سلام
من دختری بیست و چند ساله هستم مجردم ، من تا به این سن برام خیلی مهم بوده که با هیچ پسری نه دوست باشم نه رابطه ای داشته باشم.
همیشه حد و حدود رو حتی در ارتباط با پسرهای فامیل رعایت کردم و جز ضرورت گفتگو نکردم.
اما باوری در من وجود داره که باور دارم من بد هستم و لیاقت پسرهای سالم و با اخلاق رو ندارم. فکر می کنم همسرم حتما مردی ناسالم و الکلی و شرور خواهد بود. با اینکه عمیقا دلم همسری می خواد که اهل نماز و روزه و ماه محرم و امام حسین و زن دوست باشه.
من متاسفانه نماز نمی خونم. فقط ماه رمضون روزه هام رو می گیرم و نمازهام رو می خونم، ماه محرم برام مهمه، حیا و تقوا برام مهمه، اما باور دارم چون نماز نمی خونم یا بطور مرتب قرآن نمی خونم و در برنامه های مذهبی شرکت نمی کنم پس من لایق همسر خوب نیستم و نباید انتظار داشته باشم خدا همسر خوب و سالمی نصیب من کند و حتی حق خودم نمی دونم که از خدا چنین خواسته ای داشته باشم.
من چه طور می تونم این افکارم رو سر و سامون بدم؟ خیلی احتیاج دارم و خوشحال می شم نظرات ارزشمندتون رو بخونم.
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۲۲۶۲ بازدید توسط ۱۶۱۹ نفر
- يكشنبه ۱۶ مهر ۰۲ - ۲۱:۲۱
