خانواده برتر

سلام

ممنون از مطالب مفید و خوبتون

ب نظر من وجدان هم میتونه ذاتی باشع،هم اکتسابی.

تشکر فراوان

متشکرم از نویسنده محترم (آقای اسکیزوئید؟)

مطلب قابل توجهی بود

یه مقاله جالب در new scientist چاپ شده از donald hoffman:

reality: the greatest illusion of all;Do we see reality?

در مورد سوالتون هم با توجه به شخصیت خودم و تجربه زندگی خودم میگم وجدان من هم اکتسابیه هم ذاتیه

اکثرا ذاتی 

ِِاما تا حدودی هم اکتسابی  و تحت تاثیر محیطی که فرد در اون رشد میکنه 

سلام

ممنون

بخش فلسفه ش برام سخت بود

بعد اینکه من به این نتیجه رسیدم که برون گرا نیستم - یا شاید تو طیف برونگرا درونگرا من یجایی وسطش باشم - تازه یکم متمایل به درونگرا ( چون رفتار هیجانی و تکانشی و نمایشی هیچ ندارم - ولی یه نفر رو میشناسم که به شدت اینجوریه

سلام، وقت شما به خیر.

اصل و حقیقت وجدان ذاتی و فطری می باشد. اما این که می توان به وجدان جهت داد و در حقیقت آن را با پوششی واهی کاور کرد، یک امر اکتسابی می باشد!

خداوند انسان را از خاک آفرید و از روح خود در کالبد وی دمید. تکامل انسان از پست ترین درجه شروع و با تجلی ادراک و تفکرات و اختیارات، به عالی ترین درجه ی آفرینش تکامل پیدا کرد. در واقع سیر تکاملی انسان از ماده به سمت حاکمیت می باشد. هر چه به انسانیت و وجود واژه انسان نزدیک تر شدیم، پیوند ما از ماده کاهش یافت و به یک اصل واحد رسیدیم. پس همگی چون رود هایی هستیم که از یک سرچشمه نشات گرفتیم.

این که در حین مسیر زلال می مانیم یا آلوده خواهیم شد، به محیط و من حقیقی ما وابسته است.

مسیر می تواند ما را از آبی روان به منشع آلودگی مبدل گرداند.

مسیر می تواند ما را تغییر دهد.

وجدان، یک نیروی قضاوتی مثبت گرای فطری ست. در واقع وجدان همراه تکامل انسان از ماده تا حاکمیت حقیقی در وجود ما شکل گرفت و جز اصلی آن، بر گرفته از وجود حقیقی ما، یعنی روح باری تعالی ست.

اما بعد اکتسابی و واهی آن، همانند آلودگی هایی ست که به آب روان پیوست. در واقع جزء حقیقی او نیست اما چنان با او گره خورده که گویی جزئی از آن شده.

یک فردی را که در گروه تکفیری داعش سر می برد تصور کنید.

این فرد در دادگاه ذهنی خویش، افرادی را که خلاف افکار القا شده به او می باشند، کافر می خواند. در دیدگاه وی کسی که از احکام و مقررات وی تبعیت نمی کند کافر می باشد و مقابله با وی، امری مطابق وجدان و الهی ست!!!

چهارچوب های واهی با چنان قدرتی به وی القا شده اند که او دفاع از آن را حکم شرع و به تبع وجدانی خود می داند و حتی حاضر است در یک اقدام انتحاری، جان خویش را فدای باور های به ظاهر مقدس خویش کند!!!

این در اصل یک وجدان واهی ست که فرد بر قالب تفکرات خویش غالب کرده!!

بسیاری از تشعشعات ذهنی ریشه در همین وجدان حقیقی دارند. در واقع اصل خداگرای انسان او را به سمت حقیقت الهی او پیش می برد.

وجدان یک امر قضاوتی می باشد، مانند یک دادگاه ذهنی با یک قاضی که هم ما هستیم و هم نیستیم! در واقع جزء الهی ما قاضی و جزء ذهنی و کاور پذیر ما مجرم است. این که مجرم با دلایل واهی خویش را تبرئه کند و یا قاضی عدل را در فعل جاری سازد به محیط و من استوار ما وابسته است.

مجرم را تا چه حد مقتدر کرده ایم، قاضی را تا کجا بهره ور؟

برخی می گویند وجدان ریشه در عقل حقیقی ما دارد.

گروهی در تعریف می گویند کیفر بدی ها می شود وجدان.

افلاطون می گوید: 

حیات واقعی حیات عقلی ست. حقیقت، عدل، خیر، زیبایی، نظم بالذات وجود دارند و باطل، ستم، شر و بی سامانی از عدم بر می خیزند و وجود آنها عرضی ست. شر و بی نظمی نفی هستی می باشد. کیفر بازگشت به حیات و نظم حقیقی ست.

ستم خود شناعتی ست بزرگ لکن کمال بدی ها ستمی ست که به کیفر نرسد!

زمانی که از وجدان ما بر می خیزد در واقع طالب نیکویی و کیفر و نهی زشتی های "درون" می باشد. وجدان بدون پوشش در حقیقت اصلی ست که ما را با کیفر و عقوبت قباحت، به سمت کمال کمالات می کشاند.

دومستر فیلسوف فرانسوی در کتاب شب های سنت پترزبوک چنین می گوید:

تمایلات مشئوم به بدکاری و بدکرداری، حسی و تجربی ست که همه ی دروه ها آن را تصدیق کرده اند. تمایلات منفی که ،متغیر، بر وجدان و قانون غلبه دارند، همواره موجب تجاوز و تخلف و تعدی بوده اند.

آدمی هرگز نمی تواند این وضع اسفناک و حزن انگیز را شناسایی کند و تاسف نخورد و به آن معترف نباشد!

دومستر می گوید آدمی نمی تواند بد سرشت باشد بی آنکه بد باشد و نمی تواند بد باشد بی آنکه گناه کار باشد.

گناه یک امر نکوهیده. امری که در تضاد با وجدان می باشد. در واقع اصل وجودی از وجدان پیروی و گناه را محکوم می کند.

اما زمانی که پوشش های منفی به قدری قدرتمند باشند که انسان نتواند حقیقت را از موهومات تمییز دهد، آنگاه دچار  وجدان واهی یا سیال می شود که اکتسابی ست.

موید و پیروز باشید.

واقعا دیوید هیوم و ولتر entp بودند ؟

بیخود نبود انقدر بهشون احساس نزدیکی داشتم 🤭🤔

سلام آقای اسکیزوئید

امیدوارم حالتون خوب باشه

ممنون بابتِ متن ، البته سنگین و تخصصی بود ( حداقل واسه منِ بیسواد )

جوابِ سوال : به نظرم هم ذاتی هم اکتسابی ،

شاید ذاتی میچربه،  نمیدونم

بحثِ جبر و اختیارم پیش میاد البته

من کامنتای شما رو توی پستای مختلف میخونم، ممنون که دانش و اطلاعاتتونو توی کامنتا میارین، من که خیلی با بحثای روانشناسیِ شما حال میکنم، لازم میدونم ازتون صمیمانه تشکر کنم

ان شاءالله عاقبت بخیر بشین

سلام 

مطلب جالبی بود، مخصوصا نظر هیوم راجع به علم.

به نظرم وجدان، هم ذاتیه و هم اکتسابی، اما تاثیر محیط بیشتره.

طبق اون چیزایی که گفتین، درون گرا ها بیشتر به عرفان تمایل دارن، درسته؟ 

سلام و ممنون از مطلب خوبتون. اولش که خوندم نوشتید infjها از همه درونگراها درونگراتر هستن با خودم گفتم چطور ممکنه. اخه درونگراهایی رو می شناختم که از من کم حرف تر و منزوی تر و فلان و اینا بودن و تیپشونinfjنبود.ولی تا آخر که خوندم منظورتونو فهمیدم

پرسیدید وجدان یک امر ذاتی س یا اکتسابی.فکر کنم منظورتون از ذاتی،در واقع وراثتی بود چون بحث در مورد ذات می رسه به دین و جای اختلاف نظر زیاده.اره به نظر من وجدان جنبه ذاتی داره همون فطرت خداگرا و خوبی دوستیه که در همه انسانها از لحظه تولد وجود داره مثل جوونه کوچیکی که وجود داره و ایضا نیاز به پرورش هم داره.دربارش بحث نمیکنم فقط یه بار یه مستند دیدم بچه های خیلی کوچیک در حد یه سال یه سال و نیم میآوردن و براشون با عروسک های خیلی ساده یه نمایش عروسکی اجرا میکردن.یه تپه کاغذی بود یکی از عروسکا بالای تپه بود یکی پایین تپه بود یکیشون سعی میکرد از تپه بره بالا.تو این نمایش هیچ حرفی زده نمیشد از زبون عروسکا یا راوی نداشت.عروسک روی تپه، اونی که میخواست بیاد بالا رو مرتب هل میداد پایین و عروسک پایین تپه هر موقع اون عروسک وسطیه می افتاد پایین تپه بهش کمک میکرد بره بالا.بعد از اینکه این نمایش رو برای چند تا بچه انجام دادن عروسکا رو جلوشون گرفتن تا یکی شونو انتخاب کنن.عروسک کمک کننده بیشتر انتخاب میشد بعد عروسک کمک خواه و عروسک بدجنس از همه طرفدارش کمتر بود.باز این آزمایش رو رو بچه های دیگه انجام دادن و نقش عروسک خوب و بد عوض شد ولی نتایج یکسان بود.بچه ها اکثرا عروسک مهربون و یاری گر رو دوست داشتن.این یکی از شواهدیه که نشون میده حتی بچه های خیلی کوچیک هم که عملا چیزی اکتساب نکردن تو اون سن کم، خوبی رو دوست دارن

اما بحث درباره وجدان ارثی یا اکتسابی،هر دوتاش موثره اما درباره اینکه کدومشون موثر تره میخوام با مثال توضیح بدم.یه بار یه مطلبی درباره نورونهای اینه ای میخوندم.نه تنها در انسان بلکه در حیوانات هم وجود  دارن در حیوانات پیشرفته تر مثل نخستی ها گسترده ان و مسوول رفتارای تقلیدی.چنانچه حیواناتی مثل میمون رو ما به تقلید و اداشون می شناسیم.در انسان هم نقش تقلیدی دارن و در یادگیری زبان دوم و اینا هم موثر ان اما نقش مهم ترشون در انسان، رفتار های همدلانه س.در واقع برا همین اسمشون نورونهای آینه ایه.و در افراد همدل هم نمیدونم بیشتره تعدادشون یا فعالیتشون.و تقسیم سلولی در نورونها بعد تولد(تا جایی که من میدونم)خیلی نادره.پس ژنتیک نقش مهمی در پایبندی انسان به وجدان داره

اما بحث اکتسابی،اینم مثال میزنم.یه برنامه می دیدم که یه دختری که در ۱۵سالگی از کره شمالی فرار کرده بود و سالها بعدش آمریکا زندگی میکرد ،سخنرانی میکرد.میگفت الان اگه تو خیابون یکی رو در حال مرگ ببینم حتما کمکش میکنم اما اون موقع تو کره شمالی ادمایی رو می دیدم که از گرسنگی کنار خیابون افتاده بودن اما برام عادی بود.دختره میگفت محبت یادگرفتنیه و سخنرانی ش درباره این بود که ما باید زبون مردم کره بشیم در روزگاری که اونا زبونی برای دفاع از خودشون ندارن.جالبه بدونید یکی از مجازاتای فرار از کره شمالی، مجازات سه نسله یعنی یکی فرار کنه خانواده ش هم در خطرن و اکثرا میفرستنشون اردوگاهای کار اجباری.و بیشتر کسانی که فرار میکنن قطعا خانواده ای دارن که بعد رفتنشون مجازات بشن اما باز هم فرار میکنن.ایا این به چیزی که اون دختر گفت ربط نداره؟

پس به نظر من وجدان هم ارثیه هم اکتسابی.بخش اکتسابیش مهم تره ولی بازم به نظر من اکتسابی جبریه بیشتر تا اکتسابی اختیاری.ما کسبش میکنیم ولی در سالهایی که کمترین کنترل روی محیط داریم.در کودکی اونم نه هر کودکی ای.اوایل کودکی.برای همینه فروید انقدر روی زندگی از لحظه تولد تا۵ سالگی مانور میده.اون الگوهای رفتاری که ما در بچگی از خانوادمون یاد میگیریم عمده باید و نباید های وجدانی ما در بزرگسالی رو تشکیل میده.اونم نه تنها در حرف والدین بلکه بیشتر در عملشون. برای همین میگن وقتی آمادگی بچه دار شدن داشتید بچه دار شید.امادگی اخلاقی،عقلی،اقتصادی و..برای همینه میگن زن و مرد ماشین جوجه کشی نیستن.

بله! یونگ هم میخواست بیماری اسکیزوفرنی رو روان درمانی کنه.

و طاهرا هم موفق یود. 

اما حقییت اینه که این بیماری بسیار فراتر از این حرفاست.

مثل این میمونه با روان درمانی بخوای covid-19 رو درمان کنی.

و ریشه یابی چنین مسله از طریق موصوعات ذهنی دور از ذهنه.

از طرفی دسته بندی های شخصیتی مثل mbti.

نوعی طبقه بندی و دسته بندی اطلاعت هستند.

و در دسته بندی رابطه علل و معلولی وجود نداره.

مثل اینه آدما رو به دو دسته سیاه پوست و سفید پوست تقسیم کنید.

و خب میدونیم سیاه پوست ها توانایی فیزیکی بیشتری دارند؟

اما ایا این توانایی معلول رنگ پوستشونه؟!

---

از پست زیبایی که نوشتید بسیار ممنونم.

در مورد سوالی هم که پرسیدید هیچ ایده ای ندارم.

و حتی نمیدونم عداب وجدان رو چه تعریف کنم.

:(

تشکر می کنم از دوستانی که سوال رو با عقل و منطق خودشون صادقانه جواب دادند
به لیدی کلارا
چشم .حتما سر فرصت این مقاله رو پیدا می کنم و می خونم .
به الی خانم
آون قسمتی که درباره اختلالات صحبت کردم در اثر برون گرایی یا درون گرایی شدید به وجود میاد نه طیف نزدیک به هم .
اینجا یک مثالی درباره موسیقی زده بودم نمی دونم سانسور شد ؟چی شد ؟
یک جایی تو مطلب میگم شهودی ها ایده آلیست هستند و حسی ها رئالیست .
چند روز پیش یادتونه درباره معماری بحث شد .شما فرمودید معماری ایران رو متاثر از شرایط آب و هوایی می دونید.
شرایط آب و هوایی عینیت هایی هستند که شما از دنیای بیرونیتون لمس  می بینید.ولی من که شهودی هستم ایده رو مقدم بر وجود ماده میبینم یعنی فکر می کنم یک اثر معماری تحت تاثیر ایده ذهن انسان مستقل از شرایط آب و هوایی به وجود آومده .
از اونجایی که شما فرمودید بعید میدونید عرفان در معماری ایرانی باشه نمی تونم تشخیص بدم به خاطر sj بودنتونه (رئال بودن)یا برون گرا بودن .
چیزی به نام میان گرا نداریم .طبق نظر یونگ این اختلاف فاز که انرژی روان رو می سازه .خودش میگه آنتروپی.
توی روانکاوی تحلیلی یونگ یک آزمون کلمات داشت که در آون ترکیبی از لغات عینی و انتزاعی بود .از درمان گر می خواست اولین لغتی که پس از شنیدن لغات به ذهنشون می رسه رو بگن .افرادی که از لغات ذهنی استفاده می کردند درون گرا و افرادی که از لغات با مفهوم عینی استفاده می کردند برونگرا می دونست .مثلا
من میگم درخت درونگرا میگه استقامت و برونگرا میگه الوار .
البته خودتون میدونید روانکاوی تحلیلی خیلی پیچیده تر و تخصصی تر از این حرف هاست .
بنده هنوز معتقدم شما برون گرا با کارکرد منطق برون ریز هستید تو پست چله برای ازدواج دوباره به دنبال منطقی کردن دنیای بیرونی خودتون بودید .
دوباره تو همین پست هم می گید کسی رو می شناسم که تکانشیه. تکیه کردن بر تجربیات گذشته کارکرد درونگرایانه کمکیتون .
درسته شما تجربیاتتون رو با حواس پنجگانه ادراک می کنید اما خاطرات و تجربیات شما رو ذهن شما مستقل از عینیت ها شکل می گیره .
خاطرات ما  توسط ذهن به وجود میاد نه دنیای بیرون .

به نیایش
کاندیدِ ولتر رو تو گوشیم دارم نمی دونم بخونم یا نخونم.
تازه سقراط هم entp بوده .

 

به حلما
درونگرایی یکی از لازمه های عرفان .مسلما نگاه فلسفی به زندگی و ادراک جهان هستی از طریق انسان ها هم مهمه .
 

به lapetus
عقاید عرفانی شما تا یه جایی با فلسفه شیعه سازگار ولی جاییش ناسازگار .
همانطور که می دونید در فقه شیعه صحبت از اصالت نفس هست .یعنی استقلال نفس از دنیای بیرون .اگر غیر این می بود اساس عقلانیت دین زیر سوال می رفت .چون ما هر رفتاری رو تحت اثر دنیای بیرونی بدونیم هر ثوابی رو می تونیم بی ارزش جلوه بدیم و هر گناهی رو توجیه کنیم .ولی نفس هم حالات مختلف داره نفس لوامه که همون وجدان و نفس اماره که مخربه هر دو جنبه درونی دارند .
حال جنابعالی آمدید نفس اماره رو بیرونی و نفس لوامه رو درونی کردید .با منطق شما شاید نتوانیم ثواب های خود را لوس کنیم ولی قطعا می تونیم گناهانمان رو توجیه کنیم .مثل کودکی که کار بد می کند و می گوید شیطان گولم زد .مسلما جای عقل و منطق دینی در فلسفه های دینی شکل می گیرید ولی به نظر مذهبیون شیطان را به عنوان عامل گناه موجودی خارج از خود می پندارند .واقعا درک نمی کنم سنگ زدن به جمره جنبه سمبلیک داره یا واقعا مسلمین فکر می کنند  به شیطان به عنوان موجودی بیرونی و عینی  سنگ می زنند .معبود تویی کعبه و بت خانه بهانست راهی درونی و عرفانی برای ارتباط با معبود است  ولی برون گراها نیاز دارند برای رشد معنویات خودشون به پدیده بیرونی و عینی چنگ بزنند چه بت باشه چه ضریح چه کعبه فقط باید بیرونی و عینی باشه.
اینجا همان حفره ایست که بین ادیان ،عرفان و روانشناسی وجود دارد.دوستی یکبار آمد گفت من روانشناسی غربی رو قبول ندارم چون با اسلام همخوانی ندارد فکر می کردم می خواد بحث رو به اینجا بکشاند.ولی توفیق شد با شما به این نقطه برسیم.
 انصافا تا به حال نشده تحت امیال درونی خودت گناه بکنی و تحت امیال بیرونی خودت خدمتی به خلق الله کنی .برای من که بارها اتفاق افتاده .
به نظر من امیال چه درونی و چه بیرونی می توانند باعث رشد انسان شوند.
توجه شما رو جلب می کنم به اندیشه های اسپینوزا ببینید اتحاد وجودی خیلی جذابی رو ترسیم کرده .به طوری قوانین طبیعت ،ماده و روح هیچ یک رو تفکیک نمی کند و همه رو خدا می نامد.

به چارسو
توی مسائل مذهبی بله اتفاق میفته .فقه شیعه وجدان رو درونی و تحت اراده آزاد می دونه .
ولی اینکه بگیم درون گرا ها قطعا اراده محور هستند و برون گراها جبر محور ،اینگونه نیست .
آرتور شوپنهاور صحبت از یک اراده درونی میکنه ولی این اراده خودش موجب جبر میشه.در واقع عرفان رو راهی برای خلاص شدن از این جبر میدونه.فروید هم جبرگراست.
ولی همین آلفرد آدلر برونگراست ولی خوشبین و اراده محور .
ولی فلسفه اصالت وجود یا اگزیستانسیالیست به شدت اراده محور و درونگرایانست.
حالا بگذریم جدیدا با نظراتت حال نمی کنم .نمی دونم چرا اولش رو می خونم احساس می کنم می دونم آخرش به کجا میرسه .
قبلا نظراتت منسجم تر و غیر قابل پیش بینی تر بود .حالا شاید وقت و حوصله سابق رو نداری .
نام کاربری قبلیت کمی خشوع داشت نمی گم جدیده بده ها منو یا مثلا یاد پیچ گوشتی می ندازه.

به بهاری که از دوردست ها
‌‌یک نکته بهتون بگم mbti علمی نیست به درد همین کاری که ما می کنیم می خوره اما big 5 علمیه و توی مراکز علمی و تخصصی به درد می خوره. یعنی چی ؟
یعنی شاخصه های mbti رو نمیشه با علم فهمید البته هوش منطقی و عاطفی که از دستاوردهای یونگ الهام بخش نوروسایکولوژیست هاست .
اما شاخصه های ۵ گانه  big 5 توی نوروسایکولوژی قابل بررسی .خب یکی از او شاخص ها همین با وجدان بودنه .این رو برید تخصصی بخونید خود با وجدان بودن در big 5 هم یه سری پارامتر داره .
وقتی اینجا پرسیدم درونیه یا اکتسابی منظورم همون ذهنی و عینی بود .
وقتی شما میگی نورون و ژن، اینها متریال داره پس نمی تونه درونی باشه .چون ماده داره رو ذهن تاثیر می زاره .
اما یک نکته بگم براتون امیدوارم جذاب باشه .
هم فروید و هم یونگ معتقد بودند ذهن هم مثل ژن میتونه به انسان ارث برسه .این حالت چون ذهنیه درونی هست ولی چون از طریق ژن انجام نمی گیره قابل اثبات نیست .
فروید اگر اشتباه نکنم تو توتم و تابو یک داستانی میگه درباره یک قبیله که بزرگ قبیله تمام زنان رو در اختیار خودش قرار داده بود و به فرزندان خودش اجازه نزدیکی با زنان رو نمی ده .پسران دست به یکی می کنند و پدر رو می کشند .بعد از مدتی دلتنگ پدر میشن برای پر کردن این خلا خدا رو در ذهنشون به وجود میارن و این ذهنیت رو به نسل های بعدی منتقل می کنند فروید ذات خدا جو انسان رو اینگونه توجیه میکنه .
اما یونگ در جریان درمان یک خانم اسکیزوفرنی متوجه آثاری از خدایان یونان باستان در ذهن این خانم میشه در صورتی که آون خانم در زندگیش هیچ شناختی روی خدایان نداشته .یونگ ام به این نتیجه می رسه که روان هم مثل ژن در حال تکامل و هم ارث می رسه .البته در چند روانکاوی دیگه خودش به نتایج یکسان می رسه .جالبه وقتی نظریه آرکاتایپ ها رو با فروید در میون می زاره .فروید سخن به اعتراض باز می کنه و میگه این کار زیاده رویه .
در کشور های با شرایط رفاهی مناسب ارزش های  اخلاقی بهاء بیشتری داره.
آون خانمی هم که از من سوال پرسیدند به نظرم حدس شما درست بود و آون آقا هم infj بودند .
تو همون جا فرمودید که شوخی های تابو شکنانه می کنید خیلی برام جالب بود خود من هم شوخی هام به نظر اطرافیانم بیش از حد مفهومیه.
آیا شوخی های شما هم برای اطرافیان تون گنگ ؟
  

به اسکیزوئید

فکر می کنم شما مقصود بنده را به درستی متوجه نشدید یا شاید بنده نتوانستم آن را به درستی منتقل کنم.

اتفاقا بر این سخن حضرت مولانا معتقد هستم

"بیرون ز تو نیست هر آنچه در عالم هست"

نفس لوامه و اماره یا من ذهنی و حقیقی هر دو جزئی از درون ما می باشند. اما پرورش من ذهنی که یک عامل درونی ست، وابسته به بیرون می باشد لکن در این جا تعریف ما از واژه ی محیط یا بیرون نیز حائز اهمیت می باشد.

در حقیقت هر چه جز من حقیقی ما، محیط محسوب می شود حتی اگر در درون ما باشد زیرا جزء اصلی وجود ما نیست.

قبول داریم که من حقیقی یا همان لوامه جزء درونی یا حقیقی ماست. در واقع ما انسانیت را با لوامه صرف می کنیم. اما اماره یا من ذهنی از ما نیست لکن از ماست!

در واقع من ذهنی یک پارادوکس است. زیرا پرورش آن با حضور در جهان مادی شروع، از فیلتر درون عبور و در فعل ما جاری می شود.

بنده در همین لحظه که انگشتانم روی کیبورد به قصد تایپ می رقصند، پیش از آنکه کوچکترین حرکتی انجام دهم، آن را در ذهن خویش مجسم می کنم. در واقع فعل بنده وابسته به بنده می باشد. حال این فعل در قالب گناه و یا ثواب باشد. خیر و یا شر باشد. افکار شکل گرفته؛ خواه بد، خواه نیکو، همگی از آن بنده می باشند لکن "شالوده شکل گیری" آنها متفاوت است.

صفات نیکو جزء اصلی و خداوندی ما می باشند لکن صفات مذموم،به ما می پیوندند. با وابسته شدن به فرم، به ماده، به شی، به جهان فناپذیر! 

آب را مثال زدم.آلودگی می تواند به اندازه ای باشد که حقیقت آن را از اصل حیات بخش، به اصلی آلوده، بیماری زا و حتی کشنده مبدل کند. 

اما همان آب، حتی با وجود ناپاکی و آلودگی، ماهیت وجودی خویش را حفظ می کند. از آب بودن آن کاسته نمی شود. جزء اصیل خویش را با عنوان آب حفظ می کند ولو موجب علت و عارضه و آلودگی شود!

زمانی که ما آب را تصفیه می کنیم آن را به اصل خویش نزدیک می سازیم.

حقیقت امر این است؛ محیط مادی، نه صرفا افراد،ما را از اصل خویش دور می کند پس شایسته است خویش را از منی که از ما نیست و جزئی از ما شده بروبیم.

در اصطلاح عرفانی خویش را کشتن و مردن در حقیقت مردن از من ذهنی و زنده شده، رسیدن به وجود حقیقی می باشد.

پروانه ای که بر آتش می زند، در حقیقت خویش را با تمام وجود از بند من ذهنی می رهاند.

مولانا می فرمایند:

صد تقاضا می کند مردم را هروز اجل

عاشق حق خویشتن را بی تقاضا می کشد

این کشتن همان کشتن من ذهنی یا اماره می باشد که جزئی از ما شده اما از ما نیست!

اصل گناه نیز به همین مفهوم باز می گردد. هیچ قاتلی از بدو تولد قاتل متولد نشده، هیچ کافری کافر متولد نشده، حتی شیطان از ابتدا شیطان نبود. 

بر پایه یکی از حیاتی ترین اصول یکتاپرستی، نه صرفا اسلام و تشیع، هستی از آن خداوند است. پس شیطان نیز مخلوق خداست. آیا خداوند شیطان را از ابتدا اهریمن آفرید؟!

آیا خداوند بدی را از ابتدا در وجود آدمی جای داد؟!

آیا خداوند موجودی را با سرشتی نکوهیده و مذموم خلق می کند؟!

مسلما خیر!

اصل گناه و ثواب نیز همین گونه می باشد. در واقع خیر از وجود ماست و شر با آلودگی ما به ماده و محیطی غیر از من حقیقی ما، با دور شدن از  اصل حیات خویش، جزئی از ما شده و از درون همسو با افعال ما می شود.

این که تا چه اندازه به آن میدان دهیم، بستگی به وجود ما و تقویت و پرورش من حقیقی ما دارد.

و حقیقت این جاست امیال درونی حقیقی اصیل ما هرگز گناه نمی کنند زیرا به سرچشمه ی آنها هیچ نقضی وارد نیست و می توان گفت صواب مطلق است.

امیدوارم توانسته باشم مقصود خویش را به شما برسانم.

در پناه حق

سلام
ممنونم بابت تاپیک

در مورد الی به خاطر ST بودنشه ،،،

میانگرا داریم ،،، قبلاً هم در موردش صحبت شده بود ،،، اونجا گفتم شما بیشتر IT هستید و من بیشتر NP ،،،

(پس در مورد درونگرایی و برونگراییِ که موضوعِ تاپیک هست من خودم یک میانگرام EI ،،،)

یا مثلاً پارامتر نظم تون تو نوشتار رو من امتیازِ زیادی بهش نمیدم و کامنتاتون اکثراً پرت و پلا و درهم ریخته ست (نسبت به کامنتای خودم چون برنامه نویسی کردم و ذهنم بسیار منظمه و دقیقاً میدونم چی به چیه) ،،،

البته گاهی پَرشِ فکری هم دارید و این بهتون کمک میکنه دنیاهای جدیدِ فکری رو کشف کنید ،،، و کنجکاو باشید ،،،

و بعد از پایانِ دغدغه و کنجکاوی به آرامشِ ذهنی ، سکینه (شِکینا) و اطمینان خواهید رسید ،،،

پس میانگرایی JP چیزِ عجیب و غریبی نیست ،،،

در موردِ خودم برونگرایی و درونگراییم یا احساسات و منطقم تقریباً متعادل هست ،،،

سعی کردم هر دو رو کمی رشدشون بدم ،،، مثلاً میام متناوباً کارای فکریم رو با درونگرایی و تنهایی و منطق پیش میبرم و کارای عملیم رو با برونگرایی و کارِ جمعی و تجربه گرایی مثلاً ،،،

و چون هدف از این کارم رو کاملاً میدونم ، طبیعتاً از هر دو ویژگی انگیزه میگیرم و هیچ رجحانی برای هیچ کدوم متصور نیستم ،،، (پس نظریه ی شارژ در این مورد منسوخ میشه)

و اینقدر سوییچ میشم که بتونم اشرافِ کامل به هر پروژه ای داشته باشم و هیچ نقطه ی تاریکی از هیچ زاویه ای وجود نداشته باشه (دقت کنید این رو با کمکِ شهود و همینطور حسم کامل میکنم) ،،،

در مورد سایرِ ابعاد هم همینطوره ،،، متناوباً کلی نگر و جزئی نگر میشم  و اینقدر این دنباله ادامه پیدا میکنه که تو تعدادِ بالا به یه نتیجه ی مشخصی که احتمالاً درست ترین پاسخ هست میل کنه !

در تلاشم ویژگی های دیگه رو هم همینجوری تقویت کنم ،،، و نکته ی جالب اینه که از زمانِ کنکور میدونستم و الان هم یادآور میشم که اگه بخوای یه کاری رو به بهترین حالتی که میتونی و ظرفیتش رو داری انجام بدی ، پس باید بهش "علاقه" داشته باشی ،،، میل و رغبت ، بهترین انگیزه برای نیلِ به اهداف هست ،،،

اخیراً نیلووو هم همین نکته ی مهم رو تو تاپیک دختر نامنظم نوشته بود ،،،

اما ،،،
جالبه بدونید که شناختِ سایه هم میتونه آنتروپی رو کاهش بده که درسته انرژی رو برای کنشِ تخصصی کم میکنه و برامون نامطلوب هست ولی از طرفیم میتونه اختیارِ اِعمالِ نظرِ شخصی و توانایی هدایتِ آگاهانه ی ابزارها رو به انسان بده که بسیار مطلوب هست ،،،

ساده تر بگم ، یعنی به دنیایی میرسیم که یک انسانِ کامل ، استعدادهای پنهانِ شخصیتیش رو نظیرِ برونگرایی و درونگرایی و سایرِ پارامترها رو به صورتِ On Call و نیمه فعال حفظ میکنه و در هر شرایطِ پیرامونی بنا به اقتضائات ، اونا رو استفاده میکنه ،،،

یادآوری میکنم یه ضرب المثل سوئدی هست که میگه ما هوای خوب و بد نداریم ،،، لباس هامون هستند که مناسب و غیر مناسبند !

کاملاً واضحه که این لایف استایل به بقاء و در عینِ حال ، پیشرفتِ ما آدما بسیار کمک میکنه ،،،

اگه خاطرتون باشه گفتم تو محیطِ جنگی ما باید یه مزاجی داشته باشیم (از دیدگاهِ طب سنتی منظوره) و تو محیطِ ثبت و اسناد و این چیزا یه مزاجی ،،، بعد نتیجه گرفته بودم که ما مزاجِ برتر نداریم و ادامه ی ماجرا ،،،

رفتارهای پیامبر و امیرالمومنین در شرایطِ گوناگون حتی با کودکان و سایرین ، بهترین نمونه و مویدِ این حد از کمالِ شخصیتی است ،،،

نتیجه میگیریم که :

هنرِ یک انسان در زندگی اینه که اولاً خودش و استعدادهاش رو بشناسه ،،، ثانیاً اقتضائات و نیازهای هر زمینِ بازی و Map رو به درستی بشناسه ،،، ثالثاً تواناییِ استفاده از این جعبه ابزار (Tool Box) رو در شرایطِ آنی و فوری (به طوری که ملکه ی ذهنش باشه و انرژیِ زیادی برای استفاده نبره) داشته باشه ،،،

در نهایت ، محصول ، یک انسانِ موفق از هر جهت خواهد بود ،،،

دوستان یکبار میتونن یه ورکشاپ در این زمینه بزارن تمرین کنن و بعد برای همه ی وقایع مُدل کنین ،،،

در مورد سوالِ آخرتون این مثال رو کوتاه یادآوری میکنم که اکثرِ بیمارانِ سایکوپات که موردِ بررسیِ تخصصی قرارگرفتن و رفتارهاشون با مفهوم "وجدان" همبستگیِ معکوسِ معناداری داره ، دارای الگوی فعالیتِ مغزیِ تقریباً مشابهی هستند که به صورتِ خانوادگی و نسلی ادامه پیدا کرده ،،،

تأثیرِ عواملِ اکتسابی و فرهنگی و محیطی رو هم که واضحه دیگه ،،،

روح و جسم و ابعادِ روحی و ابعادِ جسمی از هر جهت و در هر سطحی به صورتِ پیوسته و مداوم بروی همدیگه موثر و متأثر هستند ،

علامه میگفت :

پرِ کاهی در تهِ چاهی به تمامِ آسمان ها و زمین تأثیر خواهد گذاشت !

به میلاد 

مثالی سیآه پوست و سفید پوست در این دو قطبی موضوعیت نداره .

شما میگی دست راست هستی من می فهمم که دست چپ داری ولی بیشتر از دست راستت استفاده می کنی .

به lapetus

حقیقت این سوء تفاهم نه تقصیر من نه تقصیر شماست .

یک مصاحبه ای جدیدا طاها پارسا با عبدالکریم سروش انجام داده .

جایی ایشان درباره چیدن میوه ای شیرین از قضیه کرونا و وارد کردن بحث شرور در معارف اسلامی مطالب جالبی رو اشارت می کنند خوندنش خالی از لطف نیست .

به میلاد 

مثالی سیآه پوست و سفید پوست در این دو قطبی موضوعیت نداره .

شما میگی دست راست هستی من می فهمم که دست چپ داری ولی بیشتر از دست راستت استفاده می کنی .

به lapetus

حقیقت این سوء تفاهم نه تقصیر من نه تقصیر شماست .

یک مصاحبه ای جدیدا طاها پارسا با عبدالکریم سروش انجام داده .

جایی ایشان درباره چیدن میوه ای شیرین از قضیه کرونا و وارد کردن بحث شرور در معارف اسلامی مطالب جالبی رو اشارت می کنند خوندنش خالی از لطف نیست .

به اسکزویید 

ممنون توضیحتون جالب بود

بله اغلب شوخی های مخصوص منو کسی نمیگیره😁تنها کسی که درست شوخی های منو میگیره یکی از اعضای خانواده مه اونم نه به خاطر تیپ شخصیتی و اینا،به خاطر اینکه با هم بزرگ شدیم.برای همینم اون طوری که دوست دارم شوخی نمیکنم معمولا.شوخی های عادی میکنم.تو سایتایی که خوندم گفته بود ناشی از کارکرد اولni یه.برای همینه حس شوخ طبعی مون مثل همه

قبل از خوندن کامنت اون خانوم فکر میکردم اینکه دو تا infj با هم باشن باید خیلی عالی باشه ولی وقتی که درست فکر کردم و با توجه به وضعیت اون خانوم،موقعیت های خنده داری به ذهنم رسید که پایه همه شون بلاتکلیفی طرفین بود😅به نظر دو تا infjبرای روابط غیر عاشقانه خیلی بهتر باشن با هم.هر چند یکی از امیالم این بوده یکی مثل infj باهام رفتار کنه ولی الان میفهمم شاید شریک infj داشتن به این شرط خوب باشه که خودت infj نباشی 

به امیر رضا 

توی آون مطلب سلسله مراتب تلویحا من رو به عوام فریبی و ارائه مطالب چیپ متهم کردی و من پذیرفتم .بالاخره منم آدمم دوست دارم مطلبم دیده بشه .ولی به نظر چهره مردان کره ای بحثی حیاتی تر و حیثیتی تر واسه جامعه است .دو برابر این پست بازدید داشته .

در این مطلب هم سعی کردم محتوا رو فدای چند تا بازدید نکنم .

فکر کنم روی محتوا اونقدر تمرکز کردم از انسجام غافل شدم.ممنون بابت این انتقادات .

تازه کلی هم سعی کردم مطلب رو ساده کنم .بازم به نظر مطلب واسه دوستان پیچیده و سنگین میاد.

نمی دونم منظور شما از میان گرایی همون تعادل صفر .چون بالاخره باید یک اپسیلون اختلاف فاز به وجود بیاد تا میل و عدم میل به وجود بیاد .

شاید منظور آینه که کارکرد کمکیمون رو به اندازه کارکرد اصلی رشد بدیم تا بین کارکرد درون ریز و برون ریز تعادل به وجود بیاد ولی تعادل بین کارکرد اصلی و سایه غیر ممکنه .و من بعید می دونم .شاید منظور صفات درونگرایی که تو big 5 گفته شده نه مکتب یونگ .

نه من میتونم مثل یک esfp در لحظه زندگی کنم و نه شما میتونی مثل یک isfj در گذشته زندگی کنی .

مطلبی که درباره سایکوپاتیک و نوروسایکولوژی گفتی تو همون سریال دکستر که بهت گفته بودم بهش اشاره شده بود ولی تو آون سریال اراده رو مقدم می کنه .

خودت هم می دونی با علم نوروسایکولوژی حال نمی کنم چون اراده انسان رو بدجور به چالش میکشه.و شخصا نقض اراده، زندگی رو برام بی معنی می کنه .با اینکه مذهبی نیستم تسلیم شدن در مقابل نگاه ماتریالیستی این علم به انسان برام خیلی سخته .

تعجب می کنم شما که مذهبی هستی چقدر راحت انعطاف به خرج میدی .در حالی که داری درباره پیامبر و حضرت علی صحبت می کنی .

آخر متنت درباره تاثیر متقابل جسم و روح بر هم  که شبیه به ماتریالیسم دیالکتیکی کارل مارکس صحبت می کنی .

پشتش درباره اثر پروانه ای جمله ای عارفانه چاشنی می کنی .

این brain storm قدرتمندی که داری واقعا اطرافیانت رو اذیت نمی کنه ؟به دورویی محکوم ات نمی کنند ؟ دچار خود سانسوری نمی شی ؟

به lapetus
نه مشکل از شماست نه از بنده .در وجدان همدیگر رو درک می کنیم ولی شیطان رو نه .
طاها پارسا یک مصاحبه با دکتر سروش انجام دادند .اونجا اشاره جالبی به فقدان پرداختن به بحث شرور در مفاهیم دینی رو به خوبی اشارت کردند .
و حتی معتقدند بحث کرونا میوه ای شیرین تو این زمینه برای چیدن داره .
این مصاحبه رو بخونید .
به milad
این مثال سیاه پوست سفید پوست اینجا موضعیت نداره .
این دوقطبی مثل چپ دست یا راست دست بودنه .وقتی شما دست راستی منظور این نیست که دست چپ نداری منظور آینه که از دست راست بیشتر استفاده می کنی .

سلام

درباره ی نظرام نمیدونم چی بگم،خودم که متوجهِ تغییرِ محسوسی نمیشم

درباره اسمِ کاربریمم بگم که هم اینو دوس دارم هم اون یکیو ، اونم چون واسه بقیه آزاردهنده شد عوض کردم، حسِ منفی میداد به کاربرا و چن نفری هم گفتن عوضش کن ( ولی خودم حسِ خوبی داشتم بهش )

حالا پیچ گوشتی شما رو یادِ چی میندازه؟ 😃
میخوام ببینم اسممو میبینید چه حس و حالی پیدا میکنید؟

سلام به اقای اسکیزوئید 

مطلب سنگین و جذابی بود مشخص بود که برای خلاصه کردن و ساده کردنش وقت گذاشتید

این چنین مطالبی درباره احساسی و منطقی هم خیلی جذابه

تو این تاپیک هم خیلی تلاش کردم ذهنم روی درونگرایی و برونگرایی بمونه ولی اخرش فکرم روی منطقی احساسی زوم کرده

نظرتون چیه ذهنیت گرایی intjزمین تا اسمون با عرفان infjفرق داره؟

تو اکثر مثال هاتون ifوetباهم بودن

شاید دلیل اینکه اینقدر دوس دارم intjرو از عرفان یه infjتمایز بدم بخاطر اینه که اصلا عرفان رو درک نمیکنم و تا اسمش میاد احساس میکنم باید فرار کنم به سوی منطق 

و بنظرم منشا عرفان بیشتر تراوشات احساسات تا اینکه ذهنیت گرایی باشه

یه دلیل دیگه ای که خیلی دوس دارم intjرو از عرفان infjها تمایز بدم اینه که بنظرم پیامبر اسلام intjبوده و خب منم که عرفان رو دوس ندارم intjو عرفان رو از هم دور میکنم

بنظر شما intjبوده یا infj؟؟و طبق چه منبعی؟شیعه؟کتب تاریخی؟شنیده ها؟

الان مثل امیررضا به منم نگید مذهبی ها😉من یکی بهم بگه مذهبی سرمو میکوبم تو دیوار ولی منطق اسلام اصیل رو دوس دارم و اگر بی منطقی باشه نمیپذیرم

حالا اینکه تعریف از اسلام اصیل چیه بماند!

الان باز یه نگاه به متنتون کردم  این سر جنگ داشتنم با عرفان و احساس بخاطر همون et و ذهن گرایی رو هم درک نمیکنم زیاد

وجدان!!!

وجدان کاملا بستگی داره که ما یه کار رو چطوری میبینیم 

یک نفر رو در ملا عام شلاق میزنی یا سنگسارش میکنی که از وحشیانه ترین کار هاست و قران بعد از دادن این دستور میگه دلتون نسوزه و گول شیطان رو نخورید(ایش یادم نیست)پس دلرحمی رو در ذات خودمون داریم و این صلح طلبی ذاتیه کسی نیست که ذاتا دلش نا امنی بخواد

...به دو صورت میشه به سوال تون پاسخ داد

اگر معنی سطحی وجدان رو بخوایم که یک نفر بگه از ناراحت کردن دیگران وجدانت یکم به درد میاد در هرصورت پس این وجدان همون ذاته و ما بعضی وقتا که دیگران رو تنبیه میکنیم از روی منطقه خب این یه جوابه که وجدان رو بیشتر میچسبونه به ذات

یبار هم من با خودم میگم اون زمان که  من میگم شلاق زدن به یه نفر جلو هزار نفر ابرو طرف رو میبره و دردش میاد و ذات من خشونت و ابرو بردن نمیخواد وجدان من میپرسه خیانت و تجاوز  خیلی وقتا صداش در نمیاد و فقط با یه روش وحشیانه میشه جلوش رو گرفت اینجا وجدان من ن تنها جلو وحشی گری رو نمیره بلکه ازینکه داره شلاق میخوره و از این تجاوز جلوگیری میشه و ترس و درد برای دیگران بوجود میارن تا جلوی اینکار گرفته بشه لذت هم میبره

حالا تفاوت اشخاصی که این جواب هارو میدن بنظرم یکی اینه که تعاریف متفاوتی از وجدان دارن یکی اینکه در دو محیط متفاوت رشد کردن

مثلا به یه امریکایی میگن اگر یه نفر قایمکی زنت رو با حالت لب ساحلی ببینه چی میکنی میگه زنم خودش هر هفته میره لب ساحل😂فوقش سرش داد میزنم و کتکش میزنم تا دیگه نگا نکنه بهش بگن شمشیر دستت باشه پسره رو میکشی؟ میگه ن اغا همون داد کافیه انسان که ازینکارا نمیکنه😂

حالا به ما مسلمونا اینو بگن قطعا کشتن اون شخص برامون راحت تره تا بخشش اصلا اگر ببخشیم وجدانمون به درد میاد

و اینا هم کاملا اکتسابیه

بنابراین اگر وجدان رو از تعریف صلح جویی ذات انسان جدا کنیم کاملا اکتسابیه

به بهاری که از دور دست ها آمد
منم شوخی هام به نظر دیگران غیر قابل فهمه .فکر می کردم چون کم حرف و جدی هستم دوستانم انتظار بذله گویی ندارند ولی وقتی منظورم رو توضیح میدادم کلی می خندیدند .حتی بعضی ها می گفتند تو استعدادت تو استند کمدی فوق العادست البته فکر کنم منظورشون این بود که هیچ وقت سمت استندآپ کمدی نرم چون هیچ کس نمی خنده ضایع میشم .چند تاش رو که میشه گفت میگم  ببینید آیا شوخی های شما هم اینگونه بود ؟
دوستی داشتم مثل زیدان کچل بود و موهاش رو از اطراف سرش میآورد وسط کله اش .و البته رزمی کار قابلی بود .بهش میگفتم تو رو می بینم یاد المپیک پکن میفتم. بنده خدا خیلی هم خوشش میومد چون فکر می کرد دارم به ورزشکار بودنش اشاره میکنم .ولی از اونجا که مراسم افتتاحیه و اختتامیه المپیک پکن تو ورزشگاه آشیانه پرنده بود اشاره من به فرق سر دوستم بود که شبیه لونه پرنده  ها بود .
یک کلاسی می رفتم و به سه نفر تو آون کلاس میگفتم .اینجا مگه جای فلش پارتی .آون سه نفر به ترتیب اسم فامیلیشون  روشن زاده، خاموشی و چراغعلی بود .
دوستی داشتم وضع مالیش خوب بود و در یک زمان با دو دختر دوست بود ولی آون دو دختر از آون تیغ زن های روزگار بودند .بهش میگفتم جفت شیش .
بنده خدا چقدر حال میکرد ولی من داشتم هیکلش رو مسخره می کردم هیکل دوست من شبیه مکعب مستطیل بود .جفت شیش اشاره به دو تاس مکعبی بود که روی هم قرار می گرفتند و مکعب مستطیل تشکیل می دادند .
اینم نکته جالبی بود نمی دونستم به خاطر کارکرد ni .

به چارسو
این مطلب رو تو روانشناسی نخوندم ولی یک فیلسوفی که اسمش یادم نمیاد یه چیزی گفته مضمون حرفش آینه .
تاثیر حرف کسی که باهاش احساس همدردی می کنیم بیشتر از تاثیر حرف آدمایی که احساسی نسبت بهشون نداریم .مسلما اسم شکست خورده یک حس همدردی در آدم ایجاد می کرد ولی شاید اونایی که گفتند حس منفی و نا امیدی داره هم حق داشته باشند .

سلام آقای اسکیزوئید دوتا سوال ازت داشتم گرچه به این پست زیادمربوط نیست ولی خوشحال میشم نظرتو بگی 

راستش من یک infj هستم والان فهمیدم این تیپ شخصیتی درونگرا ترین تیپ هست ولی گاهی وقتا این درونگرایی منو ازار میده و دوس دارم برونگرا رفتار کنم حالت این به نظرت درسته که یک درونگرایی مثل infj سعی کنه برونگرا باشه .

یا نه باید همون درونگراییش رو حفظ کنه ؟

سوال دومم هم اینکه ممکنه یه نفر تیپ شخصیتیش تغییر کنه مثلا من سه سال پیش که هفده سالم بود  این تست mbti رو زدم و نتیجش infj بود حالا ممکنه چند سال بعد دوباره این تست رو انجام بدم و نتیجش یک تیپ شخصیتی دیگه مثل enfj بشه 

گرچه خودم دوست ندارم این اتفاق بیفته چون عاشق شخصیت infj هستم

ممنون میشم به این دو سوال جواب بدی.

به بهلول دیوانه
اتفاقا این مسئله هم جزء مسائلی بوده که هیوم رو به واکنش بر علیه رنه دکارت وا می داره .
دکارت عقل و منطق رو ملاک ارزش های اخلاقی قرار میده و هیوم قلب و احساس رو ملاک ارزش های اخلاقی قرار میده .اکثر فلاسفه حرف دکارت رو تائید کردند جز روسو و کامو .که جفتشان infp بودند.تو و امیر رضا ادعای با عاطفه بودن می کنید یاد هیوم می افتم .
ببین اینجا هم به آقای lapetus گفتم که دنیای مادی نمی تونه همش آلودگی باشه و گاهی مادی گرایی میتونه باعث خدمت به خلق الله باشه نمونش میشه کارآفرینان آمریکایی که شغل و خدمات ایجاد کردند برای بشریت .و گاهی امیال درونی هم میتونه ما رو به قهقراء ببره که ایشون هم مثال آب آلوده رو زد .
اسلام هم همانطور که می دونی ابزار شناخت رذیلت های اخلاقی رو از فضیلت های اخلاقی منطق قرار داده .
به شما هم همون حرفی که به lapetus زدم می زنم .تا حالا نشده با عقل و منطق خودت دروغ بگی و با احساس خودت کاری نیکو انجام بدی ؟
قبلا هم گفتم ترجیحات شخصیتی ربطی به خوب و بد بودن آدم ها نداره .اما یک گزارشی می خوندم طبق یک سری تحقیقات روانشناسی افرادی که مطالعه بیشتری دارند آدمهای با اخلاق تری نسبت به افرادی که مطالعه ندارند ،هستند
اما تفاوت intj و infj .هر دو از شهود درون ریز استفاده می کنند .یه مثال ساده از خودم بزنم شاید متوجه بشی این کارکرد چقدر پیچید ست و متوجه بشی چرا intj ها اینقدر افسرده هستند .
چند هفته پیش داشتم بازی رئال مادرید و والنسیا رو نگاه می کردم .اول بازی والنسیا یه گل زد داور VAR داد و گل رو نپذیرفت .اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که فوتبال یک پدیده انسانیه و زیبایی آون به همین انسانی بودنشه به نظرم اشتباهات داوری هم جزئی از زیبایی های فوتبال اما اشتباهات داوری موجب ناعدالتی میشه. پیش خودم گفتم بی عدالتی و اشتباهات ما انسان ها هم میتونه جزء زیبایی های جهان هستی  باشه.اگر VAR به عنوان عدالت مطلق هست .وجود داور در زمین بازی چه  معنی داره. پس منه انسان چرا باید به وجود عدالت مطلق معتقد باشم در صورتی که خود من ناقض عدالتم.اگز عدالت مطلق وجود داشته باشه پس وجود من هم بی معنیه .خودم رو در دنیای خیالی تصور کردم که میتونم تو تصمیمات زندگیم از VAR استفاده کنم .یعنی برای تصمیم گیری می تونستم از اطلاعات آینده برای بالاتر بردن کیفیت دیدگاهم و سنجیدن بهتر تصمیم .هر تصمیم اشتباهی که می گیرم رو عوض کنم و تصمیمی بهتر بگیرم که عادلانه باشه.توی دنیای خیالی خودم هم دچار پوچ گرایی شدم چون به این نتیجه رسیدم زیبایی زندگی به ندانستن نتایج تصمیماتمون. و هیجان زندگی و غیر قابل پیش بینی بودن آینده هم جزء زیبایی های زندگیه .حالا بقیه خیال پردازی هام شبیه فیلم های کریستوفر نولان تو مخی بود .اما آخرش گفتم فقط زمانی وجود داور و VAR میتونه تو زمین با هم معنی داشته باشه که هر دو زیر مجموعه یک مجموعه بزرگتر مثلا کمیته داوران هستند .پس میل من به برقراری عدالت مطلق و میل من بر نقض عدالت زمانی میتونند در ذهن من معنا داشته باشند که زیر مجموعه ای به نام منِ کل باشند ‌. (این ni در intj ها و infj ها دشمن زندگی در لحظه است و نمی زاره مثل بچه آدم بشینیم مثل بقیه آدم های لالیگا نگاه کنیم و لذت ببریم)
به کارکرد ni در شخصیت شناسی Revolution یا انقلاب هم می گن. یک نامنظمی و ساختار شکنی و هرج و مرج درونی که تمام مفاهیم انتزاعی در تناقض و تعارض با هم قرار می ده .نولان  تو فیلم بتمن این درگیری ذهنی خودش رو به زیبایی به فیلم تزریق می کنه جایی که فردی عملکرد بتمن به عنوان نماد عدالت رو زیر سوال می بره و میگه چون بتمن خودش رو از قانون بالاتر میدونه پس دموکراسی رو به خطر می اندازه .
دموکراسی و عدالت مفاهیم انتزاعی هستند که در تناقض با هم هستند . (چقدر روده درازی کردم )
به نظر من infj ها وقتی fe رو وارد می کنند این  انقلاب درونی رو تبدیل می کنند به راهی برای صلح و ارتباط عاطفی بین انسان ها .
ولی te در intj ها مثل یک پلیس ضد شورش میمونه که به شدت این انقلاب رو سرکوب می کنه.منطق دنیای بیرونی هیچ وقت نمی پذیره که تو همه چیز رو در تناقض با هم بدونی و عدالت و دموکراسی رو به عنوان ارزش های انسانی زیر سوال ببری .
هر دو تیپ infj و intj افکار فلسفی دارند ولی infj ها این افکار رو به عرفان و intj ها به ندانم گرایی تبدیل می کنند .
قبلا هم گفتم infj و intj نسبت به جامعشون بی تفاوت نیستند پیامبر عارف هم بود.فیلم محمد رسول الله وقتی پیامبر وارد مکه میشه ابوسفیان به  زنش میگه محمد از در دل ها وارد شد. از حضرت علی حس استراتژیست و علاقه به سایه قدرت می گیرم .حتی بعد عمر میتونست خلیفه بشه ولی عثمان رو به قدرت رسوند و خودش تو سایه بود. وقتی دفعه اول می خواستند عثمان رو بکشند حضرت علی اونقدر قدرت داشت که آون ها رو منصرف کنه ولی وقتی عثمان رو کشتند بازهم نمی خواست خلیفه باشه ولی کسی وجود نداشت که آون رو خلیفه کنه و تو سایه بمونه. طبق قانون اسلام به تعقیب قاتلین عثمان نپرداخت چون می دونست
قریش در مقابلش فتنه می کنند .یه جورایی قاتلین عثمان رو تو آب نمک نگه داشت برای روز مبادا .که جنگ نهروان و ... بود ‌.
ببین راحم بودن و عادل بودن در خدا تکامل و در وجود من و تو تناقض .این رو از هر آدم مذهبی بپرسی دچار ماتریالیسم میشه .خود من هم خیلی به این موضوع فکر کردم ولی پاسخی براش نیافتم. 

نه من مشکلی با دنیای مادی گرا ندارم:-)حتی همون مقدار کم هم دور شدن از مادی گرایی بازم برای تعادل انسان و نگذاشتن از تعادلشه 

یه سوال پرسیدید اینکه تا حالا نشده با منطق دروغ بگم و با احساس نیکوکاری کنم؟

ببینید اصلا سوال شما خودش جواب من بود یعنی وقتی میگید تاحالا نشده...یعنی خیلی کم باید اتفاق بیفته این قضیه که منطق رو ول کنیم و بچسبیم به احساس

تازه اونم یکی بخاطر حس خوبی که به خودش دست میده یکی بخاطر اون دنیا یکی وجدان و...

ولی صددرصد نگاه صفر و صدی نباید وجود داشته باشه👌

چه فوتبال نگاه کردنی😂

خوب شد بالاخره در زمینه تاریخ اسلام هم نظرتونو فهمیدم و ازتون یاد گرفتم 

بخواید علاقه به در سایه قدرت بودن حس کنید کلیسا میاد میبرمون تفتیش عقاید که چرا عیسی رو پسر خدا نمیدونیم😂

بودن شخصیت های مذهبی هم که خواستن منطقی به تاریخ نگاه کنن ولی چون ن شرقی ن غربی بودن سرشون بی کلاه مونده entpهم بوده اتفاقا

درمورد سوال خب خدا قدرتش در رحمت بی اندازس و هرچقدر بخواد میتونه ببخشه بنابراین با حفظ تناسب عدالت بین افراد باتوجه به استعدادهاشون و امکاناتشون و اعمالشون به راحتی اونها رو مورد رحمت قرار میده مطمئنا یه فرد نامحدود هرچقدر بیشتر ببخشه به عدالت نزدیک تره و با نامحدود بودن خودش بیشتر سازگاره بنابراین درحال تکامل همدیگه هستن در خدا

ولی انسان قدرت نداره و رحمتش محدودیت داره بنابراین درصورت اجرای عدالت کامل رحمت خیلی خیلی محدود میشه و اگر بخواد دیگران رو مورد رحمت قرار بده کارش برای اجرای عدالت سخت تر میشه اصلا قدرت ایجاد عدالت بین همه رو نداره مگر اینکه به هیچکس لطف نکنه تا همه برابر باشن در نبودن این لطف و اگر کوچکترین لطفی بکنه به یه شخص عدالت دربرابر بقیه انسانها به خطر میفته

پتانسیل انسان تا یه حد خاصه و انسان هم موظف به ایجاد تعادل بین عدالت و رحمت باتوجه به پتانسیلشه

عدالت اینه که وقتی نمیتونی به همه یتیم ها کمک کنی به هیچکس کمک نکنی و عدالت محض(نبخشیدن)و رحمت باهم نمیخونه در این مورد(بنابراین متناقض میشن)

بنابراین به صورت نسبی و در محدوده ای که درتوانمونه بین عدالت و رحمت تناسب ایجاد میکنیم

😐ماتریالیسم!!!

به اسکزویید 

بله منم از این شوخی ها داشتم مثلا یه زمانی یه کلاسی میرفتم که جو بچه هاشو خیلی دوست داشتم.خیلی مسخره بازی درمیاوردن سرکلاس همه و حتی خود معلم هم جزوی از شوخی بود.یه بار به دوستم که تو همون کلاس بود گفتم اینجا کلاس نیست گالریه. بعدش گفتم چون همه مون خیلی تابلوییم 

ولی بیشتر شوخی های من معمولیه به جز با کسانی که خیلی باهاشون راحتم. جلوی اونا کلا مسخره میشم.گاهی دست می زارم رو مسایلی که کمتر کسی باهاش شوخی میکنه.اول میخواستم مثال نزنم ولی گفتم ممکنه کسایی که اینو میخونن فکرای بدی بکنن پس یه مثال میزنم

تو فرار از زندان فصل۳(فک کنم دیدین).سازمان سارا و پسر لینکلن باروز  رو گروگان میگیره و میگه به شرطی ازادشون میکنه که مایکل از توی زندان جیمز ویستلر رو فراری بده.گروگانگیر اون دوتا اسمش سوزان هست که به نظر من خیلی زیباس. تو یه صحنه به لینکلن میگه اگه بچه ت رو زنده میخوای تا فلان روز ویستلر باید بیرون از زندان باشه.من و خواهرم اون روز تنهایی داشتیم نگاه میکردیم.به این صحنه که رسید من بلافاصله گفتم اگه جای لینکلن بودم می گفتم هم بچه هم مادر بچه(یعنی به شرط اینکه خودتم باشی).من و خواهرم تا چند دقیقه به این حرف من میخندیدیم(با عرض معذرت:)

اینو از تو یه سایت پیدا کردم.اون بخش جوک های شما بیشتر حالت معنای عمیق داره.شوخی های من جزو دو دسته دیگه س معمولا

https://qph.fs.quoracdn.net/main-qimg-7f7362163edcbdddccaf1376abe02e95

به حسین
نمی دونم زیدان رو یادت میاد یا نه .توانایی پای چپ و راستش هیچ فرقی با هم نداشت ولی وقتی پنالتی می زد با پای راست می زد .
شما می تونی برون گرایی رو رشد بدی ولی هر کاری کنی درون گرا می مونی .
درباره کهن الگو هادس مطالعه کن اونجا یکی از اختلالاتش رو پرسونا نام برده اند .رشد برون گرایی با ادای آدمای برون گرا رو در آوردن فرق داره .
وقتی شما میری باشگاه بدنسازی اولش میل خالی می زنی رشد برون گرایی هم باید آروم آروم انجام بشه کارل یونگ معتقد تا آخر عمر باید در حال رشد شخصیتیمون باشیم .
اولین مسئله
 رشد سایه شماست .خودت می دونی نمی تونی تو لحظه زندگی کنی و مثل من وسط ال کلاسیکو درگیر مسائل فکری خودت میشی .برای تمرین زندگی در لحظه نباید بری با موتور تریل تک چرخ بزنی که به شدت شما رو در لحظه قرار میده کارای ساده مثل شب ها دویدن تو پارک ، نگاه کردن به فیلم کمدی مثل همون میل خالی زدن تو باشگاه .
دومین مسئله
رشد کارکرد کمکی که با توجه کردن به رفتار و عقاید افرادی که تیپ شخصیتی esfj و enfj  دارند حاصل میشه .
سومین مسئله
مشورت کردن و تبادل نظر درباره ایده هاتون با تیپ آینه تون که میشه enfp .
 

یادتونه من از کلید واژه ی Swich صحبت کردم ؟!!! ،،، بعد اومدم گفتم خودم بین (E~I) خیلی وقت ها یک میانگرام ،،، حالا با این تفاسیر میتونم یه بعدِ پنهان و کمتر رشد پیدا کرده ی شخصیتیم یعنی INTP رو بیشتر درک کنم و ازش بهره بگیرم ،،،

بعد از خوندنِ مطالبتون و پی بردن به سوییچِ گاه و بیگاه شما روی (J~P) ، از بی نظمیِ نگارش تون یه نکته ای رو نوشتم (کامنت قبلی) ،،، و اتفاقاً اینجا نقطه ای هست که ما همدیگه رو ملاقات میکنم ،،، یه E~I—NTP با یه INT—J~P روی INTP به وجهِ اشتراک میرسن ،،، اینجاست که میانگرایی ، فایده و کارکردِ خودش رو به خوبی نشون میده ،،،

مورد بعدی

"نمی دونم منظور شما از میان گرایی همون تعادل صفر .چون بالاخره باید یک اپسیلون اختلاف فاز به وجود بیاد تا میل و عدم میل به وجود بیاد ."

تو کامنتِ قبلیم هم نوشتم ،،، بحثِ تعادل نیست ،،، صحبت سرِ عدمِ رجحان هست ،،، و رجحان رو هم نوشتم با یه زاویه نگاهی به تمایل ها و علایقِ مون برمیگرده (مثال کنکور و علاقه ی دوستم به درس خوندن و طبیعی بودنِ نتیجه و قبولیش به پزشکیِ دانشگاه تهران)

حالا این علاقه ها چطور شکل میگیره خودش یه مبحثِ طولانی و تخصصی هست ،،، ضمنِ اینکه همه ی ما انسان ها فطرتاً به سمتِ یه سری ویژگی هایی (نظیرِ کمال) BIOS میشیم ،،،

البته دنیای امروز دنیای هدایتِ آگاهانه هست ،،، فناوری های گلخونه ای و رسانه ها و بازارهای مصرفِ جدید ، همگی نشون دهنده ی این هست که خیلی وقت ها خیلی از علایق قابلِ تغییر هستند و نمیشه ما خودمون رو مثل زندانیان صرفاً به یه ویژگی هایی محدود و سنجاق کنیم ،،،

تو همون کامنتِ قبلی هم گفتم اگه به صورتِ آگاهانه ، عاقلانه و هدفگرایانه به مسائل نگاه کنیم گاهی تلخی هم برای ما شیرین و لذتبخش خواهد بود ،،، به همین دلیله که برای یه بچه کنکوریِ هدف گرا ، گاهی درس خوندن نه یک تکلیف (کُلفَت ، سختی ، مشقت) بلکه یه کردارِ لذتبخش خواهد بود ،،، برای همینه که من خودم هیچ رجحانی برای درونگرایی و برونگراییِ خودم قائل نیستم ،،، چون هر کدوم رو صرفاً یک ابزار برای نیلِ به اهدافم میدونم ،،، پس به هر دو علاقه مندم ،،،

بعد خدمت تون گفتم ما آدما باید برای خودمون شرایطی رو طراحی کنیم و به ساحلِ آرامشی برسیم که به جایِ پَسرو ، دیفنسیو ، پَسیو و مجبور بودن ، با اعمالِ نظرِ آگاهانه روی خصوصیات و استعدادهای پیدا و پنهان مون ، پیشرو ، اگرسیو ، اکتیو و مختار باشیم ! ،،،

نکته اینجاست که در انسان های بالغ ، اون ویژگی ها نیست که ما رو هدایت میکنه بلکه این ماییم که روی ویژگی هامون تسلط داریم (باید داشته باشیم) و میدونیم از اون جعبه ابزارمون کِی و کجا و به چه کیفیت و کمیتی بهره ببریم !

نکته ی بعدی :
هر چیزی که هست ، همین که هست یعنی وجودش خِیره !

میگن :
هستی که هست ، نیستی هم که نیست ، این وسط ما میمونیم که هستی مون رو از هستی بخشِ حقیقی میگیریم ،،،

تو فلسفه ی اسلامی چیزی به اسم شر مطلق وجود نداره ،،،
خیر مطلق ، خیر نسبی و در آخر شر نسبی

عقرب ، تریاک ، نمک ، شیطان و خیلی چیزای دیگه در دیدگاهِ کلان طرفاً قطعه ای پازل هستند که یک فرد میتونه با شناختِ حقیقتِ خودش و ویژگی های اونا ازشون بهره ببره ، رستگار بشه و به کمالِ حقیقی برسه !

اگه فیلم رهبر ایران رو دیده باشین از علل و اسباب صحبت به میون آورد ،،، دیدگاهِ اسلامی دیدگاهِ نفی و نگاهِ تک بعدی نیست که بگیم فقط روح یا فقط جسم یا فقط دنیا یا فقط آخرت یا فقط ایمان یا فقط علم ،،، دیدگاهِ همه جانبه نگر و کمال گراست ،،،

عالم رو عالمِ علل و اسباب میدونه ،،، تقدیر (قدر ، اندازه ، ویژگی ها) رو به رسمیت میشناسه و در عینِ حال ویژگی بخش و هستی بخشِ حقیقی رو خداوند میدونه ،،، اذن و اجازه و تملک رو مختصِ خداوند میدونه ،،،

دقیقاً با همین جهانبینیِ منسجم هست که در مواردی مثلاً ماجرای حضرتِ ابراهیم (آتشِ باغ های بابِل) یا ماجرای حضرتِ موسی (آب دریای سرخ) یا ماجرای ذبحِ اسماعیل (چاقوی برنده) ، فرمانِ خداوند به تغییرِ تقدیر رو کاملاً پذیرفتنی و ساده میشه دید !

پس این توجهِ به علل و اسباب و ویژگی ها همگی مکملِ همدیگه هستند و دو قطبی های معروف نباید ما رو از اندیشه ی حقیقی محروم کنه ،،،

پس با توجه به صحبت هایی که کردم ، نقشِ جسم و آثارش بر روی روح و تأثیراتِ نورون ها به خوبی مشخص میشه ،،، من خودم کم کم دارم این فضا رو برای خودم به مرور روشن تر میکنم و همونطوری که در مورد همبستگی (کورولیشن) انواعِ تست های شخصیتی نظیر ایناگرام و طبایع و مایرزبریگز به نتایجِ بسیار خوبی رسیدیم به همون صورت هم در موردِ ارتباط و همبستگیِ معنادارِ انواعِ اونا با فعالیت های قسمت های مختلفِ مغزی هم بپردازیم ،،، این به هیچ عنوان مغایر یا ضدِ دین نیست و اتفاقاً لحظه به لحظه من رو به زیبایی و پیچیدگیِ آفرینش و آفریدگارِ دانا و مهربانش مطمئن تر میکنه !

پیشنهاد میکنم این تصویر رو ببینین ،،،

اصلاً هم بحثِ متریالیسم و تسلیم شدن و این چیزا هم نیست ،،، بحثِ واقع گراییه ،،، بالاخره آفرینشِ خداست و تقدیری هست که خداوند براش مقدر کرده ،،،

ابزارها رو بشناس ،،، کاربردشون رو بدون ،،، در شرایطِ مناسب ازشون به درستی استفاده کن ،،،

مثالِ آشپزیش میشه اینکه از دارایی های آشپزخونه و یخچال و کابینت مون کاملاً آگاهیم ، ویژگی های یه غذایِ خوب رو هم میدونیم و در وقت و زمانِ مناسب از همه ی امکانات استفاده بکن ،،،

ما باید بدونیم کِی دموی باشیم و کِی سوداوی ،،،  خودمون ، خودمون رو درایو کنیم ،،، هر چیزی رو بخوایم و اراده کنیم محقق بشه و روی خودمون و شخصیت مون و این کشتیِ وجودی مون تسلط و اشرافِ کافی داشته باشیم ،،،

یه همچین شخصیتی مثلاً رفتارِ تکانشی نخواهد داشت ،،، درگیرِ سایر رذیلت های اخلاقی نمیشه ،،، اقیانوسی آرام و پهناور هست که اسیرِ طوفانِ حوادث نمیشه ،،، نمیترسه ،،، اندوهگین نمیشه ،،، ناامید نمیشه ،،،

در مورد نوروسایکولوژی من دیدگاهم اینه که تحتِ هیچ شرایطی هیچ دیدگاه و هیچ احتمالی رو کمرنگ یا بی تأثیر ندونیم و همگی دونه به دونه بررسی بشه ،،، وقتی الان همه ی جهان درگیرِ بیماریِ لاعلاجی هست ، خب این عینِ عقلانیته که حرفِ مدعیانِ روغنِ بنفشه و بخورِ عنبرنساء هم شنیده و بررسی بشه ،،، شاید یه پرتوِ نوری هم از اونجا اومد و فضا رو کمی روشن کرد !

بالاخره بینِ یک انسانِ عاقل و بالغ و با طمأنینه با یه سری افراد چیپ و سطحی نگر و مشتاقِ هوچی گری باید یه تفاوتی باشه یا نه ؟!!!

الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ
زمر - 18

همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترینِ آن ها پیروی می‌کنند ؛ کسانی هستند که خداوند هدایت شان کرده ، و ایشان خردمندانند .

تو کامنتِ قبلیم نوشتم همه چیز بر همه چیز تأثیر میگذاره ،،، پیامبر میگه (نقل به مضمون) سرنوشتِ شما مردم از بشقابِ غذاتون تأثیر میپذیره ،،، الگوبرداریِ صفاتِ ژنتیکی مون از غذاها که کاملاً اثبات شده ،،،

ولی اینکه شرایطِ روحی و جسمی و عقیده ای و احساسیِ والدین و درآمدِ حلال بروی سلول های وراثتی چه تأثیری داره و چه نقشی رو ایفا میکنه خودش یه مبحثِ سنگین و ناشناخته ست ،،،

در مورد رفتارِ نبی اکرم و امیرالمومنین گفتم ،،، عدالت تو نهج البلاغه تعریف شده ،،، هر چیزی جای خودش و هر کسی جای خودش ،،، شاید از دیدگاه ساده اندیشانه امیرالمومنین یک انسانِ متناقض و چند رو باشه ،،، ولی واقعیت اینه که ایشون یک انسانِ کامل و عادل هست که رفتارش در هر جا درست همون چیزیه که باید باشه ،،، چشم نرم و لطیفه ،،، استخوان سخت و محکم ،،، هر کدوم در جای خودش یک هدفی رو دنبال میکنند و حکیمانه و عادلانه طراحی شده !

مورد بعدی :
من اسمش رو برین استورم نمیزارم ،،، فکر میکنم نوعی دیدگاه ِکلان نگر و همه جانبه بین هست که به شناختِ روابطِ وقایع با همدیگه برمیگرده ،،، و از بالا بیشتر شبیهِ یه نسیمِ ملایم هست که با خودش دانایی و روشنایی میاره ،،، اینکه جای ورزشگاه و مسجد و پارک و اتوبان و میدونِ شهر کجاست ،،،

طوفان ، با خودش شک ، ترس ، وحشت ، ویرانی و به هم ریختگی میاره ولی اونجا آرامش ، اطمینان و سکون موج میزنه ،،،

در مورد خودم هم بگم خدمتتون ،،، به نظر من دورویی یا واژه بهترش نفاق به این معناست که یک فرد در نظر و عمل ، رفتار متناقضی رو داشته باشه یا در محیط های مختلف با شرایطِ یکسان ، به هر دلیلی دو استانداردِ متفاوت رو لحاظ کنه ،،، و یا سریعاً رنگ عوض کنه ،،، این میشه دورویی ،،،

چون این رفتار در من نبوده و دلایلِ هر تصمیم رو به صورتِ منطقی برای دوستانم بیان میکردم و از موارد و ارتباطاتِ مغفول مونده یا پنهان از دیدشون آگاهشون میکردم در نتیجه اونا کاملاً با من همسو و همنظر بودن ،،،

یا دو رویی مثلاً یکی از یه نفر بدش بیاد ولی در ظاهر ازش تعریف کنه ،،،
من از کسی بدم بیاد محاله ازش تعریف کنم ،،، یا به کسی دروغی بگم ،،،

حالا جالبه بدونین به خاطر یکمی هیجان طلبیِ خودم ، ممکنه واقعیت برعکسِ تصورتون هم باشه ،،، یعنی تو محیطی که مثلا مذهبی باشه از خوبی های غیرمذهبیا بگم و تو محیطی که غیرمذهبی باشه از خصوصیات و نقاطِ قوتِ مذهبیا ،،، تازه تنش آفرینی هم میشه که جذابیتِ خاصِ خودش رو داره 😅

در حالیکه تعریفِ نفاق و دورویی برعکسِ اینه ،،،

در مورد خودسانسوری نه اینم نبوده ،،، ممکنه تحتِ شرایطِ عاطفی و انسانی یه سری حقایق رو به کسی نگم که دلگیر نشه رو زندگیش تأثیر منفی نداشته باشه ،،، مثلاً هیچوقت به کسی نمیگم تو خیلی چاقی و فلان ،،، ولی به خاطر کمی نارسیست بودنِ خودم که از ویژگی های تیپ شخصیتیم هست تا الان دچار خودسانسوری ناشی از ترس و نگرانی نشدم ،،، کلاً تا الان تو زندگیم یادم نمیاد نترسیده باشم 😅

"قاتلین عثمان رو تو آب نمک نگه داشت برا روز مبادا که جنگ نهروان بود"

آقای اسکیزویید میشه این تکه نظرتون رو توضیح بدید.

برا چی باید حضرت علی قاتلین عثمان رو نگه داره؟ چه فایده ای داشته؟

لطفا جواب بدید.