خجالتی، این خواستگار آخریم اصلاً اون قدر حرف زدن بلد نبود که فکر کردم زوری آوردنش، بعد که رد کردم زنگ زد که چرا رد کردی؟
حالا همون موقع هم خیلی خجالتی بود، حالا اینجا بگم همه میگن باحیا بوده نه با حیا فرق داره با هراس اجتماعی، که میان میگن اصلاً رفیق نداریم فقط خانواده فلان، با اینکه من خودم اهل کوه و سفر رفتن با اکیپ و ... هستم.
واقعاً چرا بعضی خواستگارها نسبت به دختر مردم زود پسر خاله میشن لحن شون رو عاشقانه می کنن. فوری میگن خانمم عشقم. خوشگله ناز نکن برامون. شما می تونید بیشتر بگید چه حرف‌هایی می زنن.
آیا اینها متوجه نمیشن کسی که رفتن خواستگاریش دختر مردم هستن ناموس مردم هستن نباید با ادبیات ناز و کرشمه و خصوصی حرف زد؟ واقعاً آیا رفتار خانم‌ها باعث میشن اینها اول بسم الله این قدر پر رو و بی ملاحظه باشن یا نه از خودشون همین جوری هستند.
چرا خانم‌ها وقتی این سخنان عاشقانه و گاهی آغشته ه.....ی رو به خانواده شون نمیگن یا به برادرشون؟ علت چیه؟ یا چرا به نحویی جلو رفتارهای خارج از عرف طرف و بگیرن چرا سکوت می کنن. راه میان می خوان طرف نپره؟ یا خودشون خوش شون میاد کسی این جور ستایش شون کنه و یه نیاز روانی دارن. یا کلاً هیچکدام از اینها نیست.
من شنیدم خواستگارها وقتی میرن با دختر مردم حرف بزنن توی همون خلوت یکی دو ساعته شعر می خونن برای دختر مردم هزاران دلبری می کنن. چیزی جدیداً شنیدم بگین این دوستان چشونه فازشون چیه یعنی دختره رو کمتر از خودشون می دونن این ادبیات و دارن حقه است چی است .
آیا این صحت داره بعضی از آقایون وقتی نمی تونن جواب بله از خانمی بگیرن و به هر دری زدن نشده برای اینکه بتونن این جور نشون بدن منم نمی خوام یا کات کننده من بودم و کم نیاره اصطلاحاً سیاستی به کار می بره یا بهانه میسازن.
مثلاً میگن باید برم دنبال درسم خارج یا میگن استخدام شدم فلان شهرستان باید برم. مورد این جور برخورد کردین؟ واقعاً چرا این جور رفتار می کنن روانشناسی چنین آدم‌ها چیه. آیا این مهم جلوه دادن خودشه یا می خواد نا امیدانه تلاشی دوباره کنه ببینه واکنش خانمه چیه و جوری واکنش بگیره بخیال خودش شاید خانمه بگه نرو یا فرصت بده.
پیشاپیش هم بگم بعضی از مردها این جور شاید باشن خیلی هاشون محترم هستن. آقایون هم اگه تجربه‌ای از دیگران دیدن بگن احتمالاً اون ها پشت پرده این حرکات و بهتر می تونن حلاجی کنن. واقعاً فلسفه این کارها چیه؟
سوال بنده درباره خواستگاری هست که خواهر هاش در زمان تجرد از هر نظر محدود بودند، چه به لحاظ پوشش و ارتباطات و بیرون رفتن از خونه و حتی اجازه نداشتن به تحصیل در دانشگاهی غیر از شهر خودمون.
در حال حاضر هم هیچ کدوم از خواهرها شاغل نیستند امّا مادرشون بازنشسته هستند. یعنی می دونم پدر خواستگارم چنین اخلاقی نداره و محدودیت‌های خواهرها احتمالاً ناشی از اخلاقیات برادر هاشونه... و همسر برادر ایشون هم قبل از ازدواج شاغل بودند امّا بعد از ازدواج خانه دار شدند. خواستگار بنده عنوان می‌کنند به دلیل وضعیت مالی خوب برادرم، همسر برادرم لزومی به اشتغال ندیدند.
سلام وقت بخیر
دختری هستم با مشکل بینایی خیلی شدید، طوری که از عصای سفید برای رفت و آمدم استفاده میکنم, توی یکی از دانشگاه‌های بزرگ ایران درس می خونم و تقریباً دختر فعالیم روابطم با همجنس هام خوبه و تو اجتماعات مختلف دانشگاه حضور دارم, پوششم هم چادره و به گفته اطرافیانم ظاهرم هم مشکلی نداره حتی اگر عینک نزنم و عصا دستم نباشه کسی متوجه نابینایی من نمیشه.
سؤالم اینه آیا من با وجود مشکلم می تونم برای یک پسر بینا و عادی جذاب باشم؟ منظورم کنجکاوی از سر ترحم یا اینکه بخواد بدونه من چه طور زندگی میکنم نیست منظورم اینه ممکنه پسری عادی همون حسی که به هم دانشگاهی و همکلاسی بینا داشته باشه و مورد توجهش باشه به من هم داشته باشه؟
اصلاً یک دختری که مستقله ظاهرش نرماله ولی مشکل بینایی داره می تونه تو دایره انتخاب های یک فرد بینا قرار داشته باشه؟
سلام
دختری هستم 25 ساله یک سال پیش تو محل کار با آقایی آشنا شدم. ایشون علاقه شون به من رو به یکی دیگر از همکاران گفته بودن و ایشون رو واسطه قرار داده بودن، خلاصه با هم آشنا شدیم بعدها متوجه شدم که از نظر سطح رفاهی و مالی خانواده‌ها اصلاً تفاهم نداریم (شهر و روستا) و زندگی من خیلی مرفه‌تر از خانواده اون ها هستش ولی زحمتکش بودن و مردونگی اون آقا من رو به کل جذب خودش کرد و حاضر بودم با تمام شرایط و بی پولی هاش کنار بیام خانواده‌ها هم در جریان بودند.
امّا این آقا از من درخواست‌هایی غیر اخلاقی داشت و انگار من مجبور باشم که نیازهاش رو قبل ازدواج بر طرف کنم و من هم راضی نمی‌شدم چون دوست نداشتم قبل ازدواج با همسرم هیچ تجربه‌ای داشته باشم و گناه کنم و بهم می‌گفت چقدر سردی، معنی سردی یعنی چی؟ دل ندادن به هوس نامحرم؟
بعد حدود 10 ماه علیرغم مهربونی که داشت کم کم متوجه بی حوصلگیش نسبت به رابطه شدم و به همین علت ازش خواستم که جدی اقدام کنه برای ازدواج متأسفانه شونه خالی کرد و گفت تا 3 سال توانایی ازدواج نداره و باید سه سال صبر کنم (انگاری دنبال موقعیت بهتر بود، ولی دلش نمی خواست من رو هم از دست بده)
سلام وقت بخیر
بنده ۳ سال پیش با یه آقایی آشنا شدم، البته قبلش همدیگه رو می‌شناختیم و من بهشون علاقه داشتم امّا چیزی بهشون نگفتم.
ایشون خیلی تلاش کردن که به من نزدیک بشن و بتونن دل منو به دست بیارن و به خواسته شون هم رسیدن و صریحاً گفتن که قصدشون آشنایی بیشتر برای ازدواج هستش.
من هم قبول کردم. داشتیم حرف می‌زدیم که بحث از وابستگی شد ایشون به یکباره نظرشون عوض شد و گفت که دوست معمولی باشیم من از وابستگی می‌ترسم! و این رو که گفتن خیلی من شوکه شدم واقعاً و فشار زیادی بهم وارد شد چون ایشون خیلی زیاد به من توجه میکردن و رفتارهای ایشون جوری بود که جدی بودن ایشون رو میرسوند...
و اینکه ایشون می‌خواستن کلاً قطع کنن رابطه رو من هم این قدر حالم بد شده بود که احساسم رو بهش گفتم و ایشون هم خیلی شوکه شد که چرا من این همه سال علاقه م رو ازشون مخفی کردم و چیزی نگفتم.
سلام
برای من خیلی جالبه که اون پسرهایی که در یک نگاه عاشق میشن و سریعاً هم خواستگاری می کنن در اکثر مواقع دختره و خانواده ش خیلی پولدار تر از پسره از آب در میان و نهایتاً پسر رد میشه. (مشابه پستی که اخیراً گذاشتن)
بعد ما دخترهایی که از نظر مالی معمولی هستیم هیچ وقت چنین اتفاقی برامون نمی افته و باید از هفت خوان رستم بگذریم تا پسره افتخار بده و بیاد خواستگاری.
به نظر شما هیچ ارتباطی بین این دو مقوله وجود نداره؟
ما هم ترم پایینی بودیم، دانشجو بودیم و الآن هم تو اجتماع هستیم ولی خبری از خواستگار متناسب نیست و اون هایی هم که میان یه جورایی طاقچه بالا می ذارن. هر کسی جلو میاد قصدش فقط و فقط دوستیه.
فکر نکنید زشتم یا عیب و ایراد دارم یا آدم کمی هستم که دارم این رو میگم چون اگر این‌جوری بود کلاً هیچ پسری سمتم نمی اومد.
سلام
چند وقت پیش خانمی منو جایی دیدن و با توجه به اینکه شناخت زیادی از خانواده من داشتند بعد از مدتی برای خواستگاری برای پسرشون با خانواده تماس گرفتند. با توجه به اینکه نه من و نه پسرشون همدیگه رو ندیده بودیم بنده پشنهاد دادم ابتدا جایی خارج از منزل و فقط من و خود آقا پسر همدیگه رو ببینم و صحبت کنیم.
و ما حدوداً 2 ساعت داخل کافی شاپ معاشرت کردیم و درباره خیلی از مسائل هم وقت نشد صحبت کنیم. آقا پسر همون جا عنوان کردند که شما دقیقاً همون دختری هستی که من آرزوش رو داشتم! دقیقاً نمی دونم طی 2 ساعت چی دستگیرشون شد که به چنین نتیجه ای رسیدن.
از نظر من هم پسر بدی نبود امّا برای تصمیم گیر‌ی و شناخت 2 ساعت واقعاً کافی نبود. نهایتاً من طی این ملاقات دو ساعته می تونستم تصمیم بگیرم آشنایی رو ادامه بدم یا خیر امّا ایشون انگار تصمیمش رو گرفته بود چون بحث رو کشیده بود سمت مدت زمان عقد و این جور مسائل و سوالاتی که می‌پرسیدن چالش برانگیز نبود و تقریباً با اکثر صحبت‌ها و برنامه‌های آینده من هم موافق بودند. و دو روز بعدش مادرشون تماس گرفتن برای اینکه جواب بگیرن و من گفتم چند روز بهم وقت بدن.
با سلام
یکی از همکارانم از من خواستگاری کردند. سادگی خاصی در رفتارشان بود و لذا قبول کردم که آشنا بشیم. (قبلش ارتباطمان در حد یک سلام بود). ابتدا گفتند که با خانواده مطرح نکنم که اگر به توافق رسیدیم آن وقت به خانواده‌ها بگیم. مخالفت کردم و با خانواده م در بین گذاشتم.
یکی دو هفته با هم در ارتباط بودیم بعد از چند روز مسائل جنسی را مطرح کردند. خیلی صریح و واضح و بی پرده. واقعاً احساس بدی داشتم و انتظارش رو نداشتم. از ایشان پرسیدم که چرا کل سوالات شما مربوط به این مساله است که گفتند سایر مسائل برای ایشان حل شده جز چند مساله که یکییش مساله جنسی است که خیلی برایشان مهم است.
بعد از یک هفته پیشنهاد کردند صیغه ایشان شوم به صورت پنهانی بدون اطلاع خانواده م. و به این مساله به شدت اصرار داشتند. مخالفت کردم. واقعاً شوکه بودم و خواستم جواب منفی بدم. عذرخواهی کردند گفتند که می‌خواستند من وابسته ایشان شوم و منو به دست بیارند.
سلام دوستان
خواهش میکنم راهنماییم بفرمائید (خصوصاً آقایون و کاربران قدیم که فقط تجربه دارن)!
اصلاً برادران بزرگوار شما وقتی میرید خواستگاری دختری، دوست دارید اون خانم به شما چی بگه و چی بشنوید؟
دختری هستم حدوداً 30 ساله، تحصیل کرده ام و محجبه، اصلاً در بحث خواستگاری نمی‌دونم چه جوری باید صحبت کنم. خواستگار زیاد دارم، امّا پای صحبت که می رسه یا خودم بیشتر صحبت میکنم یا یه حرفی می زنم پسره فرار میکنه، مثلاً من دوست دارم همسرم تو کارهای منزل همیشه کمک حالم باشه، یا مشکلی که دارم جارو برقی نمی تونم بزنم چون کمرم خسته میشه. این رو چطوری و جلسه چندم بهش بگم که طرف نره؟!
از نکات منفی اخلاقی خودم فقط زود رنج و زود جوشم، بعد اینها رو بگم طرف میترسه، خواهش میکنم از ب بسم الله تا آخر یک جلسه مفید خواستگاری برام توضیح بدید در راه رضای خدا.