احساس میکنم ظرفیتم در مقابل ناملایمات پایین اومده

سلام به همه

من پسری هستم ۲۶ ساله. یه عادت بد اخلاقی دارم. اینه که تو خونه یا محیط کار از رفتار های معمول بقیه بعد مدتی که تکرارشون میکنن یا حرف هایی که میزنن خسته میشم.

کسی کوچک ترین حرفی بهم بزنه اگر یه کم بهم بر بخوره یا احساس کنم حرفش تو کتم نمیره یا طعنه دار باشه زود جوابش رو سعی میکنم بدم. تو کار عصبانی زیاد میشم و کنترلم رو از دست میدم. احساس میکنم ظرفیتم پایین اومده. میترسم این عادت باهام بمونه و بعد تو زندگی زناشویی با این اخلاق و کم طاقتیم به مشکل جدی بخورم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

اکثر اوقات توی خیالات زندگی میکنم

سلام وقت تون بخیر

از زمانی که یادم میاد یه مشکلی داشتم اینکه زیاد با خودم حرف میزنم توی ذهنم و خیلی فکر میکنم و همه ش از درون با خودم در جنگم و توی ذهنم هر ثانیه و هر دقیقه با خودم راجع به هر چیزی که فکرش رو بکنین حرف میزنم.

راهکار های زیادی رو امتحان کردم، مغزم روی یه چیز قفل میشه و همون جا میمونه و مدام همون جاست، درس که اصلا نمیتونم بخونم، کار اصلا، ورزش رو ول کردم، هر چی این افکار بیشتر باشه خودارضایی هم بیشتر میشه و افکار خیالی هم بیشتر میشه، اینم بگم اکثر اوقات توی خیالات و هپروت زندگی میکنم، اصلا انگار این دنیا نیستم، همه ش توی ذهنم تو چند سال دیگه زندگی میکنم که آدم موفقی میشم و بقیه ماجرا.

البته اینو بگم که قبلا خودارضایی داشتم هفته ای حداقل چندین بار و الان هم هفته ای یه بار ولی اصلا برام قابل درک نیست که این همه این افکار بخاطر خودارضایی باشه چون اگه این افکار خوب بشن خودارصایی ام خیلی کمتر میشه.

خیلی دارم زجر و عذاب میکشم، یه کار میخوام انجام بدم مدام این رو برای همه توضیح میدم، توی ذهنم مدام با همه حرف میزنم، توی ذهنم با همه دعوا میکنم، آشتی میکنم، میخندم، گریه میکنم،  ازدواج میکنم، حتی رابطه جنسی انجام میدم بعضی اوقات.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۹ مطلب مشابه)

هیچ انگیزه ای برای دیدن روز بعد ندارم

من یه مشکلی دارم، دوست ندارم اصلاً کار کنم، هیچ انگیزه ای برای آینده ندارم، یعنی اصلاً اهمیتی نداره چه اتفاقی میخواد بیافته، فقط دوست دارم یه گوشه ای بگیرم بخوابم، همه به من میگن چرا اینقدر بی حالی، ولی من واقعاً نمیفهمم چرا اینو میگن؟

پیش روانشناس رفتم میگه هرمون های مردانه ضعیف کار میکنه، ولی به نظرم حرفش بی ربطه، راستش یه حسی هم همیشه دارم، میگم من که لیاقت بهترین ها رو ندارم هر چقدر هم تلاش کنم موقعیت خوب برای دیگرانه، اصلاً دوست ندارم با کسی حرف بزنم چون یا حرف زدن عصبی می کنه منو یا سبک حرف زدن منو مسخره می کنند (میگن خیلی شل حرف میزنم).

وقتی منو نگاه می کنند حس می کنم تو ذهن شون دارند منو مسخره می کنند، خیلی مضطرب هستم با اینکه باید پایان نامه بنویسیم هر روز دارم با فکر کردن به اینکه نمی تونم انجامش بدم وقت میکشم، باور کنید هیچ انگیزه ای برای دیدن روز بعد ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۲۳ مطلب مشابه) موفقیت در زندگی (۶۸ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

چطور از علم افرادی که باهاشون هم عقیده نیستیم استفاده کنیم؟

سلام به همه دوستان خانواده برتری و  همین طور خوانندگان مهمان

میخواستم راجع به یه مساله ای صحبت کنم که در واقع شروعش از اون جا بود؛

که من برای حل پاره ای  از مشکلاتم  رجوع کردم  به کتاب  های روانشناسی و سخنرانی هایی از شخصیت های معروف که خوندن اون کتاب ها و دیدن اون فیلم ها خودش یه مشکل پیچیده تر و اساسی تر در من ایجاد کرد.

واقعیتش الان که نزدیک به 30 سال سن دارم طرف کتاب های موفقیت و روانشناسی نرفته بودم تا 1 سال گذشته، چون نمیدونم چرا اما احساس میکنم این قبیل کتاب ها و سخنرانی ها بیشتر جنبه تجاری داره و حتی درصدی از اون ها عوام فریب هستن حالا دلیل خاصی ندارم براش، اما بهتره بگم من نمیتونم ارتباط بگیرم باهاشون، به طور مثال کتاب 4 اثر که خیلی هم طرفدار داره واقعیتش حتی نتونستم تمومش کنم.

اما در 7 8 ماه گذشته مشکلاتی  برام پیش اومد که ریشه در روان داشت و من مراجعه کردم به یک روان پزشک که ایشون به من سریع دارو دادن و من هم 2 ماه استفاده کردم اما در نهایت پشیمان شدم  و مصرف شون رو قطع کردم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۶۸ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

فکر میکنم هیچ دختری رو نمیتونم خوشبخت کنم

سلام

من ۲۸ سالمه یه سری مشکلات داشتم تو زندگیم، انگاری هر سالی که می‌گذشت برام این مشکلات برام بزرگتر و عذاب روحیش هم دارن بیشتر میشن، هر آدمی ممکنه ویژگی های بدی داشته باشه، منم مستثنا نیستم ولی فکر میکنم ویژگی های بدی که دارم واقعا برای هر آدمی غیر قابل تحمله.

هر لحظه از روز ممکنه بهشون فکر کنم و عذاب بکشم، مثلا آدم دمدمی مزاجی هستم، این بدترین ویژگی یه آدم نیست؟!، الان میگم میخوام ولی بعد میگم نکنه... مثلا دوست دارم ازدواج کنم، تا حالا شده چند تا دختر پیدا کنم ولی وقتی میخوام برم جلو نمیتونم، هم میترسم، هم میگم من باز پشیمون نشم آبروی دختر مردم رو ببرم، با آبروی خانواده ی دختر بازی کنم ...

خودم هم چند بار شده تو روابطم شکست خوردم، خیلی میترسم، به خدا خیلی عذاب میکشم،  دوست دارم ازدواج کنم ولی میترسم ببخشید مشکل خودارضایی هم داشتم، از سن ۱۱ سالگی. 

یه ویژگی دیگه ای که ناراحتیم رو بیشتر میکنه اینه که خجالتی هستم، کم حرفم، به خودم میگم کی حاضره با یه آدمی که کم حرفه زندگی کنه، زندگی براش غیر قابل تحمل میشه، اصلا اعتماد به نفس ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۷۶ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه) ترس از ازدواج در پسران (۴ مطلب مشابه)

آیا تفکر (یا همه یا هیچ) راه درمانی دارد؟

سلام

دوستان من یک مشکلی دارم. 

تفکر 0 و 1 دارم. یعنی یا همه چیز یا هیچ چیز. مثلا میرم یه وسیله بخرم، همه چیزش خوبه فقط 1 ایراد داره و به همین خاطر بی خیالش میشم. یا میرم خونه بخرم همه چیزش خوبه ولی جای پارکینگش خوب نیست پس بیخیالش میشم. 

قبلا موقع مدرسه میدونستم اگر برم امتحان بدم فرضا 15-16 میشم ولی من میخواستم معدلم بالای 19 بشه پس غیبت میکردم تا در امتحان بعدی جبران کنم. حتی توی پیدا کردن دختر واسه ازدواج هم این مشکل رو داشتم و خیلی مورد های خوب رو بخاطر ایرادات جزئی بی خیال شدم. یا از همه ی اینها بدتر اینکه من شغلم بورس هست. بعد فرضا یه سهمی میخرم که با 10 میلیون سود بفروشم. این سهم تا 8 میلیون سود میشه و من همچنان منتظرم بشه 10 تومن سود و نمیفروشم. اما جهت بازار عوض میشه و من آخرش با مثلا 20 میلیون ضرر مجبور میشم بفروشم! ولی انگار مغز من حاضر هست 20 میلیون ضرر کنه ولی به جای 10 میلیون 8 میلیون سود نکنه!!!

خلاصه خودم از این تفکر ضربات زیادی توی زندگیم خوردم و کاملا بر اشتباه بودنش آگاهی دارم. پس دنبال توضیح بیشتر و یا واکاوی ایراداتش نیستم. فقط دنبال اینم ببینم کسی تجربه ی مشترکی داشته و تونسته خودش رو درمان کنه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۶۸ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

وقتی دعوا میشه، تپش قلب میگیریم و نمی تونم دفاع کنم؟

سلام

حتما این جمله رو شنیدین که میگن؛

و در آخر حرف های دشمنان مان را فراموش خواهیم کرد٬ اما سکوت دوستان مان را هرگز!!!

مشکل من دقیقا همینه دوستان.

مادرم مدیر ساختمونه، یه ساختمون رو از صفر رسونده به یه شرایط مناسب واسه زندگی، کارهایی کرده واسه این ساختمون که خیلی از مردهای ساختمون حاضر نشدن مسئولیت ها رو به عهده بگیرن! من خودم تلاش ها و خستگی هاش رو با چشم های خودم دیدم، ولی متاسفانه به خاطر فرهنگ پایین و نداشتن هیچ آگاهی در مورد آپارتمان نشینی چند ماه پیش دیدم یکی از خانوم ها سرا سیمه در خونه ش رو باز کرد و حمله ور شد سمت آسانسور و با آب و تاب گفت خانوم مدیر من هنوز نفهمیدم این شارژ برای چیه؟، باشه باشه شارژ هم بهتون میدیم، انقدر نگو شارژ خانوم! انقدر نگو!

منو مادرم که تازه از خرید برگشته بودیم و کلی خسته بودیم اولش کلی تعجب کردیم، بعد مادرم با خنده و خوش رویی گفت باشه عزیزم شارژ رو همه باید پرداخت کنند تا بتونیم یه سر و سامون به ساختمون بدیم و رسیدهایی که زدم تو برد رو پرداخت کنیم و ... ، چون همه پرداخت کردن و فقط شما موندین، گفتم شاید فراموش کردین٬ یادآوری کردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۵۳۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

اگه صدای درون تون رو یک انسان مجسم کنیم، باهاش دوست میشدیم؟

سلام

دوستان حتما براتون پیش اومده که در موقعیت های مختلف با خودتون حرف بزنین، چه با صدای بلند چه به صورت صدای تو ذهن تون. یه وقت هایی دارین یه کاری رو انجام میدین میزنه تو ذوق تون. بعضی وقت ها یه حرفی میزنه بهتون که اعتماد به نفس تون میره بالا. یا میگه بریم یه کم تفریح و استراحت. یا میگه این کار رو بکن، اون کار رو‌ نکن و‌ انتقاد و نصیحت مون کنه و کلی چیزهای دیگه که خودتون بهتر میدونین.

حالا سوال من اینه؛

اگه به این صدا کالبدی داده میشد مثل یه انسان، آیا حاضر بودیم اون رو به عنوان دوست خودمون بپذیریم؟، اصلا دوستی مون پایدار میموند، یا اینکه زود ازش سرد میشدیم و قطع رابطه میکردیم؟ ممکن بود دوست ناباب تون بشه؟، اصلا دل تون برای صدای درونتون یعنی اون تکه از وجودتون تنگ نمیشد؟

ممکنه آدمایی واقعی از همین نوع دور و برمون باشه، با اون ها هم همین جوری تا میکنیم یا چون این یکی آدم بخشی از خودمونه حسابش جداست؟، یعنی همون حرف های صدای درون مون رو یکی دیگه بزنه ممکنه گارد بگیریم و بگیم اصلا به تو چه؟!!! (همین الان صدای درونم بهم گفت نخند بحث جدیه. اعصاب نداره والله)

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

همیشه دوست داشتم در تمام موقعیت ها آرامش داشته باشم

سلام دوستان

یه مشکلی هست خواستم در میون بذارم که کمکی بهم بشه، من 21 سالمه و آدم استرسی هستم خیلی زیاد، توی اینترنت راجع به نشونه های رفتارهام خوندم نوشته بود که این ها نشونه های هراس اجتماعیه، یعنی کسی که میخواد توی یه جمعی مثل دانشگاه بره مدام استرس داره که نکنه اتفاقی بیافته ضایع بشه یا با کسی حرفش بشه و تحقیرش کنن.

خیلی وقته اینجوریم منتهی دیگه این استرس کلافه م کرده و یه وقت هایی میتونم کنترلش کنم ولی بازم بعد یه دوره استرسه میافته به جونم، همیشه دوست داشتم در تمام موقعیت ها آرامش داشته باشم و یه جورایی بیخیال که مهم نیست چه اتفاقی واسه م بیافته.

یه سری آدم ها رو میبینم مشکلات توی زندگی زیاد دارن ولی اصلا ناراحت نیستن یا بهتره بگم که خیلی مهم نیست واسه شون و به نظر من کار درست رو اون ها انجام میدن و آدم سالم اون ها هستن.

یه مدافع حرم بود داعشی های میخواستن ببرن سرش رو ببرن بنده خدا، ولی فیلمش رو نشون میداد هیچ استرسی توی چهره این آدم نبود و واقعا شجاعت رو میشد توی چهره ش دید، اصلا حقیقت امر اینه که من آدم ترسویی هستم و از این خصلتم واقعا بدم میاد.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۷۶ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

خیلی بد با خودم مشکل دارم

سلام

من آدمی هستم اکه اصلا خودم رو دوست ندارم، مثلا یه اشتباهی میکنم خیلی خودم رو سرزنش میکنم، با خودم خیلی درگیرم، بعضی وقت ها تو خلوت خودم به خودم فحش میدم، شاید به نظرتون خنده دار بیاد، ولی خیلی بد با خودم مشکل دارم.

دوستان اگر کتابی هست یا کسی این مشکل رو داره تونسته حل کنه نظرش رو بهم بگه، فکر میکنم بیشترین دلیلش اینه که کسی بهمون یاد نداده با خودمون مهربون باشیم و خودمون رو دوست داشته باشیم، من خیلی دیر فهمیدم اینقدر که به بقیه توجه میکنم باید به خودم هم توجه کنم، البته ناگفته نماند که یه سری مشکلات زندگی هم باعثش شد که آرامشم بهم بخوره.

خلاصه هر کی نظری داره لطف کنه بگه 

ممنون 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

چرا به خودمون دروغ میگیم؟

سلام. همه مون درباره دروغ گفتن به دیگران و پیامدهای اون اطلاع داریم و شاید تجربه لو رفتن هم داشته باشیم. اما چیزی که می خوام دربارش بحث کنیم دروغ گفتن به خودمون هست. 

اصلا چرا به خودمون دروغ میگیم؟، شاید طاقت تلخی حقیقت رو نداریم و میخوایم خودمون رو گول بزنیم، برای مدتی تا کم کم فراموش مون بشه. میخوایم ضعف خودمون رو بپوشونیم تا اعتماد به نفس کاذبی پیدا کنیم و به نوعی استرس و اضطراب رو از خودمون دور کنیم و به خودمون بگیم ولش کن بابا، دارم سخت میگیرم به خودم، من از فلانی که فلان کار رو میکنه بهترم. 

سال ها و سال ها میگذره و اون ویژگی بد درون مون نهادینه میشه. اگر هم یه تلنگری بخوره بهمون معمولا یه دروغ دیگه ای به خودمون میگیم که آقا من سال ها با این روش زندگی کردم و دیگه نمیتونم عوضش کنم. 

یعنی مقاومت دروغین در برابر تغییر. حتی برعکس ممکنه یه ویژگی مثبتی درون مون مخفی شده باشه و فقط نیاز به جرقه ای برای شکوفا شدن داشته باشه که با دروغ گفتن به خودمون از طریق انرژی منفی دادن و گفتن اینکه ما دیگه اب از سرمون گذشته و نمیتونیم و از پسش برنمیایم، اون ویژگی خوب رو در نطفه خفه میکنیم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۷۸۰ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

من دیگه نمیتونم هیچ کاری انجام بدم

منم یکه و تنها، منم که چون اشکی به خاک افتاده ام، منم اون پیرمرد تنهایی که یاد خاطرات مادرش افتاده، منم اون بازمانده از کاروان، منم اون بچه ای که بعد از فهمیدن یتیم شدنش بغض گلوش رو فشار میده، آره منم یکه و تنها، منم اون که هیچ کس رو نداره حتی خودش رو، منم اون که همه دردهای عالم تو چشماشه، منم که به خاک افتادم، اشک، اشکی ام که به خاکی سرد و آفتاب ندیده افتاده. 

سلام، من یه پسرم 21، 22 ساله ام، آدم خیلی بیخیال، پر هیجان، ماجراجو و سرزنده بودم، آدمی بودم که همیشه مشغول کاری بود که ازش لذت میبرد، قوی و محکم، طوری که از رو به رو شدن با مرگ نمیترسیدم، نه از روی خسته بودن از زندگی، این حس از اعتماد به نفس و سر زندگی من می اومد.

همه کار میکردم، ساز میزدم، میخوندم، ترانه مینوشتم، آهنگ سازی میکردم، هر چی که دلم میخواست رو یاد میگرفتم. اما این روزهای قدرت درونی من با همه شادی و غم هاش زیاد دووم نیاورد.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۲۳ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)

یه جوون مجرد خجالتی باشه خوبه یا نه؟

سلام

من یه جوون مجرد هستم. مشکلم اینه که به شدت خجالتی ام. خیلی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو بکنید. این خجالت هم وقتی در مقابل جنس مخالف قرار میگیرم چند برابر میشه. 

وقتی میریم مهمونی خونه فامیل، حتی خجالت میکشم تو روی دختران شون نگاه کنم، میخواستم بدونم این خجالت کشیدن خوبه یا بد؟، آیا تو آینده بهم ضربه نمیزنه؟، اگه بده چیکار کنم درست بشه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۸۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۲۱ مطلب مشابه)

تجربیات شما در درمان اضطراب و استرس شدید

سلام دوستان

من مشکلی دارم که به نظرم اضطراب و استرسه شدیده و دنبال درمانش هستم، و ممکنه خیلی ها این مشکل رو داشته باشن، پس ممکنه این سوالات بدرد بقیه هم بخوره؛ 

من از بچگی تا الان که یه پسر بیست و چند ساله ام خجالتی بودم و اعتماد به نفس نداشتم و ندارم، دوران مدرسه هر روز صبح که میخواستم برم مدرسه یا امتحان داشتم، اشتهام به کل از بین میرفت و باید دسشویی میرفتم چون یه احساس بی قراری داشتم و این قضیه تا الان ادامه داره.

مثلا میخوام برم کلاس زبان از یه ساعت قبلش آمادگی پیدا میکنم و دو بار تا موقع بیرون رفتن از خونه دستشویی میرم، سر انگشتام بی حس میشن و همه ش راه میرم، یا موقعی که میخوام برم شهر دیگه برای کاری یا مسافرت همه ش دلشوره دارم لب و دهنم خشک میشه و اصلا نمیتونم چیزی بخورم.

گاهی اوقات تو تاکسی یا جایی برای خرید چیزی خیلی هول میشم و دست و پام رو گم میکنم، مثلا آخرین بار رفتم بنزین بزنم سوئیچم رو گم کردم تو پمپ بنزین و بعد فهمیدم گذاشتم رو سقف ماشین، کمبود وزن شدیدی هم دارم، خلاصه این مشکلات منه و احساس میکنم یک فرد افسرده، خجالتی و مضطرب هستم و به نظر شما چه جوری خودم رو درمان کنم؟، باید پیش روانشناش برم یا روانپزشک ممنون میشم راهنماییم کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تجربیات پزشکی (۳۰۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه) اضطراب و استرس (۱ مطلب مشابه)

در عکس هایی که میگیرم احساس می کنم صورتم قرینه نیست

سلام خوبید؟ 

آقا یه چیزی هست یه مدته درگیرم باهاش، البته از قبل تر ها هم باهاش درگیر بودم ولی یه مدته بیشتر درگیرم، حس میکنم صورتم اصلا قرینه نیست، درسته تو آینه معلوم نیست یعنی اگه بخوام خیلی دقت کنم معلومه فقط، ولی تو عکس ها و مخصوصا این اواخر توی چند تا فیلمی که خودم رو دیدم خیلی به نظرم ضایع بود، چشم هام تا به تا به نظر میرسه دماغم به یه طرف بیشتر مایله، صورتم هم که اصلا فاجعه ست، یه طرفش انگار باد کرده، موندم این چیزها چرا تو آینه انقد تو چشم نمیخوره.

تو سلفی هایی که از خودم میگیرم هم انقد معلوم نیست، البته با یه سری برنامه ها مثه بیوتی پلاس که عکس میگیرم از خودم خیلی کمتر کج میوفته صورتم ولی با دوربین خود گوشی افتضاحه، نگران شدم گفتم نکنه بقیه هم همین جوری کج میبین منو، یا شاید خودم از بس تو آینه از اینوری کج دیدم خودم رو که تو دوربین که معکوس میشه تصویر بیشتر به چشمم میاد ممکنه بقیه عکس هام رو انقدر بد نبینن، شما هم این جوری هستید؟

من شنیدم همه آدم ها کاملا قرینه نیست صورت شون، اگه همه یه کم کجی تو صورت شون باشه باید بقیه هم همین حس منو داشته باشن نسبت به خودشون، ای کاش تصویر آینه ای مون همون تصویری بود که واقعا هستیم، اون رو خیلی بیشتر دوست دارم من، راستی به نظرتون بازیگرها که تصویر خودشون رو تو تلویزیون میبینن هم همین حس رو به خودشون دارن؟ یا دوربین های اون ها پیشرفته ست فرق داره؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۹۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۱۵۷ مطلب مشابه)