کمک کنید از این حال بد بیرون بیام

با سلام...

من یه دختر حدودا ۲۲ ساله هستم فرزند طلاق عاطفی بین پدر و مادر که شاید به سبب همین موضوع مشکلات روحی فراوانی دارم... افسردگی، یاس و ناامیدی، عدم تمرکز، و جدیدا حتی لکنت زبان...! 

از بچگی شاهد بدترین نزاع ها بین خانواده بودم که باعث شد از همون سن کم سرخوردگی و سرکوفت و سرزنش اطرافیان به خاطر خانواده ای که به انتخاب خودم نبود هر روز در خودم فرو برم تا جایی که دیگه دلم نمی خواست از خونه بیرون برم ...

هر روز حالم بدتر و بدتر میشه توی کنکور موفق به دانشگاه رفتن نشدم ... تو شهر کوچک هم هیچ گونه جای پیشرفت ندارم حتی هر کس هم میاد برای خواستگاری با اطلاع از وضعیت خانوادگی پا پس میکشه...

پدر و مادرم من رو مسبب بدبختی خودشون و این که من اون ها رو محدود کردم می دونن ... نه استقلال مالی، نه استقلال توی تصمیم گیری و ...، خلاصه شرایط مناسبی ندارم ... با اینکه استعداد داشتم و تا اوایل دبیرستان جز شاگردهای خوب بودم همیشه حسرت می خورم و گاهی این قدر گریه می کنم که تا چند روز توان ندارم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۵۸ مطلب مشابه)

گاهی به اهدافی که ازشون کاملاً اطمینان دارم شک می‌کنم!

سلام، یه مشکلی دارم

گاهی به هدف‌های زندگیم در حوزه‌های متفاوت که با کلی بررسی و تلاش و فکر و امتحان کردن چیزهای گوناگون برای خودم انتخاب کردم شک می‌کنم.

علاقه یه واقعیم رو بعد از کلی تلاش و گذشتن مدت طولانی و امتحان کردن چیزهای مختلف پیدا کردم، و ۴ ساله که واردش شدم، حتی بهترین رشته تحصیلی برای این هدف رو در بهترین دانشگاه با کلی تحقیق و تفکر انتخاب کردم و توش درس می خونم. تمام ابعاد شخصیتم رو به طور دقیق می دونم و کاملاً به خودشناسی رسیدم (بعد از هزاران روز و ساعت تلاش برای شناخت خودم) برای زندگیم برنامه کامل و جامع و دقیق دارم، برنامه ای که خیلی حساب شده و درسته. حتی برای ساعات روز هم تا حدی برنامه دارم.

امّا مشکل اینجاست که هر از چندگاهی به مسیرم شک می‌کنم و میگم نکنه راه بهتری هم وجود داشته باشه برای صرف کردن زندگیم؟ و میام و دوباره درباره یه سری چیزها فکر می‌کنم و بعد دوباره می بینم نه همون راهی که می‌رفتم درسته.

مثلاً یک دفعه هوس تغییر رشته به سرم میزنه و چند روز به خودم میگم مثلاً من باید ول کنم رشته م رو و برم روانشناسی، حقوق، فلسفه یا... بخونم چون بهشون علاقه دارم و توشون هم استعداد دارم، امّا بعد می بینم رشته یه خودم رو خیلی دوست دارم، درسته که اون ها رو هم دوست دارم ولی علاقه ام به رشته یه خودم بیشتره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه)

چه کار می کنید که خدا بهترین‌ها رو نصیب تون می کنه؟

سلام سروران عزیز

من یه دختر ۱۸ ساله هستم که به شدت به کمک همه تون نیاز دارم. خواهش می‌کنم ازم دریغ نکنید.

من پارسال کنکور دادم و رشته مورد علاقه م قبول نشدم. موندم پشت کنکور و امسال برای بار دوم دارم تلاش می‌کنم. ولی حیف که احساس می‌کنم خدا کمکم نمی کنه و نمی تونم اون طور که لازمه جلو برم. خلاصه کلام اصلاً از خودم راصی نیستم و کار هر روز هم شده غصه خوردن و حرص و جوش و گریه. باورتون میشه هر روز چند تا سیلی خودم رو مهمون می‌کنم؟ 

می دونم که تو این سایت آدم‌های به شدت موفق و سطح بالایی رفت و آمد دارن. کسانی که دارن آرزوی من (پزشکی تهران) رو زندگی می کنن. کسانی که مستقل هستند و علاوه بر زندگی خودشون باعث خیر زندگی بقیه هم هستن. کسانی که لطف و کمک خدا تو زندگی شون جاریه.

حالا از شما می پرسم

1_ چه کار کنم که خدا (همون طور که به شما کمک کرد) به منم کمک کنه؟ 

2_ چه کار کردین که خدا این قدر دوست تون داره و بهترین‌ها رو نصیب تون می کنه؟ 

3_خودتون چه کار کردین که این قدر موفق شدین؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه) ارتباط با خدا (۱۳ مطلب مشابه)

30 سالم شده ولی نمی تونم کاری رو انجام بدم یا شروعش کنم

سلام

مشکلی دارم شاید عجیب باشه و نمی دونم چه جوری درمان کنم، من زیاد فکر می‌کنم و خیلی کم حرفم، نمی تونم کاری رو شروع کنم و همیشه دنبال شرایط ایده آلم. 

نمی دونم شاید همه همین جوری هستند، توی سرم کلی ایده و فکر و برنامه ریزی می‌کنم و می خوام همه چی خوب و منظم پیش بره تا الآن که سی سالم شده نتونستم دیپلم بگیرم، نتوستم کاری یاد بگیرم (پسر هستم) و فقط روز هام با برنامه ریزی و فکر می گذره، درباره همه کس و همه چی فکر می‌کنم نگران خانواده م هستم، نمی تونم کاری رو انجام بدم یا شروعش کنم و از طرفی سنم بالا رفته و وقتی هم سن و سال های خودم رو می بینم کلاً بی انگیزه میشم.

با خودم میگم خب تو چهل سالگی مثلاً دیپلم گرفتم یا تخصصی خب بعدش؟ دیگه تو چهل سالگی ارزشی نداره پیر شدم، موقعی که باید پول و تخصص و سواد رو داشتم، نداشتم و...

کلاً بی انگیزه شدم احساس می‌کنم روح و روانم مشکل داشته و داره که نتونستم مثل بقیه باشم، نمی دونم چه کار کنم از همه عقب موندم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

آیا آدم موفقی میشم؟

پسری هستم ۱۷ ساله برق خوندم و می‌خواهم کنارش پی ال سی هم بخونم از دوازده سالگی خودم تنها شروع کردم گار کردن با پاورپوینت ورد اکسل کپتیویت و نرم افزارهای مبکس و مونتاژ ویدیو بدون هیچ آموزشی و الآن تو این سنم مهارت خاصی تو این نرم افزارها دارم که تو این چند سالم نرم افزار فتوشاپ هم اضافه شد چون چند وقتی تو تلگرام برای سرگرمی برای افراد لوگو و پوستر می زدم و درآمد کمی داشتم و فقط برای سرگرمی بود الآن موندم من در آینده برق رو ادامه بدم پی ال سی هم بخونم آدم موفقی میشم.

می دونم بستگی به علاقه داره ولی خوب تو این وضعیت یکم از آینده خودم ترس دارم، پدرم واقعاً تو برق اسطوره‌ای می تونه پشتوانه خوبی باشه برام ولی کسانی که تجربه دارن بهم بگن من برای پیشرفتم چه کارهایی انجام بدم برق رو بخونم؟،  و اینکه plc کلاس های جداگونه داره که لازم نباشه رشته تخصصیم باشه حتماً برم دانشگاه.

ممنون میشم راهنماییم کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه)

دختر بلند پروازی هستم، می ترسم افراد دیگه رو به زندگیم راه بدم

سلام

دختری ۲۰ ساله و در حال حاضر دانشجو هستم. اخیراً با یکی از هم دانشگاهی هام به قصد آشنایی بیشتر صحبت می‌کنم. اوایل همه چیز خوب بود اما هر چقدر که حس می‌کنم که موضوع داره جدی تر می شه و علاقه شون رو  غیر مستقیم نشون میدن؛ من بیشتر می‌ترسم. در حدی که می خوام ارتباط رو به طور کلی و بی دلیل قطع کنم. 

مشکل اصلی اینه که دقیقاً نمی دونم از چی می‌ترسم. توضیحش سخته شاید چون من به شدت آدم بلند پروازی هستم؛ ناخودآگاه باعث می شه از ورود افراد دیگه به زندگیم جلوگیری کنم تا بتونم اهدافم رو بدون اینکه وابستگی به کسی محدودم کنه دنبال کنم. البته این فقط احتماله من دلیل اصلیش رو خودم تشخیص ندادم. 

از طرفی ایشون حسن نیت شون رو نشون دادن و در طی این مدت منم  می شه گفت تا حدودی علاقه مند شدم بهشون البته کنترل شده.  کسی تا حالا همچین حس و تجربه‌ای داشته؟ عادی هست؟ 

آیا اصلاً چیزی هست که بخوام بابتش نگران باشم و آینده م رو تحت تاثیر قرار بده؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۹ مطلب مشابه)

پسرم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم

سلام

من یه پسرم که آدم خیلی موفقی تو زندگیم هستم در هر زمینه‌ای، بیش از حد تصور، شاید دلیلش اینه که خودم رو شناختم و دنبال چیزهایی رفتم که عاشق شون بودم، تمام زندگی من صرف فعالیت‌های مفید می شه، مثلاً کتاب خوندن برای من خیلی لذت بخش تر از دیدن یک فیلم بوده، یا ورزش کردن خیلی لذت بالاتری نسبت به کشیدن سیگار داره، در کل این هارو گفتم که بدونید درسته که زندگی من همواره هیچ خلاف یا هیچ فعالیت مضر یا حتی کم فایده ای توش نبوده اما کسل کننده و سخت نبوده بلکه بسیار هم لذت بخش بوده و هست.

اما از طرفی احساس حقارت و پست بودن می‌کنم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم، احساس می‌کنم لایق بدترین توهین‌ها و تحقیرها هستم و هر ظلمی هم که در حق من بشه حقمه، احساس می‌کنم من از سایر انسان‌ها و موجودات ارزش به مراتب کمتری دارم، من از حیوانات و گیاهان و حتی اشیاء هم پست تر هستم، اگه همه بهم توهین کنن ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم خیلی بیشتر از اینها حقمه اما اگه یک نفر فقط با یک کلمه از من تشکر کنه تا چند ماه هروقت یادش بیفتم از شدت خوش حالی بالا و پایین میپرم چون احساس می‌کنم این خیلی بیشتر حق طبیعی منه، یا اگه هربلایی سرم بیاد ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم من لایق بیشتر از این همه بلا و سختی هستم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۱۹۲ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

در کنار کارهای ضروری روزانه، زمان و انرژی کمی برای درس خوندن دارم

سلام دوستان

۱۹ سالمه و ترم دوم هستم، مشکلی دارم و اون هم اینه که وقت برای خوندن درس ندارم، یعنی وقتی که دو تا چهار تا کردم دیدم که باید به هر کاری به اندازه‌ای که برای من مفیده بها بدم و به همین ترتیب کار، ورزش، سلامتی، یاد گرفتن مهارت‌های مورد نیاز و ... رو تو اولویت زندگیم قرار دادم و در نهایت زمان و انرژی کمی برای درس خوندنم باقی موند.

که البته راضی هستم شاید 15 یا 10 درصد از مطالب دانشگاه به دردم بخوره ، اما خب همنشینی با استاد ها و طرز تفکرشون و این که بودن توی چنین محیطی باعث انگیزه برای تلاش بییشتر میشه برام مفیده و حالا همین محیط رو با محیط دوران خدمت مقایسه کنید!

سوالم اینه که چطور می تونم با همین انرژی و فرصت کمی که دارم، درس بخونم و بعد چند سال درسم رو تموم کنم؟؛ یعنی با گذاشتن کمترین زمان و انرژی بتونم مدرک بگیرم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
چگونه درس بخوانم (۷۲ مطلب مشابه)

چه کار کنم دوباره پر انرژی و سرزنده بشم؟

دیگه امید و انگیزه ندارم، نزدیک سی سالمه و هیچ چی ندارم نه پول نه امید نه انگیزه برای ادامه ...

تا همین چند سال پیش بمب انرژی بودم و با اطمینان و انگیزه داشتم اهدافم رو دنبال می‌کردم بدون نگرانی و بدون هیچ حس بدی و واقعاً پر انرژی بودم، واقعاً زیاد، خیلی زیاد، همه می‌گفتند این همه انرژی و انگیزه از کجا میاد؟

ولی یک سالیه که دیگه حال ندارم، دیگه انگیزه ندارم، انقدر ضعیف شدم که حتی نمی تونم یه غذا درست کنم، از نظر فکری بهم ریختم و ورزشم رو هم کم کردم و انگار دیگه پنچر و کم انرژی شدم، یهو انگار صد سال پیر شدم و امیدی ندارم.

هیچ چشم انداز مثبتی نیست شرایط و گرونی هم بر این دامن زده، میگم هر چی کار کنم نهایتش خرج خودم رو به زور بخوام بدم، از الان یک سال کار کنم پس انداز کنم، سر سال تازه با پول کل پس اندازم دو تا دندونم رو می تونم فقط درست کنم، از تنهایی دارم دیوانه می شم و دیگه واقعاً خسته شدم، من نمونه خیلی از پسرهای ایرانم، نمی گم دختران حق ندارن، حق دارن، دختران فمینیست که کاری بهشون ندارم، اون ها باید خودشون هم کار و تلاش کنند و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل درک نشدگان (۱۰۰ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۳۶ مطلب مشابه)

در دنیای امروز، چه اطلاعاتی رو نگه داریم و کدوم ها رو دور بندازیم؟

تو دنیایی که بمباران اطلاعات میشیم چه اطلاعاتی رو نگه داریم و کدوم ها رو دور بندازیم؟

می دونید که در گذشته علم به گونه ای بود که یک نفر می تونست تو علوم مختلف مثل نجوم پزشکی ادبیات سرآمد بشه و البته که این افراد از نوابغ هم بودن تو دنیایی هستیم که علم هزاران شاخه شده و کسی هنر کنه شاید تو دو تا زمینه تخصص پیدا کنه.

من یه دختر ۲۲ ساله هستم که به مطالعه  هم درسی و هم غیر درسی علاقه زیادی دارم به ویژه کتاب های در خصوص جامعه شناسی و روانشناسی و هم چنین دیدن فیلم های آموزنده، پادکست های علمی، روانشناسی و ... .

مشکلی که دارم اینه این روزها ما در حال بمباران اطلاعات از سوی رسانه هستیم و من نمی دونم چه کتابی انتخاب کنم که وقتم هدر نره یا چه فیلمی ببینم آموزنده باشه  و الکی وقت مون رو برای پولدار تر شدن عده ای سرمایه دار پر نکنم و یه سودی برام داشته باشه.

البته بعضی کتاب ها مثل رمان های اینترنتی هست که معلومه چقدر چیپه و من هیچ وقت سمتش نمی رم، یا فیلم ای ترکی،سریال های تجاری ایرانی هندی و ... رو میشه تشخیص داد، ولی بعضی وقت ها میری بهترین فیلم خارجی می بینی و واقعا می بینی چقدر بی معنی بوده، یا تلویزیون، اینستاگرام، تلگرام و ... پر از تبلیغات، حاشیه، اخبار مختلف، صد ها کانال تلگرامی آموزشی، پیج آموزشی اینستا، سایت های مختلف میری مدتی مطالبش رو استفاده می کنی و بعد ها می بینی یه مطلب به ظاهر علمی چقدر زرد و بدون پایه بوده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه)

معرفی کتاب و کارگاه صوتی برای دوران کرونا

سلام  به همه ی دوستان عزیز

حالا که به خاطر کرونا اکثر ما وقت خالی زیاد داریم، تصمیم گرفتم چند تا کتاب که خودم مطالعه کردم و واقعا کاربردی بود را اینجا معرفی کنم؛

شما هم اگه کتاب خوبی خوندید خوشحال میشم معرفی کنید. 

کتاب رنج همبستگی؛

خاطرات بسیار زیبا و امید بخش لاله و لادن دو خواهر دو قولویی که از ناحیه ی سر به هم چسبیده بودن واقعا قشنگ ترین داستان برای شکر کردن خداوند

کتاب شما که غریبه نیستید؛

اثر هوشنگ مرادی کرمانی واقعا کتاب سرگرم کننده و دلنشینی هست.

کتاب یک دقیقه این چهل فکر سمی را کنار بگذار؛

بهترین کتاب روانشناسی که با خیلی از باورهای ما بازی میکنه و به این نتیجه میرسیم که رفتارهای اشتباه خیلی از ما به خاطر باور های نادرستی بود که داشتیم و به نظر من خوندن این کتاب ارتباط ما با اطرافیان مون رو بهتر میکنه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
معرفی کتاب (۵۰ مطلب مشابه)

بهترین و بدترین جمله ای که در خانواده برتر خوندید چی بوده؟

سلام به همه

چند سوال داشتم از شما دوستان همیشگی خانواده برتر

بهترین و منطقی ترین جمله ای که در خانواده برتر شنیدید و براتون سرنوشت ساز و عمل کننده بوده و حتی  ممکنه طرز فکر تون رو عوض کرده باشه چی بوده؟ از طرف کدوم کاربر؟ 

بدترین و غیرمنطقی ترین جمله ای که در خانواده برتر شنیدید چی بوده؟، اسم کاربر رو میتونید عنوان نکنید برای جلوگیری از ایجاد حاشیه

میتونید در واقعیت هم تصور کنید و پاسخ بدید، بهترین و منطقی ترین جمله ای که در نا امیدی و سختی ها کمک تون میکنه چی بوده؟، بدترین و نا امید کننده ترین جمله ای که منجر به ناراحتی شما شده چی بوده؟

لطفا دوستان مشارکت کنند تا من هم به عنوان نویسنده جواب شون رو بدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مربوط به خانواده برتر (۵۵۴ مطلب مشابه)

چه مهارت هایی رو لازم می دونید یک نفر در طول زندگیش یاد بگیره؟

سلام

شما با توجه به تجربیاتی که دارین چه مهارت هایی رو خیلی مهم میدونید که حتما لازمه یک نفر در طول زندگیش یاد بگیره؟، حالا در هر زمینه ای.

مثلا مهارت های روابط اجتماعی، کسب و کار، شغلی، مهارت های لازم برای تشکیل زندگی مشترک و ازدواج، مهارت های تحصیلی و هنری و ... .

در هر سنی که هستید اگر به عقب بر می گشتید چه چیزهایی رو به عنوان مهارت سعی میکردید یاد بگیرید یا همین الان تلاش میکنید برای یادگیریش؟

اگر مایل بودید دلیلش رو هم ذکر کنید، و لطفا بفرمایید که برای یادگیری مهارت مورد و نظرتون چه مدت زمان لازمه و چه امکاناتی نیاز داره، کلاس های آموزشی، کتاب و ... هر چیزی رو که میدونید معرفی کنید.

بنده خودم برام مهارت های ارتباط اجتماعی و یا مهارت هایی در زمینه نرم افزار و کامپیوتر مهمه اما نمیدونم دقیقا از کجا باید شروع کنم. خیلی کلی بخوام بگم از نظر شما چه فاکتورهای مهارتی میتونه در موفقیت آدم موثر باشه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه)

انسان حتما باید به خودش باور داشته باشه تا موفق بشه؟

سلام وقت تون بخیر 

به نظرتون کسی میتونه بدون باور به خودش موفق بشه؟، آیا حتما یک انسان باید به خودش باور داشته باشه تا قطعا موفق بشه؟، من ۱۸سالمه، و از کودکی تا الان یادم نمیاد که به خودم باور داشته باشم. فقط درس خوندم و تلاش کردم.

همه ازم تعریف میکنن، میگن آینده روشنی داری. ولی من حرف ها شون رو باور نمیکنم. حتی مشاور هم که دقیق از جزئیات برنامه م خبر داره و میگه تو حتما قبول میشی، حتی به یکی از شاگردانش هم در مورد من و عملکردم گفته بود. و جالب اینجاست که اصلا از ظاهرم مشخص نیست. تازه بهم میگن خدای اعتماد به نفس.

الان نزدیک کنکورمه، استرسم به حدی رسیده بود که نمیتونستم خوب درس بخونم، ولی الان حدود ۹۰ درصدش رو کنترل کردم و آزار دهنده نیست، یه مطلبی رو خوندم نوشته بود؛ 

اگه کسی به شما باور نداشته باشه میتونی موفق بشی، ولی اگه خودت خودت رو باور نداشته باشی نمیتونی موفق بشی.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه)

پسری 31 ساله و مجردم که همیشه از خودم ناراضی هستم

سلام خدمت همه دوستان و رفقا 

امیدوارم که همه صحیح و سلامت در کنار خانواده لحظات خوبی رو سپری کنید، سوالی که داشتم که خدمت دوستان بر میگرده به مشکلات روحی و روانی که دارم.

من جوان ۳۱ ساله و مجردی هستم، لیسانس دارم و داخل  یک ارگان بصورت پیمانکاری و با حقوق تقریبا ۶ تومن کار میکنم، خونه و ماشین هم دارم، انسان به شدت احساسی هم هستم.

سوال من اینه که همیشه از خودم ناراضی هستم، همه ش به مردم نگاه میکنم که چه کار میکنند، متاسفانه همیشه ی حس نارضایتی و مقایسه با اطرافیان تو وجودم هست که مغزم رو مثل خوره میخوره، بخوام مثال بزنم مثلا همیشه خودم رو سرزنش میکنم چرا شغل رسمی ندارم، چرا درسم رو ادامه ندادم تو مقاطع بالاتر، چرا مثلا فلانی رفت ارشد گرفت، چرا فلانی ازدواج کرد و من هنوز مجردم، چرا شرایط کاریم اونی که میخوام نیست، یه حس کمال گرایی مریض گونه ای هم در وجودم هست که اذیتم میکنه.

همه ش در حال حرص خوردن و مقایسه هستم، متاسفانه دختر مورد علاقه ام رو هم سر همین تفکرات مسخره از دست دادم، این مشکل رو هم در خودم ریشه یابی کردم، میدونم چاره کارم در نبود عزت نفس هست که به علت خودارضایی زیاد و مقایسه ای که در دوران نوجوانی توسط مادرم صورت می گرفت و به معنای واقعی کلمه من رو نابود کرد.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۳۶ مطلب مشابه)