خانواده برتر

من قبلا هم تویه پستی گفتم

"حالا این دوستی 10 سال هم طول بکشه ، معایب طرف مقابل یا دیده نمیشه یا این که کم اهمیت جلوه خواهد کرد . وقتی دو نفر با هم ازدواج کردند و اصطلاحا از تب و تاب عاشقی افتادند همون معایب کم اهمیت میشه دغدغه ی ذهنی !"
من متوجه نمیشم دو نفر که چند ساله باهم دوستن، چقدر دیگه باید دوست باشن که شما بگید اون تب و تاب افتاده و منطقی شدن؟ تو همین مثال شما، به نظر شما دو نفر که ده ساله باهم دوستن و هنوز همو میخوان، باز ازدواجشون از رو صرفا احساس و تب و تابه؟ واقعا تو این ده سال هیچ زیربنای محکمی تو این رابطه ایجاد نشده؟
متاسفانه در ازدواج سنتی، شما بعد بیرونی(وضع ظاهری،مالی،تحصیلی و...) فردو میتونید ببینید و بدیهیه که بعد درونی(بددل بودن،فحاش بودن،عصبی بودن،دروغگو بودن و...) انسانهارو نمیشه تو چند جلسه خواستگاری شناخت. چون کمتر آدمی اینارو تو ماه های اول آشنایی به راحتی بروز میده. اکثرا تو این دوران سعی میکنن بهترین خودشونو نمایش بدن.
درکل اعتقاد من اینه که موفق بودن ازواج چندان به مدرن یا سنتی بودنش مربوط نیست. به عاقل بودن طرفین و وجدانشون مربوطه که صادق باشن و خود واقعیشونو نشون بدن.
 

بله کاملا درست 👌

از دلایل اثبات درستی حرف شما هم اینکه آمار طلاق در ازدواج های سنتی نزدیک به صفر است. راستی یه سوال در شهر قم که دوست دختر دوسآت پسری معنایی نداره و بسیار کمه چرا انقدر آمار طلاق نسبت به جمعیت بالاست؟ 

کارى با رد یا تایید دوستى ندارم، ولى عمررررراااا اگه اخلاقاى بده یه پسرو تو چند ساعت فهمید، نمیشه بخدا نمیشه، به نظر من اگه ازدواج سنتى باشه بهتره لااقل قبلش دختر و پسر همدیگرو بشناسن، مثلا همکار یا همکلاس، من که چند ساله همکلاسیا رو میشناسم میدونم کى دروغگوه، کى سیگاریه، کى زود عصبانى میشه، کى دختر بازه، کى رفیق بازه ولى کافیه همین آدم بیاد خواستگارى، خدایى کف دستتو بو نمیکنى که بفهمى چه مشکلى داره، یه ساعت با کت شلوار میاد شق و رق میشینه از تحصیلات و خونه و پولش میگه، تازه همون همکارم احتمالا یه سرى اخلاقاشو فقط خانوادش بدونن

این مسئله باید از دید دختر و پسر جدا گونه برسی بشه

ببین دوست عزیز شما چون مسلمون مذهبی و احیانا متعصب هستی دلایلت رو توجیه میکنی بله درسته در رابطه دوستی احساسات بر منطق غالبه در ازدواج سنتی برعکس ولی دیگه خبری از شور و احساسات عاشقانه وجود نداره این بستگی به خود فرد داره که آیا میخاد یک زندگی عاشقانه و لزوما بدور از عقل و منطق داشته باشه یا یه زندگی با عقل و منطق و لزوما بدور از عشق!
خاهشن به کلمه لزوما توجه کن و نیا بگو خب عشق بعدا بوجود میاد نه غیر ممکنه این قانونه طبیعته که یک ضرر و در یک نفع قرار داده
موفق باشی

با سلام من کاملا با شما مخالفم!
اول حرفام بگم که هیچ چیز مطلقی وجود نداره!
حرف شما بصورت تئوری درست هست ، در عمل و آنچه در جامعه رخ میده خیلی فرق میکنه
حرف شما موقعی درسته که بنای ازدواج بر اساس اخلاق و راستگویی باشه طرفین به بلوغ کامل فکری رسیده و معیارهای خودشون رو بشناسن . اما ایا در واقعیت اینجوریه؟
وقتی الان ملاک های ازدواج وضعیت خوب مالی دختر / پسر شده وقتی جوونا ظاهر پسند شدن ایا واقعا با یه جلسه خواستگاری میشه به شناخت رسید؟!
من خودم پسرم و اطرافیان بهم گزینه معرفی میکنه مثلا میگن خونشون فلان جاس و باباش فلان کار رو داره باغ دارن ووووو حالا من برام اینا مهم نیست ولی خیلی از پسرها رو میشناسم که با خودشون میگن حالا دختره با معیار هام ( اخلاقی و ظاهری ) هم فرق داشت اشکالی نداره بجاش از بغل باباش میتونم کلی استفاده کنم
( دقیقا ضرب المثلی که این روزا باب شده : اگه پدر پولدار نداری تو مقصر نیستی ولی اگه پدر زنت پولدار نباشه مقصری ) پسره میاد خودشو خوب نشون میده خوش اخلاق و برخورد ووو نشون میده بعد از ازدواج میره خلاء هاش رو با ادم های دیگه پر میکنه و میره دنبال عشق و حال و خودش . خیلی ها رو دیدم پسره همه جور خلافی کرده ولی به واسطه خانواده اش که مذهبین ، خیلی از خانواده های مذهبی حاضرن بهش دختر بدن پسر ها هم که اکثرا دیدگاهشون اینه خودشون همه جور خلافی میکنن و در عوض دختر افتاب مهتاب ندیده میگیرن خب این دختر و خانواده اش از کجا میخوان بفهمن که طرف چکارس و توی مغزش چی میگذره؟ کسی که خلاف میکنه فکر همه جاش رو میکنه! طرف میشناسم با دوست دخترش به بهونه سفر کاری میرفت تایلند بعد اینجا خانمش میرفت مجلس روضه وووو هزاران نمونه از این موردها
تمام حرف من اینه که چون ملاکهای ازدواج عوض شده و بیشتر مواقع بحث ریا کاریه تا صداقت

******* دقیقا همین مبحث در مورد دختر خانمها هم هستش! *********

هر دوطرف به ریاکاری روی آوردن

دختره قبل ازدواج تیپش خیلی باز هست به اصطلاح پلنگه برگشته میگه اگه خواستگارم بخواد ( منظورش خواستگار با شرایط عالی ) چادری هم میشم!!! این اگه ریا نیست پس چیه! حالا چادر رو پوشیدی نماز و روزه ووو چکار میخوای بکنی مراسم عزا ووو چی میخوای تا اخر عمرت نقش بازی کنی؟

پسره میاد با افتخار تعریف میکنه که خانواده دخترش چقدرش بهش میرسن وووو بالعکسش دختره میاد از شرایط عالیه همسر و پدر شوهرش میگه
حالا بماند که یه سری شرایط مثل بالارفتن سن موجب میشه که خیلی ها از اون چیزی که خواست دل و عقلشونه کوتاه بیان ولی مسلما دچار دلزدگی میشن!
بگذریم
به نظر من اوصلا درخواستگاری و بعد دوران نامزدی و عقد با توجه به همون فیلترهایی که موقع انتخاب گزینه برای خواستگاری و قبول خواستگار میکنن ، دو طرف سعی میکنن به دلایلی که دارن خودشون رو خوب نشون بدن و صد البته والدین هم با اعمال نظرهاشون سعی در موندن در رابطه میکنن! به اصطلاح به نیت شدن وارد رابطه میشن! به در و همسایه مسیپارن که اگه اومدن تحقیق ازشون خوب بگن ووو در جلسات خواستگاری دوطرف دیدگاه هاشون رو بیان میکنن ولی وقتی پای عمل میرسه میبینی از زمین تااسمون با گفته هاشون تفاوت دارن
اما به نظر من دوستی اگه به موقع (یعنی طرف از هر لحاظ اماده ازدواج باشه ) و با رعایت یه سری از اصول اخلاقی و صد البته با چشم باز باشه خیلی نتیجه بهتری میده چرا که طرفین بیشتر هم رو میشناسن و اگه خوب به رفتار هم دقت و انالیز بکنن شناخت خوبی رو بدست میارن
که البته یه مانع وجود داره اونم عدم اطلاع خانواده ها هستش که یه مقدار دست و پای دوطرف رو برای شناخت میبنده! به نظر من اگه خانواده ها اطلاع داشته باشند خیلی عالی میشه
بعدشم طرف تا صحبت نامزدی ووووو میشه پسر پاسخگویی به نیازهای جنسیش رو حق مسلم خودش میدونه و از دختر انتظار داره که پاسخگو بشه
ولی به شخصه من دوستهای سالمی رو دیدم که دختر و پسر بااینکه دوسال باهم بودند حتی دست همدیگه رو هم  نگرفته بودند! که البته الان دارن به خوبی و خوشی زندگی میکنن
احساس و علاقه ای که پیدا میشه و صدالبته شناخت
در ماه های اول ازدواج که بحث مچ شدن خانواده ها و شرایط زندگی متاهلی هستش خیلی درد میخوره!
فکر نمیکنم متاهلی منکر این قضیه باشه که اول ازدواجشون کشمکش هایی داشتند که عمده علتشون نداشتن شناخت و ورود به شرایط جدیده
توی این کشمکشها عاملی که استانه تحمل دو طرف رو بالا میبره علاقه و احساس هستش که طرفین با کمال میل حاضر به حل مسائل و مشکلاتشون میشن که این حالت خیلی فرق میکنه با زمانی که طرفین تحمل میکنن تا طلاق رخ نده!
یه نکاهی به امار طلاق بندازید ببنید که بیشتر طلاقها در سالهای اول زندگی رخ میده به نظرتون علتش چی میتونه باشه!
حتما الان میگید خیلی از همون ازدواج های منجر به طلاق هم قبلن باهم دوست بودند که در جواب شما هم بایدد بگم که متاسفانه اونها برای شروع دوستی موارد که اول حرفام گفتند رو رعایت نکردند!!
بازم میگم هیچ چیزی در دنیا قطعی نیست همه چیز به خودم ادمها بستگی داره

 درسته که شناخت کامل با چند جلسه خواستگاری بدست نمیاد اما واقعا این عقلانی هستش که دونفر برای شناخت بیشتر از هم وارد رابطه ی بی اساس و بدون تعهدی بشن؟ اونم از جنس رابطه هایی که خیلی کم پیش میاد دو طرف پاک باقی بمونن وسوسه هست دیگه وقتی فضاش ایجاد بشه خودبه خود سروکلش پیدا میشه. برای شناخت طرف مقابل فقط به جلسه ی خواستگاری نمیشه اکتفا کرد ، با این حال تو همین چند مرحله دیدار هم میشه تا حدودی طرف مقابل رو شناخت از تحقیق هم همینطور اما بقیه ی شناخت که مربوط به خصوصیات طرف مقابل هست بخشیش رو میشه تا چندروز قبل مراسم نامزدی با صحبت و و رفت و امد بدست اورد و توی دوران نامزدی یا عقد شناخت کامل میشه در واقع دوران عقد برای همینه که حداقل شش ماه لازمه این دوران بگذره ولی متاسفانه به این دید به دوران عقد نگاه نمیشه با خوندن پستهایی که اینجا گذاشته میشه فهمیدم اکثرا بدنبال برقراری رابطه ی جنسی تو این دوران هستن که کار خیلی اشتباهیه. این دوران برای شناخت بیشتره ولی اکثرا فکر میکنن به شناخت رسیدن و پای رابطه ی جنسی که مربوط به بعد از رفتن زیر یه سقف هستش رو تو دوران عقد باز میکنن . اگه اشتباه میکنم لطفا اصلاح کنین... 

دوستی وابستگی میاره پس خوب نیست 
البته الان دوستی ها اغلب برا خوشگذرونیه و قصد ازدواجی در کار نیست بخصوص پسرها اینطورن

ببینید الان یک موردی رو مطرح کردین که این حس رو به من القا کرد که از جامعه الان و آدم های الان جامعه که عقاید متوسط دارن خبر ندارید

آقای نجفی کاملا باهاتون موافقم!دست مریزاد

سلام به همگی.
من نظم اینه که چه با دوستی چه بی دوستی و سنتی ازدواج مثل هندونه سر بستس.
نه تو دوستی میشه طرف رو شناخت نه تو خواستگاری. البته وقتی بری با طرف بیرون و یه شام و نهاری بخوری و حرف بزنی یه چیزایی دستگیرت میشه.طرز خوراک خوردن و راه رفتن و حرف زدن با مردم و ... یه چیزهایی از فرهنگ خونواده طرف مقابل رو نشون میده.
ولی نه تو دوستی میشه درست بشناسی نه تو خواستگاری. از هردو گروه طلاق زیاد دیدم. رفیق داشتم 8 سال با یه دختر دوست بود و میگفت با هم ازدواج میکنیم ولی سر نهمین سال به اختلاف رسیدند و ازدواج سر نگرفت و الآن هرکدومشون با یکی دیگه ازدواج کردند.
دختره سنتی ازدواج کرد و پسره با یه دختر دیگه دوست شد.البته بعد از ازدواج دختره بود که پسره ازدواج کرد.
رفیق داشتم از 15 سالگی با یکی دوست بود و بعد از 11 سال زندگی مشترک و به دنیا آوردن یه بچه الآن طلاق گرفتند.در ضمن یکی از عاشق ترین دختر پسرهای موجود بودن اینا قبل ازدواج.

فامیل داشتم کاملا سنتی ازدواج کرد و اوایل رابطه خوب بود و بعد 13 سال زندگی کارشون به طلاق کشید و 3 تا بچه داشتند.

پس زیاد فرقی نمیکنه که دوست باشی یا نه. آدما وقتی زیر یه سقف میرن خود واقعیشون رو اون هم بعد یکی دو سال نشون میدن.

تنها فرق دوستی قبل ازدواج اینه که شما گزینه های زیادی رو آوردی تو زندگیت و بعد رد کردی به امید گزینه بهتر غافل از این که الآن اینقدری روت باز شده که هر لحظه میتونی با یکی دیگه دوست بشی. تجربشو داری.به عبارتی تو زدن مخ طرف مقابلت خبره شدی.
من و شما و هر انسان دیگه هم مطمعنا علاوه بر قبل ازدواج در بعد ازدواج هم فکرهای شوم به مغزمون میزنه که باهاش مقابله میکنیم و سالم میمونیم.
اینجاست که کسی که یه عمر مخ زده راحت تر خیانت میکنه تا کسی که مخ نزده و سنتی ازدواج کرده.یعنی به عبارتی راحت تر از اون افکار مزاحم رد میشه و به فکر زندگی خودش میشه.
ارتباط احساسی با افراد زیاد آدم رو تنوع طلب میکنه و این تشنگی تنوع هیچ وقت سیرآب نمیشه.
کلا از این نظر سنتی از دوستی بهتره وگرنه از نظر شناخت هیچ فرقی بینشون نیست.آدما فقط وقتی واقعی میشن که زیر یه سقف زندگی کنند.

من خودم یه اخلاق بد دارم و اونم اینه که زیادی شکاک هستم و زودرنج هم هستم و کافیه همسرم دو دیقه بهم کم محلی کنه توی ذهنم کلی معما درست میکنم که چرا اینجور رفتار کرد و بعضی اخلاقای بد دیگه دارم مثل کم حرف بودن, تقریبا غیراجتماعی, لوس بودن و ..... 

ازدواج دو بعد داره یکی ظاهری یکی باطنی ظاهری مث زیبایی پول و نقشی که طرفین تو خاستگاری بازی میکنن و باطنی چیزایی مثل عشق اخلاق ی سری رفتارا و چیزی که خود واقعی طرف هس و اصلی ترین بعد همون دومیه!

یکیو میشناسم که با صدتا دختر دوست شد و با همشونم تا مراحل خفن پیش رفت و در نهایت یکی از همونا رو هم گرفت. وقتی علت کارشو پرسیدیم گفت ادم با دوست دخترش ازدواج کنه بهتر از اینه که یکیو از روضه ببینن معرفی کنن. همه هم که اول خودشونو خوب نشون میدن و با دوبار بیروت رفتن نمیشه طرفو شناخت ولی ادم دوست دخترشو از هرجهت میشناسه حتی از نظر ببخشید اندام و جنسی و...

اوج سطحی نگریه مذهبی سنتیارو با این پست میشه فهمید
انسان موجود بسیار پیچیده ایه که توی رابطه و شرایط گوناگون میشه نوسانات شخصیتیش رو متوجه شد
ینی کسیکه ده سال توی موقعیتای مختلف به ابعاد رفتاری شخص مقابل پی نبره شما ادعا میکنی تو یه جلسه که افراد کادو پیچ خودشونو معرفی میکنن میشه همه چیو فهمید و با چنتا سوال میتونیم نتیجه گیری کنیم که مثلا صبوری و آستانه تحمل شخص تا چه حده؟!
واقعا دمتون گرم
یعنی به حدی غلط بودن این ادعا روشنه که اصلا نیازی نیس با جزئیات نقدتون کنم

صحبتهاتون درست و منطقی هستش.
ولی الان خیلی از آدمها در جامعه ما هستن که قبل از ازدواج با همسرشون دوست بودن.شاید بگید احتمال اینکه این قبیل ازدواجها به طلاق منجر بشه بیشتره.ولی اکثر کسانی که در اطراف ما با دوستشون ازدواج کردن الان خوشبختن و زندگی خوبی دارن.

در نقطه مقابل، دخترانی مثل من هستن.کسانی که خودشون و خانوادشون ترجیح میدن که به شیوه سنتی ازدواج کنن.آقای نجفی بارها برای من پیش اومده که خواستگار مورد نظر، قبلا دوست دختر داشته (حتی بیشتر از یک دوست دختر).گاهی خودشون موقع صحبت میگن که قبلا روابطی داشتن و گاهی ما بعد از تحقیق متوجه میشیم.حالا سوال من اینه که دختری مثل من که تا حالا رابطه‌ای با جنس مخالف نداشته، آیا انصافه که با پسری ازدواج کنه که قبلا چنین رابطه‌ای رو با دخترهای متعدد تجربه کرده؟
آیا انصافه که پسرا هرکاری دوس دارن انجام بدن و بعد از مادرشون بخوان که براشون یه دختر باکره پیدا کنه که باهاش ازدواج کنن؟

مسئله دیگری که وجود داره بحث کم شدن شانس ازدواج برای دخترهاییست که معتقد به ازدواج سنتی هستن.درسته که دختر باید در اجتماع حضور داشته باشه تا شانس ازدواجش بالا بره، اما خیلی از خواستگارانی که به عنوان مثال در محیط کار یا تحصیل پیدا میشن ترجیح میدن که اول با خود دختر آشنا بشن و بعدش اگه به تفاهم برسن با خانوادشون برای خواستگاری میان.حالا آیا میشه نسبت به درخواست ازدواج این آقایون خوشبین باشیم و مطمئن باشیم که واقعا قصد ازدواج دارن؟ یا باید تصور کنیم که میخوان به بهونه ازدواج با ما دوست بشن و بعدش ازمون سواستفاده کنن؟ تشخیص نیت واقعی آقایون برای دخترای کم‌تجربه‌ای مثل ما واقعا سخته. اگر فرض بر این باشه که هر نوع آشنایی قبل از خواستگاری یک نوع دوستی محسوب میشه پس باید به درخواست آشنایی و ازدواج این افراد جواب رد بدیم که باز هم منجر به کاهش شانس ازدواج میشه.
واقعیت اینه که اگه بخوایم منتظر بمونیم تا از طریق خواستگاری رسمی و سنتی ازدواج کنیم هم تعداد انتخابهامون بسیار کم میشه و هم احتمال ازدواجمون کاهش پیدا میکنه.
علاوه بر این هستند کسانی که بدون نیت ازدواج با هم دوست شدن ولی بعدا با هم ازدواج کردن و خوشبخت هستند.
پس سوال دیگر من این است که آیا منصفانه است دخترانی که اهل دوستی نیستند مجرد بمانند ولی دخترانی که با پسرهای متعدد دوست بودن ازدواج کنن و تشکیل زندگی بدن؟

و نکته دیگری که وجود داره این است که متاسفانه قبح دوستیهای اینچنینی در جامعه ما از بین رفته و به نظر بعضی از افراد جامعه طبیعیه که دختر و پسر با هم دوست بشن حتی اگر نیت ازدواج هم در کار نباشد!!!
متاسفانه خیلی از پسرها هستن که باور نمیکنن دختر قبلا با کسی دوست نبوده.فک میکنن دروغ میگه.
امیدوارم صحبتم سانسور نشه چون میخوام از پسرای همین وبلاگ مثال بزنم که بعضیاشون بارها در نظراتشون گفتن که دخترها دروغگو هستن و قابل‌اعتماد نیستن و با پسرهای زیادی رابطه دارن.
آیا منصفانه است که دختری تمام تمایلات خودش رو سرکوب کنه و با کسی دوست نشه ولی در نهایت بهش تهمت دروغگویی زده بشه؟
و در نهایت هم انتظار برای اومدن خواستگار به صورت رسمی و سنتی باعث بشه که شانس ازدواجش پایین بیاد.و آخر سر هم مجبور بشه با مردی ازدواج کنه که مطمئنا اون آقا قبلا روابط مختلفی رو تجربه کرده.

من با صحبتهای شما موافق هستم ولی همیشه این سوالها در ذهنم وجود داشته و متاسفانه هیچ وقت نتونستم جواب این سوالات رو پیدا کنم.

چه قدر جالب تو این پست معلوم شد 60_70 درصد کاربرای اینجا طرفدار دوستی و دختر بازی و پسر بازین و ادعای روشن فکری دارن.

با نظر پویان 98 و الی موافقم شدید

سلام