خانواده برتر

من خودم شهر هم واسم مهم بود.اما خوب اصفهان هم دانشگاهش خوبه ولی واسه تهران قطعا بهتره ...شما اینم درنظر بگیر زندگی خوابگاهی خیلی دردسر داره اما پخته ترتم میکنه...من به شخصه دوس داشتم کنار خونوادم نباشم.نمیگم بدن اما این دور باعث شد رو پای خودم وایسم.من نیمرو هم بلد نبودم اما مجبورا اشپزی یاد گرفتم...تو خوابگاه با کلی ادم جورواجور با ااخلاقای مختلف اشنا شدم.بهتر بگم قشنگ میفتی تو جامعه...حالا خونه بگیری قضیه یکمی فرق میکنه.حالا شهر خودمون میموندم هیچوقت این سختیارو نمیکشیدم...من یه واحد جدا تو خونه درس میخوندم.بدون سروصدا اما تو خوابگاه مجبوری یا بری کتابخونه که اونم همیشه باز نیس یا با سروصدا درس بخونی...

ب نظرت علاقت مهمه ک تمام عمر باهاته یا شهری ک میخای مثلن5 سا ائنجا باشی

من خودم شهید بهشتی درس می خونم از شرایط دانشگاه تهرانم مطلعم واقعا کیفیت دانشگاههایی مثل اصفهان خیلی بهتر از این دو دانشگاهه الان با توجه به وضع موجود شهید بهشتی یه سری از قوانین رو غیر اصولی اجرا می کنه که واقعا اذیت کننده اس ولی اصفهان اینطور نیست ...نمونش دادن حقوق به دانشجوهای عرصه ترم هفت و هشتش هست ...ضمنا به سختی و دوری از خانواده واقعا نمی ارزه اونم توی شهری مثله تهران..

سلام خواهر یا برادر عزیزم
راستشو بخوای من میگم اولویت رو به رشته بده. شهر شما اصفهان شهر خوب و عالی و یکی از شهرهای مهم ایرانه. استادانش هم کمی از استادان دانشگاههای تهران ندارن. از طرفی
دانشگاههای تهران هم فقط اسمی ازشون مونده. رک و پوست کنده بگم سواد اونقدری که فکر میکنیم استاداشون ندارن. حتی امکانات هم مثل گذشته نیست.
از طرف دیگه
اینم در نظر بگیر که
تصادفات جاده ای این روزا زیاد شده. زیاد بود زیادترم شده. تحریم شدیم. راننده ها لاستیک ندارن تایر نو ندارن بخرن. بنزین قاچاقی که قدیم قاچاقی بود فروشش برای هر ننه قمری آزاد شده راننده ها پر اتوبوساشون میکنن از این جاده به اون جاده میبرن دست به دست میکنن میرسونن به مرز تا بفروشن و هر کی درصد خودشو برداره. با هم دست به یکین. سیستم اتوبوسا قدیمیه. ترمزهاشون کار نمیکنه . از اون طرفم بنزین که تهشونه یعنی چپ کنن آتیشم میگیرن.
منو ببخشید که اینارو نوشتم اصلا قصد ناامید کردنتونو ندارم و همیشم میگم آدم باید توکلش به خدا باشه اما بالاخره حقیقت رو هم باید در نظر گرفت. این حقیقت جامعه ی امروزه . حالا بشین فکر کن ببین ارزششو داره که اصفهان رو که خودش کمی از تهران نداره در اولویت قرار ندی؟؟؟؟؟
این رو هم بدون که رشته خیلی مهمتره. امروزه هر کی توی یالغوزآبادم رشته خوبی بخونه واسه خودش کسیه.
بعدشم میخوای خونه و خونواده رو ترک کنی. خوابگاه. بدبختی. سختی. باور کن نمی ارزه.
شما اولویت رو بده به اصفهان. ولی اگرم تهران رو اوردی اون موقع دیگه خدا خودش پشت و پناهت خواهد بود ایشاالله.
برات آرزو میکنم بهترینها در مسیرت قرار بگیره.

سلام
بنظرم رشته اولویت باشه بهتره سختی همیشه هستش

هم رشته وهم شهر،هردو مهمن بنظرم شهری روانتخاب کن
که فاصلش تاشهرتون بیشتر از۳۰۰تانباشه،اگه شهرخودت رفتی که چه بهتر،چون دغدغه خوابگاه و....وجودداره،رشتت روهم بنظرت باتوجه به علاقه واینده شغلیش انتخاب کن همینجوری نزن،اگه رتبت خوب شده دستت بازتره،تاپنجشنبه هم گفتن وقت هست امیدوارم موفق باشید

برو تهران ارزشش رو داره خییییییییییییییییییییییییییییییییللللللللللللللللللللللیییییییییییی . انسان باید مکان و موقعیتش رو عوض کنه تا پیشرفت کنه و این خیلی خوبه چون درسای زیادی از دانشگاه و شهر دور میگیری که برای زندگیتون در اینده خیلی خوبه و کلا از خانواده مستقل باشی خوبه و این یه شروعه . من بودم میرفتم

سلام
قبولی تونو تو کنکور تبریک میگم.

دانشگاه خیلی تو آینده شغلی نقش نداره، چیزی که تو این جور رشته ها مهمه اینه که تو کارای عملی و مهارت خوب باشین.

حتی اگه با بدترین رتبه تو دور افتاده ترین شهر درس بخونین مهم نیست مهم خود رشته ست.
موفق باشین.

سلام . به نظر من رشته رو در اولویت بزار.چون تو آخر عمرت باهاش درگیری

سلام.تبریک میگم .
رشته مهمترازشهرهست.دانشگاه وشهرمحل تحصیل چهارالی پنج سال قراره زندگی کنین ولی رشته حرف یه عمروآینده شغلی هست .
زندگی خوابگاهی هم تجربه بسیارخوب ومتفاوتیه واونقدرخاطره وشیرینی داره که سختی هاشومیپوشونه.دست کم آشپزیتون خوب میشه.توانایی سازگاری باآدمای مختلف.استقلال ومدیریت.پیداکردن دوستای خوب.آشنایی بافرهنگ های مختلف.ضمن اینکه دانشگاه های تهران بهترین هستند.

معلومه ک شهر مهمه
چهارسال میخوای زندگی کن تو ی شهر دیگه
ی جا برو ک ب دلت بشینه تا حس درس خوندن داشت باشی

ازونجا که درس خوندن چندان ثمری نداره به نظر من برید شهر دور تا در اثر سختی های خوابگاه، پخته و سوخته بشید.....
اولویتتون این باشه: به ترتیب

1) شهری غیر از شهر خودتون تا مجبور شید برید خوابگاه و زندگی رو یاد بگیرید.
2) رشته تحصیلی.
3) در آخر دانشگاه.

سلام
به نظر من شهر خودت را در انتخاب اولویت رشته قرار بده.

شما حالتون خوبه خانم؟
برن شهر دیگه به این هوا که تجربه بگیرن؟
مگه آدمایی که تو عمرشون از شهر خودشون اونورتر نرفتن بینشون باتجربه پیدا نمیشه؟
بعضیا چقدر راحت افاضه فضل میکنن. چه نظراتی
ببین من دانشگاه تهران بودم با چه امید و آرزویی رفتم البته من دانشگاه پزشکیو نمیگم دانشگاه تهران منظورمه. استاداشون با عرض معذرت هیچ پخی نبودن. کلیم حق کشی کردن. چند سال عمرمم تلف شد تو خوابگاههای بی امکانات شش و هفت نفره شون. توی راه هم خیلی سختی میکشیدم.
آخرشم فهمیدم همون شهر خودم درس میخوندم هیچ فرقی نمیکنه با شهرای دیگه
بعدشم شهر شما اصفهان که شهر کمی نیست. حالا توی مناطق محروم بودی یه حرفی. اما تهرانیا باید پاشن بیان اصفهان درس بخونن بعد شما میخوای پاشی بری؟
حالا یکی مث این خانوم متاهل بگه برو به خاطر مثلا فلان استاد فلان امکانات فلان رشته که پیشرفت کنی این یه حرفی
داره میگه برو که تجربه یاد بگیری با سختی کشیدن تو خوابگاه. به حق چیزای ندیده و نشنیده واللا
حالا باز یکی مثل این خانم بگه

بعدشم شما خانم متاهل حق ندارید به سوال کننده بگید درس خوندن ثمری نداره. به یه جوونی که با کلی امید و ارزو و صدالبته تلاش در سن و مقطع و زمان خودش میخواد بره به سمت تحصیل نباید این حرفو بزنین.
دروغ میگن تحصیل خیلیم خوبه

سلام...
ببین هردو شهر دانشگاه هاشون خوبه ؛
اما بنظر من اولویتت تو انتخاب رشته ، اول دانشگاه تهران و شهید بهشتی باشه بعدش اصفهان( دانشگاه ایران رو قبل اصفهان نزن)...
شاید درآینده فرصت شغلی کسی که شهید بهشتی درس خونده با اونی که اصفهان درس خونده یکی باشه، اما دوران تحصیلش بنظرم یه لذت دیگه ای داره...

البته به اینم باید توجه کنی که
وابستگیت به خانواده چقدره؟
و دل و جرئتت برای اینکه تو یه شهر غریب امور خودت رو بدست بگیری و مدیریت زندگی و درستو به عهده بگیری چطوره؟
چون دیدم بعضی ها واقعا نمیتونن یه هفته دور از خانوادشون باشن ...
یه نکته ای هم هست ببخشید که میگم اما توجه کن که اگه رفتی، به قصد درس خوندن برو و فکر و ذکرت درس باشه ، نه اینکه چشم خانواده رو دور ببینی و مدام در حال تفریح و دوست بازی و ...باشی
چون کلا از مسیر پیشرفت و اینها دور میشی..و در این صورت اگه همون اصفهان بمونی بهتره : )
انشاءالله بهترینها پیش بیاد
موفق باشی🌻

خیلی خیلی سپاسگزارم از راهنمایی هایی که کردیداول اینکه دخترم :)
یادم رفت بگم!

دوم اینکه میتونم زندگی خوابگاهی رو تحمل کنم
فقط دارم به این فکر میکنم که من نزدیک ۶ سال (لیسانس و طرح) به خودم سختی بدم و حالا مثلا از دانشگاه تهران مدرک بگیرم
ولی بعد چونن اونجا کسی رو ندارم مجبور بشم برگردم اصفهان پیش خانواده ام!
و خودمم میدونم که برای استخدام اصلا مهم نیست از کجا مدرک گرفته باشی
ولی از یه طرف مادرم نظرشون اینه که تهران جای پیشرفت داره، سطحش بالاتره و اینکه من حتی به مهاجرت و اپلای کردن هم دارم فکر میکنم
.
و وقتی این سوال و میپرسم، هررررکی یه جوابی میده! :(

تجربه خودم رو بخوام بگم اگر به عقب برگردم صدرصد رشته مدنظرم خواهد بود
دوتا از خواهران من دانشجوی شهر دیگه بودن و ناراضی بنابراین اولویت اول خانواده وخودم شهر خودمون بود
رتبه منم خوب بود میتونستم تو شهر خودم پیراپزشکی بخونم که اصلاً به جز پزشکی علاقه دیگه ای نداشتم یعنی حتی دارو و دندون😬😐
ولی مشاورم قطعی گفتن که اگر راه دور بزنم شانس بالایی برای قبولی پزشکی دارم که من بنابه دلایل بالا نه پزشکی راه دور زدم و نه پیراپزشکی شهر خودم😐
البته الان خداروشکر میکنم و راضی هستم ولی آرزوی پزشکی کودکان ته ذهنم هنوز هست.
القصه من اگر بودم اولویتم رشته بود☺
بهترین هارو برات آرزومندم☺😊

عزیزم شما الان یه گزینه ی اپلای رو مطرح کردی که تا حدی اوضاع رو تغییر میده: برا مهاجرت و اپلای باید دانشگاه تو اولویت باشه برات چون معمولا دانشگاه ها تعیین کننده هستن تو اپلای. بتونی بری دانشگاه های بین المللی که معمولا تهران هستن ولی شاید اصفهان هم باشن باید پرس و جو کنی کدوم دانشگاها معتبرن تو رنک جهانی تو رشته ها یی که شما میتونی بری ، خوندن زبان رو هم جدی بگیر چون شرط اولیه اپلای هست.

درباره اینکه نوشتی شیش سال بعد باید برگردی پیش خانوادت، شما از الان به شیش سال بعد که درستون تموم بشه برا انتخاب دانشگاه، فکر نکن، چون قابل پیشبینی نیست ممکنه همونجا ازدواج کنی یا حتی همونجا بری سر کار.

مثلا من سال آخر دانشگاه که میخواستم برم کارآموزی، از طرف بخش تحقیقاتی دانشگاه باهام تماس گرفتن و خواستن کارآموزی برم همونجا و مشغول کار شم چون نمرات دروس تخصصی ام ماکزیمم کلاس بود با اینکه معدل کلم پایین بود به خاطر دروس بی اهمیت و عمومی. شما هم تا شیش سال آینده ممکنه شرایط مختلف برات پیش بیاد پس این موضوع رو از ذهنت حذف کن که شیش سال بعد کجا میری.

ببین شرایط پیشرفت تو تهران بیشتره ولی تو اصفهان هم تا این حد کم نیست گه شما به صرف شرایط پیشرفت بری تهران. چون اصفهان هم جایگاه خوبی داره.

ولی یه موضوعی که هست اینه که نظام آموزشی فشل ایران امروز، زندگی کردن رو یاد شما نمیده و وقتی شما وارد زندگی می شی اینکه دکترای تهران خوندی یا اصفهان، تو روابط شما با همسرتون، اطرافیانتون و در کل همه ی زندگی تون اونقدرها اثر نداره، اون چیزی که زندگی شمارو می سازه اینه که چقدر زندگی کردن رو یاد گرفتید و چه برداشتی از خودتون دارید که خوابگاه رفتن به شدت تو این موضوع می تونه کمکتون کنه.
به هرحال همه ی زندگی درس و کار نیست، پس چه بهتر طوری درس بخونید که همزمان زندگی کردن رو هم یاد بگیرید.

فیلم "ویپلش" رو حتما ببینید، پسری که به خاطر موفقیت زندگی شو فدا میکنه، هرچند به موفقیتی که میخواد میرسه ولی به قیمت کنار گذاشتن زندگی و خیلی چیزای دیگه اش. ایشون تا پایان فیلم متوجه نیست داره چیکار میکنه ولی مخاطبی که داره فیلم رو می بینه میتونه درباره این شخص رو قضاوت کنه که به چه قیمتی داره به موفقیت فکر میکنه.
شما توی خوابگاه با آدم هایی غیر از خونوادت، سالها زیر یه سقف زندگی میکنی، خودت مسیول همه امور زندگیت میشی چون هیچ کس نیست کمکت کنه...... خوابگاه در مجموع تجربه ی فوق العاده ارزشمندیه . مخصوصا برا یه زن ایرانی که هرچقدر هم موفق باشه ولی اگه درست زندگی نکنه ، حال دلش خوب نیست و بازم احساس رضایت و آرامش نداره. شما برا اینکه به رضایت از زندگی برسی باید جنبه های دیگه ای رو هم لحاظ کنی اونم تو سیستم آموزشی فانتزی و به درد نخور ایران که یه مشت حفظیات به مغزها تحمیل میکنن، و اینقدر حجیم هستن که نه فرصت زندگی کردن برات می ذارن نه خودشون زندگی رو بهت یاد میدن نه برا بازار کار آمادت میکنن، من یه مدت تو رشته خودم مشغول کار بودم از 140 واحدی که تو چهار سال لیسانس پاس کردم نهایتا یک یا دو درسش به دردم خورد. تحصیلات در ایران، بیشتر یه امر تشریفاتی برا بالا بردن شان اجتماعی هست. شان اجتماعی هم به توهم نزدیک تره تا واقعیت زندگی.

نوشتی هرکسی یه چیزی نوشته، اصلا فلسفه سوال پرسیدن اینجا همینه که هر کس از زاویه نگاه خودش کامنت میذاره و این خوبه نه بد که نظرات باهم فرق دارن. این شما هستی که میتونی با تحلیل خودت و استفاده از نظرات به جمع بندی برسی و متناسب با شرایط زندگیت بهتربن راهو انتخاب کنی.چون هرکسی تفکرات و نظرات خودش رو داره من اولویت هام همون سه تاییه که نوشتم. اول خوابگاه، بعد رشته بعد دانشگاه.

ولی اگه هدفت اپلای هست،
موضوع خیلی فرق میکنه. یادمه قدیما اینجا یه پست بود خانمی اپلای کرده بود و اتفاقاتی براش پیش اومد که نوشته بود الکی جلو فامیل ظاهرسازی میکنه که همه چی خوبه ، اصلا یادم نیست تیترش چی بود، ببین پیدا میکنی.شما هم به خاطر اپلای، دانشگاه نشه اولویت اولت و بعد ضرر کنی.منظورم اینه که اون پستارم بخون از تجربیاتشون استفاده کنی.


اون آدم مجهول الهویتی که بنده رو سرزنش کردن و نگرانن از اینکه من گفتم درس فایده نداره: سعی کنید به خودتون مسلط باشید و روی آزاد اندیشی بیشتر تمرکز کنین. هرکس آزاده نظرشو بگه و اینکه فکر میکنید مخاطب با نشنیدن حرف دیگران راه بهتری انتخاب میکنه اشتباه محضه. باید در معرض همه دیدگاه ها قرار بگیره و آگاهانه انتخاب کنه. و بنده نظرم همونی هست که نوشتم.

من این حرفو برای سوال کننده ننوشتم خانم محترم. برای شما نوشتم که فکر میکنید رفتن به شهر دیگه به نیت تجربه کسب کردن باید باشه.

ضمنا مجهول الهویت !!!!!!!!!!!!!!!1 ناشناس بنویسید بهتره نه؟؟؟؟
ناشناس کلمه ی فارسی به این خوبی چشه که بیاید مجهول الهویت بنویسید.
سعی کنید تا کلمات فارسی هست عربی ننویسید.

من خودم میشناسم کسی رو که لیسانس زیست سلولی_مولکولی از دانشگاه خودمون اصفهان گرفت و بعد مستقیم برای دکتری اپلای کرد و تو یکی از دانشگاه های کنتاکی امریکا درسشو خوند. ولی این موضوع برای چند سال پیشه، الان رو نمیدونم
.
بعد اینکه مثلا یکی از فامیلا که اراک لیسانس گرفت میگفت من دوران دانشجویی میخواستم باشگاه برم،کلاس کامپیوتر برم، زبان بخونم ولی به خاطر اینکه خوابگاه زمستونا ساعت ۱۹:۳۰ بسته میشد و ما گاهی تو دانشگاه تا ساعت ۱۸
کلاس داشتیم من نتونستم به جز درس خوندن هیچ کاری بکنم
درصورتی که من حتتتما میخوام تا لیسانسم زبان رو جدی بخونم و آیتلس بگیرم.

بعد اینکه کسی از شرایط انتقالی تهران به اصفهان خبر نداره؟
من کل دفترچه رو زیر و رو کردم فقط نوشته انتقالی دانشجویان از تهران به سایر شهرستان ها """"در بدو قبولی"""" امکان پذیره
و خودم هم که یکم سرچ کردم تو دانشگاه اصفهان نوشته بود برای انتقالی موافقت دانشگاه مبدا و مقصد رو میخواد. و من اصلا نمیدونم این موافقت چجوریه! :||
اگه میدونستم انتقالیش تا چه حد ممکنه، حتما تهرانو میزدم، فوقش نتونستم تحمل کنم انتقالی میگیرم!

ممن اولویتم شهر بود تهرانو زدم چون چنتا کار دارم که باید تو تهران بمونم
پریروز هم انتخاب رشته کردم
همش هم مهندسیارو زدم

با سلام.
اصل عدم قطعیت هایزنبرگ: هردو همزمان باید در نظر گرفته بشه.
خودتون روبذارید تواون لحظه. رشته خوبیه ولی از شهرش متنفربشین. علی الخصوص که دخترید.
باآرزوی موفقیت