به شدت نیاز به راهنمایی دقیق شما دارم

با سلام خدمت کاربران عزیز خانواده برتر، به شدت نیاز به راهنمایی دقیق شما دارم،

من پسری ...2 ساله هستم و تازه از رشته پزشکی (پزشک عمومی) فارغ التحصیل شدم، خیلی بخوام خلاصه توضیح بدم من توی زندگیم شرایط بسیار سختی رو تجربه کردم، از وقتی یادم میاد دعواهای شدید پدر و مارم و طلاق گرفتن شون، و دیکتاتوری شدید پدرم بعد از اون، لازم به ذکره که جایی که من به دنیا اومدم طلاق اونم 20 سال پیش بسیار چیز بدی بوده و واقعا اثرات وحشتناکی روی زندگیم گذاشته و بعدشم پدرم به یه شهر بزرگ و مذهبی (تقریبا کلانشهر) مهاجرت کرد و همسر دوم گرفت (از یه شهر و استان دیگه)، در کل نامادریم شخص بدی نبود و حداقل تا دوران دبیرستان هوام رو داشت.

مشکلات که خیلی زیاده ولی سوالی که الان میخوام بپرسم اینه که من بخاطر نوع تربیتم شخص مذهبی بار اومدم و شدیدا در صورت مخالفت با پدرم احساس عذاب وجدان اونم بشکل پاتولوژیک میکنم (کسی که روانشناسی خونده باشه علتش رو میفهمه)، و تو این مدت زندگیم تحت شدیدترین حالات دیکتاتوری تو خونه بودم، تقریبا از ترم 4 پزشکی سال 92 شدیدا پدرم بهم توصیه و یه جورایی اجبار میکرد که باید ازدواج کنم و اینکه جز اون هیچ کسی به فکر من نیست (که موافقم با این فکرش) و باید هر چه زودتر سر وسامونم بده، و منم بخاطر عدم مخالفت با حرف پدرم راهی جز ازدواج نمیدیدم.

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان طلاق (۲۰ مطلب)
مسائل فرزندان طلاق (۴ مطلب)

لطفا داستان زندگیم رو بخونید و بگید چه کنم ؟

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۱۹۶ مطلب)
ازدواج و مسائل درک نشدگان (۷۲ مطلب)
ازدواج فرزندان طلاق (۲۰ مطلب)
مسائل فرزندان طلاق (۴ مطلب)
درد دل های پسران (۱۱ مطلب)

احساس میکنم نه تنها کنکور، بلکه کل زندگی ام رو باختم

سلام 

این پست بیشتر جنبه ی درد دل داره . من ۱۹ ساله ام .پدر و مادرم جدا شدن و من با مادرم زندگی میکنم. سال های دوم و سوم دبیرستان قوی ترین دانش آموز دبیرستان مون بودم و در اغلب آزمون ها هم رتبه ی ۱ سنجش در ناحیه مون (یکی از کلانشهر ها) معدل هام هم ۱۹.۹۰ تا ۲۰ بود توی این دو سال .

توی اون دو سال تحصیلی خیلی درس خون بودم ( قبل از اون نه ) جوری که انتظار همه ی معلم ها و استادهای کنکور و همین طور دوستانم و حتی خانواده و فامیل رو از خودم بالا بردم خیلی تشویق می شدم توسط اطرافیان میگفتن استعداد خیلی زیادی داری و حتما یه رشته ی توپ قبول میشی . رشتم تجربی بود . 

به معنی واقعی یکی از  مثبت ترین بچه های مدرسه مون بودم دوستان خوبی داشتم و معاون مدرسه مون هم منو دوست داشت و زیاد تحویل میگرفت! یک علتش فکر کنم واسه این بود که میدید با وجودی بچه ی طلاقم ولی از اکثریت دانش آموزان مثبت ترم و درس هام هم بهتره. اینم بگم که توی مدرسه مون هیچکس حتی صمیمی ترین دوستام هم از قضیه جدایی پدر و مادر خبر نداشتن. هیچ وقت پیش کسی از خودم و خانوادم حرفی نزدم، اهل درد و دل پیش دوست و رفیق هم نبودم.

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۱۹۶ مطلب)
پشت کنکوری ها (۳۵ مطلب)
مسائل فرزندان طلاق (۴ مطلب)

فرزند طلاقم، از آدم های دور و برم خوشم نمیاد

من یه دختر 21 ساله هستم. 3 سال پیش مادر و پدرم از همدیگه جدا شدن.طلاق گرفتن. یعنی وقتی 18 سالم بود. وقتی هم مامانم و هم پدرم پیشم بودن خیلی دختر خوبی بودم منظورم اخلاقمه آروم بودم عصبی نمیشدم با تمام وجود دعواهای پدر ومادرمو تحمل میکرم. همین که پیشم باشن برام کافی بود. زرنگترین شاگرد همیشه من بودم با وجود مشاکل خونوادگی.حتی پسر عمم،نامزدم بود یعنی صیغه نخونده بودیم ولی نامزد بودیم. دوسش داشتم خیلی زیاد همدیگه رو دوست داشتیم وخوشحال بودم از اینکه نامزدشم.اما بعد طلاق پدر مادرم همه چی عوض شد.

دیگه حتی خودم هم از خودم انتقاد میکنم.نمیدونم باید چکار کنم.تبدیل شدم به یه دختر تحمل نکردنی زود عصبی میشم بداخلاق ودلسنگ ومغرور شدم ولجباز وبیرحم شدم.از این شخصیت خوشم نمیاد اما باور کنید دست خودم نیست وجود من اینجوری شده.یه سال بعد طلاق بابام زن گرفت.من تک دخترم.الان دو ساله با زن بابام داریم زندگی میکنیم.خیلی باهاش تند برخورد میکنم.تا حالا چند بار وسایلشو پرت کردم تو حیاط وبهش گفتم برو خونتون.خیلی مواقع سرش داد میزدم.البته خودش هم زبون کم نداره ولی من هم زیادی تحمل نکردنی هستم.یه بار چون وسایلشو انداختم گریه کرد.تا حد مرگ پشیمون شدم.ولی عذرخواهی نکردم.و همچنان باهاش بدم.بابام بعضی اوقات بهم تذکر میده.اما من خیلی وقته که دیگه انگار گوشام حرفای کسی رو نمیشنوه همینطور با نامزدم.دیگه اصلا احساس نمیکنم که دوسش دارم برعکس ازش فراریم. باهام مهربونه.

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۲۲۵ مطلب)
مسائل فرزندان طلاق (۴ مطلب)