بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی قرارست غیر ممکن ترین اتفاق ها اتفاق بیفتد
یک چیزی شبیه معجزه نیاز ست
یک چیزی مثل زانو زدن بر در بخشنده ها
یک چیزی مثل بغضی که می شکند
یک چیزی مثل هق هق
یک چیزی می خواهم
سلام
بحث را بی مقدمه شروع می کنیم. از بچگی یادمان دادند... هر کسی کار بدی کند به جهنم می رود و هر کسی که کارهای خوب انجام دهد به بهشت می رود. ما هم هدفمان شد همین !!!
نماز هایمان را سر وقت بخوانیم بلکه از بهشت و بهشتیان عقب نمانیم! به نا محرم نگاه نکنیم و دست به گناه نزنیم بلکه به جهنم نبرندمان! خیلی ها را دیده ام که بعد از چند ده سال زندگی هنوز هم به شوق بهشت و به ترس از جهنم خدا را اطاعت می کنند !!!
مثلا خیلی ها هستن که در دنیا خودشون رو در معرض گناه های جنسی قرار نمیدن به امید این که برن بهشت و چند برابر اون طرف جبران کنن!!! البته خداوند این قدر مهربان و رحیم هست که همین بهشت و هر چه را بخواهند نیز به آن ها می دهد...
اما خب مشکل کار کجاست... ما هدفمان راه بهشت هم که بگیریم باز هم خدا بهشت را به ما میدهد... ولی مشکل کار اینجاست که از بهشتی بزرگتر باز می مانیم ...
به قول یکی از دوستان...: اگر بهشت زیباست بهشت دار زیبا تر است. و اگر بهشت شیرین است بهش آفرین که شیرین تر است.
عشق واقعی با دوست داشتن و وابستگی فرق داره. شاید اگر بخواهیم فقط و فقط یه معنایی را برای عشق واقعی بیان کنیم بشه گفت هر چه را برای خودت میپسندی برای طرف مقابلت نیز همون رو بپسند. کلمه "عشق" از ریشه " عَشَقَه" به معنای گیاهی که دور خود می پیچد گرفته شده اما این به اون معنا نیست که اشخاص به دست و پای کسی که دوستش دارن بپیچن و اون رو مسئول همه آمال و آرزوهای دست نیافته خودشون بدونن. عشق واقعی یعنی بتونی اتفاقات و حوادث و زندگی رو از منظر طرف مقابلت ببینی .با این معنا وقتی کسی واقعا کسی رو دوست داشته باشه به اون حق انتخاب میده ، از طرف مقابل توقع نداره بی عیب و نقص باشه چون خودش بی عیب نیست .افراد با این مهارت رو داشته باشند که دنیا را محدود و منحصر در یک چیز و یک فرد ندونند. برگردیم به توضیح بیشتر عبارت "هر چه برای خودت می پسندی برای دیگران هم بپسند"
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
سلام به همه
من نمیفهمم چرا مردم از بازیگران و فوتبالیست ها و غیره تقلید میکنن و اونا رو الگوی خودشون قرار میدن !!! آخه این چه کاریه که میکنین؟ فکر میکنین خیلی شخصیت خاص و فرهیخته ایه ؟ فکر میکنین آدم خوش اخلاق و داناییه؟ یا اینکه با تقلید ازش به بهشت میرید! باور کنید اونم یه آدمه معمولیه مثل بقیه ، فقط به واسطه ی شغلی که داره معروف و محبوب شده .
هر کدوم از شماها میتونستین جاشون باشید هر کدوم فرقی نمیکنه! اونا هم یه آدم معمولی از جنس آدم های جامعه ی ما هستن ، هیچ چیز خاصی ندارن! دقیقا مثل اکثر مردم که زود احساساتی میشن ، مطالعه نمیکنن و تقلید میکنن و اون کاری رو میکنن که بقیه دوست دارن ، توجیه میکنن و اشتباه شون رو گردن نمیگیرن .
خانم‌ها مواظب طرز حرف زدنتون باشید تا سوژه جنسی نشید.
مقدمتا پوزش می‌طلبم بابت اینکه بیشتر پست‌هایی راجع به مسائل جنسی می زنم. آخه این گونه مسائل رو نمی‌توان در هر جا مطرح کرد. اینجا با توجه به فضا بهترین جای ممکنه شاید باشه وگرنه بنده تعریف از خود نباشه با توجه با علاقه و مطالعه در زمینه‌های دیگر (اجتماعی، فلسفی) تا حدودی می تونم پست بزنم امّا اون بحث‌ها رو میشه در جاه‌های دیگر هم ارائه داد.
در اینجا میخواهم به نکته‌ای ای اشاره کنم که در زندگی روزمره ما زیاد اتفاق می‌افتد ولی بانوان در برابر آن موضع‌های مختلفی می‌گیرند. بعضی بی خیالند و تازه بدشون هم نمیاد این گونه رفتار نمایند. بعضی دیگر ساده دل هستند و از دل بیمار بعضی مردان (نه همه) خبر ندارند نمی دانند در معرض آسیب هستند. پس باید آگاه شوند:
خانم‌های گرامی زمانی که با مردی سخن می‌گویید حالا اون مرد چه فروشنده یا همکار یا دکتر باشد از فعل‌های خالی (با عرض پوزش بی ادبی نباشه) استفاده نکنید. برای مثال وقتی از مغازه دار می خواهید آب معدنی بخرید نگین " آقا آب میخواهم". بلکه بهتره بگین آقا یه بطری آب معدنی میخواهم. چون تا وقتی کلمه "معدنی" رو به همراه کلمه آب به کار نبرین ممکنه چندین احتمال پیش بیاد:
فرض کنید در سر کلاس نشسته اید ، معلم سوال می پرسد ، مطمئنا در آن کلاس دانش آموز یا دانش آموزانی حضور دارند که جواب سوال را می دانند ولی نمی توانند به سوال معلم پاسخ دهند . جواب سوال را می دانند ولی قدرت بلند کردن دستشان ، به نشانه اینکه پاسخ سوال را می دانند ، را ندارند . گویی از درونشان صدایی منفی گو آن ها را فرا می خواند که نه دستت را بلند نکن ، تو نمیتوانی ...
آن صدای منفی گوی درونی آن دانش آموزان نشات گرفته از نداشتن اعتماد به نفس می باشد . اما چرا اعتماد به نفس نداریم؟ چه راه حلی برای خاموش کردن این صدای مفنی گو در درونمان می باشد ؟
پاسخ به سوالاتی مانند؛
چطور شوهرم رو عاشق خودم بکنم ؟، چطور شوهرم رو وابسته کنم ؟ و ...
سلام خدمت همه ی عزیزان
چیزی که من تو غالب جنس مرد دیدم و شناخت نسبی دارم رو تو این پست بیان میکنم که بهتر متوجه بشید:
البته آقایون محترم دیگه هم میتونن مواردی رو اضافه کنن
1- خانم قبل از هر چیز باید مواظب غرور همسرش باشه و همیشه یه حائل از جنس احترام بین خودش و شوهرش داشته باشه، یعنی همه ی پرده ها رو از بین نبره و حتما از شکسته شدن حرمت ها و ارزش ها تو زندگی زناشویی پرهیز کنه.
اینکه میگن مثل پادشاه با شوهرت رفتار کن تا بهترین نتیجه رو ببینی ( البته در مردی که جنبه شو داشته باشه) به معنای کوچیک کردن خود و پر رو کردن مرد نیست،حس پادشاهی و بزرگی و اقتدار دادن به یه مرد از طرف همسرش باعث میشه این پادشاه علاوه بر اینکه شیش دانگ مملکتش رو به نام همسرش بزنه بلکه بخاطر عشقش با همه ی دنیا بجنگه تا عشقش در آسایش باشه و حتی در راه این جنگیدن جونش رو هم فدا کنه ( در مثال مناقشه نکنن دوستان! ) دیگه زنا میدونن و کنار اومدن با این مسئله و سیاستی که در پیش میگیرن!!
تشکر و افتخار کردن و حس غرور دادن به مرد هم که دیگه معلومه .
سلام
با توجه به اینکه بنده سال ها در خانواده برتر و وبلاگ های مشابه شاهد این بودم که خانم ها بیش از اندازه به مادی بودن محکوم میشند و ممکنه بعضی خانم ها هتیرایی باشند و دلیل بعضی رفتارهای خودشون رو ندونند تصمیم گرفتم این مطلب رو بذارم.
خانم های هتیرایی اصولا در اون ۶ شخصیت اصلی خانم ها نمی گنجند در واقع هتیرایی ها ترکیبی از آفرودیت و آتنا هستند (نیم کره چپ و راست مغز با هم کار میکنه) .
برای مثال خانم سحر قریشی یه افرودیت تایپه معروفه ایشان تو یه مصاحبه میگه اگر من افسرده بشم یه آرایش جدید می تونه حال منو خوب کنه و وقتی ازش می پرسند آیا شما فمنیست هستی می گه من آقایون رو بیشتر دوست دارم و سطحی بودن خودش رو مبنی بر نشناخته کاپولا به عنوان یه بازیگر یه راحتی نشون میده (توجه به سایر ابعاد شخصیتی این بازیگر می تونه بیشتر شما رو با این آرکاتایپ آشنا کنه) درباره لزوم وجود افرودیت در خانم ها قبلا صحبت شده من فقط خواستم با یک مثال بحث رو بهتر جا بندازم.
سلام
گاهی موضوعی دست ما نیست و ما از خدا می خوایم که هر چی به نظرش به صلاح ماست رقم بزنه و ما هم به همون چیزی که اتفاق میفته رضایت داریم و می گیم حتماً مصلحت بوده.
خب حالا سر مسئله‌ای با وجود اینکه در اختیار خدا هست، انتخاب کننده ماییم که فلان کار رو بکنیم یا فلان کار دیگه، خب اینجا باز هم از خدا می خوایم که اون چیزی درسته پیش بیاره، در عین حال فکر می‌کنیم و راهی که درسته رو انتخاب می‌کنیم.
به نظر شما اگه ما به اشتباه انجام کاری رو ترک کنیم که از نظرمون درست نبوده ممکنه خدا یه جوری مسیر انجامش رو فراهم کنه یا اینکه چون خودمون انتخاب کردیم که انجام ندیم حتی اگه بهترین انتخاب هم بوده باشه صورت نمی گیره.
اگه هی پشیمان بشیم ممکنه از طرف خدا باشه یا اینکه به خاطر مردد بودن خودمونه؟ چه جوری باید بفهمیم، بعد اینکه با اینکه عقل ما ممکنه همه ی جوانب رو در نظر نگیره چون علم مون محدوده آیا باید تو هر شرایطی به عقل مون پایبند باشیم.
یه پست قبل تر از این گذاشته بودم که توش خودم رو معرفی کردم و دلیل اومدنم به این سایت ولی خب اون پستم تایید نشد... بگذریم این پست دومم هست که خواستم براتون به طور فلسفی و با زبون کتابی یخورده درباره مشکلات بین جنس مؤنث و مذکرمون توضیح بدم...
ا_ پسر لاشی جذاب ترند
ا_ دخترهایی با تیپ سوسکی جذاب ترند
ا_ دخترها برای رابطه موقت میرن سراغ پسرهای لاشی ولی برای ازدواج دوباره بر می گردن بغل پسرهای پاکدامن
ا_ پسرها همه عالم رو می چرخند ولی موقع زن گرفتن بر می گردن سراغ زن پاکدامن
ا_ دخترها لاشی پسرهای ساده رو خرد خاکشیر می کنن
ا_ پسرهای لاشی دخترهای ساده رو خرد خاکشیر می کنن
اینها چند مورد کوچک از سس حقیقت‌های تلخ جنسی جامعه اسلامی ماست...
ولی خب چطور میشه که این داستان ها شروع میشه؟
شروع داستان بر می گرده به....
با سلام خدمت تمام خانواده برتری‌های عزیز؛ از اون جایی که خودم به عینه مواردی را دیدم یا شنیدم امروز می خوام مطلبی را بگم که امیدوارم کمی به فرهنگ سازی در مبحث ازدواج کمک کنه.
اینکه هر چیزی حدی داره مثلاً بعضی از دخترها و خانواده شون به اندازه‌ای به اصطلاح ناز می کنن که کلاً خواستگار را فراری میدن!
مدتی پیش یکی از دوستان تعریف می‌کرد و می‌گفت ایشون به خواستگاری دختر خانمی رفته بوده امّا پس از مدتی زمانی که خانواده شون برای ادامه آشنایی و صحبت‌های بیشتر درخواست گرفتن شماره همراه را کردن دختر امتناع کرده و گفته اگر شماره بدم فکر می کنن که راحت همیشه به همه شماره دادم!
با اینکه طبق گفته دوستم این مورد تنها دلیل رد شدن این خانم توسط ایشون نبوده امّا وقتی شنیدم گفتم واقعاً بعضی‌ها ارزش صحبت بیشتر رو هم ندارن به نظرم چرا که درکی از تفاوت خواستگاری رسمی و سنتی با آشنایی خیابانی ندارن. دختر بالغی که هنوز تفاوت خواستگار رسمی که از طریق خانواده برای آشنایی اقدام کرده با یک پسری که توی خیابون شماره می خواد را درک نکرده آیا برای ازدواج مناسبه؟
"عشق"... واژه ای که همه انسان های روی زمین بارها و بارها اسمش به گوش شون خورده. بخش بزرگی از ادبیات همه ی کشورها ی دنیا از جمله ایران شامل اشعار و داستان های عاشقانه است. بخش زیادی از شعرها در وصف معشوق گفته شده. حتی در شعرهای عرفانی هم اثراتی از عشق دیده میشه تا شاعر بتونه مخاطب بیشتری جذب کنه.
کلیشه‌ها و قوانین زیادی برای عشق درست شده. امروزه درآمد اکثر خواننده‌ها از علاقه مردم به موضوع "عشق" تامین میشه. فیلم های بالیوودی و هالیوودی، ترکیه ای و کره ای توجهشون رو به "عشق" معطوف کردن. و از همین راه میلیاردها دلار پول در میارن به طوری که خیلی از سهامداران بزرگ بورس های هندوستان و آمریکا شرکت های فیلمسازی در ژانر عاشقانه هستند.
تا حالا کلی حرف کلیشه‌ای در مورد عشق زده شده. مثلاً میگن "عاشق همیشه حاضره جونش رو در راه معشوق بده" و یه عده ای به خودشون این قدر تلقین کردن که حاضرن زندگی شون رو به خاطر عشق شون به فنا بدن.
یا میگن "آدم‌ها فقط یه بار عاشق میشن". باز هم این جمله به خیلی‌ها تلقین شده و فکر می کنن این حس رو فقط یه بار میشه تجربه کرد. سر همین قضیه خیلی مردها هیچ وقت ازدواج نمی کنن. مثلاً دایی خودم 48 سالشه مجرده و به پای عشق 23 سالگیش مونده.
سلام دوستان
احساس میکنم خوبه که این تجربیات و باورهام رو با دیگران در بین بذارم، اون هم در زمانی که خیلی جاها پر شده از روانشناسی زرد.
برای داشتن حال خوب و موفقیّت توی زندگی خیلی چیزها لازمه، و در اینجا به عامل خیلی مهمی از نظر خودم اشاره میکنم.
اکثر ماها یا از خودمون متنفریم یا بدمون میاد یا بی تفاوت هستیم یا خودمون رو یه کم دوست داریم، امّا کمتر افرادی هستن که عاشق خودشون هستن، همین الآن باید این رو بگم که عاشق خود بودن با خودپسندی، طمع، غرور، حرص و... نباید اشتباه گرفته بشه، اتفاقاً فردی که خودش رو بیشتر دوست داره بیشتر به دیگران کمک می کنه، بیشتر قوانین رو رعایت می کنه، بیشتر فداکاری می کنه و از خودش می گذره و در کل بیشتر کارهای خوب انجام میده.
انسان از بدو تولد با تشویق‌ها و تنبیه‌ها، امرها و نهی‌ها، و دردها و لذّت ها بزرگ میشه، همه ی این پدیده‌ها بیرونی هستند، این رفتارها می تونن از طرف خانواده، دوستان، جامعه، باورهای دینی اشتباه، مکتب فکری و فلسفی فرد ناشی بشن.
موفقیت در جوامع رنگ های مختلفی و در طول زمان معانی گوناگونی داشته است. اسلام به عنوان حقیقت مطلق و آگاه از تمامی جوانب انسانی انسان موفق چگونه معرفی می کند و مزیت این تعریف با تعاریف غربی چیست؟