سلام به همه عید غدیر مبارک باشه (^_^) از اون جایی که سیدم دوست دارم به همه تون یه عیدی شیرین بدم به نیابت از امام زمان .
این عیدی من به شما
" مرا عهدیست با جانان "
پیشنهاد:
امسال واسه عید غدیر خم چی بدیم خوبه؟
اطعام روز غدیر، سنتی فراموش شده
یک معلم می‌تواند:
- با برگزاری مسابقات مرتبط با غدیر در کلاسش مبلغ غدیر باشد
- با اجرای مسابقات تزئییات بین کلاس‌ها مبلغ غدیر باشد
- با اختصاص دادن بخشی از کلاسش به مباحث غدیری مبلغ غدیر باشد
- با دادن موضوعات تحقیقی پیرامون غدیر باعث افزایش دانش شاگردانش در زمینه غدیر باشد
- با کمک دانش‌آموزانش جشن کوچکی در کلاس برگزار نماید
- با پذیرایی شکلات در ماشینش مبلغ غدیر باشد
سلام
چند وقتیه که سری چیزها ذهنم رو درگیر کرده و اون هم افرادی هستن که فکر می کنن اکه رل نزنن عقب مونده محسوب میشن. البته نظرشون برای خودشون محترمه و هر کس حق داره هر جور که دوست داره زندگی کنه و این تا جایی می تونه ادامه پیدا کنه که به دیگران آسیب نرسه. جایی که یه نفر به بقیه آسیب برسونه باید به زور جلوش رو گرفت.
بریم سر اصل مطلب...
چند وقت پیش دختر همسایه روبروییم که متاهل بود و یه بچه هم داشت طلاق گرفت و اون هم به شکل بسیار ناجور. دوست پسر دوران مجردیش عکس های دوتایی شون و پخش کرد و آبروش رو برد.
شوهرش هم تا مرز خودکشی رفت که به خیر گذشت. امّا این وسط یه مرد قربانی شد، یه زن مطلقه شد، و یه آینده نامعلوم و گنگ در انتظار یه طفل معصوم دو ساله خواهد بود و این بچه بالاخره یه روزی حقیقت ماجرا رو خواهد فهمید. این جاست که فرهنگ ما ایرانی ها یه سری چیزها رو نمی پذیره. به مذهبی بودن و کافر بودن و ناحیه جغرافیایی و قومیت هم ربطی نداره.
خیلی اوقات که میگن بهتره نرید سراغ رل زدن و زید بازی یه سری ها همین طوری رو هوا جبهه می گیرن و به آدم میگن اسکل، امل، عقب افتاده و ... .
سلام
بالاخره اومدم که بخشی از گذشته م رو بنویسم
علت این که دیر نوشتم این بود که فکر می کردم آدم مؤمنی بشم بعد بنویسم امّا خب نشد و فکر می کنم به مرور زمان آدم مؤمنی بشم
خب حالا برم سراغ نوشته اصلی:
حدود بیست سال پیش تو یه خانواده از قشر مرفه و غیر مذهبی (فقط مادرم آدم مؤمنی هست) به دنیا اومدم (من برای واضح شدن میگن تا چه اندازه از قشر مرفه بودم نه فخر فروشی زمانی که اکثر مردم خودرو نداشتند ما خودرو داشتیم زمانی که اکثر مردم موبایل نداشتند اعضای خانواده ما موبایل داشتند و درآمد جمع خانوادگی ما بیشتر از چندین پزشک بود)
من فقط یک برادر داشتم که اختلاف سنی زیادی داریم با هم مدت خیلی کمی با هم بودیم و هنوز اون خاطرات خوش برام لذّت بخش هست من چون اختلاف سنی زیادی با برادرم داشتم به حالت تک فرزندی بزرگ شدم و به گویی شاه خونه من بودم.
سلام وقت بخیر
فارغ از بحث عدم آمادگی پسران برای ازدواج، بنده معتقدم یکی از دلایل عدم ازدواج دختران بر می گرده به ذهنیتی که اطرافیان از اون ها دارن.
یه توصیه عمومی به دخترانی که اهل روابط دوستی با پسران نیستند اینه که در اجتماع، خصوصا در مسجد و ... حضور پیدا کنند، صرف حضور داشتن دردی رو دوا نمی کنه.
از اون جایی که اطرافیان، اعم از فامیل، همسایه، همکار، هم دانشگاهی و ... در ازدواج این دختر به عنوان معرف یا منبع تحقیق نقش دارن، این دختران می تونن معیارهایی که دارن رو در قالب بحث هایی که میکنن به دیگران اطلاع بدن.
برای مثال اگه یه دختر مدرک تحصیلی بالایی داره، تصور عموم اینه که این دختر با پسری که مدرکش پایین تره ازدواج نمی کنه، بنابراین اگه پسر آماده ی ازدواجی از اون ها بخواد که براش زن پیدا کنن!، میگن فلانی که این رو نمی خواد چون مدرکش پایین تره!، پس اون دختر رو معرفی نمی کنن. یا اگه کسی برای تحقیق به اون ها مراجعه کنه همین اتفاق ممکنه رخ بده.
سلام
اتفاق های خنده داری که توی عروسی، دورهمی خانوادگی، جمع دوستانه، دانشگاه، مدرسه و یا با همسرتون براتون افتاده رو تعریف کنید ...
بذارید یه خورده وبلاگ از فضای غمگین اش دربیاید... مردیم از بس مشورت دادیم در مورد ازدواج و طلاق !!!
مرتبط:
صفحه شخصی غضنفر (1)
صفحه شخصی غضنفر (2)
صفحه شخصی غضنفر (3)
خاطرات جالب و خنده دارتون رو بگید
سلام
همیشه و در تمام لحظات زندگیم دنبال این بودم که چطور میشه در تمام طول عمر و درتک تک لحظات خوشبخت بود و از زندگی راضی بود و لذّت برد.
و در همین حین رفته رفته زندگی بد من بدتر و بدتر شد ، مشکلاتی که فراتر از مشکلات عادی و معمول همه بودند و در نهایت باعث افسردگی حاد در من شد ، بهتره بگم که در تمام طول عمرم به جز دوره ی کوتاهی افسردگی داشتم و هرگز یک زندگی معمولی نداشتم.
و در نهایتش بریدن از زندگی و خودکشیه دیگه ، امّا خب من تنها چیزی که داشتم عقل و توانایی تفکر بود ، و سال ها به دنبال این بودم که چطور می تونم خوشبخت باشم اون هم درشرایطی که فقط به زور داشتم زنده می موندم!
بگذریم ...
اگه قرار به غر زدن باشه من می تونم خیلی بیشتر از شما به خاطر مشکلات فراوانی که دارم و اصلا تقصیری توشون نداشتم فریاد بزنم و داد و بیداد کنم.
همه بلدیم که از شرایط سخت زندگی و مشکلات و دردها و رنج ها حرف بزنیم ولی تنها فایده ای که داره اینه که برای چند ثانیه آروم مون می کنه ولی در عوض هم در خودمون و هم در دیگران تاثیر منفی می ذاره ، پس لطفاً شما هم این دید منفی رو برای خودتون نگه دارید و توی نظرات تون مطرح نکنید.
سلام
به من کمک کنید ببینید طرز تفکرم درسته یا نه ،فقط یه شرط وجود داره ؛ از تعارف کردن و رودربایسی داشتن و شعار دادن پرهیز کنید .
سلام به همه
می خوام درباره دو تا حس حرف بزنم ، یکی حس نیاز به مشکلات ، و یکی حس نیاز به غم
من آدمی هستم که مشکلات رو سریع حل می کنم ، و باز کارهای جدیدی برای انجام دادن پیدا میشه و باز اون ها رو هم انجام میدم و...
1؛
می خوام درباره یه حس خاص حرف بزنم ، حسی که کم و بیش همه مون تجربه ش کردیم ، حسی که وقتی همه ی مشکلات و دغدغه هامون رفع شدن به سراغمون میاد ، نمی دونم اسمش رو چی میشه گذاشت ، از یه طرف خوبه در اول ، و از طرفی هم می تونه یه کم سخت و آزار دهنده باشه ، کنکاش کردن در این حس برام کمی سخته ولی فکر کنم مفهوم رو رسونده باشم.
وقتی همه مشکلات حل میشن و همه چیز زندگی و آینده هم به طور دقیقی برنامه ریزی شده ، یه حالت یکنواختی به آدم دست میده و زندگی هیجانش رو از دست میده ، واقعاً مشکلات هیجان زندگی هستند ، زندگی یه جورایی کسل کننده میشه ، هر چند من راه هایی برای این طور مواقع پیدا کردم مثلا:
انجام دادن کارهای سخت و کمی بالاتر از توان خودمون
کمک کردن و حل مشکلات دیگران هم وقتی مشکلات خودمون حل شده خیلی حس خوبی میده.
یا این که ساختن یه مشکل جدید ، مثلا می تونید موبایلتون رو پرت کنید تو دیوار و یه مشکل ایجاد کنید ، البته اگر nokia 1100 نباشه چون در اون حالت مشکل بزرگی ایجاد می کنید چون باعث تخریب دیوار میشه، که البته این راه حل رو به طور کلی پیشنهاد نمیدم.
2؛
و امّا حس نیاز به غم ، این حس هم در نوع خودش جالبه ، چون اکثرا مشکلات زیادی داریم و افسرده هستیم این حس رو خیلی احساس نمی کنیم ، امّا مدتیه که حال خیلی خوبی داریم و تقریبا هیچ دلیلی برای ناراحت بودن ندارم و هزاران دلیل برای شاد بودن دارم ، هر چند روز یک بار احساس می کنم واقعاً نیاز دارم که چند ساعتی رو غمگین باشم و گریه کنم و بعد دوباره با انگیزه به زندگی ادامه بدم.
در عمل راحته انجام دادنش ، ولی پس از ساعت ها تلاش نتونستم دلیلی برای ناراحت بودن پیدا کنم و به این احساس نیازم پاسخ بدم ، برای پاسخ دادن بهش می تونید به سختی های گذشته زندگی تون فکر کنید و گریه کنید ، هر چند خودم این کار رو عقلانی نمی دونم.
و البته یه سری جاها ما آدم ها به نوعی به عمد گریه می کنیم ، مثلا خوندن زیارت عاشورا ، دیدن یه فیلم درام ، یه موسیقی و آهنگی که بهش گوش می دیم و یا... و شاید ما این کارارو می کنیم چون بهشون نیاز داریم.
نتیجه گیری نویسنده :
شاید نکته ای که فهمیدم این بود که ما زندگی مون ترکیبی از غم ها و شادی هاست و این خودش یه نعمته ، اگر غمی وجود نداشت شادی ارزشش کمتر می شد و زندگی مون هم یکنواخت می شد.
فکر کنم نتیجه همه ی حرف هام این بود که نباید لزوما دنبال شاد زندگی کردن و دور بودن از غم و گریه باشیم ، باید قدر غصه خوردن و گریه کردن و همچنین قدر مشکلات مون رو هم بدونیم ، غم و ناراحتی لزوما چیز بدی نیست ، بلکه یه نظرم حتی یه نیاز طبیعیه.
این نتیجه گیری بیشتر برای خودم مفید بود ، امیدوارم برای شما هم مفید بوده باشه.
سلام
در ابتدا قصد داشتم یه لیست بلند بالایی از احساسات رو با کمی توضیحات در چند پست بفرستم ، امّا واقعاً احساس کردم در حق این احساسات نامردی میشه! خیلی نوشته بودم و قرار بود از جای دیگه ای شروع کنم امّا تصمیم گرفتم فقط وقتی در حال تجربه یک حس هستم درباره ش بنویسم ، سعی کردم خلاصه بنویسم و مفید باشه و در نهایت فقط توضیحات یک مورد این قدر طولانی بود که برای این پست کافیه!
کاربرد علامت تعجب در ادبیات فارسی با توجه به کتاب دوم دبستان! : بیان احساسات ، بیان تعحب و شگفتی و... ،و در این نوشتار نیز با توجه به حجم زیاد احساسات و همچنین لحن نویسنده از این علامت نوشتاری به وفور استفاده گردیده است!
آنچه گذشت: در سنین نوجوانی ارتباط با جنس مخالف برام اهمیت و جذابیت زیادی داشت مثل بقیه ، امّا بعد از یه سنی رفته رفته جذابیت جنس مخالف برام کمتر شد و برام داشتن یه رابطه دوستی هیچ اهمیت و ارزشی نداشت ، فقط به کار و اهدافم و رویاهام فکر می کردم ، پول در آوردن ، یاد گرفتن ، و تلاش کردن تبدیل به بزرگترین لذّت های اصلی زندگیم شدند.