سلام
یه موضوعی منو عذاب میده و به هیچکس هم نمی تونم بگم، اومدم اینجا درد دل کنم که حداقل کسی حرفم رو بشنوه.
من یه دختر ۲۱ ساله م، تا به حال با پسری رابطه نداشتم و حریم و حدود قاطعی رو توی صحبت با جنس مخالف دارم. حدود هفت ماه پیش یه پسری بهم علاقه مند شده بود و از طریق واسطه بهم رسونده بود، رفتارها و نگاه هاش هم نسبت بهم خاص بود، من اون موقع قصد نداشتم با کسی رابطه داشته باشم فکر میکردم هم که مورد مناسبی برای هم نیستیم، به خاطر همین سرد باهاش برخورد داشتم و نسبت بهش بی توجهی کردم، ولی نگاه‌ها و رفتارهای خاصش همچنان بود، توی این مدت فکرم رو درگیر کرده بود تا اینکه یک ماه پیش حس کردم می تونم بهش علاقه مند شم.
هنوز نگاه‌های پنهانی شو متوجه میشدم (کسی نیست که به همه نگاه کنه یا بخاطر مزاحمت باشه) و وقتی من رو می‌دید هول میشد فکر کردم هنوز دوستم داره می دونستم هم که تو این مدت پای کس دیگه ای در میون نیست و مجرده، بخاطر همین من چند بار سعی کردم پیش قدم شم و به بهانه‌های مختلف باهاش صحبت کنم و بیشتر با هم آشنا شیم (با وجود اینکه برام این کار خیلی سختی بود) ولی اون تو صحبت هامون بی توجهی کرد و هیچ تلاشی برای برقراری ارتباط نکرد و باهام سرد رفتار کرد.
منم طبیعتاً دیگه سعی کردم فراموشش کنم و ازش فاصله بگیرم.
ولی هنوز با گذشت یک ماه نتونستم فراموشش کنم، هر روز اجبارا هم رو می‌بینیم و من عذاب می کشم،حتی نمی دونم چی توی فکرش می گذره،نمی دونم چه رفتاری داشته باشم و هول میشم، کمبود خودباوری و حس ناکافی بودن بهم دست میده،از لحاظ پیشرفت شخصی هم به کارم صدمه زده. من باید چه کار کنم، لطفاً راهنماییم کنین.
← ارتباط با جنس مخالف (۸۸ مطلب مشابه) ← رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۷ مطلب مشابه)
- ۴۷۲۱ بازدید توسط ۳۶۲۷ نفر
- دوشنبه ۲۷ شهریور ۰۲ - ۰۷:۰۷
