سلام و عرض ادب امیدوارم که حال همه خوب باشه
دوستان عزیز بنده پسری هستم ۲۷ ساله، ولی شور و شوق اشتیاقی تو جوونی خودم ندیدم که بخوام از این جوونی استفاده کنم و خوش بگذرونم، چون واقعا فکر کردن به مشکلات این اجازه رو بهم نمیده.
بنده ۵ یا ۶ سال پیش از یکی از همکلاسی هام خوشم اومد ولی بهش نگفتم حتی خودش هم نفهمید و متوجه نشد، چون من آدمی نبودم برخلاف بعضی از پسرهای همسن و سال خودم دنبال دوستی و ... بودن باشم، من این کارها رو تو شخصیت خودم ندیدم و معتقدم کسی که مهر یکی به دلش افتاد باید اونو انتخاب کنه و انتخاب اول و آخرش باشه.
علت اینکه هم نرفتم جلو این بود که شرایط لازم رو برای این کار نداشتم، الآن هم شرایط که تغییر نکرد هیچ، تازه بدتر هم شد، شرایط اقتصادی و اشتغال رو میگم. واقعا سخته، خیلی هم سخته، بنده الان بیکارم چون کاری نیست و تو شهری هم زندگی میکنم که واقعا شغل خوبی به اون صورت گیر نمیاد که بخوای زندگی ساده ای باهاش تشکیل بدی و پس اندازی هم داشته باشی.
شغل هست، مثلا حقوقی ماهیانه ۵۰۰ و ۶۰۰ که به نظرم بیکار بمونی بهتره که خودت رو اینقدر گرفتار کسی کنی که فردا پس فردا هم ممنونت هم نشه، چون این مبلغ الان پولی نیست حتی کرایه ماشین رفت و آمد سر کار رفتنت هم نمیشه.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
جهت اطلاع مسئولین (۱۶ مطلب مشابه)
درد دل های پسران (۳۸ مطلب مشابه)
مشکلات اقتصادی پسران (۱۱ مطلب مشابه)