سلام
دختری ۲۵ ساله هستم، تحصیلات دانشگاهی ندارم. پدرم کامیون داره و مصالح ساختمانی میفروشه. سه روز پیش رفته بودیم مهمونی کاملا ناگهانی حرف های دو سه نفر از پسرها و دخترهای فامیل رو راجع به خودم شنیدم که در مورد من صحبت میکردن و می گفتن اگه صد سال دیگه هم بگذره هیچ پسری حاضر نیست به خاطر شغل پدرش با اون ازدواج کنه و به خاطر اینکه دانشگاه هم نرفته دیگه بدتر و عملا هیچ ارزشی نداره، کی حاضر میشه خرج همچین دختری رو بده که جایگاهی تو جامعه نداره، به من می گفتن پدرش کارگره، هیچ کسی یه دختر کارگر رو نمیخواد در صورتی که پدرم کارگر نیست فقط مصالح ساختمانی میفروشه و یه خونه هم داریم، هیچ وقت هم محتاج کسی نبودیم، می گفتن حتی یه ماشین بی ارزش هم ندارن، خوب نداریم که نداریم گناه من نیست.
از اون شب خیلی غرورم شکسته، خیلی خیلی از خودم خجالت میکشم، اینکه اینا نشستن میگن صد سال دیگه هم هیچ پسری اینو نمی خواد خیلی خوردم کرده، از اون شب همه ش گریه شده شب و روزم. خیلی این حرف شون منو ناراحت کرده.
از نظر ظاهری بد نیستم قدم ۱۶۵ هستش چشمان درشت مشکی دارم، بینی و لب های معمولی دارم ، طول موهام هم ۱۰۰ سانتی متر هستش در صورتی که هرگز اجازه ندادم هیچ کسی موهام رو ببینه و آرایشی کاملا ملیحی میکنم که احساس میشه جزئی از صورت خودمه، همیشه شیک و مرتب میگردم، نمیدونم شاید از نظر اونا زشتم که این طوری در موردم حرف میزنن.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
فرهنگ سازی (۵۹ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۴۸۸ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج دختران (۲۵ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج پسران (۲۶ مطلب مشابه)