خانواده برتر

ٌWooooooooooooow

به به چه پست تکراری ایییییی!

شما برو اعتماد بنفستو قوی کنم عزیزم + تجدید نظر در انتخاب دوست

مگه باید تو چشم پسرای همکلاسی نگاه کرد؟؟؟

آخیییی

باورم نمیشه ی روز درسم تموم میشه و هنوز همه ی همکلاسی هامو نمیشناسم..خخخ

 احساس امل بودن بهم دست می ده اخه نمی تونم سرم را بالا بگیرم و به پسر های کلاس نگاه کنم و یا به استادمون زل بزنم .

من فکر کنم شما توی یه خونواده ی خیلی مذهبی یا در هر صورت خونواده ای بزرگ شدی که روابط دخترها و پسرها توش محدود بوده و مثلا یه کلاس مختلط محیط بسیار جدیدی برات محسوب میشه و به همین دلیل هم این احساست کاملا طبیعیه. ببین بین نگاه کردن در حد عادی و لازم با زل زدن تفاوت هست. دومی شکل قشنگی نداره. ولی اگه منظورت اینه که توی شرایط و مکالمات عادی معذب هستی، این احساست به مرور رفع میشه. در هر حال خیلی بهتر از اینه که به نظر برسه آدم فاقد حیای لازم و دخترون هست.

تا به حال نشده یک پسر بیاد طرف من خیلی ناراحتم که دوستام بهم می گند تو روابط اجتماعیت پایینه چون تا به حال با یک پسر در حد اس دادن نبودی:-( من خودم واقعا با دوستی با جنس مخالف , مخالفم...

اینکه تا به حال پسری نیومده طرفت، منظورت به چه منظوره؟ به منظور دوستی؟ اگر اینطوره که خب معمولا پسرهایی که اهل دوستی هستن سمت کسی میرن که به نظرشون اون هم اهلش هست و این طبیعیه. ضمنا اصلا هم نقطه ضعف نیست. فکر کنم مشکل شما بیشتر عقیده ی دوستانت در این باره هست. ببین من تجربه ی خودم رو میگم: دوستان خوبی دارم، شاغل هستم و در شغلم ارتباط زیادی با افراد مختلف از قشرهای مختلف جامعه دارم، ورزش، مطالعه، هنر و...هم جزء برنامه های روزانه ی من هست. اهل دوستی با پسر هم حتی به قول خودت در حد خیلی محدود هم نبوده ام. هیییچوقت هم احساس "امل" بودن بهم دست نداده. برعکس، احساس موفقیت و سرزندگی دارم. چرا؟ چون تعریف مشخصی از زن بودن، از روابط اجتماعی و همینطور "امل بودن" در ذهن دارم و همینطور عقایدم حاصل فرهنگ خانوادگی صرف نیست، بلکه نتیجه ی تفکر،مطالعه و تحلیل خودمه و به همین دلیل حداقل برای خودم همیشه محترم و ارزشمنده. زمانی که خودت تعریف دقیقی از اهداف و عقایدت در زندگی داشته باشی، وقتی برای خودت محترم و ارزشمند باشن، نتیجش احساس خوب و ثبات قدم خواهد بود. پس اگر در زندگی هر موضعی میگیری، سعی کن اندیشه ی محکمی پشتش باشه که در درجه ی اول خودت رو قانع کنه.  

نمی دونم چه رفتاری داشته باشم که اگه پسری از من خوشش اومد بیاد و بهم بگه؟؟؟؟؟؟؟

رفتار معقول! :) لازم نیست کسی غیر از خودت باشی! اما این "خود" رو مطابق همون عقایدی که داری به بهترین شکل پرورش بده. با توجه به اینکه گفتی از این روابط خوشت نمیاد، احتمالا در اینجا منظورت برای ازدواجه. با خودت رو راست باش. شما چه شخصیت و عقایدی داری؟ چه کسی مناسب ازدواج با شماست؟  سعی کن مسائل در ذهنت تفکیک بشن. اعتقادات شما میگه: با جاب باش اما مرتب و تمیز باش و از شلختگی بپرهیز، توی گفتار و رفتارت متین و موقر باش، به جا و به اندازه خوش اخلاق و شاد باش،...پس شما همین باش و مطمئن باش کسی که به دنبال اینهاست سمتت میاد. اینکه هر کسی سمت آدم بیاد که خوب نیست :) نه؟

نمی دونم چه رفتاری داشته باشم که اگه پسری از من خوشش اومد بیاد و بهم بگه؟؟؟؟؟؟ ؟فکرکنم هر پسری من را ببینه فکر کنه که من یک دختر مغرور , خودشیفته ی , بد اخلاق ,.... هستم . نمی دونم چه رفتاری داشته باشم  .مثل اینه که بهم بر می خوره به پسر ها نگاه کنم .

اینجا باز همون بحث تفکیک مسائله:  معمولا هر خانوم معتقدی من جمله خود من، ممکنه در برخورد با نامحرم کمی مغرور به نظر برسه. اما بد اخلاق؟؟ نه! اگر متانت همیشه همراه با ادب باشه، این اتفاق نمیفته. دیگه پسری که خودش مذهبیه متوجه تفاوت این دو میشه :)  

چی کار کنم پسر ها برای ازدواج بیاند طرفم؟؟؟؟؟

این جمله رو الان دیدم. همونطور که فکر میکردم منظورت برای ازدواجه:)

موفق و شاد باشی

ممنون از همه که جواب دادند

ولی من نه به تازگی رفتم تو جمع مختلط نه خونوادم خیلی مذهبیند در حد متعادل

این حس که نمی تونم به چشمای پسرا نگاه کنم همیشه با من بوده خودم خشحالم به خاطره این ویزگیم

ولی مشکلمن اینه کخه تو ان کلاس ها اصلا راحت نیستم توی بحث شرکت می کنم ولی راحت نیستم معذبم و اصلا از بین نمی ره

منظور من دوست پسر نیست منظورم پسری که من را برای ازدواج بخواد فکر کنم از من می ترسه چی کار کنم؟

تازگی ها به یک نکته ی مهم پی بردم که دنیا را روی سرم خراب کرد :-( صدای من خیلی جلب توجه می کنه تازگی فهمیدم که با ناز حرف می زنم و کسی به من تذکر نداده بود حالا با این صدا و .... چی کار کنم؟ لال بشینم یه گوشه و به زمین نگاه کنم؟؟؟؟؟

لطفا کتاب معرفی کنید در رابطه با اعتماد به نفس و.....

خب اگر به خاطر این ویژگی خوشحالی که خیلی خوبه! اگر این حس مربوط به اعتماد به نفس نیست، خیلی خوبه که تو شرم دخترونه داری. اما اگه در موقع شرکت در بحث های کلاسی برات مشکل ایجاد میشه، یه سری تکنیک ها هست برای تقویت مهارت سخنرانی. خیلی مفیدن و به آدم یاد میدن چطور در یک جمع بدون احساس معذب بودن، حرفش رو بزنه، توی اون لحظه چطور فکر کنه و چطور نگاه کنه.

اما مشکل صدات یه موضوع متفاوته: ببین یه چیزی بهت میگم شاید یکم عجیب یا خنده دار به نظرت بیاد ولی من بهش معتقدم: بعضی خانوم ها صداشون، چهرشون یا هر چیز دیگه ای در وجودشون ممکنه بیشتر از سایرین جلب توجه کنه. مثلا هر خانومی باید با نامحرم با وقار صحبت کنه ولی در مورد خانمی که صدای زیبایی داره، این مسئولیت سنگین تره. من به این میگم: جهاد اکبر!! :) خودم هم خندم میگیره ولی فکر میکنم واقعا همینطوره. یعنی کلا هر نعمتی رو که انسان ازش بیشتر یا بهترش رو داره، مسئولیتش هم در مقابلش سنگین تره. عوضش صدای خوب تو میتونه آرمشبخش همسرت باشه. موقع صحبت با نامحرم سعی کن لحنت جدی تر باشه و کلماتت هم رسمی تر. اگه تمرین کنی میشه. تو با تمام نیروت سعی کن به اصول اعتقادیت پایبند باشی اینکه در نهایت دیگرون چه فکری میکنند مهم نیست.

یعنی شروع کنم به جهاد اکبر !!!!!!!!!!!!!!! از همین الان صدام را کلفت می کنم و با تمام مردان دنیا به جهاد اکبر بر می خیزم :-))))))))))))))

راستی کتاب: "عزت نفس در ده گام" ممکنه ترجمه شده باشه: "ده گام تا اعتماد به نفس" نوشته ی دیوید برنز

و برای راحت صحبت کردن در جمع: "شیوه ی سخنرانی موثر و فن بیان" نویسندش رو به خاطر ندارم متاسفانه.

میتونی خودت هم در بخش کتاب های روانشناسی کتابفروشی جستجو کنی و از نوشته های نویسنده هایی که دوست داری بخری. به خصوص برای فن بیان و سخنرانی که اهداف کتاب ها متفاوته بهتره قبلش حداقل فهرست کتاب رو یه ورقی بزنی. اینطوری انتخاب بهتری خواهی داشت.

موفق باشی

مثلا هر خانومی باید با نامحرم با وقار صحبت کنه ولی در مورد خانمی که صدای زیبایی داره، این مسئولیت سنگین تره. من به این میگم: جهاد اکبر!!

خیلی ممنونم از دختر خانوم بابت حرفاشون.

واقعا رعایت این نکات ریز خیلی سخته.

به سوال کننده: عزیزم این وب می تونه مکان مناسبی برای افزایش اعتماد به نفست باشه.

عقاید خوبتو تقویت کن و اونا رو خالصانه در اختیار دیگران بذار. تاثیرش رو توی روحت می بینی.

اولش میخوام بخاطر طرز فکرتون که گفتین اهل دوستی و ... نیستم بهتون تبریک بگم.خیلی از اخلاقاتون شبیه خودمه. من هم د ر دوران دانشگاه خیلی با صحبت کردن و نگاه کردن به آقایون مشکل داشتم. یعنی خودم خوشم نمیومد برم طرفشون .تا حدی که قیافه خیلیهاشونو اصلا یادم نیست.البته هیچ وقت از رفتارم پشیمون نیستم .

در مورد دوستات که میگن روابط عمومیت ضعیفه باید بگم به همه دخترای محجبه همینو میگن. نه فقط تو دانشگاه بلکه تو محل کار و ...مثلا تو محل کار من چند روز پیش برای کاری رفتم پیش یکی از همکارام که منو تابحال ندیده بودن. بعد از اینکه خودمو معرفی کردم با تعجب پرسید:ای وای خانوم مهندس .... شمایین. اصلا بهتون نمی خوره!یا تو دوران دانشگاه همه بچه ها به من میگفتن چرا ابروهاتو بر نمیداری ؟چرا آرایش نمیکنی؟...خودت دوره آرایشگری رفتی یکم به خودت برس...چرا با چادر سر کلاس میشینی؟

اما همه حرفاشون برای من مهم نبود.فقط به فکر رضایت خدا و آبرو و عفت خودم و البته به فکر رضایت پدر و مادرم بودم و بس...

اگر دوستات به شما حرفی می زنن چون دوست دارن شما هم مثل خودشون باشی.اما مطمئن باش خیلی از پسرا ممکنه اولش در موردت فکرهایی بکنن که مثلا اخمو و بد اخلاقه یا مغروره اما تو دلشون همچین دخترایی رو تحسین می کنن.

شما هم اول به فکر رضای خدا باش. اگر در مسیر الهی قدم برداری هیچ حرفی نمیتونه شما رو منصرف کنه.این کارت پیش خدا گم نمیشه 

سلام خواهر...

منم نسخه پسرانه شما هستم ، تنها نیستید 

بنظرم یک جور چالشه این ماجرا و بعد از عبور از این شرایط قوی تر میشید ،

شما ارزش هایی دارید که یک روز شما رو متمایز میکنه پس کم نیارید