سلام.... خوب هستید؟
یکی از دوستان من خیلی با ایمان هستند.... خیلی.... من واقعاً عاشق زهرا هستم (زهرا همان دوست من در مدرسه)
عاشق خدا..... صبور..... با ایمان....مهربان....خوش اخلاق.... خوش برخورد و حتی در درس‌ها هم به شدت قوی هستند.... من واقعاً به این بنده خدا غبطه می خورم.... خیلی.... هرگز چنین کسی را ندیده بودم.... همیشه وقتی ارتباط او را با خدا می بینم..... شرمنده می شوم.... چون.... چون هرگز این همه صمیمیت با خدا نداشتم (البته قبلا)
در نماز خانه مثلاً مشغول خواندن نماز شکر بودند.... ولی من.... ولی من اصلاً نماز شکر هم بلد نیستم بخوانم.... یک بار به صورت نماز صبح خواندم و نمی‌دانم درست است یا خیر.... به نطر شما این حس طبیعی است؟
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)
- ۱۹۷۱ بازدید توسط ۱۳۵۰ نفر
- پنجشنبه ۴ آبان ۰۲ - ۲۲:۱۸
