خانواده برتر

سلام با حرفاتون موافقم خیلی ها زندگی خوبی ندارن و این وسط هم بچه به دنیا میارن و امیدشون اینه که بچه بیاد زندگی درست میشه!!یکی نیست بگه فلانی شما که تو زندگی خودتون موندین دیگه چرا یه طفل معصوم رو قربانی ندانم کاریتون میکنین..به خدا والدین در قبال بچه ها مسئولن چه این دنیا چه آخرت..اونایی که زندگی مشترک خوبی ندارن باید خیلی محتاط عمل کنن نسبت به اوردن بچه‌..چون وقتی پدر و مادر با هم خوش نیستن بچه زندگی بدی رو تجربه میکنه چه طلاق بگیرن چه نگیرن..خیلی از پدر و مادرا هم تو یه خونه زندگی میکنن اما در اصل طلاق عاطفی گرفتن ..تحمل چنین وضعیتی برای فرزندان بسیار سخته...تو ازدواج نباید عجله کرد نمیدونم کی گفته ؛تو امر خیر حاجت هیچ استخاره ای نیست..چه امر خیری!!!!خیلی از ازدواجا از ریشه شرن نه خیر..خیلی برای بچه هایی که تو یه زندگی نافرجام به دنیا میان و زندگی میکنن متاثر میشم.

صاحب پست ببخشید که بیشتر صحبت من در رابطه با زندگی های شکست خورده بود نه طلاق گرفته..

من بر عکسش رو زیاد دیدم 

پدر به خاطر طلاق یا فوت همسر راحت از روی بجه هاش رد شده ورفته پی خوشی خودش 

آشنای ما به محض اینکه زنش سرشو گذاشت زمین حتی تا چهلم هم صبر نکرد وبه بهانه اینکه کسی نیس مواظب بچه ها باشه زن گرفت 

خدا میدونه سر این بچه ها چی اومد فقط خدا میدونه

یا پدر دوستم زن دوم گرفت وزن اولش رو با پنج تا بچه ول کرد ورفت 

واز این دست موارد زیااااااده خیلی زیااااد 

تو شهر کوچیک یا روستا هم نیستیم اتفاقا اینجا جز ۵تا کلان شهر حساب میشه

معمولا مادرا عاطفشون به بچه بیشتره ولی خب استثنا همیشه هست 

چرا فقط از مادر توقع داری؟ پس پدر هر کاری میخواد بکنه راحت بره پی خوش گذرونی و زندگی جدیدش مادر بیچاره تنهایی بسوزه و بسازه حق ازدواج مجددم نداشته باشه 

قرار نیست زندگی یک زن و مادر جهنم بشه چون بچه دار اتفاقا بچه ها هم تو اون جهنم میسوزن 

اما با اینکه بعد از طلاق بچه ها پیش خودش نگه دار و ولشون نکنه موافقم اون خانم هایی بچه ها ول میکنن احتمالا به دلیل مالی مجبورن ازدواج کنن پس به نظرم تا زنی استقلال مالی و شخصیتی نداره حق ازدواج نداره چون یا مجبوره تو جهنم زندگی الانش بمونه یا بعد ازدواج بچه هاش ول کنه نه اینکه وقتی نیار جنسی عاطفی داری دیگه شایسته ازدواجی

بله طلاق و جدایی خیلی بده، ولی چرا کل این مسئولیت گردن مادر باید بیافته؟ پدرها تابلو دیواری نیستند که. اونها هم باید برای زندگی تلاش کنند و اونها هم باید در برابر بچه‌هاشون مسئولیت داشته باشند. خیلی از مادرهایی که بچه رو می‌ذارن و می‌رن یا توانایی مالی ندارند که اون هم یا به استقلال نداشتن قبل از جدایی مربوطه یا ندادن حق و حقوق توسط پدر، یا قانون بشون اجازه نمی‌ده بچه رو بگیرند. بعضی هم به خاطر دلشون بچه رو ول می‌کنند که تعدادشون انگشت شماره ولی برای کوبوندن خانمها هم که شده روی اون تعداد کم حسسابی مانور داده می‌شه. پدرهایی که بودن و نبودنشون فرق نداره به همون میزان چه بسا بیشتر به بچه‌ها آسیب می‌زنند. موندن توی زندگی جهنمی هم به بچه‌ها آسیب خیلی زیادی می‌زنه. من نمی‌دونم نویسنده خانمه یا آقا، ولی لطفا یک طرفه به قاضی نرید. پدر و مادر هر دو مسئولند، چه با هم بمونند چه جدا بشند.

هم پدر و هم مادر با مسئولیت خودشون بچه به دنیا اوردن و تا سر و سامون دادن کامل بچه ها باید پیششون باشن و ازشون مراقبت کنن حالا تو هر سنی این توجه فرق می کنه ولی زیاد قبول ندارم تا می تونن طلاق نگیرن طلاق تصمیم بزرگیه و هیچ کس برا طلاق ازدواج نمی کنه و حتما این فرد یه یه بنبستی رسیده که تصمیم به طلاق گرفته و  خیلی وقتا به نفع بچه ها هم هست که تو محیط تنش زایی که والدین درست کردن زندگی نکنن

به ناشناس 

نه فقط توقع از مادر نیست .ولی وقتی که پدر آدم مناسبی نیست مثلا ادم عصبیه معتاده خیانتکاره اصلا چنین ادمی شایسته نگهداری بچه است؟؟؟اصلا میتونه بچه رو تربیت کنه؟؟؟

کسی مخالف ازدواج محدد مادر نیست!!!فقط حرف اینه که بچه از یه طرف یعنی پدر آسیب دیده و یه طرف رو از دست داده لااقل مادر اوضاع رو بدتر نکنه و هوای بچه شو داشته باشه نه این که به خاطر یهومرد غریبه ی دیگه بچه رو کاملا رها کنه و بچه بی پناه و بی کس رها بشه 

تو همین وبلاگ طرف پست گذاشته میگه پدر مادرم چند ساله جدا شدن پدرم که اصلا براش مهم نبود ولی میگه مادرمم حتی حاضر نمیشه من رو ببینه !!!حتی یه دقیقه باهام حاضر نیست تلفنی حرف بزنه !!!خب این کار درسته؟؟؟؟نگید که به خاطر مشکل مالیه که این حرف بهونه ای بیش نیست .تلفنی یا حتی در هفته یکی دو بار که میتونه ببینتش و حتی از نظر زبانی حمایتش کنه و از نظر عاطفی تنهاش نگذاره ولی همین کار ساده رو هم انجام نمیده

خب تو با شوهرت مشکل داشتی و اون ادم مناسبی نبود 

دیگه چرا جگر گوشه و بچت رو رها میکنی اون بچه با خواست تو به دنیا اومده و تو هم در قبالش مسئولی!!!!

به پوکوهانتس 

خیلی از همین مادر ها استقلال کامل مالی دارن و مشکل مالی ندارن و حتی حق حضانت دارن یا بچه شون بزرگه و میخواد پیش مادرش باشه که بهش ارامش بده ولی همین مادر حاضر نیست حتی بچه شو ببینه !!!وقتی که وجدان و مسئولیت پذیری نباشه نتیجه اش همین میشه

مرسی از پستت خیلی خوب بود.

به لاله 

من نویسنده پست هستم 

من خودم اصلا خدایی نکرده قصدم کوبیدن یه جنس خاص نیست .من فقط میگم که اگه پدر آدم مناسبی نبود لااقل مادر اون بچه رو تنها نگذاره خصوصا اگر بچه کوچک باشه.

من بیش تر رو جنبه ی معنوی و عاطفی تمرکز کردم وگرنه خرجی و نفقه بچه به عهده ی پدره.

من اطرافم زیاد دیدم که حتی پدر فوت کرده ولی مادر به خاطر ازدواج با یک مرد غریبه بچه هاش رو رها میکنه و میره و حتی حاضر نیست اون بچه ی کوچک رو به خونه اش راه بده .

یه نمونه بود که خانمی میگفت که بعد از طلاق از شوهر اولش بچه کوچک خودش رو رها میکنه و ازدواج مجدد میکنه و شوهر دوم میگه حق نداری بچه ات رو اینجا بیاری .طرف میگه خودم هم اصلا تمایلی نداشتم چون از شوهر قبلی ام خیلی کینه داشتم و فقط بچه رو ماهی یکی دوبار اونم مثل زندانیا بیرون مثل پارک میدیدمش .در صورتی که بچه التماس میکرده به مادرش که من میخوام بیام پیشت زندگی کنم اونجا پدرش اصلا اهمیتی به بچه نمیداده و اذیتش میکرده .حالا میگه بعد چند سال سراغ بچه مو گرفتم و خودم و همون شوهر دومم پشیمون شدیم ولی متاسفانه خیلی دیر شده بود .اون پسر که الان حدودا دبیرستانی بود به دخانیات و سیگار روی اورده بود و ادمی شده بود که افسردگی شدید داشت و بسیار منزوی و دیگه از مادره هم متنفر شده بود .

میگه الان خیلی عذاب وجدان دارم که چرا بچه رو رها کردم و الان دارم نتیجه اش رو میبینم .در صورتی که همین مادر فقط بهش محبت میکرد و تنهاش نمیزاشت این بلا سرش نمیومد

من بچه ی اخرم وقتی به دنیا اومدم تو جنگ و دعوا بین اختلافات خانوادگی و دخالتهای فامیلهای عوضی بودم از وقتی پنج شیش سال داشتم مادرم خونه رو ترک کرد من موندم و نگاهای سنگین همسایه ها و فامیل که چقدر بهم ترحم میکردن چقدر تنهایی کشیدم بخدا همش هفت سالم بود اندازه کل دنیا حالیم بود واسه این خوشحالم چون الان خیلی قوی و محکمم و شخصیت متفاوتی دارم بعضا شده بگن چرا اینطوری هستی ولی نمیدونن مقایسه و بی توجهی هایی ک تو بچگی دیدم ازم چی ساخته.. پدرمم یه ادم خشک به شدت غریبه پرست... که هرچی داره میریزه به پای فامیلایی که ی زمانی زندگیمونو جهنم کردن. خودشم هیچی نداره ها اونا روز ب روز پیشرفتم میکنن تازه الان ک بزرگتر شدم کنکورم دادم بازم میخواستن ب نحوی بهم ترحم کنن خیلی جاها شده که جوابشونو محکم دادم و بازم میدم ولی بخدا که خدا میبینه درسته من هیچکسو ندارم ولی اون ک میبینه:))

راه حلش طلاق نگرفتن نیست

راه حلش ازدواج درسته...

سلام

این طلاق‌ها نتیجه یرخی ازدواج کردن و بچه‌دار شدنه

وقتی زندگی خوبی ندارند نباید بچه‌دار بشند

وقتی مرد بی وجدان و بی مسئولیت وجود داره که بچه رو ول میکنن میرن

تو چطور توقع داری زن بی وجدان و بی مسئولیت وجود نداشته باشه که میگی اگه پدر بد بود مادر لااقل با بچه بمونه 

خیلی توقع نابجایی دارین که فکر میکنید در بین زنها نباید هیچ زن معتاد یا خوش گذرون یا بی مسئولیت و بی وجدانی وجود داشته باشه 

نمیدونم واقعا چی بگم ولی خیلی خانم ها هم بودن که جوونی شون رو پای بچه شون گذاشتن ولی بچه ها که بزرگ میشن طلبکارن و پی کار خودشون

نمیشه به خیلی ها خرده گرفت

ولی در کل به نظرم زن باید استقلال مالی و شخصیتی داشته باشه تا قدرت انتخاب و ازدواج مجدد با مردی رو داشته باشه که برا بچه هاش پدری کنه 

نه لازم باشه خودش بسوزه نه بچه ش 

انسان بیچاره ترین موجود دنیاست.

چرا؟

چون تو پوچی و  رکود و فنا و روزمرگی و تکرار و سراب  زندگی میکنه ولی تمام تلاش هاش برای فرار از پوچی و رکود و فنا و روزمرگی و تکرار و سرابه. 

مثلا کار میکنه و درس میخونه و پول در میاره تا حس نکنه پوچه تا حس نکنه به درد نخوره تا حس نکنه عمرش داره تلف میشه تا از تکرار فرار کنه

از ترس پوچی و تنهایی و تکرار و روزمرگی  ازدواج میکنه تا دچار تکرار و روزمرگی نشه تا یه تجربه ی جدید داشته باشه 

عاشق میشه نسبت به انسانی یک حس شدید عمیق له کننده و هیجان انگیز و دلهره آور و پر از حسادت پیدا میکنه تا از رکود پوچی روزمرگی و فنا فرار کنه 

بچه دار میشه تا از روزمرگی رکود و پوچی و فنا فرار کنه 

اما نتیجه ی تمام تلاش های اون چیه؟ 

نتیجه ی تمام اون تلاش ها بدست آوردن همون پوچی و فنا و روزمرگی و و تکرار و رکوده و سراسر زندگیه انسان یک دور باطله که برای فرار از یک اصل حتمی اقدام میکنی و در آخر به همون اصل میرسی بعد از فرار بسیار.

چرا اینو گفتم؟ این یه مقدمه بود برای رسیدن به بحث اصلی یعنی طلاق.

آدم ها دچار رکود میشن دچار تکرار میشن دچار روزمرگی میشن دچار پوچی میشن دیگه هر روز سر کار رفتن نمیتونه راضیشون کنه دلشون فرار میخواد از این پوچی و میرن سمت ازدواج.حالا این بین عده ای دچار حسی عمیق  و له کننده و شدید به اسم عشق میشن و ازدواج میکنن عده ای هم به اون حس نمیرسن ازدواج میکنن اما در هر دو حالت انسان بیچاره فکر میکنه خبری از پوچی روزمرگی تکرار و رکود نیست و با ازدواج خوشبختی وارد شده و پوچی خارج  اما دقیقا بعد از مدتی دوباره همون حس ها به سراغش میاد و اون وقت دوباره لازم داره فرار کنه پس بچه میاره اما بعد از بچه هم بعد از مدتی دوباره همون رکود و پوچیه له کننده رو تجربه میکنه و اون وقت تکلیف چیه؟ طلاق و تلاش برای فرار دوباره از پوچی و تکرار و روزمرگی و فنا با انسان جدید و دوباره همون دور باطل و دست و پا زدن نافرجام. 

دو انسانی که طلاق میگیرن انسان های بدی نیستن اما مسئله اینه بعضی هاشون از همون اول برای هم ساخته نشده بودن و بعضی دیگه عاشق هم بودن و مطلقا نمیدونستن روزی به پایان میرسن ولی هر چقدرم عاشق باشی بازم به پوچی و روزمرگی و تکرار و رکود میرسی و به ته خط خودت میرسی.

در دنیای ما که از جنس پوچی و فنا  و تکرار و روزمرگیه همه چیز زمانی شروع میشه زمانی به اوج میرسه و زمانی فنا میشه و عشق و ازدواج هم همینه شروع اوج و پایان داره و معتقدم همه ی روابط و رویدادها همینه حالا بعضی از زوج ها پایان خودشون رو با طلاق اعلام میکنن و بعضی دیگه در سکوت به پایان خودشون نگاه میکنن

وقتی جنس دنیا فنا و پوچیه و تمایل انسان به سمت فرار از این فنا و پوچی و تکرار و روزمرگیه طبیعتا انسان همیشه تلاش میکنه تجربه ی جدید بدست بیاره و اتفاق های جدید رغم بزنه و فرار کنه و همه چیز هم زود دلشو میزنه و از اون جایی که دنیا پوچه هر چقدرم تلاش میکنه چیزی رو بدست بیاره بازم بعد از مدتی دچار دلزدگی و پوچی میشه و دوباره رو به تلاش های جدید میکنه برای به دست آوردن تجربه های جدید تر و آخر تمام تلاش های انسان بیچاره بازگشت به نقطه ی اوله.

بنابراین من شدیدا معتقدم طلاق و مرگ یک رابطه کاملا اجتناب ناپذیره و برای تمام روابط و ازدواج ها اتفاق خواهد افتاد و خانواده به صورت طبیعی بدون زور و بدون اجبار و بدون قربانی شدن کسی  با توجه به پوچ بودن دنیا و میل انسان به تغییر مدام و فرار از پوچی نمیتونه وجود داشته باشه و اصولا چون هر چیزی در این جهان محکوم به نابودیه عشق ابدی و خانواده ی محکم و همیشگی هم نمیتونه وجود داشته باشه چون هر چقدرم دو طرف عاشق باشن بازم دچار رکود و روزمرگی و پوچی میشن و به پایان میرسن و حتی بچه هم نمیتونه تا ابد از این پوچی جلوگیری کنه پس گاهی فرار از پوچی ها با طلاق میسر میشه گاهی هم طلاق اتفاق نمی افته ولی اون فرار و طلاق عاطفی و پوچی به قوت خودش باقیه. 

طلاق باعث قربانی شدن بچه ها میشه؟

بله حتما و قطعا همین طوره ولی شما تو این دنیا رویدادی رو برای من نام ببر که قربانی نداشته باشه؟

هر رویدادی حتی رویدادهای شدیدا مثبت هم تعدادی از انسان ها رو قربانی میکنه و از بین میبره چون انسان قربانیه و قانون دنیا همینه تعدادی رو له میکنه تا تعدادی دیگه خوشبخت شن و جهانی رو نابود میکنه تا جهانی جدید خلق بشه.

طلاقم مثل تمام رویدادهای دیگه قربانی های خاص خودش رو داره.

آیا میشه انسان رو نجات داد؟ 

نه به طور طبیعی نمیشه انسان رو نجات داد چون انسان داره در فنا و پوچی و روزمرگی و تکرار زندگی میکنه و چه عاشق بشه چه بچه بیاره چه ازدواج کنه روزی همه ی این ها براش پوچ میشه و دوباره دلش تغییر و تجربه ی جدید میخواد پس به طور طبیعی ما نمیتونیم انسان و روابط انسانی رو از پایان و قربانی شدن نجات بدیم و خانواده ی خوشبخت و ابدی بدون مرگ عشق با همون محبت یک تخیله

پس

چنانچه خیلی براتون مهمه که انسان ها به پایان خودشون نرسن در یک رابطه و خانواده بمونه یک راه وجود داره اونم متوسل شدن به اجبار و زوره.

من میگم تمام روابط محکوم به فنا هستن و طلاق حالا یا رسمی یا پنهانی کاملا اجتناب ناپذیره ولی شما میگی بنیان خانواده باید حفظ بشه و بچه ها نباید قربانی شن پس منم میگم باید به زور متوسل شد.

چه جور زوری؟ 

اگه خواهان این هستید که هیچ کس طلاق نگیره تا بچه ها به عنوان انسان های آینده قربانی نشن باید خانواده رو به زور از طلاق حفظ کرد و راه به زور حفظ کردنه خانواده چیه؟ طبیعیه کنترل زن.اگه میخواید طلاق رسمی اتفاق نیوفته و بچه پدر و مادر خودش رو زیر یک سقف تا ابد ببینه تنها راهش کنترل زنه.باید زن رو از کار بیرون از پول درآوردن و حتی مشاغل زنونه کنار بگذارید. باید زن رو از درس خوندن منع کنید و باید زن رو به کنترل خودتون در بیارید تا خانواده حفظ شه و زن انتخاب دیگه ای جز بالا سر بچه ها موندن نداشته باشه با این روش بچه ها قربانی نمیشن زن ها قربانی میشن ولی خانواده باقی میمونه تا ابد.

دیدی؟ برای قربانی نشدن بچه ها تنها راه قربانی کردن زن هاست پس تو این جهان خواه ناخواه عده ای انسان قربانی خواهند شد برای یک رویداد و یا حفظ یک رویداد.

نظر من اینه تلاش بیخود واسه اصلاح جهان نکنید.تلاش بیخود واسه جلوگیری از مرگ روابط نکنید.نظر من اینه شما به خاطر فرار از پوچی ازدواج میکنید ولی بعد از مدتی از همسرتون خسته خواهید شد و دچار روزمرگی میشید پس به بچه آوردن واسه فرار از پوچی پناه میبرید ولی بچه هم تا حدی پوچی رو دور میکنه و بعد از مدتی به طلاق و به دست آوردن راه جدید و پر هیجان فکر میکنید و این اجتناب ناپذیره اما پیشنهاد من اینه شما نمیتونید از مرگ رابطه ی دو نفره جلوگیری کنید شما نمیتونید از پوچی و فنا و روزمرگی جلوگیری کنید شما نمیتونید از تلاش و دست و پا زدن خودتون واسه بدست آوردن تجربه ی جدید و فرار از پوچی و روزمرگی جلوگیری کنید اما میتونید طوری تصمیم بگیرید که تبعات و ویرانی هاش کمتر باشه 

مثلا مسالمت آمیز و دوستانه بدون درگیری بدون زور بدون اجبار بدون لج و لجبازی و بدون درگیر کردنه بچه هاتون طلاق بگیرید.وقتی میخواید طلاق بگیرید از زنتون واسه بچه بدگویی نکنید و برعکس از شوهرتون واسه بچه بدگویی نکنید.وقتی میخواید طلاق بگیرید بین روزهایی که قراره بچه رو داشته باشید بدون زور و بدون دعوا توافق کنید و هرگز بچه رو مجبور به انتخاب بین پدر و مادر نکنید و در آخر در صورت تصمیم برای وارد کردن فرد جدید به زندگیتون قاطع باشید و برای فرد جدید روشن کنید این موضوع رو که بچتون عضوی از زندگیه شماست و اون فرد جدید حق نداره شما رو منع کنه از دیدن بچتون و حق دخالت و آسیب زدن به بچتونو هم نداره.

جز این راهی نیست چون مرگ روابط دو نفره و پوچی اجتناب ناپذیره و حتی اگه طلاق رسمی هم اتفاق نیوفته طلاق عاطفی و به زور تحمل کردنه هم دیگه اتفاق خواهد افتاد که در اون صورت هم قربانی به جای بچه مرد یا زن خواهد بود.

هیچ راه نجاتی از ناملایمات و قربانی نشدن و پوچی و فنا برای انسان نیست و تنها میشه اثر و میزان تخریب این ها رو کم کرد اونم موقتا و انسان از همون لحظه ای که چشم هاشو باز میکنه و پا به دنیا میذاره بدون اینکه خودش بخواد قربانیه جبر جغرافیایی و خانوادگی و اقتصادی و پوچیه این دنیا خواهد شد.

خانم شما که اینقدر همه چیزو رو پوچ میبینید مبتلا به درجاتی از افسردگی هستید 

در حقیقت صحبتای شما درست نیست و دنیا پر از زن و شوهرها و خونواده های خوشبخته 

مگر شما از زندگی تمام زن و شوهرها باخبرید که میگید عشق و خانواده محکوم به نابودی و پوچیه

من با خانمم 18 ساله زندگی میکنم و روز به روز علاقم بهش بیشتر شده البته دعوا هم زیاد داریم ولی اون پوچی و رکودی که شما گفتید رو اصلا نداریم تو رابطه مون البته بچه هم نداریم فرزندم چهار ساله که بود از دنیا رفت خانمم میتونست خیلی وقت پیش ازم جدا بشه چون هم شاغله هم جوانه و من هم مدتی در زندان بودم به خاطر بدهی و خانم خیلی راحت میتونست بره سراغ زندگیش چون هم استقلال مالی داشت هم بچه ای نداریم که بخواد به خاطر اون با من بمونه ولی نه تنها نرفت بلکه تمام تلاششو کرد تا اوضاع بهتر بشه با اینکه برادرش به شدت تشویقش میکرد که از من جدا بشه در اطرافم بیشتر اختلاف سلیقه و نظر و شخصیت دیدم میون زوجها نه رکود و پوچی و این حرفا 

اصلا این حرف که عشق محکوم به شکست و نابودیه رو قبول ندارم 

به نظرم شما درجات خفیفی از افسردگی رو دارید بیش از اندازه همه چیز رو سیاه و پوچ میبینید 

به خصوص زن و شوهرهای قدیمی و سن بالا اصلا رابطه هاشون درگیر پوچی نیست

شما میفرمایید دنیا جنسش از پوچی و رکوده پس فایده طلاق چیه؟  آدما بعد از طلاقم به همون پوچی و رکود خواهند رسید درست نمیگم پس چه بهتر که برای حفظ خانواده تلاش کرد چون خونواده با خودش چیزای باارزشی همراه داره همین که عضو یه گروه محسوب میشی و تنها و بی کس نیستی خودش دستاورد مهمیه آدمها فقط به خاطر درومدن از رکود و پوچی ازدواج نمیکنن اگه اینطور بود از روز اول بنیادی به اسم خونواده شکل نمیگرفت چون واسه رفع رکود کارای دیگه هم میشه کرد آدما ازدواج میکنن واسه داشتن یار و غمخوار و پناه اتفاقا به نظر من در صورت طلاق قربانی اصلی زن و بچه ها هستن پول و استقلال مالی کافی نیست زن اساسا به تکیه گاه و حامی نیاز داره 

خواهرم شغل آزاد داره تا حالا زیاد پیش اومده پولش رو بالا کشیدن یا خواستن اذیتش کنن و هر بار خودش هر کاری کرده یا نتونسته حقشو بگیره یا خیلی کش پیدا کرده قضیه ولی همیشه به محض اینکه شوهرش به ماجرا ورود میکنه خیلی راحت تر کارش راه میفته و حقش رو میگیره حقیقت اینه که زنان حتی اگه پولدار هم باشند بازم در زندگی احتیاج به حامی مرد دارن تو هر جامعه ای قوی ترها به ضعیف ترها زور میگن و زنی که جنس ضعیف تره حتما به حامی مرد نیازمنده و نه تنها زنها قربانی حفظ بنیاد خونواده نیستن بلکه بیشترین سود رو میبرن همونطور که در صورت طلاق بیشترین ضربه رو میخورن شما کشورهای غربی رو نگاه کنید پر از زنان تنها با بچه هستش که خودشون مجبورن بار زندگی رو به دوش بکشن تو کشورای خارجی آمار زنهای زندانی خیلی بیشتر از ایرانه چون مجبورن خودشون زندگی رو تامین کنن و در این راه به خاطر مسائلی مثل بدهکاری و خیلی مسائل دیگه ممکنه زندان بیفتن یا حتی کتک بخورن تصور شما درباره کار کردن زنان خیلی فانتزی و غیرواقعیه خانواده در حقیقت چتر حمایتی زنه همین چند وقت پیش بود که کلیپی دیدم که زنی دست فروشی میکرد مغازه دارهای مرد زده بودن سرش رو شکونده بودن و واقعا دلخراش بود مردها اگر شما حامی نداشته باشی به راحتی ممکنه حق شما رو بخورن پولتو بالا بکشن یا حتی کتکت بزنن شما بی تجربه ای و با واقعیت های اجتماع آشنا نیستی در بهترین حالت مجبور میشی واسه در امان موندن از زور گویی ها و ناحقی های مردها در اجتماع بهشون باج جنسی بدی تازه اگر جوان و زیبا باشی ولی جوانی و زیبایی شما خانمها عمرش محدوده زنی رو میشناسم همه زنها نمیتونن شغل راحت و پردرامد داشته باشن بدون احتمال سواستفاده بنیاد خونواده پایگاه امن شما زنهاست سعی نکنید پایگاهتون رو تخریب کنید برای حفظش تلاش کنید زندگی به هیچ وجه پوچ نیست نگاه شما نگاه غلط و اشتباهیه شایدم تا حدودی افسرده باشید باور کنید ما خیلیامون حس شما رو نداریم و احساس پوچی و رکود نمیکنیم احساس نمیکنیم برای رهایی از پوچی باید همسرهامون رو ترک کنیم 

به سبا 

سلام خیلی ها رو میشناسم که استقلال مالی هم داشتن تمکن مالی خوبی داشتن ولی متاسفانه وجدان مسئولیت پذیری  و لجاجت کودکانه باعث میشه که طرف از جگرگوشه هم بگذره 

بچه ها امانت خدا دست ماست و مادر و پدر قبال اون ها مسئولند!!!

توپ فوتبال نیستن که هی از این طرف به اون طرف پاسشون بدن.

اون ها احساس دارن .

کسی  که مسئولیت پذیر نباشه حتی اگر بهترین امکانات و خوبی ها رو داشته باشه باز هم ناراضیه .خیلی از همین پدر مادرا در سن جوانی بچه شون رو انداختن دور به هوای جوونی کردن ولی نه تنها خوشبخت نسدن بلکه روی خوش تو این زندگی ندیدن .

برید روزنامه حوادث رو بخونید که داستان زندگی خیلی از خلافکارها رو میگه 

اکثریتشون کسایی بودن که یا مادر بالا سرشون نبوده یا مادر پدر سالمی نداشتن.

من نمیگم مادر خودشو تباه کنه 

اولا کسی که بچه شو درست تربیت کنه و وقت براشون بزار به معنی تباه شدن نیست !!!

من نمیگم طرف جور همه رو بکشه ولی حداقل از نظر عاطفی و روانی هوای بچه رو داشته باشه و بچه احساس تعلق به مادر داشته باشه و بدونه که حداقل یه مادری هست که اون رو دوست داره و سعی کنه با مهربونی باهاش رفتار کنه 

خانم های وبلاگ خدا وکیلی این کار سختیه؟؟!!!

این دیگه نه پول میخواد نه استقلال مالی به خدا فقط کمی توجه محبت و نظارت بر فرزند غیر از اینه ؟؟

به :)

من واقعا ناراحت شدم 

حالا شما هنوز با مادرت ارتباط داری ؟،؟یا دنبالش نرفتی؟؟حتما برو دنبالش هر طور شده به خداوپشیمون نمیشی

اونکه خودش برگشت ولی همش تو گذشته زندگی میکنه. چرا باید اهمیت بدم اونم فقط ب برادر بزرگم توجه میکنه منم میگم خب از وقتی بچه بودم نبودی الانم مث اون موقع ها چه فرقی داره برام انگار نیست..هنوزم ک هنوزه ی بارم مامان صداش نزدم از همشون بدم میاد از اینکه انقدر تو فشارم . فامیلامون هنوزم ترحم میکنن ب چشم بچه یتیم نگاه میکنن بابامم مامانمو جلو اونا خرد میکنه اوناهم خوشحال میشن من میبینم از نگاهاشون. هر دوسه شب یه بارم جمع میشع پیش فامیلاش ذهنشو کاملا شستشو میدن نسبت ب همه چی... چند رپز پیشم چند میلیون قرض داده ب عموم خونه بخره میگم خب خودت خونه نداری چرا ب این و اون قرض میدی. الانم گوشیم خراب شده تعمیره باید بگم صد پ هشتاد تومن بده کلی استرس دارم میدونم نمیده میگه میخواستی خراب نشه! ولی ب زورم شده میگیرم. فامیلامون چنبارم گفتن چرا ارایش میکنی فکر.کن عموم چهل سالشه این حرفو بزنه اونم پشت سرم. میگم اخه یه ریمل و.رژ لب چه تغییری ایجاد کرده درمن!! دخترای فامیلم یکی از یکی بدتر. نمیتونن ببینن من طبیعی زیبا هستم واقعا خیلی مسخره میاد برام . چن وقتی میشه نرفتم خونه ی هیچکدومشون. وقتی ام میان تو اتاقمم تازه فکر میکنن من گوشه گیرم نمیدونن ازشون متنفرم. هرجا میشینن پشت سرمون حرف میزنن. یه بار بچه ی کوچیک عمم همش ده سالشه پسره تو تلگرام جلو همه بهم گفت دلم برات میسوزه گفتم ببین پشت من چی گفتن تو خونتون ک یاد گرفتی دیگه. زدم بیرون از گروهشون. بابامم ک میاد میگه نمیای مهمونی میگم ت بری بسه!! دیگه. نمیگم همینا خونه و.زمیناتو از چنگت در اوردن حالا میری پیششون . حالا اون عموم ک قرض گرفته نه ولی بقیه شون ارث بابابزرگمو.کشیدن بالا ینی ثروت مندنااااا بعدم جلو ما راس راس میگردن تازه پشتمون حرفم.میزنن. چیزایی ام ک بابام از خودش داشت ی کاری کردن ورشکست شد الان دیگه نمیتونه پاشه مثل قبل ولی نمیخواد قبول.کنه بازم بهشون اعتماد میکنه. دیگه باور.کن چندوقته نه روی فامیل دیدم نه روی خانواده اصلا حرف نمیزنم. زندگیم.خلاصه شده تو.گوشی و اینستا و... خودمم خیلی بیخیالمو فقط بهشون حرص میدم اخه در حدی نیستن بخوان حالمو بد کنن ولی طلاق عاطفی مادر پدرم ک تقصیر فامیلامونه اون همیشه عقده بوده برام دارن سعی میکنم اوکی اش کنم... سرتو.درد نیارم.：)

چرا واسه مردا پست نمیذاری بگی بچه رو ول نکنن حتی اگه مادر رفت بازم بمونن با بچه و ازدواج نکنن که بچه نره زیر دست نامادری؟

به :)

من نمیدونم چند سالتونه 

ولی بهتره که یک بار شده با احترام ولی قاطعیت جواب بی احترامی ها ی بستگان رو بدید تا دیگه این کار رو تکرار نکنن 

به نظر من با مادرتون رابطه تون رو بهتر کنید یه بار باهاش بشینید صحبت کنید .

به به سوال کننده 

اتفاقا میخوام چنین پستی بگذارم.

یه نکته ای هم هست وقتی هر زنی که بخواد ازدواج کنه با یه مرد بچه دار اگر شرط بگذاره که بچه های مرد باید پیش مادرشون باشن نه پیش خودش این طوری دیگه هیچ بچه ای زیر دست نامادری نمیره .البته خرج بچه ها باید با پدر باشه ولی نگهداری اون ها با مادر .چون مادر در مسائل تربیتی و عاطفی از پدر بهتر و دلسوزانه تر عمل میکنه

سلام 

ممنون آقای محمد

پست خوبی بود.یاد داستان بچه ی مردم جلال آل احمد افتادم☹مخصوصاً با خوندن اون کامنتتون به لاله☹

 یبار که ۶ ۷سالم بود مامانم بخاطر یه بحثی با یکی از زن عموهام قهر کرد و یه چند روز رفت خونه ی پدرش.خدا میدونه اون چند روز به ما چی گذشت.یادمه وقتی بابام رفت دنبال مامانم که برشگردونه کل اون مدت رو تو حیاط منتظر نشستیم.هر بار اون تیکه ای که صدای ماشین بابام رو شنیدیم و رفتیم طرف در رو تصور میکنم نمیتونم خودمونو رو زمین تصور کنم.انگار که اون یه تیکه مسیرو پرواز کرده باشیم.

بی مادری حتی واسه چند روزم خیلی سخته مخصوصاً واسه بچه ها😔

آقای محمد، یه جواب ساده هست؛ چه زن چه مرد چه مادر چه پدر، آدم کم شعور و بی‌مسئولیت وجود داره به همون تعداد هم آدم مستأصل و ناچار هست که راه دیگه‌ای براشون نمونده. نه قابل تعمیم به همه است نه قابل نسخه پیچیدن. حتی میون همون مادرهایی هم که شما می‌شناسید شاید کسایی بودند که برای کارشون دلیل داشتند. من به شخصه مادری دیدم که بچشو ول کرد و رفت داستانش این بود که شوهرش بهش تجاوز کرده بود و باردار شده بود... جالا شما بگو به همچین آدمی چقدر می‌شه خرده گرفت؟ می‌خوام بگم حتی بعضی از اون مادرها هم دلیل دارند. کما اینکه بعضی از پدرها هم دلیل دارند. ما نمی‌تونیم قاضی دلایل اونها برای تصمیماتشون بشیم.

ولی باز هم من تعداد پدرهایی که بچه رو ول می‌کنن به امون خدا یا از سر لج و لجبازی بچه رو به مادر نمی‌دن بیشتر دیدم. 

بعدم شما فکر می‌کنید همه آدمها باشعور و فهیمند؟ همه می‌فهمند بچه آوردن یعنی چی؟ چه آسیبهایی به بچه می‌شه زد بدون اینکه حتی بفهمند؟ هنوز یک سری آدم توی دنیا هستند که بچه میارن تا کار کنه و تو پیری خرجشونو بده. هنوز ختنه دختران رواج داره. هنوز آدمهایی هستند که فکر می‌کنند زدن پسربچه باعث قوی شدنشه... شما چه توقعی از همچین آدمهایی داری؟؟ آدم خودخواه و درب و داغون زیاده. خانواده‌ای که پدر بد و معتاد داره احتمال اینکه مادر بی‌مسئولیت داشته باشه هم توش زیاده (البته که نه همه ولی بصورت کلی). حالا شما اینجا این مطلب رو بیان کردید و خیلی هم خوبه که گفتید، ولی این قضیه انقدر ابعاد پیچیده داره و مورد به مورد فرق می‌کنه که نمی‌شه حکم کلی داد. 

خسته نباشی واقعا 

اینکه میخوای پست بذاری بگی خانما شرط بذارن که خواستگارشون هرطور شده بچه هاشو بده به مادرشون تا بچه ها نیفتن زیر دست نامادری 

که یعنی داری مردا رو تشویق میکنی بچه شونو ول کنن که خودشون راحت زن بگیرن 

اما پست گذاشتی که مادرا نباید ازدواج کنن به این بهانه که بچه نیفته زیر دست ناپدری!

ببین ما اینقدرام ساده نیستیم که نفهمیم هدف تو چیه

پدر بره پی ازدواج و خوشیش و یه نفقه ناچیز که قانون تعیین میکنه بده به بچه مادر مظلومم تا ابد ازدواج نکنه که مثلا بچه نیفته زیر دست ناپدری!

تو داری در حقیقت سنگ مردا رو به سینه میزنی نه بچه ها رو 

پس خوب گوشاتو باز کن 

ازدواج کردن مادر هیچ ربطی به بدبخت شدن بچه نداره

خیلی از ناپدری ها سگشون شرف داره به پدر 

مطمئن باش اگر زنی مورد خوب براش پیش بیاد حتما ازدواج میکنه حتی اگه تو صد تا پست بذاری که مثلا مادرایی که ازدواج مجدد کردن رو بکوبی 

یه مادر با انواع نیازهای روحی و جسمی ازدواج نکنه و خودشو وقف بچه کنه پس فردا بچه هم بزرگ میشه میره پی زندگی خودش مادر بیچاره میمونه با تنهاییای خودش 

مگه تربیت و بزرگ کردن بچه به این آسونیاست 

کار سخته رو بندازی گردن مادر 

وظیفه پدر هم بشه ماهانه دویست سیصد هزار تومن نفقه دادن 

به به چی ازین بهتر؟

خوشبختانه حضانت بچه بالای هفت سال با پدره 

و تو هرچقدر خودتو بکشی که پست بذاری تا خانما رو وادار کنی به خواستگار مطلقه شون بگن بچه هاشو بندازه گردن زن سابقش 

کاری از پیش نمیبری 

چون مادر از لحاظ قانونی مجبور نیست بچه رو نگه داره حتی اگه شوهر سابقش به خاطر اجرای دستور یه دختر دیگه بخواد به زور بچه هاشو بندازه گردن مادر

خوب خوش اشتهایین شما پسرای ایرانی از الان داره زمینه سازی میکنه واسه بعد طلاق که خودش بچه رو ول کنه راحت ازدواج کنه و یه نفقه ناچیز بندازه جلو بچه و مادر بنده خدا تا ابد ازدواج نکنه که وای اگه مادر ازدواج کنه بچه بدبخت میشه و فلان 

اگه قراره بچه بدبخت نشه خوب پدر ازدواج نکنه بمونه با بچه هان؟

میدونی چقدر امثال تو گناه میکنن و حق الناس گردنشونه که یه زن مطلقه رو از ازدواج منع میکنن 

اصلا خدا قهرش میاد تو جامعه فرد بی همسر وجود داشته باشه 

این زن مطلقه مگه نیاز جنسی و عاطفی نداره مگه نیاز به حامی نداره؟ به چه حقی تکلیف تعیین میکنی که ازدواج نکنه که بچه نیفته زیر دست ناپدری؟

چه عادت کردن واسه زنا نسخه میپیچن این پسرای ایرانی 

اصلا تو چکار داری طرف مادره خیلی از تو و امثال تو به بچه خودش دلسوزتره بعد تو میخوای درس بدی بهش شدی کاسه داغتر از آش؟

اصلا حضانت بچه قانونا با پدره بعد از هفت سالگی 

تمام دنیا هم نمیتونن حضانت رو بندازن گردن مادر

مادر میتونه بره ازدواج کنه 

خیلی قانون خوبیه چون اگه بچه بیفته زیر دست نامادری بهتر از ناپدریه 

چون احتمال داره ناپدری بچه رو اذیت کنه یا بهش تجاوز کنه 

ولی نامادری هر چی باشه زنه و عاطفه داره و احتمال اینکه اذیت کنه بچه مردم رو کمتره

دیگه حالم ازین مردسالاری پسرای این وبلاگ به هم میخوره 

پست گذاشته که به بهونه بدبخت شدن بچه ها منافع مردا بعد از طلاق رو تامین کنه 

که راحت بدون هیچ مسئولیتی هی زن طلاق بدن برن زن بعدی رو بگیرن 

مادر بچه هم ازدواج نکنه که آقا نسوزه 

به به سوال کننده

سلام من مردا رو تشویق نمی کنم که بچه شون رو ول کنن برن دنبال خوشی خودشون.خیر منظور من رو اشتباه فهمیدین.اتفاقا مردی که مسئولیت پذیر نیست یا مثلا معتاده یا دست بزن داره ویا مشکل اخلاقی داره ایا صلاحیت نگهداری بچه رو داره؟؟؟؟؟

اگر مرد خوب بود و ادم مناسبی بود که باعث و بانی طلاق نمیشد و عین ادم زندگی میکرد !!!!

من حرفم این نیست که مادر ازدواج نکنه من موافق ازدواج مجدد مادر هستم و میگم که حتما ازدواج کنه چون حق هر ادمیه ولی میگم این وسط بدبخت بچه های معصوم رو رها نکنن!!!

بچه های بدبخت که اط یه طرف شانس نیاوردن و پدر خوبی اصلا ندارن لااقل به مادر بالا سرشون باشه و مراقبشون باشه.

من دوباره تاکید میکنم حرفم این نیست که شما میگی!!!

من حرفم اینه که مثلا برای یک مادر خواستگار اومد و مثلا شرط کرد که اصلا حق نداری بچه هاتو ببینی !! خب این مرد که هیچ درکی از یه زن مطلقه نداره و به راحتی ازش میخواد که مهر و محبت مادری رو نادیده بگیره آیا این مرد به نظر شما اهل مرد با درک و فهمیه؟؟؟؟؟

اصلا چنین مردی میتونه زن رو خوشبخت کنه ؟؟؟کسی که به شرایط یک زن مطلقه احترام نمیذاره آیا چنین فردی اصلا مورد مناسبی برای ازدواج هست؟؟؟معلومه که خیر.بعدا چقدر با همین ادم دچار مشکل میشن.

مثل این می مونه که من بیام خواستگاری یه دختر و بگم که شرط ازدواجم اینه که شما حق نداری دیگه والدینت رو ببینی حتی یه بار اون وقت شما جوابت به چنین فردی مثبته؟؟؟

من حرفم اینه که به کسی جواب مثبت بدین که شرایط شما رو درک کنه و به شرایط و خئاسته ها و حتی غریزه ی شما یعنی مهر ومحبت مادری احترام بگذاره.چون وقتی که کسی چنین شرطی میزاره یعنی دنبال همسر نیست!!

یه پرستار می خواد که فقط براش بشوره بپزه و بسابه یعنی کلفت می خواد نه همسر!!!!جالبه این جور مردا هم بچه های زن سابقشون رو میارن میندازن گردن همسر جدید و از زن جدید انتظار دارن بچه ای خودش رو بندازه دور و بچه های مرد رو بزرگ کنه آیا این خودخواهی نیست؟؟این ستم به زن ها نیست؟؟؟

این طوری تازه بیش تر به زن توهین میشه که شما بچه ای رو که یه عمر پاش زحمت کشیدی برای خودت نیست و باید ول کنی بری و اون وقت باید بری بچه ی مردمو بزرگ کنی!!!این با عقل جور میاد؟؟؟

مادر اتفاقا از لحاظ شرعی وقتی میبینه که مثلا همسرش فوت شده یا اصلا ادم مناسبی نیست وظیف داره که بچه هاش رو بزرگ کنه و می تونه ازدواج هم بکنه .

شما هزارتا تهمت ناروا به من زدی و با گارد داری به من حمله میکنی بدون هیچ گونه اطلاعی از من.

من مخالف ازدوئاج مجدد نیستم.زن هم می تونه ازدواج کنه .وقتی خدا اجازه داده دیگه حرفی درش نیست ولی از اون طرف هم بچه های کوچک نیاز به مراقبت دارن.

با کسی ازدواج کنه که بهش احترام بزاره و بچه هارو هم بپذیره.

اتفاقا این طوری که بدتره و بیش تر به یک زن توهین میشه

که طرف به هر بهونه ای زنش رو طلاق بده و بچه هاش رو برداره و بندازه رو دوش یه زن دیگه .این مرد عملا دنبال پرستاره و دنبال کسیه که می خواد به عشق و حالش برسه و فقط بچه هارو بندازه گردن کس دیگه ای.

این طوری فکر میکنی اون زن به بچه ها احترام میزاره؟؟؟

""خیلی قانون خوبیه چون اگه بچه بیفته زیر دست نامادری بهتر از ناپدریه 

چون احتمال داره ناپدری بچه رو اذیت کنه یا بهش تجاوز کنه ""

والا تا جایی که اخبار رو بخونید نا مادری ها هم بچه هارو کتک میزنن و اذیت میکنن .وقتی که پدر ادم نامناسبی باشه و بالا سر بچه هاش نباشه مسلما نامادری خوبی هم گیر بچه ها نمیاد!!!!چون یه زن درست و خوب نمیاد با یه مرد عوضی و شارلاتان ازدواج بکنه .خصوصا که داره میبینه طرف ازدواج مجدد می خواد بکنه و بچه هم داره .

""

ست گذاشته که به بهونه بدبخت شدن بچه ها منافع مردا بعد از طلاق رو تامین کنه 

که راحت بدون هیچ مسئولیتی هی زن طلاق بدن برن زن بعدی رو بگیرن 

مادر بچه هم ازدواج نکنه که آقا نسوزه""

من پست نگذاشتم که از مردا دفاع کنم پست گذاشتم که بگم خانم ها ،اگر شما همسرتون فوت شده اصلا یا همسرتون فرد خوب و شایسته ای نیست  اگر طلاق گرفتین بچه هاتون رو نسپارید دست یه ادم عوضی چون بچه ها هم اسیب میبینن .اگر خواستین مجرد بمونید که کسی کاری نداره بهتون ولی خواستید ازدواج کنید با کسی ازدواج کنید که به شرایط و خواسته های شما احترام بزاره.

حالا مطلب برای شما درست جا افتاد؟؟؟؟

آقای نجفی اگه لازم میدونید شما هم توضیحی بدین تا مطلب برای همه روشن بشه.

ممنون

به به سوال کننده

سلام لینک زیر رو ببینید و خودتون نظرات رو بخونید

https://khbartar.blog.ir/post/5737/%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%D8%AD%D8%B6%D8%A7%D9%86%D8%AA-%D8%A8%DA%86%D9%85%D9%88-%D8%A8%DA%AF%DB%8C%D8%B1%D9%85