زندگی هیچ وقت روی خوشش رو به من نشون نداده

درود و عرض ادب...

دلم میخواست با چند نفر که نمیدونن من کی هستم درد و دل کنم... 

زندگی هیچ وقت روی خوشش رو به من نشون نداده... از وقتی یادم هست توی خونه مون دعوا و گریه و غم بوده... پدرم یه فرد بسیار عصبی، دیکتاتور، ریاکار، خشن و بدون ذره ای محبت... مادرم هم یه زن ساده که بویی از برخورد اجتماعی و سیاست نبرده و نمیتونه توی جمع چهار کلام صحبت درست بکنه و فقط بلده غذا بپزه...

من و برادرم هیچ وقت نه محبتی دیدم نه نوازشی...، هر چی بوده دعوا، آبرو ریزی، خجالت زده شدن بین فامیل و همیسایه و بس، پدرم فقط بلده ما رو تحقیر و خورد و ذلیل کنه...

پدرم اصلا به فکر ما نیست و به خاطر ریاکاری بیشتر درآمدش رو به دیگران میده و همه ازش سوء استفاده میکنن و وقتی ما ازش پولی میخوایم چنان داد و هوار میکنه که از کار خودمون پشیمون میشیم...

برادرم به خاطر همه این ماجراها ناراحتی روحی روانی بدی گرفت، که مشت مشت قرص اعصاب میخورد و پدرم و مادرم اصلا نگرانش نبودن و به خاطر شرایط بدی که داشت یه غروب غم انگیز مرگ و به این زندگی نکبت بار ترجیح داد و من درمانده تر از همیشه شدم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۱۹۸ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۳۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۴ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

چه جوری کمبود اعتماد به نفسم رو درمان کنم

سلام، من یه دخترم در آستانه ۲۰ سالگی

از اول ابتدایی تو مدرسه محبوب نبودم، از اونایی که همیشه تو حاشیه هستند، حتی اونی که همه ازشون بدش میاد، همیشه نامرئی بودم، بزرگتر که شدم خب یه تلاش هایی کردم تا آدم جذاب تری بشم تو جامعه، ولی همه ش بی فایده ست، چون اعتماد به نفس من خیلی خیلی پایینه، تا اواسط دبیرستان نتیجه ش فقط گوشه گیری و پرخاشگری داخل خونه بود، ولی کم کم رویه رو تغییر دادم و به ظاهر آروم تر شدم.

اما بقیه رو تحقیر میکنم که خودم رو بالا بیارم، اطرافیانم فکر میکنن اعتماد به نفس بالایی دارم و این رفتارهام بخاطر غرور و اعتماد به نفسمه، اون تلاش هام بی نتیجه نبود، الان که نگاه میکنم از نظر تحصیلی و ظاهری تو جایگاه بالایی هستم، حتی موفقیت هام رو بلند بلند جلو اطرافیانم یاد آوری میکنم و اونا هم میگن من خیلی خودشیفته ام، ولی داخل ذهنم من از خودم متنفرم و خودم رو یه آدم خیلی کوچیک میبینم، وقتی با کسی حرف میزنم ناخودآگاه تن صدام ضعیف و ضعیف تر میشه و یه لبخند احمقانه هم رو لبمه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۲۶ مطلب مشابه)

از بازی با احساسات پسرها خسته شدم

سلام

من یه دختر ۲۱ ساله م ،از بچگی با وجود سختی های زیادی که در زندگیم داشتم دختر بسیار درس خون و بلند پروازی بودم و سرم به درس و زندگیم گرم بود، نمازم رو بدون اجبار هیچ کسی میخوندم،  قرآن حفظ میکردم و شاگرد اول مدرسه بودم... ،ولی خب دوستان خوبی دور و برم نبود.

از دوره راهنمایی دوستام مدام از شماره هایی که میگرفتن و توجهاتی که جنس مخالف بهشون میکرد حرف میزدن، برام عجیب بود چون هیچ پسری بهم حتی نگاهم نمیکرد، چه برسه به اینکه دنبالم بیافته و بهم شماره بده و بخواد منو به دست بیاره.

این قضیه خیلی برام مهم شد. شد یه عقده برام، اینکه چرا کسی به من نگاه نمیکنه، چرا کسی منو دوست نداره، خواستگارم داشتم ولی به دلم نمی نشستن. با چند نفر توو فضای مجازی دوست شدم، اما خودم بودم که چراغ سبز نشون میدادم و تلاش میکردم تا رابطه شکل بگیره که فقط پزی داشته باشم پیش دوستانم.

وارد دانشگاه شدم، بازم همه ی فکر و ذکر و دغدغه م جنس مخالف بود...، جلف بازی در نمی آوردم،  سنگین بودم، اما به خودم میرسیدم، تا دیده بشم، تا یکی بیاد بهم پیشنهاد بده، اصلا به بعدش فکر نمیکردم، فقط میخواستم بهم توجه بشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

وقتی دعوا میشه، تپش قلب میگیریم و نمی تونم دفاع کنم؟

سلام

حتما این جمله رو شنیدین که میگن؛

و در آخر حرف های دشمنان مان را فراموش خواهیم کرد٬ اما سکوت دوستان مان را هرگز!!!

مشکل من دقیقا همینه دوستان.

مادرم مدیر ساختمونه، یه ساختمون رو از صفر رسونده به یه شرایط مناسب واسه زندگی، کارهایی کرده واسه این ساختمون که خیلی از مردهای ساختمون حاضر نشدن مسئولیت ها رو به عهده بگیرن! من خودم تلاش ها و خستگی هاش رو با چشم های خودم دیدم، ولی متاسفانه به خاطر فرهنگ پایین و نداشتن هیچ آگاهی در مورد آپارتمان نشینی چند ماه پیش دیدم یکی از خانوم ها سرا سیمه در خونه ش رو باز کرد و حمله ور شد سمت آسانسور و با آب و تاب گفت خانوم مدیر من هنوز نفهمیدم این شارژ برای چیه؟، باشه باشه شارژ هم بهتون میدیم، انقدر نگو شارژ خانوم! انقدر نگو!

منو مادرم که تازه از خرید برگشته بودیم و کلی خسته بودیم اولش کلی تعجب کردیم، بعد مادرم با خنده و خوش رویی گفت باشه عزیزم شارژ رو همه باید پرداخت کنند تا بتونیم یه سر و سامون به ساختمون بدیم و رسیدهایی که زدم تو برد رو پرداخت کنیم و ... ، چون همه پرداخت کردن و فقط شما موندین، گفتم شاید فراموش کردین٬ یادآوری کردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۵۳۸ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

اگه صدای درون تون رو یک انسان مجسم کنیم، باهاش دوست میشدیم؟

سلام

دوستان حتما براتون پیش اومده که در موقعیت های مختلف با خودتون حرف بزنین، چه با صدای بلند چه به صورت صدای تو ذهن تون. یه وقت هایی دارین یه کاری رو انجام میدین میزنه تو ذوق تون. بعضی وقت ها یه حرفی میزنه بهتون که اعتماد به نفس تون میره بالا. یا میگه بریم یه کم تفریح و استراحت. یا میگه این کار رو بکن، اون کار رو‌ نکن و‌ انتقاد و نصیحت مون کنه و کلی چیزهای دیگه که خودتون بهتر میدونین.

حالا سوال من اینه؛

اگه به این صدا کالبدی داده میشد مثل یه انسان، آیا حاضر بودیم اون رو به عنوان دوست خودمون بپذیریم؟، اصلا دوستی مون پایدار میموند، یا اینکه زود ازش سرد میشدیم و قطع رابطه میکردیم؟ ممکن بود دوست ناباب تون بشه؟، اصلا دل تون برای صدای درونتون یعنی اون تکه از وجودتون تنگ نمیشد؟

ممکنه آدمایی واقعی از همین نوع دور و برمون باشه، با اون ها هم همین جوری تا میکنیم یا چون این یکی آدم بخشی از خودمونه حسابش جداست؟، یعنی همون حرف های صدای درون مون رو یکی دیگه بزنه ممکنه گارد بگیریم و بگیم اصلا به تو چه؟!!! (همین الان صدای درونم بهم گفت نخند بحث جدیه. اعصاب نداره والله)

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

خیلی بد با خودم مشکل دارم

سلام

من آدمی هستم اکه اصلا خودم رو دوست ندارم، مثلا یه اشتباهی میکنم خیلی خودم رو سرزنش میکنم، با خودم خیلی درگیرم، بعضی وقت ها تو خلوت خودم به خودم فحش میدم، شاید به نظرتون خنده دار بیاد، ولی خیلی بد با خودم مشکل دارم.

دوستان اگر کتابی هست یا کسی این مشکل رو داره تونسته حل کنه نظرش رو بهم بگه، فکر میکنم بیشترین دلیلش اینه که کسی بهمون یاد نداده با خودمون مهربون باشیم و خودمون رو دوست داشته باشیم، من خیلی دیر فهمیدم اینقدر که به بقیه توجه میکنم باید به خودم هم توجه کنم، البته ناگفته نماند که یه سری مشکلات زندگی هم باعثش شد که آرامشم بهم بخوره.

خلاصه هر کی نظری داره لطف کنه بگه 

ممنون 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

قیافه ام را مسخره می کنند

سلام

من یه دختر 18 ساله هستم. صورت گردی دارم با بینی گوشتی قوزدار، چشم های زیر و پوست سفید و بور. یعنی چهره م کاملا کاریکاتوریه. مسئله اینه که تک تک آدم iای توی زندگیم از پدر و مادر گرفته تا دوستان در تک تک جزئیات صورت و بدن من دخالت کردن و هر چی دل شون خواسته گفتن. تک تک جملات شون رو یادم میمونه تا ابد و اکثر حرف هاشون ناخواسته بوده. ببینید با یه کلمه حرف که با بی فکری از دهن تون خارج میشه چقدر میتونین یه نفر رو به سر حد مرگ برسونین!

تقریبا تمام دوستام به من واضح یا غیر واضح گفتن زشتی. صمیمی ترین دوستم عکس پرسنیلم رو دید و نتونست خنده شو کنترل کنه. حتی گفت مامانت امکان نداره این شکلی بیافته توی عکس. من به هیچ کدوم از این حرف ها جواب تیکه داری ندادم چون ترجیح میدم دلم بشکنه تا اینکه دل کس دیگه ای رو بشکنم.

راهنمایی یکی با خنده بهم گفت "بخدا زشت تر از تو توی عمرم ندیدم."، یکی دیگه از دوستان صمیمیم بهم میگفت "تو زشت ترین دختر کلاسی". تو اوج حالت با شعوری شون معمولا میگن چرا آرایش نمیکنی؟، یکی دیگه اول دبیرستان میگفت از نیمرخ میبینتت آدم وحشت میکنه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۱۸۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

چرا به خودمون دروغ میگیم؟

سلام. همه مون درباره دروغ گفتن به دیگران و پیامدهای اون اطلاع داریم و شاید تجربه لو رفتن هم داشته باشیم. اما چیزی که می خوام دربارش بحث کنیم دروغ گفتن به خودمون هست. 

اصلا چرا به خودمون دروغ میگیم؟، شاید طاقت تلخی حقیقت رو نداریم و میخوایم خودمون رو گول بزنیم، برای مدتی تا کم کم فراموش مون بشه. میخوایم ضعف خودمون رو بپوشونیم تا اعتماد به نفس کاذبی پیدا کنیم و به نوعی استرس و اضطراب رو از خودمون دور کنیم و به خودمون بگیم ولش کن بابا، دارم سخت میگیرم به خودم، من از فلانی که فلان کار رو میکنه بهترم. 

سال ها و سال ها میگذره و اون ویژگی بد درون مون نهادینه میشه. اگر هم یه تلنگری بخوره بهمون معمولا یه دروغ دیگه ای به خودمون میگیم که آقا من سال ها با این روش زندگی کردم و دیگه نمیتونم عوضش کنم. 

یعنی مقاومت دروغین در برابر تغییر. حتی برعکس ممکنه یه ویژگی مثبتی درون مون مخفی شده باشه و فقط نیاز به جرقه ای برای شکوفا شدن داشته باشه که با دروغ گفتن به خودمون از طریق انرژی منفی دادن و گفتن اینکه ما دیگه اب از سرمون گذشته و نمیتونیم و از پسش برنمیایم، اون ویژگی خوب رو در نطفه خفه میکنیم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۷۶۵ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

اگه برادرم نامزد کنه ممکنه احساس حقارت کنم؟

سلام 

دختری هستم 20 ساله، روحیه ی حساسی دارم، برادرم 22 سالشه و مثل اینکه خدا بخواد قراره به زودی نامزد کنه، راستش من همیشه دلم میخواد خوشبختی اطرافیانم رو ببینم مخصوصا خوشبختی و ازدواج برادرم رو.

ولی یک سری موضوعات و مشکلات ذهن من رو درگیر کردن، من فاصله ی سنی کمی با برادرم دارم و از این که احساس میکنم میخواد نامزد کنه ولی من احتمالا حالا حالاها تو چنین شرایطی نیستم ممکنه یه کم حس حقارت بهم دست بده و اینکه بخاطر شرایطم همیشه میگفتم ایرادی نداره اگر من دیر ازدواج کنم یا اصلا ازدواج نکنم! ولی همیشه ته فکرم این بود که اگر اطرافیان من همه متاهل شدند اون وقت من چه جوری خودم رو کنترل کنم! ، احساسم و نگاه دیگران رو چکار کنم؟

به نظرتون مشکل من با نامزد کردن برادرم حادتر میشه؟، و نیازه که برم پیش روانشناس؟، دختر یا پسری داریم که نخواد یا نتونه ازدواج کنه و از این بابت خیلی ناراحت نباشه؟، نمیدونم چه کنم، دلم یه کم گرفته، ممنون از کسانی که با نظرشون کمک میکنند

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۴۰۹ مطلب مشابه) روابط خواهر برادری (۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

تقریبا به هیچ کدوم از چیزهایی که خواستم نرسیدم

از وقتی یادمه بر خلاف تلاش های خیلی زیادی که کردم و مقاومت زیادی که در برابر مشکلات زندگیم داشتم ولی تقریبا به هیچ کدوم از چیزهایی که خواستم نرسیدم.

زندگی خیلی سختی داشتم ولی باز سعی کردم خم به ابرو نیارم و ادامه بدم، تقریبا به پیش دانشگاهی که رسیدم حس کردم افسردگی گرفتم و با ورودم به دانشگاه اونم رشته ای که بهش علاقه نداشتم (سه سال کنکور دادم ولی نشد رشته ای که میخوام قبول بشم)، افسردگیم خیلی زیاد شد، زندگیم اصلا تحت کنترلم نیست.

دلیل افسردگیم علت خاصی نداره یعنی بهتره بگم اینقدر دلیل داره که نمیدونم اصلا چی به چیه، حالا که به سن 22 رسیدم احساس میکنم واقعا دیگه نمیخوام زنده بمونم، به هر کسی که میمیره عمیقا حسودی میکنم، مثلا مادربزرگم در آستانه مرگه ولی براش خوشحالم، در حالی که همه دارند گریه میکنن.

میدونم خیلی عجیبه، میدونم حالم بده ولی باور کنید خودم کلی سعی کردم حالم رو خوب کنم، خیلی حتی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو بکنید، ولی کاری از پیش نبردم حتی همون موقع کلی تلاش کردم پیش یه روانشناس یا روانپزشک برم ولی از لحاظ مالی برام ممکن نبود حتی حالا هم ممکن نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) نیاز عاطفی دختران (۱۵ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۴ مطلب مشابه)

یه شخصیت ثابت و عالی میخوام

سلام به تموم خانواده برتری ها

من دختری ۱۸ ساله هستم، دلم میخواد یه شخصیت عالی و متعادل و اسلامی داشته باشم. دلم میخواد هر روز پیشرفت کنم؛ هر روز پیشرفت کنم در کارهای دنیوی و معنوی.

آخه میدونین؟! من به خدا گفتم: تموم کارهای دنیوی که انجام میدم حتی خوردن و خوابیدن و درس خوندن و آشپزی و اینا رو همش واسه رضای تو انجام میدم!

آره تعجب نکنین؛ هر کاری کنین اگه واسه رضای خدا باشه عبادته؛ این جمله ارزشمند رو یه شخص ارزشمند مثل شهید ابراهیم هادی گفتند. این شهید و دیگر شهدا من رو به اهل بیت، و به خدا رسوندند؛ این بزرگواران واسطه ی بین من و اهل بیت و خدا شدند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۰۸۶ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

تجربیات شما در درمان اضطراب و استرس شدید

سلام دوستان

من مشکلی دارم که به نظرم اضطراب و استرسه شدیده و دنبال درمانش هستم، و ممکنه خیلی ها این مشکل رو داشته باشن، پس ممکنه این سوالات بدرد بقیه هم بخوره؛ 

من از بچگی تا الان که یه پسر بیست و چند ساله ام خجالتی بودم و اعتماد به نفس نداشتم و ندارم، دوران مدرسه هر روز صبح که میخواستم برم مدرسه یا امتحان داشتم، اشتهام به کل از بین میرفت و باید دسشویی میرفتم چون یه احساس بی قراری داشتم و این قضیه تا الان ادامه داره.

مثلا میخوام برم کلاس زبان از یه ساعت قبلش آمادگی پیدا میکنم و دو بار تا موقع بیرون رفتن از خونه دستشویی میرم، سر انگشتام بی حس میشن و همه ش راه میرم، یا موقعی که میخوام برم شهر دیگه برای کاری یا مسافرت همه ش دلشوره دارم لب و دهنم خشک میشه و اصلا نمیتونم چیزی بخورم.

گاهی اوقات تو تاکسی یا جایی برای خرید چیزی خیلی هول میشم و دست و پام رو گم میکنم، مثلا آخرین بار رفتم بنزین بزنم سوئیچم رو گم کردم تو پمپ بنزین و بعد فهمیدم گذاشتم رو سقف ماشین، کمبود وزن شدیدی هم دارم، خلاصه این مشکلات منه و احساس میکنم یک فرد افسرده، خجالتی و مضطرب هستم و به نظر شما چه جوری خودم رو درمان کنم؟، باید پیش روانشناش برم یا روانپزشک ممنون میشم راهنماییم کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تجربیات پزشکی (۳۰۱ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه) اضطراب و استرس (۱ مطلب مشابه)

من از اجتماع فراریم چکار کنم؟

سلام

به راهنمایی تون بسیار نیازمندم .

من دختری هستم کنکوری ( گفتم که شاید تو نظر دادن بدرد بخوره ) از وقتی یادم میاد خجالتی بودم اعتماد بنفسم کم بود علی رغم دکترایی که رفتم حالم خوب نشد اما الان به جایی رسیدم نمیتونم تا سر کوچه برم خرید بکنم .

حس میکنم نگام میکنن و میگن این دختره چرا این طوریه از لحاظ چهره و یا اعتماد بنفس کم . درسته که ذهن خوانی غلطه اما تحت فشارم . وقت دکتر گرفتم که درمان کنه منو ولی نمیدونم چطوری اون روزی که وقت دارم برم بیرون !!! منزوی دارم میشم شایدم شدم . اگر تجربه دارین و شمام یه روزی سختتون بوده بیرون برین بگین چیکار کردین خوب شدین؟ حس بدیه چطوری مهارش کردین؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

چه رشته ای به دردم میخوره، کاملا سر در گمم

سلام دوستان 

دختر ۲۰ ساله ای هستم، امسال سومین سالی بود که کنکور دادم و رتبه ام ۳۰۰۰۰ شد، هیچ انگیزه ای ندارم، الان حدور ۵ ساله اینطوریم، اوایل پزشکی رو دوست داشتم تا پارسال هم میخوندم که پزشک بشم اما به این نتیجه رسیدم به پزشکیم علاقه ندارم.

اصلا نمیدونم چه رشته ای رو دوست دارم، تو چه رشته ای میتونم موفق بشم و این باعث شده تبدیل به یه دختر بی هدف و بی انگیزه و کم حوصله بشم، از طرفی هم خیلی دوست دارم در آینده درآمد خوبی داشته باشم و تو دوران دانشجوی هم بتونم کار کنم و درآمد داشته باشم، اما با این رتبه و اینکه نمیدونم اصلا چه رشته ای به دردم میخوره کاملا سر در گمم.

اگه میتونید کمک و راهنمایی ام کنید

ممنونم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) انتخاب رشته (۷۶ مطلب مشابه)

چه مدل دخترهایی کلی خاطر خواه دارن؟

به نام خدا

چه مدل دخترهایی کلی خاطر خواه دارن و پسرها براشون سر و دست میشکنن؟، چه جوری یکی از اون دخترهایی باشیم که خیلی گیرا هستن و ذهن و روح خیلی ها رو درگیر خودشون میکنن؟، دورشون پر از عاشق سینه چاک هستش، پسرهایی که برای اون ها حاضرن هر کاری بکنن تا به دست شون بیارن؟

از اون دخترهایی که تو کلاس و دانشگاه یا محیط های دیگه همه مردان در بدست آوردن شون با هم رقابت میکنن...، اصلا انقدر نایس هستن که پسرها تو رویاهاشون خودشون رو با اون ها تصور میکنن دست تو دست کنار ساحل خوشبختی...

اگر دختری این مدلی دیدید ویژگی هاش و اینکه رفتارش تو محیط چطور بوده، مدل صحبت کردنش، طرز پوشش اون دختر و شرایط مالی و گرایشات فکریش و ... چطور بوده؟، خلاصه چیزهایی که در موردش مهمه رو بگید.

ممنون از همه

 

مرتبط با ویژگی های جذابیت دهنده به خانم ها:

فلان دختر جذابه یعنی چی؟

چه فرقی بین دختر خوشگل و دختر جذاب هست؟

دختر جوان و زیبایی هستم ولی صفت جذابیت رو ندارم

یه خانم محجبه بدون آرایش هیچ جذابیت جنسی نداره؟

بیایید جذاب باشیم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۹ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۱۸۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

چند وقته دچار احساسات و خصلت های منفی شدم

چند وقته تمام احساسات و خصلت های منفی در من ایجاد شده و اذیت میشم، مثلا اینکه تازگی ها به شدت حسادت میکنم، خسیس شدم، یعنی آمار میگیرم که فلانی چقدر غذا خورد و چقدر هدیه آورد که ما (خانواده) چه کار کنیم که ضرر نکنیم در حالی که به من ارتباطی نداره و پول بابامه و هر چی بهم تذکر میدن تاثیری نداره. 

اعتماد به نفسم به شدت اومده پایین، چون احساس میکنم که زندگیم داره مثل چرخه داره تکرار میشه (۳ بار کنکور دادم که برم دانشگاه و الان که نتیجه کنکور ارشد اومده واسه اولین بار و نتیجه ام خوب نشده احساس میکنم دوباره قراره زندگیم از سر گرفته بشه)، یا مجبور شدم سنم رو تو دانشگاه به بچه ها دروغ بگم که آبروم نره، اما الان نگران اینم که سال بعد که بخوام کنکور ارشد بدم سنم زیاد میشه،(۲۵ سال) تازه از کجا معلوم قبول شم. 

والا نمیدونم چی شده که همه این حس ها چرا با هم به من هجوم آوردن، یا مثلا فامیل مون بهم گفت که آفرین خیلی خوبه که کارشناسی رو تو ۳ سال و نیم تموم کردی، اما من فکر کردم داره تیکه می ندازه، به این موضوع که من ۳ بار کنکور دادم و رفتم دانشگاه، میخواستم بدونم امکان این هست که رتبه تو کنکور وزارت بهداشت ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ تا بیاد پایین؟، و اینکه چه کار کنم که این خصلت های منفی از بین بره؟ 

فکر کنم متنی که نوشتم به قدر کافی نشون دهنده درگیری های زیاد ذهنم باشه، رسما دیوونه شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۴۰۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۲۶ مطلب مشابه)

همیشه حسرت یک زندگی شاد و آروم رو داشتم

به نام خدا 

سلام

من یک دخترم، مجرد و درون گرا هستم و لیسانس دارم. همیشه حسرت یک زندگی شاد و آروم رو داشتم. از زمانی که بچه بودم پدر و مادرم اختلاف داشتند. همیشه تنها بودم و بدون هم بازی. زیاد با کسی رفت و آمد نداشتیم. به خاطر ساکتی و کم حرف بودن همیشه با هم سن و سالان خودم مقایسه می شدم که چرا مثل اون ها حرف نمی زنم.

هیچ لحظه ی شادی تو زندگی نداشتم. تنها خاطرات خوبی که به یادم مونده از همسایه های خوب و دوستان و همکلاسی های دوران مدرسه و دانشگاست. اکثر اوقات تو خونه ی ما دعواست. یعنی حتی سر کوچک ترین چیزی اعصاب همه به هم می ریزه. ما اگه مسافرتی هم رفتیم با شادی همراه نبوده.

می خوایم بریم مهمانی و چیزی برای میزبان ببریم دعوا میشه. مهمان میخواد بیاد سر تمیز کردن خونه و خرید و پخت غذا و پذیرایی دعوا میشه. البته بگم که آشپزی همیشه با من هست. مادرم از وقتی دیسک کمر عمل کرده توان کار کردن نداره. معمولا"خرید خونه بخشی با پدرم هست و قسمتی هم با من. البته دو تا داداشمم کمک می کنند ولی در حد کم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۴۰۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۴ مطلب مشابه)

دختری به شدت درونگرا هستم و اعتماد به نفس ندارم

با سلام و احترام به کاربران عزیز‌

من ۱۹ سالمه و دخترم، من به شدت درونگرا هستم، آدم اجتماعی نیستم. (بابام همیشه بهم میگه تو ضعیفی)، و منم غصه میخورم.

اصلا نمیتونم با افراد جامعه رابطه برقرار کنم، و انگار یه ترسی میاد تو وجودم و نمیذاره حرف بزنم. تو دوران دبیرستان هم همین طوری بودم. یه خواهر دارم که با بی زبونیش، زندگیش به فنا رفته... و بابام همیشه بهم میگه که تو هم آخرش مثل خواهرت میشی و با بی زبونیت زندگی نمیبینی! و منم گریه میکنم.

اصلا تو اجتماع نمیرم، تنها جایی که میرم خونه اون یکی خواهرمه، چون تو روستا هستیم، از تنهایی به شهر رفتن میترسم. ولی بابام این توقعات رو ازم داره، توقع داره رانندگی یاد بگیرم ولی میترسم نمیتونم!

خلاصه اعتماد بنفس ندارم. بابام خیلی میخواد منو قوی بار بیاره ولی با حرف هاش من بدتر میشم اما بهتر نمیشم!، ولی همیشه هم این طوری نیستم. مثلا خواستگار که میاد، راحت روبروش میشینم و حرف هامون رو میزنیم بدونِ هیچ استرسی، ولی فقط و فقط بیرون از خونه و تو جامعه این طوریم. یه مشکل دیگه هم دارم اینه که زود به گریه می افتم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۲۶ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۲۸ مطلب مشابه)

در عکس هایی که میگیرم احساس می کنم صورتم قرینه نیست

سلام خوبید؟ 

آقا یه چیزی هست یه مدته درگیرم باهاش، البته از قبل تر ها هم باهاش درگیر بودم ولی یه مدته بیشتر درگیرم، حس میکنم صورتم اصلا قرینه نیست، درسته تو آینه معلوم نیست یعنی اگه بخوام خیلی دقت کنم معلومه فقط، ولی تو عکس ها و مخصوصا این اواخر توی چند تا فیلمی که خودم رو دیدم خیلی به نظرم ضایع بود، چشم هام تا به تا به نظر میرسه دماغم به یه طرف بیشتر مایله، صورتم هم که اصلا فاجعه ست، یه طرفش انگار باد کرده، موندم این چیزها چرا تو آینه انقد تو چشم نمیخوره.

تو سلفی هایی که از خودم میگیرم هم انقد معلوم نیست، البته با یه سری برنامه ها مثه بیوتی پلاس که عکس میگیرم از خودم خیلی کمتر کج میوفته صورتم ولی با دوربین خود گوشی افتضاحه، نگران شدم گفتم نکنه بقیه هم همین جوری کج میبین منو، یا شاید خودم از بس تو آینه از اینوری کج دیدم خودم رو که تو دوربین که معکوس میشه تصویر بیشتر به چشمم میاد ممکنه بقیه عکس هام رو انقدر بد نبینن، شما هم این جوری هستید؟

من شنیدم همه آدم ها کاملا قرینه نیست صورت شون، اگه همه یه کم کجی تو صورت شون باشه باید بقیه هم همین حس منو داشته باشن نسبت به خودشون، ای کاش تصویر آینه ای مون همون تصویری بود که واقعا هستیم، اون رو خیلی بیشتر دوست دارم من، راستی به نظرتون بازیگرها که تصویر خودشون رو تو تلویزیون میبینن هم همین حس رو به خودشون دارن؟ یا دوربین های اون ها پیشرفته ست فرق داره؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

فراموشی شدید دارم، خسته شدم از بس رفتم دکتر

سلام 

من فراموشی شدید دارم، خسته شدم از بس رفتم دکتر و هر کی یه چیزی گفت. من کاملا فراموشی دارم، امروز که از خواب بیدار میشم هیچی از دیروز یادم نیست. جمله بندی داره یادم میره، همین پست رو با هزار بار پاک کردن و ویرایش دارم می نویسم، روز به روز دارم بدتر میشم.

بعضی وقت ها یه کم شدتش کمتره که میام اینجا و خب بعضی وقت ها کامنت میدم و راحتم و بعضی وقتا خیلی بده. مثلا همین کلمات هم داره فراموشم میشه، اسم همه چی یادم رفته، هیچی یادم نیست.

احساس گم شدگی دارم حتی تو خونه خودم، درک مطالب برام سخته، به زور باید بخونم، راستش تصویر خودم هم توی آینه برام نا آشناست انگار، وقتی میرم بیرون و بر میگردم هیچی یادم نیست، از خیابون ها و آدم ها.

خاطرات دیروز اگه به زحمت یادم بیاد، احساس میکنم تو خواب دیدم. همین پست که نوشتم باز بر گشتم خط قبل ببینم چی نوشتم، چون یادم میره مطلب رو چه جور شروع کردم. من یک زمانی حالم خیلی خوب بود، مقاله مینوشتم، برای سایت ها مطلب مینوشتم، تولید محتوا میکردم، اما الان حتی توی نوشتن همین پست هم مشکل دارم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

بحث در مورد تغییر خصلت های بدی که در ما نهادینه شده

سلام

ما یه سری رفتار خوب یا بد داریم که اون ها رو بدون هیچ زحمتی از خانواده، رفقا، اجتماع و ... بدست آوردیم، چه خوب چه بد، اون رفتارها شده یه تیکه از وجودمون، چه جوری باید رفتاری که تمام این سال ها با ما بوده رو میشه تغییر داد؟، رفتاری که در ما نهادینه شده!؟، کسی که کل خانواده اش تند مزاج یا بد دهن هستند چطوری میتونه خودش رو بکشه بیرون!؟

دوستان از تجربه تغییر خصلت های بدتون بگید؟

مرتبط:

سبک رفتاری مناسب چی هست؟

دوست دارم یه شخصیت عالی داشته باشم

یه شخصیت ثابت و عالی میخوام

آشنایی با انواع تیپ های شخصیتی زنان - برای آقایان

شخصیت شناسی انواع مردان

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

حس میکنم یه جا تو گذشته جا موندم

سلام 

دختری ۲۲ ساله هستم که دیپلم رشته تجربی دارم و معدل دیپلمم ۲۰ هستش، یه چیزی که خیلی برام عجیبه من حدودا ۴ ساله که دبیرستان رو که تموم کردم، به شدت بی انگیزه و بی اراده و ترسو شدم.

بی خود و بی جهت از همه چی ترس دارم، همیشه نگرانم همیشه استرس دارم، هیچ کاری رو انجام نمیدم، هیچ انگیزه ای ندارم، ثبات شخصیتی و تصمیم گیری ندارم، منظورم اینه که تا وقتی دبیرستان بودم و با دوستام ارتباط داشتم خیلی سرحال تر از الانم بودم، اما حدودا ۴ ساله که حتی دوستی هم ندارم. 

الان هم واقعا نمیدونم چرا  تو زندگیم هیچ هدف و انگیزه ای ندارم، میخواستم از دخترها و پسرهای خانواده برتر بپرسم شما تو زندگی تون هیچ وقت مثل بودین؟، شده احساس کنید هیچ هدفی ندارید؟، هیچ انگیزه ای ندارید؟، هیچ خوشی ندارید؟، راهکارتون چیه؟ 

راه درمان این وضعیت تکراری و عذاب دهنده چیه؟، پیش روانشناس رفتم اما اونا فقط حرف میزنن هیچ کمکی بهم نکردن، خیلی نگرانم که تا همیشه تو زندگیم این طوری بمونم، دلم میخواد هدفمند بشم ،دلم میخواد شغل و کار داشته باشم، دلم میخواد کنکور شرکت کنم و یه رشته خوب قبول بشم و درس بخونم، اما اصلا نمیتونم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۷ مطلب مشابه)

فیزیوتراپی میخونم، یه عده میگن رشته های پزشکی و ... از شما بهترن

سلام

من نزدیک ۲۳ سالمه، راستش یه مدتی هست که حس خوشحالی ندارم، من فیزیوتراپی میخونم و سال اول ارشد هستم. گاهی که میبینم یه عده میان قیاس میکنن که رشته های پزشکی و دندان و دارو از شما بهترن ناراحت میشم و این ناراحتی باعث شده یه حس افسردگی داشته باشم و حوصله تلاش کردن تو رشته خودم رو نداشته باشم.

شاید بچگانه به نظر بیاد، من همیشه درسخون بودم و حالا حرف های بقیه باعث شده حس کنم که زحماتم هدر رفته، شما جای من بودین چیکار میکردید؟، دلم نمیخواد برم کنکور بدم چون نمیخوام خودم رو یا استرس فراوون اذیت کنم، چون فکر میکنم اون همه اذیت شدن برای رسیدن از یه رشته خوب به خوب تر لازم نیست. شما جای من بودین چیکار میکردید؟

مرتبط با رشته فیزیوتراپی:

رشته فیزیوتراپی قبول شدم، میشه پولدار شد با این رشته؟

پرستیژ داروسازی از پزشکی و دندانپزشکی و فیزیوتراپی کمتره؟

پزشکی ، دندان پزشکی، بینایی سنجی یا فیزیوتراپی ؟

با روحیه حساسی که دارم معلمی برام بهتره یا فیزیوتراپی

بین فیزیوتراپی و بینایی سنجی کدوم یکی آینده ی بهتری داره؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

بعد از کنکور، احساس می کنم کار دیگه ای ندارم انجام بدم

سلام به همگی

جمعه کنکور داشتم رشته تجربی، دو ماه آخر از جون و دل مایه گذاشتم، هر چی تلاش کردم ریاضی فیزیک رو ببرم بالا، این دو تا درس باهام ارتباط نگرفتن. عملا واسه رتبه خوب شانسی نداره ولی رتبم از پارسال بهتر میشه، ولی نمیدونم بعد روز کنکور یه طوری شدم. نمیدونم افسردگیه، حوصله سر رفتنه چیه؟ احساس میکنم هدفی ندارم یا دیگه کاری برای انجام دادن ندارم.

از یه طرف به رتبه نه چندان مناسبم فکر میکنم، از یه طرف فکرم به سال بعد موندن و این قضایا هستش و خوندن دوباره این کتاب ها، راه سخت پیش رو خصوصا رقابت با آدم هایی که کلی مدرک دارن و هجوم اوردن تجربی و ... ، خلاصه هنگ کردم. میشینم یه جا اینقدر فکر میکنم که قفلی میزنم، از این ها گذشته نمیدونم علاقه م چیه؟!

اگه راهی، سایتی، شخصی، کتابی چیزی میشناسین معرفی کنین.

ممنون که خوندین

مرتبط:

در مورد روش درس خوندن برای کنکور تجربی راهنمایی می خوام

توصیه به یه پشت کنکوری رشته تجربی

عدم موفقیت چندین باره در کنکور تجربی سرگردونم کرده

چطور برای کنکور تجربی برنامه ریزی کنم ؟

پست بچه های کنکوری تجربی

کدوم شاخه های رشته تجربی آینده شغلی خوبی دارن ؟

بازار کار کدام رشته تجربی بهتر است ؟

چکار کنم از شیمی خوندن لذت ببرم ؟

در فهم دروس فیزیک و شیمی مشکل دارم

نــــگــــاهــے به فصول شیمی ۲ و ۳ برای کنکوریهاے ۹۷

برای کنکور چه طور شیمی رو بخونیم ؟

می خوام پزشکی قبول بشم اما در ریاضی و فیزیک مشکل دارم

برنامه ریزی برای مطالعه دروس ریاضی و فیزیک برای کنکور

ریاضی و فیزیکم ضعیفه

اگه در کنکور تجربی موفق نشدم می خوام روانشناسی رو ادامه بدم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

چرا من باید تاوان اخلاق بچگیم رو بدم؟

سلام

الان که دارم این رو مینویسم چشم هام پر از اشکِ و روحم خسته ست، من یه دختر 22 ساله ام، دانشجوی ترم 6 یه رشته معتبر.

از بچگی تو خانواده ای حساس بزرگ شدم که هم اجبار به عقاید مذهبی درون شون موج میزد، هم اجبار درسی. چون برادر و خواهر بزرگترم هر دو تحصیلات عالیه دارند و پدر مادرم هم همین طور، و رو درس من خیلی حساس بودند و سختگیری داشتند، اضطراب هایی که از اوایل تحصیل بهم وارد شده بود من رو داغون کرده بود.

من بچگیم رو یادمه خیلی آروم و مهربون و حرف گوش کن بودم، اما از پایه چهارم ابتدایی به بعد عوض شدم!، شده بودم یه دختر بچه بد اخلاق غرغروی درس خون که همکلاسی هاش ازش متنفر بودن، چُقُلی بچه ها رو پیش معلم میکردم که آره خانم فلان دانش آموز تقلب کرد، فلان کار رو کرد و ... .

چون تو ذهنم یه قوانینی از طرف خانواده جاساز شده بود که باید بچه مقیدی باشم، نباید تقلب کنم، جر زنی کنم و بقیه رو آزار بدم!، وقتی این رفتارها رو از دور و بری هام میدیدم فورا اعتراض میکردم بهشون، برای همین مدام با همکلاسی هام دعوا داشتم و حقیقت رو میگم اونا از من متنفر بودن که چرا نمیذارم تقلب کنن، درس نخوونن و اصلا چرا درس من خوبه و من هیچ دوستی هم نداشتم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۹۵ مطلب مشابه) تربیت رفتاری دختران (۸۶ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۳۶ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۰۸ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۴ مطلب مشابه)

12 سال درس خوندم، کجای زندگیم بدرد خورد؟

سلام

 دو سه روز دیگه کنکور دارم، تقریبا آماده ام، میدونم رتبه قابل قبولی خواهم آورد ان شاء الله، اما به یه پوچی رسیدم ...

یه نگاه به کتاب هام میکنم میگم خب 12 سال درس خوندم، این همه مثل طوطی حفظ کردم، خب که چی؟، چی یاد گرفتم!؟، کجای زندگیم بدرد خورد؟، تازه امسال سال سوم کنکورمه... ، میبینم همون هایی ک سال اول درس رو ول کردن موفق ترن، شدن یه کار آفرین ...، برم دانشگاه که باز بهم یه مشت مطالب رو حفظ کنم!؟، و باز بعد از چهار سال درس خوندن حس بازنده هام بهم دست بده؟

حس میکنم عمرم رو تلف کردم!، کار برای دولت خیلی خوبه، بیمه داره، بازنشستگی داره، اما میدونی برای دولت کار کردن یعنی پیشرفت نکردن، یعنی تعهد!. من یه دخترم، بابا خوش به حال پسرها، حداقل تمام دنیا ازشون یه انتظاری داره، کار کن پول در بیار خانواده ات رو مدیریت کن!

اما ما چی؟، غیر از اینکه غریزه مون، نوع آفرینش مون اینکه بچه تربیت کنیم؟، آرامش یه خونه باشیم؟ ، اما دنیا ما رو به اجبار کجا میبره؟، کار کن کار کن کار کن ،شرایط سخته ...، کار کن، درس بخون... پول نیست، شرایط اقتصادی بده ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

از چیزهایی که خجالت آور نیستند، خجالت میکشم

امروز داشتم پست های خانواده برتر و میدیدم که کلی پست در مورد درون گرایی و خجالتی بودن و این موارد رو دیدم.

یاد مشکل خودم افتادم، من درونگرا هستم ولی نه صد در صد، مشکل اصلی خجالتی بودنمه، اونم خجالت از چیزهایی که خجالت آور نیستن، از بچگی این مشکل رو داشتم فکر می کردم الان که یه دختر 21 ساله هستم این مشکلم رفع میشه ولی رفع نشد.

من خجالت میکشم از سلام دادن تو جمع ناشناس، تشکر کردن مثلا تشکر از میزبان بعد صرف غذا تو مهمونی یعنی تا یه دست تون درد نکنه بگم هزار بار سرخ و سفید میشم، از موارد دیگه ای که خجالت می کشم و حسابی منو مضطرب می کنه مثلا وقتی کسی ازم تعریف کنه، دلم می خواد آب بشم برم تو زمین، یا فکر کن تو دانشگاه دانشجو برتر شده بودم وقتی رفتم لوح تقدیرم رو بگیرم رنگم پریده بود، خیلی برام سخت بود، اون لحظه انگار دنیا دور سرم می چرخید، همه دوستام گفتن چرا این رنگی شده، چته مریضی؟ در این حد.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۲۸ مطلب مشابه)

از بچگی دختری بی احساس بودم

سلام

من یه دختر ۱۴ ساله ام. مشکلم اینه که از بچگی بی احساس بودم. یه جوری که داییم بهم میگفت دختر صفر و یکی، کلا کم پیش میاد من خیلی خوشحال یا خیلی ناراحت باشم. این منو آزار میده چون تو موقعیت های خیلی خوب هم احساس شادی زیاد نمیکنم. البته این یه خوبی هم داره اینکه خیلی ناراحت هم نمیشم و همین طور استرس نمیگیرم. بی خیالم کلا !

این خوشحال نشدن از موقعیت های خوب یه علامت افسردگیه، ولی فکر نمیکنم افسردگی داشته باشم. چون احساس میکنم دختر خوشبختی هستم، حالا سوالم اینه که این بی احساسی تو ذات منه و کلا نمیشه تغییرش داد؟ یعنی من نمیتونم یاد بگیرم در موقعیت های شاد، بیشتر خوشحال باشم؟

من تا الان یاد گرفتم برای این که در نشون دادن احساسات عادی به نظر برسم و احساسام رو زیاد بروز بدم. خیلی ها بهم میگن تو بهتر شدی تو این موضوع، ولی این فقط ظاهره و من می خوام تو باطن هم تغییر کنم. اگه مثل من بودید و تونستید تغییر کنید یا اینکه میدونید من باید چیکار کنم لطفا جواب بدید. ممنون.

مرتبط:

دختری هستم که فوق العاده بی احساسم

دخترم، فکر میکنم احساساتم ثبات ندارند

دختری هستم که احساساتم اصلا تحریک نمیشه

نکنه من کلا هیچ احساسی به مسائل جنسی نداشته باشم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه)

چطور نسبت به رفتار بد دیگران بی خیال باشم؟

سلام 

نیاز به کمک و مشورت دارم، بی مقدمه شروع میکنم؛

خانواده ام با وجود اینکه تقریبا از بهترین و مورد احترام ترین و (کلا بهترین ها دیگه) خانواده ها بوده، وضعیتی که خیلی ها حسرت مون رو خوردن، حالا دچار مشکلات وحشتناکی شدیم، مالی، سلامتی و از همه بدتر آبرویی! 

کلا دیگه کسی برامون احترام قائل نیست، شدیم نقل مجلس خاله خانباجیا، پدر و مادرم پیر شدن یه شبه زیر بار غصه، چیزی قابل کنترل و حل شدن نیست، خیلی ها از اقوام درجه یک دو سه‌ دارن بهمون ضربه میزنن، واسه بعضی ها شدیم پله که پا بذارن رومون برن بالا، بعضی ها عقده هاشون رو خالی کنن، بعضی دیگه هر جور و هر چی. 

همه داریم زیر فشار له میشیم، نه خواب شب دارم نه تمرکزی تو روز، تمام زندگیم شده غصه، چیکار کنم بی خیال بشم ؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)

نمی تونم مسائل رو در ذهنم دسته بندی و کنترل کنم

سلام

من یه مشکلی دارم و اون دسته بندی نشدن مسائل تو ذهنمه... ذهنم انگار یه اتاق در همه که همزمان به همه ی مطالب فکر می کنه بدون اینکه من توانایی کنترلش رو داشته باشم، مثلا بار ها پیش اومده روی مسئله ی فیزیک ساعت ها فکر کردم ولی نتونستم حلش کنم و شب که خوابیدم توی خواب به طور ناخودآگاه حلش کردم و بعد از بیداری چک کردم دیدم جوابش درسته. یا مثلا بار ها پیش اومده تو خواب مطالب درسی رو مرور کردم و کاملا تو خواب واقعیه انگار یعنی انگشت های من برگه های کتاب رو لمس میکنن و... و این برام مشکل ایجاد میکنه مثلا وقتی میخوام صبح پاشم برم درس بخونم خواب میبینم که پاشدم و رفتم خوندم یا مثلا مسواکم رو زدم در حالی که همه ش خوابه و این باعث میشه جدا شدن از خواب برام سخت باشه. انگار نمی تونم مرز بین خواب و واقعیت رو تشخیص بدم... انگار فعالیت مغزم متوقف نمیشه... 

خواب های آشفته هم زیاد میبینم، مثلا 3 بار خواب دیدم به طرق مختلف ولی هر بار با یه چاقوی خاص که تو هر سه خوابم یکی بود کسانی منو مجبور به خودکشی میکنن... و یا به شدت خواب میبینم دندون هام میریزن و این اتفاق خیلی واقعی و دردناکه و انقدر تکرار شده (یه مدت هر شب) که دیگه کلافه م کرده... باعث میشه زمان خوابم مفید نباشه... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۳ مطلب مشابه)