برای شناخت، یک جلسه خواستگاری بهتره از چند سال دوستی است

ثمینه74

آدرس نظر
يكشنبه ۲۱ آبان ۹۶
۲۰:۳۰
گزارش تخلف

من قبلا هم تویه پستی گفتم

من یکی از اشناهمون ملاک اصلی اش مشروب نخوردن پسر بود اما با پسری ازدواج کرد که مشروب میخورد خونه مجردی داشت و قبلا به شدت عاشق شخص دیگه بود

چون طی دوستی بهش وابسته شده بود

من کاملا با شما موافقم که توی دوستی شناختم بدست بیاد که معمولا نمیاد بازهم احساسات ادم را وادار میکنه خودتو به ندیدن و نشنیدن بزنی

ولی حتی منی که با شما موافقم از یچیزهای ازدواج سنتی را دوست ندارم

مثلا اینکه همه توقع دارند زود به نتیجه برسه

بنطر من مراحل خواستگاری حداقل باید 6ماه طول بکشه.ولی کسی همچین زمانی نمیذاره

چه خانواده دختر و چه پسر

البته خوب وابسته نشدن در این زمان خودش مصیبتی هست.میدونم:)

دوم اینکه بنظر من اصلا نباید صیغه محرمیت خونده بشه.این خودش وابستگی میاد و روابط صمیمب میکنه که اصلا خوب نیست

سوم اینکه باید مسافرت برن باهم دو خانواده.اما کدوم پدر دحتری راضی میشه که با خواستگار دخترش بره سفر.اول باید نامزد بشن بعد

چهارم اینکه هیچ کس نباید خبردار بشه.حتی عمه و خاله.چون تو فامیل میپیچه اگر به سرانجام نرسید مخصوصا برای دختر یه تبعاتی داره

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

Whoever

آدرس نظر
يكشنبه ۲۱ آبان ۹۶
۲۱:۲۵
گزارش تخلف

"حالا این دوستی 10 سال هم طول بکشه ، معایب طرف مقابل یا دیده نمیشه یا این که کم اهمیت جلوه خواهد کرد . وقتی دو نفر با هم ازدواج کردند و اصطلاحا از تب و تاب عاشقی افتادند همون معایب کم اهمیت میشه دغدغه ی ذهنی !"
من متوجه نمیشم دو نفر که چند ساله باهم دوستن، چقدر دیگه باید دوست باشن که شما بگید اون تب و تاب افتاده و منطقی شدن؟ تو همین مثال شما، به نظر شما دو نفر که ده ساله باهم دوستن و هنوز همو میخوان، باز ازدواجشون از رو صرفا احساس و تب و تابه؟ واقعا تو این ده سال هیچ زیربنای محکمی تو این رابطه ایجاد نشده؟
متاسفانه در ازدواج سنتی، شما بعد بیرونی(وضع ظاهری،مالی،تحصیلی و...) فردو میتونید ببینید و بدیهیه که بعد درونی(بددل بودن،فحاش بودن،عصبی بودن،دروغگو بودن و...) انسانهارو نمیشه تو چند جلسه خواستگاری شناخت. چون کمتر آدمی اینارو تو ماه های اول آشنایی به راحتی بروز میده. اکثرا تو این دوران سعی میکنن بهترین خودشونو نمایش بدن.
درکل اعتقاد من اینه که موفق بودن ازواج چندان به مدرن یا سنتی بودنش مربوط نیست. به عاقل بودن طرفین و وجدانشون مربوطه که صادق باشن و خود واقعیشونو نشون بدن.

سلام
شما رو ارجاع میدم به پست های سوالات جلسات خواستگاری و روش های مچ گیری قبل از ازدواج !

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

**fateme**

آدرس نظر
يكشنبه ۲۱ آبان ۹۶
۲۳:۰۸
گزارش تخلف

بله کاملا درست 👌

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

دختر۲۴

آدرس نظر
يكشنبه ۲۱ آبان ۹۶
۲۳:۲۸
گزارش تخلف

موافقم

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

جوان ایرانی

آدرس نظر
يكشنبه ۲۱ آبان ۹۶
۲۳:۴۵
گزارش تخلف

از دلایل اثبات درستی حرف شما هم اینکه آمار طلاق در ازدواج های سنتی نزدیک به صفر است. راستی یه سوال در شهر قم که دوست دختر دوسآت پسری معنایی نداره و بسیار کمه چرا انقدر آمار طلاق نسبت به جمعیت بالاست؟

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

شخص حقیقى

آدرس نظر
يكشنبه ۲۱ آبان ۹۶
۲۳:۵۹
گزارش تخلف

کارى با رد یا تایید دوستى ندارم، ولى عمررررراااا اگه اخلاقاى بده یه پسرو تو چند ساعت فهمید، نمیشه بخدا نمیشه، به نظر من اگه ازدواج سنتى باشه بهتره لااقل قبلش دختر و پسر همدیگرو بشناسن، مثلا همکار یا همکلاس، من که چند ساله همکلاسیا رو میشناسم میدونم کى دروغگوه، کى سیگاریه، کى زود عصبانى میشه، کى دختر بازه، کى رفیق بازه ولى کافیه همین آدم بیاد خواستگارى، خدایى کف دستتو بو نمیکنى که بفهمى چه مشکلى داره، یه ساعت با کت شلوار میاد شق و رق میشینه از تحصیلات و خونه و پولش میگه، تازه همون همکارم احتمالا یه سرى اخلاقاشو فقط خانوادش بدونن

در ضمن هیچکس نمیتونه ده سال واس یکى فیلم بازى کنه خواه ناخواه یه سرى چیزا رو بروز میده ولى قبول دارم در صورتى که به ازدواج ختم نشه واقعا آینده ى دختر تحت الشعاع قرار میگیره

آقاى نجفى واقعا اخلاقو به خصوص اخلاقاى بد رو چجور میشه شناخت؟!

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

mohsen

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۰۲:۱۴
گزارش تخلف

شما با توجه به عقاید و فرهنگ خودتون و اطرافیان یک سری نتیجه گیری هایی کرده اید.

من واقعا از شما سوالم اینه که با یک سری عقاید محدود و مطالعات کم چطور فکر میکنید که نتیجه گیری های شما صحیح هستند و باید نشر پیدا کنن؟؟؟!!!

یعنی تو کشورهایی که به روش سنتی عمل نمیکنن ازدواج موفقی صورت نمیگیره؟؟؟!!!

یعنی عشق و علاقه ها.... و غیره و غیره و غیره ...

سخنم رو کوتاه میکنم چون

میدونم اگر 10 جلد کتابم براتون اینجا بنویسم شما قانع نمیشین (چون عقایدی که از کودکی با انها بزرگ شده اید یک شبه اصلاح نمیشن) ولی این نوید رو به شما میدم که یک روز به اشتباهاتتون پی میبرین.

روزی که شاهد ازدواج های غیرسنتی در میان فرزندان یا نوه های خود باشید.

اون موقع انشالله به واقع نگری و واقع اندیشی دست پیدا میکنید.

سلام
وقتی یک رفتار از اساس غلط باشه ، با صد تا کتاب نوشتن هم درست بشو نیست .
موفق باشید

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

فهیم

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۰۲:۴۹
گزارش تخلف

این مسئله باید از دید دختر و پسر جدا گونه برسی بشه

چون طبق تجربه ای که بدست اوردم و در دوستان خودم هم دیدم

پسر ها دوست می شن با دختری چون لذت ببرن و خوش بگذرونن و معمولا خیلی کم پیش میاد پسری برای ازدواج کردن دوست شه با دختر

اما دختر ها اکثرا وارد دوستی می شن تا زمینه ساز و مقدمه ای باشه برای ازدواج شون

( اینجا منظور از دوستی ، دوستی هایی با روابط عاطفی هست و طولانی مدت نه یک دوستی معمولی که مثلا با هم شوخی می کنن و روابط ساده در اون وجود داره و وارد مسائل دیگه نمی شن )

این نوع دوستی ها ۹۰ درصد ضررش برای دختر خانوم ها هست وگرنه پسر ها که ماشاالله دو روز غمگین هستن و از هفته بعد میرن دنبال یکی دیگه

اما دختر ها مدت خیلی طولانی طول می کشه تا فراموش کنن خصوصا دوستی با رابطه ی عاطفی رو

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

حسام

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۰۸:۲۱
گزارش تخلف

کاملاً مخالفم! این حرف اصلاً منطقی هم نیست. شما دارید ادعا میکنید که در مرحله خواستگاری شناخت خوب و درستی به دست میاد؟! و در دوستی نه! یعنی در خواستگاری، که همه چیز اون نمایشی و تشریفاتی و غیر واقعیه، چطور میشه شناخت واقعی به دست اورد؟! چند ساعت قبل از اینکه خواستگاری انجام بشه حتی در مورد اینکه خیارها و موزها و سیبها رو چطوری توی ظرف بچینن هم تصمیم میگیرن، عروس کی چای بیاره، چی بپوشه، چی بگه، و از اون طرف دوماد چی بپوشه، چی بگه، چی نگه، اصلاً خودش بگه یا باباش بگه، کی بیاد و کی نیاد...

واقعاً حرفتون منطقی نیست! دوستی هزار تا مشکل اگر داشته باشه، ولی شناختی که توش به دست میاد صد هزار برابر درست تر و واقعی تر از این جلسات خواستگاری نمایشیه! حداقلش اینه که دو طرف راحت هستند و خودشون رو کامل بروز میدن.

صحبت از وابستگی در دوستی شد، من نمیفهمم واقعاً! شما ادعا میکنید که دو نفر همینطوری الکی بدون هیچ علتی با هم دوست میشن و به هم وابسته میشن؟! وابستگی وجود داره ولی همراه با شناخته روحیات همدیگه هست! اتفاقاً برای همین به هم وابسته میشن! چون خیلی صمیمانه و خیلی واقعی با روحیات و خصوصیات واقعی همدیگه مواجه میشن! در خواستگاری چطور؟! هیچی. هیچ وابستگی وجود نداره چون طرف خودش نیست، با اون شخصیتی که داره از خودش بروز میده راحت نیست چون هیچ ربطی به خودش نداره! و از طرفی میدونه کسی هم که د ر مقابلش نشسته اون هم خودش نیست!

خب این طبیعیه که این وبلاگ به نظراتی که به نظر خودش باشه بیشتر بها میده و براشون پست اختصاصی میزنه اما مایی که مخالفش هستیم در حد یه کامنت باقی میمونیم و حرفمون شنیده نمیشه. اما اشکالی نداره. کسایی که کامنت منو بخونن اگر یه کم بی طرفانه باهاش برخورد کنن متوجه میشن که کاملاً منطقیه.

سلام
" در خواستگاری، که همه چیز اون نمایشی و تشریفاتی و غیر واقعیه، چطور میشه شناخت واقعی به دست اورد؟! "
چرا باید غیر واقعی باشه ؟! مگه پسری که به خواستگاری میره یا دختری که از خواستگار میزبانی می کنه ، قصد فریب طرف مقابل رو دارن ؟! هدف از خواستگاری ازدواجه یا جوش دادن یه معامله تجاری که سود کلانی در اونه ؟!
بله ممکنه پسری دارای ویژگی های مثبت فوق العاده ای از نظر دختر باشه ، و دختر احساساتی بشه و بخواد هر طور که شده نظر پسر رو جلب کنه . ولی در چه شرایطی این موضوع اتفاق می افته ؟!
زمانی که یکی از ویژگی های پسر مثلا پولدار بودن باشه ، و دختر از لحاظ مالی فقیر . این یعنی چی ؟ یعنی این دو نفر کفویت اقتصادی ندارن ، در ازدواج سنتی یکی از ملاک های انتخاب ، هم کفو بودن از لحاظ مالی هستش .
از طرف دیگه در دنیای واقعی ، چند درصد از پسران پولدار به خواستگاری دخترانی میرن که از لحاظ مالی خیل پایین تر از خودشون هستند ؟!
بر فرض که چنین اتفاقی افتاد ، آیا اون پسر و خانواده ش عقل شون نمیرسه که نباید به ظاهر سازی ها توجه کنن ؟!

" دوستی هزار تا مشکل اگر داشته باشه، ولی شناختی که توش به دست میاد صد هزار برابر درست تر و واقعی تر از این جلسات خواستگاری نمایشیه! حداقلش اینه که دو طرف راحت هستند و خودشون رو کامل بروز میدن "

از اغراقی که کردید بگذریم .
شما میگید که " دو طرف راحت هستند و خودشون رو کامل بروز میدن " . یه نکته ی ظریفی این جاست که از دید شما پنهان مونده ؛
فرض کنم یه پسری سیگار میکشه ، یا دختری قبلا سابقه دوستی با جنس مخالف رو داشته و الان می خواد یه رابطه ی جدید رو شروع کنه .
آیا این دو نفر اگه قصد شون ازدواج باشه ، در ابتدای آشنایی این معایب رو بروز میدن ؟! یعنی اون پسر در ابتدای آشنایی ، جلوی دختری که می خواد مرد زندگیش رو انتخاب کنه سیگار میکشه ؟ یا اون دختر همون ابتدا ، به پسری که می خواد برای بچه هاش مادر انتخاب کنه ، میگه که من سابقه دوستی با یک یا چند پسر رو داشتم ؟! منطق شما این رو قبول میکنه ؟
چه زمانی این دو نفر با معایبی که دارن رو بدون ترس فاش می کنن ؟! یا به قول شما " راحت هستند و خودشون رو کامل بروز میدن " ؟ زمانی که بین اون ها علاقه به وجود بیاد ، علاقه که ایجاد شد باید قید شناخت واقعی رو زد !

شما خواستید بحث وابستگی رو به عنوان حسن روابط دوستی و عیب ازدواج از راه خواستگاری جلوه بدید . در حالی که حقیقت کاملا برعکسه . در خواستگاری چون وابستگی شدیدی وجود نداره ، تصمیمات و سبک و سنگین کردن های طرف مقابل عقلانی هستش در حالی که در دوستی احساسیه ! فکر نمیکنم مخالف این قضیه باشید که تصمیم عقلانی بهتر از تصمیم احساسیه .

مخالفت اگه منطقی باشه قابل پذیرشه ، ولی از دوستی با جنس مخالف نمیشه منطقی دفاع کرد ، چون منطق درستی پشتش نیست .
موفق باشید

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

کاربرقدیمی

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۰۹:۴۰
گزارش تخلف

ببین دوست عزیز شما چون مسلمون مذهبی و احیانا متعصب هستی دلایلت رو توجیه میکنی بله درسته در رابطه دوستی احساسات بر منطق غالبه در ازدواج سنتی برعکس ولی دیگه خبری از شور و احساسات عاشقانه وجود نداره این بستگی به خود فرد داره که آیا میخاد یک زندگی عاشقانه و لزوما بدور از عقل و منطق داشته باشه یا یه زندگی با عقل و منطق و لزوما بدور از عشق!
خاهشن به کلمه لزوما توجه کن و نیا بگو خب عشق بعدا بوجود میاد نه غیر ممکنه این قانونه طبیعته که یک ضرر و در یک نفع قرار داده
موفق باشی

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

ice man

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۱:۳۹
گزارش تخلف

با سلام من کاملا با شما مخالفم!
اول حرفام بگم که هیچ چیز مطلقی وجود نداره!
حرف شما بصورت تئوری درست هست ، در عمل و آنچه در جامعه رخ میده خیلی فرق میکنه
حرف شما موقعی درسته که بنای ازدواج بر اساس اخلاق و راستگویی باشه طرفین به بلوغ کامل فکری رسیده و معیارهای خودشون رو بشناسن . اما ایا در واقعیت اینجوریه؟
وقتی الان ملاک های ازدواج وضعیت خوب مالی دختر / پسر شده وقتی جوونا ظاهر پسند شدن ایا واقعا با یه جلسه خواستگاری میشه به شناخت رسید؟!
من خودم پسرم و اطرافیان بهم گزینه معرفی میکنه مثلا میگن خونشون فلان جاس و باباش فلان کار رو داره باغ دارن ووووو حالا من برام اینا مهم نیست ولی خیلی از پسرها رو میشناسم که با خودشون میگن حالا دختره با معیار هام ( اخلاقی و ظاهری ) هم فرق داشت اشکالی نداره بجاش از بغل باباش میتونم کلی استفاده کنم
( دقیقا ضرب المثلی که این روزا باب شده : اگه پدر پولدار نداری تو مقصر نیستی ولی اگه پدر زنت پولدار نباشه مقصری ) پسره میاد خودشو خوب نشون میده خوش اخلاق و برخورد ووو نشون میده بعد از ازدواج میره خلاء هاش رو با ادم های دیگه پر میکنه و میره دنبال عشق و حال و خودش . خیلی ها رو دیدم پسره همه جور خلافی کرده ولی به واسطه خانواده اش که مذهبین ، خیلی از خانواده های مذهبی حاضرن بهش دختر بدن پسر ها هم که اکثرا دیدگاهشون اینه خودشون همه جور خلافی میکنن و در عوض دختر افتاب مهتاب ندیده میگیرن خب این دختر و خانواده اش از کجا میخوان بفهمن که طرف چکارس و توی مغزش چی میگذره؟ کسی که خلاف میکنه فکر همه جاش رو میکنه! طرف میشناسم با دوست دخترش به بهونه سفر کاری میرفت تایلند بعد اینجا خانمش میرفت مجلس روضه وووو هزاران نمونه از این موردها
تمام حرف من اینه که چون ملاکهای ازدواج عوض شده و بیشتر مواقع بحث ریا کاریه تا صداقت

******* دقیقا همین مبحث در مورد دختر خانمها هم هستش! *********

هر دوطرف به ریاکاری روی آوردن

دختره قبل ازدواج تیپش خیلی باز هست به اصطلاح پلنگه برگشته میگه اگه خواستگارم بخواد ( منظورش خواستگار با شرایط عالی ) چادری هم میشم!!! این اگه ریا نیست پس چیه! حالا چادر رو پوشیدی نماز و روزه ووو چکار میخوای بکنی مراسم عزا ووو چی میخوای تا اخر عمرت نقش بازی کنی؟

پسره میاد با افتخار تعریف میکنه که خانواده دخترش چقدرش بهش میرسن وووو بالعکسش دختره میاد از شرایط عالیه همسر و پدر شوهرش میگه
حالا بماند که یه سری شرایط مثل بالارفتن سن موجب میشه که خیلی ها از اون چیزی که خواست دل و عقلشونه کوتاه بیان ولی مسلما دچار دلزدگی میشن!
بگذریم
به نظر من اوصلا درخواستگاری و بعد دوران نامزدی و عقد با توجه به همون فیلترهایی که موقع انتخاب گزینه برای خواستگاری و قبول خواستگار میکنن ، دو طرف سعی میکنن به دلایلی که دارن خودشون رو خوب نشون بدن و صد البته والدین هم با اعمال نظرهاشون سعی در موندن در رابطه میکنن! به اصطلاح به نیت شدن وارد رابطه میشن! به در و همسایه مسیپارن که اگه اومدن تحقیق ازشون خوب بگن ووو در جلسات خواستگاری دوطرف دیدگاه هاشون رو بیان میکنن ولی وقتی پای عمل میرسه میبینی از زمین تااسمون با گفته هاشون تفاوت دارن
اما به نظر من دوستی اگه به موقع (یعنی طرف از هر لحاظ اماده ازدواج باشه ) و با رعایت یه سری از اصول اخلاقی و صد البته با چشم باز باشه خیلی نتیجه بهتری میده چرا که طرفین بیشتر هم رو میشناسن و اگه خوب به رفتار هم دقت و انالیز بکنن شناخت خوبی رو بدست میارن
که البته یه مانع وجود داره اونم عدم اطلاع خانواده ها هستش که یه مقدار دست و پای دوطرف رو برای شناخت میبنده! به نظر من اگه خانواده ها اطلاع داشته باشند خیلی عالی میشه
بعدشم طرف تا صحبت نامزدی ووووو میشه پسر پاسخگویی به نیازهای جنسیش رو حق مسلم خودش میدونه و از دختر انتظار داره که پاسخگو بشه
ولی به شخصه من دوستهای سالمی رو دیدم که دختر و پسر بااینکه دوسال باهم بودند حتی دست همدیگه رو هم نگرفته بودند! که البته الان دارن به خوبی و خوشی زندگی میکنن
احساس و علاقه ای که پیدا میشه و صدالبته شناخت
در ماه های اول ازدواج که بحث مچ شدن خانواده ها و شرایط زندگی متاهلی هستش خیلی درد میخوره!
فکر نمیکنم متاهلی منکر این قضیه باشه که اول ازدواجشون کشمکش هایی داشتند که عمده علتشون نداشتن شناخت و ورود به شرایط جدیده
توی این کشمکشها عاملی که استانه تحمل دو طرف رو بالا میبره علاقه و احساس هستش که طرفین با کمال میل حاضر به حل مسائل و مشکلاتشون میشن که این حالت خیلی فرق میکنه با زمانی که طرفین تحمل میکنن تا طلاق رخ نده!
یه نکاهی به امار طلاق بندازید ببنید که بیشتر طلاقها در سالهای اول زندگی رخ میده به نظرتون علتش چی میتونه باشه!
حتما الان میگید خیلی از همون ازدواج های منجر به طلاق هم قبلن باهم دوست بودند که در جواب شما هم بایدد بگم که متاسفانه اونها برای شروع دوستی موارد که اول حرفام گفتند رو رعایت نکردند!!
بازم میگم هیچ چیزی در دنیا قطعی نیست همه چیز به خودم ادمها بستگی داره

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

**fateme**

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۲:۳۸
گزارش تخلف

درسته که شناخت کامل با چند جلسه خواستگاری بدست نمیاد اما واقعا این عقلانی هستش که دونفر برای شناخت بیشتر از هم وارد رابطه ی بی اساس و بدون تعهدی بشن؟ اونم از جنس رابطه هایی که خیلی کم پیش میاد دو طرف پاک باقی بمونن وسوسه هست دیگه وقتی فضاش ایجاد بشه خودبه خود سروکلش پیدا میشه. برای شناخت طرف مقابل فقط به جلسه ی خواستگاری نمیشه اکتفا کرد ، با این حال تو همین چند مرحله دیدار هم میشه تا حدودی طرف مقابل رو شناخت از تحقیق هم همینطور اما بقیه ی شناخت که مربوط به خصوصیات طرف مقابل هست بخشیش رو میشه تا چندروز قبل مراسم نامزدی با صحبت و و رفت و امد بدست اورد و توی دوران نامزدی یا عقد شناخت کامل میشه در واقع دوران عقد برای همینه که حداقل شش ماه لازمه این دوران بگذره ولی متاسفانه به این دید به دوران عقد نگاه نمیشه با خوندن پستهایی که اینجا گذاشته میشه فهمیدم اکثرا بدنبال برقراری رابطه ی جنسی تو این دوران هستن که کار خیلی اشتباهیه. این دوران برای شناخت بیشتره ولی اکثرا فکر میکنن به شناخت رسیدن و پای رابطه ی جنسی که مربوط به بعد از رفتن زیر یه سقف هستش رو تو دوران عقد باز میکنن . اگه اشتباه میکنم لطفا اصلاح کنین...

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

ebi

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۳:۱۲
گزارش تخلف

دوستی وابستگی میاره پس خوب نیست
البته الان دوستی ها اغلب برا خوشگذرونیه و قصد ازدواجی در کار نیست بخصوص پسرها اینطورن

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

به فهیم

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۴:۰۹
گزارش تخلف

ببینید الان یک موردی رو مطرح کردین که این حس رو به من القا کرد که از جامعه الان و آدم های الان جامعه که عقاید متوسط دارن خبر ندارید

مثلا گفتین خیلی کم‌ پیش میاد ازدواج کنن ، کسایی که وارد رابطه دوستی میشن دو نوع ان ، نوع اولش که من دو تا پسر این مدلی میشناسم از اینان که هر سال با سه نفرن اینا رو من 4 ساله میشناسم ، و نزدیک 9,10 تا دختر‌ جدید وارد شده و رفته ، با همه شون هم عکس میگیره میذاره اینستاگرامش ، بعد جالبیش اینه هر سری هم دوستاش میان میگن پایدار باشه و... دخترهایی هم که باهاش دوست میشن جالب اینه از اون دخترای ولنگار‌ نیستن و خانواده های سرشناسی دارن ، یکی شون رو خودم میشناختم . حالا اینکه این پسرا چرا این همه دوست دختر عوض میکنن و به همه هم اعلام میکنن رو من از‌کمبود و عقده شون میدونم ، اینا آدمای عادی نیستن این‌همه رابطه تو یک سال به همه شون ابراز‌عشق کردن و تو عموم نشون دادن از یک‌ بیماری‌میاد.

نوع دوم ، نوعی که بیشتر شاهدش بودم که هر دو طرف از این مدل نیستن که هر روز با یک‌نفر ، ولی خب ممکنه به دلایلی مثل ناسازگاری اخلاقی و یه سری مسائل دیگه تموم کنن رابطه رو ، یه جا هم تعریف کردم دوست من با پسری هم سن خودش دوست شده بود که این‌پسره سر یک موضوع مسخره کتک زده بود دوست دخترش رو که چرا بدون اینکه به من خبر بدی با دوستات رفتی فست فود‌ ، یه سری رفتارای دیگه که نهایتا جدا شدن ، اینا ازدواج هم کرده بودن طلاق میگرفتن چون اخلاق اون پسر مشکل داشت

یک سری رو هم میشناسم چند سال دوست بودن آخر سر‌ ازدواج کردن تا الان من طلاق ندیدم بینشون الان بیشتر ازدواج ها از این نوعه سه تا پسر‌عمه هام پسر عموم ، از دخترا خبر ندارم چون نمیگن اما پسرا چون راحت ترن همه تو فامیل میدونن

من الان واقعا شاید تو دهه هفتادی های خانواده فقط یک نفر رو مطمئنم سنتی بوده که فامیل دور‌هم بودن البته که امسال ازدواج کرد اونم تازه فک میکنم قبل عقد یه 7,8 ماهی تلفنی در ارتباط بودن بقیه همه شون دوست بودن

یکم واقع بینانه نگاه کنید به جامعه نوع ازدواج‌ها داره عوض میشه و با اینکه نه این‌ مدلی کمی ازدواج‌میکنن نمیشه اصل قضیه رو پاک کرد.

من خودمم با نوع سنتی ش مخالفم ، به عنوان یک انسان من خودم میدونم رفتارای سینوسی زیاد دارم ، اما با همه تا یکی دو ماه خوبم وقتی یک آدم زیاد به من نزدیک نشده مورد رفتارای سینوسی من قرار نمیگیره اما وقتی نزدیک تر شد تشعشعات من میگیرتش ، زمانی که توقع ایجاد بشه از طرف وگرنه تو پنج شش جلسه خواستگاری همه تحمل میکنن دیگه آدمای مثل منم زیادن میتونن احساساتشون رو برای چند وقت نگه دارن

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

جوان آریایی

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۵:۳۳
گزارش تخلف

آقای نجفی کاملا باهاتون موافقم!دست مریزاد

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

سام

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۷:۵۳
گزارش تخلف

سلام به همگی.
من نظم اینه که چه با دوستی چه بی دوستی و سنتی ازدواج مثل هندونه سر بستس.
نه تو دوستی میشه طرف رو شناخت نه تو خواستگاری. البته وقتی بری با طرف بیرون و یه شام و نهاری بخوری و حرف بزنی یه چیزایی دستگیرت میشه.طرز خوراک خوردن و راه رفتن و حرف زدن با مردم و ... یه چیزهایی از فرهنگ خونواده طرف مقابل رو نشون میده.
ولی نه تو دوستی میشه درست بشناسی نه تو خواستگاری. از هردو گروه طلاق زیاد دیدم. رفیق داشتم 8 سال با یه دختر دوست بود و میگفت با هم ازدواج میکنیم ولی سر نهمین سال به اختلاف رسیدند و ازدواج سر نگرفت و الآن هرکدومشون با یکی دیگه ازدواج کردند.
دختره سنتی ازدواج کرد و پسره با یه دختر دیگه دوست شد.البته بعد از ازدواج دختره بود که پسره ازدواج کرد.
رفیق داشتم از 15 سالگی با یکی دوست بود و بعد از 11 سال زندگی مشترک و به دنیا آوردن یه بچه الآن طلاق گرفتند.در ضمن یکی از عاشق ترین دختر پسرهای موجود بودن اینا قبل ازدواج.

فامیل داشتم کاملا سنتی ازدواج کرد و اوایل رابطه خوب بود و بعد 13 سال زندگی کارشون به طلاق کشید و 3 تا بچه داشتند.

پس زیاد فرقی نمیکنه که دوست باشی یا نه. آدما وقتی زیر یه سقف میرن خود واقعیشون رو اون هم بعد یکی دو سال نشون میدن.

تنها فرق دوستی قبل ازدواج اینه که شما گزینه های زیادی رو آوردی تو زندگیت و بعد رد کردی به امید گزینه بهتر غافل از این که الآن اینقدری روت باز شده که هر لحظه میتونی با یکی دیگه دوست بشی. تجربشو داری.به عبارتی تو زدن مخ طرف مقابلت خبره شدی.
من و شما و هر انسان دیگه هم مطمعنا علاوه بر قبل ازدواج در بعد ازدواج هم فکرهای شوم به مغزمون میزنه که باهاش مقابله میکنیم و سالم میمونیم.
اینجاست که کسی که یه عمر مخ زده راحت تر خیانت میکنه تا کسی که مخ نزده و سنتی ازدواج کرده.یعنی به عبارتی راحت تر از اون افکار مزاحم رد میشه و به فکر زندگی خودش میشه.
ارتباط احساسی با افراد زیاد آدم رو تنوع طلب میکنه و این تشنگی تنوع هیچ وقت سیرآب نمیشه.
کلا از این نظر سنتی از دوستی بهتره وگرنه از نظر شناخت هیچ فرقی بینشون نیست.آدما فقط وقتی واقعی میشن که زیر یه سقف زندگی کنند.

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

انیسا

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۸:۲۷
گزارش تخلف

من خودم یه اخلاق بد دارم و اونم اینه که زیادی شکاک هستم و زودرنج هم هستم و کافیه همسرم دو دیقه بهم کم محلی کنه توی ذهنم کلی معما درست میکنم که چرا اینجور رفتار کرد و بعضی اخلاقای بد دیگه دارم مثل کم حرف بودن, تقریبا غیراجتماعی, لوس بودن و .....

بالاخره هر دختر و پسری یه اخلاق بدی داره دیگه. ولب بین خواستگارام حالا غریبه ها به کنار, حتی پسر عموم که فامیل هم بود, هیچکدوم اخلاق منو نشناختن چون قرار نبود توی یه جلسه خواستگاری منو بشناسن. چون اتفاقات و دعوا و اختلافاتی بینمون پیش نیومد که بخواد منو بشناسه وگرنه توی روزای خوب هیچکس همدیگرو نمیشناسه. اما توی دوران دوستی که دوسال اولش خانوادم اطلاعی نداشتن و سال سوم بهشون گفتم توی این دوران باهم بعضا دعوا کردیم و من چهره واقعیمو نشون دادم, یا یه حرفایی به هم زدیم که منم بداخلاقی کردم و دوستم میگفت باور نمیکنم همچین اخلاقایی هم داشته باشی. اونم همینطور. اوایل اصلا نمیدونستم خیلی غیرتیه ولی کم کم فهمیدم زیادی حساسه و حاضر نیست به هیچ مردی حتی با لبخند سلام بدم. خیلی از اخلاقای بدشو توی این دوران شناختم. در حالیکه دو سه ماه اول آشنایی ازش یه تصور دیگه ای داشتم.

الان که نامزد کردیم کامل همدیگرو میشناسیم. دیگه من میدونم چه رفتارایی نباید بکنم که عصبانی بشه. اونم همینطور. یه جورایی انگار با اخلاقای بد و خوب هم خو گرفتیم دیگه قبول کردیم همدیگرو.

البته این حرفم به معنای تایید دوستی نیست. ما از همون اول ثابت کردیم برای تفریح همدیگرو نمیخواییم و قسم خوردیم با هم روراست باشیم. هیچ مساله ای رو مخفی نکردیم و تمام عقاید و علایقمونو با هم مطرح کردیم. جوری نبود که رابطمون فقط گشتن و تفریح باشه. در مورد همه چی حرف زدیم هر حرفی که توی خواستگاری و ازدواج سنتی و غیرسنتی باید زده بشه بینمون زده شد نه یه دوستی سطحی. از طرفی هم کوچکترین سواستفاده ای از هم نکردیم یعنی من یه بار ازش پول نخواستم حتی هزار تومن ازش نگرفتم چندبار برام میوه میخرید تا قرون آخر حساب میکردم باهاش , یه جوری نبود که فکر کنه دارم منفعتی ازش میبرم. اونم همینطور تمام حریم ها رو رعایت میکرد نه مثل برخی افراد بی بند و بار دوستیمونو به جاهای خلوت و خونه بکشونیم.

چند وقت قبل که خواستیم نامزد کنیم بابام تا حدودی میدونست ارتباط داریم ولی دیگه حزییاتو نمیدونست. بهش گفتم بدون در نظر گرفتن کوچکترین تخفیفی تحقیق کنه اصلا در نظر نگیره که من بهش علاقه ای دارم یا نه. بابام و دامادمون هم همه جوره تحقیق کردن, از دانشگاهش, از پادگان که اخیرا خدمتش تموم شده بود, حتی دو تا محله قدیمیشون که هفت هشت سال قبل اونجا بودن, از روستای پدر و مادرش, از رفیقایی که میشناختمشون و عمدا آدرساشونو یادم نگه داشته بودم تا به موقع تحقیق کنیم, حتی دوستشو قسم دادیم که هرچی میدونی بگو بهش نمیگیم تو چیزی گفتی, از سوپر مارکت و کبابی و لبنیاتی و نونوایی سر محلشون هم پرس و جو کردیم.. و در نهایت خانوادم هم تاییدش کردن.

اینو بگم اگه فرضا اون اوایل ازدواج میکردیم شاید بعضی اخلاقاشو تحمل نمیکردم و فورا جدا میشدم. ولی چون فرصت داشتیم توضیح بدیم و دلیل و منطق برا هم بیاریم دیگه بعضی اخلاقای هم رو قبول کردیم و فهمیدیم منافاتی با دوست داشتن نداره.

مثلا من به هر نحوی که بود میخواستم کار کنم برام اشتغال خیلی مهم بود چون خجالت میکشم برا پول توجیبی از کسی پول بخوام, ولی اون کاملا مخالف بود, اوایل که گفت مخالفه کلی باهاش حرف زدم و کم کم ,نه یهویی, قانع شد که کار کردن برام بهتره. وقتی روحیمو شناخت که از گشنگی بمیرم هم نمیتونستم زنگ بزنم از بابام پول بخوام گفت بهتره بری سرکار. از طرفی هم بهم اعتماد کامل پیدا کرد و میدید با نامحرم چطور برخورد میکنم برا همین دیگه حساسیت نشون نمیداد که برم سرکار. نه اینکه الکی بگه مخالف کار نیستما, بلکه کاملا از ته دل راضی شد و فقط با شناخت من بود که نظرش تغییر کرد. منم اوایل مخالف زیادی غیرتی بودنش بودم جوری که گاها توی ذوقم میزد یه لباس خوب میپوشیدم اخم میکرد و ضدحال میزد ولی کم کم کاری کرد خودم ترجیح دادم سنگین تر از قبل لباس بپوشم دیگه الان اگه جدا بشیم هم من دیگه پوششمو عوض نمیکنم.

حالا اگه توی خواستگاری بهم میگفت محجبه تر باش فورا میگفتم منو دیدین نمیخواستین نمیومدین خواستگاری و ...

پس به نظرم دوستی داریم تا دوستی.. اینکه از اول آشنایی واقعا تصمیم به آشنایی بگیریم به نظرم اشکالی نداره به شرطی که هر دو طرف واقعا قصدشون همین باشه و دنبال لذت بردن و گردش و مسائل جنسی نباشن. در غیر اینصورت اسمشو باید گذاشت عیاشی..

البته همین دوستی با رعایت حد و حدودها هم یه مشکلاتی داره. مثلا در مورد خودمون من گاهی فکرای بد میکردم میگفتم نکنه باهام دوسته به فلان نیت, بعد باعث میشد جر و بحث و اعصاب خردی پیش بیاد و از درس و کارام میموندم و یه جورایی افسرده میشدم. یا اینکه برام خواستگار میومد بدون اینکه فکر کنم رد میکردم حتی یه بار الکی از خانوادم وقت خواستم فکر کنم که شک نکنن بهم , بعد رد کردم یه بهانه الکی آوردم در حالیکه اصلا دلیلم منطقی نبود. بالاخره باعث شد از موقعیتای دیگه چشم پوشی کردم و توی جامعه جوری رفتار کردم کسی بهم نزدیک نشه و این یه ریسک بود که اگه ازدواجمون سر نگرفت برام بد میشد. به هر حال توی رابطه دوستی کسی که بیشترین سختی رو میکشه دختره. هم از نظر احساسی زیاد دلتنگ میشه, هم موقعیتای خوبو از دست میده, هم ممکنه کسی جریانو بفهمه در موردش فکر بد کنه, هم اگه جدا شدن بیشتر از پسر ضربه بخوره و ...

در هر حال به نظرم یه دختر و پسر باید خودشون شعور داشته باشن بفهمن چه ازدواجی به نفعشونه.

ولی حتی اگه شناخت با دوستی بود, به نظرم باید مرحله آخر که خواستگاری هست رو باید کاملا سپرد به بزرگترها که تصمیم بگیرن و هیچ اصراری روی قبول پسر نکنن و اعتماد کنن به نظر پدر و مادر. نهایتش اینه که قبولش نمیکنن و چند مدت افسردگی پیش میاد, ولی بهتر از خراب شدن آینده است.

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

pouyan98

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۱۹:۰۶
گزارش تخلف

ازدواج دو بعد داره یکی ظاهری یکی باطنی ظاهری مث زیبایی پول و نقشی که طرفین تو خاستگاری بازی میکنن و باطنی چیزایی مثل عشق اخلاق ی سری رفتارا و چیزی که خود واقعی طرف هس و اصلی ترین بعد همون دومیه!

تو ازدواج سنتی بعد از اینکه افراد توسط خانواده طرفین از نظر زیبایی مادیات بررسی شدن وارد فاز دوم میشن اینجا بازم ممکنه رد بشن و دلیلش اینه که یا پسره دختره رو از نظر ظاهر نپسندیده که با اطمینان میتونم بگم ضربه خیلی خیلی بزرگی از نظر روحی به دختر میخوره و اعتماد به نفسشو از دست میده و حس کالا بودن بهش القا میشه یا پسره رو رد میکنن که اینجام پسره ضربه میخوره مرد غرور داره و غرورش خرد میشه مخصوصا پیش خونوادش حس میکنه نالایقه و این بیش تر میشه وقتی دو سه جا بره و ردش کنن اینا هس الکی نگین نیس!

حالا اومدیم و موفقیت امیز بود وارد فاز سوم شدن نگین نمایشی نیس دختر پسری که بداخلاقن خوب معلومه ظاهر خودشونو حفظ میکنن ده جلسه که چیزی نیس میتونن طاقت بیارن✌

این چن شب خونه مرتب بهترین لباسا....

کلن تو فاز سوم ی حالت جو گیریم بین خونواده ها میوفته که به دلیل خوشحالی همه چیزو بهتر از چیزی که هس میبین اینجاست که وعده های رو هوا بهم میدن تائید میشه قبل فاز چهارم میرن مهریه تعیین کنن اینجا چون شناخت و عشق کافی وجود نداره بار دیگه همه چی مادی میشه خونواده عروس در عین جوگیری احتمال میدن که ممکنه طرف عوضی دربیاد ی مهریه کمر شکن میبرن که دوروز دیگه اگه همه چی بد شد یا طرف طلاقشو که گرفت ی پولی بهش برسه یا پسره ببینه از پس مهریه برنمیاد اصلن طلاق نده اینجا هم دو خونواده حق داره دختره اعتماد نداره با مهریه کم بره پسره هم به دختره اعتماد نداره میترسه ی کم بالا باشه دختره ی بلایی سرش بیاره!

اومدیم ازین جام رد شدن و وارد فاز چهارم شدن این قسمت از ترس اینکه یکی خبر چینی کنه ازدواج رو بهم بزنه و اینا متاسفانه فوری میرن عقد میکنن که درصد بزرگی از طلاقا تو مرحله اتفاق میوفته اینجاست که کم کم بعد باطنی طرف رو میشه تازه اگه بشه باور کنین تا دو سه ماه راحت میشه پنهونش کرد ولی بالاخره بعد ماه سوم یکی از دوطرف کم کم دستشو رو میکنه یا در حالت بهتر هردو رفتارشون خوبه ولی اخلاقاشون بهم نمیخوره ولی واقعا کاری نمیشه کرد یا اختلافا رو کوچیک جلوه میدن میگن عقده کردیم کار از کار گذشته میرن زیر ی سقف مشکلاتشون بیش تر میشه بیش تر خودشونو و اون شاهکاری که زیر نقاب قایم کرده بودن رو میکنن.....

یا طرف میاد زرنگی کنه تو همون عقد جدا میشه اسم مطلقه میاد روش چه دختر چه پسر اونی بعد پنج سال زندگی جدا شده مطلقه هس اونیم بعد دو ماه عقد جدا شده طلاق گرفتس میخواد باکره باشه میخواد نباشه ازدواج مجدد این افراد خیلی سخت میشه هم دختره هم پسره.

ازدواج پاسخ به دو نیاز هس هم عاطفی هم جنسی تو ازدواج سنتی بالای هشتاد درصد پسر دید جنسی و پیرامون اون به ازدواج داره و دختر هم عاطفه ای نسبت به پسر نداره و ازدواج رو وظیفه خودش می دونه و بنده خدا مجبوره مسائل مالی رو جایگزین عاطفی کنه.

میریم سراغ دوستی قبل از ازدواج

اینجا دو بیش تر سنتی بعد باطنی در نظر گرفته میشه طرفو همون جور که هست دوس داریم شاید به خاطر عشقی که هست کم کم خود واقعیمون رو نشون میدیم و میدونیم که کنار گذاشته نمیشیم اگه طرف از نظر اخلاقی بهمون نخوره که اصولا شروع نمیکنیم اکثر دوستی ها با درک طرف مقابل شروع میشه یعنی احساساتشو حس کنی بتونین بهم کمک کنین و ازین حرفا.....

به مرور زمان همو میشناسن دو طرف و براساس حرف و حدیثا یا ی سری چیزای دیگه قضاوت نمیکنن و فوری کنار نمیزنن

تو رابطه ای که دو طرف تنها تعهدی که بهم دارن قلبیه نه کتبی ولی با این حال بعد این همه قهر و اشتی بازم بهم برمیگردن خیلی با ارزش تر از ازدواجیه که اگه اسمشون تو شناسنامه هم نبود اصلن بعد ی بحث کوچیک اشتی نمیکردن

شما بهش بگو وابستگی ولی وابستگی عشق میاره..

البته من منظورم از دوستی رل زدنای بچه گونه نیست که سن دوطرف کم باشه به ثبات نرسیده باشن بخوان از وقتشونو درسشون بزنن و اخرش ی ضربه سنگین عاطفی که بیش تر دخترو داغون میکنه

یا دوستی هایی که خونواده ندونن و پسره راحت از دختره استفاده کنه انقلاب فرهنگی ایران داره اتفاق میوفته و بیش ترین ضرر رو نسل ما میبینه که دچار ی دوگانگی شده و نمیدونه به کدوم طرف بره واسع نسل قبل شاید سنتی خوب بود ولی الان ی کم متفاوت شده نمیشه جلو موج وایساد موج یا سنگو میبره یا به مرور زمان شکاف توش ایجاد میکنه اینجا باید ی کم همراهی کرد نه به اون شکل بالاخره این اتفاق میوفته ازدواجا مدرن میشن تا چن سال اینده و بهترین کار فرهنگ سازیه بهتره

اگه خونواده ها درجریان رابطه دو طرف باشن روابط الکی کم تر میشه کم تر سوء استفاده میشه این رسم فرصت خیلیا رو برا شناخت و ازدواج گرفت خیلیا قضاوت شدند انتظارات خیلیا بالا رفت.......

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

الی

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۲۰:۴۸
گزارش تخلف

یکیو میشناسم که با صدتا دختر دوست شد و با همشونم تا مراحل خفن پیش رفت و در نهایت یکی از همونا رو هم گرفت. وقتی علت کارشو پرسیدیم گفت ادم با دوست دخترش ازدواج کنه بهتر از اینه که یکیو از روضه ببینن معرفی کنن. همه هم که اول خودشونو خوب نشون میدن و با دوبار بیروت رفتن نمیشه طرفو شناخت ولی ادم دوست دخترشو از هرجهت میشناسه حتی از نظر ببخشید اندام و جنسی و...

و جالبه که اون شخص کاملا میدونسته دختری که انقدر سریع طی کمتر از یکسال دوست شدن و خونه بره و... قطعا این دختر تجربه اولش نبوده. ولی اون اقا میگفت ما مردا چون غیرت داریم گذشته طرفمونو خیلی باز نمی کنیم !!!

و میدونم این اقا دختری رو ول کرد که میدونست قبلا با هیچ کس رابطه نداشته. فقط چون اون دختر به خواسته هاش تن نداده برچسب سخت گیری و بدبینی و اینا بهش خورده.

همه اینارو گفتم که بگم گذشت زمانی که پسرا دنبال دختر خوب بودن. گذشت زمانی که دنبال ازدواج سنتی بودن. گذشت زمانی که به دختری که دوسش داشتن دست نمیزدن. گذشت...

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

!!!

آدرس نظر
دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶
۲۰:۵۵
گزارش تخلف

اوج سطحی نگریه مذهبی سنتیارو با این پست میشه فهمید
انسان موجود بسیار پیچیده ایه که توی رابطه و شرایط گوناگون میشه نوسانات شخصیتیش رو متوجه شد
ینی کسیکه ده سال توی موقعیتای مختلف به ابعاد رفتاری شخص مقابل پی نبره شما ادعا میکنی تو یه جلسه که افراد کادو پیچ خودشونو معرفی میکنن میشه همه چیو فهمید و با چنتا سوال میتونیم نتیجه گیری کنیم که مثلا صبوری و آستانه تحمل شخص تا چه حده؟!
واقعا دمتون گرم
یعنی به حدی غلط بودن این ادعا روشنه که اصلا نیازی نیس با جزئیات نقدتون کنم

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

به آقای نجفی

آدرس نظر
سه شنبه ۲۳ آبان ۹۶
۰۱:۱۹
گزارش تخلف

صحبتهاتون درست و منطقی هستش.
ولی الان خیلی از آدمها در جامعه ما هستن که قبل از ازدواج با همسرشون دوست بودن.شاید بگید احتمال اینکه این قبیل ازدواجها به طلاق منجر بشه بیشتره.ولی اکثر کسانی که در اطراف ما با دوستشون ازدواج کردن الان خوشبختن و زندگی خوبی دارن.

در نقطه مقابل، دخترانی مثل من هستن.کسانی که خودشون و خانوادشون ترجیح میدن که به شیوه سنتی ازدواج کنن.آقای نجفی بارها برای من پیش اومده که خواستگار مورد نظر، قبلا دوست دختر داشته (حتی بیشتر از یک دوست دختر).گاهی خودشون موقع صحبت میگن که قبلا روابطی داشتن و گاهی ما بعد از تحقیق متوجه میشیم.حالا سوال من اینه که دختری مثل من که تا حالا رابطه‌ای با جنس مخالف نداشته، آیا انصافه که با پسری ازدواج کنه که قبلا چنین رابطه‌ای رو با دخترهای متعدد تجربه کرده؟
آیا انصافه که پسرا هرکاری دوس دارن انجام بدن و بعد از مادرشون بخوان که براشون یه دختر باکره پیدا کنه که باهاش ازدواج کنن؟

مسئله دیگری که وجود داره بحث کم شدن شانس ازدواج برای دخترهاییست که معتقد به ازدواج سنتی هستن.درسته که دختر باید در اجتماع حضور داشته باشه تا شانس ازدواجش بالا بره، اما خیلی از خواستگارانی که به عنوان مثال در محیط کار یا تحصیل پیدا میشن ترجیح میدن که اول با خود دختر آشنا بشن و بعدش اگه به تفاهم برسن با خانوادشون برای خواستگاری میان.حالا آیا میشه نسبت به درخواست ازدواج این آقایون خوشبین باشیم و مطمئن باشیم که واقعا قصد ازدواج دارن؟ یا باید تصور کنیم که میخوان به بهونه ازدواج با ما دوست بشن و بعدش ازمون سواستفاده کنن؟ تشخیص نیت واقعی آقایون برای دخترای کم‌تجربه‌ای مثل ما واقعا سخته. اگر فرض بر این باشه که هر نوع آشنایی قبل از خواستگاری یک نوع دوستی محسوب میشه پس باید به درخواست آشنایی و ازدواج این افراد جواب رد بدیم که باز هم منجر به کاهش شانس ازدواج میشه.
واقعیت اینه که اگه بخوایم منتظر بمونیم تا از طریق خواستگاری رسمی و سنتی ازدواج کنیم هم تعداد انتخابهامون بسیار کم میشه و هم احتمال ازدواجمون کاهش پیدا میکنه.
علاوه بر این هستند کسانی که بدون نیت ازدواج با هم دوست شدن ولی بعدا با هم ازدواج کردن و خوشبخت هستند.
پس سوال دیگر من این است که آیا منصفانه است دخترانی که اهل دوستی نیستند مجرد بمانند ولی دخترانی که با پسرهای متعدد دوست بودن ازدواج کنن و تشکیل زندگی بدن؟

و نکته دیگری که وجود داره این است که متاسفانه قبح دوستیهای اینچنینی در جامعه ما از بین رفته و به نظر بعضی از افراد جامعه طبیعیه که دختر و پسر با هم دوست بشن حتی اگر نیت ازدواج هم در کار نباشد!!!
متاسفانه خیلی از پسرها هستن که باور نمیکنن دختر قبلا با کسی دوست نبوده.فک میکنن دروغ میگه.
امیدوارم صحبتم سانسور نشه چون میخوام از پسرای همین وبلاگ مثال بزنم که بعضیاشون بارها در نظراتشون گفتن که دخترها دروغگو هستن و قابل‌اعتماد نیستن و با پسرهای زیادی رابطه دارن.
آیا منصفانه است که دختری تمام تمایلات خودش رو سرکوب کنه و با کسی دوست نشه ولی در نهایت بهش تهمت دروغگویی زده بشه؟
و در نهایت هم انتظار برای اومدن خواستگار به صورت رسمی و سنتی باعث بشه که شانس ازدواجش پایین بیاد.و آخر سر هم مجبور بشه با مردی ازدواج کنه که مطمئنا اون آقا قبلا روابط مختلفی رو تجربه کرده.

من با صحبتهای شما موافق هستم ولی همیشه این سوالها در ذهنم وجود داشته و متاسفانه هیچ وقت نتونستم جواب این سوالات رو پیدا کنم.

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

یه نفر

آدرس نظر
سه شنبه ۲۳ آبان ۹۶
۲۳:۱۵
گزارش تخلف

چه قدر جالب تو این پست معلوم شد 60_70 درصد کاربرای اینجا طرفدار دوستی و دختر بازی و پسر بازین و ادعای روشن فکری دارن.

بیچاره ما که میومدیم از کیا راهنمایی میگرفتیم!!!!!!!!!

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

سارا

آدرس نظر
جمعه ۲۶ آبان ۹۶
۲۳:۳۴
گزارش تخلف

با نظر پویان 98 و الی موافقم شدید

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

اردیبهستم

آدرس نظر
دوشنبه ۶ آذر ۹۶
۱۴:۲۳
گزارش تخلف

سلام

نظر آقای نجفی و آقای هویت به نظرم دوروی یک سکه است

هر کدوم از ما چیزی از جامعه آماری اطرافمون لمس میکنیم ک الزاما صد در صد اشتباه یا درست نیست.

به قول امیرالمومنین هر کسی قسمتی از حقیقت رو در اختیار داره(نقل به مضمون)

به شخصه واقعا واقعا و وافعا از دست خواستگاری های فانتزی و سینمایی خسته شدم.

پسرا رسما خیلییی هاشون شبیه بازیگرها حرف میزنن و به طرز عحیبی بی نقص جلوه میکنن، مذهبی تر ها و بی شیله پیله تر ها هم ک رسما کاملا مشخصه از تمام دخترها وحشت دارن و بهشون بدبینن مگر خلافش ثابت بشه،

از دخترخانم ها حرفی نمیزنم چون آقایون تو پست های مختلف قبلی از خجالتشون دراومدن...(وابستگی یا دلزدگی ، حد وسط نداریم)

چیزی ک تو این واویلا سرا به نظرم میرسه این هست ک هر کدوم از ما مجردها به سهم خودمون به خودمون و وجدانمون قول بدیم عقده ها و تله های روحی مون رو بشناسیم و روی اونا کار کنیم تا کمتر به بقیه زخم بزنیم

شجاع باشیم و خود خودمون رو عرضه کنیم. شما رو به خدا بیاید از یه جایی شروع کنیم و همش منتظر دولت و هر جای دیگه ای نباشیم.

به امید خدا

جدیدترین نظرات - برو بالا - آخرین نظر - اولین نظر

خانواده برتر

مشورت در قالب پرسش و پاسخ در مورد ازدواج و مدیریت خانواده

برای شناخت، یک جلسه خواستگاری بهتره از چند سال دوستی است