خانواده برتر

موافقم 

انقده بدم میاد ازینایی که هی به آدم امید و دلداری الکی میدن 

حال آدم موقتا خوب میشه 

ولی نمیذاره واقعیتو ببینی 

بعدا وقتی با واقعیت رو به رو میشی بیشتر ضربه میخوری 

سلام

ممنون پست خیلی خوبی بود🙏👌.کاملاً درسته👍راهکار آخر پست هم خیلی عالی بود👌لذت بردم از خوندن پست

این جملات انگیزشی و گول زننده چند سالیه که مد شده.معمولاً هم از زبان یه سری آدم بیسواد و فرصت طلب و سودجو به عنوان مشاور و روانشناس و استاد زده میشه که بیشتر میشه گفت یه سری شومن هستن.چون فقط عطش جاه طلبی رو تو آدما بیشتر میکنن😑درواقع خودشون باعث گسترش مشکلات روحی و روانی تو جامعه میشن😑

سلام ( با عرض معذرت) ببخشید آقای نجفی اون پستی که توش خودتون یه نظری گذاشتید راجبه عالم ذر ، رو از کجا پیدا کنم میشه لینکشو بزارید برام ..؟

من ی دختر بیست سالم و خل شدم انقد حرفای متضاد شنیدم.اون از کتاب گفتگو با خدا.حرفای استادایی ک تبلیغ پکیچ های چگونگی ثروتمند شدن میکنن در حالی ک خودشون از پول مردم میلیارد شدن.جول اوستین. دارن هاردی و.........اینم از شما و نیچه

خیلی از نویسنده های مطرح دنیا همه دم از مثبت اندیشی میزنن چیزی ک انیشتین هم میگفت.گیج شدم نمیدونم چی درسته چی غلط

سلام 

تشکر بابت مطلب مفیدتون، عالی بود. 

پست خوبیه کاش بیشتر در موردش بحث بشه🙂

مثبت اندیشی باعث آرامش روحی و راحت شدن خیال آدم می شه از این بابت خوبه

عوارضی هم داره مثل اینکه وقتی اون کار شکست خورد آدم خورد می شه

که می شه در این مورد واقعیت گرا بود که وقتی شکست و باخت اومد قابل تحمل باشه

ولی در باقی موارد دیگه آدم مثبت گرا باشه

اینطوری انرژی بیشتری هم برای اون کار ها یا فعالیت ها داره

شما مثبت اندیشی رو اشتباه متوجه شدی

ضمیر ناخودآگاه همه چیز رو به خودش جذب میکنه

بعضی مشکل ها از ناسپاس بودن به وجود میاد

پس باید جبران کرد و شاکر بود

بله  مثلا در مورد ازدواج هم مثبت اندیشی زیاد میتونه تبدیل به حماقت بشه و دیگه اسم مثبت اندیشی رو نداره!

مثبت اندیشی عاقلانه مناسب تره

سلام

به نظر من مثبت اندیشی معنای گسترده تری داره. اینکه مثبت اندیشی رو فقط امید دادن واهی به خودمون و خوش بینی افراطی نسبت به وقایع درنظر بگیریم اشتباهه. کسی که به طور افراطی مثبت اندیش باشه بدیهیه که وقتی اوضاع طبق تفکرات مثبتش پیش نرفت و شکست خورد اونجا ضربه بخوره. چون یک وجه هر عملی شکست هست و اونیکه خوش بینانه فکر کنه شکستی در کار نیست؛ در واقع خودشو گول زده. من میگم میشه مثبت اندیش بود و در کنار این مثبت اندیشی انتظار داشت حوادث سیر طبیعی خودشونو طی کنند و احتمال شکست هم داد.

به نظرم مثبت اندیشی منافاتی با واقع بینی نداره. میشه واقع بین بود و از مثبت اندیشی به عنوان موتور محرک استفاده کرد. یعنی من نوعی هم زمان که واقع بین هستم و می دونم ممکنه شکست بخورم، با دید مثبت به قضیه نگاه کنم و خوش بین باشم که احتمال موفقیت بیشتره تا شکست. این باعث میشه که نکات منفی کمتر به چشمم بیاد و ناامیدم نکنه و مانع پیشروی من تو اون کار به خصوص نشه.

اونیکه دوستان گفتن و خودمون تبلیغاتشو می بینیم که راز موفقیت از زبان شخصی که در فقر کامل بود و به قول دوستان رویاهاتونو دنبال کنید و این دست مسائل، فقط جنبه انگیزشی داره اونم نه برای همه.

به طور خلاصه به نظر من مثبت اندیشی عالیه ولی مثبت اندیشی افراطی برای ما خوب نیست.

عاقبت همگی بخیر

با ؟ خیلی موافقم از طرفی برایان تر یسی داذن هاردی و کتاب راز و اینا از طرفیم طرز تفکراتی شبیه به سوال کننده که نسبتا منطقیم هستن                                             اتفاقا چن وقت بیش داشتم یه چی می خوندم خیلی جالب  بود میگ   یه سر ی ادم ها یه مریضی دارن که هیچ وقت سوربرایز نمیشن ینی انقد به بهترین اتفاق ممکن توی هر مسیله ای فکر می کنن دیگه وقتی که بیش اومد براش شوق و ذوقی ندارن                                                                                                                                     لطفا اگه تو این زمینه ها خاطره ای تجربه ای چیزی دارین بگین            

سلام. ببینید مشکات جان، روانشناسی که فلسفه ندودنه و نخونده باشه، نه تنها به مراجعینش بلکه به علم روانشناسی هم خیانت کرده...

منم معتقدم اون دسته افرادی که به اسم روانشناسی، جملات انگیزشی کتابهای برایان تریسی و... رو به خورد مردم میدن و درکی از مسائل فلسفی ندارن، در اصل دانش عمیقی هم ندارن و بسیار سطحی و شعارگونه به جهان و روان انسان میپردازن...

شخصاً طرفدار روانشناسی و فلسفه وجودی ( اگزیستانسیالیم ) هستم و نگاهم به زندگی به رویکرد این فلاسفه نزدیکتره...

طبیعتا نه ترویج نهیلیسم(پوچ گرایی) ، و نه جملات صرفا مثبت اندیشانه بدونِ تفکر عمیق، برای دست یافتن به زندگی بهتر به کار نمیان...در واقع باید با یه نگاه تلفیقی، رویکردی معناگرایانه به زندگی داشت.

خودم در عین اینکه سعی می کنم آدم واقع گرایی باشم و خوش بینی الکی نداشته باشم، اما خیلی وقتها هم میتونم با صحبتهای بطور مثال جول اوستین هم ارتباط برقرار کنم، و میدونم راز موفقیت انگیزه های مثبته، اشتیاق و تلاشه...

این با خوش بینی و زودباوریِ یه جوانِ خام خیلی متفاوته...

نمیدونم چطور منظورمو شرح بدم اما میدونم

جهانِ ما جهانِ پیچیده و رازآلودی هست سرشار از رنج و بی عدالتی، هیچکس هم نمیتونه بصورت قطعی راجع بهش اظهار نظر کنه.

ولی حتی اگر واقعاً معنایی در بیرون وجود نداشته باشه هم گاهی باید برای کمک به خودمون معنایی بسازیم.

کتاب "انسان در جستجوی معنا" ویکتور فرانکل جالبه،

یه کتابم هست که الان دارم میخونم : "هربار که معنی زندگی را فهمیدم عوضش کردند"، اثر دانیل مارتین کلاین.

کتابهای اروین دی یالوم هم جالبن

سلام دوست عزیز

بی نهایت ممنون بابت ارسال پست تون  ، من  موافق واقع گرایی و تلاش هستم ولی موافق اینکه مثبت اندیش نباشیم نیستم ،،، خودم خیلی به انرژی مثبت و قانون جذب علاقه دارم و تو زندگیم هم وااقعا اثرات خوب شو دیدم ...نه اینکه فقط برای من یه علاقه گذرا باشه ...چیزی،بوده که بارها در زندگی و جذب اطرافیانم و  زمینه های کاری ام اثر بخش بوده و عامل موفقیت ام بوده و هست .

ولی خب از دیدگاه نیچه و گابریل اوتینگن و بقیه هم نظرات شون که مخالف مثبت اندیشی هستند که البته یه جورایی منطقی  میگن .

چون اونا معتقدند مثبت اندیشی  مانع عملکرد مناسب میشه و وقتی خیلی رو دلخواهمون تمرکز میکنیم یه جور دستیابی ذهنی اتفاق میفته و چون به صورت مجازی به هدف مون رسیدیم در دنیای واقعی کمتر احساس نیاز مبکنیم که تلاش کنیم و برنامه ریزی برای رسیدن به اون هدف مورد نظر...که خب دقیقا چیزی که نباید تو این مثبت اندیشی کنارگذاشته باشه همین تلاش و برنامه ریزی هست در کنار احساس خوب و شاکر بودن که خب خیلیا از اون دو مورد غافل میشن و نتیجه اش،میشه همون افسردگی و احساس شکست ....

و خودمم مواردی که تو زندگیم بهش رسیدم هیچ وقت از تفکر مثبت تنها نبوده تفکر مثبت همراه با تلاش ،برنامه ریزی ،احساس خوب و شاکر بودن بوده...

به امید 

لیکوئید دریم یا مهندسی رویا رو تو نت سرچ کن ببین بعد فیلم تلقین یک سری افراد سود جو چطور دکان باز کردند 

سلام خانم نیایش

آدمای سودجو چه با سواد باشن چه بیسواد تفاوتی ندارن هردو نوعشون فقط به فکر منفعت خودشونن و از گفتن هیچ مدل اراجیفی ابایی ندارن.و هردونوعشون کاملاً آگاهانه اینکارو میکنن😑

مثالش این بلاییه که چندساله مشاوران بیسواد و زبون باز موسسات کنکوری سر بچه های تجربی آوردن😑

اتفاقاً خیلی خوب نظرتونو شرح دادید.تقریباً بقیه دوستان هم همین نظر شمارو داشتن و منم کاملاً موافقم.

اینم بگم بعضیا واقعبینی رو با بدبینی اشتباه میگیرن.واقعبینی یعنی حد تعادل نه افراط نه تفریط.درواقع واقعبینی تو دل خودش مثبت نگری هم داره ولی در حد منطقی

البته شما خودتون بهتر میدونید.

ممنون از معرفی کتابها🙏🙏

انسان در جستجوی معنا رو قبلاً یبار خونده بودم ولی آخراشو خسته شدم سرسری رد کردم.

خیلی انگیزشی و تحریک آمیز بود مخصوصاً روایتش از رنجهایی که تو اردوگاه کشیده بود و نحوه برخوردش با این رنجها

ولی میدونید این نیهیلیسم و پوچ گرایی بیشتر واسه از ما بهترون و مرفهان بی درده😂

ما معمولیا انقدر چاله چوله تو زندگیمون داریم که باید پرش کنیم که واسه خودمون یپا فرانکل هستیم😅

با سلام

به نظر میرسه کسانی که نسبت به این دنیا و روزگار، مثبت اندیش هستند از بهره عقلی کافی برخوردار نیستند. با توهم نمیشه زندگی کرد. واقعیتها و نه حتی حقیقتها، مبنای تصمیم گیری است و در غیر اینصورت، غافلگیری اولین صدمه و ضربه به شخص خواهد بود.

صحبت از مثبت اندیشی بیشتر شبیه به داستانه و کسی در این روزگار حوصله داستان شنیدن نداره. روزگار ما، روزگار نامردیست. زندگی فیلم هندی نیست. روزگار ما همینه، نزنی،میزننت! در روزگاری که حسابگری حرف اول و آخر رو میزنه، جایی برای تصورات و توهمات مثبت نیست. باید با واقعیتها زندگی کرد. روزگار ما، روزگار امپراطوری سرمایه و ثروته. قانون جنگل همان قانون جهانه و صاحبان ثروت، صاحبان دنیا هستند و هیچ چیز جز سرمایه و ثروت مهم نیست. در روزگاری که انسانها چرتکه شدند نباید فرصت ماشین حساب شدن رو از دست داد. ما در این روزگار زندگی میکنیم، برای هیچکس مهم نیست که دیگران چه مشکلاتی داشتند و دارند و خواهند داشت!!!!! انسان باید فرزند زمان خود باشد. در این روزگار کسی روی مکارم اخلاقی حساب باز نمیکنه، معیارها کاملا منفعت طلبانه و مادی گرایانه است و زندگی همراه با فاکتورهای داد و ستد! این واقعیت امروز ماست و ما نباید سعی در تغییر دنیا کنیم بلکه باید بدونیم که دنیا هیچوقت بهتر نخواهد شد و این ما هستیم که باید با درنظر گرفتن واقعیتها، سعی کنیم تا خودمون رو با دنیا وفق بدیم. 

باید منفعت طلب باشید و به دور از توهمات مثبت، با واقعیتها کنار بیایید. اگر ببخشایید نابود میشید و اگر نابود بشید ناکام خواهید بود. باید سرسخت بود و احساس را در درون خفه کرد. به راستی که در دنیای ما، هدف وسیله را توجیه میکند. شعار ندهید که دنیا با واقعیتها پیش میرود و حتی حقیقتها هم کارساز نیست.

باشد که از نیکان باشیم و همچون پاکان بیاندیشیم.

پاکان (Pakkanking@)

موفق باشید.

اصولا در جامعه و جهانی که عدالت وجود نداره و نهایتا تعادل خواهیم داشت، صحبت از مثبت اندیشی یک رفتار ساده لوحانه است. به تاریخ بشر نگاه کنید تا بدانید که در این جهان، هرگز عدالتی وجود نداشته. قدرتمندان میتازند و بینوایان پایمال میشوند. نه برای مردم ارزشی قائل بودند و نه امیدی به آینده بوده!!!!! جهان، هرگز در شروعی آبرومند نبوده که اکنون در پایانی ناخوشایند قرار گرفته باشد!!!
جهان همواره همین بوده و گویی خواهد بود.! همه انسانها در یک دنیا زندگی میکنند ولی دنیای انسانها با یکدیگر متفاوت است. بعضیها بزرگزاده هستند و سرور جهان، و بسیاری دیگر همجون نوکران بی جیره و مواحب هستند، همچون گوسفندی بی آزار که هم در عزا سر بریده میشوند و هم در شادباش!!!!!
در هر صورت اگر منجی و رهایی بخشی برای جهان وجود داشته باشد و من نیز او را دریابم، حتما از او خواهم پرسید : ای مرد، تا کنون، کجا بودی؟ چرا این همه دیر آمدی؟ بسیاری در حسرت و سختی، جان دادند! گناه دیگران چه بود که از دنیا جز مشقت، چیزی ندیدند؟!! و حال، ما چه کنیم؟ بنگر که ما چه میکشیم!! روزگار بر ما میگذرد اما، میخراشد و میگذرد. امیدها کم رنگ شده و آینده از ما میترسد و ما نیز از آینده!! چه کس و چه چیز، در انتظار ماست؟! به چه دلخوش کنیم، حالیکه، دلمرده شده ایم از بس بر ما جفا شده است!!؟؟ مشکلات بر ما باریدن گرفته و نمیدانیم که سرانجام چه خواهد شد!!!! ما در سختیها گرفتاریم . راه نجاتی باید. راه سعادتی باید.
گاه از خود میپرسیم که آیا کسی در این جهان هست؟؟ آیا کسی صدای ما را میشنود؟؟ آیا ما برای کسی هستیم؟؟ و بی صبرانه منتظر پاسخی درخور هستیم گرچه سکوت، جهان را به تاریکی برده و روشنایی از ما دریغ میکند!!! نگاهها غمناک است و نگران جاده نمناک. 

پس بدانید و آگاه باشید که برای زنده ماندن و زندگی کردن، باید تا سرحد مرگ جنگید و متاسفانه برای فتح، باید نابود کرد و این یعنی رقابتی استعماری بین انسانها. پس برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی / که در نظام طبیعت ضعیف پامال است.
پاکان (Pakkanking@)

معمولا افرادی که دم از مثبت اندیشی میزنن خودشان در زندگی موفق شدن که به خواسته ای برسن و از این باب بسیار خوشحال هستن و با زدن حرفهای این شکلی به دیگران این خوشحالی درونی را انتقال میدن و انها را امیدوار می کنن،حالا اگه برعکسش اتفاق می افتاد و این افراد در زندگی شکست می خوردن هرگز این صحبت هارا نمی کردن نمونه های این افراد در اطرافمون زیاد هستند کسانی که موفق شدن شفا بگیرن،یا استخدام بشن،یا چیزای دیگه.مثبت اندیشی در چهار چوب واقعیت و تلاش باید باشه وگرنه هیچ تاثیری نداره.باید چیزی که می خوای بسترش در زندگی شما فراهم باشه و برای رسیدن بهش تلاش و اقدام هم بکنید .مثلا یه نفر ارزومند هست که روزی به امریکا مهاجرت کند .با فکر کردن بهش که هرگز بهش نمیرسه باید زمینه رفتن به امریکا در زندگی فرد باشد اگه نباشه هیچ وقت این اتفاق نمی افته حالا تا اخر عمر هم طرف بشینه مثبت اندیشی کنه،من سالها مثبت اندیشی کردم و هیچ نتیجه ای نگرفتم.به نظرم انسان باید به جای اینکه منفی اندیش یا مثبت اندیش باشه واقع اندیش و واقع بین باشه.دیدید که بعضی پولدارا میشینن می گن  پولدار شدن دست خود ادمه هرکس بخواد می تونه با تلاش پولدار بشه یا اون جمله را میگن که اگه فقیر به دنیا بیای مقصر خودت نیستی ولی اگه فقیر از دنیا بری مقصر خودتی.این جملات بسیار دور از واقعیت و خزعبلات هست حالم بهم می خوره ازاین حرفا.طرف اگه خودش پولدار نبود این تز ها را نمیداد حالا چون خودش به هر دلیلی تونسته فک می کنه دیگرانم می تونن.اگه پولدار شدن برای همگان امکان پذیر بود که جمعیت پولدار جهان اینقدر کم نبود نسبت به کل جمعیت،اکثر مردم جهان جزءقشر متوسط یا ضعیف هستن.بستر پولدار شدن برای همگان مهیا نیست اگه این طور بود باید ثروت یکسان توزیع میشد و دیگه کسی پولدار نبود و همه در یه سطح مالی قرار می گرفتن.این توزیع نا عادلانه ثروت و پول باعث پولدار شدن یه عده شده.کارگری که ماهانه یک و پانصد درامد داره اون پول خرج شکم و پوشاکشم تامین نمی کنه چگونه می تونه روزی پولدار بشه اخه.برفرض چنتا کارگر بین هزاران کارگر توانستن پولدار بشن نمیشه اینو به همه تعمیم داد.

سلام جناب پاکان

خوبید

خیلی کم پیدا بودید خیلی وقته نبودید

موفق باشید

هم بااین پست موافقم وهم مخالف

نظرمهشیدعالی بود.تقریبا تمام

اون چیزی ک میخواستم بگم رو

گفتن.

متاسفانه اولا قانون جذب ومثبت

اندیشی بدجاافتاده وکج متوجه شدن.مثبت...این نیست شما بشبنی داخل خونه ب اتفاقای خوب فکرکن وکاری هم نکن وب قوب استادم نیم کردارنباشه.

شما ب چیزای مثبت وارزوهات فک کن وحسابی بهش قدرت وانرژی بده وارتعاش مثبتت روببربالا وازاین ورهم مراقب رفتارواعمالت باش وخطایی نکنی چون تمام اون انرژی ومثبت و ارتعاش وتلاش درونی ک کردی ب باد فنا میره.نمیشه یه طرفه حکم کرد بعضی امور هستن ک فقط تلاش درونی میخواد واستحاله درون میخواد

گاهی اینطوره ب واسطه اعمال خودمون وطرزفکرمون جلوی موفقتها واهداف وارزوهامون 

بستیم.گاهی اموری هم هستن ک 

علاوه بر استحاله وپاک کردن درون ووتلاش درونی ونگه داشتن حالتون درسطح خوب وعالی باید دربیرون نیم کردار داشته باشیم.حالا اون نیم کردارچیه بستگی ب وضعیت وشرایط واهداف اون شخص داره ک خودش باید کشف کنه😊

اگرشما بخواین فقط برطبق گفته های نیجه وامثالهم استفاده کنید

ک طرزفکراوناروپیدامیکنید چون

اینطورادمای تاریخ دچارتشویش فکری وروحی بودن وثبات عقلی نداشتن ودرک محدود.ک نتیجه اش هم چنین کتابهایی وطرزتفکراتی.ومثبت اندیشی بدون تلاش وواقع نگری معقولانه نباشه فایده ای نداره.استادم مبگه مثل این میمونه شما یه درختی دارین بهش اب میدین وبهش حسابی رسیدگی میکنین

رسیدگی همون ارتعاش مثبت وب قول شما مثبت اندیشی 

بعد ازاین ور با رفتارها وتفکرات وکلا اعمال اشتباه ب اون درخت بنزین میزنی واتش میگیره

خب تکلیف رومشخص کنه ادم

یا اتش یااب.صرفا اینمه یجا بشینی وبچیزای خوب فک کنی واهنگ همه چی ارومه ومن چقدر...ولی درون داغون ومنهدمی خب معلومه نتیجه چی میشه وباید اینقدرتلاش کنی وکوبیدن وها وساختنها ی درون وبیرون میخواد تا برسی ب این ک همه چی ارومه....

راستی هرکس نون باورخودش رومیخوره.واین باور هست ک مهرنهایی رو به همه چیزمیزنه

تلاش تنها ۵۰درصده کاره.

الان باورشما ب ب خدا واهدافتون وشرایط وتمام رخداد این عالم چیه؟

سلام

چرا نظرمو تایید نکردید؟

به بچه هستم 

عزیزمی ما درس پس میدیم خانوم 😊🌹

سلام آقای اسکیزوئید...امیدوارم حالتون خوب باشه.

من وقتی که کامنت قبلی رو دادم دقیقا نمیدونستم ایجاد کننده ی این تاپیک شما هستید.

متاسفانه به دلیل سلسله شرایطی که دارم  نمیتونم دائم به وبلاگ سر بزنم و طبیعتا نمیشه همه نظرسنجی هارو بخونم، هرچندوقت یکبار هم که سر میزنم فقط بالاترین تاپیکهارو میبینم،

با اینحال پست های شما همیشه برام جالب بودن، البته گاهی هم شده که با بعضی قسمت هاش موافق نباشم اما در مجموع نگاهِ خاص و چند بُعدی شما به پدیده ها برام خیلی جالبه،

لطفا اگه هنوز به این نظرسنجی سر میزنید، لینک همه تاپیک هایی که ایجاد کردید رو بفرستید تا سر فرصت همه رو بخونم.

راستی امروز اتفاقی دیدم تو نظرسنجی دیگه ای از من نام بردید و گویا نگاه اگزیستانسیالیستی من براتون جای سوال داشت...

لازم دیدم توضیحاتی برای شفاف سازی صحبتم بدم،

حتما میدونید که چندین فیلسوف دیدگاهشون با مکتب اصالت وجودی یا اگزیستانسیالیسم همسو هست، که بعضا بین همون فلاسفه هم در مسائل مختلف تفاوت و حتی تضاد وجود داره، بنابراین صرفِ اگزیستانسیالیست بودن، دلیل بر تایید نظراتِ سارتر نیست ، اونم اون جمله خاص که شما مثال زدید!

اتفاقا من چه در حرف و چه در عمل کاملا  مخالفِ این جمله معروف هستم که اگر فلجِ مادرزاد نتونه قهرمان دو میدانی بشه مقصر خودشه!😄

وقتی فلاسفه ای مثل نیچه، هایدگر، آلبر کامو حتی داستایوفسکی هم اگزیستانسیالیست بودن، چرا فقط سارتر و اون جمله ی خاص ؟؟

من در واقع تو پُست قبلی هم علتِ نزدیک بودنِ نگاهم به اگزیستانسیالیسم رو عیناً نقل کردم، گفتم چون معتقدم حتی اگر جهان در بیرون از ما به واقع معنایی هم نداشته باشه، باید برای کمک به خودمون براش معنایی بسازیم. این جمله طبیعتا برخواسته از مکتب اگزیستانسیالیسم هست و از دیرباز اعتقادِ شخصی خودم هم بود.

به هر حال وقتی انسانها با اضطرابِ وجودی و پدیده ی اضطراب آوری مثلِ مرگ روبرو هستند، مجبورند با معناگرایی خودشون رو از پوچی و نیهیلیسم در امان نگه دارند و حفظ کنند.

 لازم به ذکره که من حتی در مورد رویکردهای روانشناسی هم ، نگاهِ مطلق و صفر و صدی ندارم. بخشی از روان شناسی تحلیلی مکتب یونگ برام جالبه، اما لزوما با تمامِ نگرشِ یونگ هم موافق نیستم.

کمااینکه علیرغم اختلاف دیدگاهم با فروید، دستاوردهای روان کاوی فروید رو هم نمیشه نادیده گرفت.

در مجموع هر نظریه ای و هر مکتبی نکاتِ مثبتی داره که به نظرم یک روانشناسِ زبده  به عبارتی باید به مقامِ اجتهاد ( نه فقهی بلکه علمی و در حیطه روانشناسی ) برسه و با تسلط بر همه ی رویکردها و نظریات، بنا به مقتضا و شرایطِ مراجع و مخاطبش، حُکم بده و از مناسبترین راهکار و رویکرد برای رسیدن به نتیجه ی بهتر استفاده کنه و بهره ببره.

راستی اونجا دیدم آدلر رو روانشناس کلاسیک خطاب کردید که خب آدلر مثل پاولف و اسکینر رفتارگرا نبوده، بلکه اتفاقا نوروانکاو بوده و نظریاتش بعد از فروید و یونگ مطرح شده و خیلی هم کاربردی و امروزی هستن و من یه جاهایی خیلی هم آدلرین هستم...😊

در مجموع من فقط تشنه ی آموختن هستم و همیشه خودم رو دانش جوی روانشناسی میدونم و دوست دارم با همه نظریات و دیدگاهها آشنا بشم چون حقیقتاً شناختِ روانِ پیچیده ی انسان برام لذتبخشه.

و اینکه خیلی هم دوست دارم از تجربیات و اطلاعاتِ روانشناسی شما بهره ببرم.

کاش خودتون یه وبلاگ تخصصی (روانشناسی) داشتید که به دور از شلوغ بازی ها و حواشی میشد سوالاتم در ارتباط با mbti رو مستقیما با خودتون مطرح کنم.

به خانم نیایش
سلام 

این پست رو من نزاشتنم.
باعث افتخار که شما از نقطه نظرات بنده لذت می برید و خیلی دوست دارم مورد نقد شما باشم که فردی مطالعه کرده هستید و با دلایل واهی بنده رو به نقد نمی کشید .
منم مثل شما نسبی گرا هستم ولی قبول کنید نمیشه جامعه ای که در دوره رنسانس گیر کرده و هزینه مدرنیته رو نداده یک شبه سر عقل آورد.اگر به تلفیق روانشناسی ،نوروسایکولوژی ،و فلسفه اگزیستانسیالیست علاقه دارید پیشنهاد می کنم سریال دکستر رو نگاه کنید .
حقیقت جمله معروف سارتر ،بارها و بارها تو همین خانواده برتر تکرار شده کامنت شما الهام بخش این بود تا به عقبه این جمله بپردازم و از اونجایی که سارتر در ایران محبوبیت زیادی داره (هدایت بوف کور رو از تهوع سارتر تقلید کرد )با احتمال قوی حس کردم شما هم به سارتر علاقه دارید .
مطمئنا مطالعه شما در خصوص آدلر بیشتر بوده و اینکه آدلر رو به جبر گرایی محکوم می کنم دلیل بر بی ارزشی و بی کاربردی این مکتب نیست .
منم مثل شما وقت کافی برای نوشتن ندارم وگرنه دوست دارم وبلاگی داشته باشم که در آون شخصیت فیلم ها و سریال های ایرانی رو تو mbti به بحث و تبادل نظر بزارم .

آقای اسکیزویید ،  برای شما چنین وبلاگی واقعا ایده خوبیه حیفه اگه بهش نپردازید.

حتی شده هرچندروز یه بار یه کوچولو وقت بذارید حتما این ایده رو عملی کنید لطفا.

در مورد معرفی سریال هم، ممنونم، واقعا دوست دارم بتونم ببینم.

خودمم نمیدونم چرا مدتهاست فرصتِ دیدن هیچ فیلم یا سریالی رو نداشتم، مدتهاست بخاطر مسائل مختلف، اوضاع فکریم بهم ریخته و قطعا نیازه خیلی بیشتر به سمتِ نظم و ساختارمندی برم تا شاید با برنامه ریزی بهتر و مدیریت زمان بتونم به همه علاقمندی هام بپردازم.

به خانم مشکات

عزیزم منم راستش برای خوندن بعضی کتاب ها خیلی منظم و صبور نیستم و اغلب از یه فصلهایی میپَرَم و میرم جلوتر😁🤭☺️

اما کلا الانها انگار فرصت و تمرکزم هم برای مطالعه خیلی کم شده،  با همه این ها، هنوز کتابهایی که به زندگی معنا و انگیزه میدن رو خیلی دوست دارم.