اتاق اعتراف به شیطنت ها و اشتباهات

سلام خانواده برتری های عزیز

این روزها همه مون با یه کم اضطراب و استرس و دلهره درگیریم، حالا یه سری زیاد، یه سری  کم. مجبورا ساعات بیکاری مون زیاد شده و اکثرمون بیشتر وقت مون رو با فضای مجازی پر میکنیم. یه چند ساعتی تو فکر و خیال بودم گفتم این پست رو ارسال کنم دور هم اعتراف کنیم!!!

بله اعتراف به شیطنت ها و کارهایی که از روی ندونم کاری، جو گیری، حسودی، عصبانیت و ... کردیم و دوست نداریم کسی بفهمه. یه جور بازیه، یه جور خود تخلیه کردنه، یه جور  دور همی که هر چی آزارمون میده بریزیم بیرون تا بلکه یه کم از اون عذاب وجدانه کم بشه. راستی من کاربر عذرا ****هستم .

علت اینکه اسمم رو گفتم هم اینه که دور هم راحت باشیم یه کم با خودمون رو راست باشیم. اسم پستم بذاریم اتاق اعتراف.

از خودم شروع میکنم؛

قبلش هم اعتراف میکنم که خیلی کارها کردم که باید اعتراف کنم ولی فاکتور میگیرم و معمولی ها رو میگم و از خداوند طلب بخشش دارم!!!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
صفحات خاص (۲۸ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

رسم غلط خونه و ماشین داشتن پسر در ابتدای ازدواج رو کی گذاشته؟

سلام

من ۲۳ سالگی مدرک کارشناسی گرفتم و از ۲۲ سالگی تا امروز که ۲۸ سالمه مثل خیلی از جوون های دیگه صبح تا شب کار کردم (یعنی ۷۲ ماه) و از همه یه تفریحاتی که هم سن‌های من دارن دور موندم و برای ساختن آینده (حداقل داشتن خونه و ماشین) تلاش کردم ولی امروز با توجه به این وضعیت خراب اقتصادی هنوز نتونستم ماشین و خونه بخرم، البته توانایی خرید یک پراید دست دوم رو دارم ولی این به خاطر بالا رفتن هر روزه قیمت خونه و ماشینه که همیشه دستم دور مونده ازش، اگر تو این ۷۲ ماه هر ماه هم ۲ میلیون پس انداز می‌کردم الآن در حد خرید یک پراید نو پس انداز داشتم چه برسه به خونه.

 جالب اینجاست که وقتی به خواستگاری می رم توقع ماشین و خونه دارند و منی که همه این سال ها تلاش و کار کردم توسط خانواده دختر رد میشم ولی پسر جوونی که پدر پولدار داره و عرضه و جربزه کار هم نداره مورد قبول واقع میشه و راحت ازدواج می کنه ولی ما به سختی.

خوب چاره به نظر شما چیه؟ کی این رسم غلط رو گذاشت که پسر برای ازدواج باید خونه و ماشین داشته باشه؟، یعنی وضعیت اقتصادی رو نمی بینن؟، جالبه که برخی از دخترهایی که خواستگاری شون میرم اگر شاغل هم باشن، ۱۰ میلیون هم پس انداز ندارن با اینکه اون ها هم کار کردن ولی از پسر توقع دارند یک میلیارد برای خرید خونه و ماشین پس انداز داشته باشه و همه چیز داشته باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه) رسم و رسومات (۵ مطلب مشابه)

30 سالم شده ولی نمی تونم کاری رو انجام بدم یا شروعش کنم

سلام

مشکلی دارم شاید عجیب باشه و نمی دونم چه جوری درمان کنم، من زیاد فکر می‌کنم و خیلی کم حرفم، نمی تونم کاری رو شروع کنم و همیشه دنبال شرایط ایده آلم. 

نمی دونم شاید همه همین جوری هستند، توی سرم کلی ایده و فکر و برنامه ریزی می‌کنم و می خوام همه چی خوب و منظم پیش بره تا الآن که سی سالم شده نتونستم دیپلم بگیرم، نتوستم کاری یاد بگیرم (پسر هستم) و فقط روز هام با برنامه ریزی و فکر می گذره، درباره همه کس و همه چی فکر می‌کنم نگران خانواده م هستم، نمی تونم کاری رو انجام بدم یا شروعش کنم و از طرفی سنم بالا رفته و وقتی هم سن و سال های خودم رو می بینم کلاً بی انگیزه میشم.

با خودم میگم خب تو چهل سالگی مثلاً دیپلم گرفتم یا تخصصی خب بعدش؟ دیگه تو چهل سالگی ارزشی نداره پیر شدم، موقعی که باید پول و تخصص و سواد رو داشتم، نداشتم و...

کلاً بی انگیزه شدم احساس می‌کنم روح و روانم مشکل داشته و داره که نتونستم مثل بقیه باشم، نمی دونم چه کار کنم از همه عقب موندم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

کل زندگیم عادت کردم به تمام بدبختی هام هم بخندم 1

اول از همه می خوام بی نهایت از شما تشکر کنم که با راه انداختن این بلاگ مشکلات زیادی رو در زندگی من حل کردید.

 سلام،یه پسر دانشجو، هستم، اول بگم که خب این متن طولانیه به خاطر اینکه نمی تونم اطلاعات ناقصی بدم به شما و از شما انتظار داشته باشم که بتونید شرایطم رو درست بفهمید.

نمی دونم از کجا شروع کنم، وجود عشق بین دو انسان چیز خیلی قشنگیه، محبت، دوست داشتن و...، امّا خب ممنوعه است، یه عده که مذهبی هستن میان و درباره یه معنویات حرف میزنن و این مورد رو از بی اهمیت ترین چیزها حتی از خاک هم پست تر می کنن و یه عده دیگه که کاملاً دین رو از زندگی شون جدا کردن هم میان و از بد بودن انسان‌ها و تقلبی بودن عشق حرف میزنن...

و یه عده هم وجود دارن مثل من و باید حرف های بقیه رو تایید کنن، و موقع تایید از درون خرد میشن و له میشن و به اندوه شون اضافه میشه، البته شاید این عده کمتر باشن.

فکر کنم از دانشگاه شروع کنم خوب باشه، سال اول که وارد دانشگاه شدم، خیلی خوش حال بودم، رشته‌ای که عاشقش بودم، فرقی نمی‌کرد چه ساعتی از شب بخوابم هر روزی که کلاس داشتم ساعت ۶ صبح می‌رفتم دانشگاه و با ۶ یا ۷ شب دانشگاه بودم و از زندگی تو دانشگاه و مطالعه و تحقیق و درس و ورزش و.... لذّت می‌بردم و دوباره لحظه شماری می‌کردم تا فردا صبح بشه و برم دانشگاه، شاید در روز حداقلش ۱۴ ساعت کار مفید می‌کردم بدون اینکه خسته بشم، حتی اگه شبی فقط ۲ ساعت می‌خوابیدم باز هم سرحال بودم، حتی اگه نمیخوابیدم! چون انگیزه داشتم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

بدم میاد که هیچ خلافی تو زندگیم نکردم!

سلام

زندگی خوبی دارم، امّا ...

زندگی برام خسته کننده شده، چند وقتیه که دیگه زندگی برام هیچ جذابیتی نداره، شاید تقریباً به چیزی که می‌خواستم تو زندگی رسیدم، یه زندگی معمولی، احساس می‌کنم دیگه چیزی تو دنیا نیست که بخواد منو ذوق زده یا خیلی خوش حال کنه.

تو زندگیم خیلی موفق بودم که یه بخش مهمیش قرار گرفتن در مسیر درست استعداد ذاتیم و بقیه ش تلاش بوده.

امّا موقعیت‌های خیلی زیادی وجود داشته که می تونستم ازشون به چیزهای خیلی بیشتری برسم.

از بچگیم که یادم میاد توی امتحان تقلب نکردم، همیشه راست گفتم، همیشه به دیگران احترام گذاشتم، همیشه معذرت خواهی کردم، همیشه دیگران رو به خودم ترجیح دادم و از حق خودم گذشتم، همیشه بدون هیچ چشم داشتی به دیگران کمک کردم، هیچ وقت فخرفروشی نکردم و برعکس همیشه تواضع کردم شاید حتی تواضع بیش از حد و...

از بچگی که بهم گفتن حق الناس، از اون به بعد همیشه به فکر کمک به مردم بودم حتی کسانی که از من بدشون می اومد یا اصلاً متنفر بودن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

هر چی سنم بالاتر میره برای ازدواج آسون گیرتر میشم

برخلاف اینکه میگن هر چی سن بیشتر میشه برای ازدواج آدم سختگیرتر میشه من هر چی سنم می‌ره بالاتر دارم به خودم و شخص مورد نظرم که قراره در آینده بیاد آسون گیر تر میشم. گاهی با خودم میگم سی سال از زندگیم رفت من یک پسر هستم.

و وقتی فکر می‌کنم به این چیزها که عروس باید فلان باشه داماد فلان باشه پسر سی ساله باید این داشته باشه اون داشته باشه دختر باید در فلان سن ازدواج کنه، عروسی باید فلان طور باشه طلا باید این جور باشه زندگی باید این شکلی باشه، و هزار باید و نباید و چیزهایی که دست و پاهای ما رو بستن و گند زدن به زندگی مون.

کلاً من دقت کردم هر چی آدم باید و نباید برای خودش در زندگی داشته باشه و به خودش سخت بگیره نمی تونه از شخص مقابل هم انتظاری غیر این داشته باشه، ولی یه جوره که منم انتظار نداشته باشم شخص مقابل خواهد داشت، کلاً می خوام بگم که یه واقعیتی رو باید بپذیریم و واقعیت اینه که زندگی خیلی سخت شده و با این گرونی ها واقعاً ازدواج کردن کار بسیار دشواریه.

من دست کم به عنوان یک پسر شما رو به خدا خودتون رو جای من بذارید به خودم میگم با چه رویی پاشم برم خواستگاری و انتظار جواب بله داشته باشم؟، مگر اینکه زنمم کار کنه درآمد داشته باشه ولی مشکل اینه که درآمد اونم برای خودش می‌دونن و باز یک پسر علاوه بر اینها باید توانایی تامین زندگی رو داشته باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

چرا باید برم سربازی؟

سلام

جوانی ۲۲ ساله ام بعد تحصیل تصمیم گرفتم برم سربازی جدیداً قانون ۲۴ ماه خدمت شده قبلاً که کمتر بود همه می نالیدند حالا که مسئولان عزیز تصمیم گرفتن بیشترش هم کنن.

با خودم میگم این نظام که آینده منو خراب کرده چرا باید براش خدمت کن؟ اونم با ۳۰۰ تومن حقوق که خرج کرایه راهم نمی شه، اصلاً این کارت پایان خدمت به چه کار میاد وقتی نه شغلی هست نه استخدامی، آخه این کشور روی یه اقیانوس نفت خوابیده بعد لنگ یه سرباز مفتیه، الآن که گواهینامه هم دارم در آینده هم علاقه‌ای به استخدام به شغل دولتی ندارم، خارج هم نمی تونم برم، اصلاً مگه خارجی عا ما رو راهم میدن؟

جدا از این ها هر سربازی که می‌بینی افسردگی گرفته از پادگان، با خودم میگم گیریم رفتی بعد دو سال که برگردی پراید ۱۴۰ تومنی الآن شده ۳۰۰ میلیون که چی بری توالت‌های پادگان رو تمیز کنی, خدا رو شکر مثل قدیم هم نیست که به سربازی نرفته دختر ندن، الآن میدن خوبم میدن، نامرد هم نیستم که سربازی بخواد مردم کنه، در آخر شما یه دلیل محکم بیار که من برم سربازی. یا که برم یه فنی رو یاد بگیرم بعداً برای خودم کار کنم (خدا رو شکر برای رشته تحصیلیم کار نیست).

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

دخترها، هیچ شغل راحتی برای پسرها نیست که ازدواج کنن

توی این وبلاگ نظرات زیادی رو می بینم وقتی که یکی میگه مثلاً یک تومن یا یک و نیم حقوق دارم بهش میگن که حداقل حقوق وزارت کار ۱ و هشتصده و ...

خب مشکل خیلی از ازدواج‌ها همینه اینکه خیلی از دخترها بدون هیچ احساسی و خیلی مکانیکی و بی احساس نسبت به حقوق پسرها نظر میدن و بدون اینکه درکی از واقعیت داشته باشن.

بله حقوقی که وزارت کار اعلام کرده ۱ و هشتصد برای سال ۹۹ هست. ولی آیا کارفرماها موظف به پرداخت این حقوق هستن؟ خیر. آیا پرداخت می کنن؟ خیر. آیا افراد همگی شغلی پیدا می کنن که حقوق مطابق وزارت کار پرداخت بشه و کارفرما هم این رو پرداخت بکنه؟ خیر اصلاً کار پیدا نیست.

کارهایی مثل رستوران و کارواش و... حقوقش دور و بر همین یک و خرده هست و صبح تا غروب کاره و عموماً بیمه هم ندارن و اگه بیمه بکنن از حقوق کسر میشه

یک کرایه ماشینی هم هست برای رفت و آمد آخرش خیلی شیرین همین یک تا یک و دویست شاید بمونه. برای شخص من که فقط نهصد تومن میمونه و توی یک رستوران معروف کار می‌کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۲۶ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

می‌خواستم آدمی مهمی بشم تا همه حسرت جایگاهم رو بخورن

سلام

می خوام از مشکلاتم کمی بگم و راهنمایی بگیرم، امیدوارم بهم پیشنهاد رفتن پیش مشاور داده نشه چون یکی از مشکلاتم اتفاقاً اینه که اصلاً پولش رو ندارم که برم پیش روانشناس یا روانپزشک و تنها جایی که به ذهنم رسید اینجاست.

من سال ۹۷ یه پست اینجا زدم که دنبال یه دختر برای ازدواجم ولی پیدا نمی‌کنم. اون دختر که هنوز پیدا نشده هیچ.

ولی دقیقاً از همون موقع فکر می‌کنم افسردگی گرفتم و بی انگیزه ام و هیچ چیزی هم نتونسته این رو درست بکنه.

حتی چند جلسه پیش مشاور رفتم و توی اون دقایقی که اون جا بودم همه ش می‌خواستم از پیشش فرار بکنم. چون دلم به اون اندک پولم که داره اون جا خرج میشه می‌سوخت. واقعاً پول نداشتم و هر ثانیه ساعت بیشتر استرس و فشار عصبی برام میاورد پس رفتن پیش روانشناس و مشاور هم کار ساده ای نیست پول خیلی زیادی می خواد.

برای بیست دقیقه مشاوره هشتاد تا صد هزار تومان باید پول پرداخت کنی تازه اونم اگه روانشناس درست حسابی باشه روانپزشک هم که همینه هم ویزیتش گرونتره، علاوه بر اینها دارو هم هست که پول اونم باید بدی و پول تست، اتفاقاً یه مدت پیش روانشپزشک هم رفتم اونم به خاطر پول رها کردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

پسری 18 ساله ام، دیگه نمی تونم مجرد بودن رو تحمل کنم

سلام

آقا تو رو خدا یه فکری به حال من بکنید. 

پسر هستم در آستانه ۱۸ سالگی، دیگه نمی تونم مجرد بودن رو تحمل کنم، شاید الآن فکر کنید به خاطر فشار جنسی میگم ولی موضوع فقط این نیست بلکه این فشار روحیه که داره عذابم میده، در حقیقت من نیاز به کسی دارم که بهش محبت کنم و ازش محبت ببینم و بتونم در کنارش آرامش داشته باشم.

از اخلاق خانواده م هم خوشم نمیاد (همه ش تو خونه بین همه دعواست). آخه این چه وضعشه الآن پسری که بخواد ازدواج کنه حداقل باید بیست و خورده ای سالش باشه و سربازی رفته باشه و یه کار درست حسابی هم داشته باشه. اصلاً دیگه انگیزه درس خوندن ندارم آرامش ندارم شیطونه میگه اصلاً درس رو ول کنم برم سر یه کاری که بتونم ازدواج کنم. 

من آدم احساساتی هستم عاشق بچه کوچولوهام مخصوصاً دخترها (چرا که احساساتی ترن) دوست داشتم یه خواهر کوچیکتر داشتم. نمی دونم چرا تو یه سال اخیر این‌جوری شدم اصلاً (هر چی می گذره بدتر میشه.) دیگه نه از رفیق بازی خوشم میاد نه از بازی‌های کامپیوتری (که واقعاً خیلی باهاش حال می‌کردم قبلاً.) 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

پسری 27 ساله ام، کاش یکی منو درک می‌کرد

سلام به کاربرهای خوب سایت خانواده برتر

لطفاً همه بخونن و جواب بدن. خیلی مهمه برام، من چندین ساله مخاطب خانواده برتر هستم و اکثر پست‌ها رو خوندم، حرف هایی که می زنم عمدتاً درد و دله ولی خوشحال میشم نظرات شما دوستان رو بشنوم.

من پسری هستم حدوداً ۲۷ ساله، همیشه سعی کردم زندگی خوب و سالمی داشته باشم و پاک بمونم برای همسر آینده م، همیشه نماز خوندم و از خود خدا کمک خواستم برای حل همه مشکلاتم، همیشه تلاش کردم توی درس و زندگی ولی متأسفانه موفقیتی برام حاصل نشد، کلی آرزو داشتم برای آیندم برای ازدواج و عشق بینهایت به همسر آینده م، به شدت مهربون و وفادارم و دلم می خواد تا جایی که می تونم به همه کمک کنم.

متأسفانه با وضع اقتصادی این دوره و زمونه باید برای همیشه آرزوهام رو فراموش کنم، چون نه پدر پولداری دارم که بتونه حمایتم کنه و نه خودم درآمد بالایی دارم، توی یکی از استان های شمالی ساکنم و هر چقدر تلاش کردم موفق نشدم، کار رسمی و با درآمد خوب در رابطه با تحصیلم پیدا کنم با اینکه بی سواد هم نیستم و لیسانس دارم، اکثر شغل هام شغل های آزاد بوده و در حال حاضر بیکارم بعد موضوع کرونا تعدیل نیرو کردن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

یه پسر ۱۷ ساله هستم که خیلی فشار جنسی روی من زیاده

سلام 

من یه پسر ۱۷ ساله هستم که تبعم گرمه و خیلی فشار جنسی روی من زیاده، خیلی تلاش می‌کنم گناه نکنم و خودم رو از محرک‌ها دور کنم مثلاً تو خیابون از بغل یک دختر که رد میشم صورتم رو به سمت مخالف می چرخونم که تحریک نشم ولی یک تحریک کوچک مثلاً فیلم‌های خارجی تلویزیون (ایران) پخش می بشه یا حتی اگه برای یه دقیقه رو شکم بخوابم و یا با شنیدن صدای یه دختر حتی اگه با ناز و عشوه نباشه حالا چه برسه به اینکه باشه و یا اگه یه نظر نا خود آگاه چشمم به یه بد حجاب و یا با حجاب آرایش کرده بیافته حتی اگه نگاهم رو سریع بردارم تحریک میشم و منجر می بشه که کنترل خودم رو از دست بدم و به گناه. 

مطالب مربوطه رو تو در خانواده برتر مطالعه کردم و تقریباً در همه موارد توصیه دور بودن از محرک هاست ولی من که با چیزهای خیلی کوچک هم تحریک میشم چه کار کنم الآن اینها رو نمی گم که یه بهانه‌ای برای گناه کردن بیارم، فقط می خوام این رو بگم که خانم هایی که می گید (بدن خودمه دوست دارم آزاد باشم تو نگاه نکن و...) یه کم رعایت کنید یه کم برای یه انسان دیگه ارزش قائل باشید نمی گم خیلی رعایت کنید ولی کمی به این فکر کنید که ممکنه با پوشش تون و رفتارتون باعث آسیب رسیدن به دیگری و گناه کردن او بشید. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

دوست دارم در رشته هنر درس بخونم اما ...

سلام

من یه پسر ۱۷ ساله م، جدیداً دوباره برای هدفی که انتخاب کردم تصمیم به درس خوندن گرفتم، بعد از اینکه افسردگی و وسواس فکری گریبانم و کامل گرفته بود و همچنین از جهت‌هایی که خانواده حمایت نکردن، منی که معدلم تا سال اول دبیرستان جزء بهترین‌ها بود و تیزهوشان درس می‌خوندم تصمیم به ترک تحصیل کردم از همین جهت یه نیمسال ترک تحصیلی بودم و بعد یه ترم پدرم منو یه مدرسه شبانه روزی ثبت نام کرد با اینکه نظرم در مورد درس و فضای مدرسه و سیستم از این رو به اون رو شده بود به خودم گفتم میرم کار می‌کنم و تا دِینم گردن کسی نباشه و این نوع طرز فکرم هم بدلیل منت‌هایی بود که خانواده در قبال وظایفی که انجام نمی‌دادن بود.

خلاصه چند جایی کار کردم و بی حالی نمی ذاشت و انگیزه‌ای دیگه نبود هر جایی که رفتم سر کار بعد یه هفته اومدم بیرون علایقم خیلی برام مهم بود و مسیرش توی این یک سال عوض شد طوری که خواستم به خاطر رشته‌ی مورد علاقم برم هنر بخونم و ولی به دلیل یه نیمسال ترک تحصیلی بودنم و شبانه بودن مدرسم (و همچنین دلایل دیگه مثل کرونا) نتونستم برم و کتاب های هنر رو گرفتم که بخونم ولی به خاطر اینکه پیش زمینه‌ای ندارم و فرصتم کمه انگیزه ندارم و می‌دونم اگه اراده کنم می تونم به خواستم که رشته‌ی سینمای دانشگاه تهرانه برسم ولی افسردگیم زندگیم و جهنم کرده و انگیزه‌ای برام نمونده شاید این هدفم یه راه فرار توجیه کننده باشه که از خانواده م دور باشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ادامه تحصیل (۴۵۳ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

چرا دنیا این قدر جای کثیف و پستیه؟

سلام

من پسر ۲۴ ساله هستم. لیسانس نرم افزار دارم. سربازی رفتم، من جایی کار می‌کنم که به من ۳ تومن میدن، می دونم خیلی‌ها همین حقوق رو هم ندارن، داشتم فکر می‌کردم چرا باید این جور باشه که من صبح تا عصر کار کنم و فقط ۳ تومن بگیرم؟ 

یعنی من ۱۲ سال مدرسه رفتم، ۴ سال دانشگاه، ۲ سال سربازی که الآن بیام فقط ۳ تومن بگیرم، امّا بعضی‌ها هستن به لطف این نظام سرمایه داری حاکم بر دنیا، با یه پول باد آورده ای یا چیزی یه کاری میزنن و مثل رُبات از کارگر کار میکشن و سود اصلی رو خودشون می‌کنند، من با ۳ تومن حقوق تا ۱۰ سال بعد هم هیچی نمی بشم. نه می تونم خونه بخرم، نه ازدواج کنم.

از خودم توقعاتی داشتم و دلم می‌خواست روزی بتونم مثل بیل گیتس برنامه‌ای کاربردی تولید کنم، امّا لعنت، لعنت به این نظام سرمایه داری که توش برای هر حرکتی باید ثروت داشته باشی، حتی اگه من همچین برنامه‌ای بسازم، باید کلی پول تبلیغ داد تا کارت دیده بشه، خسته م از این زندگی. صبح تا شب کار کن و یه عمر توی استرس زندگی کن، بهترین لحظات زندگیم لحظاتی هست که خواب هستم، همه دلخوشیم خواب شبه، چرا باید این دنیا انقدر مسخره و ناعادلانه باشه؟ 

چرا یکی به اسم جف بزوس (مالک فروشگاه اینترنتی آمازون) باید روزی ۳۰۰ میلیون دلار درآمد خالص داشته باشه و بدبخت‌هایی مثل من و بقیه تو ۳۰۰ سال هم نتونیم به یک روز اون درآمد برسیم؟ مگه جف بزوس چه کار کرد؟ میلیون‌ها نفر دیگه هم فروشگاه زدن به کجا رسیدن؟ اصلاً چرا همه ثروتمندان عالم باید تو آمریکا باشند؟ غیر این هست که این ثروتمند شدن یک کار مافیایی هست؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۱۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

خوشحالم چون می‌خوام زندگیم رو از نو بسازم

سلام

خوشحالم چون می‌خوام زندگیم رو از نو بسازم. از نزدیک دو سال پیش که تنهایی زندگی می‌کنم افسرده شده بودم، متاسفانه تعداد خ ا هام خیلی زیادتر شده بود و به روزی چند بار می‌رسید این باعث شد کمی ضعیفتر بشم.

ورزش رو رها کرده بودم و بدن زیبایی که ساخته بودم رو خراب کردم زیاد نه، ولی دیگه فرم خاصی نداره و معمولی شده و احساس خستگی و بی حالی به دلیل کنار گذاشتن ورزش، تغذیه نامناسب و خ ا زیاد

تنهایی برای من خیلی سخت بود و الآن نه که سخت نباشه واقعاً سخته مخصوصاً در این جامعه با این همه فشاری که روی ما هست از فشار اقتصادی گرفته تا فشار روحی و روانی و جنسی با این همه بدحجابی جامعه.

از طرفی چون دختر مورد نظرم و پیدا نکرده بودم روز به روز غمگین تر میشدم، کار به جایی رسید من که یک عمر ورزش کردم چند روزی بود که شروع کردم به کشیدن سیگار.

هنوزم با اینکه رها کردم احساس سوزش و درد در قفسه سینه ام دارم چون تجربه کشیدن سیگار نداشتم ولی انقدر زیاده روی کردم که خیلی روم تاثیر منفی گذاشت و الآن نفس کشیدن هم برام سخته، البته احتمالاً آسیب جدی و دائمی ندیدم چون زود قطع کردم و همه ش چند روز بود ولی احتمالاً چند روز این درد و اثراتش ماندگار، یه جوری مثل ترک کردن میمونه که خیلی سخته انگار بدنم بهش نیاز پیدا کرده و درد شدیدی در قفسه سینه دارم که باید مدتی بگذره تا بدنم دوباره ترمیم بشه و اثرات بدش از بین بره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)