خانواده برتر

به آقای نجفی

سلام بله فرمایشتون درسته. اینجا شاید محل مناسبی برای نتیجه گیری در مورد مشکلات ازدواج نباشه.

ولی همون‌طور که گفتم کسی در اطرافیانم از ازدواجش راضی نیست. البته شاید فقط به ما اینطوری میگن و زندگی شون مشکلات بزرگی نداشته باشه.

بخاطر همین تنها جایی که بنظرم می‌رسید اینجا بود.

باز ممنون میشم اگه شما در این زمینه به بنده کمک کنید مثلا اگه کتاب یا افرادی در این مورد هستن معرفی کنید.

بازم ممنونم 

عنوان: علت عدم حمایت آقایون و یا خانم ها از همسرشون زمان بیماری همسرش.

سلام

اولش بگم که من قصد قضاوت آقایون یا خانم ها رو ندارم و این مورد واقعا برام سوال شده و فقط می‌خوام علتش رو بدونم.

واقعیتش من تو بیمارستان افراد زیادی رو میبینم که بخاطر یه مریضی مزمن و طولانی مدت بستری میشن بعد یه مدت دیگه همسرشون مثل قبل ازش مراقبت نمیکنه. منظورم مراقبت خاص نیست ها بلکه بعضی وقتا حتی بهش سر نمیزنه. و این مورد بیشتر از طرف آقایون هست. البته می‌دونم ممکنه از طرف خانم هم اتفاق بیافتد. ولی من بیشتر از طرف آقایون دیدم.

میدونم که بعد یه مدت همه از آدم خسته میشن ولی وقتی دو نفر با هم ازدواج میکنند میگن روزهای خوب و بد با هم هستیم. ولی در واقعیت این اتفاق کمتر می افته.

بالاخره این دو نفر کلی روز خوش با هم داشتن پس چرا الان که اتفاقا بیشتر به حمایت هم نیاز دارن شانه خالی می‌کنند.

علتش چیه واقعا ؟

بخاطر اینکه خانم دیگه مثل قبل نمیتونه به خودش برسه؟

بخاطر اینکه خانم دیگه نمیتونه مثل قبل آقاش رو راضی کنه؟ و همینطور در مورد آقا؟ یا چی؟

مثلاً ما یه مریض داریم که خیلی خانم مهربونیه و دیگه نمیتونه حرکت کنه و زخم اینا گرفته و دفعه اول که بستری بود همسرش زیاد بهش سر می‌زد ولی این دفعه یه ماهه بستری شده ولی همسرش فقط یه بار اومده پیشش. بحث کار داشتن و اینا هم نیست. و دخترانش میگن بابام باهاش اختلاف داره.

فقط این یه مورد نیست ها کلی از اینا دیدم.

حالا اینکه بچه های طرف ولش میکنن تو بیمارستان و اصلا بهش سر نمیزنن میشه یه جوری توجیح کرد ولی من نمیتونم این رو توجیه کنم. همسر آدم یه جورایی میشه نزدیک ترین آدم بهش.

پس چرا تو این زمانها تنهاش میذاره؟

میدونم آدم نباید به کسی وابسته باشه و رو پای خودش بایسته ولی این مورد واقعا اذیت کننده هست.

البته میگم می‌دونم خانم ها هم ممکنه همچین کاری کنند ولی من بیشتر آقایون رو دیدم. من الان بحثم آقا یا خانم نیست.‌

بحثم اینه چرا باید همسر آدم چه آقا چه خانم اینکار رو بکنه؟

واقعا دلیل خاصی از نظر شما داره؟

من نتونستم دلیلی به جز این پیدا کنم که مثلا ممکنه همسر من به من بگه من همیشه دوست دارم و هیچ وقت تنهات نمی‌ذارم ولی این حرفاش از ته دل نباشه. و در واقع آدم تا آخر عمر تو یه رابطه دروغکی که به یه بیماری بنده داره زندگی می‌کنه.

یا واقعا دلیل دیگه ای داره؟

اگه این باشه آیا از انسانیت به دور نیست؟

یا اگه دلیلش این نیست. پس چیه؟

سلام و عرض احترام خدمت تمامی کاربران عزیز سایت، بنده پسری هستم ۲۴ ساله، داستان من از اونجایی شروع میشه که سال ها پیش وقتی که تازه وارد دبیرستان شده بودم و به عبارتی همون سال هایی که باید انتخاب رشته میکردم بنابر تنش های روحی و خانوادگی و همچنین کوتاهی خودم بشدت افت تحصیلی داشتم، به طوری که در آخر سال وقتی برگه هدایت تحصیلی دبیرستان رو گرفتم هیچ رشته ی مناسبی رو مجاز به ثبت نام نبودم و به ناچار و عدم آگاهی خودم و همچنین نبود فرد راهنما و دلسوز در زندگیم وارد رشته ای شدم که بعدا فهمیدم هیچ توانایی و اراده ای در خوندنش ندارم، چون رشته ای بود که سرشار از ریاضیات و فیزیک بود و من از پایه در ریاضیات مشکل اساسی داشتم و ازش متنفر بودم، اینجا بود که نه راه پس داشتم و نه راه پیش، چون بنابر قوانین آموزش و پرورش نه مجاز به تغییر رشته بودم و نه میتونستم رشته ای که بهم تحمیل شده رو بخونم چون وحشتناک سخت بود و منی که هیچ صنمی با این رشته نداشتم!

همین قضایا باعث شد تا در امتحانات سال آخر چندین درس رو تجدید بشم و با وجود اینکه بارها و بار ها امتحان دادم اما در آخر حتی موفق به گرفتن دیپلمم نشدم و عملا به طرز خیلی بی رحمانه و ناراحت کننده ای از درس و تحصیل تَرد شدم.

بعد از تمام شدن دبیرستان و دوران مدرسه و ناکام ماندن بسیار ناراحت کننده ام در تحصیل، شاگردی در کار های زیادی رو به اجبار انجام دادم، از جمله: کابینت سازی، نصب آسانسور، نصب کاغذ دیواری، گچکاری و و و... اما از لحاظ روحی در هیچکدام از این کار ها دوام نمیاوردم و بعد از چند ماه مجبور به ترک آن میشدم، چون احساس میکردم هیچ سنخیتی با این کار ها ندارم و با روحیه ام سازگار نیست. همیشه از کودکی در رویاهایم تصورم از شغل آینده ام یک شغل پشت میزی راحت و بدون دغدغه، بدون جنگ اعصاب و به دور از سر و کله زدن با مردم بود اما چیزی که در شغل آزاد با آن مواجه میشدم کاملا بر خلاف این تصور بود...

الان که 24 سال سن دارم به قدری بابت گذشته پشیمان و ناراحت هستم که وصفش در قالب کلمات و جملات غیر ممکنه برام، از لحاظ روحی بشدت افسرده  و ناراحت هستم و حس میکنم در قعر جهنمی افتادم که نه راه پس دارم و نه راه پیش، احساس میکنم بخاطر شکست در درس و تحصیل، شغل های به اصطلاح پشت میزی و کارمندی رو از دست دادم و از سوی دیگه حالا که گزینه ای جز انتخاب شغل آزاد و کار های فنی برایم باقی نمانده، میبینم که کار های آزاد هم با روحیه ام سازگار نیست و فرسنگ ها فاصله داره با اون چیزی که از بچگی تا حالا تصورش را داشتم و همین باعث شده چند ساله در برزخی باقی بمونم که تلخی و عذابش همیشه باهامه و تا مغز استخونم رو میسوزونه...

وقتی فکر میکنم با وجود اینکه از دار دنیا عملا هیچی نداشتیم و پدرم با کارگری و بدبختی منو بزرگ کرد و منم درس نخوندم تا به جایی برسم و ذره ای از فقر و مشکلاتم جبران بشه از پشیمونی ذره ذره نابود میشم، هر کاری میکنم نمیتونم با خودم کنار بیام و خودمو ببخشم.

الان سوال اصلی ام اینه که آیا تصمیم به درس خوندن اون هم در این سن منطقی و عملی هستش و بعد از اتمام دانشگاه به یک شغل به اصطلاح پشت میزی و کارمندی میرسم؟ چون الان 24 سال سن دارم و بنا بر قوانین برای کنکور دادن یا رفتن به دانشگاه حتما باید خدمت سربازی برم و بعد از اتمام سربازی یعنی در سن 26 سالگی مجاز به رفتن دانشگاه میشم و چهار سال هم باید در دانشگاه تحصیل کنم تا درسم تموم بشه و اون موقع 30 سالم میشه و اگه بنا به هر دلیلی نتونم استخدام بشم و به یک شغل معقول برسم عملا تمام زندگی رو باختم. در ضمن این رو هم بگم که سطح و توانایی درس خوندنم در حد معمولی و متوسط هستش و چون چند ساله از درس و کتاب دور بودم پتانسیل زیادی ندارم.

همیشه وقتی تو زندگیم نیاز به راهنمایی و مشورت بزرگتر و با تجربه تر از خودم رو داشتم، جوری جوابم رو میدادن و جوری راهنمایی میکردن که بیشتر تو شک و تردید میرفتم و جواب صریح و روشنی نمیگرفتم که مثلا بگن فلان کار و فلان مسیر به احتمال خیلی زیاد به نتیجه میرسه یا فلان کار به احتمال خیلی زیاد به نتیجه نمیرسه.
حالا من از شما بزرگواران طلب میکنم تا به جای راهنما و خیر خواهی که هرگز در زندگی نداشتم بهم بگین با توجه به اینکه برای تحصیل با مشکلات خیلی جدی روبرو هستم و از لحاظ روحی هم با شغل های آزاد همسو نیستم و با روحیم سازگار نیست،چکار باید بکنم در این شرایط؟ لطفا یک راه و یک مسیر قاطعانه بهم بگین چون باور بفرمایید اینجا تنها جاییه که سراغ داشتم تا مشکلمو مطرح کنم و در زندگی خودم مطلقا هیچ کسی رو ندارم که راهنماییم کنه.

با تشکر از همه عزیزان

عنوان: در ۲۴ سالگی بین دو راهی تحصیل و انتخاب شغل آزاد بلاتکلیف مانده ام

عنوان: خواستگاری ک همیشه آنلاین هست

نامزدی دارم که شغل آزاد داره و کار و درآمدش خوبه ولی توی شبکه های اجتماعی داخلی همیشه آنلاین هست. نمیدونم ناشی از وسواس هست یا چی؟ خیلی رو مخمه

عنوان : خانوادم دارن باعث نابودی من میشن

سلام 

چیزایی که میخوام بنویسم بیشتر درد دله نمیدونم آقای نجفی تایید کنن یا نه

من پسری هستم در آستانه ی 28 سالگی،همیشه دوس داشتم زود ازدواج کنم

ولی به خاطر شرایط سخت اقتصادی مقدور نبود ولی دیگه این شرایط رو تا بعد 25

سالگی نمیتونستم تصور کنم که بعدشم مجرد باشم.

تو سن 19 سالگی با فردی اشنا شدم که خیلی هم دیگه رو دوس داشتیم و کاملا 

از خونواده ی مذهبی بودن ولی حاظر بودن تا شرایط من مهیا  بشه صبر کنن 

منم برای اینکه زیاد منتظرشون نزارم درسمو ول کردم و رفتم سربازی و برگردمو شروع کنم 

به کار کردن ولی از همون اول با مخالفت شدید خونوادم رو به رو بودم که خیلی از لحاظ روحی

بهم آسیب میزد تا جایی که ادامه ی رابطمونو تو همون سربازی صلاح ندونستیم

و من موندمو شرایط  سخت سربازی که  باعث شد کمی دچار افسردگی بشم ...

 بعد از سربازی شروع کردم به کار کردن ولی بنا به دلایلی تو کارم دچار مشکل شدم

(عدم پرداخت حقوق ) تصمیم گرفتم درسمو ادامه بدم ...

تا اینکه بعد مدتی با فردی آشنا شدم که از لحاظ ظاهری و خانواده متوسط بودن

ولی برای من مهم تر درک و اخلاق و نوع تفکر بود که ایشون واقعا برای من با ارزش بودن

حدود دو ماهی با هم آشنا شدیم و من برای اینکه با خونوادم آشنا کنم با یکی از اعضای 

خانوادم یه تایمی رو برای قرار گذاشتیم تا هم دیگه رو ببینن...

ولی بعد اینکه همدیگه رو دیدن خونوادم با لحنی تند باهاشون برخورد کردن 

و حتی با من که ...

خیلی دلم شکست جوری رفتار شد که من حتی اگه دوست داشتم باهاشون ادامه بدم

امکان ادامه رو ازم گرفتن و ایشون رفتن و باز من موندمو تنهایی و حس شرمندگی 

به خونوادم گفتم من دوس دارم ازدواج کنم حالا که به انتخاب های من ارزش قائل نیستین

خودتون برای من پیدا کنین ولی انگار نه انگار فقط بهونشون این بود که  حالا درستو تموم کن

و یه کار خوب با در آمد بالا پیدا کن هر چند من در آمد داشتم هرچند زیاد نبود ولی بود

شاید برای خیلیا سوال باشه چرا تو این شرایط بد اقتصادی میخوای ازدواج کنی

من آدم زیاد اجتماعی نیستم و دوستای زیاد و صمیمی ندارم و همیشه تنهام چون همیشه

به فکر کارامم حتی علاقه ای به مسافرت با خونواده ندارم

من صبر کردم و هیچ حرکتی از سمت خونوادم ندیدم این بی تفاوتی باعث شد من کمی مریض 

بشم و الانم دارم دارو میخورم چند روز پیش مادرم بهم گف الان پسرای 35 36 ساله موندن

تو میخوای ازدواج کنی خودتو به درد سر بندازی برو تو هم مثه اونا عشق و حال کن...

این یعنی ما واست قدمی بر نمیداریم

به نظرتون من باید چیکار کنم منم بشم مثه بعضیا که حد و مرز ندارن؟؟

شرایط روحی همه مگه مثل همه؟

واقعا با این حرفا و کارا دارن منو نابود میکنن

ممنون میشم اگه راهنماییم کنین

عنوان: آیا کم کاری تیروئید در مردان باعث ناباروری می شود؟
اگر مردی کم کاری تیرویید داشته باشد و با قرص کنترل کرده است. آیا لازم هست قبل ازدواج برای بررسی باروری آزمایش اسپرم بدهد؟ چون شنیده ام مردان با کم کاری تیرویید ممکن هست با مشکل باروری مواجه شوند
در خانواده مشکل باروری ندارند. سخته بگم این آزمایش رو بدن. آیا لازم هست بخوام ؟

یک سوال از خانوما 

فک کنین از یک آقا پسری خوشتون اومد و مستقیم بهش چیزی نگفتین ولی حرکات و رفتار شما زیاد واضح و تابلو شده عمدی یا غیر عمدی و بعد پسره فهمیده حستون رو و به روتون آورده اپ اون لحظه تایید میکنید یا چون مسئله نجابت یا غرور یا حیا و هرچیه.... انکار میکنید ؟ 

سلام آقای نجفی روزتون بخیر ، بله کاملا حق باشماست مرسی ک وقت گذاشتین و سوالمو اصلاح و پست کردین 🙏🌱

رشته کامپیوتر یا مکانیک؟

سلام من امثال نتایج اومده و احتمالا کامپیوتر و مکانیک تبریز بتونم قبول بشم سوالم اینه کدومش برم؟

یکی از اشناها حرف از نظام مهندسی که از مکانیک میشع گرفت میزد و من رو ترغیب میکرد از این طرف بازار کار کامپیوتر داغ هست و نمیدونم کدوم برم!

علاقه هم به جفتش یه جورایی دارم

هدف اصلیم هم مهاجرت هست که با جفتش میشه رفت فقط کامپیوتر رقابت سختتر هست اگه کسی نکته خاصی راجب شرایط کاری در ایران و شرایط اپلای و ... داشت ممنون میشم کامنت بزارن

سلام

آقا هستم ۲۰ سالمه 

پارسال یکی از رشته های خوب تجربی واسه دانشگاه قبول شدم و به اصرار خونوادم رفتم وگرنه خودم خیلی تلاش کردم که باز پشت کنکور بمونم ولی نزاشتن

مشکل من به خاطر ظاهرمه که جمجمه بزرگی دارم و هرجا میرم نگاه سنگین مردم رو حس میکنم که روی سرم زوم میکنن

ارتفاع سرم ۲۰.۵ سانته و دورش هم ۵۹ میخوام از دانشگاه انصراف بدم 

کسی هست بتونه راهنماییم کنه چجوری با خودم کنار بیام؟؟

از سال کنکورم تا الان خیلی افسرده و گوشه گیر شدم شدم😔😔😔

آقای نجفی هرچند موضوع یکم عجیبه ولی لطفا تایید کنید.بعدش هم بهم لطف کنید بگید چطور باید جواب بقیه رو بخونم

با سلام خدمت کاربران گرامی سایت

عنوان پیشنهادی برای کار و درامد بیشتر به تهران مهاجرت کنم؟
من حسین ۲۴ ساله دیپلمه  و دارای کارت پایان خدمت سربازی و   یکی از شهرهای استان لرستان زندگی میکنم با حقوق ماهی ۸ میلیون تومن بدون بیمه یک کارگاه قنادی کار میکنم
چند روز پیش آگهی های کار دیوار شهر تهران را دیدم پیک موتوری تهران بدون بیمه زده ماهی ۱۷ میلیون یا کارگر کارخانه با بیمه ماهی ۱۴ میلیون به بالا
در حالی که شهر ما جای خوب به کارگر کارخانه همون ماهی ۸ میلیون را میدن فقط با بیمه یا به مدیر خط تولید یا مدیر مسئول امور مالی ماهی ۱۰ میلیون با بیمه میدن
یعنی درآمد کار تو تهران از شهری که زندگی میکنم بیشتره

کارگری سر میدون یا روزمزدی ساختمان از یکی شنیدم تهران کارگر ساختمانی روزی ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومن اما شهر من روزی ۳۰۰ هزار تومن به کارگر ساختمانی میدن
یا شنیدم راننده اسنپ تهران روزی ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومن کار می‌کنه
من مجرد هستم و همراه خانواده تو خونه پدری زندگی میکنم  ماشین پژو جی ال ایکس و موتورسیکلت دارم حساب کردم اگه ماشین ام را بفروشم پول اجاره خانه تهران جور میشه البته با این پول پیش من اجاره تهران ماهی حداقل ۵ میلیون هست به بالا  که بازم با کسر اجاره خانه
پیک موتوری بشم ماهی ۱۲ میلیون تومن بدون بیمه
کارگر کارخانه بشم میشه ماهی ۹ میلیون تومن با بیمه که از ماهی ۸ میلیون بدون بیمه که من کار میکنم بیشتره
نظر شما درباره مهاجرت به تهران برای کار و درآمد بیشتر چیه ؟
شما تا حالا تجربه مهاجرت به تهران برای کار را داشتید ؟
اگه میشه راهنمایی ام کنید

اقای نجفی میدونم چند تا سوال مشابه پرسیده شده اما من شرایط ام خاصه اگه میشه سوالم را تایید کنید.

سلام روزتون بخیر

سوالی داشتم ممنون میشم هرکس میتونه راهنمایی کنه

دخترم ۱۸ سالشه وامسال کنکور داد از چند ماه قبل ار کنکور به صورت خیلی جدی میگه که قصد مهاجرت داره

ما هیچ کس رو در هیچ کشوری نداریم یعنی آشنا یا دوست یا فامیلی نداریم جایی که حداقل یه کم راهنمایی بگیریم

نظر شما چیه؟ باهاش همراه بشیم که بتونه مهاجرت کنه؟ یا مخالفت کنیم تا کم کم از سرش بیفته؟ مهاجرت چه مزایا ومعایبی میتونه برای دختر۱۸ ساله داشته باشه؟

هر کمک وراهنمایی که درباره مهاجرت میتونید بدید ممنونتون میشم

باتشکر

سلام

عنوان:پیراپزشکی یا فرهنگیان

اگر شما پرستاری هوشبری فرهنگیان و بی هوشی رو بتونید قبول بشید کدومو انتخاب میکنید؟

لطفا کسایی که تجربه دارن هم یکم درمورد شغلشون صحبت کنن...دلیل انتخابتون؟

اینکه اگه برگردید دوباره انتخابش میکنید؟

من به همشون علاقه دارم ولی به پیراپزشکی خیلی بیشتر ولی تجارب بقیه منو دودل کرده.

سلام خسته نباشید و خدا قوت خدمت کشاورزان عزیز 

من امسال اومدم تو یه استان دیگه قبلا گندم آبی کشت میکردم اما اینجا زمین ها دیم هست میخواستم بدونم آیا گندم دیم مثل آبی سود داره یا نه 

چون شنیدم میگن همش ضرره اگه دیم باشه

امروز که داشتم خبر ها رو می خوندم با یه ویدیو مواجه شدم که خبرگزاری رکنا منتشر کرده. ویدیویی از جشن دورهمی رتبه های برتر کنکور. تو مصاحبه ازشون می پرسه تا حالا به مهاجرت فکر کردن. نکته تکان دهنده ای که منو به شدت متاثر کرد این بود که همگی تاکید داشتن که قصد مهاجرت دارن و حتی کشور ها و دانشگاه های مقصد رو هم  انتخاب کردن. خب من می دونستم که خیلی از جوون ها قصد مهاجرت دارن اما اطلاع نداشتم در این سطح وضع خرابه! خب من نگرانم حالا با این وضع که کشور داره از نخبه خالی میشه در آینده وضع چطور میشه؟ کی قراره ایران رو بسازه؟ خب از یک طرف هم بهشون حق میدم. هیچ دلیلی ندارن که اینجا بمونن. یه نگاه به خودم که می ندازم می بینم به هیچ کدام از چیزهایی که میخواستم نرسیدم. هر روز کارم شده تماشای ماشین های روز دنیا که تو تموم کشور ها خریدشون عادیه اما تو ایران حسرته. هر روز فکر می کنم که وقتی نوجوان بودم آرزو داشتم برم کشورهای مختلف رو ببینم اما الان که چهل سالم شده حتی دیگه به سفر خارجی احتمال هم نمی دم برم. به جوون ها حق میدم مهاجرت کنن. تو این کشور هیچ دلیلی برای شادی ندارن. حتی یک گوشی محبوب هم تو ایران داشتنش ممنوعه. می دونید که واسه نسل جدید آیفون چقدر مقدسه و ظاهرا آیفون 14 و مدل های بعدی برای همیشه تو ایران ممنوع شده. حالا می خواستم نظر شما رو بدونم. به نظر شما آینده ایران کشوری که از نخبه ها و استعداد ها داره خالی میشه چی میشه؟ شما هم نگران هستید. لینک ویدیو رو زیر میزارم لطفا مدیر محترم بصورت ویدیو تو مطلب قرار بدید

https://www.rokna.net/fa/tiny/news-921065

سلام 

به حسین آقا 

دوست عزیز اینکه میگین تو تهران در آمد بیشتری میتونین داشته باشید، شاید بتونید، ولی به همون نسبت هزینه هاش هم بیشتر و سرسام آوره 

به آگهی ها هم زیاد دلخوش نباشید اکثرا تبلیغاته

شما میگین اگر ماشینمو بفروشم میتونم یه خونه رهن کنم، الان میتونین رهن کنید ولی سر سال باید دوباره همون مقدار یا یکم کمتر ویا بیشتر بزارین رو پول پیش خونه، میدونید تهیه کنید 

یا میگین پیک موتوری ماهی ۱۷ میلیون این مال بهترین پیک کاریشونه، موقعی که بازار کساد باشه ماهی به ۷ یا ۸ تومن هم میرسه 

بعد به مخاطره بودنش فکر کردین؟

اگر خدای ناکرده یه تصادف داشته باشید ممکنه براتون جبران ناپذیر باشه 

به دلتنگی هاش و دوری از خانواده فکر کردین

به نظر من سعی کنید تو همون کاری که مشغول هستید اگر بهش علاقه دارید دل به کار بدین و تمام فوت و فن کارتون را یاد بگیرین و استاد کار بشین 

تو این مدت هم پس اندازتون رو بیشتر کنید با پول همون ماشینی که میخوای برای پول پیش خونه بدین ، می تونید یه کارگاه قنادی بزنید و خودتون کارفرما بشین 

شما الان چون پیش خانواده هستین در گیر اجاره خونه و مخارج زندگی نیستید. این پوئن خیلی خوبیه که بتوانید پول بیشتری پس انداز کنید 

اگر مستقل بودید کل حقوقتون رو باید صرف هزینه های روزمره میکردید و هیچ پس اندازی براتون نمیموند 

تو هر شغلی اگر پشتکار و ممارست داشته باشید و برای خودت هدف تعیین کنید مطمئنا موفق میشی 

اونچه که به ذهن من کمترین می رسید و تجربه اندکی که داشتم سعی کردم در اختیارتون بزارم 

انشا الله دوستان راهنمایی بهتری براتون داشته باشن 

موفق باشید 

منو یاد چندسال پیش که تازه با قانون جذب واینا آشنا شده بودم انداختی،حتی یک دوره شرکت کردم اسمش جذب جفت روحی بود، ببین اینا همه اش دکان هست! اوایل که با قانون جذب آشنا شدم از نظر اعتقاداتم بهم ضربه زد،مثلا تا قبل از اون اگر به چیزی نرسیده بودم میگفتم من توکل کردم به خدا و حتما به صلاحم نبوده که نداده،ولی وقتی با قانون جذب آشنا شدم دچار یک نوع سردرگمی وگیجی در بحث توکل و خواست خداوند در زندگیم دچار شدم،میگفتم یعنی اگر من اونموقع میدونستم میشد که جذب کنم  الان اینهمه زندگیم به هم ریخته نبود؟؟ خیلی بد بود،تا اینکه سال ها گذشت و دیدم نه بابا اون قانون جذبی که میگن اونطوری ها هم نیست! ما مانند های خودمون رو جذب میکنیم یعنی برای رسیدن به هرچیزی باید شبیه اش باشی، یادمه وقتی رفته بودم دانشگاه همون اول بایکسری از آدمهایی که شبیه خودم بودن می‌تونستم ارتباط برقرار کنم و باهاشون راحت بودم که اونها هم مثل من ساده بودن،با بعضی ها اصلا نمی‌تونستم وباهاشون راحت نبودم ،به نظرم قانون جذب یه چیزی شبیه همین چیزهاست،نه اینکه بشینی فکر کنی و به دستش بیاری!! 

درمورد اون دوره آنلاین جذب جفت روحی هم شبیه قانون جذب بود تا جایی که یادمه،البته می‌دونی بیشتر مثل شبیه پاکسازی بود یکسری جلسه اش یادمه مثلا خاطرات منفی رو‌مینوشتی بعد میسوزوندی خاکسترشو میریختیدتو سینک ظرفشویی،

به نظرم چیزی به اسم جفت روحی وجود نداره،خودتونو سرکار نذارید،ولی آموزش هایی به اسم خودسازی وعزت نفس و اعتماد به نفس اگر با استاد خوب بگیرید عالی هست و از این مسیر اشتباه شمارو نجات میده!!

هدف آفرینش انسان که ازدواج نیست! و از همون اول دوتا نامحرم نمیتونن جفت روحی باشن،ما جدا جدا آفریده شدیم و به کسی وابسته نیستیم هدف تعالی هست! این تفکرات باعث میشه از تعالی خودت دور بشی و بری دنبال نامحرم که جفت روحی پیدا کنی؟؟  خدا مارو خلق کرده وهیچ جا اینجور مطالبی گفته نشده! خودتونو سرگردان نکنید!

به هانیه 

سلام 

من و همسرم دقیقا دقیقا متولد یک روز و یک ماه خاص اما در سالهای مختلف هستیم...در ظاهر٫ طبع بدن٫ اخلاق٫ علاقمندی به طبیعت٫ موسیقی٫ بچه ٫خدا٫ خانواده و حتی گروه خونی کاملا یکسان با اندکی تفاوت سلیقه و نه عقیده هستیم ...همزمان می تونیم از دو مکان متفاوت و دور از هم  به یه موضوع مشترک فکر کنیم و از فکر هم  بدون بیان و اظهار آگاه هستیم...

به نظر من این جفت روحی ه ....جفت های روحی در آغاز آفرینش یکی هستند بنا به مصلحت و هدفی که براشون تعریف شده به دو نیم تقسیم می شوند و تصمیم می گیرند در چه زمانی در چه کالبدی  قرار بگیرند..

سلام

راجع به وارد رابطه شدن با دختر سنتی احتیاج به مشورت دارم.

بنده شغلم برنامه نویس هست 24 سالمه , سربازی نرفتم هنوز لیسانس هم به این زودیا نمیگیرم.

دختر خانومی که باهاش 1 ماهه وارد رابطه شدم 23 سالشه دانشجوی ارشد هست. ایشون گفتند که من اولین موردی هستم که باهاش وارد دوستی شدن ولی محدودیت زیاد دارن یعنی تاحالا دست هم رو نگرفتیم من با این موضوع مشکلی ندارم ولی من اصلا دبد خوبی نسبت به ازدواج سنتی ندارم و بنظرم مناسب این نوع ازدواج نیستم. ایشون میگن تا حالا خواستگار زیاد داشتن ولی به هیچکدوم حس خاصی که به من دارن رو نداشتن. منم ایشون رو دوست دارم ولی ایشون مثل من جاه طلبی خاصی ندارن و بیشتر اهل قناعت هستند. به من گفتند تا 1 سال دیگه حدودا حتما باید برم خواستگاریشون .

ما توی این 1 ماه بهم ابراز علاقه کلامی کردیم ولی ایشون هی بحث ازدواج رو پیش میکشن با اینکه میدونن من اصلا شرایط مالی مناسب ندارم و میگن ساده برگزار میکنیم . منم کلا مخالف ازدواج نیستم ولی زودتر از 29 سالگی اصلا نمیتونم و به ایشون هم گفتم . بیشتر برنامم روی مهاجرت هست و ایشونم گفتن مشکلی ندارن و روحیه شون خیلی امروزی نیست و نگرانم که نتونن با من بسازن .

فکر میکنم ایشون بیشتر مناسب یه پسر مذهبی و دارای شغل دولتی و نزدیک به مردان قدیمی مناسبشونه من کلا شبیه اون مردا نیستم.

من باید الان چجوری بهشون بگم که فقط آشنا بشیم و خیلی روی ازدواج با من حساب نکنن؟ دوس دارم باهاش ازدواج کنم فقط شک دارم که بتونم.

به بی نام

سلام

اگه براتون مقدوره یه اسمی بزارین واسه نظراتتون راحتتر بتونیم تبادل نظر داشته باشیم،ممنون 

اعتقاد به هر چیزی باید انقدر محکم و عمیق باشه که با یه تلنگری به هم نریزه ،مثل اعتقاد به خدا 

فرمودین قبل از کلاسهای جذب به خدا توکل میکردم و چیزی که نمی داد فکر میکردم بع صلاحم نبوده

اما خداوند مصلحت دونست برای همه ی ماها جفت افریده ،در قران با این عنوان ،برای شما از جنس خودتان همسرانی افریدیم تا به ارامش برسید 

همون که در کلاسهای قانون جذب اگه چیزی رو جذب نمیکردیم همون برمی گرده به مصلحت خدا 

اگر قاعده طبیعی زندگی ازدواج نبود ادامه ی نسل منقرض شده بود 

در مورد کلاسهای قانون جذب ،دعا هم چیزی شبیه به اونه

منتها ما جفت روحیمون و پیدا نخواهیم کرد تا خودمون و نشناسیم

پاکسازی ،عزت نفس واعتماد به نفس ...همگی برمیگرده به خودشناسی 

ما قرار نیست جفت روحیمون و جذب کنیم ،

کائنات اون و سر راهمون قرار میده ،چه بسا بارها با جفت روحیمون ملاقات داشتیم اما چون به خودشناسی کامل نرسیدیم ارتعاش به وجود نیومده واز جفتمون دور شدیم 

رسیدن به جفت روحی صرفا دنبال نامحرم افتادن نیست ،

چه بسا (همه قبل ازدواج نامحرمیم که با ازدواج محرم میشیم)این قاعده جفت روحی نیست 

جفت روحی اگه به هم برسن تفاوتها و شباهت ها یی با هم دارن منتها تکمیل کننده ی همند عین قطعات یه پازل ،در عین حال که زیاد شبیه هم نیستن اما اگه جفت بشن همو تکمیل می کنن،

در کنار جفت روحی ما به ارامش میرسیم (طبق ایات قرانی)

به فرشته آبی ...

تبریک میگم عزیزم 

به احتمال بسیار زیاد شما جفت روحی واقعیتون و پیدا کردین 

عنوان: پایان غم انگیز فرهنگ ایرانی-اسلامی

فرهنگ دارای مشتقات زیادی است. قصد ندارم مانند دروس تعلیمات اجتماعی دوران دبیرستان به نوشتن این مقاله بپردازم. بیشتر تمایل دارم روی موضوعات خاصی متمرکز شوم. ابتدا مقاله را با یک بیت شعر آغاز می‌کنم.

با ادب باش که تکلیف جوانان ادب است/ فرق ما بین بنی آدم و حیوان ادب است

بنده انسانی بسیار حساس به نظم، ادب و احترام هستم. و حساسیت بنده سبب شد تا این مقاله را برای شما بنویسم. چندی پیش در فضای مجازی یک ویدئو از دو کودک شش ساله – شاید هم کوچکتر – دیدم که در حال فحش دادن و ناسزا گفتن به عده‌ای کودک هم سن و سال خودشان هستند. کلمات و عباراتی که در آن ویدئو استفاده شده بود آنقدر رکیک و زننده بودند که نتوانستم آن را تا آخر نگاه کنم. خودِ من آن فحش‌ها را در سن پانزده سالگی آموختم منتها با این نیت که به هیچ روی از آنها استفاده نکنم.

در میان آدم‌های هم سن و سال من (در محدودۀ بیست سال)، فحش دادن و ناسزا گفتن به یک اصل تبدیل شده است. به هنگامی که از کنار عده‌ای جوان هم سن و سال خودم رد می‌شوم و به مکالمات آنها گوش می‌کنم، از هر ده کلمه، هشت کلمه فحش و ناسزا می‌شنوم. البته این ناسزا گویی صرفاً با نیت طنز و شیرین بیانی میان دوستان رواج پیدا کرده و آن اشخاص واقعاً قصد توهین به یکدیگر را ندارند؛ اما چرا؟ بنده نه تنها در تاریخ کهن، بلکه در تاریخ معاصر نیز به هیچ عنوان این حجم از ناسزا گویی را درمکالمات عادی مردم ندیدم. البته، این موضوع فقط برای جوانان نیست بلکه احساس میکنم مقصر خانواده‌هایی هستند که آنها را تربیت کرده‌اند. بعلاوه، ممکن است خانواده‌ها آنقدر مقصر نباشند اما نقش مؤثری در روند رشد فکری فرزندانشان دارند.

قصد ندارم در مورد ریشه یابی این فرهنگ غلط ناسزاگویی صحبت کنم اما واقعاً چرا؟ چرا دو انسان نمی‌توانند در نهایت ادب با یکدیگر صحبت کنند؟ از دست من کاری بر نمی‌آید و حتی کاری هم نمی‌توان برای جوانان و مردم مسن‌تر از آنان کرد. اما از خانواده‌های عزیز خواهش می‌کنم به هیچ عنوان جلوی فرزندانتان فحش ندهید؛ اگر احساس می‌کنید بچۀ فایل بی‌ادب است، فرزندتان را در کنار او رها نکنید تا در فاصله رفت و برگشت از یک میهمانی ساده، فرزندتان کلی فحش و ناسزا یاد گرفته باشد. اگر واقعاً در این باره کاری از دستتان بر نمی‌آید، به فرزندتان توضیح بدهید که این کلمات و فحش‌ها نباید استفاده شود و او نباید آنها را به زبان بیاورد. در مکالمات روزمرۀتان هم سعی کنید با احترام و نهایت ادب معاشرت کنید، فرزندتان این رفتارها را می‌بیند و از شما الگو می‌گیرد.

و اما موضوع بعدی، متأسفانه نتوانستم در این مورد شعری پیدا کنم چون در آن دوره اصلاً چنین چیزی وجود نداشته که در مورد آن شعری نوشته شود؛ و آن هم، انحراف کودکان و نوجوانان است. مشخصاً منظور بنده از واژه "انحراف"، انحراف جنسی است. در این باره، بنده صد درصد خانواده را مقصر می‌دانم چرا که همه چیز در این زمینه تحت کنترل آنان است. بنده موارد زیادی از همین انحراف را در کودکان دیده‌ام که از بیان آنها شرم وکراهت دارم. خانواده‌های عزیز، منشأ انحرافات جنسی در کودکان توسط "دیدن" آغاز می‌شود. ترجیحاً برای فرزندانتان تا سن پانزده سالگی تلفن هوشمند نخرید. به کودکان دسترسی اینترنت ندهید یا اگر می‌دهید روی تاریخچه جستوجوهای فرزندانتان کنترل داشته باشید. فرزند شما هرچقدر هم در مدرسه توسط بچه‌های دیگر به دیدن تصاویر مستهجن تحریک شود، تا به او دسترسی داده نشود هیچ کاری نمی‌تواند بکند، چراکه هنوز تصویر واقعی‌ای از آن در ذهن ندارد و سعی می‌کند در تصوراتش چیزی بسازد که در واقعیت درست نیست و این مورد بسیار بهتر از آن است که به آنها در واقعیت دسترسی داشته باشد. تعلیماتی که مربوط به مسائل جنسی می‌شود را نیز در دوران کودکی به فرزندتان یاد ندهید. اکثر آنها در کتب دبیرستان نوشته شده است و در آن مرحله می‌توانید آنها را به اندازۀ نیاز آگاه کنید.

موارد بیشتری وجود دارد که ربطی به سن و سال ندارد و واقعاً نشان می‌دهد فرهنگ ایرانی-اسلامی یا پایان یافته و یا به شدت رو به زوال است. از بی‌ادبی و رفتارهای ناشایست مردم با یکدیگر گرفته تا بی‌نظمی و شلختگی در حدی که بنده در هیچ جای دنیا مانند این را ندیدم. مگر فرهنگ ما چه کم دارد که نمی‌توانیم مانند آلمانی‌ها منظم و همچون ژاپنی‌ها سخت‌کوش و مؤدب باشیم؟ ایران در دوران قبل و به خصوص بعد از اسلام مهد دانش و ادب و هنر بوده است؛ چرا آن را امروز در خود نمی‌بینیم؟ لطفاً خودتان را از این ماتریکس خارج کنید! حداقل خودتان را نجات دهید.

سلام

شاید برای شماهم پیش اومده باشه که یهو دچار رکود بشید و یکنواختی به زندگیتون برسه

یا اینکه ببینید که نمازتون قضا شه یا معنویتتون افت کنه

دوست دارم فعالیت هایی که خیلی از لحاظ معنوی شارژ نگهتون میداره به اشتراک بذارید

فکر می کنم نماز خوندن یا بهتره بگم نمازی که من میخونم نمیتونه خیلی شارژم کنه شاید چون حضور قلب ندارم و شکل عادت گرفته

گاهی خوبم ولی بازم سقوط می کنم و حس و حالم مثل قبل نیست.

لطفا کاری که واقعا انجامش میدید و همیشه نتیجه میگیرید رو بگید.

چون خودم شده یه کاری رو آغاز کنم یه مدت خوبم ولی بعدش همونم شارژم نمی کنه.

از مشارکتتون سپاسگزارم🙏

به دانشجوی افسرده

اولا من به شما توصیه میکنم خودت خودت رو از ماتریکسی که برای خودت ساختی بیاری بیرون،احساس میکنم به طرز وسواس گونه ای روی نظم وادب حساس هستی و این فقط به خودت آسیب میزنه،به بقیه مردم کار نداشته باش،شما خیلی حساس شدید واین حساسیت فقط به خودت آسیب میزنه،ونمیتونی کسی رو نصیحت کنی،نمیدونم شما در چه مکانی هستید که از ۱۰کلمه حرف ۸تاش فحش باشه! ولی من اصلا اینطوری نشنیدم،شاید یکی عصبانی بشه یه فحشی بده به درک ،اعصاب خودت مهم تر باشه،من حتی این حساسیت شما رو که میبینیم احساس میکنم اگر همینطور ادامه بدهید حتی شاید الان هم به جایی رسیده باشید که برای آسایش ذهنی تون نیاز باشه دارو مصرف کنید!! اینکه مردم نظم رو رعایت نکنند که دیگه به هیچ عنوانی به شما مربوط نیست! البته میگم حدس میزنم شما بیماری وسواس داشته باشی،به خاطر خودت میگم اعصابت رو رها کن نذار به خاطر رعایت نکردن نظم دیگران تو حرص بخوری!البته از اسمی هم که انتخاب کردید مشخص هست که روحیه تونو الکی درگیر میکنید،شما مسئول تاریخ و ادبیات ایران نیستید. نگران نباشید اصلا کی گفته ایرانی ها خیلی بافرهنگ بودن،بعضی نوشته ها تملقات شعرا بوده ** **** ******* **  **** *** *** ***** ********** ******* ***** ***** * ***** ****** ****** ** ** **** ****** ****** ** ***** ** ************* ** ** ******* ***** *** *** **** ****** ** ***** ** ***** ***** ********* ***** ** *** **** **** *** ********* *** **** ***** مثلاً اونموقعی که پیتزا ۲هزارتومن بود هم غذای لاکچری حساب میشد،ما نمی‌تونیم برا ساس یه فاکتور  بگیم وای چقدر اونموقع ارزونی بوده!!! مردمان ایرانی هم حتی تا همین ۴۰سال پیش هم کلی آدم بیسواد داشتیم، **** ****** ** **** ** **** *** ** **** * ************ ****** *** ** ***** ** ***** ****** ****  ** ******* ** **** ****** ***** ! 

به دانشجوی افسرده ...

سلام

نکته بینی و نکته سنجی شما قابل تقدیره و همچنین قابل تامل

دوست عزیز چرا که نه،هر کارخوبی شدنیه ،

از همین الان شروع کنیم برای خود سازی  

ادب قابل یادگیری و انتقاله 

بیایید از خودمان شروع کنیم همین الان همین لحظه 

یک کار جهادی خوب راه بندازیم

بهانه ها رو کنار بذاریم ،از انجام تکلیف شونه خالی نکنیم 

با احترام و متانت و تشویق هر کار خوبی شدنیه

بیایید هر یک از ما از خود ،بعد از درون خود خانواده هامون شروع کنیم ،بعد فامیل بعد  محیط اجتماعی 

نظرات دوستان دیگر را هم ببینیم .

یه چند مورد رو من مثال میزنم با اجازه مدیریت سایت 

بیایید از نشر جوکها و لطیفه های بی ادبی جلوگیری کنیم 

بیایید در سایتهایی مشابه این سایت (خانواده برتر)با نظرات دوستانی که مخالف نظر ما هستن با احترام ومتانت برخورد کنیم ،

بیایید فرهنگ احترام به هر قشری رو فرهنگ سازی کنیم 

بیایید به خودمان احترام بگذاریم (استفاده نکردن از الفاظ ،افسرده،ناامید،بدبخت،سیاه بخت ،خاکستری)

احترام به خود یعنی احترام به دیگری 

بیایید هیچوقت نگوییم اون هنوز بچه اس حالیش نیست (در مورد این موضوع همانجور که دوست نویسنده اشاره کردن دیده شده بعضی از خانواده ها خیلی واضح در بعضی از مسائل خصوصی حرف زدن با این فکر که بچه هنوز حالیش نیست)

نگوییم اون سنش گذشته (این موضوع در مورد بعضی از سالمندان دیده شده که وقتی نظری میدن جوان تر ها قبول نمی کنن و در جوابش میگن تو دیگه سنت گذشته)

و مثالهای زیاد ،

مدارس بزرگترین و مهم ترین جا برای فرهنگ سازیه 

خودسازی چیزیه که هر زمان شدنیه 

ودر اخر احترام به خود یعنی احترام بع دیگری (مثال ،به خودم احترام میذارم از الفاظ بد استفاده نکنم ،بع خودم احترام میذارم اشغال در معابر عمومی نریزم ،بع خودم احترام میگذارم تا با دیگران با ادب و متانت رفتار کنم ،بع خودم احترام میگذارم از قانون پیروی می کنم،)

<چون میدانم هر عملی عکس العملی دارد >

با سپاس از مدیریت سایت 

با سپاس از نویسنده ی پست 

با سپاس از همه ی دوستان 

عنوان :با این اخلاق پدرم چیکار کنم؟؟؟؟

سلام دختری هستم ۲۲ساله و دانشجو. راستش پدرم کلا با ازدواج مخالفه، یه خواهر دیگه هم دارم که از من کوچک تره ، نه اینکه بگیم با آدم خاصی، نه کلا مخالفه، سال پیش یه خواستگار داشتم که جراح قلب بود و خانوادگی و اخلاقی هم عالی، یعنی یه خواستگار نبود بیشتر ،عاشقم بود، انقدر رفت و اومد اخر پدرم کاری کرد که کلا بره و نیاد با بی احترامی :))))بنظرتون چیکار کنم؟؟؟؟حرف زدن بزرگتراو بقیه هم کلا اصلا اثر ندار، میگه نمیتونم دخترمو با کسی ببینم اصلا  بچه ها ممنون میشم اگر نظری دارید بگید

به فرهاد

درست فکر کردی،شما بدرد اون خانم نمیخوری

 با شرافت و وجدانت تصمیم بگیر و همین امروز حقیقت رو بهش بگو که بدرد هم نمیخورید و اگه دیدی اون نمیخواد باور کنه که موندن با شما فقط براش بلاتکلیفی میاره،بدون که احساسش بر عقلش غلبه کرده،پس بالاغیرتا بیشتر از این احساس و وقت دختر مردم رو به بازی نگیر.بذار به زندگیش برسه

این جوانمردی رو انجام بده تا خدا یکی شبیه به خودتو سرراهت قرار بده راستی اینم بگم اونایی که شبیه به خودتن خیلی خرج دارن،هر سری که بخوان برن تا سوپری محل خرج رنگ و لعابشون تقریبا اندازه خاروباری که میخوان بخرن میشه.

به چیکار میکنید از لحاظ معنوی شارژ میشید

سعی کنید نمازتونو با حواس جمع بخونید،مثلا به معنی چیزی که میگید فکر کنید

واسه من نماز خوندن،ذکر گفتن و قران خوندن خیلی اثر گذاره

صلوات بفرستید یا هر ذکری

قران بخونید

مثلا روزی یه صفحه

من خودم بعضی شبا قبل از خواب تو دلم با امام زمان صحبت میکنم

و اون لحظه واقعا مطمئنم که صدامو میشنوه

اینم خیلی روم اثر گذاره،آرامش میگیرم

ولی بیشتر نماز مهمه

به الهام

عزیزم یه ریش سفید تو فامیل پیدا کنید بره با پدرت صحبت کنه

خودتم باهاش حرف بزنم

بگو میخوای تا اخر عمر تنها بمونم؟بعد از تو چجور تنها تو این جامعه زندگی کنم؟

باهاش حرف بزن بالاخره کوتاه میاد

   عنوان: چیکار کنم ضلع سوم مثلث دعوای خونوادم نباشم.سلام دوستان من یه دختر بالای بیستسالم که توی خونه با  پدر مادرم زندگی میکنم, مشکل من اینه که ناخوداگاه و با اینکه از این کار تنفر دارم میشم ضلع سوم دعوای پدر مادرم. پدر من یه کارگر ساده توی یه اداره است که اگه ندانم کاریها و خرجای الکیش نبود ما زندگی بهتری داشتیم. این را اضافه کنم که معتاد یا اهل کارهای خلاف نیست اما فکر اقتصادی خوبی نداره و از نظر مالی شرایط سختی را هر ماه طی میکنیم. پدر من آدم حامی و خوبیه ولی بلد نیست مدیریت اقتصادی خوبی داشته باشه. من و مادرم هم اصلا آدم ولخرج و پر توقعی نیستم نمونه اش من با اینکه یه دختر دهه هشتادیم چند ترم دانشگاهمو با لباسهای تکراری میرفتم و اصلا اهل تیپهای آنچنانی نیستم. خودم دارم کار میکنم و حتی برای یه دکتر رفتن ساده از بابام پول نمیگیرم, اما مشکل اصلی من اینه که وقتی پدر مادرم سره مسایل مالی بحث میکنن به من هم فشار میاد و به طرفداری از مامانم رفتارهایی انجام میدم که اصلا خودم نمیپسندمشون. مامان من هیچوقت یاد نگرفته محکم و بدون ترس حرفشو بزنه و ناخوداگاه من میشم زبونی برای ناگفته های اون. لطفا کمکم کنید تا بتونم احترام پدرمو حفظ کنم. اینم بگم حتی من از طرف مامانم برای طرفداری از اون اصلا تشویق نمیشم و حتی سرزنش هم میشم اما وقتی بی فکریها و بیخیالیهای پدرم  میبینم و پای درد و دل و حسرتهای مامانم میشینم ناخوداگاه تحت تأثیر قرار میگیرم

عنوان: از هردست بدی از همون دست میگیری؟؟ 

سلام خدمت متفکران گرامی🍓☕🍃

یه جایی تو یه پستی فردی گفته بودند که از هر دست بدی از همون دست میگیری مثلا اگه پسری یه عالمه دوس دختر داشته و با دخترا بد رفتاری کرده بعد ازدواج هم سر دخترش میاد! 🗿🍃

به نظر شما آیا این برخلاف عدالت خدا نیس؟ مگه میشه کسی اشتباه کنه و یکی دیگه تاوان پس بده؟؟ 🌝

یبار یه داستانی داشتم میخوندم یه پسری به دختری تجاوز کرده بود بعد همون اتفاق برای خواهرش افتاد... 🙂

این واقعا خیلی بی انصافیه، لطفا از اینجور حرفا نزنین و همچین دیدگاهی نداشته باشین! هرکس تاوان گناه خودشو خودش پس میده نه خانواده و فک و فامیلش! 

با تشکر 🍓🦋

سلام.  من همونم که پرسیده بود " فقط آشنا بشیم و خیلی روی ازدواج حساب نکن" 

لازم شد که بار دیگر همرو توضیح بدم از اول . اول از خودم شروع میکنم :
من پسری 24 ساله هستم شغلم برنامه نویس هست (تازه شروع کردم ) . آدم خیلی مذهبی نیستم و اصلا ازدواج به روش سنتی رو درست نمیدونم. در حال حاضر (3 الی 5 سال) اصلا خودم رو به هیچ لحاظی آماده ازدواج نمیبینم ( نه فقط بحث مالی). سربازی نرفتم و لیسانسم رو هم نگرفتم هنوز. شرایط شغلی و ترجیح شخصیم ایجاب میکنه حتما مهاجرت یه گزینه جدی واسم باشه 

شرایط اون خانوم:

23 ساله , اهل خانواده سنتی ولی نه زیاد . دانشجوی ارشد . خودش مذهبیه ولی خیلی نه . چادری نیست. آماده ازدواج هست همین الان . دختر خیلی خوب و اهل مطالعه و کمالات. بدون توقعات عجیب و غریب. تاحالا با هیچکس وارد دوستی نشده. خواستگار داشته و داره ولی میگه تاحالا از هیچکدومشون خوشش نیومده. میگه اولویتش ایرانه ولی با مهاجرت هم زاویه تندی نداره میگه اگه خوب باشه در نظر میگیرم. در کل خانوم منعطفی هستن ایشون .

میگن من رو دوست دارن ولی من نمیدونم عشقشون به من بخاطر خودمه یا بخاطر اینکه من اولین پسری هستم که باهاشون دوست شده و بهش ابراز محبت کلامی کرده..؟؟  این مورد برام مهمه نمیخوام همسر آیندم 10 سال دیگه متوجه بشه انقدرم از من خوشش نمیومده و صرفا منو دوست داشته چون کسیو ندیده بوده.

ما الان 45 روزه که وارد رابطه شدیم . در این مدت 5 بار همدیگر رو دیدیم. ایشون گفتن محدودیت دارن ومنم قبول کردم (تماس فیزیکی ) . من دنبال یه مورد برای آشنایی و دوستی بودم که ایشونو پیدا کردم ولی اگه طرفم خوب باشه چراکه نه اهل ازدواج هم هستم. راسش من خودمم دفعه اولمه با کسی دوست شدم و خیلی حرفه ای نیستم . مادرم و مادر ایشون در جریان رابطه ما هستن. 

بمن گفتن که نهایت تا یک سال و نیم دیگه باید برم خواستگاری و خودمو نشون بدم . کاملا در جریان وضعیت مالی و شغلی من هستن. به ازدواج آسان علاقه مند هستن .

حالا من تا این مدت که میرم خواستگاری ایشون چجوری بفهمم که ایشون مناسب من هستن یا نه ؟ بدون اینکه اگه شاید نشد بعدا ایشون ضربه نخورن ؟ البته همه بمن میگن که زیادی ملاحضه کار هستی و همه چیزو سخت میگیری. 

چرا بعضیا میگن میخوای از دختر مردم سو استفاده کنی ؟ اصلا ایشون اگه تجربه نداشته باشن بعدا چجوری میخوان بفهمن خواستگارشون مناسبشون هست یا نه ؟ من خیلی ایشونو دوست دارم اصلا نمیخوام ازشون سو استفاده کنم.

مورد بعدی که نگرانم میکنه اینه که ایشون مثله من خیلی بلند پرواز و جاه طلب نیستن و نگرانم که نتونم کنار ایشون پیشرفت کنم . 

قسمتی از وجودم میگه در این دوره زمانه دختری که هم انقد خانوم باشه هم منو دوست  داشته باشه خیلی سخت پیدا میشه و اگه از دستش بدم تا آخر عمرم حسرتشو میخورم .

و اینکه خیلی بروز نیستن ایشون و بعضی موقع ها که باهم حرف میزنیم احساس میکنم برگشتم به دهه 50 البته امید دارم که بتونم کمی تغییرشون بدم 

سلام و وقت بخیر

22 سالمه  و لیسانس یکی از رشته های مهندسی و دارم 

به رشته خودم علاقه ندارم که مقاطع ارشد و بالاتر  ادامه ش بدم 

علاقه شدیدی به دوبلری دارم و صدای خاصی دارم 

فقط راهشو نمیدونم 

نمیدونم کجا باید برم یا باید چیکار کنم 

ممنون میشم اگه کسی اطلاعی داره که کجا باید برم  یا سایت و جایی و میشناسه که من رزومه بفرستم  

اینجا بگید لطفا

تشکر از همه دوستانی که کامنت میزارن و مسئول سایت 

سلام 

هیچ جایی نبود بغیر از اینجا که بدبختیمو بتونم بگم به بچه ها 

واقعا جایی نبود 

تو رو خدا کمکم کنید 

روانشناس خوب بهم معرفی کنید 

در آستانه ۴۳ سالگی و مجرد 

نمیتونم ازدواج کنم بعلت مشکلات روحی 

از ۱۹ سالگی بعلت خودارضایی زیاد خدارو از دست دادم و افسردگی گرفتم 

در ۲۲ سالگی خودکشی ناموفق داشتم 

تا الان یه روز خوش نداشتم تو زندگیم فقط به خاطر مادرم زنده ام 

مشکلات روحی همچنان با منه به علت فکرای وسواسی شدید 

شیطون اذیتم میکنه 

فکرای بد درباره خودم القا میکنم به خودم 

به علت این فکرا همیشه احساس گناه میکنم 

چکار کنم خودمو دوست داشته باشم

​​​​

همیشه خودکشی جلو چشممه

میدونم گناه کبیره اس

یه روانشناس خوب معرفی کنید 

سلام دوستان

سایت یا جایی رو میشناسید که کتاب خوب در مورد موضوع دلخواه پیدا کنیم؟ میدونم سایت هایی مثل گودریدز هست اما اونا باید کتاب رو بشناسی بعد با خوندن نظرات میتونی بفهمی کتاب خوبیه یا نه. ولی من میخام ادما در مورد یه موضوع نظراتشون رو گفته باشن. مثلا یه بستری مثل اینجا باشه یا گروهی چیزی

ممنون 

سلام وقت بخیر

عنوان :خواستگارزیاد باعث دردسرم شده‌ چون من کسیو دوست دارم ک بهم ظاهرا تمایلی نداره  

سلام وقتتون بخیر. من اهل مشورت مجازی گرفتن نیستم اما از وقتی با سایت آشنا شدم و نظرات خردمندانه بعضی هارو میخوندم واقعا لذت میبردم از اینهمه فهم و آگاهی ...

من ۲۴ سالمه و داروسازی میخونم راستش من از وقتی ۱۸ سالم بود خواستگارا زیادی داشتم اما خانواده و خودم معتقد بودیم درس بخونم و بعد اتمام درسم به ازدواج فکر کنم و انقد افراطی به این موضوع گوش کردم و همه ادمایی ک بهم نزدیک میشدن بی چون و چرا رد میکردم . بعد ی مدت که پدرم این میزان بی توجهی نسبت به خواستگارا و البته تعدد ‌‌موقعیت خوب بعضی خواستگارا رو دید ازم خواست ک از این به بعد چون به پایان درسم نزدیک میشم با جدیت بیشتری به این موضوع نگاه کنم ...اما مشکل از جایی شروع شد ک من واقعا نمیتونم به مردی جز همکلاسیم فکر کنم و حدود یکسالی هست ک به یکی از پسرا کلاسمون علاقه مند شدم و خانواده گله منده از من ک چرا به کسی اجازه آشنایی بیشتر نمیدم و یه جورایی بیشتر نگرانن ... من توی این مدت خیلی فکر کردم و ایشون رو از هر جهت مناسب دیدم ولی نمیدونم چجوری بهشون نشون بدم علاقه مندم

راستس حس میکنم ایشون تمایل زیادی به من ندارن چون یکبار سعی کردم درباره موضوعات مشترک درسی در فضای مجازی باهاشون ارتباط بگیرم اما به پاسخ خیلبییی کوتاه و خیلی با فاصله زمانی طولانی رو به رو شدم ( البته ایشون عذرخواهی کردن که دیر جواب میدن و عادت دارن روزی فقط یک یا دوبار به تل گر ام بیان ) ولی منظور اینه اگر خیلی مشتاق بودن صحبت رو حتما ادامه میدادن 

و راستش نمیدونم ک تلاش اینجوری اصلا درست هست ؟ 

لطفا نگید فراموش کن و به خواستگارات فکر کن من واقعا حسی ک به ایشون دارم و اعتماد و شناختی ک نسبت به سلامت اخلاقی و خانواده شون دارم به هیچکس ندارم ... از همه نظر بررسی کردم و دیدم چقد به ایده ال های من نزدیکن 

ولی بلد نیستم چطور ارتباط درست بگیرم لطفا راهنمایی کنید 

از نظر شما از کجا بدانیم چه هنری برامون مناسب هست مثلا موسیقی طراحی یا ....از کجا بدونیم استعداد کدوم هنر رو داریم یا از کجا یک هنر را شروع کنیم

آیا کم کاری تیرویید کنترل شده باعث ناباروری یا اختلال جن.سی در مردان می‌شود؟

با سلام

خواستگار من کم کاری تیرویید هاشیموتو دارند ولی با قرص کنترل کرده اند

ولی بیشتر از اطرافیان سردشون میشه در فصل گرما تحمل باد کولر برای شان سخت هست. آیا ممکن هست مشکل باروری داشته باشند؟

آیا لازم هست قبل ازدواج آزمایش بررسی اسپرم انجام دهند؟

آیا لازم هست از نظر جنس‌.ی معاینه شوند؟

اعتیاد به نت نشانه وسواس هست؟
 با آقایی در دوره آشنایی هستیم که چند دقیقه یه بار ایتا و روبیکا و بله رو چک میکنه. وضعیت آنلاین بودن من رو هم زیاد چک میکنه البته آدم شکاکی نیست. همینجوری. حتی الان که رفته کربلا با نت رومینگ آزاد گاهی چک میکنه که خداتومن پولشه در صورتیکه آدم صرفه جویی هست. در تست های پیش از ازدواج آدم به شدت مضطرب کمی وسواسی و خیلی احساسی در اومده. حس میکنم این چک کردن زیادش نشونه وسواس هست. اینطور نیست؟ یکم ترس برم داشته

عنوان: برای رشته آمار، کارشناسی ارشد برای اشتغال نیروی بیشتری میپذیره و بهتره یا مدرک کارشناسی؟

سلام دوستان

من لیسانس رشته آمار هستم...

هیچ شغلی ندارم...

کنکور ارشد دادم تا چند روز دیگه نتایج میاد...

اما من موندم ادامه تحصیل بدهم یان؟؟؟

رتبه من با سهمیه ۵ درصد  ۱۲ شده  اما خانواده بهم میگن ادامه تحصیل رو بذار کنار.. برو سراغ یادگیری یک حرفه یا ارایشگری...چون برای اشتغال بیشتر کسی که لیسانس داره رو میپذیرن

و میگن وقتت رو برای یادگیری حرفه  بذار نه درس

اولویت اولم رو رشته علم داده ها زدم ولی با ظرفیت کمی که میپذیرن معلوم نیست قبول بشم...

یکی دوستان میگفت کنکور کامیپوتر میدادم بهتر بوده و در نهایت اگه قبول میشدم هوش مصنوعی میزدم بهتر بوده و خودش قصد این کارو داره...و به نظر خودمم هوش مصنوعی بهتره اما خب دیگه چون کنکور رشته خودم رو دادم مجبورم اگه تصمیم قطعی ام ادامه تحصیل شد ادامه بدهم... هر چند علم داده ها به هوش مصنوعی مرتبطه 

الان من موندم چیکار کنم؟🥺🥺😥

ادامه تحصیل بدهم برای  شغل بهتره یا بدتر؟

سلام. مشکل من بدبختی و بیچارگی هست مشکل من اینه که افسردگی گرفتم تا حد زیادی دیوونه شدم اونقد ک با خودم حرف میزنم. من مثلا وقتی با گوشی ک کار میکنم توی همین تایپ و چت کردن ساده با کسی وقتی میخوام یه جمله سلام چطوری؟ رو بنویسم پنج شش بار یا حتی بیشتر پاک میکنم و دوباره تایپ میکنم حتی اگ این جمله رو برای طرف مقابلم ارسال کرده باشم و حتی اون سین زده باشه دوطرفه پاک میکنم و دوباره میفرستم. حالا دلیل اینکارم چیه؟ من مغزم قاطی کرده مثلا فک میکنم من اگ این سلام رو وقتی دارم تایپ میکنم و ارسال میکنم اگ به چیزای بد فکر کنم میان منو زندانی میکنن یا جونمو میگیرن. مثلا یه دفعه از تو مغزم این جمله میگذره ک این مسئولین خیلی فلان و فلان هستن همزمانم دارم جمله خودمو تایپ میکنم یدفعه فک کنم با گفتن این توهین یا این حرف حتی با اینکه توی دلم گفته میشه و به صورت زبانی و با صدای بلند نمیگم میان دستگیرم میکنن و زندانی و فلان

واقعا من چیکار کنم؟ من زیاد بلد نیستم درست و خوب بنویسم لطفا اقای نجفی قرار بدید مطلبمو

من خواستم یه درد و دلی اینجا کنم به صورت ماشناس تا بلکه یکم اروم بشم

من از بزرگترین چیزی که یه مَرد باید داشته باشه محرومم. من از نظر جنسی مَرد نیستم و حقیقتا خودمو مَرد نمیدونم نه اینکه فکر کنید من روحیات زنونه دارم یا آرایش میکنم و از این مساعل نه! من بدبخت از شانس بدم به این مشکل بزرگ دچارم شاید بگید دارم زیاد مسعله رو بزرگ میکنم و این چیزی ک هست مناسبه. ولی اینطور نیست الت من اونقدر کوچیکه ک اصلا وقتی شلواری چیزی میپوشم و میرم بیرون کوچکترین برامدگی نداره و صافه تقریبا و همه بیرون منو با تعجب نگا میکنن همه شون مسخرم میکنن اونقد ابروم رفته و اذیت میشم ک هیچ وقت بیرون نمیرم شاید در یک ماه فقط یه یا نهایت دوبار بیرون برم اخه این عدالته من اینقد عذاب بکشم ؟ خدا چرا چنین ظلم بزرگی در حق من کرده مگ چه خبط و اشتباهی کردم

عنوان : نیاز عاطفی و جنسی زیادی که دارم تمام فکر و زندگیم رو از کار انداخته.
یا* انگار تا وقتیکه نیاز عاطفی و جنسیم برطرف نشه نمیتونم به زندگی و اهدافم تمرکز کنم.



سلام و وقت به خیر
من دخترم چند سال دیگه میشه سی سالم. مدتیه دیگه از مجردی خسته ام واقعا نیاز شدید به یک همدم دارم، حامی و تکیه گاه، یکی که بهش تکیه کنم و آرامش بگیرم. نیاز جنسی زیادی دارم نیاز عاطفی دارم اما شرایط برای ازدواجم اصلا فراهم نیست.

چند سالیه درگیر افسردگی هستم،پدرم رو از دست دادم و درگیر مشکلات خانوادگی شدم و حوصله و میل و رغبتی به چیزی ندارم همه چی برام سخته، و خب بااین اوضاع اعصاب و روانم ازدواج کار درستی نیست.

بخاطر نیاز هایی که دارم زودی از کوره در میرم پرخاشگر میشم، به هر کی و همه چی گیر میدم، دنبال بهانه برای بحث و عصبانیت میگردم، اما میدونم مشکل چیه گیر من اینه که الآن فقط با حضور یک مرد و محبتش آروم میگیرم و به ثبات میرسم، شبیه تشنه ای هستم که تا سیراب نشه نمیتونه به راه رفتن فکر کنه.
اما فعلا خب به هیچ شکل امکانش نیست. مانع زیاده.

خواهش میکنم راهنماییم کنید چطوری نیاز جنسی و عاطفیم رو کنترل کنم؟
طب سنتی؟ روانشناس؟ چکار کنم؟ راهکار کارآمد بهم بدید لطفا.
ورزش میرم اما تاثیری روی این موضوع نداره.
پیشاپیش از لطف همگی سپاسگزارم.

عنوان:چجوری در برابر فخرفروشی دیگران مقاومت کنیم؟

سلام...

من اومدم در یه موردی از شما مشورت بگیرم

من ۲۰سالمه دانشجو یکی از رشته های خوب توی یکی از دانشگاه های شهر بزرگم و خوابگاهی هستم.. از نظر مالی هم خداروشکر وضع خوبی داریم..

از اخلاقم بخوام بگم که ساده و مهربونم و حتی بعضی از دوستان میگن که معلوم هست که ادم خاکی هستم..

من اولش که آمده بودم دانشگاه معتقد بودم که ثروت مامان و بابام چیزی هست که خودشون بدست اوردن نه من.. و اینکه بخوام با پول اونا پز بدم یه جورایی احمقانه هست..

به خاطر همین تا یک مدت طولانی ترم اول فقط با یکی دوتا مدل مانتو میرفتم دانشگاه..(که البته از نظر قیمت و مدل خیلی خوب بودن فقط تعدادش کم بود)

مشکل من از اینجا شروع شد که از همون اول دیدم بعضی از دخترا حتی از نظر مالی مثل من نیستن و خیلی پایین ترن (خونوادشونو میشناختم)ولی انقدر هر روز لباس عوض میکردن برای اینکه تو چشم بیان و انقدر بر سر چیزای الکی فخر فروشی میکردن که من واقعا در برابرشون احساس خجالت کردم و رفتم چند دست لباس دیگه هم خریدم..

یا اینکه حتی یکی از دخترا خونشون نصف خونه ی ما هست انقدر با گوشی آیفونش عکس میذاشت و زیورآلات فیک میپوشید و انقدر از خونشون تو زاویه های مختلف عکس میگرفت که همه فکر میکردن این دختره خیلی پولداره و حتی یکی مثل منو اصن تحویل نمی گرفت چون فکر میکرد من فقیرم نمیدونست حداقل من هیچی هم که نداشته باشم قیمت طلاهام از گوشی اون بیشتره..و حتی متاسفانه بعضیاشون آدمو مسخره هم میکنن..

شاید فکر کنین که این مدل پز دادن فقط مربوط به دخترا هست ولی حتی پسرا هم انقدر از گوشی و خونه و ماشین و سگشون عکس میزارن که

واقعا نمیدونم منم باید با چیزایی که دارم به اینا پز بدم؟ بنظرتون این کار درسته؟

احساس میکنم اگر این کار رو بکنم دیگه خود واقعیم نیستم...

و از طرفی بعضی از دخترا حتی همین الانم به خاطر چهرمو و اخلاق خوبم بهم حسودی میکنن و میگن تو خیلی هوات بالاست و پسرا همس به تو توجه میکنن(البته به خدا من اهل این چیزا نیستم)...

کسی تا به حال شرایط منو داشته که بتونه راهنماییم کنه که بیخیال شم چون واقعا خیلی فکرمو درگیر کرده و کلی انرژی ازم میگیره..

حتی انقدر یه بار حرصم گرفته بود از کاراشون که به این فکر کردم که بابامو راضی کنم برام ماشین بخره ببرم دانشگاه برای گرفتن حالشون ولی خوب با خودم میگم شاید بابام راضی نشه که من ماشین ببرم شهر دیگه و از طرفی هم بنظرم من توان و حوصله چشم و هم چشمی کردن با اونا رو ندارن..

شکایت

از مطب های پزشکی و روانپزشکی که دستگاه پوز ندارن و پول مالیات رو روی ویزیت بیمار میبرن ولی خودشون از مالیات فرار میکنن به کجا باید شکایت کرد یا گزارش داد؟

موضوع:پنهان کاری شوهرم

سلام خدمتتون من ۱۰ساله ازدواج کردم وشوهرم قبلا بعضی حرفارو دررابطه باخانواده اش یا مسایل مالی وشغلیش که بود ازم پنهون میکرد وقتی بعدا میفهمیدم میگفت نمیخوام تو ناراحت بشی.ومنم دلخور میشدم اما چیزی نمیگفتم.

و اینم بگم ازاول زندکی برامسایل مالی دعوا داشتیم همسرم ولخرج و رفیق باز منم فقط حرص میخوردم دوران عقدم که خواهر مطلقه ای داشت به معنای واقعی دوشیدش طوری که شوهرم چون پدرومادرش فوت کردن مخارج عروسی ازصفرباخودش بود حتی من تخت خوابم نگرفتم فرش وتلویزیون ویخچال دست دوم خانواده باباشو استفاده کردم.تا الان که۶ساله خونه دارشدیم قبلش من با قناعتم بخدا دریغ از لباس درست درمونی فقط پس انداز کردم تا خونه ساختیم بعدش وقتی قرضاش سبک شد باز برگشت به تنظیمات کارخونه و ولخرجی الکی درحالی که نیازهای واجبتری داشتیم اون میرفت و قرض میدادومیگفت گناه دارن.حدود۳سالی هست کلاًبدش میاد ازش سوالم بکنم.حقوقش ماهی۲۸تومنه قسط تقریبا۶تومن داریم بهش میگم بقیه پولا میگه داخل خونه خرج میشن مگه رفتم عیاشی؟که خلاصه کفرمو دراورده اینم بگم هرچی بخوامم نه نمیگه ولی ما بخاطر مشکل ناباروری که درگیرشیم چندوقته قراربوده فشرده پول جمع کنیم.اینم بگم خودمم شاغلم وکمک خرج.الان تازه متوجه شدم پول ازخودمون وازدوستش قرض کرده۳۰تومن داده به یکی از آشناهاش که داخل سایتای شرطبندی ضرر کرده امااا آقا اصلا به من خاک برسر نگفته من اتفاقی فهمیدم.نمیدونم چرا حس میکنم پس انداز جداهم داره.الان که رفته یه شهر دیگه نمیتونم دلیلشوبپرسم داغونم که چرا من خاک بر سراینقدر توی زندگیم صادقم بخدا ازطرف خامواده خودمم زیاد ساپورت میشیم آقا انگار دور برداشته.توروخدا کمکم کنین من باید چطور باهاش برخوردکنم آخه حتی اندازه سرسوزنم ولخرج نیستم نمیدونم چرا ازم پنهان میکنه مسایل رو.خلاصه الان اون دوستش که ازش پول قرض کرده اومده براپولاش ماهم که نداریم بجز پول پس انداز که جمعش کردیم برا عمل من برا کارای بچه.

توروخدا راهنماییم کنین واقعا خستم

اگه انسان بتونه سلول زنده درست کنه به مقام خدایی میرسه ؟
متن سوالم طولانی هست یک روز سر کلاس سلولی مولکولی دانشگاه بودیم یکی از بچه ها پرسید سلول های بنیادی را چطور درست میکنن؟ استاد ما گفت کی گفته سلول را درست می‌کنن سلول های بنیادی را تکثیر می‌کنن انسان تا حالا نتوانسته یک سلول در حد باکتری هم درست کنه
و بعدش توضیح داد الآن کلی آزمایش انجام میدن همه اجزای یک سلول گیاهی یا جانوری را با هم ترکیب می‌کنن و کنار هم میگذارن و حتی همه واکنش های ضروری را هم تو اون محیط انجام میدن اما باز هم سلول درست نمیشه چون این روح درون سلول هست که فقط در اختیار خدا هست
چون اگه انسان بتونه فقط یک سلول زنده را درست کنه میشه خدا چون اون سلول تقسیم میشه به ۲ چهار هشت تا و میشه موجود زنده و انسان مثل خدا خالق میشه ولی انسان هیچوقت قرار نیست به مقام خدایی برسه انسان بنده خدا هست پس انسان برای همیشه یا ابد نمیتونه سلول درست کنه
انسان فقط می‌تونه ویروس درست کنه که ویروس موجود زنده مستقل حساب نمیشه چون برای زندگی نیاز به محیط درون سلول زنده داره
بعد یکی از بچه ها با شوخی پرسید احتمال نمیدید انسان روزی بتونه سلول درست کنه
استاد ما گفت نه اصلا چون انسان هیچوقت قرار نیست خدا بشه
نظر شما در این مورد چیه ؟

عنوان: میترسم از قیافه بدون حجابم خوشش نیاد

گاهی وقتا که خواستگاری که به جلسه دوم میکشه حس میکنم این از ظاهر باحجاب من خوشش اومده ممکنه من رو بعد ازدواج نپسنده. چون یکم صورتم تپله و حس میکنم باحجاب چهرم بهتره. یا جاهای دیگه رو. البته موهام بد نیست و خودمم خیلی چاق نیستم فقط یکم شکم دارم. همش استرس دارم. ممکنه این اتفاق بیفته؟

سلام🙂🦋

عنوان: چطور سلبریتی محبوبمو فراموش کنم؟ 

خب... من چند سالی میشه که طرفدار یه سلبریتی هستم، اوایل تا حد زیادی طرفدارش بودم ولی الان با مذهبی شدنم یکم وضعم بهتر شده! 🍇🙂

در حال حاضر طرفداری این شخص زندگی منو مختل نمیکنه چون کنترل شده هستش🙃✨

ولی تو یه سایتی خوندم که طرفدار فرد نامحرم بودن از نورانیت ادم کم میکنه! 🥲🍃

البته من دنبال این بودم که ببینم گناه هست یا نه! که متوجه شدم اگه با دید بد اون شخصو نبینم گناه محسوب نمیشه ولی درست درست هم نیس🤌🏻🙃

یه مدت کوتاهی هم گذاشتم کنار ولی الان دوباره شروع شده، خب درسته ماها پاک و منزه نیستیم که حتی به نظر خودم من نورانیتی ندارم که بخواد کم هم بشه ولی با این حال حس میکنم این ها باهم در تضادن که منتظر ظهور امام زمان باشم و نماز و حجاب سرجاش باشه ولی طرفدار این اقا باشم🙂

از طرفی من به ایشون حس قلبی دارم مث داداش واقعیم دوسشون دارم 😊

لطفا اگه تجربه یا نظری دارید بگید 🥲🫰🏻🧸✨

ممنون که خوندی

سلام

میخواستم بدونم خودتون با اطرافیانتون دختری هست که رشته عمران یا فیزیک هسته ای خونده باشه؟ ایا موفق شده؟ ایا با روحیاتش سازگار بوده؟ و اینکه زود پیر نشده؟ چون اخه میگن که این رشته ها سخته و زن هارو زود پیر میکنه 

سلام به همه 

دختری هستم ۲۵تا۳۰ ساله،امسال موفق شدم دانشگاه تهران قبول شم

من شهرستان زندگی میکنم و تا حالا دور از خانواده ام نبودم وتجربه تنهایی زندگی کردن رو ندارم 

اصلا نمی دونم زندگی تو یه شهر دیگه و مشکلات و مزایاش چی هست !!

ممنون میشم اگه کسی تجربه ای داره برام بنویسه ،

و اینه چه کارهایی رو باید و چه کارهایی رو نباید انجام بدم ؟؟

به خاطر دروغی که گفتم یه رابطه رو بهم زدم راهنمایی کنید .

تو فضای مجازی با یه پسری آشنا شدم 

اولاش همینطور حرف می‌زدیم و یه دوستی ساده داشتیم .

در لایو یو تیوب روزی دختر جدید میاد 

و با ایشون حرف میزنه و و خوشش میاد و دیگه شماره هم دیگر رو گرفتن و دوست شدن .

من هم در اون لایو ها هویت الکی داشتم یعنی نام فیک ، شهر رو به بچها دروغ گفته بودم چون اکثر بچها اسم مستعار برای خودشون میزاشتن ، منم نمی‌خواستم کسی منو بشناسه یا مبدا کسی آشنا از آب دربیاد .

چون عکس پروفایلم خوشگل بود این آقا هر روز پیام میداد و حس میکردم که میخواد باهام دوست بشه . اول زیاد محل نمیزاشتم ، کم کم صمیمی شدیم 

هر روز میومد و یه طور خودشو نزدیک میکرد و فکر میکرد من از ایشون خوشم اومده، درصورتی که با اون دختر خانوم هم تو رابطه بودن ،اونم دختر خوبی بود .

منم انگار تو رودربایستی قرار گرفته بودم و یه بار که اصرار می‌کرد حرف دلتو بزن

و منم گفتم دوستت دارم و بعدش رفتم 😔

اونم هی پیام که بیا حرف بزنیم با هم و این داستانا ، گفتم نمیخوام تو با فلانی هستی من دوست ندارم بهم بزنم رابطه تون رو ، گفت رابطه من و اون دوستی ساده است .

بعد فهمید عکس خودم نیست ، گفت فکر میکردم عکس خودته ! 

گفتم نه ، اما بعدش بازم تو رابطه موندیم اما من همش دنبال بهونه بودم که برم 

و یه مدت هم به بهونه ای خداحافظی کردم و رفتم 

اون آقا هم به خاطر من از اون دختر خانوم جدا شدن متاسفانه ، که با من باشه 😔 

مثل اینکه اون دختره هم بعد از اینکه ایشون ترکش می‌کنه خیلی مریض میشه .

من بعد یه مدت دوباره میرم یوتیوب البته قبلش هم از دور همه چی رو می‌دیدم ، الکی خداحافظی کردم که ولم کنه.

دوباره برگشتم و با هم بودیم اونم با هویت الکی ، عکسمو هم ندیده بود 

می‌گفت شماره بده جای دیگه در ارتباط باشیم اما من بهونه می‌گرفتم 

عکسمو هم با فیلتر بعد از دو ماه گذاشتم پروفایل تا ببینه .

و خیلی خوشش اومد گفت چقدر خوشگلی و خلاصه بیشتر از قبل دوستم داشت وقتی دید منو .

منم تو مدت رابطه به بهونه ای قهر میکردم اما دلم واسش تنگ میشد و برمیگشتم ، بهش وابسته شده بودم 

اونم همینطور ، 

با اینکه یه بار هم نه صدای همو شنیدیم و نه جز عکس پروفایل ندیدیم همو ...

اسم واقعیم رو هم هیچ وقت نگفتم خلاصه ماه ها با هم بودیم 

حرف های عاشقانه می‌زدیم 

من دوسش داشتم اما میدونستم یه روز باید ترکش کنم 

اونم دوستم داشت ، می‌گفت حسم به تو خیلی فرق می‌کنه 

باهات ارومم...

با اینکه نام و نشانی ازم نداشت اما پام میموند .

یه بار دیگه به بهونه ای خداحافظی کردم 

بعدش پیگیر بودم ، مثلا روز بعدش ناراحت بود ، از بچها سراغ منو میگرفت اما بعدش دنبال دختر جدید بود واسه رل زدن .

من هی برمیگشتم و هی دوباره با هم بودیم ، یه بار گفتم بدون خداحافظی برم ، و رفتم بدون اینکه چیزی بگم 

اما خودم پریشون بودم و نگرانش بودم 

واسش ناراحت بودم ، همش بهش فکر میکردم ، و همش واسش گریه میکردم 😢

ایشون هم پست های غمگین میزاشت و می‌دیدم چقدر دل نگرانه ، چون من حتی الکی گفتم حالم خوب نیست بیمارستانم تا به همین بهونه دیگه پیام ندم ...

خودم عذاب وجدان داشتم ، ناراحت بودم و نمیتونستم بخوابم 

شبا واسش گریه میکردم ، فکر نمی‌کردم یه روز واسه یه پسر گریه کنم ، آخه اهل دوست پسر و این چیزا نبودم .

فهمیدم چقدر دوسش دارم ، اونم دوستم داشت با اینکه هیچی ازم نداشت و فقط چت میکردیم تو لایو بازم پام میموند .

یه ماه گذشت و دیگه نتونستم ایشونو بلاتکلیف بزارم و خودمم حالم خوب نبود دیوونه شده بودم همش بهش فکر میکردم 

رفتم پیام دادم زیر یکی از پست هاش .

گفت یادت اومد یه رفیقی هم داری ؟

بهش گفتم ببخشید حالم خوب نبود و این حرفا 

گفت قسم خوردم دیگه باهات کاری نداشته باشم ، 

منم دوباره با استیکر گریه و این حرفا که ببخشید و من دوست دارم (البته دوسش داشتم)

تو اگه کاری هم نداشته باشی بازم عزیزی واسم و این حرفا 

خلاصه گفت آروم باش و بعد خداحافظی کردیم ، هی بعدش منم زیر پست هاش کامنت میزاشتم 

باز دوباره با هم شدیم و حرف زدیم 

اینم بگم یه باری که یهویی رفتم و پیام ندادم بعد یه هفته که رفتم بهم گفت 

تو منو نابود کردی 

ازت نمی‌گذرم ، تو معلوم نبود کی بودی منو اسیر خودت کردی 

گفت برو حلالت

منم معذرت خواستم و رفتم .

اما دلم تنگ میشد و هی برمیگشتم .

و حرف های عاشقانه و باز همون داستان ها ...

اما یه بار دیدم تو لایو به بچها می‌گفت که ما معمولا از طایفه خودمون زن میگیریم .

منم دیدم و رفتم بهش پیام دادم و گفتم که یعنی تو دوست نداشتی من زنت بشم ؟!

با ناراحتی و این حرفا بهش گفتم و دیگه خداحافظی کردم .

اما بعدش دیدم پیام گذشته که 

اون حرف شوخی بود ، به عشقمون شک نکن و این حرفا 

منم وقتی میخوندم گریه میکردم چون نمیدونستم باید چه کنم 

هم دوسش داشتم ، هم اون حالا عاشقم شده بود ، بدون هیچ حرفی و عکسی البته ...

الان چندماه میگذره و من گفتم دیگه حق نداری برگردی ، با اینکه دیوونه شدم و اولاش همش گریه میکردم .

و الان هم هی میرم چک میکنم 

با اینکه چند ماه میگذره اما هنوزم پیت عاشقانه میزاره و منتظر منه 😢

اون دختر خانومی هم که قبلا با هم بودن اونم عاشق این آقا پسر بود و اونم هنوز دلتنگشه و پست غمگین میزاره واسش .

اما این آقا پسر هنوز منتظر منه

من موندم چیکار کنم 

خیلیا رابطه مجازی رو پیشنهاد نمیکنن 

اونم خانواده من که با این چیزا مخالف هستند. 

و من هم نمیتونم با ایشون باشم ، دوسش دارم و صبح تا شب دارم بهش فکر میکنم ، هر چقدر سعی میکنم که بهش فکر نکنم نمیشه .

حالا ایشون عاشقم شده 

یه بار دیدم کسی ازش میپرسید عاشق شدی ؟ گفت آره 

خیلی پسر خوبی بود منم دوست خوبی براش بودم اما با هویت دروغین 

چون میترسیدم 😔

اونم که خارج از کشوره 

خلاصه به نظرتون چون خودم حرفامو زدم و نموندم که حرفاشو بشنوم بهش پیام بدم یا نه ؟

بهش چی بگم تا منتظر من نمونه ؟

نمیتونم راست بگم که من بهت هویتم رو دروغ گفتم . نمیتونم ، چون اونطوری دیگه به کسی نمیتونه اعتماد کنه 

بهش ممنطقی چی بگم ؟

آخه اولین تجربه دوستیم با جنس مخالف بود . کار نابلد بودم .

خودمم افتادم تو چاله ، دوسش دارم خیلی زیاد 

اما نمیتونم باشم باهاش ، 

میشه راهنمایی کنید ، بدون هیچ قضاوتی راهنمایی کنید لطفاً

اصلا ایا ایشون عاشقمه یا فقط وابستگی بوده رابطه مون ؟

چطور فراموش کنم و بهشون چی بگم تا اونم منو فراموش کنه و مناظر نمونه ؟

سلام

من دچار ی وسواس فکری شدم🤦‍♀️اعصابم خیلی خرابه از این بابت. این وسواس رو اعصابم هم تاثیر گذاشته 

وسواس فکری من اینه هر رفتاری انجام میدم یا حرفی میزنم تو ذهنم مرور میکنم که نکنه تو حرفام یا رفتارام گناهی انجام داده باشم

میام مرور میکنم که نکنه مرتکب گناه شده باشم😐غافل از اینکه خود این وسواس...🤦‍♀️

خواهش میکنم راهکارهایی بدین تا بتونم این کارو ترک کنم چون واقعا حالم خیلی بده...

همش با خودم میگم تو معصوم نیستی که کاملا پاک باشی ممکنه گناه کنی ولی بازم هی میاد تو ذهنم که حرفامو مرور کنم🤦‍♀️

یه سوال دیگه هم دارم میگن محاسبه نفس انجام دادن خیلی خوبه و واقعا من برای خودم لازم میدونم ولی دقیقا نمیدونم چطور باید انجام بدم میشه بگین چطور هر شب محاسبه نفس میکنین؟اینکه میان توی ی دفتر محاسبه نفس میکنن هر شب

چطور اینکارو انجام بدم؟

ممنون از همگی

اجرتون با آقا امام حسین(ع)

عنوان:وسواس فکری

سلام دوستان. من 33 سالمه و خواستگارم 36 سالشه. من دکترا هستم و قبل اینم شغل خوبی داشتم الانم قراره مجدد شاغل بشم. خواستگارم خونه ما که میاد چند بار با گل و شیرینی های خوب و گرون اومده ولی بیرون خیلی سختشه یه چی بگیریم بخوریم. سختشه خرجی کنه. مثلا برای عقد میگفت همین حلقه نامزدی رو بنداز. گفتم برای عقد لباس بخریم با ناراحتی گفت مگه با ماست. با من سختشه بیرون غذا بگیریم بخوریم و میدونم از روی خجالت نیست چون خجالتی نیست ولی میگه سر کار هر روز سفارش میدم. یه کارگاه زدن با برادرش شریکه. برادرش خیلی به زندگیش میرسه و مسافرت مثلا هتل میرن یا جای خوب خونه گرفته ولی این به من میگه نمیخوام خیلی خرج کنم میخوام زندگی ساده ای داشته باشم مثلا مسافرت بریم مسافر خونه. یا میگه خونه یه جای پایین بگیریم.  یا مثلا میگفت اگه قبل اربعین عقد کنیم من با بابام میرم پیاده روی کربلا تو هم خودت با برادرات برو. این چند سالم که شریک بودن برادر متاهلش هرچی خرج کرده که با دست و دلبازی هم کرده ولی این نکرده و هیچ حساب کتابی هم ندارن. همیشه هم پیگیره اینه من کار خوب داشته باشم حتی بهم میگفت چرا کارت رو به خاطر درس ول کردی. میتونم مجبورش کنم برام سرویس و حلقه خوب بخره چون داره چون داداشش که شریکشه داره و چون میخواد این ازدواج بهم نخوره میکنه ولی آیا زندگی با یه فرد این مدلی درسته که برا خانوادش اورت خرج میکنه و از خرج کردنای اونا از کار شریکی براش مهم نیست ولی برای من سختشه حتی یه بار پیتزا بگیره! اگه کارشون شریکی نبود برام مهم نبود ولی سختمه میبینم دوتا برادر یه جور کار میکنن اون برای زنش مثل چی خرج میکنه مسافرتای گرون میره ولی این از الان میگه میخوام ساده باشم و کم خرج کنم. ولی خیلی مهربون و بااخلاق و مذهبی به نظر میاد و قیافشم به دلم نشسته. نمیدونم چیکار کنم. در آینده همیشه میترسم بحث داشته باشیم سر اینکه چرا حساب کتابشون جدا نیست. چرا اونا با پول کار شریکی باید خوش بگذرونن ولی ما نه
از طرفی هم دوسش دارم به دلم نشسته. علایق مشترک خیلی داریم خیل باهم خوش میگذره و .... . حتی عقایدمون خیلی مثل همه

عنوان:

ویژگی های خوب و بد جنس مخالف از دید شما چیه؟

سلام

اولش خواهشم از دوستان اینه که با آرامش کامل به این سوال جواب بدن و لطفاً به قضاوت اشتباه همدیگه نپردازند هدف از این پست اینه که ما به تفاوت های دیدگاه مرد و زن پی ببریم تا زندگی بهتری با هم داشته باشیم.

و برسیم به سوال اصلی...

راستش فکر میکنم که خدا چقدر آفرینش جالبی داره. 

مرد و زن را با ویژگی های متفاوت آفریده بعد گفته شما در کنار هم زندگی کنید و شما مکمل هم هستید.

بنظرم این تفاوت ها و شناخت درست این تفاوت ها و برگزیدن راه های درست برای حل این تفاوت ها باعث رشد دو طرف میشه و میشه همون مکمل هم و اسباب رشد بودن زن و مرد.

پس بهتر نیست به جای گفتن جملاتی مثل:

مردا احساس ندارند...

زنا غر غرو هستند...

مردا فرقی با دیوار ندارند...

زنا سر کوچکترین مسائل میزنن زیر گریه...

زنا فقط به فکر پول و طلا و لباس و... هستند...

مردا فقط کار رو میفهمن و به زندگی مشترک اهمیت نمی‌دهند...

زنا به همه چی گیر میدن...

مردا اصلا به آدم گوش نمیدن...

و....

که هیچ کدام برای بهتر کردن رابطه مون فایده ای نداره و البته بیشتر باعث ویرانی روابط میشه.

به شناخت درست دنیای هم بپردازیم؟

این دو جنس از بچگی با هم زندگی میکند.

مثل برادر و خواهر.

زن و مرد.

حالا شاید ممکنه برادر و خواهر نسبت به هم یکم تفکر ملایم تری داشته باشند. ولی تو زندگی مشترک این حرفا وجود داره. 

و البته کاملا طبیعی هست. چون این دو نفر کاملا از دو دنیای متفاوت هستند. با دو دیدگاه متفاوت.

اصلا بخاطر همین میگن زن و مرد مکمل هم هستند.

وگرنه میگفتن زن و مرد عین همند. دنیاشون عین همه و نیاز نیست برای شناخت دنیای همدیگه تلاش کنند.

پس چرا ما انتظار داریم جنس مخالف مون مثل ما عمل کنه؟ 

چرا زن ها انتظار دارن مردا به همه حرفاشون در همه شرایط گوش بدن؟

و چرا مردا میگن زن ها فقط حرف میزنند؟

علت گذاشتن این پست به این خاطر هست که با آرامش با دنیای متفاوت همدیگه آشنا بشیم تا بتونیم در کنار هم به آرامش برسیم نه اینکه هر روز جنگ اعصاب داشته باشیم.

پس خواهشم از دوستان اینه که نظراتشون رو بگن البته منصفانه و با آرامش :)

که مطمئنا خانواده برتری ها این دو ویژگی آرام و منصف بودن رو دارن.

و دوستان من کاملا از مشکلات جامعه آگاهی دارم ولی بنظرم داشتن این شناخت هم  لازمه زندگی با آرامش هست.

و بنظرم به جای اینکه با خوندن مطالبی از اینترنت به این شناخت برسیم (! که البته ممکنه درست هم نباشه) بهتره  از زبان همدیگه و کاملا عینی به یه نتیجه گیری و شناخت برسیم.

خیلی ممنونم از همه دوستان که وقت میذارین.

عنوان: آیا این فرد خسیس هست؟
سلام دوستان. من  خواستگارم بالای 30 سال هستیم. من دکترا هستم و من شغل مناسبی دارم. خواستگارم خونه ما که میاد چند بار با گل و شیرینی های خوب و گرون اومده ولی بیرون خیلی سختشه یه چی بگیریم بخوریم. سختشه خرجی کنه. مثلا برای عقد میگفت همین حلقه نامزدی رو بنداز. گفتم برای عقد لباس بخریم با ناراحتی گفت مگه با ماست. با من سختشه بیرون غذا بگیریم بخوریم و میدونم از روی خجالت نیست چون خجالتی نیست ولی میگه سر کار هر روز سفارش میدم. یه کارگاه زدن با برادرش شریکه. برادرش خیلی به زندگیش میرسه و مسافرت مثلا هتل میرن یا جای خوب خونه گرفته ولی این به من میگه نمیخوام خیلی خرج کنم میخوام زندگی ساده ای داشته باشم مثلا مسافرت بریم مسافر خونه. یا میگه خونه یه جای پایین بگیریم.  یا مثلا میگفت اگه قبل اربعین عقد کنیم من با بابام میرم پیاده روی کربلا تو هم خودت با برادرات برو. این چند سالم که شریک بودن برادر متاهلش هرچی خرج کرده که با دست و دلبازی هم کرده ولی این نکرده و هیچ حساب کتابی هم ندارن. همیشه هم پیگیره اینه من کار خوب داشته باشم حتی بهم میگفت چرا کارت رو به خاطر درس ول کردی. میتونم مجبورش کنم برام سرویس و حلقه خوب بخره چون داره چون داداشش که شریکشه داره و چون میخواد این ازدواج بهم نخوره میکنه ولی آیا زندگی با یه فرد این مدلی درسته که برا خانوادش اورت خرج میکنه و از خرج کردنای اونا از کار شریکی براش مهم نیست ولی برای من سختشه حتی یه بار پیتزا بگیره! اگه کارشون شریکی نبود برام مهم نبود ولی سختمه میبینم دوتا برادر یه جور کار میکنن اون برای زنش مثل چی خرج میکنه مسافرتای گرون میره ولی این از الان میگه میخوام ساده باشم و کم خرج کنم. ولی خیلی مهربون و بااخلاق و مذهبی به نظر میاد و قیافشم به دلم نشسته. نمیدونم چیکار کنم. در آینده همیشه میترسم بحث داشته باشیم سر اینکه چرا حساب کتابشون جدا نیست. چرا اونا با پول کار شریکی باید خوش بگذرونن ولی ما نه

عنوان: اظهار علاقه و محبت بیش از حد خانمم به من

سلام... بنده و همسرم پسرعمو دختر عمو هستیم. از بچگی به هم علاقه داشتیم و الانم ۵ ساله با هم ازدواج کردیم و الحمدلله زندگی خوبی داریم. بنده از هر نظر از همسرم راضی هستم و ایشون همسر بسیار خوب و مهربانی هستند. یک مشکلی دارم که متاسفانه در جمع دیگران نمیتونستم بیانش کنم چون مسخره و قضاوت میشم. بنابراین بهتر دونستم سوالم رو اینجا مطرح کنم که بدون شناخته شدن بتونم نظرات دیگران رو بدون قضاوت ببینم. مشکلی که دارم اینه که همسرم مخصوصا در جمع فامیل خیلی بهم ابراز علاقه میکنه طوری که این ابراز علاقه به بغل کردن و بوسیدن زیاد ختم میشه. یک بار بهشون گفتم که یه خورده رعایت کنن ولی ناراحت شدن شدید طوری که یه هفته اصلا با من حرف نزدن. لازم به ذکره همسرم خیلی حساسه از نظر روحی و هر حرفی بزنی زود بهش برمیخوره. بنابراین بعد از اون قضیه دیگه به روشون نیاوردم ولی باز این قضیه ادامه دار میشه طوری که بنده دوست ندارم تو جمع با خانمم حاضر بشم و چند بار بهانه آوردم. اینم بگم همسرم تو خلوت هم خیلی بیش از حد ابراز محبت میکنه مخصوصا بوسیدن شدید طوری که نمیتونم نفس بکشم. ممنون میشم یه راهکاری بدید چون من خیلی دارم اذیت میشم.

سلام من دخترم و 16 سالمه

حقیقتش من یه مشکل تقریبا بزرگ دارم و اونم اینه که از بابام متنفرم. اصلا میبینمش حالم بد میشه و نمیتونم تو صورتش نگاه کنم چون انرژی منفیش میاد سمتم و کاملا حسش میکنم. از اخلاقاش بگم که این آدم اصلا نمیتونه نرمال یجا بشینه و هیچی نگه. مدام به این و اون گیر میده و همه رو کوچیک میکنه و بشدت زن ستیزه و به همه هم سوظن داره و فکر میکنه همه برعلیهش دارن نقشه میکشن. خیلی بددل و منفی نگر و زبونش نحسه. درکل آدم بشدت حال بهم زنیه. و تازه جالب اینجاست که مثلا مذهبی و نمازخون هم هست!!! واسه همین من کلا از دین و اسلام و... زده شدم و با خودم میگم این آدم که یک نمازشم تاحالا قضا نشده پس چرا اینجوریه!!! و هیچ اثری روش نذاشته. و ادعاش هم میشه و فکر میکنه خیلییی آدم خوبیه و جاش وسط بهشته! ببخشید ولی حالم ازین ادم روانی بهم میخوره اصلا ادم پیشش میشینه اعصابش بهم میریزه از بس که انرژیش منفیه و حرفای چرت و پرت میزنه و میخواد همه رو کوچیک کنه از بس که خودش حقیره! 

شاید فکر کنید من دعوایی چیزی باهاش کردم که اینجوری میگم ولی اصلا چنین چیزی نیست و من خیلی وقته که ازین آدم متنفرم و آرزوی مرگش رو دارم. یعنی هروقت که میره بیرون ارزو میکنم تصادفی چیزی کنه و دیگه نبینمش هیچوقت. 

نمیدونم چیکار کنم که رو اعصابم نباشه نمیتونم اصلا تحملش کنم و باهاش تو یه خونه زندگی کنم خیلی زیاد انرژی منفی داره و کاملا حس میشه نمیدونم دیگه باید چیکار کنم که روم تاثیر نزاره

(و اینکه لطفا کسایی که طعم پدر بد داشتن رو نچشیدید نیاید حرفای روشنفکرانه بزنید که کارو خراب تر می کنید) 

مرسی

سلام و درود.

نام پست معرفی کانال جلوه های زندگی.

با سلام کانال جلوه های زندگی کانالی هست که در واقع توسط چند نفر ادمین و کاربران فعال جلوه های زندگی بروز رسانی میشه

اعضا و مدیران مجموعه عمدتا نابینایان هستند اما افراد دیگه هم میتونن پست ارسال کنن.

فعالیتهای مختلفی داره انجام میشه از جمله ارسال متنهای انگیزشی ضمن این در مناسبت های مختلفی پستهای متنوعی ارسال میشه. 

ممکن هست کسی پادکست ارسال کنه یا فردی بخواد برا اعضا آموزش ضبط کنه.

هدف کلی کانال اینه که از هر چیزی که لذت میبریم یهو با خودمون میگیم کاش اینو بفرستم رفیقهام ببینن یا یه چند نفر دیگه ببینه میفرستید به مدیر کانال ایشون پست میکنه و سپس چندین نفر میبیننش. 

ممنون میشم عضو کانال بشوید و در فعالتر شدن کانال مشارکت داشته باشید. راستی ما موضوعات خبری و یک سری موضوعات دیگه ای را منتشر نمی کنیم.

عمدتا خواستار این هستیم که فعالیتهای مفید را به اشتراک بگذاریم. افرادی که تواناییهای هنری مثل موسیقی دکلمه خانی و ... دارن هم میتونن فعالیت کنن شرایط فعالیت رو از خود مدیراش بپرسید. لینک کانال رو میزارم امیدوارم که مفید باشه براتون

**************************

رفیقاتو دعوت کن عضو کانال بشن

سلام اقای نجفی.وقتتون بخیر. لطفا پست اول خودش ذهنم رو درگیر کرد بعد قلبم رو شکست رو بروزرسانی کنید. تشکر

سلام و رحمت 

عزیزان راهنمایی میخواستم از شما بزرگواران 

برای مصاحبه ی تربیت معلم دقیقا چه چیزایی رو باید مطالعه کنم و چه سوالهایی میاد

کتاب خاصی داره ؟

هرچیزی که به ذهنتون میرسه لطفا میفرمایید..

آقای نجفی سلام علیکم 

لطفا هر چه زودتر اینو پست میفرمایید 

دوسه روز بیشتر وقت نداریم 

عاشقی برام بی معنا شده

یه چیزی هست که من رو ناراحت میکنه میخوام بگم  تو شرکتی که کار میکنم از آقایی خوشم اومد متاسفانه  با نگاه به طرف مقابلم نشون دادم که من از شما خوشم میاد هیچی طرف سرش روانداحت پایین دیگه جای نگاه کرد جواب سلام من روهم نداد .

بعد ۵ ماه دوباره دیدمش بازهم همین جور میدونید من خودم رو هنوز سرزنش میکنم برای اینکارم .

راستش دیگه از خودم نا امید شدم طرف قد کوتاهی داره بزور به یک متر و ۶۰ می رسه  فقط صورت خوبی داشت . بعد اینکه  من از لحاظ کاری و درآمد از ایشون بالاترم اینها رو گفتم که شرایط من رو ببینید

طرفم یه دیپلمه اس اینها هیچ کدام مهم نیست میخوام بگم اگر کسی جذب شما نشه نمیشه حتی اگر بهتر هم باشید نکته ای دیگه ای که هست اینه که برای من همه چی بی معنی شده همین آدم که میگم  براحتی باهاش حتی سلام علیک هم بخوام انجام میدم .  واقعا برام آقایون خیلی خیلی عادی شدن عشق و این حرفها برام  بی معنی و بیخود شده .۳۶ سالم هست انتظار هیچی رو ندارم حتی این آقا که روی خوش بمن نشون نداد الان با خودم فکر میکنم اتفاقا کار خوبی کرد چقدر عاقلانه تصمیم گرفت . تازه اصلا برای خودش نیاورد . حتی تو اداره هم کسی نمیدونه بنظر من یه آدم فوق العاده محترم هست .   وقتی دخترها میگن خواستگار داریم دیگه نسبت به این جمله آلرژی دارم میدونید چرا با خودم میگم چرا باید آدم خواستگار داشته باشه  . خواستگار رد میکنن با افتخار من با افتخار میگم تا حالا حتی یه نفر هم خواستگار من نبوده

سلام وقت به خیر

سلام

لطفا اگر کسی اطلاعی داره به من کمک کنه
من دختر مجرد هستم که شغلی ندارم با توجه به شرابط خاصی هم که دارم امکان ازدواج و حالا وقتش خیلی معلوم نیست خوب چون شغل و درآمد ندارم خیلی نگران اینده هستم .

حالا به ذهنم رسیده خودمو بیمه کنم آیا کسی اطلاعی داره در مورد بیمه های زنان خانه دار نحوه آیندش و ...
شنیدم بعضی ها میرن مثلا بیمه قالی بافی میشن در حالیکه قالی بافی نمی کنن به نظرم اینکار اشتباهه و درست نیست نظر شما چیه؟

آقای نجفی مشتبه این پست در وبلاگ تون هست ولی قدیمیه به روز نیست لطفا این پستو درج بفرمایید ممنونم .

به محمدرضا

سلام

چندتا احتمال برای این رفتار خانمتون می دم....ولی راه ش این ه خیلی ملایم باهاش صحبت کنید و ببینید دلیل ش چیه.....ممکن ه در اون جمع فامیلی زنی باشه که نگاه خاصی به شما داشته باشه که زن ها این نگاه رو کاملا حس و درک می کنند و برای اینکه بهش به نوعی اخطار بده این کار رو می کنه...ممکن ه شما در رابطه زناشویی کم کاری می کنی ولی خانم به هر دلیل نمی خواد دلیل ش رو به شما بگه نیاز عاطفی ش ارضا نمی شه...ممکن ه قبلا ابراز علاقه در حضور جمع رو دیده باشه و جزو علایق و فانتزی ش باشه....ممکن ه در جمع بهش بی توجهی می کنید و برای فرار از بی توجهی شما و فرار از سرزنش احتمالی دیگران اینکار رو می کنه....مثلا اگه در جمع در سکوت بهش چشمک بزنید یا با لبخند نگاه ش کنید یا موقع اظهار نظر یا تصمیم گیری یا قبول کردن یا رد کردن مهمانی یا مراسمی یک  نگاه حاکی از هماهنگی در تصمیم بهش بکنید اوضاع خیلی بهتر بشه....ممکن ه به اقتضای شغل تون ساعات کمی خونه هستید و اینجوری می خواد نبودن تون رو جبران کنه....تشویق ش کنید خیلی ملایم برای خودش ورزش کارش درس ش یا هر علاقه ای که داره وقت بگذاره تا به یه تعادل نسبی برسه....وقتی بچه دار بشید ممکن ه دیگه اینقدر نتونه براتون مایه بگذاره پس اولا قدردان نعمت باشید و ثانیا بعد بچه دار شدن دلتون برای همین کارها تنگ خواهد شد...موفق باشید

عنوان:علت تغییررفتارکسی که دوسش داشتم.                           سلام.حدود۳ماه پیش بایه آقایی یه قرارکاری کوتاه داشتم وهمون باراول به شدت ازایشون خوشم اومدوعاشقشون شدم وچون دیگه قسمت نشدهمدیگرو ببینیم تنهاکاری که ازدستم برمیومداین بودپیج ایشونو فالو کنم.تااینکه چندوقت پیش ایشون به طوراتفاقی به دایرکت پیج بنده اومدن ومنم خودمو معرفی کردم وایشون خیلی استقبال کردن وبرخوردشون گرم وصمیمی بود حتی ازمن عکسمو خواستن چون گفتن چهرم یادشون نمیاد بعدازاون چندباردیگه هم پیام دادن وهمه چیزخوب بود ولی نمیدونم چرایهواخلاقشون تغییرکرد وخیلی سردشدن جوری که یکبارخودم بهشون پیام دادم ولی خیلی سردوبی روح جواب دادن ورابطه همون جا تموم شدچون دیگه خجالت کشیدم پیام بدم همون یکباربود.الان برام سواله این آقا که خودشون مشتاق بودن چرایهو بدون دلیل اینقدرسردشدن ودیگه خبری ازشون نشد؟                              اینم بگم من۲۶سالمه وتاحالا هرکی سمتم اومده فقط برادوستی ورابطه بوده که من قبول نکردم وبه خاطر این موضوع به شدت افسرده شدم.فقط ازاین اقا خوشم میومد که اینجوری تموم شد یهویی.       سپاس ازآقای نجفی ودوستان عزیز

یه مسأله ای که با فراگیر شدن فضای مجازی روبرو هستیم که مشکلاتی با خودش داشته همین ابراز علاقه های مجازیه من بعنوان یه پسر حرف  میزنم خطابم هم به هم جنس های خودمه .

داداشای عزیز بی هوا و از روی احساسات و بدون پشتوانه عقل و منطق به دختراودر فضای مجازی ابراز علاقه نکنید .

چون همین ابراز علاقه های شما باعث شده زندگی و آینده و سلامت روان و جسم این بندگان خدا تحت تاثیر قرار  بگیره 

شاید بگید خب به ما چه تحت تاثیر قرار نگیرند یا باور نکنند ما یه حرفی زدیم یه پستی گذاشتیم و چه و چه ...

اما من میگم بیاید به مسأله از بعد انسانی و اخلاقی نگاه کنیم 

انسانیت چی حکم می‌کنه ؟

اخلاق چی میگه ؟

وقتی من پسر نوعی میام ابراز علاقه میکنم تو فضای و ارتباط مجازی ساعات با اون دختر وقت میگذرونم.از آینده مشترک و خونه و زندگی حرف میزنم 

پست های عاشقانه میزارم .دلنوشته عاطفی می نویسم 

و استوری میزارم با مخاطب خاص 

خواه یا ناخواه ذهن و قلب اون دختر رو آلوده و مشغول خودم میکنم .

نگید فضای مجازیه دیگه دروغه چرا باور می‌کنه تقصیر خودشه .

حقیقت اینه درسته فضا مجازیه اما هم ما و هم اون طرف مقابل واقعی هستیم .

و از اون بالاتر اینکه اکثرا ما تو فضای مثل اینستاگرام و تلگرام و وسایر پلتفرم ها با هویت اصلی خودمون فعالیت میکنیم .

مثلاً همه منو آقای الف می شناسند تو واقعیت تو مجازی هم همونم .

حالا برگردیم به موضوع اصلی 

وقتی پسری شروع می‌کنه به ارتباط با دختری از طریق مجازی حتما احساسات دو طرف درگیر میشه اما در نظر بگیرید دخترا روی این احساسات حساب باز میکنند دل می بندد باور میکنند .

حتی اینجا و تو اطرافیان خودم دیدم دختر خانما به چشم کیس ازدواج نگاه میکنند و آینده شون می ببینند .

یادم میاد تو دانشگاه یه درسی بود به اسم اندیشه یه استادی داشتیم حرف خوبی میزد میگفتن بعضی حرفها و رفتارهای ما آثار ما تاخیر دارند یعنی مثلامن یه رفتاری میکنم اثرش ممکنه تو زندگی خودم یا یه شخصی مدتها باقی بمونه و اثر گزارش باشه .

خب فرض کنید به دختری  تو فضای مجازی به شکلهای مختلف ابراز علاقه میکنی و اون دختر حساب باز می‌کنه روی علاقه شما

خواستگارشو رد می‌کنه حتی ممکنه از نظر روحی و عاطفی درگیر بشه بعد شما بیاید بگید من نمی خوام یا با نقش بازی کردن بگی من همچنین قصدی نداشتم تو باور کردی درصورتی تو واقعیت قصد داشتی اما ازدواج نبوده اما برای اینکه قبول کنه گفتی قصدم خیره و ازدواجه

بعد می دونید نتیجه این رفتار شما چه تاثیری تو زندگی و آینده اون دختر گذاشته .!؟

_باعث شدی فرصت های ازدواجش از دست بره ‌

_باعث بی اعتمادی اون دختر به بقیه پسرا شدی .

_باعث بهم خوردن سلامت روح و جسمش شدی 

_حتما افسردگی میگیره حتی ممکنه کار خطرناکی مثل خودکشی انجام بده ..

_حتما افت تحصیلی و شغلی میگیره .

_از خانواده و اطرافیان سرکوفت و سرزنش می شنوه .

_بی انگیزه و بی اعتماد بنفس میشه .

اینا تنها گوشه ای از اثر رفتار ماست ..شاید بعضی پسرا بخاطر بی هزینه بودند و یا ترسو و بی عرضه بودن رو بیاورند به این کارها و نقش عاشق دلخسته بازی کنند و دختر که جنسش از عاطفه و احساس قبول می‌کنه و آسیب می بینند .

خواستم بگم حواست باشه توی پسر بخاطر میل و هوس و یا هر اسمی که روش میزاری عشق یا خود خواهی و ارضای نیازهای روحی و عاطفیت آینده و  سلامت  یه دختر به بازی نگیرید 

داداش بخاطر فرار از مسوولیت و وظیفه دختری  و بازیجه خودت قرار نده  خوشحال میشم دختر خانم مشارکت کنند و از تحربیاتشون بگن 

اینم اضافه کنم در کشورهای دیگه خیلی از آشنایی ها منجرب به ازدواج تو بستر مجازی بوده 

عنوان : آثار منفی ابراز علاقه های مجازی پسر به دختر چیست 

عنوان: اگه دختر بعد از ازدواجش بخواد با یه پسر (خواستگارش بوده) کماکان ارتباطش رو حفظ کنه درسته یا غلط؟

سلام

وقت همگی بخیر

راستش من ۴ سال پیش با خانمی آشنا شدم و و مهرش به دلم افتاد و پا پیش گذاشتم برای خواستگاری که ایشون خواستن در وهله اول خودمون دوتایی به تفاهم برسیم بعد خانواده ها رو در جریان بذاریم. بنده هم قبول کردم و ارتباطمون آغاز شد، از قرارهای کافه و رستوران تا چت های گاه و بیگاه و ابراز علاقه مفرط بنده و ناز کردن های ایشون. در ظاهر همه چی خوب بود اما در باطن بنده داشتم مقایسه میشدم که گویا تو این مقایسه سربلند بیرون نیومدم چون ایشون بالاخره ازدواج کردند.

اینکه این ۴ سال رو تو ۴ خط خلاصه کنم خیلی سخته فقط در همین حد بگم که ایشون تو این مدت چندین مرتبه باعث شد بنده متوجه شم که این احساس کاملا یکطرفس و خودم با پای خودم سعی کردم از این رابطه یکطرفه خارج بشم تا حداقل بیشتر از این خرد نشم، اما هربار با اصرار ایشون مبنی بر اینکه : تو بهترین دوست و همصحبت منی و می‌خوام که این رابطه به شکل دوستانه ادامه داشته باشه ؛ پاهام سست میشد برای رفتن و باز گیر میکردم تو رابطه، البته شاید یکم حس امیدواری هم مزید بر علت میشد که شاید باید برای به دست آوردن و تغییر عقیدش جنگید، اما غرور لگدمال شدم اجازه نمی‌داد بعد از ۳ بار شکسته شدن به طرق مختلف بواسطه ایشون، بازم بهشون ابراز علاقه کنم و فقط مثل یه دوست کنارشون موندم اما همچنان امیدوار. ایشون که به نظر خیالشون راحت شده بود که بنده که دیگه ابراز علاقه نمیکنم پس پذیرفتم این شکل رابطه دوستانه رو به زندگی عادیشون ادامه میده و از قضا با یکی از همونایی که بنده تو مقایسه ازشون باختم نامزد و بعد ازدواج می‌کنه اما در کمال حیرت تو تمام مدت ۲ سال عقد جوری وانمود کرد که من اصلا بویی از ازدواج ایشون نبردم چون میدونست خط قرمزم ارتباط با خانم متاهله.

البته برای اینکه سوء تفاهم پیش نیاد منظورم ارتباط عاطفیه، چیزی که تو تمام این ۲ سال بین بنده و ایشون برقرار بود، و من شده بودم حامی و سنگ صبور ایشون. از ابراز محبت من استفاده میکرد و پیش من با درددل کردن و ... آرامش پیدا می‌کرد، آخرش هم با یه تشکر که: ممنونم که تو کنارم هستی و از این حرفا تموم میشد، اما انگار منم داشتم تموم میشدم.

خلاصه اونقدر پیش رفت که دیگه به جاهایی دلم میخواست بترکه از دلتنگی نداشتنش و پناه میبردم به خدا و همین دو ماه پیش یه چله زیارت عاشورا حق شناس رو ادا کردم که خدا منو از بلاتکلیفی در بیاره. روز ۳۶ ام چله بودم وسط راه نجف-کربلا که دیدم یه عکس از حلقه و دسته گل گذاشته پروفایل اکانتی که فکر میکرد من ندارمش و نمیبینم. نابود شدم ، از یکی از فامیلاش پرسیدم که بنده خدا گفت ایشون دوساله ازدواج کرده و شوهرشم خیلی دوست داره، خواهش میکنم شما هم از زندگیش برید بیرون. به امام حسین قسم ناراحت شدم اما بیشتر از اون خوشحال شدم که خدا بالاخره منو دیده.

بهش پیام دادم که خوشبخت بشی و تمنا میکنم دیگه باهام ارتباط نگیر

اما بازم تکرار مکررات و اصرار های پیاپی که من و تو میتونیم دوست، همکار یا همکلاسی قدیمی بمونیم این چه ایرادی داره؟

۳ بار استخاره گرفتم به نیت اینکه خدایا هنوز مثل یه دوست یا همکلاسی قدیمی اما دیگه بدون ابراز محبت براش باقی بمونم یا نه؟ هر ۳ بار نوشته بود حتما انجام بده.

دیگه نمی‌دونم چی درسته چی غلط.

خواهش میکنم اگه میتونید راهنماییم کنید بنویسید که شما باشید کماکان رابطه اون رو حفظ میکنید یا کلا قطع رابطه میکنید؟.

آخه اون الان شوهر داره و ادامه این رابطه شاید برای اون چون حسی به من نداشته یه رابطه معمولی باشه اما برای من اول سبب رنج و اذیتمه دوم پا گذاشتن رو خط قرمزمه چون این رابطه معمولی نیست، آخه من نمیتونم تمام حسمو نسبت به ایشون سرکوب کنم.

تو رو خدا کمکم کنید.

به یونس

هم دوست دختر داشتی هم به اسلام اعتقاد داشتی؟

عجیبه واقعا☹

سلام 

دوست عزیز چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است 

اگر من نوعی استخاره بگیرم که مثلا برم یه کسی رو بکشم و ۱۰ بارم استخاره خوب در بیاد باید اون کارو انجام بدم 

خب پس عقلم چی میگه 

به نظر من شما ارتباط قبلتون هم درست نبوده چه برسه حالا که ایشون ازدواج کردن 

اگر به خودتون و اون خانم رحم ندارید حد اقل به اون آقایی که با ایشون ازدواج کردن و از همه جا بی خبرن رحم کنید اون چه گناهی کرده 

به جای اینکه استخاره بگیرید که تو این رابطه تماما گناه بمونید نیت کنید با خدا معامله کنید که از زندگی اون خانم و شوهرش برید بیرون و آرزوی خوشبختی براشون داشته باشید 

مطمئن باشید خدا هیچ موقع بدهکار بنده اش نمیشه و برات جبران میکنه 

انشا الله یه خانم بهتر و خوشگل تر از این خانم نصیبت بشه که کلا این خانمو  فراموش کنی 

تو بسپرش به خدا ، ببین خدا برات چه قسمتی رقم میزنه 

بهترین ترکیبی(برای انتخاب فقط مجاز به سه انتخابید) که الان دوست دارید و هوسش اومد به ذهنتون رو بگید،لطفا.

مثال: من و خوراکی و سریال مورد علاقم و کاناپه

یا من و جاده و آهنگ دلخواه و ماشینم

به یونس گرمایی 

بعنوان یه دختر میگم این خانم اگه نگم شیطانه اما روح پلید و افکار شیطانی داره 

 بردار من فدای اون اعتقادات شما اما چرا اینقدر خودت کم می بینی 

مگه شما یدکی و زاپاس رابطه اون خانم نامحترم هستی 

چه کاره ای  مشاوری یا روانشناس کدومش 

این خانم اگه با شما احساس راحتی داشته پس ببخشید غلط کرده رفته سراغ کس دیگه 

نخیر بردار من ایشون یه دختر منفعت پرست که دنبال منافع مادی و احتمالا رابطه جنسی با همسرشه 

اما شما رو هم نگه داشته برای رابطه عاطفی 

ممکنه اگه ادامه بدی کار به جاهای باریک بکشه و اونی میشه که نباید بشه .

خودتون گول نزنید رابطه بین زن و مرد همیشه جاذبه داشته و اگر ادامه بدی مطمئن باش اتفاقات بدی در راهه .

نه بخاطر اون که البته از نظر من لیاقت نداره 

فقط بخاطر خودتم که شده این رابطه غلط رو بزار کنار .

واقعا حقت اینه بشی زاپاس  رابطه دو نفر 

حقت آرامش نداری با یکی که مثل خودت مایه بزار برات 

عاشقت باشه 

ولش کن اگه دوست داشت  که به پات می موند .

دوست من بخاطر پسری که چند بار بیشتر ندیده بود چهار سال وفادار و پاک بموند و آخر باهاش ازدواج کرد .

این دختر همزمان باشما با یکی دیگه بوده .

تو داشتی می سوختی و اشک می ریختی اون داشته خرید عقد و عروسی می‌کرده.

ولش کن همه اکانت و شماره شو پاک کن اگه خیلی هم گیر داد و گریه و زاری کرد بگو ازت شکایت میکنم و به شوهرت میگم .

زنی که به شوهرش وفادار نیست و علنا داره بهش خیانت می‌کنه و ارتباط و با شما نگه داشته 

برای چیه شما دنبالشی .

این خانم رزنگ تشریف داره تو نگه داشته اگه بعد چند سال خسته و زده شد خراب بشه روی سرت .

ساده نباش پسر جون ساده نباش 

فهمیده با گریه خام میشی خرت کرده 

دختر و پسر وفادار  و عاشق نمی تونن با کس دیگه ازدواج کنه نمی تونه اصلا به کس دیگه فکر کنه .

عزت نفست کند زده بهش اینقدر تخقیرت کرده باورت شده لیاقتت همین نفر سوم شدند یه رابطه در از کثافته .

این دختر فقط داره بازیت میده با همین فرمون پیش بری نمی تونی با کس دیگه یه رابطه سالم و خوب داشته باشی .

دکمه شو بزن بزار بره پی کارش 

فتنه خانم بی وفا و خیانتکار 

سلام

آقای نجفی منظورم این بود سه چیز که الان دلتون میخواد و احساس میکنید حالتون رو خوب میکنه بگید

مثلا کسی خانواده دوسته و دلش هوس کباب خوردن در طبیعت کرده پس کامنتی که میفرسته این میشه:من و طبیعت و کباب و خانواده

به عادل ۹۰

چن سال قبل در استان کرمان قاتلان زنجیره ای که گروهی کار میکردن اعتراف کرده بودند که استخاره هم میکردن و خوب می امد 

واقعا حق با شماست وقتی خدا قوه تعقل داده قانون داده استخاره واسه چیه؟

سلام.دوستان‌و‌همراهان عزیز.  با خانمم مدنیه مشکل دارم  رفته‌مهریشو‌گذاشته اجرا.  و برگشته تو خونه. وقتی فهمیدم‌هیچ‌عکس العملی نشون ندادم اما نمی‌دونستم چکار باید میکردم. از طرفی داره همه چیزای باارزش رو جمع می‌کنه و مخفیانه می‌بره. از طرفی هم همه لباسهای زیرشو هم‌مخفی کرده. خواستم بدونم نظر شما عزیزان چیه. شما با این مشکل روبه رومیشین چه برخوردی میکنین من باید چکار کنم؟؟ممنون‌میشم تدابیرتون و بخونم. 

ارئه ی راهکار برای ازدواج آسان در شرایط کنونی...

سلام،

از وقتی که با این وبلاگ آشنا شدم حدود یکماه میگذره 

وقتی بیشتر در بحث ها عمیق میشم ازدواج و رفاه برجسته تره

هدفم از گذاشتن این پست اینه،

معیارهایی که برای تشکیل زندگی مشترک در نظر دارین چقدر در دوام زندگی تاثیر داره؟؟؟

مثل ظاهر خوب ،شغل با درآمد بالا،تحصیلات ،اصالت ،مذهب یا هر چی که ..

و اینکه چرا در بحث ها، ازدواج را برای ارضای جنسی میدونن ،

مگه هدف از ازدواج تنها ارضای جنسیه،؟؟؟

این وسط همدلی چی میشه،

به نظر شما در این شرایط کنونی چجوری میشه یک زندگی مشترک جمع جور اما بادوام رو شروع کرد،

لطفا قبل از نظر دادن در مورد معیارهاتون فکر کنید و سبک  سنگین کنید 

منم لابه لای نظرات شما تجربه هایی که در اطرافیانم  دیدم ذکر می کنم.

باتشکر از مدیریت سایت و همگی شما

عنوان چی شد که از جنس زن بدمون اومد

به اسم تعالی

اول دو نکته بگم: ۱خانم ها نظر ندن میتونن خواننده باشن  و متقابلا پستی مشابه بزنن

۲ بحث راجب تحصیلات و اشتغال زنان نیست

 اقایون به دلایلی تعبیض ها یا هر چیزی که دیدین بگین چیشد که از جنس زن بدتون اومد یا میاد

اول خودم میگم

بچه بودم یه بار زمین خوردم ساق پام پاره شد گریه و داد کردم بهم گفتن مگه دختری که ناله میکنی؟

یه ذره بزرگتر شد یکی بهم کادو مداد رنگی داد نقاشی کشیدمو کشیدم تا مدادا تموم شدن باز مداد رنگی خواستم گفتن مگه دختری؟ به پسر این سوسول بازیا نیومده

تو حیاطمون گلای مختلفی بود گفتم من از اون گلای ابی خوشم میاد گفتن که تو دختری

 بخاطر اب ناسالم مشکل کلیوی گرفتم بهم گفتن مگه زنی که انقد ضعیف و نازک نارنجی هستی خجالت بکش .

یه ذره که بزرگتر شدم رفتم مدرسه چن سال بعدش گفتن که باید کار کنی مرد باید کار کنه مگه دختری که فقط درس بخونیاینطور شد که درسامم رفته رفته ضعیف تر شد( نمیشه با یه دست دو تا هندونه گرفت)

خواستم یه تیشرت قرمز بخرم گفتن جلفه قرمز رنگ زنونه هست و کلی کتک

رسیدیم دبیرستان دیدیم دخترا میتونن بمونن تو خونه و هر چند بار خواستن درس بخونن و کنکور بدن اما به ما نیومده فقط یبار من که رتبه خوبی نیاوردم بیخیال شدم 

لابد میگین عوضش تو کار از شر این جنس خلاص بودیم نه متاسفانه خیر 

بدون بیمه ها معمولا زن مبخواستن مثلا مغازه ها و شرکت ها کارگاه ها (همین الان هم  تو دیوار بزنین کاریابی میبینین که بیشتر خانم میخوان) یا هم که براشون فرقی نمیکرد چون حقوق کم میدن و مسلما فقط خانما میرن سراغ این مشاغل( یبار از یکی از کارفرما ها پرسیدم اخه واقعا چرا بهم گفت که ببین از  توِ مرد انتظار هست اما زن همین که خرج ارایش و لباس و قر و فر خودش رو بده کافیه پول بیشتری نمیخواد)

با بیمه ها هم سربازی خواستن یعنی باید دو سال بریم و برگردیم بعد دو سال هم معلوم نیست فرصت اینطوری پیش بیاد یا نه؟

اگر زن بودم میتونستم برم سراغ همین کار

خواستیم بریم سراغ شغل هایی که بیشتر با مردم تعامل دارن باز گفتن فقط خانم یکیشون بهم گفت فقط زنای جلف رو میاریم اینجا تا افراد بیشتری بیان محل فروش و بتونیم سود کنیم(یعنی استفاده از بدن زن با میل خود زن منتها این رو به خودشون که قطعا نمیگن فقط زنا جلف رو میارن)

اخرش یه شغل معمولی (مسافرکش) با ماشین امانت گیر اوردیم 

من که مجردم اما یکی از دوستان خواستن ازدواج کنن بهش میگفتن که شما تحصیلات نداری اخه هیچ کدوم از خانمایی که رفته بود خاستگاریش نفهمیدن که مرد و زن فرصت برابر واسه درس خوندن نداره؟ اون درس رو ول کرد تا خرج بده

یکی از فامیلا از زنش ناراضی بود میگفت طلاق تبعات مالی خیلی زیادی برام داره

یا تو قوانین وقتی خانما  قانون شکنی میکنن اصلا برخوردی نمیشه مثلا راننده بد  یا تو بی ارتی  و اتوبوس خانما اجازه نمیدن سوار بشیم  یا اگرم سوار شدیم باید سرپا وایستیم یا مثلا تو درگیری های خیابونی خانما خیلی حرفای بدی (فحش پایین تنه مردونه )میزنن و مردم بی تفاوت رد میشن

یبار نایلون میوه دستم بود خانمه  بهم تنه زد میوه هام ریخت و بعدش رد شد تا حالا چنین رفتاری رو از یه مرد ندیدم

ولی اگر این کارا رو مردا بکنن به چشم خیلی بدی نگاهشون میکنن در حالی که قانون شکنی برای هر دو جنس بده

اینطور شد که من از زنان بدم میاد چون احساس میکنم ما با فرهنگ غلطمون قربانی جنس مخالف شدیم مثلا پسر درس نخونه که خواهرش درس بخونه فداکاری از روی اجبار هیچ ارزش ندارد

من از زنان خوشم نمیاد چون حس میکنم هم حقم رو خوردن هم یه چیزی هم بدهکارشونم

من هدفم از این پست تعمیم دادن صفت های بد به زنان نیست فقط میخوام که این عادات بد و رفتار های تبیعصی که بین دو جنس هست کمتر بشه و نسل جدید و اینده بهتر تربیت بشه تا حس انزجاری به جنس مخالف نداشته باشه

به محمد

شما وسایل خونه رو که مال خودت رو جمع کن  راجب مهریه هم با وکیل مشورت بگیر پیشنهاد م این بود که بهتره صلح کنید

عنوان : کمک فوری برای درمان وسواس شدید پاکیزگی

سلام مادر بنده دچار وسواس بسیار شدید پاکیزگی بعد از بیماری کرونا شده ، ما از شهر خودمون به تهران مراجعه کردیم برای درمان اما این وسواس به قدری شدید هست که بیمار تا مطب روانشناس از ترس آلودگی نمیره . به هرچیزی حساسیت شدید داره به عنوان مثال حتی با دیدن یه سوسک یا از فاصله چند متری مضطرب میشه و اعضای خانواده رو مجبور میکنه که اون مکان رو به شدت تمیز کنن . اعضای خانواده به شدت تحت فشار هستن ، خرید ها چندین بار شسته میشه . بیرون رفتن مادر تعطیل شده و اگر هم به سختی جایی میبریمش وقتی به خونه میاد به شدت نگران از این هست که چیزی کثیف شده .تحمل هیچ فرد غریبه ای رو به حریم داخل خودروی خودش یا خونه نداره و استرس میگیره از اینکه مبادا آلودگی با خودش اورده باشه . هرشی یا وسیله ای به داخل خونه میاد باید شسته بشه و اگر قابلیت شسته شدن نداشته باشه ( مثل وسایل برقی ) ورودش به خونه مشکل هست و با تنش و دعوا و استرس همراه هست . 

----------------------------

کمکی که به عنوان یک مهمان در شهر تهران از شما خواستارم اینه که ما نسبت به این بیماری ناآشنا هستیم و به دنبال جواب سوالات زیر هستم : 

یک مرکز درمان خوب یا روانشناس خوب لطفا برای درمان این بیماری در تهران معرفی کنید ؟ 

آیا مکانی هست که روانشناس به خونه مراجعه کنه ؟ چون بیمار تا مطب نمیره.

پیشنهاد شما برای درمان سریع تر این بیماری شدید چیه ؟ 

خواهش میکنم کمک کنید من واقعا نمیدونم راه حل چیه خیلی سختی میکشیم . 

با تشکر.

سلام به همه 

میخوام بهتون در مورد زندگی واقعی ام بگم و بگم که دین واقعیه ،خدا هست ،ائمه هستند

من تا ۱۳ سالگی هیچ اطلاعی از مسائل جنسی نداشتم یعنی هیچ اطلاعاتی در حدی که فکر میکردم دخترها هم مثل پسرها هستند (کامل نمیگم که سانسور نشود)متاسفانه وقتی در اون سن رفتم مدرسه دوستام تو کلاس در مورد این مسائل صحبت می‌کردند و یه سری اتفاقاتی برام اوفتاد که این مسائل رو فهمیدم گاهی وقت ها خودمو لعنت میکنم که تو اون کلاس و مدرسه بودم ولی میگم شاید خدا خواستی یجوری این مسائل رو بفهمم که بعدا برام مشکل پیش نیاد به هر حال ۲ سال تا سن ۱۵ سالگی با این موضوعات دست و پنجه نرم میکردم (سر بسته میگم خودتون بفهمید)تو سن ۱۵ سالگی تصمیم به توبه گرفتم و توبه ام واقعی بود نمازهام اول وقت ،تو ماه رمضان کل ماه روزه کامل گرفتم حتی بعضی شب ها برای رضای خدا تا اذان صبح بیدار میموندم حتی بعضی وقت ها از شدت خواب میترکیدم ولی باز بیدار میموندم وضو ها حتی در زمستان با آب سرد ،گاهی وقت ها دوش آب سرد سرد میگرفتم 

تو ماه رمضان دو بار ختم قرآن کردم انقد حس معنوی داشتم شب ها تو دلم روضه حضرت زهرا(س) را تکرار میکردم و با گریه میخوابیدم ،حتی وصیت نامه ام را هم نوشته بودم و دائم منتظر شهادت نماز های طولانی مستحبی میخوندم که می‌گفت کسی اگر این را بخواند و بمیرد شهید از دنیا رفته ،تمام تعقیبات نماز ها رو میخوندم(دعای مکنون یه معجزه است خیلی تاثیر داره عالیه خواستید به خدا نزدیک شید دعای مکنون جوابه) ،هر جمعه دعای ندبه و دعای توسل و دعای سماط میخوندم اما انقد در این یه سال به خودم فشار آوردم  و سختی دادم که تو سن ۱۶ سالگی یهو ورق برگشت و اون حس و حال خوبم خراب شد تا الان ،حاضرم یه روز دیگه زنده نباشم ولی اون حس خوب بهم برگرده واقعا اسلام واقعی است و بهترین دین .

اینو نوشتم که بهتون بگم تو دین بخودتون سخت نگیرید وگرنه عاقبتتون مثل من میشه معمولی باشید ولی مستمر حالا هم لطفا برای من دعا کنید دوباره به اون حال رویایی برگردم .

عنوان:لطفا  به خود سخت نگیرید!

با سلام به همه دوستان 

حدود دو سال پیش در فضای مجازی با کسی آشنا شدم که از قبل ایشون به مناسب شغل و حرفه شون می شناختم بخاطر همین فالو کردم (خدمتتون عرض کنم پیج منم بیشتر کاریه  تا شخصی  و هر دوی ما با هویت اصلی خودمون فعالیت میکنیم. با رزومه مشخص هر دو بالای سی سال هستیم من اوایل دهه ایشون اواخر دهه سی .)

بعد تقریبا یک ماه ایشون خیلی مودبانه شماره تماس منو خواستن برای آشنایی بیشتر .من شماره شخصیم دادم که فقط خانواده و دوتا از دوستان صمیمیم دارند .

اما متاسفانه ماجرا از اینجا شروع شد برخلاف توقع و تصور من ایشون با پیج فیک اومدند و آشنایی دادند و اما چون اسمشون نگفتند من ادامه ندادم بعد یه مدت کوتاهی دوباره در واتساپ و پیام آشنایی دادند این بارهمین اسمشون نگفتند اما خواهش کردند گفتند اجازه بدم تا خودشون معرفی کنند توی مدت چند روز از همه چیز صحبت کردند از کار و حرفه شون از انتظارتشون از صفاتشون و از همه چیز اینقدر واضح همه چیز رو گفتند هرکسی بود متوجه میشد ایشونه فقط اسمشو نگفتند منم گفتم تا خودتون روشن و واضح معرفی نکنید من جواب شما رو نمی‌دم ایشون پیام میدادند من توجه نکردم تماس هم گرفتن توجه نکردم با خودم گفتم وقتی ایشون  به من اعتماد نداره من چرا اعتماد کنم . اما بعد چند هفته به ایشون در دایرکت پیام دادم و گفتم ، من متوجه شدم شما پیام می دادید اما روش شما درست نبوده و از شما بعید بود .و آنفالو کردم .

بعد از گرفتن اولین ارتباط ایشون متنی گذاشتند که عاشق شدند و بلاخره عشق در خونه ایشون رو زدند با مشخصاتی که میدادند ویژگی ها من بود اما با خودم گفتنم شباهته حتما با کس دیگه است و به قولی توهم نزنم .

اما بعد از پیام من به ایشون که شما رو شناختم متن ها و پست های عاشقانه ایشون شروع شد با مشخصاتی که میدادند کم کم مطمئن شدم منظورشون من هستم گفتم حتما اشتباه میکنم به مادر و دو تا از دوستای نزدیکنم نشون دادم  همه شون گفتند خیلی واضح گفته منظور ش تو هستی  وعلاوه بر اون تماس از شماره ناشناس شروع شد چون ما  از دو تا شهر مختلف هستیم با فاصله زیر دو ساعت .

ایشون از شهر شون تماس می‌گرفت کدشون می افتاد اما چند باری که پاسخ دادم پشت تلفن فقط سکوت بود حرفی نزدند . .و از همه واضح تر اینکه حدودا چند ماه پیش ایشون رفته و از محل کارم تحقیق کرده با مشخصاتی که همکارم دادند مشخص شد ایشون بودند  

اینو بگم من درگیر ایشون شدم هم از لحاظ احساسی هم عقلی 

از لحاظ عقلی همون ویژگی های که می‌خوام دارند احساسی هم تنها پسری که اینقدر به من از نظر روحی نزدیکه و چقدر عمق داشت احساسات شون .

(با تحقیقی که در مورد ایشون کردم متوجه شدم فکرم اشتباه نبود و همه از ایشون خوب تعریف کردند و گفتند پسر حساس  و مهربونیه . ) اما چیزیه که منو اذیت می‌کنه اینه من دیگه تمرکز ندارم به ایشون علاقمند شدم اما از طرفی می‌دونم  من نمی تونم تا ابد تو فکر اینکه ایشون یه روزی میخواد کاری اونم شاید انجام بده منتظرش بمونم چون الان از نظر روحی و جسمی افت کردم و حتی تو زندگیم همه جوره اثر منفی گذاشته .دیگه خوشحال و پرانرژی نیستم و شاد نیستم 

چند هفته پیش بردارم یکی از دوستان  مورد اعتمادشو به من معروفی کرد برای ازدواج 

من واقعا نتونستم حتی اجازه ندادم ایشون بیان و منو ببینند چون درست نمی‌دونم تا ذهنم درگیر ایشون کس دیگه ای رو وارد زندگیم کنم .

بردارم کنجکاو شدند کل ماجرا رو بهش گفتم و اول گفت شاید اشتباه میکنی اما با دیدن اون متن و نوشته ها و ماجرای تحقیق در محل کار گفت درست میگی  

این نوشته ها میگه خیلی عاشق و شیفته است .

پیشنهاد مشاوره دادند با بردارم رفتیم  مشاور گفتند قطعی نمیشه نظر داد ولی احتمالا آدم احساساتی هستش و از نوشته ها ش یه دنیای خیالی ساخته و زندگی می‌کنه گفت اون با دنیای خودش خوشه وگرنه باید اقدام جدی میکرد .

من گفتم یه حفره تو ذهنم اگه نمیخواد چرا واضح نمیگه!

واگه میخواد چرا کاری نمیکنه و فقط متن می نویسه و ناشناس تماس میگیره !

واقعا خسته شدم و تو برزخ هستم .

ایشون گفت اگه واقعا  میخواهید مشخص بشه زمینه ای فراهم کن تا ببینیش  و برو یه ملاقاتی داشته باش 

من گفتم من اینکار رو نمیکنم 

اما بردارم پیشنهاد گفت من تو اون شهر ارتباطاتی دارم و خودم میرم و باهاش صحبت میکنم .

ببینم حرف حسابش چیه .

مشاور هم گفت پیشنهاد بردارت عالیه اینجوری بردارت واسطه میشه .

ضمنا بگم من قبلا هم به مشاوره دیگه ای مراجعه کردم گفتند این آقا عزت نفس و اعتماد به نفس نداره بخاطر همین داره بازی درمیاره .جرات ابراز علاقه مسقیم نداره بخصوص چون بهش گفتی که شناختیش.

مادرم هم میگه ایشون قصدش جدی نیست وگرنه تو این دوسال پیاده اومده بود رسیده بود و من به این آدم خوشبین نیستم اگه علاقمند هم باشه مسوولیت پذیر نیست.

عنوان :بنظرتون تصمیم و پیشنهاد برادرم برای ملاقات  درسته ؟

عنوان: چرا خانوده ها شرایط  ازدواج رو برای ما جون ها سخت میکنن

سلام من یه جون 27 ساله هستم لیسانس دارم سربازی هم رفتم و تازه شروع به کار کردم

به خونوادم که میگم برای من قدمی بردارن میگن زوده یکی دو سال هم بگذره واست میریم خواستگاری

این از خونواده خودم که همش شرایط رو مادی میبینن و ملاکشون اینه که کار کن پولاتو جمع کن

در آمد آنجنان بالایی ندارم و بعید میدونم بتونم با ماهی ده میلیون به این زودیا خونه بخرم

یه ماشین پراید دارم که گاها هم باهاش تو مسیر رفت آمد مسافر ورمیدارم

که اونم میشه هزینه ی خود ماشین...

فقط بهم مشکلات رو میگن که ببین این همه خرج هس این همه سختی داره و...

از این طرف با هر دختر خانومی برای آشنایی حرف زدم حتی خود دختر خانونمم راضی باشن

شرایطی که خونواده ی دخترا خانوما جلوی ما پسرا میزارن واقعا شرایط سختیه

ازت خونه میخوان ماشین میخوان در آمد بالا میخوان خب من همه ی اینارو از کجا بیارم حالا اونایی 

هم که با این چیزا کنار میان با مهریه پایین کنار نمیان و میگن حداقل 114 تا سکه اونم از نوع 

عندالمطالبه باید باشه برای تضمین و در کنارشم حق طلاق حق تحصیل و... رو میخوان

من با حق طلاق و ... مشکلی ندارم ولی از پس مهریه نمتونم بر بیام 

همون طور که دختر خانوما خواسته دارن منم حق دارم خواسته داشته باشم

اونم مهریه حداکثر 14 سکه اونم از نوع عندالاستطاعه چون توان پرداخت اون مقدار مهریه رو هم

ندارم ولی این شرایط منو قبول نمیکنن نه تنها خونواده بلکه خود دختر خانوما که میدونم همونم 

مقصرش توقع خونوادس که به بچه هاشون انتقال پیدا میکنه

خب چرا برای خونواده ی دختر خانوما انقد مهریه مهمه،فقط آینده ی دخترشون براشون مهمه؟

این پسر بیچاره مگه بچه ی یا خونواده نیس این همه تلاش کنه بعدش بیاد همه ی تلاششو

یه نفر بگیره و بره به نظر من هر کی بخواد زندگی کنه بدون مهریه هم باهات زندگی میکنه

واقعیتش چرا باید همه شرایط به نفع خانوما باشه آخه گناه نکردیم که پسر شدیم

مورد های زیادی دیدم که دختر خانوما حق طلاق داشتن بعد مدت کوتاهی طلاق گرفتن و 

مهریشونو اجرا گذاشتن...

حالا شاید خیلیا بگن خب شما آقا پسرا هم انتظار دارین فرد مورد نظر اینجوری باشه

اونجوری نباشه جهزیه و خیلی چیرای دیگش تا این لول باشه و... 

ولی من هیچ کدوم از اینا رو مد نظر ندارم و معمولا سراغ کسایی رفتم که یا هم سطح

خونواده خودمون بودن یا ما ازشون از لحاظ مالی وضعیت بهتری داشتیم یعنی سطح توقع

زیادی ندارم ولی متاسفانه اونا توقع بالایی دارن

به نظرتون چیکار باید بکنیم این مشکل تنها برای من نیس بلکه دوستان و حتی پسرایی 

که تو دورو برو فامیلمون هس با این قضیه مشکل دارن و مجرد موندن

سلام

نکن اینکار رو دختر خوب ...این آقا نزدیک ۴۰ سال ش هست هم دو تا پای سالم داره هم عقل و توانایی که از یه شهر دیگه یه دو ساعت وقت بگذاره بیاد اونوقت شما می خوای برادرت رو از کار و زندگی بندازی بفرستی اونجا که چی بشه ؟! اصلا به فرض رفت انوقت چی بگه !؟ 

حالا اگه خواستگاری رسمی کرده بود و آنوقت شما برای تحقیقات محلی می رفتی یه چیزی ولی الان چی ؟؟؟!!! 

خودت رو کوچیک می کنی و ایشون رو می بری اون بالا بالاها که دیگه پایین هم نمی اد ...رهاش کن ..در این سن طرف به پیامبری مبعوث شده راهنمایی یه ملت رو بهش دادن آنوقت ایشون هنوز از پس خودش و خواسته اش برنمی اد ( شوخی نوشتم ای جمله آخر رو )

در این مرحله شما نیاز به حساس ی و مهربونی نداری نیاز به قاطعیت و اعتماد به نفس ایشون داری برای حساس و مهربون بودن برای بعد متاهلی خیلی وقت داره ....هنوز هیچی نشده شما رو دچار تشویش فکری و اضطراب و پریشانی کرده و در همین حالت هم معلق نگه داشته واقعا چرا ؟ نگاه کن دختر خوب ,این ویژگیهای مرد ایده آل ت بوده؟! ارتباطات رو قطع کن بهش اعتیاد و  عادت کردی همین .

موفق باشی

سلام آقای نجفی بزرگوار 

لطفا پست میفرمایید 

زمان دادن 

سلام 

بله به نظر عاقلانه ترین کاره و حتما انجامش بدید تا زودتر تکلیفتون مشخص بشه 

همین دیگه میخواستم بقیه هم بگن تا مردم ،فرهنگ ، رفتاری فردی تغییر کنه یه سری مسائل هم که مثل سربازی مربوط میشه به رهبر که ما نمی تونیم تغییرش بدیم اما در حد یه تیشرت قرمز یا مداد رنگی میشه تغییر داد 

هدفم کمی درد دل و بیشتر تغییر سبک برای ایندگان بود 

از ما که گذشته چون انقدر تنفر از جنس زن تو مغزم ریشه کرده که هیچ جوره نمیشه خشک بشه

عنوان:علت تغییررفتارکسی که دوسش داشتم.                           حدود۳ماه پیش بایه آقایی یه قرارکاری داشتم وهمون باراول به شدت ازایشون خوشم اومد وعاشق شون شدم وچون دیگه قسمت نشد همدیگروببینیم تنهاکاری که ازدستم برمیومداین بود پیج ایشونو فالو کنم.تا اینکه چندوقت پیش ایشون به طوراتفاقی به دایرکت پیج بنده اومدن ومنم خودمو معرفی کردم وایشون خیلی استقبال کردن وگرم وصمیمی برخورد کردن حتی عکسمو خواستن چون گفتن چهرم یادشون نمیاد بعدازاون چندباردیگه هم پیام دادن ولی نمیدونم چرایهواخلاقشون تغییرکرد وخیلی سردشدن جوری که یکبارخودم بهشون پیام دادم ولی خیلی سرد وبی روح جواب دادن ورابطه ازهمین جا تموم شد چون دیگه خجالت کشیدم پیام بدم همون یکباربود.الان برام سواله این آقاکه خودشون مشتاق بودن چرایهویی بی دلیل اینقدرسردشدن ودیگه خبری ازشون نشد؟                              اینم بگم من ۲۶سالمه وتاحالا هرکی سمتم اومده فقط برادوستی و رابطه بوده که من قبول نکردم فقط ازاین آقاخوشم میومدکه اینم این جوری تموم شد یهویی.

 چجوری با شوهرم کنار بیام لطفا راهنمایی کنید.

سلام من یک دختر ۳ ساله دارم‌. که در زمان حاملگی یک روز خوش نداشتم. دو ماه تپش قلب که سرم میزاشتم رو بالش تو سرم می کوبید و خواب نداشتم. حالت تهوع شدید که دقیقا تا شب قبل زایمان هم ادامه داشت هنوز. سیالوره حاملگی داشتم که از هر ۵۰۰تا زن من یکیش بودم بدبختانه. یعنی معذرت میخوام تا دوماه اول جمع شدن آب دهان، بدون اختیار. و اینکه در هفته هم اکثرا زیر سرم بودم. و باز یبوست شدید. و بعدشم زایمان سخت و 

کلا همه اینا باعث شده من اسم بارداری بیاد تنم بلرزه! 

دخترم واقعا قلب منه و خداروشکر که دارمش.

اما الان همسرم میگه من پسر هم میخوام من هر دو جنس رو همیشه دوست داشتم داشته باشم. این موضوع باعث دعوای ما شده 

حتی میگم اگر من راضی شدم از کجا معلوم خدا پسر بهمون بده! در حالیکه کلا از بچه دار شدن دیگه میترسم شدیداااا.

کمک کنید واقعا همش در حال جنگ و دعواییم زندگیم داره بهم میخوره 

تجربه بد ***** **** و احساس پوچی 

سلام دوستان 

از اونجا ک اون مسئله‌ای ک میخوام راجبش باهاتون صحبت کنم ارتباط مستقیمی با سن من داره
و مطمئنم ک اگ ازش حرف بزنم شما اولین سوالی ک از من میکنین اینه که،
چند سالته؟

من یه پسر ۱۹ ساله‌ ام
****** **** ** ** *** ** *** ** *** **** ***** **** ****** ****
از اول میلی و هدفی واسه دست زدن به همچین کاری نداشتم
ولی وقتی با اصرار از طرف اون اقا روبه رو شدم دست به این کار زدم
اون طرف به نظر خودم بیمار بود، بیمار روانی
* *** ***** ***** ** ***** ******** ** *** *** ** ****** * ***** ******* **** *** ** ******** ***** ***** ** ** ***** **** ***** ****
من آدمی ام ک توی این وادی ها اصلا نیستم و نبودم
خیلی از خودم متنفر شدم ک چرا ارزش خودمو پایین اوردم و به خاطر هوس دس به این کار زدم

و بخاطر کاری ک انجام دادم به شدت احساس پشیمونی، پوچی و سرافکندگی میکنم
عزت نفسم از بین رفته..
از خودم بدم میاد نفرت دارم..
اعتماد بنفسم هم از بین رفته..

** *** ***** ***** ***** ***** **** * **** ***** ***
*** ** *** *** ***** ********* ****** * ** *** *** **** **** **** **** **** ****
*** *** ***** ** * ***** **** **** **** *** ***
انقدر خودخوری میکنمو احساس پوچی میکنم ک از خودم بدم میاد

مهم‌ترین نگرانیم بخاطر اینه که اول اینکه نباید توی این سن کم رابطه جنسی اونم با همجنس خودمو تجربه میکردم
و اینکه من دوست داشتم اون ارضا شدنو با همسر اینده‌ی خودم برای اولین بار تجربه کنم ن اینجوری،این ایده آل من نبود
ولی حالا من گند زدم به اون اولین رابطه‌‌ای هم ک قراره با همسرم داشته باشم
نگرانیم اینه ک میترسم بخاطر این تجربه‌ی بدی ک داشتم دیگ رابطه‌ی جنسی با همسرم برام لذتبخش نباشه
و یه فکری خیلی توی سرم میچرخه و ازارم میده ک نگرانم می‌ترسم اون کسی ک هم قراره باهاش در آینده ازدواج کنم هم مثل الان من رابطه جنسی داشته بوده قبل من ..
رابطه جنسی حتی با جنس مخالفش... و این اصلا ایده‌ال من نیست
من برام خیلی مهم بود این مسائل نمیدونم چرا این خاکو ریختم رو سرم

حالا ک من با این احساس پوچی و بی عزت نفسی دارم سر میکنم
میگید چیکار کنم
چطوری واقعا این تجربه‌ی غلطی ک از سر نیازی ک در واقع نیاز قشنگی هم بحساب میاد در صورتی ک به شکل درستش و با ادم درستش انجام بشه در من به یه ننگ و تابو تبدیل شده کنار بیام
این کنار اومدنش برای من خیلی مشکله

من توی این برهه دارم تایم عذاب‌اوری رو سپری میکنم خوههش میکنم هر تجربه‌ی هر کمکی از دست‌تون برمیادو بهم بگین ک فقط اروم شم 

عنوان : آقایون تا چه اندازه پوست بدن همسرتون براتون مهمه ؟ 

لطفا کسانی که پیاممو کامل میخونند نظر بدند .  و از عزیزانی که برای خواندن و جواب دادن وقت صرف میکنند سپاسگزاری میکنم . لطف میکنید 🙏🌺🌺

من یه دختر مجردم  و اصلا پوست بدنم خوب نیست، ترک های پوستی و ..... در حالی که موقعیت شغلی عالی ،  قیافه و هیکل  خیلی مناسب دارم ، حتی تاحالا زیاد شنیدم از این و اون راجع به خوب بودن پوست صورتم  ، زیبایی صورتم.  حتی از خوش اخلاقیم و سروسنگین بودن و باحجاب بودن و کلا ویژگی های ظاهری عالی دارم و حتی پوست صورتم خیلی صاف و عاالیه .

ولی 

ولی 

پوست بدنم افتضاحه ، شُله ، ترک داره و یه سری مشکلات دیگه که واقعا از زیباییش به شدت کم کرده .

همه ی جای پوست بدنم اینطور نیست بعضی جاهاش واقعا اوکیه ولی بعضی از جاهای پوستم داغونه . دقیقا همون قسمت هایی  که یه مرد دوست داره جذاب و زیبا باشه از بدن خانمش ، همون قسمت ها تو بدن من  ترک داره و اصلا صاف و خوشگل نیست ، بعضی وقتا واقعا اعصابم خورد میشه هرچقدرم هیکلم خوب باشه ولی چه فایده اون پوسته که دیده میشه .....

و اینکه ترک های پوستی درمان قطعی نداره و کم تر پزشکی هم زیر بار عمل جراحیش میره و منم از عمل کردن میترسم . 

راستش بعضی وقتا به این فکر میکنم  شوهرم پوست بدن منو با اون زنایی که تو فیلمای مختلف بازی میکنند مقایسه کنه و کلا ذهن مقایسه گر بعضی مردا و.....

و با توجه به اینکه آقایون با دیدن تحریک میشند این خیلی برام مایوس آوره که بدنم برای شوهرم حذابیت کافی نداشته باشه. و  تحریک کننده نباشم برای شوهرم و نکنه این باعث حتی خیانت بشه ، چون بالاخره اون مردی که ازدواج میکنه یکی از اهداف ابتداییش از ازدواج  ارضای جنسی و لذت های مربوط بهشه ...... و ممکنه اگر با همسر خودش نتونست به اینا برسه اون لذت رو توی زنای دیگه دنبالش بگرده ...... البته همه ی مرد ها که اینطوری نیستند ولی به هر حال شاید زجر بکشند از این موضوع. شاید مثلا منه دختر برام مهم نباشه پوست بدن همسرم و با شنیدن تحریک بشم ولی اون مرد با دیدن تحریک میشه ولی تا این پوستو ببینه که اصلا شاید جا بخوره !!!

خودم برا ازدواج پوست بدن همسرم مهم نیست ، حالا سوالم اینه که آیا مردی هست که واقعا براش این مسئله مهم نباشه ؟؟؟؟!!!! 

آقایون کلا نظرتون راجع به این مسئله چیه ؟ 

عنکان:سوال در مورد دانشگاه ازاد یا پیام نور

لطفا کامل بخونید و دعوا نکنید کدوم دانشگاه بهتره

من بعد از مریضی پدرم در سال اخر دبیرستان ترک تحصیل کردم یعنی ماه فروردین ترک کردم  و کار بعد یه مدت تو تابستان نم نم شروع کردنم دوباره به خوندن 

من از ماجرا سربازی بیخبر بودم الان فهمیدم که همزمان میشه بسیجی فعال شد و کسر از خدمت گرفت و هم اگر مدرکی داشته باشم سربازیم راحت تره حالا من بیشتر گرفتن کسر خدمت برام مهمه 

خب متاسفانه من تو امتحانات تابستان قبول شدم و باید برم سربازی تا عید فرصت دارم مگر اینکه معافیت تحصیلی داشته باشم

حالا  رشته های بدون کنکور میخوام برم سوالم اینه که تو هزینه های ازاد و پیام فرقی دارن؟ من قرار نیست درس بخونم یا دانشگاه برم چون مشغله کارم زیاده فقط میخوام بسیجی فعال شم و کسر خدمت بگیرم یکی هم یه لیسانسی حالا بگیرم 

خب بنظرتون کدوم بهتره ؟ کدوم ارزون تر میاد؟ تو کدوم اسون میگیرن؟ تو کدوم حاضری اجباری نیست؟ بعد رشته های بدون کنکور فرقی میکنه چه شهری باشه از نظر سخت گیری دانشگاه میگم(مثلا دانشگاه پیام نور اردبیل با تبریز فرقی دارن)؟

یکی هم انگار ورودی بهمن ماه دارن خب اون شرایطش چطوریه ؟

سبحان۸۳

بیایید یه فکری به حال این عشق بکنیم.

چرا این عشق انقدر مظلوم واقع شده که هر احساسی رو فورا میگیم عشق؟

حالا این عشق که حداعلای دوست داشتنه کاری باهاش ندارم 

اما این دوست داشتن سطحی رو یکم معنا کنیم ،

واقعا دوست داشتن ،همان تپش قلبیه که خودبه خود با دیدن یکی دیگه رو میگیم دوست داشتن،

چرا وقتی از یکی شناختی نداریم و باهاش زندگی نکردیم با یکبار نگاه یا اصلا چندین بار دیدن به تپش قلب میافتیم 

فورا میگیم عاشق شدیم ؟

واقعا برام سواله؟

نظر شما چیه ،شما عشق را چگونه معنا می کنید ؟

به یه خانم 

اولا خودت زنای لخت رو نبین چون داری خودت رو با اونا مقایسه میکنی  اون جایی از بدن که چربی جمع میشه داشتن ترک و سایر مشکلات پوستی طبیعه

و این که اگر نگران مقایسه کردن شوهرتی خب شوهری رو انتخاب کن که اهل نگاه کردن به زنا نباشه

اون چیزایی که تو فکر میکنی مهم نیستن چه شغل چه پوست

عنوان: همسرم داره از چشمم میوفته از درون دارم داغون میشم.

سلام ممنون از وقتی که میذارین و باهام همفکری میکنین.

من خانومی بیست و چند ساله هستم، سه ساله ازدواج کردم و یه فرزند دارم.

یکی از رشته های پیراپزشکی خوندم و با اینکه در حال حاضر بخاطر بچه م نمیتونم کار کنم ولی موقعیت شغلی دارم و امکان درامد زایی قبلا برام بوده و در اینده هم برام هست.

همسرم یکی از رشته های مهندسی هستن در حال حاضر شغلشون ازاده که همین منشا بزرگترین اختلاف ماست.

وقتی خواستگاری بنده اومدن هم خودشون هم خانواده شون خیلی قول و قرار ها گذاشتن از نظر شرایط مالی و حمایت مالی که یا بهشون عمل نشده یا با دعوا و دلخوری تازه یادشون اومده یه سری حرف ها زده بودن.

خلاصه بگم همسرم نمیتونه مخارج زندگی مونو تامین کنه، پول اجاره طبق توافق قبل عقدمون پدرم داره میده و پول پیش رو پدر ایشون

و من این شرایط رو قبول کردم چون قرار بود موقتی باشه، قرار بود بزرگترا یه سال کمکمون کنن تا بعدش خودمون بتونیم زندگی مونو جمع و جور کنیم ولی هنوز که هنوزه هیچی.

و این شرایط به شدت منو تحت تاثیر گذاشته. انرژی مردانه همسرم به شدت در نظرم اومده پایین و از چشمم داره میوفته و این منو میترسونه.

ما از نظر اخلاقی واقعا شبیه همیم یعنی خیلییی کم پیش میاد سر مسائل دیگه دعوا کنیم شاید تو این مدت زندگی مشترک کمتر از انگشت های دست باشه ولی تا دلتون بخواد بحث سر مسائل مالی داشتیم.

شاید فکر کنین من ادم زیاده خواهی هستم یا پر توقعم در حالیکه سال تا سال شاید یه مانتو بخرم، همیشه از نظر مالی ملاحظه ش رو کردم.حتی در مورد خرید مواد غذایی هم صرفه جویی میکنم.

شاید سرزنشم کنین که با اینکه شرایطو میدیدم چرا بچه اوردم و یکی دیگه رو هم درگیر مشکلاتم کردم؟

حق دارین، خدا شاهده که هر روز من داره با پشیمونی میگذره که چرا به حرف همسرم اعتماد کردم؟ چرا امید داشتم که شرایط بهتر میشه؟ چرا صبر نکردم؟

اون زمانی که ما اقدام به بچه اوردن کردیم شرایطمون اینقدر بد نبود، شوهرم قول داد بیشتر کار میکنه و نمیذاره تو خرج هامون بمونیم. گفت من پدر بچه م و دارم این اطمینانو بهت میدم که نگران مسایل مالی نباش.

قبل عقد بهش گفته بودم من ادم بسازی هستم، گفته بودم انتظار مالی زیادی ازش ندارم ولی اینم گفته بودم که خط قرمزم اینه که حتی برای تامین حداقل ها نیازمند خانواده هامون باشیم.

مشکل فقط درامد کمش نیست، مشکل اینه کلا عقل اقتصادی ش ضعیفه و خیلی سوتی میده تو مسائل اقتصادی که این منو ناامید تر میکنه.با اینکه از نوجوونی کار میکرده که فکر میکردم از این پسرای زرنگ و کاری هست، از این ادمایی که از سن کم رو پای خودشون وایمیستن و مرد زندگی خودشونن، اصلا همین ویژگی ش باعث شد که ازش خوشم بیاد و بله بدم.

فکر میکردم تلاش میکنه، کار خوب پیدا میکنه اما...

تو ارزونی میفروشه توگرونی میخره.

اکثر طلاهامون سر مسایل مختلف فروخته شده مثلا ۱۰۰ میلیون قرض داشتیم که به سختی جور کردیم، طرف یه ماه دیرتر پولشو ازمون گرفت. رفتیم سراغ حسابش دیدم ۱۰۰ تومنه شده ۹۰ تومن.

کجا خرج شده؟ خرج خونه.

جلوی خانواده م سر افکنده م. حس میکنم حماقت کردم ایمان و اخلاق و پاکی رو اولویت قرار دادم.

هربار که به صورت فرزندم نگاه میکنم عذاب وجدان خفه م میکنه که نکنه تو نداری بزرگ بشه؟

نکنه سرزنشم کنه بابت پدری که براش انتخاب کردم؟

به پشتوانه این حرف خدا که شما ازدواج کنین من برکت میدم

جوان مومن رو رد نکنین بخاطر پول

روزی بچه همراهش میاد و....

این زندگی رو انتخاب کردم ولی الان به شدت پریشون و دل شکسته م.

حس میکنم یا خدا نمیخواد کاری برامون بکنه یا من احمقم که دل بستم به وعده خدا. 

خدا که الکی نمیگه شاید من لایق هیچی نیستم؟؟ وقتی یکی میگه بعد ازدواجمون فلان شغل برا شوهرم جور شد یا بعد بچه زندگی مون از این رو به اون رو شد، بغض خفه م میکنه.

بین زمین و اسمون گیر کردم. حس میکنم تو این زندگی حیف شدم. منی که درآمد داشتم وضع مالی خانواده م بد نبود خواستگارای بدی نداشتم، شاید نباید اصلا شوهرمو حتی در حد اشنایی قبول میکردم...

همه ی زندگیم شده حسرت ، نه حسرت لباس و تفریح و امکانات نه‌..

حسرت اینکه شوهرت مدام داره از جیب میخوره، حسرت اینکه تو این همه مدت نتونسته پیشرفتی کنه، حسرت اینکه امنیت اقتصادی ندارم

نمیتونم بهش تکیه کنم، نمیتونم دیگه به چشم مرد زندگیم و تامین کننده ی حداقل هام روش حساب کنم.

حتی حس جنسی مم بهش کم شده.

با وجود همه ی اینا، همه ی این خشم ها و ناامیدی ها، سعی کردم احترامشو حفظ کنم، نداری شو نکوبیدم تو سرش، نمیگم که داری از پول خودم عملا خرجمو میدی.

نمیگم تو که عرضه نداشتی چرا زن گرفتی و قانعم کردی بچه بیارم.

میگم مرده غرور داره اگه غرورشو بشکنم دیگه هیچ تلاشی برای زندگی نمیکنه دیگه بعد اون، رابطه بینمون شکراب میشه نمیتونیم مثل قبل با شادی و خنده با هم حرف بزنیم

ولی همه ی این حرفای نگفته از درون داره نابودم میکنه.

تا وقتی گند نزده حالمون خوبه ها، عالی هستیم باهم، اخلاقش عالیه.

فقط کافیه بفهمم دوباره پول کم کرده. دوباره داره سکه می‌فروشه، دوباره رفته یه چیز مسخره خریده

همه ی حس های منفیم چند برابر بهم وارد میشن. میخوام ببینم تقصیر منه که نمیتونم بخاطر خوبی هاش، این عیبشو نادیده بگیرم؟

چه جوری با حس بی اعتمادی که بهش دارم کنار بیام؟

اقایون سایت مخصوصا جواب بدن، اگه تو شرایط همسر من باشین چه انتظاری از خانومتون دارین و چیکار میکنین؟

 سلام 

بهترین فرد یه نفری که برا شما مهمه ... مثلا پدر دوست صمیمتون ... فوت شده  و اون شخص افسردگی بدی گرفته شما بهش به عنوان همدردی بهش چه حرف منطقی و خوبی میزنید که احساس ناراحتی اون نفر کمی کم بشه 

عنوان ... به عنوان همدردی چی بگیم 

محبوبیت مرد در محیط کار

سلام

من یک مرد و مدیر یک شرکت ۶۰ نفره در اصفهان هستم

متاسفانه یا خوشبختانه به واسطه ی کاراکترم به شدت بین کارمندان محبوب هستم

طبیعتا از بین این کارمندان ، کارمندانی دختر هستند و فداکاری و ابراز احساسات و... بین دختر ها بیشتر رواج دارد و محبتی نسبت به من دارند

من کاراکتری شوخ، مذهبی، باسواد و کاربلد و مهربان دارم

یه مقداری شک دارم که این محبت ها چه پایانی داره

مثلا میگن شما نباشید خیلی سخت میگذره...

یا اگر توی فکر باشم میان میگن چی شده...

یا وقتی وارد شرکت میشم برق توی چشماشون میوفته و...

به نظر من طبیعیه و نهایتا شاید به شوخی پشت سرم ادای کراش و..‌ در بیارن

ولی از اونجایی که من متاهلم این ماجرا برای همسرم قابل تحمل نیست؟ آیا حساسه یا حق داره؟

سلام آقای نجفی 

لطفاً میشه پست قبلی منو پاک کنید 🙏

با عنوان 

(به خاطر دروغی که گفتم یه رابطه رو بهم زدم) خواهش میکنم پاکش کنید ، لطفااااا 🌺🥺🙏

به رضا فرمانی

سلام،اینکه شما شخصیت محبوبی بین کارمنداتون دارید خیلی خوبه

ولی باید مراقب باشید رفتارهای شما یه وقت ناخواسته باعث سوءتفاهم نشه

متاسفانه بعضیا زود میزنن جاده خاکی

من خودم باشم سعی میکنم به عنوان یه مدیر خیلی شوخی نکنم بخوام بگم بخندم

سرسنیگن برخورد میکنم

چون شاید از این شوخی ها ومهربونی ها،یه نفر بد برداشت کنه

موفق باشید

سلام. من در خصوص مسئله حجاب دچار یک تضاد شدم. می خام نظر افراد این سایت که اکثرشون هم مذهبی هستن رو بدون تا شاید تضادم کمتر بشه. شایدم نشه. به هر حال. ** **** ****** ** *** ***** ****** ** ******* ** *********** ** *** **** ** ** **** **** ** ***** ** *** ******* ** ** *** ***** ** *** ***** ****** **** **** ** ***** *** ***** *** ***** *** ** ** **** **** *** ***** *** **** * ****** ****** ** *** ** *** ** *** ** **** ****** ** ** **** ** *** **** *  ***** ***** ***** ***** **** ***** ** ***** ** *** **** * ***** ***** ***** ***** ****** * ** **** **** ***** ** ***** * **** ** **** ** ** ***** **** * ***** **** ** ***** ***** ** **** *** ****** ** ** *** ** ** ** **** **** ** ** ***** ***** ***** ** *** **** ******** *** **** ** **** ***** * ***** ** **** ***** ** **** *** *** **** **** *** * *** **** ** *** **** *** **** **** ** ** **** *** ***** *** **** ** ***** *** ** *** *** ****** ** ** **** **** **** ***** * ***** **** *** ** ***** ***** ****** **** *** ** *** *** ***** * **** ***** **** *** * ****** **** ***** *** ****** ** **** *** ***** ***** *** *** *** ***** ** **** ***** ***** ** **** ** ***** *** **** *** *** *** **** ***** **** ** *** ****** ** ****** ***** *** **** ** **** **** ** **** *****

پسری هستم که داشتم به خوبی زندگیم رو میکردم ؛ ورزشکار، اهل هنر، خوش لباس، وضع مالی نسبتا خوب ، در محیط کار بسیار موفق به گونه ای که چند سال جزء پرسنلهای برتر شرکت انتخاب شدم، کوه انگیزه بودم و در سلامتی کامل جسمی و روحی. ولی الان چند ماهه که لااقل از نظر روحی ذهنم به هم ریختست. دلیلش هم چیزی نیست جز عشق!
موضوع اینه که من در محیط کار از یک دختری خوش میومد ولی چون حدس می زدم که جوابش منفیه هیچ ابراز علاقه ای بهش نکردم و قصد چنین کاری رو هم نداشتم ولی یه مدت متوجه شدم که ایشون هم به من توجه میکنه و بسیار با من صمیمی شده دائما از من تعریف میکنه و نظر من رو راجع به موضوعات مختلف میخواد و خاطرات روزمرش رو برام تعریف می کنه و با من شوخی میکنه.   فکر نمیکردم که من سلیقش باشم ولی همه چیز نشون از علاقه ایشون به من میداد. من هم که علاقه اولیه به ایشون داشتم علاقم بیشتر شد و جدی تر بهش فکر میکردم. در ابرها سیر می کردم و واقعا اون روزها حس بی نظیری داشتم و میخواستم بهش پیشنهاد بدم تا با هم جدی تر راجع به ازدواج صحبت کنیم.
ولی  قبل اینکه پیشنهادی بهش بدم از یک روز متوجه شدم که دیگه با من سرد شده و فقط در حد سلام و کارهای روزانه با من صحبت میکنه و ضدحال بزرگی خوردم.من که در ابرها سیر می کردم وقتی با مخ خوردم زمین که فهیمدم با پسری دوسته. این خانم میز کارش کنار میز من هست و هر تماسی که با اون پسر میگیره رو راحت متوجه میشم و بابتش از درون خیلی به هم میریزم. این چیزی که من دارم میبینم اینه که با اون پسر هر روز رابطش صمیمانه تر و عاشقانه تر میشه مثلا در حدی که شب با هم به جنگل میرن و توی چادر میخوابن!
حالا من موندم و جنگ احساس و منطق. من موندم و واقعیتهایی که در وجودمه و جلوی چشمامه و اونقدر تلخه که نتونستم هضمش کنم!

شبها میشینم منطقی با خودم فکر میکنم که دخترهای جذاب زیادن و  حال که این رفته یکی بهترش رو میشه پیدا کرد.  به خودم میگم خیلی از مردم مشکلات و دغدغه های بزرگتری دارن ولی من درگیر دختری هستم که شاید مناسب من هم نباشه. این که هر دختری حق انتخاب داره با هر کسی که دوست داره باشه و ایشون هم انتخاب خودش رو کرده و شاید من هم در مسیری قرار بگیرم که به نفعم باشه و این در آینده مشخص بشه. با خودم میگم که شاید 2-3 سال دیگه به این چیزی که ذهنم رو الان درگیر کرده بخندم!
ولی همه این حرفهای منطقی فقط تا صبح فردا دوام داره  و صبح وقتی می بینمش حریف احساساتم نمیشم و دوباره به هم میریزم! با شناختی که از خودم دارم میدونم اگه همکارم نبود و هر روز نمی دیدمش با این موضوع کنار میومدم.
البته اینو هم بگم که با وجود اینکه فکرم شب و روز و لحظه به لحظه به شدت مشغوله و غمگینم ولی خوشبختانه هیچکدوم از کارهام نظیر ورزش و هنر و بازدهی در محیط کار و رفتارم با دیگران از بین نرفته  و مثل سابقه.

من خودم رو یک آدم قوی می دونستم ولی حالا فهمیدم که در قبال عشق چقدر نقطه ضعف دارم و ضعیفم!

حالا من دو مشکل بزرگ دارم اول اینکه چطور یک شخصی که جلوی چشمم هست رو فراموش کنم و دوم اینکه چرا این قدر راحت منطقم در برابر احساسات شکست خورده؟

به پیچک اهلی 

سلاک

عزیزم بهتره یه شغل پیدا کنی و بچه رو بگذاری مهد کودک ......اینجوری ایشون متوجه میشه که شما برای انجام یه سری تغییرات مصمم و مصر هستی ...برای خودت هم بهتره اینجوری دیگه کمتر  خیال و حرص و جوش می خوری چون نزدیک ش نیستی ..اگر می تونی مدیریت مالی رو به نحوی از انحصار ایشون خارج کن مثلا توافق کنید پس انداز و نگهداری حساب و کتاب با شما باشه....با ایشون مختصر و مفید و صریح و شمرده و شفاف با صدای ملایم صحبت کن و تصمیم ت رو اعلام کن ‌..ولی حرفهای مفصل ت رو با محوریت مفصل همین مواردی که اینجا نوشتی در یه نامه بنویس و در جایی که مطمین ی می بینه و می خونه قرار بده ....بعدش هم یه مدت سکوت کن تا فرصت داشته باش روی دلیل تصمیم اشتغال شما و محتویات نامه خوب فکر کنه حتی چند روز تنها بگذارش ‌و با بچه برو یه مسافرت کوتاه تا با تصمیمت و نامه تنها بمونه..

اینجوری روتون هم بهم باز نمی سه همسر شما علی الظاهر ذات ش خوب ه ولی خوب مدیریت مالی ش ضعیف ه دلیل نمیشه نکات مثبت ش رو نادیده بگیرید دیگه هر زنی در زندگی مشترک یه جور امتحان میشه شاید این هم امتحان شما باشه که چه جور ایشون رو به تلاش بیشتر واداری...

موفق باشی و خوشبخت .

به جناب نجفی

محتوای پست نظردهنده(خانم مرضیه) درباره حجاب را به خاطر سانسورش نمی دانم، اما طرز پاسخ شما رو اصلا نپسندیدم:
 

"اعتراف به گناه علنی بی حجابی"

 روشی که افکارتون رو بیان می کنید قابلیت بقا در جامعه ایران را ندارد.

 توصیه می کنم در سیستم فکریتون تجدید نظر کنید وگرنه حتی دینداران عادی را هم فراری می دهید.

 دوره قاجار و پهلوی که مردم با کلمه "گناه کبیره بی حجابی" از زبان آخوندها قانع می شدند تمام شده.

اینها را از حیث دشمنی با شما عرض نمی کنم بلکه از سر دوستی عرض می کنم، چون هر کسی با شما دشمن باشد از این طرز پاسخگویی شما در باب موضوعات دینی استقبال می کند.

خداوندا

از شر دشمنانم به تو پناه می برم.

برای آزادی از حیله ها و دروغ هاشون، فقط به خودت امید دارم.

شرشون رو به خودشون بازگردون.

و منو شامل عفو و رحمت و بذل خودت قرار بده.

آمین.

سلام خدمت حاجی نجفی

عنوان : این اوضاع بدجور سردر گمم کرده

من یه پسر بالای ۲۰ سالم .سرم تو کار خودمه و خیلی آرومم.توی دانشگاه از یک دختری که هیچ وقت فکر نمیکردم ازش خوشم بیاد خوشم آمد و دل رو باختم که باختم.تا بحال تجربه اینطوری نداشتم و میخواستم آروم آروم بهش بگم ولی شرایط جوری شد که مجبور شدم همون اول ارتباط بهش بگم که ازش خوشم میاد.با اینکه با هم کلاس مشترک داشتیم اما من رو نمیشناخت و یه بار که حضورا حرف زدیم به شکل غیر مستقیم جواب منفی داد .البته اون موقع من رو تازه حتی اسمم رو شنیده بود و منم میدونستم مطمعنا جوابش منفیه تو این شرایط.برای همین خیلی به این جواب منفی توجه نکردم.روزای بعد رفقام میگفتن خیلی داره نگات میکنه و اینا و ما مجازی در حد سلام و علیک ارتباط داشتیم تا اینکه من خواستم دوباره حضورا ایشون رو ببینم.قبلش ایشون چند بار خوب برخورد نکرده بود که وقتی ازش خواستم دوباره ببینمش بازم رفتار نامناسبی داشت که منم شبیه خودش جوابش رو دادم که فکر کنم بزرگترین اشتباهم همین بود.

از اون موقع ایشون تمام راه های ارتباطی رو بست .

با این حال ایشون خیلی وقتا بدجور نگاهم میکنه و این رو مطمعنم ولی دوست نداره بفهمم که نگام میکنه و یه بار سر همین خیلی هول شد که میخواستم از خنده بترکم.البته خودش نفهمید من چقدر خندم گرفت از این رفتارش.با این حال خیلی هم میبینم سعی میکنه از من دوری بکنه .

همین نکته خیلی اعصابم رو بهم میریزه.واقعا چرا ؟چرا اینقدر دوگانگی؟

منم سعی کردم یه مدت اصلا بهش محل ندم و حتی چشمم هم بهش نیفته به هر حال من پسرم و غرور دارم خوشم نمیاد کسی فکر کنه آویزون کسی هستم بعد از اون احساس میکردم دور و برم میپلکه که البته بعدا فهمیدم به شکل خیلی عجیبی همش اتفاقی بوده و انگار نمی‌خواسته.

اهل روابط ناجور سعی کردم نباشم و این اولین دختری بود که اینقدر خوشم آمد اما میدونم رفیقاش با اینکه من رو نمیشناسن خیلی پشت سرم بد گفتن بهش، که مهم نیست و میدونم خدا یه روزی برام درستش میکنه.

خیلی تلاش کردم که راضی بشه اما نتیجه عکس داد و خیلی برام بد شد.

اما تلاش ها رو از سر وابستگی نکردم بلکه از این کردم که شرمنده خودم نباشم.الانم به این نتیجه رسیدم که باید ولش کنم و این کار رو کردم .

اما این اوضاع خیلی من رو سر در گم کرد .چیزی که سخت تر میکنه شرایط رو اینه که با اینکه پسرم اما اول از یه سری چیزای درونی که متوجه شدم ازش خوشم آمد بعدش از ظاهرش

الان با بعضی از نزدیکانم که مشورت میکنم میبینم ای کاش همون اول بعد از اینکه جواب منفی داد میرفتم دنبال کارم و هیچ محلی بهش نمی‌دادم.احساس میکنم خودش رو خیلی دست بالا گرفته باشه و من خودم رو خیلی کوچیک کرده باشم.با اینکه به قدری روی خودم کنترل دارم که میتونم در عین اینکه خیلی میخواستمش جوری باهاش رفتار کنم که انگار وجود خارجی نداره .

سلام خدمت مدیر محترم سایت و دوستان خوبم 

پسری۲۴ ساله هستم ، دانشجو ام و دو ساله دیگه درسم تموم میشه و دو سال هم طرح دارم ( اینایی که گفتم به ادامه حرفام مربوطه ) 

چند مدت پیش یکی از همکلاسی هام که من همیشه شیفته شخصیت و اخلاقش بودم حسش بهم گفت ، راستش همیشه از خدا آرزوی همچین دختری داشتم ،واقعا برام خاص بود ، دور از چهرش واقعا ادب و شخصیتش همیشه برام قابل احترام بود ...

بعد اینکه اون خانم حسش بهم گفت خیلی خوشحال بودم و شاید کمتر از ۱ ماه باهم صحبت می‌کردیم ولی هم ایشون و هم من نگران بودیم ایشون بیشتر نگران بود چون فکر میکرد اول حسش گفته و یطورایی برای من مسئولیت ایجاد کرده ولی خب من واقعا دوسش داشتم ، در نهایت هم نتونستم یطورایی به زعم خودم با ایندش بازی کنم و بهش گفتم نمیتونم ادامه بدم ، نمیتونم تا ۴-۵ سال معطلت بزارم تازه اون زمان هم مشخص نیست چه اتفاقی میفته ، واقعا تا ۴-۵ سال آینده شرایط ازدواج ندارم هر چی هم بهم بگن عشق کافیه ولی بنظرم نیست 

حالا من موندم و حسرت ، حسرت اینکه شاید اشتباه کردم ، حسرت اینکه مثلش دیگه نباشه ونیاد  ، حسرت اینکه زندگی اون از این به بعد چطوری میشه ، و در طول هفته هم مجبورم ببینمش و این حسرت ها بیشترم میشه 

نمی‌دونم از این پست چی میخواستم واقعا ، همدلی یا راه فراموشی ، کاش وقتی یکنفر دوست داریم بهش برسیم ، کاش اینقدر شرایط برامون سخت نمیکردن 

کاش آقای نجفی برای اولین بار هم شده پست ما ثبت کنند ،ممنونم

عنوان : چجوری فراموشش کنم ؟ 

سلام آقای نجفی وقتتون بخیر

حدود ۱۰ روز پیش درخواست بروزرسانی پست https://khbartar.blog.ir/post/19976 رو داشتم که فرمودید تازه بروررسانی شده.این پست توی صفحه اول وجود نداره و از طرفی اخربن بروزرسانیش مال حدود ۷۰ روز پیشه.

قبلا تا جایی که به خاطر دارم حداقل یک ماه زمان باید طی میشد تا پست بروز رسانی بشه.قوانین تغییر کرده؟

تشکر و خدا قوت

سلام خدمت مدیر محترم سایت

با توجه به ابنکه معاندین بدنبال ایجاد غم و ناراحتی بین مردم عزیر کشورمون هستن در صورت امکان صفحات غضنفر به مرور طبق صلاحدید شما مثلا هفته ای یک صفحه بروزرسانی بشه.

نباید اجازه داد الکی و زورکی مردم رو عزادار کنن

یاعلی

چگونه به خودتون میرسید

لطفا هم خانما هم آقایان بگن ک چگونه و با انجام چ کارهایی ب خودشون میرسن؟

از لحاظ تغذیه و اندام و تفکر و مراقبت زیبایی. و روحیه. زبان. اطلاعات و هر چیزی ک میدونید..

لطفا حتما با جزئیات بگین...

متشکرم.

عنوان :" آیا من پر توقع ام و دوستم طبیعیه؟ یا من طبیعیم و دوستم اصلا دوستم نیست ؟! "

باسلام، در واقع این دوست من بهونه است و بیشتر میخوام خودم رو بشناسم و بعد ارزش رابطه مونو بفهمم. 

لطفا حتى اگر موضوع بى اهمیتى به نظر میرسه و ارزش بحث نداره در حد بله یا خیر پاسخ بدید 

این دوست من اینطوریه که:

-نظر تو اصلا براش مهم نیست

-با تو یه برنامه اى هماهنگ میکنه و با یکى دیگه اجرا میکنه 

-حتى اگر بگى حالم خوب نیس، شرایطم خیلى بده دارم دق میکنم، نمیگه میخواى بیشتر صحبت کنى راجع بهش؟ 

-طورى برخورد میکنه انگار در حضورت حوصله اش بینهایت سر میره 

-اگر ازش خبر نگیرى، اصلا سراغت نمیاد، اگر بیاد در ادامه اش پیشنهادى داره که میخواد حال دل خودشو خوب کنه 

-سعى میکنه چیزهایى که ازشون هیجان زده اى رو بى اهمیت جلوه بده 

-گاهى طورى رفتار میکنه که بهت بفهمونه "اصلا به خونواده من فک نکن" در حالیکه اصلا تو نخ خانوادش نیستى خداشاهده !!! 

-از خرج کردن ها و لارج بازى هاش پیشت خیلى خیلى حرف میزنه 

-خودش رو مشتاق دیدار نشون میده ولى وقتى موافقت کنى میپیچونتت و تا جاى ممکن تو رو میکاره 

-حتى روز تولدت یادش نیست

-همیشه سعى داره بگه تو زشتى، افسرده اى، بیکارى و در نهایت مورد تایید هیچکس نیستى 

-وقتى دورید از هم، تا جاى ممکن تماس هات رو جواب نمیده و پیام هات رو سین نمیکنه 

گاهى ١-٢ تا ازین موارد بطور اتفاقى از خودمم سر زده! ولى نه اینقدر جامع ! 

نکته : هم جنس هستیم  

سلام وقت به خیر 

با توجه به اینکه دندانپزشکم راه دوریه و هزینه ی یک و نیم بابت پلاک شفاف ندارم لطفا راهتمایی کنید

بعد دوره ی ارتودنسی دندانهام ، دندانپزشک بهم پلاک شفاف پلاستیکی داد تا نظم دندان هام  بهم نریزه . ۸ ماهی پلاک گذاشتم بعدش خسته سدم حدود ۲ هفته استفاده نکردم مجدد گذاشتم دیدم تنگ شده الان ۴ روزه میزارم ولی خیلی به دندونام فشار میاره خیلی قالب تنگی شده 

چطور تنگ شدن پلاک شفاف ارتودنسی رو رفع کنم؟ تو آب داغ گذاشتم ده دقیقه اول خوب بود دوباره تنگ میزد!

..... 

عنوان :جدیدا همکارم اینقد ازمن خجالت میکشه، که به خودم شک کردم! 

دختری هستم +25  در جایی مشغول بکارم اونجا با آقا یی  چند سال بزرگتر همکارم که اجتماعی و سر زبون دار و با اعتماد بنفس بالا هستند. قبلا  رفتار معمولی داشتند با من مثل بقیه،  ومنم باهاشون معذب نبودم ومسائل کاری انجام می‌دادیم میرفت ولی یک مدت هست هنگام برخورد با من  باحالت خجالت سرشون میندازن پایین و اصلا حتی سلام هم نمیدن(البته  بعدش در همون حالت جواب سلام منو میدن)،  ولی نمیدونم این مواجهه با حالت خجالت و شرم و معذب بودن چیه که در برابر من درپیش گرفته در صورتی که قبلا نبود و با بقیه خانم ها اینجوری نیست کلا شخصیتش اینجوری نیست
بااینکه پوشش و رفتار رسمی و موجهی دارم با آقایون هم بلد نیستم عشوه و  زل زدن خیره شدن  و.... ولی باعث شده به خودم شک کنم!
آخه چکار کردم من که اینجوری شده، ؟. 
هیچی به ذهنم نمیرسه، 
ایتقد تابلو شده رفتارش که یکی دوتا از همکارا متوجه شدند  چون یکی دوبار در حضور اونا، تا من وارد اتاق شدم  طوری   رنگش پرید بلند شد روشو کرد اونور، که  انگار که زامبی دیده باشه!!
رفتارش باعث شده که من هم معذب باشم واگر کاری داشته باشم لفتش میدم 
فقط بخاطر مسولیت اجرایش که کارمن بیشتر گیر ایشون هست مجبورم وقتی میبینمش سریع سلام کوتاه بدم رد بشم 
و اگرنه با این وضع رفتارش بهش سلام هم نمیکردم

چکار کنم این حالت از بین بره چون بازدهی کارم تخت تاثیر قرار داده هر بخش دیگه ام برم بازم چون ایشون پست داره کارم گیرش هست

می ترسم اگر مطرح کنم موضوع رو سر هیچ و پوچ  حاشیه ایجاد بشه 

چکار کنم! 

سلام اقای نجفی، کمی خلاصه ترش کردم.

نه مشکلی ندارم قابل شناسایی نیست لطفا متن زیر رو منتشر کنید.

عنوان: همسرم داره از چشمم میوفته از درون دارم داغون میشم.

سلام ممنون از وقتی که میذارین و باهام همفکری میکنین.

من خانومی بیست و چند ساله هستم تک فرزندم، سه ساله ازدواج کردم و یه فرزند دارم.

یکی از رشته های پیراپزشکی خوندم و با اینکه در حال حاضر بخاطر بچه م نمیتونم کار کنم ولی موقعیت شغلی دارم و امکان درامد زایی قبلا برام بوده و در اینده هم برام هست.

همسرم یکی از رشته های مهندسی هستن در حال حاضر شغلشون ازاده که همین منشا بزرگترین اختلاف ماست.

خلاصه بگم همسرم نمیتونه مخارج زندگی مونو تامین کنه، پول اجاره طبق توافق قبل عقدمون پدرم داره میده و پول پیش رو پدر ایشون

و من این شرایط رو قبول کردم چون قرار بود موقتی باشه، قرار بود بزرگترا یه سال کمکمون کنن تا بعدش خودمون بتونیم زندگی مونو جمع و جور کنیم ولی هنوز که هنوزه هیچی.

و این شرایط به شدت منو تحت تاثیر گذاشته. انرژی مردانه همسرم به شدت در نظرم اومده پایین و از چشمم داره میوفته و این منو میترسونه.

ما از نظر اخلاقی واقعا شبیه همیم یعنی خیلییی کم پیش میاد سر مسائل دیگه دعوا کنیم شاید تو این مدت زندگی مشترک کمتر از انگشت های دست باشه ولی تا دلتون بخواد سر مسائل مالی بحث داشتیم.

شاید فکر کنین من ادم زیاده خواهی هستم یا پر توقعم در حالیکه سال تا سال شاید یه مانتو بخرم، همیشه از نظر مالی در همه ی زمینه ها ملاحظه ش رو کردم.

شاید سرزنشم کنین که با اینکه شرایطو میدیدم چرا بچه اوردم و یکی دیگه رو هم درگیر مشکلاتم کردم؟

حق دارین، خدا شاهده که هر روز من داره با پشیمونی میگذره که چرا به حرف همسرم اعتماد کردم؟ چرا امید داشتم که شرایط بهتر میشه؟ چرا صبر نکردم؟

اصلا چرا شرط نذاشتم تا کار پیدا نکنه عقد نمیکنم؟

مشکل فقط درامد کمش نیست، مشکل اینه کلا عقل اقتصادی ش ضعیفه و خیلی سوتی میده تو مسائل اقتصادی که این منو ناامید تر میکنه.با اینکه از نوجوونی کار میکرده که فکر میکردم از این پسرای زرنگ و کاری هست ولی انگاری هیچ تجربه اقتصادی نداره.هیچی، در حد یه نوجوون

فکر میکردم از این ادمایی هست که از سن کم رو پای خودشون وایمیستن و مرد زندگی خودشونن، اصلا همین ویژگی ش باعث شد که ازش خوشم بیاد و بله بدم.

فکر میکردم تلاش میکنه، اگه صبور باشم و تحمل کنم کار خوب پیدا میکنه اما...

تو ارزونی میفروشه توگرونی میخره.

چیزای الکی میخره، ولخرجی میکنه، ثابت سر کار نمیره.بیشترین ناراحتیم اینه با اینکه میبینه هر ماه داریم پول کم میکنیم ولی تلاشی برای اصلاح نمیکنه. مدام از پس اندازی که قبلا تو بیمارستان کار کردم و نگه داشتم باید بهش بدم وگرنه آبرومون جلو خانواده ها میره.

نسبت به خانواده م احساس شرمساری و دین میکنم که هنوز بعد ازدواجم از نظر مالی بهشون وابسته م.حس میکنم حماقت کردم ایمان و اخلاق و پاکی رو اولویت قرار دادم.

هربار که به صورت فرزندم نگاه میکنم عذاب وجدان خفه م میکنه که نکنه تو نداری بزرگ بشه؟

نکنه سرزنشم کنه بابت پدری که براش انتخاب کردم؟

به پشتوانه این حرف خدا که شما ازدواج کنین من برکت میدم

جوان مومن رو رد نکنین بخاطر پول

روزی بچه همراهش میاد و....

این زندگی رو انتخاب کردم ولی الان به شدت پریشون و دل شکسته م.

حس میکنم یا خدا نمیخواد کاری برامون بکنه یا من احمقم که دل بستم به وعده خدا. 

خدا که الکی نمیگه شاید من لایق هیچی نیستم؟؟ وقتی یکی میگه بعد ازدواجمون فلان شغل برا شوهرم جور شد یا بعد بچه زندگی مون از این رو به اون رو شد، بغض خفه م میکنه.

بین زمین و اسمون گیر کردم. حس میکنم تو این زندگی حیف شدم. منی که درآمد داشتم وضع مالی خانواده م بد نبود خواستگارای بدی نداشتم، شاید نباید اصلا شوهرمو حتی در حد اشنایی قبول میکردم...

همه ی زندگیم شده حسرت ، نه حسرت لباس و تفریح و امکانات نه‌..

حسرت اینکه شوهرت مدام داره از جیب میخوره، حسرت اینکه تو این همه مدت نتونسته پیشرفتی کنه، حسرت اینکه امنیت اقتصادی ندارم.

نمیتونم بهش تکیه کنم، نمیتونم دیگه به چشم مرد زندگیم و تامین کننده ی حداقل هام روش حساب کنم.

حتی حس جنسی مم بهش کم شده.

با وجود همه ی اینا، همه ی این خشم ها و ناامیدی ها، سعی کردم احترامشو حفظ کنم، نداری شو نکوبیدم تو سرش، نمیگم که داری از پول خودم عملا خرجمو میدی.

نمیگم تو که عرضه نداشتی چرا زن گرفتی و قانعم کردی بچه بیارم.

میگم مرده غرور داره اگه غرورشو بشکنم دیگه هیچ تلاشی برای زندگی نمیکنه دیگه بعد اون، رابطه بینمون شکراب میشه نمیتونیم مثل قبل با شادی و خنده با هم حرف بزنیم. میگم اگه روزی کار پیدا کنه روسیاهی این ابراز ناراحتی ها میمونه برای من. میگه تو سختی ها پام نموندی و ...

ولی همه ی این حرفای نگفته از درون داره نابودم میکنه.

تا وقتی گند نزده حالمون خوبه ها، عالی هستیم باهم، اخلاقش عالیه.

فقط کافیه بفهمم دوباره پول کم کرده. دوباره یه گندی زده، دوباره بیچاره و مستاصل شدیم؛همه ی حس های منفیم چند برابر بهم وارد میشن.

شاید بگین چرا خودت سر کار نمیری و مدیریت خونه رو به عهده نمیگیری؟

باید بگم در استانه ش هستم و چندین ازمون استخدامی برای بیمارستان شرکت کردم ولی اینو میدونم اگه دوباره کار کنم و اون همینجوری قرار باشه از درامد من خرج خونه رو بده، به معنای واقعی کلمه اخرین نخ امید و وابستگی من به این مرد قطع میشه، دلم نمیخواد مادرش باشم، نمیخوام من تامینش کنم و مدیر زندگیش باشم، متنفرم از این مسئله.میخوام اون چرخ اصلی اقتصاد خونه باشه و من کمکی ش باشم.

میخوام ببینم تقصیر منه که نمیتونم بخاطر خوبی هاش، این عیبشو نادیده بگیرم؟

چه جوری با حس بی اعتمادی که بهش دارم کنار بیام؟

اقایون سایت مخصوصا جواب بدن، اگه تو شرایط همسر من باشین چه انتظاری از خانومتون دارین و چیکار میکنین؟

چیکار کنم که هم به غرورش برنخوره و اقتدارش خرد نشه هم به خودش بیاد ؟

به فرشته آبی

ممنون بابت نظرتون من معمولا کامنت های شمارو ذیل مطالب مختلف میپسندم

ببینین اینجور نیست که ندونه من چه قدر بابت موضوع کارش ناراحتم. دارم میگم که کلی دعوا کردیم سر این موضوع.

ولی میگه خوشم نمیاد بهم گوشزد کنی که برم سر کار. مثلا اگه بخوایم بریم تفریح و مشتری داشته باشه میگه ولش کن مهم نیست، اگه بهش بگم برنامه رو کنسل کن برو به مشتریت برس ناراحت میشه. میگه بهم حس بی کفایتی میدی. و من واقعا جلوی خودمو میگیرم که هربار بهش نگم چون واقعا بی کفایتی، چون وقتی بهش فکر میکنم کلمه ی بی عرضه تو ذهنم لود میشه و این به شدتتتت برای من ناراحت کننده ست.

کیه که دوست داشته باشه نسبت به همسرش همچین حس دوگانه ی عجیبی داشته باشه؟

واقعا دوستش دارم و وابسته ش هستم، یعنی جوری نیست که یه درصد هم به طلاق فکر کنم، ولی نمیتونم هم با این ویژگی ش کنار بیام، متاسفانه یکی از مهم ترین معیارام بود در مورد مرد اینده م که من تو شناسایی درستش گند زدم...

نه میتونم رهاش کنم نه میتونم بهش تکیه کنم.

من که حتما سر کار میرم ولی بعدش چی؟

با حس منفی که نسبت بهش دارم چیکار کنم؟

عنوان : ازدواج با دختر مطلقه

سلام من یه پسر ۳۰ ساله ام ، از طریق خانواده با یه دختری آشنا شدم که مطلقه هست ، نزدیک چند ماهی با یه مرد عقد بوده ، به گفته خودش باکره هست و ظاهرا دختر نجیب و آرومی هست موضوع اختلافشونم دروغگو بودن همسر سابقش بوده . من خودم نه تا حالا ازدواج کردم و نه رابطه ای با جنس مخالف داشتم . از نظر خانوادگی هم سطحیم ، از نظر ظاهری من ۱ نمره بیشتر از اون میگیرم . حالا دو تا سوال دارم .

۱ـ آیا این ارتباط و ازدواج میتونه کار اشتباهی باشه ؟ چرا ؟

۲- برای آشنایی من تمام زندگیم رو براش تعریف کردم ولی اون نمیتونه درست با من  ارتباط کلامی برقرار کنه و همش انگار یه گاردی داره و انگار تجربه تلخی که قبلا داشته رو نتونسته فراموش کنه و باهاش کنار بیاد ، به نظرتون باید چیکار کنم ، عاقلانه؟

سلام 

اگر از لحاظ چهره و تیپ و قیافه به دلتون نشسته و اون خصوصیات اخلاقی و رفتاری که تو ذهنتون از همسر ایندتون دارید رو تو وجود اون خانم میبینید و هم خودتون و هم خانواده با طلاق ایشون تو دوران عقد مشکلی ندارید که بعدا خدای ناکرده سرزنششون کنید،نه چه اشتباهی، فکر حرف مردم رو نکنید 

در مورد سوال دومتون به نظرم باید با خود ایشون بیشتر صحبت کنید و بهشون بگید من صادقانه تمام ریز و درشت زندگیمو براتون بازگو کردم 

از شما هم انتظار دارم برای اینکه در آینده به مشکل نخوریم و بتونیم تصمیم درستی تو انتخابمون بگیریم بهم اعتماد کنی و شما هم تو این زمینه صداقت داشته باشی 

انشاالله همونی که به صلاحتونه اتفاق بیفته 

سلام علیکم 

خسته نباشید آقای نجفی 

میخواستم بدونم چرا بعضی از پست ها رمزگذاری شدن؟

و اینکه چطوری میتونیم اونهارو مشاهده کنیم ؟

با تشکر

سلام.20 سالمه و میخوام اسممو عوض کنم

توی سایت های مختلف گشتم ولی اکثر اسم های جدید رو دوس ندارم 

بعضیاش که مشخصه ملت از خودشون در آوردن:)

تنهاجایی که میشناختم تا نظرات مختلفو بدونم همینجاس 

میشه کمکم کنید

ممنون از همگی

سلام . دختری هستم ۳۱ ساله و فوق لیسانس که خواستگاری داشتم که تقریبا اکثر معیار هام رو داشت ولی بنا با به دلایل زیر بهش جواب رد دادم و خواستم مثلا عاقلانه تصمیم بگیرم که خراب کردم! با اینکه بهش علاقه زیادی دارم بهش جواب رد دادم اما الان به نظرم شاید دلایلم خیلی محکم و منطقی نبوده 

۱_ گفتم من تو دانشگاه دولتی درس خوندم ولی شما در دانشگاه آزاد ارشدتون رو گرفتید و از این جهت با هم کفو نیستیم و نشون میده که شما به اندازه کافی اهل تلاش و کوشش نیستید که بهم گفت که سربازی و آمادگی مالی برای ازدواج خیلی وقتش رو گرفته اما به نظرم جوابشون ربطی به سوال من نداشت

۲-  ایشون به هیچ وجه پیاز یا غذایی که توش پیاز باشه رو نمیخورن! در حالی که مگه میشه بدوم پیاز غذا درست کرد!؟ اگر در آینده به جایی دعوت شدیم که ایشون به این خاطر غذا رو نخورن که آبروم میره

۳_علاوه بر این ایشون اصلا مطلقا بلد نیستن برقصن و گفتن که حتی اگه بلد باشن هم هیچ وقت نخواهند رقصید! این مورد هم باعث آبرو ریزی میشه

با این وجود مدتی بعد دوباره شرایط طوری شد که باهاش صحبت کردم و ازش خواستم که دوباره بیاد خواستگاری و اینکه گفتم من از نواقص شما چشم پوشی کردم و قبول دارم یکم تند رفتم اما ایشون در کمال تعجب   عصبانیت گفتن خانوم شما علیرغم سن بالاتون به بلوغ عقلی کامل برای ازدواج نرسیدید! و باید به روان درمان گر مراجعه کنید و خلاصه خیلی عصبانی شدن اما نمیدونم چرا با این همه گستاخی که به من کردن من هر روز بیشتر از دیروز بهشون فکر می کنم و الان علاقم به ایشون در حدیه که هر  روز گریه میکنم . منی که اگر کسی دیر جواب سلامم رو میداد دیگه اسمشم نمیاوردم اما نمیخوام ایشون رو از دست بدم

این پست رو ارسال کردم تا راهنمایی کنید چطور خواستگارم رو مجاب کنم به به اینکه دوباره بیاد خواستگاری

ممنون از نظراتتون

سلام 

ببخشید اینو میگم ولی دلایلتون ** ** **** **** ******** 

مخصوصا مورد ۱و۳ ، من شخصا  رقصو زیاد دوست دارم ولی خودم بلد نیستم 

در مورد دومی هم یه کم کار سخته ولی دلیل مهمی برای رد خواستگار نیست 

برادر زاده خودمم مثل ایشونه ولی دختره ، تو مهمونیا هم اول میشینه پیاز غذا رو سوا میکنه حتی اگر خیلی ریز خرد شده باشه بعد غذاشو میل میکنه به همین راحتی 

من گستاخی ایشون رو اصلا نمی پسندم ولی بهشون حق میدم چون دلایلتون اصلا قابل ارزیابی نیست 

بازم ببخشید که خیلی رک بهتون میگم  

سلام به همگی

من یه دختر ۲۷ساله هستم و یه خواهر ۳سال بزرگتر از خودم دارم، ما هردومون شاغل هستیم،(مادرمون هم همینطور)، ما تو دوران مدرسه هم همیشه بچه های درسخون و خیلی خوبی بودیم مثلا تو فعالیت های مدرسه رتبه های منطقه ای داشتیم و خلاصه همیشه باعث افتخار بودیم.

و اینم اضافه کنم با اینکه اصلا خانواده ی مذهبی ای نبودیم هیچوقت ولی من و خواهرم آدم های معتقد و سالمی بار اومدیم به لطف خدا:)

مسئله ای که همیشه بوده و هست همچنان، الکلی بودن پدرمه..تا اونجایی که یادم میاد تو دوران بچگیم شدتش به اندازه ی الان نبود و به مرور زمان بدتر شد..اختلاف همیشگی پدر و مادرم هم همینطور..

خلاصه الان وضعیت برای ما خیلی سخت شده و واقعا باعث اضطراب و استرس ما هست..در حدی که هرشب استرس اینو دارم که نکنه امشب بیاد و بخواد الکی دعوا راه بندازه و...در واقع ما امنیت روانی و جدیدا جانی نداریم،

طلاق هم نمیدن مادرمو و نمیزارن ما هم یه زندگی آروم داشته باشیم، درحال حاضر هم توان مالی جدا زندگی کردن رو ندارم‌‌(هزاران بار به زندگی کردن تو پانسیون فکر کردم ولی فعلا نمیتونم برم متاسفانه)از طرفی دلم واسه خودمون میسوزه که چرا پدرم باید این همه پول رو به باد بده! و ما تو سختی زندگی کنیم(وضع مالیمون هم خیلی خوب بود ولی پدرم اکثرشو از دست دادن با همین کاراشون)

در کنار این قضایا؛ چند ماه پیش با شخصی آشنا میشدم که به نتیجه نرسید به هرحال..ولی باعث شد جدی به مقوله ی ازدواج نگاه کنم و یه نگرانی هایی واسم ایجاد شد..مثلا اینکه من میخوام تحت هر شرایطی شخصیت و ارزش من حفظ بشه و منو با پدرم نسنجن و اینکه آیا اصلا این قضیه رو بگم به شخص مقابل یا نه، چون میگم یه موقع بعدها به روم نیارن الکلی بودن پدرم رو، چون من دختر پاکی بودم و هستم(هیچوقت سمت الکل یا هیچ چیز دیگه بد دیگه ای نرفتم ) دو تا سوال اصلی من اینه که؛

یک اینکه چطور سلامت روانم رو تو همچین وضعیت اضطراب زایی حفظ کنم؟( درواقع بهترین کاری که میتونم برای خودم انجام بدم چیه؟)

دو اینکه برای ازدواج آیا با اون شخص راجع به این مسئله راحت حرف بزنم و واقعیتو بگم یا خیر؟( بیشتر دید آقایون رو مشتاقم بدونم..)

عنوان:چطور با پدر الکلی کنار بیایم و اینکه دید مردم به دختری که پدرشون الکل مصرف میکنه چیه؟

سلام عنوان پیشنهادی بنده: ایا گرفتن برنامه بدنسازی از اقا برای یک خانوم اشتباهه؟

سلام من خانوم هستم

بخاطر کمبود وزن شدید تصمیم گرفتم برنامه ورزشی و تغذیه از پیجی بگیرم  متاسفانه مربی بدنسازی و کسی که برنامه میدن اقا هستن  اما پشتیبانشون خانوم هستن باید براشون عکس فرستاد یا سایز بازو و.... فرستاد من عکس نفرستادم و اندازهارو فرستادم بنظرتون اشتباه کردم؟

چون میخواستم تو خونه ورزش کنم و اونا میتونستن بهم برنامه بدن ازشون برنامه گرفتم  فقط مشکل اینجاست ک مربی اقاست

راستی تجربتونو از باشگاه بگید لطفا

سلام میخواستم تجربه یکسری از افراد رو بدونم 

ایا ازدواج با یک زن شاغل کار درستیه؟ 

یعنی تو زندگی تابحال شده اقتدار تون از بین بره بخاطر اینکه همسرتون شاغل با مستقله؟ 

یا اینکه نتونه وظایف همسریش رو انجام بده و مدام خسته باشه و زنانگی نداشته باشه؟ 

سلام. من یه دختر بالای سی سال و مجرد هستم. طبیعتاً جامعه هدفی که من باید منتظر باشم خواستگارم باشن مردانی هستن که در نیمه دوم دهه سی عمر خودشودن به سر می برن.. حالا سوال من  اینه که ما همه تو فیلمها و سریال های خارجی می بینیم که مردان خارجی تو همین  سن ازدواج می کنن. یعنی نیمه دوم دهه سی. خیلی هم خوشحال و عاشق هستن. اما تو  ایران تا اونجایی که من می بینم چه در ببین همکاران و چه در بین فامیل و آشنا اکثر مردای تو این سن به خاطر مجرد موندن حالت افسرده گی پیدا کردن و از ازدواج بریدن! حتی مواردی هم دیده میشه که به ثبات اقتصادی رسیدن اما دیگه تمایلی به ازدواج ندارن و می گن حوصله عشق و عاشقی و زن گرفتن ندارن. خب فرق شما با مردای خارجی چیه؟ چرا اونا تو این سن حوصله دارن و شما ندارید؟ پس تکلیف ما دخترایی که بالای سی سال هستیم و امیدمون به شماست چی میشه؟ چرا ما با مردهایی طرف حساب هستیم که اکثرشون افسرده شدن و حوصله ندارن و اگر هم مجبور به ازدواج بشن بعد ازدواج هزار جور داستان باید مواجه بشیم. از بی انگیزه گی بگیر تا منت کشی و قهر و بی توجهی. همه اینها رو توی دوستام دیدم که میگم. دوستم با یه پسر 33 ساله ازدواج کرد. هنوز شش ماه نشده بود که خواست مثلا قهر کنه و ناز کنه رفت خونه باباش. اما پسره تا یک ماه نیومد دنبالش پیغام داد حوصله منت کشی نداره. هر وقت خواستی برگرد!!! خب چرا جامعه ایرانی که به شعرهای عاشقانه حافظ و سعدی و... و اهمیت به خانواده و... معروف بود امروز به این سطح از بی اهمیتی رسیده؟ 

به مهساs علاوه بر اینکه رفتار شما کاملا خام و نامناسب بوده، و باید خودت رو اصلاح کنی، البته شاید کل زندگی شما درحال رقصیدن و مهمونی رفتن هستید که اینقدر برات مهم بوده،ولی همیشه نباید همه چیز رو به زبون بیاری ودلایلت رو بگی،از نظر مقطع تحصیلی هم شاید از بچه زرنگ های دانشگاه های برتر کشور بودی که اینقدر روی دولتی آزاد حساس هستی! 

ولی در هر صورت به هیچ عنوان دیگه روی فکر کردن به برگشت این آدم فکر نکن مخصوصا که یکبار هم بهش گفتی و اونجوری خوردت کرده!!! می‌دونی چی بهت گفته؟؟ واقعا حالت خوبه؟؟ راهکار میخوای برای برگشتش؟؟؟ اگر سرکار میری وپول داری حتما یه سری دوره های آموزش عزت نفس یا پیش مشاور خوب برو,

سلام به همه ی دوستان

من یه خانم متاهل هستم که چندسالی هست ازدواج کردم 

توی دانشگاه با یه پسر آشنا شدم و علاقه ای بین ما شکل گرفت که سرانجامی نداشت 

هر دو ازدواج کردیم و زندگی های خودمون رو داریم 

ولی هنوز نتونستم از ذهنم پاکش کنم کافی یه یه آهنگ یا یه خاطره کوچیک زنده بشه دوباره کلی ذهنم درگیرش میشه 

واقعا امروز اعصابم بهم ریخته بود  با وجود همسر و فرزندم واقعا حس عذاب وجدان سنگینی رو حس کنم وقتی میاد تو ذهنم.نشستم کلی گریه کردم و به خدا التماس کردم که فراموشش کنم

هیچ ارتباطی باهاش ندارم خیلی ساله ندیدمش اصلا نمیدونم کجاست و چیکار میکنه اما بازم فکرم درگیرش میشه ناخودآگاه 

کسی تجربه مشابه داره؟راهکاری سراغ دارید؟بنظرتون این افکار خیانت به همسرم و زندگیمه یا من بی تقصیرم؟

باور کنید ناخواسته هست این افکار 

ممنون میشم اگه راهکاری دارید بگید 

تو برنامه ام هست که مشاوره هم برم اما نمیدونم چه بهانه ای جور کنم که همسرم متوجه نشه به مشاوره های آنلاین اعتقادی ندارم

به مهسا s

خواستم ازتون حق داشته  به شما اینجور گفته نمیدونم بعضی دخترها مثل شما ازبس تو ناز و نعمت بودین هیچی بلد نیستید رقصیدن چی هست شلنگ تخته انداختن انقدر مهمه.  چهارتا قر دادن برو با ******** ازدواج کن

یا چ میدونم  من دولتی بودم تو آزاد. پس تو ردی درآمد پسر چیه کارش چیه اینها برات مهم نبود چهارتا شلنگ تخته انداختن مهم بود پیاز نخوره مگه چیه واقعا حق دادخواستگارت بوده من نمیدونم بعضی از این دخترها هنوز به بلوغ عقلی نرسیدن خواستگار برای چی براشون میاد کفران نعمت ها اه

حد و مرز روابط یک فرد متاهل با یک همکار یا همکلاس متاهل در زمینه مشورت گرفتن چقدر باید باشد؟

به عاطفه

خودتون میگین فیلم وسریال های خارجی

فیلم وسریالن دیگه،همشون که واقعیت ندارن

بین اوناهم همچین مردایی پیدا میشه وکم نیست

منم دیدم همچین مواردی رو ولی خیلی کسا رو هم دیدم که بالای ۳۰ یا حتی۴۰سال سن دارن ولی خیلی پرانرژی وفعال و پرامید هستن وعاشق میشن وازدواج میکنن

همه مثل هم نیستن ولی درکل سن میره بالا آدم شاید مثل قبلش نباشه

مثلا انرژی و هیجانی که تو۲۰سالگی داری شاید تو ۳۵یالگی نداشته باشی

درکل امیدوارم مورد مناسبتون رو زود پیدا کنید ناامید نباشید

سلام، سوالم اینه

آیا دو جنس مخالف میتوانند با هم صرفا دوست اجتماعی باشند ؟

آیا شما آقا پسرای به سبک غربی ولی متولد ایران، ممکنه با یک دختری خیلی راحت باشید با هم بیرون برید و به هم کمک کنید و... ولی دلتون با یکی دیگه باشه ؟ به اصطلاح روی کس دیگری کراش باشید. این دختر خانمی هم که الان با هم هستید حکم آبجی و رفیق داشته باشه فقط

آیا اگر به همون کراشتون برسید حاضرید بخاطرش دور همین دوست اجتماعیتون خط بکشید و بگذاریدش کنار؟

خب اینجوری از خیلی از اکیپ هاتون عملا خارج میشید و میرید قاتی مرغا به اصطلاح!

سوال آخر م اینه آن کراش باید چه ویژگی هایی داشته باشه که شما را راضی به این کار کنه؟!

 خودم اصلا درگیر این مسائل نیستم. ولی میخواستم بدونم تحلیل اینجور افراد از شیوه زندگیشون چیه؟ تفکرشون چیه؟

متاسفانه نمیشه وقتی با دختری که باهاش دوست اجتماعی اند بری بالا سرشون بگی الان این چکارته؟ اگر دوسش نداری پس چرا باهاشی؟ اگر داری و حداقل احترام قائلی براش چرا پس چشمت دنبال فلان دختره هست همزمان؟ با این تفریح میکنی ولی با گرمی اون گرمیت و با سردیش سردیت میشه!

عنوان:بیخوابی داره کلافم میکنه

سلام وقتتون بخیر

من یه پسر ۲۶ساله هستم که چند وقت پیش به خاطر مسائل روحی دچار مشکل شدم ولی الان بهتر شدم نه دارویی میخورم نه چیزی حتی پیش روانپزشک هم رفتم مدتی که سرعت بهبودو بیشتر کرد

فقط مدت کوتاهی قرص افسردگی و کاهش ضربان  قلب یه خاطر استرس  و یه سری ویتامین مصرف کردم که الان دیگه استفاده نمیکنم

اینم بگم که طول این مدت کلا بدنم یخ‌ میزد و فشارم پایین بود

الان دو هفته ای میشه نمیتونم راحت بخوابم مثلا ساعت ۱۱ برم سرجام مدتی طول میکشه که بتونم یه استراحت مختصری بکنم ولی بعدش زود بیدار میشم مثلا ساعت۳ دیگه نمیتونم بخوابم با اینکه قبلش واقعا حس خستگی دارم

حتی گاها یه روز کامل نمیتونم بخوابم فقط سرجام اینورو اونور میشم بعدش فوقش ۵ ساعت بتونم بخوابم

همه میگن فکر میکنی ولی جالبیش اینجاس که به هیچی فکر نمیکنم

عملا از کار و زندگی موندم

البته من برای اینکه روحیم برگرده یه بازی رایانه ای رو یه ساعتی بازی میکنم تقریبا دو هفته ای میشه کمی هیجانیه که سعی میکنم شبا بازی نکنم تا فکرم درگیرش نشه

به نظرتون عامل بیخوابی چیه؟

کسی تجربشو داشته تا حالا چیکار کردین که بهتر شدین

عوارض دارو هاس یا اون بازی تاثیر منفی داره؟

عنوان:اونی که فکر میکردم نبود.   سلام دختری ۲۶ ساله هستم که حدود ۶ ماه پیش با یک آقایی قرار کاری داشتم و تو همون بار اول به شدت عاشق ایشون شدم و یه جورایی عشق در نگاه اول برام اتفاق افتاد اینم اضافه کنم که ایشون بسیار باشخصیت به نظر می رسیدن و خیلی فهمیده صحبت می کردند و چون دیگه قسمت نشد ایشون رو ببینم پیج اینستاشونو فالو کردم و تو خیال خودم باهاش زندگی می کردم و چه شب هایی که از شدت دلتنگی گریه کردم.این روال ادامه داشت تا اینکه اتفاقی به دایرکت بنده اومدن و منم خودمو معرفی کردم و اون آقا خیلی استقبال کردن و حتی ازم عکسمو خواستن چون گفتن چهرم یادشون نمیاد.مدتی این روال ادامه داشت و من هربار به عشق ایشون استوری میزاشتم و هر بار که ریپلای می کردن از خوشحالی بال در می آوردم! تا اینکه یه روز اصرار کردن که همدیگرو به صورت حضوری ببینیم منم از خداخواسته قبول کردم و تو محل قرار سوار ماشین ایشون شدم ولی متاسفانه هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که دست منو گرفتن و سعی داشتن به من دست بزنن که من مقاومت کردم و بهشون گفتم که واقعا ازشون انتظار نداشتم به حدی شوکه شده بودم که نمیدونم کی از ماشین پیاده شدم فقط اینو میدونم تموم رویاهایی که باهاش ساخته بودم جلو چشمام نابود شد و تو این همه مدت عاشق مردی شده بودم که اصلا شباهتی به اون چیزی که فکر می کردم نداشت و فقط قصدشون سواستفاده بود.بعد از اون ماجرا دیگه هیچ پیامی ندادن و رابطمون به همین سادگی تموم شد.هنوز که هنوزه باورم نمیشه اونی که بار اول دیدم با اون درک و فهم همونی بود که تو ماشین دنبال سواستفاده بود.الان به شدت حالم بده هر شب کابوس میبینم دوس دارم گریه کنم ولی خانوادم متوجه میشن.۳ سال پیش هم شکست عشقی بدی خورده بودم داغون شدم تا برام کمرنگ شد ولی این آخری داغون ترم کرد.فقط کنج اتاق نشستم ونمی تونم حتی کارهای روزمره رو انجام بدم خیلی حالم بده بدتر اینکه هنوز بهش فکر میکنم در حالی که میدونم اون خوش و خرم داره زندگی می کنه و حتی یک ثانیه به من فکر نمیکنه.

سلام وقت بخیر ممنون میشم کمکم کنید  لطفا قبل از اینکه  این مطلب بخونیم  میدونم خسته میشد و طولانیه اما اهمیت بدید و کمک کنید

من حدودا ۹ ماه نامزد کردم اقا پسر از بستگان من هستن از قبل عشق یه طرفه داشتن ۵ سال عاشق من بودن. من ازدواج نمیکردم با اومد و رفتن زیاد ایشون بلاخره راضی به ازدواج شدم

و مشخصات خودم دختر خانم مذهبی ۲۳ سال سن دارم و تحصیلاتم دانشجو هستم و نامزدم ۲۴ سال سن دارن و شاغل با درامد پایین هستن و از لحاظ سطح خانوادگی هردو از نظر اعتقاد و فرهنگ و مالی دریک رده هستیم. از نظر اعتقاد و فکر هردومون به یک شکل هستیم از نظر ظاهر من دختر زیبا تلقی میشم و چهره و چشمای رنگی و میشه گفت چهره و قد به شکل یه خانم غربی دارم وهمسرم چهره میشه گفت متوسط رو پایین دارن و میگن.قد متوسط همه میگن همسرم در حدمن نیست فکرشو نمی کردن من ایشون انتخاب کنم اما من اصل موضوع ام این نیست در واقع یه سری مشکلات برای من به وجود اومده تفاوت های زیاد شخصیتی بین من و نامزدم برام ازردهنده هستش و اینکه ما مدام باهم ساعت های طولانی بحث می کنیم این مدتت کوتاه شناخت اساسی برای من نسبت به همسرم ایجاد کرد. ویژگی مثبت ایشون 

تقریبا چشم پاک(از نگاه کردنشون منظوری ندارن اما اکثر اوقات نگاه میکنن )

اهل نماز و روزه 

در صورتی که فراموش نکن 

(اینو بگم ایشون ادم بی خیالی هستن ممکنه برهمین اساس فراموش کنن)

 دست دلباز (ایشون ثبات ندارن اگه ناراحت باشن یا کلا دم دمی هستن میدن گاهی بسیار گیر میدن و ادم زده میکنن اما در کل دست و دلبازهستن

صداقتشون ۸۰ درصده 

اگه بازم تاکید میکنم سر حال خوششون باشن مثلا بگم بیرون یا باخرید یا کاری انجام میدن بسیار روی من حساس غیرتی هستن 

 نقاط منفی اشون 

روابط اجتماعی ایشون برای فامیل زیاد گرم نیستن یعنی خیلی زرنگ نیستن چطور حرف بزنن در حد صبحت کوتاه و احوال پرسی دارن وقتی تو جمع هستن یا جایی خیلی بازی میکنن با موبایل و خیلی به فوتبال دستی و گیم و. فوتبال بازی با سالن علاقه دارن زیاد با دوستاشون وقت میذارن و این خیلی ازردهنده هستش ایشون در جلسات خواستگاری قول دادن که ماهی یه بار وقت بذارن به اون صورت عمل نمی کنن و اینکه در صورت راضی نبودن من بمونن از پیش من نرن اما. ایشون من اولویت قرار نمیدن گاهی از ترس. این کارو میکنن و پیش من می مونن اما بعدش کاملاا رفتارش ازردهنده و بد اخلاق میشن 

  من واقعا می بینم ما در جمع یا مسافرت یا مثلا جمعی که دیگران دارن با ماحرف میزنن یا در جمع همه دارن گرم صحبت می کنن اما نامزد من با موبایل مدام بازی میکنه اگه بهشون گیر بدم یا تذکر بدم بگم این حاوی بی احترامیه به شدتت بهشون برخورد میکنه با من درگیر میشن ساعت ها بحث میکن و توجیه و توضیح زیاد میدن و طوری که من خسته میشم و مدام با ایشون بر این مسائل در گیرم.انگار مسئله ها حل نمیشن

موضوع دیگه ایشون زیاد می تونن بخوابن اما من ۷ یا ۸ ساعت فقط میتونم بخوابم یا کمتر۶ ساعت. ایشون میگن من کم خوابم یامشکل دارم . تو مشکلاتمون زیاد مقابله با مثل میکنن مثلا اگه بهشون بگم اینطور نکن زشته خیلی توضیح میدن که زشت نیست بعد ایشون یه عیب از گذشته من که شاید عیب نباشه پیدا میکنن عین یه بچه به من میگن من سرکوب بشم من زیاد براشون توضیح میدم متاسفانه یا دلیل میارن یا نمی پذیرن. به صورت کلی در اکثراوقات نمی پذیرن و حرف حرف خودشه و میگه تو باید به من بگی چشم اونم زیاد 

و من سر زنش میکنن درجه بخیالی ایشون یکم زیاده و اندازه یه مرد نرمال نیست و اینو مشاور هم گفت و در عوض درجه دقت من هم بسیار بالاست

 من از اینکه تمام موضاعات زندگیم کسی بدونه متنفرم. و افشاگری نمی کنم ایشون فقط سر مسائل مثل مثلا ظاهر بنده یا زیباییم حساس هستن و چیزی به هیچ کسی نمیگن وگرنه بعضی مسائل. به راحتی میگن من دوست ندارم بقیه بدونن برنامه هامون وقتی بحثمون یکم بالا میگیره سریع از کوره در میرن و صداشون می برن بالا من قبلا ازایشون خواستم خانواده این بحث و درگیری متوجه نشن و برای خودمون بد میشه نهایتا مشاور رجوع کنیم اما ایشون تو خونه خانوادگیم با من درگیر شدن و فحش دادن و عصبانی شدن. و طوری که خانواده ام صداشون شنیدن والان بحث اومده بین خانوادم خانواده من تا الان نگاه خوبی به ایشون داشتن چون در کل پسر خوبی بودن و من تعریف ایشون میدادم و حمایت می کردم کلا وقتی مسائل براشون توضیح میدم نمی فهمه و اذیتم میکنه. و حرف خودش میزنه من یه سری موضوعات برام اهمیت داشتن جلسات خواستگاری بهشون گفتم و ایشون میگن من زرنگ بودم و حرفام جلو جلو زدم که حرفی برای من باقی نمونه.بیشتر به دید به رقیب به من نگاه میکنن. و. تنهاا تنها زمانی که از من دور هستن دلتنگ زیاد هستن و خیلی رفتار خوبی دارن ورفتارشون بر اساس فشاری که دارن کنترول شدهه هست و خیلی قول دادن فلان ویژگیشون تغییر بدن اما تا الان ۴۰ درصد موفق بودن

ایشون تا زمانی که از من بیشتر از ۵ روز دور باشن. یا با من فاصله داشته باشن که بحث یا درگیری و تمام امور من به حرفشون گوش کنم.  کاملا رفتار فوق العاده با من دارن اما این  بی ثباتی وکنترول نکردن خودشون موقعه ناراحتی    یا عصبانیت نمیدونم چکار کنم باهشون صحبت کردم اما بازم میدونم این مارو میکنن هرچند قول دادن من نسبت به ایشون توجه زیاد دارم گرسنه اش باشه قربون صدقه اش برم یا  لباس هاش مرتب و منظم بذارم بشورم و تمام مسائل که بین یه زن و شوهرهست توجه دارم و اهمیت میدم و اونم دقیق و منظم ازمن تو این رمینه خیلی راضیه. و همه اش میگه بهتر ازتو  برای من نیست  اما 
الان باایشون درمیون گذاشتم برای جدایی ایشون میگن من باتو میسازم من گفتم تفاوت شخصیتی بیمون زیاده ایشون به من میگن نمی خواهن جدا بشن و هر طور شده می خواهن بمونن نگرانی بابت مهریه  اینها ندارن چون من نخواستم  چون نمی خواهم اما ایشون برای جدایی قانع نمیشن. من از رفتارشون میترسم 
الان. من نمی خواهم بگم جدا بشیم یا ادامه بدم. فقط ازتون می خواهم کمک کنید لطفا لطفا راهنماییم کنید و از تجربه خودتون بگید چطور زندگیم جمع کنم؟ چه راهکار های استفاده کنم  چطور از بحثمون کم کنم  چکار کنم. حداقل برای موندن  زندگیم بهتر بشه و بشه سازش کرد ؟

عنوان: دوست دارم مرکز توجه باشم. 

سلام من دخترم و ۱۶ سالمه

حقیقتش من خیلی دوست دارم مرکز توجه باشم اعتمادبنفس پایینی دارم ولی تظاهر میکنم که خیلی با اعتمادبنفسم و خودم رو برونگرا و باحال نشون میدم تا دیگران جذبم بشن. نمیدونم چرا اما به این کار انگار معتاد شدم. و خیلی احساس خوبی دارم وقتی بقیه دورم جمع میشن و میخندونمشون یا همه ی توجه ها به منه. و مشکلم اینه که توی مدرسه یکی از همکلاسیام کلا خیلی معروفه همه معلما میشناسنش و بین همه محبوبه و خوشگلم هست و خب با اینکه دوست نزدیکمه من خیلی حسادت میکنم! نمیدونم تمام مدت تو ذهنم با خودم درگیرم و نسبت به ظاهرم اصلااا اعتمادبنفس ندارم برای همین همش به این فکر میکنم که دیگران منو به چشم یه ادم زشت میبینن. بعضی وقتا فکر میکنم اگه زیباتر بودم خیلی ادم اجتماعی تر و محبوبتری میشدم! نمیدونم واقعا احساس سردرگمی میکنم و ارامش ندارم.. نمیتونم خودمو تحمل کنم خیلی دوس دارم واقعا اجتماعی باشم ولی تو نیمه تاریک وجودم پر از ترس و خجالت و درونگرایی و حسادت به ادمایی که مرکز توجهن و اعتمادبنفس پایینه! چون بشدت دوس دارم دورم آدم باشه و محبوب باشم و با تنهایی حال نمیکنم اصلا. ولی درونگرام! انگار دچار تناقض و سردرگمی هستم.. و این چیزا باعث میشه برخلاف ظاهرم که ریلکس بنظر میاد تو مغزم پر از نشخوار ذهنی و تلاطم و زیرذره بین گذاشتن تک تک رفتارهام و حرفهام و اینکه بقیه چه فکری درمورد من میکنن و حسادت هست! 

یکم منظورم رو شاید نتونسته باشم درست برسونم ولی اگه تجربیاتی مث من دارید لطفا بهم بگید چجوری خودمو ازین باتلاق نجات بدم.. 

سلام هر هکتار زمین دیم گندم چقدره  

من بابام زمین کشاورزی داره تو روستا چند ساله دست نخورده ۶ هکتار منم به خاطر تعدیل نیرو بیکارم میخوام گندم بکارم یه پولی دستم بیاد خرج خودمو  در بیارم  یه پس اندازه کوچیکی هم بمونه آقای نجفی تایید کنید تو رو خدا 

دیگه نمیدونم با بیکاری چکار کنم

خطاب به زهرا

سلام 

دوست عزیز ایکاش به یه مشاور مراجعه کنید

موفق باشید

سلام ممنون میشم به راهنمایی من کنید واقعا در انتخاب یخچال خیلی ترید دارم. من برای جهیزیه  یخچال می خواهم  بخرم  یخچال دوقلو کدوم مدل  هم خوبه و هم استفاده کردید  و کار کرد خوبی داشته. بعضی مارک هارو به من میگن اما نظرات خوندم منصرف شدم. و میگن صدا داره و اب تصفیه اش خرابه ........

  مارک اسنوا و هیمالیا  و دیپوینت کدوم بهتره  ؟ حالا اگه نظرتون گفتید به نظرتون   کدوم شکلش بهتره؟

 یخچال ال جی و سامسونگ هم  بگید ممنون میشم 

. برای خرید لطفا کمک کنید و جاهای هم سراغ دارید  مناسب با با اقساط بده ممنون میشم

یه دختر بیست پنج ساله هستم همه راه ها رو رفتم و دیگع خستم هم به وقتش درسمو خوندم بهترین دانشگاه رفتم الانم شاغلم 

خواستگار سنتی زیاد دارم هر کدوم که پسر بیکار و بیعاره یا واقعا شغل درست حسابی نداره یا واقعا ظاهر بشدت وحشتناکی داره  یا اختلاف سنی بالای ده سال دارن پیگیر خواستگاری مبشن و میخان حتما بله رو بگیرن که مورد پسند من نیستن

خواستگارایی که یه قیافه خوب و شغل نرمال دارن اونم نه حالا شغل عجیب غریبا مثلا در حد معلم یا کارمند شرکت هستند میان میبینن و دمشونو میزارن رو کولشونو میرن و این خیلی بر میخوره و دلیلشو نمی فهمم اصلا 

تو جامعه هم خواستم اشنا بشم از همکارام بودن سیگاری قهار یعنی در حد روزی یه پاکت اخع از همچین مردی چه پدری در میاد  

یه بارم از یه آقایی واقعا خوشم اومد با این که از لحاظ مالی خیلی خیلی ضعیف بود حتی شهرشونم دور بود ولی من  بازم من قبول کردم اخرش اومد گفت شرط ازدواج با من اینه بچه دار نشیم چون نابارور بودن  

یعنی من موندم بین هفت هشت میلیارد ادم یه ادم مناسب من پیدا نمیشه؟

باور کنید ظاهرمم خوبه قدم بلنده همه همکارام میپرسن تو چرا دیگه مجردی تو که همه چی داری 

ماشین دارم شغل دارم باید چی کار میکردم که نکردم؟

شاید بگین صبر کن من با وجود مستقل بودن همیشه دوست داشتم ازدواج کنم مادر بشم واقعا خستم از این شرایط 

سلام وقت بخیر .

     وقتی کوک بودم و با بچه ها بازی می کردیم ، اگر حرفی زده می شد یا قهر و آشتی رخ می داد فردای آن روز یکی از بچه ها با مادرش می آمد که چرا به بچه ی من چنین حرفی زدید، کمی بزرگتر که شدیم در دوران مدرسه بچه هایی بودند که سر هر اتفاقی که بین بچه ها رخ می داد یا حرف معلم ( منظورم بحث های که لازمه که به خانواده اطلاع داده بشود نیست )فردای آن روز مادرشان می اوردند که چرا به دختر من همچین حرف زده اید. و متاسفانه این افراد الان بالغ شده اند و هنوزاز این رفتار خود دست بر نداشته اند چه در مسائل اجتماعی و چه خانوادگی متاسفانه این رفتار را دارند . خانم ازدواج کرده ، حتی بچه هم داره ولی تا یک مسئله و بحث و گفت و گوی کوچک با همسرشان پیدا می کنند فوری با خانواده شان تماس می گیرند و با اه و اشک ناله از خانواده میخواهند که بیایید و از ایشان دفاع کنند ( منظورم این نیست که خانواده ها پشت دخترانشان نباشند و اجازه بدهند دامادی که بد اخلاق است با دخترشان هر کاری می خواهد بکند. ولی بعضی وقت ها از جنبه انصاف خارج می شوند و حتی در جزئی ترین مسائل هم دخالت می کنند .) و یا همین خانم اگر با یکی در اجتماع بحث کند با همسرش تماس می گیرد که بیایید و از حق شان دفاع کند.( هر بحث و گفت و گویی منظورم نیست ، مثلا این خانم با شما در حال صحبت هستید و شما مثلا به ایشان یک حرف عادی می زنید و ایشان هم با گفت و گو ادامه می دهند ولی وقتی که از هم جدا می شوید همسر ایشان تماس بگیرند که چرا به خانم من این حرف را زدید .!! خب ناراحت شدید خودتان رو راست بگویید من از این حرف ناراحت شدم این کارها چیه!🤔)

 و متاسفانه ماجرا اینجا تمام نمی شود، بلکه این افراد فرزندان خود را هم به اینصورت تربیت می کنند .

 واقعا از پدر مادرها خواهش می کنم به بچه هایتان این اجازه بدهید که خودشان مشکلاتشان و با بقیه حل کنند. با این رفتار آینده بچه های خود را خراب نکنید .( بنده هیچ اطلاعی در این مورد ندارم و حتی تحقیقاتی ولی بچه های که از کلاس اول دبستان باهمدیگر بودیم را نگاه می کنم، تمام(اغراق نیست و واقعا همینطوره ) بچه های که پدرو مادرشان وقتی که به مشکل می خوردند در حل مشکلات آنها دخالت کردند در زمان حال هم از نظر اجتماعی و هم خانوادگی مشکل دارند و مسائل کوچک زندگی ، چالش های که در یک زندگی است برای این افراد خیلی بزرگه و توانایی حل کردن ندارند و از طرفی حتی توانایی گفت وگو برای حل مشکلشان ندارند و یک مسئله کوچک زندگی انها را بهم می ریزد. 

البته نمی گوییم که خانواده در حل مشکلات بچه ها دخالتی نکند ، بلکه به جای این رفتار می توانند به بچه های خود راهکاری برای حل مشکل بدهند .

 به نظر شما آیا این رفتار ها درست است؟ 

 شما فکر می کنید چه رفتار اشتباه والدین می تواند قدرت تصمیم گیری و حل مسئله و مواجه با مشکلات را دچار اختلال کند؟

عنوان هم این باشد ؛کدام رفتار والدین اشتباهه!

عنوان: شبیه دخترام
ببخشید من چهره و صدام شبیه دختراس..طرز راه رفتن و اخلاقم نه ولی ساکتم 15 سالمه و خب نمیدونم این مشکل بر طرف میشه یا نه..قدم 183 ایناس برادری دارم که به شدت خوشگله شبیه بازیگر یاماچ(اراس) تو گودال قدش 190 ولی خب.. برادرمو میبینم اصلا حس میکنم عضو خانوادم نیستم..به هرحال از کسایی که تو بچگی این مشکل و داشتن و بزرگ شدن میخواستم بپرسم مشکلتون بر طرف شده یا نه

و مدیر سایت من سوالو یجور دریگه اول طرح کردم کامل نبود
اینو پست کنین اگه زحمتی نمیشه

عنوان : میخوام حوزه و دانشگاه باهم بخونم

سلام و عرض احترام خدمت همه دوستان راستش ازتون یک سوال داشتم ببینید من ترم ۳ دانشگاه روزانه هستم و رشتم زبان و ادبیات فارسی هست میخوام انصراف بدم من اوایل که وارد این رشته شدم بخاطر استعدادی که در کودکی داشتم و تعریف یکی از اقوام از این رشته، وارد این رشته شدم. از اولش هم ذوق چندانی نداشتم اما  گفتم برم شاید دوست داشته باشم من وقتی کنکور دادم هدفم دبیری بود که بخاطر رتبه بدم قبول نشدم و ادبیات فارسی قبول شدم  از قبل هم عاشق حوزه بودم اما خانوادم موافق نبودن 

تا اینکه تابستون امسال بخاطر صحبتهای یک نفر یک تلنگری خوردم که چرا باید ادبیاتو ادامه بدم؟ من دبیریو دوست دارم اما دبیر ادبیات شدنو نه! و از درسام لذت نمیبرم خلاصه رفتم حوزه ثبت نام کردم و دوستمم گفت هزینه انصراف از دانشگاه چون روزانم ۱۲ تومن هست!!!! ایا واقعا انقدر زیاد هست!؟ متاسفانه کلاسهای دانشگاه و حوزه هم تداخل داره و من فقط دوتا کلاس حوزه رو در دو روز هفته میتونم برم اونم به مدت  نیم ساعت میتونم سر کلاسها باشم من امروز مطمئن شدم تحصیل در حوزه رو دوست دارم چون سر کلاس بودم بهم گفتن ۳ جلسه دانشگاه غیبت کن ۳ جلسه هم اینجا مجازی غیبت کنی ولی حتی اگ دانشگاه ۳ جلسه هم غیبت کنم خیلی از کلاسهای حوزه رو نمیتونم حضور داشته باشم خیلی برام سخته که نتونم حوزه رو بخونم با جان و دلم دوسش دارم و ازش لذت میبرم و اینم بگم خانوادمو به زور راضی کردم همراه دانشگاه حوزه بخونم این طوری قبول کردن( که اگ قراره حوزه بخونم دانشگاهو ول نکنم) حالا من حیفم میاد حیف پول و وقتی که برای دانشگاه قراره بدم  در حالی که علاقه ای به رشتم ندارم و در حوزه اگرچه هدفم دبیری هست اما حتی اگ در ازمونم شرکت نکنم از تحصیل در اونجا لذت میبرم نمیدونم چیکار کنم اساتید حوزه هم تاحدی خب بهم اجازه غیبت میدن و بعضی درسها مثل صرف باید حتما سر کلاس حاضر باشی تا بفهمی لطفا دعام کنید و اگ راهکاری دارید بگید

موضوع: از خودارضایی تا ...

سلام

خوبان این حرفای یک پسر مجرده که از 35 سالگی هم عبور کرده و شاید شنیدنش بتونه به یه عده ای کمک کنه.

از وقتی 15 سالم بود نماز میخوندم بی بند و بار نبودم هیچوقتم دنبال دوستی نرفتم، اما یه مشکل بزرگ کم کم پیدا شد که شاید **** ** درگیرش باشن. به دلیل شهوت زیاد خ.ا کم کم اومد تو زندگیم اونم اتفاقی، اوایل که اصن نمیدونستم چی هست چه برسه بدونم گناه بزرگیه بعدها که فهمیدم دیگه دیر بود.

پسری که هیچوقت دوست مخالف نداشت امکان ازدواج هم همینطور، من بودم و یه شهوت زیاد و سرکش اهل پ و ر ن دیدن هم نبودم. بارها خواستم ترکش کنم بارها به اصلاح توبه کردم اما هیچوقت بیشتر از 4 ماه نشد وقتی سراغم می اومد دیگه هیچی نمیفهمیدم میشدم مثه زودپزی که داره منفجر میشه تو تموم این سال ها خیلی گریه کردم خیلی التماس خدا و پیر و پیغمبر کردم تلاش میکردم دخترا رو نبینم مواظب باشم. سال ها نمازم رو اول وقت میخونم مگه نه اینکه نماز انسان را از فحشا حفظ میکند اما من هیچوقت نتونستم موفق بشم بیش از چند ماه نمیتونستم تحمل کنم بالاخره لغزش میکردم.

یادمه یه بار کنار دیوار تکیه زدم تمام صورتم از شدت گریه خیس بود و امام زمان رو صدا میزدم اما هیچی به هیچی، توی حرم امام رضا رفتم وارد که شدم با هر قدمی پاهام سنگین تر میشد احساس کردم امام میگه برو بیرون منم رفتم خیلی ساله که دیگه نمیرم به هر معصومی متوسل شدم جوابم بی محلی بود تا اینکه آیه ای رو دیدم که نوشته بود به این مضمون که هر کس از راه غیر ازدواج به ارضای نیازش بپردازد از تجاوز کاران هست و در جای دیگه خدا متجاوزان رو دوست ندارد و آیه 73 سوره یونس هم جواب همه سوالامو داد که خدا بر قلب معتدین و متجاوزین مهر میزند.

یه پسری مثل من گرم مزاج با شهوت بالا که هیچوقت نشد خلاص بشم با وجودیکه بارها سعی کردم  کم کم فهمیدم که چرا نجات پیدا نکردم چرا خدا نجاتم نداد چرا معصومین دستمو نگرفتن و بی محلی دیدم دلیلش همین بود. یه وقتایی خودم رو سرزنش میکردم اما درست همون روز غول شهوت که پیداش میشد میشدم عین کسی که مست شده و هیچی نمیفمه و این گناه کثیف رو مرتکب میشدم این همون مهری هس که خدا به قلبم زده امروز خیلی دلگیر شدم وقتی این آیه آخری رو دیدم به خدا پرخاش کردم بهش ناسزا گفتم سرش داد کشیدم نا خود آگاه یاد شعر حافظ افتادم کجا گویم که با این درد جانسوز/ طبیبم قصد جانِ ناتوان کرد.

دخترا و پسرا اگه خیلی جوونید نذارید کار به اینجا بکشه من زندگیم به اینجا کشید که بفهمم خدا نه تنها نجاتم نداد بلکه مهری هم به قلبم زد و رهام کرد خیییلی زجر کشیدم  اینا رو گفتم چون دلم نمیخواد هیشکی به اینجا برسه یه وقتایی میگم خوش به حال اونایی که سرد مزاجن من عین آتشفشان بودم و البته ضعیف چون نتونستم

عنوان:مریصی پدر و مادرم زندگیم رو تغییر داد

بخونید یه چیزی یاد بگیرین نیومدم کمک بخوام یه درد و دلی که نه میخوام کسی من رو بشناسه و بدون یه پسرکی این دردا رو داره نه کمکی من دیگه راه خودم رو پیدا کردم درسته از قطار پیشرفت دکتر ایت الله ... جا موندم  ملت که هر روز دارن پسرفت میکنن من دیگه فقط فکر بقام شده به هر قیمتی

خلاصه میگم چی بوده ماجرا سال اخر دبیرستان بودم هم کار میکردم هم درس میخوندم یه برادری داشتیم که خودش گرفتاری مالی شدیدی داشت برای اینکه باری رو از رو دوشمون برداره از خانواده جدا شد دیگه ندیدمش فکر میکردم زندانه بعد دیدم نه بیرونه ما با این بدهی هایی که داره یا باید همیشه فراری باشه یا زندونی یا هم کلا جمع کنه بره خارج

یه پدری داشتم که پیر بود اما هر زوری بود یه لقمه ای میاورد دکترا گفتن عمل ما بردیمش عمل، دکتر هم خودش قبول داره که خطا پزشکی کرده منتها میگه برو هر جا خواستی شکایت کن قاصی رو میخرم ما نه پول دادگاه و وکیل رو داریم نه حوصله شو تهش هم قاضی رو میخره و اینکه هیچ درمانی من فکر نکنم برای مشکل نخاعی باشه خیلی میسوزم هم این بلا رو سرمون اورده هم به رومون میگه قاصی رو میخرم راستم میگه ها مشخصه از الان بخاطر وضع مالی دو طرف رای قاضی چیه بعد فلج شدن پدرم خرج خانواده کامل افتاد گردنم خرج خانواده معمولی نه ها خانواده مریض ترک تحصیل هم کردم به خاطر پدرم دلخوشیم همون دوستا مدرسه بود

مادرم مریض بود هیچ دکتری قبول نمیکرد چون ریسکش بالا بود و احتمال زیاد داشت که بمیره هیچ دکتری قبول نکرد چون به اعتبار پزشکیش لطمه میخورد جزء یه دکتر اونم گفت که اول پول میگیره بعدش عمل میکنه گفتیم که ما پولش رو نداریم گفت که عجله کنید چون ۶ ماه فرصت هست تا وقتی هم عمل نشدی این دارو ها رو مصرف کن قیمتش حدود ۸۰۰ هزار تومن بود حالا از اتمام اون ۶ ماه حدود یک سال میگذره و ننم نمرده هنوز و تا همین اواخر دارو ها رو مرتب مصرف میکرد دیگه نمی تونم دواهاش رو بخرم چون شده حدود ۴ میلیون رییسی میگه تورم رو کم کرده اما تورم چی رو دقیقا کم کرده فقط خودش میدونه

خودم سال اخر دبیرستان ترک تحصیل کردم چون نتونستم تو یه دست دو تا هندونه داشته باشم یا کار یا درس منم مجبور بودم کار کنم که پول دربیارم پولم کم بود کفاف نمیداد تو این حین هم جایی که کار میکردم تعطیل شد صاب کارم گفت که اقتصاد مملکت رو طوری کردن که اگه کار رو تعطیل کنم بهتره مالیات نمیدم دیگه اگه کار رو تعطیل کنم فوقش ضرر نمیکنم اما وقتی کار میکنم ضرر میذارم رهبر میگه رشد تولید این همه تولیدی میبندن و تعطیل

 من وضع مالیم خراب بود صاب کارم میدونست مشکل خانواده ام بهم گفت که تو بیا نوکر خانواده من باش من خرج تون رو میدم قبول کردم رفتم خیلی خیلی بهتر هم بهم پول میداد مثلا خونمون از زلزله ورزقان دیوارش پاره بود بعد ۷ سال ادم اورد درستش کردن 

من ترک تحصیل کرده بودم صاب کارم گفت حیفه تو ۱۲ سال خوندی اخرش ول نکن دیگه کار نکن برو درست رو بخون لاقل دیپلمت رو بگیر من خوندم تو شهریور دیپلم رو گرفتم  دیکه صاب کارم بهم کار نوکری کمتر میده پول هم کمتر میده مجبور شدم نمیخاستم اینطوری باشه اما من بخاطر بقا هر کاری میکنم مثل سریال بازی مرکب

اولش گفتم برم تصادف عمدی کنم خودم رو بندازم جلو ماشین یا میمرم و خلاص میشم از این فلاکت و یه پولی هم جلو خانواده م میزارن یا هم مجروح میشم دیه میگیرم و اینطوری خرج زندگی رو درمیارم

چن بار خودم رو انداختم جلو ماشین میلیمتری رد کردن یه بار نه زد و در رفتش یه ذره دست و پام بود فقط نتونستم دیه هم بگیرم چیز خاصی هم نشده بودا بعد چن روز خوب شدم به قول ننم جوون زخمش تو اب بهبود میشه  دیگه با خودم گفتم دیه بگیری و صحنه زنی کاری مثل تن فروشی هست تهش بدبختیه 

میخوام لقمه ای برای خوردن داشته باشم میخوام پول داشته باشم که سیب زمینی کیلویی ۱۰ تومن رو بتونم بخرم میخام دارو های چند میلیونی مادرم رو بخرم میخام برای بابام پوشک بزرگسالان بخرم میخام خودم رو فدای بقا خانواده کنم 

رفتم یه ذره قمار کردم بعد یه مدت به خودم اومدم دیدم که دارم پشت سر هم ضرر میکنم واقعا خدا خالقه یه چیزی میدونه که گفته قمار نکنید خوشبختانه تا دیر نشده گذاشتم کنار گفتم برم سراغ شغلی که حلال باشه 

شغل طوری بود که به قول خودمونی با عزرائیل پاسور بازی کردن بود اقا ما رفتیم کار کنیم همون روز اول یکی دستش از ساعد قطع شد ترسیدم با خودم گفتم سبحان دیه بگیری کخ بهتر بود فوقش پات رو میکردی زیر باستیک استخون های پات خرد میشدن یه پولی میگرفتی اینجا اینطوری بشی برای عمر اثرش میمونه ها اگه تا حالا فکر کردی من دروغ میگم فقط یه روز برو اورژانس بیمارستان شهدا تبریز ببین چطوریاس دیگه

حالا هم شغلی رو پیدا کردم که پول زیادی داره منتها فشار زیادی هم داره گاهی وقتا شده ساعت کاری تا حدودا ۲۰ ساعت هم میرسه بعدش کار های خونه یه شست و شو و پخت و پز اصلی هاش حدود یکی دو ساعته درست میشه فشار زیادی رومه تقریبا هر روز از هوش میرم روزی یبار یا دوبار بار اخر وقتی از هوش رفتم از ارتفاع حدود ۲ متری روی سرم افتادم که هیچیش نمیشه یه ذره کبودیه دیگه منتها هر بار که از هوش میرم از کارام عقب می افتم مثلا یه بار از هوش رفتم حدود نیم ساعت نیم ساعت از کارام عقب افتاد

از این نارحتم که جوونی ندارم تنها دلخوشیم پیاده روی های نصف شبه که بی خوابی اون رو هم ازم میگیره

امروز روز استراحتم بود از فردا هم روند تغییر میکنه یه چیزی هم بگم؟ من بیشتر از خودم دارم به اونی فکر میکنم میگه وضع مالی رهبر از مردم پایین تره یعنی چطوری از من بدتر؟

تمام این فیلم های غم انگیزی مثل ۲۱ روز بعد یا صحنه زنی همش انگار داستان واقعی منه . گفتم فیلم یاد دبیرستان افتادم بجای درس تو کلاس فیلم نگاه میکردیم ردیف اخری بودیم دیگه

تمام دیگه این رو هم بدون که تو هم جای من بودی برای بقا دست به هر کاری میزدی هر کاری... 

عنوان : حس می کنم با احساساتم بازی شده.

سلام من یک دختر ۲۲ ساله هستم. چند وقت پیش تووی دانشگاه یک پسر دورادور و با پیغوم پسغوم بهم ابراز علاقه نشون میداد و من هم نمیدونستم باید واکنشم چی باشه. اما انقدر این پیغوم پسغوم ها و توجه ها زیاد شدن که آخرش من هم دل دادم و تووی ذهنم رویاپردازی میکردم و ازین که یکی هست که دوستم داره و به زودی داره شرایط رو جور میکنه تا باهام ازدواج کنه (خودش رسونده بود قصدش ازدواجه) خیلی خوشحال بودم اما واقعا نمی دونم چی شد که این پسر یهوویی بیخیال من شد و رفت با یکی دیگه دوست شد. و الان یک ماهه که باهم ازدواج کردند ! ایشون یک سال و نیم تمام ذهن منو درگیر کرد بعدش گذاشت یهوویی بدون هیچ حرفی رفت و الانم خوش و خرم دارن با همسرش زندگی میکنن! چطور می تونم ببخشمش؟! من که کاری به کارش نداشتم داشتم زندگیم رو میکردم چرا واقعا این کارو باهام کرد که کلی سوال بی جواب تووی ذهنم باقی بمونه؟! 

من ادمی نیستم که برای دیگران ارزوی بد کنم یا از خوشبختی شون ناراحت بشم اما نمی تونم برای این زوج ارزوی خوشبختی داشته باشم. :(

چطوری ببخشمش ؟!

عنوان: چرا انقدر حسودم؟ 

سلام دختری هستم ۱۶ ساله یه راست برم سر اصل مطلب من خیلی حسودم! حسود و کمالگرا و بشدت بی اعتمادبنفس

البته نه اینکه به هرکسی حسادت کنم.. شاید مشکلم مسخره باشه ولیمثلا یکی از همکلاسی های من خیلی محبوبه توی مدرسه چون روابط اجتماعی بالایی داره خوش قیافه ست و کلا ادم جالبیه هرجا هم میره بدون اینکه اصلا حرفی بزنه همه معلما و.. ازش خوششون میاد. انگار اهن رباس و همه جذبش میشن و تحت تاثیرش قرار میگیرن بااینکه به رفتارهاشم دقت کردم ولی اصلا بدون اینکه حرفی بزنه سریع مرکز توجه میشه و این خیلی برای من عجیبه و حسادت برانگیز! و خب منم تقریبا دوست صمیمیش حساب میشم تقریبا هم محبوبم ولی نه به اندازه ی اون! و نمیتونم واقعا چجوری خودمو کنترل کنم ک حسادت نکنم وقتی اون مرکز توجه میشه! از طرفی هن جدا از اون کلا اعتماد بنفسم کمه هروقت کسی نگام میکنه احساس میکنم با خودش داره قیافمو مسخره میکنه! تو اینه هم نمیتونم اصلا نگاه کنم وگرنه افسردگی میگیرم

نمیدونم چیکار کنم ک ارامش داشته باشم

لطفا کمکم کنید

سلام، ی مسیله ای هست شاید مهم به نظر نیاد ولی درحال حاضر برام خیلی ضروری هست، من یادگیری خوبی دارم درعوض اعتماد بنفس خیلی ضعیف، خیلی دقیق و وسواسی و صفروصدی هستم و متاسفانه هیچ وقت زندگیم خوب پیش نرفته و همه کارام نصفه و با کلی چالش همیشه رها شده،،، بگذریم

الانم باید رانندگی یاد بگیرم و کلاسها رو رفتم و ازمون شهری هم بار اول رد شدم، بنظرم رانندگی کار سختی نیست و منم اصلا ازش نمیترسیدم،، ولی خب طبیعتا تمرین میخواد، مربیم بهم گفت نیاز به کلاس اضافه دیگه نداری و با ی شخص اشنا تمرین کن، مسیله اینه من اصلااااااا اعتماد بنفس کار عملی کنار دوست و اشنا ندارم و کلا شخصیتم طوریه باید شخصا و‌باتمرکز خودم کاری رو انجام بدم و اگر هم مجبور بشم با غریبه، به همین خاطر کلی تو نت گشتم و با کلی مربی تماس گرفتم که یا بدون گواهی نامه قبول نمیکنن با ماشین خودم بریم تمرین، یا ساعتی هشتصد هزار یا بیشتر میگیرن که زیاده، و کلی منو ترسوندن که اموزش اموزشگاه اصلااا مفید نیست و به هیچ وجه خودت ماشین رو حتی با سرعت پایین و مسیرهای نزدیک هم نبر و و و 

خلاصه این سرچای اینترنتی حال منو چند درجه بدتر هم کرد!!!

شما تجربه ای از شروع رانندگی دارین؟ چیکار کنم؟ مربی خوب تهران معرفی میکنید؟ ممنون

عنوان : چرا اغلب زن و شوهرها از نظرمزاجی متفاوت هستند
یا
میترسم همسر آیندم از نظر مزاج با من متفاوت باشدو دچار افسردگی شوم

سلام

متاسفانه باوری در مغز من شکل گرفته که فکرمی‌کنم روال ازدواج ها به این شکله که دخترانی که گرم مزاج هستند همسرانشون سرد هستن و  دختر بعد از مدتی دچار افسردگی و انزوا میشه و زندگی سردی داره. اما در مقابل آقایونی که گرم مزاج و پرشور هستند اغلب خانماشون سرد مزاجن و اینجا خانم ضرری نمیبینه و آقا اذیت میشه.

متاسفانه به اطرافم که نگاه میکنم معمولا اغلب ازدواجها به این شکل بودن.
و الآن من ترس بسیاار بسیار زیادی از ازدواج و زندگی آیندم دارم، من دختر گرم مزاجی هستم احساسی هستم و نیازعاطفی زیادی دارم، و شدیدا میترسم که نکند همسر آیندم مردی سرد مزاج و بی عاطفه و بی احساس باشه. این ترس در من خیلی شدیده و فکرمی‌کنم من در آخر در ازدواج ناکام میمونم درحالیکه دخترانی که احساسی و عاطفی نیستند میبینم که شوهراشون برعکس خیلی هم احساسی هستند.

اشتباه متوجه شدم؟ میشه لطفا با توضیح من رو متقاعد کنید یا راه حلی به من بدید تا این ترسم کمتر بشه.
سپاسگزار شما هستم

چرا فکر می‌کنم که لیاقت من پسرهای بد و شرور و معتاد و ناسالم هستن؟

سلام 

من دختری بیست و چند ساله هستم مجردم ، من تا به این سن برام خیلی مهم بوده که باهیج پسری نه دوست باشم نه رابطه ای داشته باشم.

همیشه حد و حدود روحتی در ارتباط با پسرهای فامیل رعایت کردم و جز ضرورت گفتگو نکردم.

اما باوری در من وجود داره که باور دارم من بد هستم و لیاقت پسرهای سالم و بااخلاق رو ندارم. فکرمیکنم همسرم حتما مردی ناسالم و الکلی و شرور خواهد بود. بااینکه عمیقا دلم همسری میخواد که اهل نماز و روزه و ماه محرم و امام حسین و زن دوست باشه.

من متاسفانه نماز نمیخونم. فقط ماه رمضون روزه هام رو میگیرم و نمازامو میخونم، ماه محرم برام مهمه، حیا و تقوا برام مهمه، اما باور دارم چون نماز نمیخونم یا بطور مرتب قرآن نمیخونم و در برنامه های مذهبی شرکت نمیکنم پس من لایق همسر خوب نیستم و نباید انتظار داشته باشم خدا همسر خوب و سالمی نصیب من کند و حتی حق خودم نمیدونم که از خدا چنین خواسته ای داشته باشم.

من چطور میتونم این افکارم رو سر و سامون بدم؟ خیلی احتیاج دارم و

خوشحال میشم نظرات ارزشمندتون رو بخونم

سبحان ۸۳دردهات رو خوندم کامل میفهمم چی میگی هنوز ۲۰ سالت نشده پسر ولی چقدر باتجربه ای چقدر سختی داشتی تو زندگی  واقعا نمیدونم چی بگم

سراسر زندگیت عین فیلم از جلو چشمم رد شد . خیلی درد داشتی داداش  خیلی کوچیک بودی برای این همه درد

سلام. 

من  دخترهایی میشناسم که دوست دارند دانشگاه برند و تلاش هم خیلی کردند و خیلی درس خوندند ولی دانشگاه دولتی قبول نشدند. هزینه دانشگاه پیام نور و ازاد رو خونواده هاشون نمیتونند بدند. فقیر اند. ولی آبرو دار اند. 

حتی بعضی هاشون چند بار کنکور دادند ولی دانشگاه دولتی قبول نشدند. تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هم نمیتونند برن به خاطر شرایطی. 

خیریه ای وجود داره که هزینه دانشگاه بده؟ 

دخترهای مریض هم میشناسم که تحت پوشش بیمه و کمیته امداد و بهزیستی نیستند و نمیتونند هم تحت پوشش این ها بشند به خاطر شرایطی. فقیر اند. ولی آبرو دار اند. مریض اند. درد میکشند. ولی دنبال درمان نمیرند چون هزینه درمان رو ندارند. 

خیریه ای وجود داره که هزینه درمان این بیماران رو بده؟ 

این دخترانی که گفتم دنبال کار و شغل هم رفتند ولی نتونستند کار پیدا کنند. 

خودم نمیتونم کمکشون کنم ولی خیلی دوست دارم مشکلاتشون رفع شه. خواهش میکنم این سوال من رو منتشر کنید مدیر خانواده برتر. تا اگه کسی خیریه ای میشناسه که در این زمینه ها فعالیت کنه معرفی کنه. ببخشید. جای بهتری رو پیدا نکردم که این سوال رو بپرسم. عده ای ببینند و جواب بدند. نمیدونستم کجا باید برم این سوال رو بپرسم. دیدم تو خانواده برتر کاربران زیادی میان سوالات رو میبینند جواب میدن. گفتم اینجا بپرسم. شاید فردی میشناخت خیریه ای رو. جواب داد. 

لطفا اگه خیریه ای میشناسید که در این زمینه ها فعالیت کنه معرفی کنید. خدا خیرش بده هرکسی که خیریه معرفی کنه رو.

سلام، وقت شما بخیر،من مشورت میخوام ازهمه دوستان که بگین ما چطوری میتونیم به مصرف کنندگان مواد مخدر کمک کنیم که ترک کنن؟

عنوان: چرا من انقدر بد شانسم؟

سلام وقتتون بخیر من یه پسرم که چندین ساله که دارم بد شانسی میارم

حالا نمیدونم میگم بد شانسی درسته یا اینکه بگم قسمتم اینجوریه یا هم...

و این قضیه چندین ساله که داره برام اتفاق میفته  استارتش از زمانی خورد

که من به خاطر مریضی که داشتم میتونستم معافیت بگیرم و نرم سربازی ولی چند ماه 

قبل اون قانون تغیر کرده بود و من محبور شدم برم سربازی کلی تلاش کردم که بیفتم 

شهر خودم ولی هی نمیشد و انگار هر چی من تلاش میکردم باعث میشد که شرایط

برای من سخت تر بشه و جای سخت تری بیفتم، با سختی و مشکلات سربازیم تموم شد

به گفته ی یکی از اعضای خونواده که یه کارگاه تولیدی داشتن و طول دوران سربازی بهم 

امید میدادن که نترس درسته سختی میکشی ولی سربازیت تموم شد میای اینجا کار میکنی

اینجوری میشه اونجوری میشه و کلی وعده ....

ولی وقتی من رسیدم تو همون زمون ها بود که شریکایی که بودن باهم به مشکل خوردن 

و کلی مشکلات مالی پیدا کردن و بعد حضور دو سه ماهه ی من کلا اون کارگاه بهم خورد

و همه ی آرزو هایی که من داشتم به یکباره از بین رفت.

تصمیم گرفتم درس بخونم همون اوایل شروع مصادف شد با شیوع کرونا و آموزش مجازی

که واقعا دوران بدی بود البته از بد بیاری هایی که در این دوران برام اتفاق افتاد فاکتور میگیرم

که اگه بگم هم خستتون میکنه همم طولانی میشه...

موقع فارغ التحصیلی  که دیگه همه چی حل بود به خاطر اینکه من قبل سربازی هم دانشگاه 

درس خونده بودم و بعضی درسارو معادل سازی کرده بودم تو یکی از دروس مشکل داشت

و برای اولین بار بود که یه دانشجویی به همچین مشکلی بر میخوره به همین خاطر 

کلی من سر قضیه ی فارغ التحصیل الاف شدم حتی یک ترمم اضافه خوندم

  قضیه ایم که الان برام وجود داره اینه که با هر کسی آشنا میشم بعد یه ماه

یا خونوادش مانع میشن یا کنکور داده نتیجه کنکورش میاد که یه رشته ی خوب تو شهر 

دیگه پذیرش شده  این قضیه دو بار برام اتفاق افتاده که به همین خاطر از طرف اونا

ادامه پیدا نکرده و یا یه مشکل اساسی داره که من نمیتونم قبولش کنم

و یه فردی که بتونم باهاش جور باشم نمیاد...

آخه چه قد خودمو گول بزنم که قسمتم اینه 

دیگه این بد بیاری نیس؟؟؟

چیکار کنم به نظرتون؟

سلام من یه خانم ۲۸سالم

یه مشکلی دارم که از بچگی با منه من از بچگی تا الان هیچ کس دوسم نداشته خانوادم اصلا برادرام اصلا مادرم همیشه جلو بقیه خوردم کرده دخترهای فامیل با من دوست نبودن هردوستی که داشتم نهایت دو سال دوام داشته هیچ پسری بهم نزدیک نشده ک تنها یه خواستگار داشتم با همون ازدواج کردم که متاسفانه متوجه شدم مریضی روحی داره و برگشتم خانه پدرم برادرم ازمتنفر بود همش باهام بدرفتاری می‌کرد مدت ها باهاش قهر بودم داییم جلو همه خوردم کرد گفت شبیه مردایی و هیچ کاری بلد نیستی دست و پا چلفتی که با اونم قهر کردم خیلی حالم بده نمیدونم چکار کنم.چکار کنم بقیه دوستم داشته باشن 

سلام

عنوان: "از پسر ما بهتر گیرت نمیاد" هنوز توگوشم میپیچه

دختری هستم بین 30 - 35سال، به لطف خدادارای موقعیت اجتماعی و ظاهر خوب و از موفق های شهرمون، چندوقت پیش خواستگاری سنتی داشتم در آستانه 40 سالگی و مجرد از نظر مالی و خانوادگی هم سطح( البته روی کاغذ!) خانوادم آشنایی دورادور باخانوادشون داشتند اما معاشرت نه، خود آقا رو هم قبلا ندیده بودم، به موازات رفت آمد خانوادگی جلسات آشنایی با خودشون تنهایی انجام شد وصحبت می‌کردیم ومن متوجه شدم دیالوگ ها و رفتارمادرشون توهین غیر مستقیم  هست، اما، ایشون مرتب عذرخواهی وتوجیه می‌کردند رفتار مادرشون رو، که بعدش که سر چند موضوع اساسی و طرز فکر به اختلاف خوردیم و درنهایت جواب منفی دادم... 
 فکر می‌کردم همه چی تموم شده ولی بعد چند هفته، پدرشون با پدرم تماس گرفتند و خیلی اصرار کردند که دوباره فرصت بدید  پسر ما دلباخته دختر شما شده ونمیتونه به کسی دیگه فکر کنه، حرفش تموم نشده بود که مادرشون گوشی رو گرفتند و هرچی دلشون خواست توهین کردند که دختر تون تو سنی نیست که ناز کنه  بهتر از پسر من گیرش نمیاد مگه بقیه خواستگارهاش کی آن؟  و کلی توهین دیگه که پدرم در اوج شوک و ناراحتی فقط تونستند بگن بقیه خواستگارهای دختر من به شما ارتباطی نداره و تلفن رو قطع کردند، بماند
که اون چندروز چی کشیدم..... کم کم داشتم فراموش میکردم که چندوقت بعدش یکی از اقوام نزدیکمون بدون اینکه به خانوادم بگه منو یک گوشه کشید کنار و از طرف اونا پیغام اورد گفت طرف دلش گیر کرده و فرصت دوباره بده و سنم رو یادآوری کرد که بیشتر داغون شدم، حرفی از توهیناشون نزدم فقط گفتم نظرم عوض نمیشه، خانوادم هم هرکی می پرسید می‌گفتند قسمت نبوده، برای اینکه یک کلاغ  چل کلاغ نشه. 
بعد اون قضیه، با اینکه مسافرت رفتم خیلی درگیر کار و شغل کردم خودمو ولی نتونستم ازضربه روحی اون توهین ها رهایی پیدا کنم و حتی امروز  بعد چندین ماه که یادم اومد زدم زیر هق هق گریه..... از این دلم میسوزه که اون آقا  از نظر ظاهری  پایین تر بودندحتی قدش کوتاه‌تر از خودم ( بخاطر ورزش و لطف خدا حداقل نمره 8 از 10 میگیرم) بود اما اون خانم طوری من رو خرد کردند که انگار من یک دختر زشت وداغونم ولی پسرش شاهزاده خوش چهره! 
 خدا میدونه که من بخاطر ظاهر ردشون نکردم و رفتار موجه شون اون جلسات اول به ظاهرشون میچربید، و از چندین جهت سرتر بودم ولی طوری خرد شدم که انگار منت برسرم گذاشته شده ویکی بهتر از من اومده،!!!! 
خیلی دلم شکست..... اولین بار بود کسی اینجوری من رو خرد میکرد در صورتی که بخاطر ظاهرم وموقعیتم همیشه توجه دیده بودم چه برسه به شنیدن توهین! 
یعنی چون صرفا سن یک دختر در جامعه به بالای سی رسیده و مجرده حتی با تمام ویژگی های برجسته دیگه لایق اینهمه توهین هست؟ 
هرکاری میکنم نمیتونم فراموش کنم و جمله "از پسر من بهتر گیرت نمیاد" تو گوشم میپیچه. 
نمیدونم چرا اینجوری شد و به اینجا رسیدم که اینطور خرد بشم......... 
دوستان راهنمایی خاصی نمیخوام فقط خواستم اینجا به اشتراک بگذارم این تجربه تلخ رو. قطعا هم درد من باید زیاد باشه تو این جامعه، شماهم از تجربه خودتون بگید. 

سلام . پسری ۲۲ ساله ام

مشکلم اینه اعتماد به نفسم برای ازدواج خیلی کمه . وقتی میبینم دخترای الان روی پسرای خیلی خوشتیپ و خوش چهره کراش میزنن و به اینجور پسرا علاقه دارند خیلی اعتماد به نفسم میاد پایین . همیشه با خودم میگم نکنه همسر آینده ام به من جذب نشه و چشمش دنبال مردای غریبه باشه🤦‍♂️

موضوع: اعتماد به نفسم برای ازدواج پایینه

سلام آقای نجفی 

خسته نباشید

اگه خاطرتون باشه قبلا ی سوال راجب پست های رمز دار ازتون پرسیدم گفتین آدرس پست رو بدین.

( یکشنبه ۲۵ تیر ۹۶  ساعت  ۱۹:۳۶)

من فکر میکنم برای خانم ها چنین تجربه هایی اونم قبل ازدواج بسیار مفیده‌. بعضی افراد عقده ای هستن و تا کسی که موفقه تحقیر نکنن، آروم نمیشن. برای منم پیش اومده ولی یه حقیقتی این وسط هست که اون افراد بی ادب ازش آگاه نیستن. لطفا بهش فکر کن ببین اگه قلبت این حقیقتو تایید کرد،  به قلبت احترام بذار‌ و بپذیر‌. اون حقیقت اینه که 

"یه آدم بی ادب، یا عقده ای، یه آدم بی شخصیت که میتونه به دیگران توهین کنه، *ارزش* اینو نداره که برای حرفش یه قطره اشک بریزی." خودتو برای چیزی اذیت کن که ارزششو داشته باشه. هر یه لحظه که که شما غصه بخوری، اون افراد بی شخصیتی که توهین کردن، خوشحال میشن و به هدفشون میرسن. 

شما ارزشت بیشتر از کسانیه که حتی بلد نیستن درست صحبت کنن. 

راستی، یادت باشه اونا هیچ وقت عوض نمیشن. یه موقع گذر زمان و توجه مداوم باعث نشه بی حرمتی هایی که کردن رو فراموش کنی.

من یه دفترچه یادداشت دارم ، همه کسانی که تابحال بهم توهین کردن اونجا نوشتم، و هیچ وقت یادم نمیره. باید هواسمون جمع باشه با کی طرفیم‌.

سلام دوستان 

من برای استخدامی آموزش و پرورش میخواستم بخونم پیشنهادتون چیه برای منابع با توجه به اینکه شاغلم و وقتم کمه؟

هدفم آموزگار ابتدایی،مربی پرورشی یا مشاور مدارس هست 

ممنونم 

به مریم عزیز

من فکر می کنم این مادر  پسر ۴۰ ساله اش رو نتونسته راضی کنه از یه راه دیگه وارد شده ...خشمش هم ناشی از رفتار پسرش باشه نه صرفا شخص شما ...وگرنه که دلیلی بر این شدت عمل نیست...بهتر شد عزیزم  راضی بودی بری در زندگی ی که دایما نیش و کنایه بشنوی ؟ شأن و شایستگی شما این ه در خانواده ای بری که دوست ت داشته باشند یا لااقل نرمال رفتار کنند...به من با همین موضوع و مضمون حرف زدن بله سخت ه خردکننده هست ولی گوشه ذهن ت داشته باش برای آینده و رهاش کن...الان من ازدواجی کردم که چشمها و دهان همون ها خیره شده...مثلا یکی از همون یاوه گوها شب بعد اعلام نامزدی رسمی ما خیلی با عجله اومدن خونه ما که..... ....پدرم بیچاره سردرگم شده بود که داستان چیه...تا حالا نیومدن و حرف مفت زدن الان اومدن شون چیه ....گذر زمان همه چی رو درست می کنه ...حال ت خوب میشه ...نگران نباش...برای خدا کاری نداره...

سلام دختری ۲۷ ساله هستم اخیرا خواستگاری دارم که خیلی زیاد بهشون علاقه دارم به حدی که واقعا نمیتونم بدون ایشون زندگی کنم ولی متاسفانه من دارای یک عیب ظاهری یعنی پای پرانتزی هستم و چون سنم بالاست هیچ درمانی روشون جواب نمیده به جز عمل که خب هزینشو ندارم و از عمل هم میترسم.خواستگارم از این موضوع اطلاعی ندارن چون من همیشه از شلوار گشاد استفاده میکنم و اینکه ایشون از همه لحاظ عالی هستن و هیچ عیبی ندارن احساس میکنم اگه باهاش ازدواج کنم یه جوری سرشو کلاه گزاشتم و تا اخر عمرم عذاب وجدان دارم از طرفی به شدت عاشقش هستم ولی میدونم لیاقتشو ندارم و حتی اگه بخوام بچه دار بشم حتما بچم هم پاهاش پرانتزی میشه.خیلی از خودم بدم میاد لطفا اگه راهکاری دارین بگین ممنون میشم.             عنوان:عیب ظاهری و ازدواج 

سلام دوستان 

من برای استخدامی آموزش و پرورش میخواستم بخونم پیشنهادتون چیه برای منابع با توجه به اینکه شاغلم و وقتم کمه؟

هدفم آموزگار ابتدایی،مربی پرورشی یا مشاور مدارس هست 

کتاب های اصلی خیلی حجیم هستند بعضیا میگن همونا رو بخون بعدش فقط تست بزن اما بعضیا میگن از کتاب های تالیفی موسسات بهره بگیر

شما پیشنهادتون کدومه؟تجربه مشابه دارید؟میشه لطف کنید راهنمایی ام کنید خیلی به این شغل نیاز دارم

اگر نام نویسنده یا ناشر رو بگید خیلی کمک بزرگی یه برام 

میخوام شروع کنم اما نمیدونم از کجا

اگر پیج یا کانال خوب میشناسید هم بگید لطفا

ممنونم 

سلام دوستان من امروز با این سایت اشنا شدم لطفا کمکم کنید.برای خالی کردن درونم برای شروع دوباره مینویسم .10 سال ازدواج کردم 2فرزند دارم اما روز به روز بیشتر میخوام اززندگیم فرار کنم ازخانوادم دور هستم تک دخترم قبل از به دنیا اومدن فرزندام شاغل بودم همسرم درکم نمیکنه اختلاف سنیمون 10 سال برام خیلی کم میزاره خیلی خودبرتربین هستن هم خودش هم خونوادش مثلا ارزوم اسمم رو صداکنه بغلم کنه بی هوا بوسم کنه دستم رو بگیره دردودل کنه هیچی برام نمیخره مگر بامنت واخم محل کار خودش تهران اما من اطراف تهرانم تقریبا یک روستا هیچ امکاناتی نداره اصلا بیرون نمیبره هیچ جا با منت بعضی ازجمعه ها در حد یک ساعت بچه هارو میبره پارک هیچ وقت تولدم  روتبریک نمیگه حز سال اول ودوم تو بارداریام همراهم نبود تنها میرفتم دکتر بعد زایمانم حتی یک روز پیشم نبود 40 روز به زور من رو گذاشت خونه پدرم حتی دریغ ازیک شاخ گل.خونوادش مادرش وخ.اهراش اذیتم میکنن من امروزی هستم اهل کتاب اهل فرهنگ وشعر اما زیر پاشون له میکنن مسخره ام میکنن خودشون اهل حجابن از لباس پوشیدنم خورده میگیرن اهل ارایش نیستم اهل هیچی دیگه اعتماد به نفسی ندارم کنار خانوادش زندگی میکنیم برادرهای دیگه اش وخواهراش خارج از محل ما هستن یعنی تو شهر بارها التماس همسرم کردم بریم اما قبول نمیکنه حتی ماشینم بهم نمیده که خودم بچه هم روببرم بیرون صبح تا شب تو خونم هیچ پس اندازی ندارم تمام کارکردم رو میدادم به همسرم که غرورمردونه اش زیر سوال نره تمام مناسبتها براش کادو میگیرم حتی کوچیک اما مسخره میکنه همرو میندازه کنار میگه به دردم نمیخوره بچه هام رو طوری تربیت کردم با بی امکاناتی دوزبانشون کردم همه چی بلدن اجتماعی باادب هستن با این که کوچیکن من حتی انقدر بی چاره ام کردن که گوشی همراهم ندارم درصورتی که همسرم میتونست بگیره اما نکرد  میگم خودمم در امدی ندارم به من میرسه میگه باید کنار بیایم ندارم اما خدا شاهد برای خونوادش بهترین چیزها هستش یک عکس با من نمیگیره اما با خونوادش همش درحال عکس گرقتن هستن بهش محبت میکنم  احترامش رو جلیو خونواده ها دارم حتی تو خلوت خودمون اما اون ارز ش نمیذاره فقط دنبال کسب درامد خودش و برادراش اما اونها تو بدترین شریط هم بهش کمک نمیکنن چی کنم دیگه بریدن از دنیا بیخبرم همه دوستام شهر دیگه هستن با  هیچ کس ارتباط ندارم بارها بهش میگم همه چیه من تویی کنارم باش بهم مجبت کن نیاز دارم اما دریغ شما راهنماییم کنید ایرادام رو بگید ممنون

سلام دوستان

من دختری ۴۷ ساله ودانشجوی دکترا وکارمندبانک دولتی هستم.تاحالا به دلیل اشتغال به تحصیل ، تمامی خواستگاران را رد کردم( فقط بخاطرادامه تحصیل بوده وگرنه دختر ایرادگیری نبودم وتنها دوست داشتم درس بخوانم وبایک انسان تحصیکرده ازدواج کنم).

 ظاهرواندام خوبی دارم وچهرم خیلی کمترازسنم هست.اهل دوستی هم خداراشکر نبودم.

بااینکه به دلایل ارثی وژنتیک بایایسگی چندین سال فاصله دارم ولی خواستگاری سراغ من نمیاد.

خیلی دوست دارم ازدواج کنم و مادر بشوم ولی  انگار نمیخواهداین اتفاق بیفته.

چرا پسران همسن ما وبالاتراز سن ما سراغ دختران یک دهه یا دودهه کوچکترازخودشان می روندکه امکان ازدواج امثال مابه صفربرسه؟ 

به نظرشما میشه من هم توی همین روزها ازدواج کنم و مادر بشوم؟ 

شماچنددرصداحتمال میدهیداین اتفاق قشنگ برای من بیفته؟ منظورم ازدواج موفق وپایدارهست.

عنوان: میشه منهم ازدواج کنم؟

عنوان: با کسی که قیافمو مسخره میکنه چجوری رفتار کنم؟ 

سلام دخترم 17 سالمه سال دوم دبیرستان هستم

حقیقتش من یه دوستی دارم که جزو دوستای نزدیکم هست ولی وقتی باهم حرف میزنیم مدام قیافه منو مسخره میکنه بشوخی! مثلا میگه تو بااین قیافت هرکس تو رو ببینه همینو میگه و اینجور چیزا

یا وقتی داریم عکس میگیریم هی به من میخنده و رفتارهای اینطوری و خیلی زیاد. 

اینطوری نیست که من اعتمادبنفسمو از دست بدم یا ناراحت شم ولی بشدت زورم میگیره چون ظاهر خودش اصلاا زیبا نیست و خیلی از من کمتره از لحاظ اندام و قیافه و حتی اخلاق و شخصیت و همه چیز! و من از همین زورم میگیره که این آدم که من تا پارسال هیچی حسابش نمیکردم دیگه به من اینطوری میگه!! وگرنه هرکس میگفت واقعا اونقدر زورم نمیومد. و من تا الان ک این حرفارو زده محلش نذاشتم و چیزی نگفتم ولی ازین ب بعد میخوام طور دیگه ای رفتار کنم یا یه تیکه ای به قیافه ی خودش بندازم بااینکه نمیخوام واقعا ناراحتش کنم و شعورشو دارم. نمیدونم چه رفتاری نشون بدم که بفهمه درحدی نیس که بخواد درمورد من زر بزنه! قطع رابطه و ایناهم نمیخوام بکنم چون ما یه اکیپیم و اینطوری خیلی بی جنبه بنظر میرسم. نمیدونم چیکار کنم که بشینه سرجاش! و چه جواب دندون شکنی بهش بدم که ساکت بشه! لطفا راه حل بدید بهترین رفتار یا حرف چیه 

همه نظراتو میخونم ممنون

موضوع: این خواستگار در ابتدا چطور به نظر میرسه؟

دوستان سلام.

یه سوال برام مطرحه و اونم اینکه یه آقایی که مجرده و 43 ساله شده و هرگز تا این سن ازدواج نکرده یا بهتره بگم نتونسته ازدواج کنه و بیشتر هم بخاطر مسایل مالی و اقتصادی تو زندگیش بوده و هیچ خواستگاری هم تا حالا نرفته، صبر و تحمل کرده زحمت کشیده ولی خب، وقتی به شرایط مطلوبِ خودش رسیده که شده 43 سالش.

این رو تو پرانتز بگم مسیر زندگی هر کسی با دیگری متفاوته یکی تو مسیری می افته که توی 25 سالگی همه چی داره یکی هم با وجود زحمتی که کشیده نتونسته شرایط زندگی رو فراهم کنه و زمانی به شرایط مناسب رسیده و تونسته خونه بخره، خودرو بخره، درآمد مناسب ایجاد کنه اما توی 43 44 سالگی.
حالا اگه این آقا پسر بره به خواستگاری دخترایی که 10 سال کوچکتر از خودشن یعنی 33-34 ساله و این یک معیار مهم باشه براش منظورم همین اختلاف سنی هستش، اونم به این دلیل که این پسر دیر به شرایط مناسب خودش برا شروع زندگی رسیده، اونوقت این خواستگار چهل و سه ساله با توجه به اینکه دست روی دختری گذاشته که 10 سال کوچکتر از خودشه چطور به نظر میرسه؟
اصلا چقدر ممکنه که چنین پسری رو دخترایی با 10 سال فاصله سنی بپذیرن برای جلسه خواستگاری و به اصلاح راه بدن یا بهتره بگم، شما خانومی که بفرض 33 سالتون هست و به شما بگن یه آقا پسره 43 ساله قصد خواستگاری از شما رو داره و شما فعلا هیچ چیزی از ایشون نمیدونید بجز این اختلاف سنی، واکنش شما در ابتدا چیه و آیا برای آشنایی قبول میکنید؟  
و اینکه کلا این اختلاف سنی برای یه پسر و دختر 43 و 33 ساله مناسب هست؟ یا اینکه فکر میکنید چنین پسری هیچ جوری نباید دست رو دختر خانومایی بذاره که 10 سال از خودش کوچکترن.

بابت نظراتتون ممنون 
 

 عنوان:ریزش مو در اثر خود ارضایی 

سلام دوستان 

پسری هستم ۲۰ ساله ؛ راستش من تا قبل ۲۰ چیزی از خودارضایی نمیدونستم ؛ متاسفانه چندین بار انجامش دادم که باعث شد موهام شروع به ریزش بگیره . الان یکی دوماهی هست که انجام نمیدم ولی همین مدت کوتاهی که انجام دادم باعث شد موهام نازک بشن و شروع  به ریزش بگیرن  ؛ الانا روزی تقریبا  ۱۰ تار ریزش  مو گرفتم قبلا حتی یه دونه هم ریزش نداشتم  مشکل ارثی هم ندارم . به نظرتون حالا که دیگه ترک کردم چه قدر طول میکشه تا موهام ریشه شون سفت بشه؟ راهی هست که جلو ریزش رو بگیره ؟ 

باید به دکتر مراجعه کنم؟

سلام آقای نجفی وقت شما بخیر باشه.

لطفا این رو پست کنید .

عنوان هم این باشه که: چطور میشه با پسری که نمی خواد بچه دار بشه آشنا شد؟ 

متن :

 سلام دختری ۲۲ ساله هستم.( آقای نجفی دیدم سن ها رو سانسور می کنید اگه سنم سانسور کردید حداقل بازه اش بزارید.)

من قصد ندارم هرگز به دار بشم. نه اینکه از بچه ها بدم بیاد . برعکس خیلی زیاد واقعا بچه ها و همینطور حیوانات دوست دارم. ولی به دلایلی دوست ندارم .بچه‌دار بشم.

چطور میشه اصلا پسری پیدا کرد که اونم بچه نخواد.  نه اینکه مشکل ببخشید ج ن س ی داشته باشه. صرفا بچه نخواد.

نمی دونم اصلا همچین آدمی هست یا نه؟ بعد چطور میشه پیداشون کرد؟

اونم مخصوصا من که تا به این سن اصلا با آقایون هم کلام نشدم.

سلام و وقت بخیر به همه ی دوستان . 

سوال من از دخترخانم هایی هست که خواهر مجرد بزرگتر از خودشون داشتن در حالیکه خودشون هم در سن ازدواج بودن .

با فرض اینکه خواهر شما سنش نزدیک سی و خودتون در دهه ی بیست باشید .

و خب طبیعتا کسایی که تو این شرایط بودن بهتر درک میکنن که چه چالش هایی تو این شرایط در مورد ازدواج شما به عنوان خواهر کوچکتر وجود داره .

مسئله ی من بیشتر احساسات خودمه که برام خیلی سخته قبل از خواهرم ازدواج کنم (حتی فکر کردن به این شرایط قلبمو به درد میاره و نمیتونم حتی بهش فکر کنم )به دلایل مختلف که به طور خلاصه و کلی ایجاد فشار روحی و اجتماعی زیاد برای خواهرم هست و از نظر خانواده فشار خاصی وجود نداره .

  من الان خواستگارهامو رد میکنم ، 

تو این شرایط اگه بخوایم به لحاظ منطقی موضوع رو بررسی کنیم ، احتمالا کار درست اینه که دختر کوچکتر محدودیتی نداشته باشه و خواستگارهاشو بررسی کنه و در صورت وجود شرایط مناسب ازدواج کنه و این کار من اشتباه هست .

اما سوال من اینه که آیا کسی بوده که در جایگاه خواهر کوچیکتر ، 

تصمیم گرفته باشه تا ازدواج خواهرش صبر کنه و خواهرش ازدواج کنه و بعد خودش هم ازدواج موفقی بکنه ؟

در واقع سوال من اینه که آیا ممکنه در شرایطی ، اینکه خواهر کوچیکتر صبر کنه تا ازدواج خواهر بزرگترش ، تصمیم درستی باشه ؟ 

(دوستان من میدونم که نباید خواستگار رد کرد ، میدونم که در حالت کلی و عمومی این تصمیم غلطه اما سوال من اینه آیا این کار همیشه و در هر شرایطی غلطه ؟حتی الان که من بخاطر این مشکل موقع مواجه با مسئله ی خواستگاری عمیقا از لحاظ روانی بخاطر داشتن خواهر بزرگتر به هم میریزم؟)

عنوان سوال : 

آیا همیشه و در هر شرایطی رد کردن خواستگارها بخاطر داشتن خواهر بزرگتر تصمیم اشتباهیه؟

عنوان: "ازدل برفت هرآنکه از دیده برفت"  را چقدر تو زندگی تون تجریه کردید؟

با سلام خدمت همه دوستان خانواده برتر 

در این پست ، تجربیات خودتون از این ضرب المثل معروف که "از دل برفت هرآنکه از دیده برفت" به اشتراک بگذارید،  چقدر تو زندگی شما مطابقت داشته ؟

برای مثال برای یکی از دوستانم، این شعر مطابقت نداشت و با رفتن اون فرد از چشمش،  از ذهنش ودلش نرفت  ولی برای فرد مقابل مطابقت داشت. واون فرد به محض اینکه رفت یکجای دیگه در یک محیط دیگه با فرد جدید آشنا شد و ازدواج کرد واز همه اون گریه ها و ادعاهای عاشقی که داشت نسبت به دوستم فارغ شد.

رفیقای نامزد خواهرم چرا اینطوری رفتار میکنن. 

سلام خسته نباشید آقایون محترم لطفا جواب بدید. این داستان در مورد خواهرمه من خودم متاهلم. اون کوچیکتره تو محیط کارش عاشق یه پسره شده و همکارای اون پسره یکی دوتا آقا هستن ک خیلی با آون آقا صمیمی هستن. اوایلش لحن صحبت و برخوردشون خواهرم خوب بود. اینم بگم خواهرم دختر حساسیه زود ناراحت میشه استرس میگیره.. بعد اینا از وقتی فهمیدن خواهرم رفیقشون ک مثله برادر هستن با همدیگه رو خیلی دوس داره و عاشقشه رفتارشون باهاش خشک شده و مهربون نیستن یجوری رفتار میکنن. خیلی عجیبه. بنظر شما چرا باید همچین اتفاقی بیفته اینم بگم رفیقاش خودشون متاهل هستن. 

نذر صلوات برای تعجیل ظهور امام زمان(عج)

با توجه به اتفاقات اخیر و افزایش ظلم و ستمی توی همه ی جوامع، کنترل شدید رسانه ها و نزدیک شدن حق و باطل به هم، بیاین از ته دلمون، برای همه ی آدما از هر رنگ و نژادی دعا کنیم و از خدا بخواهیم با ظهور امام زمان ریشه ظلم و ظالم رو از این دنیا پاک کنه.....

هر تعدادی صلوات که میتونین بفرستین

یا اگر کار دیگه ای برای حال بد جهان انجام میدین، زیر این پست بنویسید تا بقیه هم بتونم ایده بگیرن....

سلام آقای نجفی 

خواهشاً لینک ارسال سوال رو در صفحه ی مجزا و کاملا خلوتی بذارید

در صفحه ی ارسال سوال مطلب کلافه شدم بس دنبال دکمه اش گشتم و پیدا نکردم 🤕

یا در جی‌میل یا ایتا اگر بشه ارسال سوال کرد عالی میشه 🌹🙏

خیلی ممنون از زحماتتون 

عنوان: واقعا چرا خدا منو زشت آفریده؟! 

سلام من دخترم و ۱۷ سالمه، حقیقتش هرچی تلاش میکنم نمیتونم با قیافم کنار بیام. واقعا نمیدونم چرا خدا اینکارو باهام کرده. نمیخوام ناشکری کنم ولی واقعا ایینهمه ادم خوشگل چرا من نباید یکیشون باشم؟ حالا اون هیچی حداقل کاش معمولی بودم. خیلی حسرت میخورم سرش و به ادمایی که ظاهر زیبا دارن حسادت میکنم.. بقیه بهم میگن خوبی ولی خب نمیتونم حرفشونو باور کنم میگم حتما از روی ترحم میگن. چون هیچکس نمیاد به یکی دیگه بگه چقد زشتی! نمیدونم واقعا چیکار کنم از یطرف روابط اجتماعیم بالاس و خیلی انرژی دارم توی جمع ولی یهو یاد قیافم میفتم و گوشه گیر میشم..منظورم اینه که روی روابطم با بقیه هم خییلی تاثیر گذاشته این زشتی(مثلا سعی میکنم خیلی چشم تو چشم نشم با بقیه یا ساکت میشم تا کسی نگاهم نکنه و فکر کنه زشتم). اینم بگم که کلا هرکسی نگاهم میکنه احساس میکنم تو دلش داره میگه این چقد زشته. هرکس. خیلی وسواس گرفتم نسبت به قیافم. من شبیه بابامم و خیلی وقتا تو ذهنم اینطوریه که اگه بابام اینطوری نبود شاید من خوشگلتر بودم و پوستم سفید بود! 

حالا سوال من اینه که واقعا چه دلیلی داره که من زشت باشم و یکی دیگه خوشگل باشه؟ مگه خدا عادل نیس؟ حالا اون هیچی.. حدقل چیکار کنم که انقدر درگیر قیافم نباشم؟ دارم افسردگی میگیرم کم کم. لطفا نیاید بگید تو سلامتی داری و اینچیزا. باشه من خیلی هم متشکرم از خدا بخاطر سلامتی. ولی من الان مشکلم قیافمه و دلیل منطقی میخوام

لطفا کمکم کنید.  همه رو میخونم ممنون

سلام

من دختر ی بین 20~25 سال هستم و از اون دسته ادم هاهم ک نه مذهبی ها ب خاطر ظاهر قبولم دارن نه کافرا😂

 از نظر فکری کاملا ادم معتقدی هستم چ ب نظام چ اصول دین و نماز و روزه و محرم نامحرمی و هر چیز دیگ ای اما از نظر پوشش مانتویی هستم و ب قول مذهبی ها از نظر روسری کم حجاب اما هیچ وقت اینک روسری بردارم یا از ی حدی عقب تر بره و یا اینک شلوار با قد کوتاه و نمیدونم اینا بپوشم نبودم... 

و هر بارم ک خواستم مکانی هایی برم ک حرمت درستش با چادر حفظ میشه فقط با چادر رفتم چ مسجد باشه چ هیئت، گلزار شهدا و چ امکان مذهبی دیگ

حالا مشکل اینک وقتی منو با چادر میبینن مادر یا خواهر و چ بسا خود پسرهاااا ک امدن جلو و پیشنهاد ازدواج دادن ولی خواستن ک من چادری مطلق باشم ک خب من هیچ وقت نتونستم اونقدر سفت و محکم چادر رو برای همیشه انتخاب کنم 

 از ی طرف دیگ هم وقتی در حالت عادی با مانتو هستم باز پسرها میان جلو ولی ب پیشنهاد دوستی ک خب من ادمش نبودم و نیستم و اصلا نمیتونمممم ک باشم 

واقعا برام سواله یعنی اینقدر همچین مدل ادم هایی مثل خودم کمه تو جامعه ک یکی مثل خودمون سر راهمون قرار بگیره ؟؟؟ همونی ک هستیمو قبول کنن؟ 

گاهی خودم ب خودم میگم خب تو با این تفکراتی ک داری باید با حجاب کامل باشی و بارها سعی کردم ولی خب نتونستم و این قطعا نیاز ب اصلاح داره اما زمان میبره ک قلباً قبولش کنم 

الان جایی گیر افتادم ک میخوام ب احساساتم از راه درستش و ادم درستش جواب بدم اما شرایط جوریه ک نمیشه انگار 

چون ن میتونم چادری مطلق باشم و ن میخوام با کسی دوست بشم.سلام

من دختر ی بین 20~25 سال هستم و از اون دسته ادم هاهم ک نه مذهبی ها ب خاطر ظاهر قبولم دارن نه کافرا😂

 از نظر فکری کاملا ادم معتقدی هستم چ ب نظام چ اصول دین و نماز و روزه و محرم نامحرمی و هر چیز دیگ ای اما از نظر پوشش مانتویی هستم و ب قول مذهبی ها از نظر روسری کم حجاب اما هیچ وقت اینک روسری بردارم یا از ی حدی عقب تر بره و یا اینک شلوار با قد کوتاه و نمیدونم اینا بپوشم نبودم... 

و هر بارم ک خواستم مکانی هایی برم ک حرمت درستش با چادر حفظ میشه فقط با چادر رفتم چ مسجد باشه چ هیئت، گلزار شهدا و چ امکان مذهبی دیگ

حالا مشکل اینک وقتی منو با چادر میبینن مادر یا خواهر و چ بسا خود پسرهاااا ک امدن جلو و پیشنهاد ازدواج دادن ولی خواستن ک من چادری مطلق باشم ک خب من هیچ وقت نتونستم اونقدر سفت و محکم چادر رو برای همیشه انتخاب کنم 

 از ی طرف دیگ هم وقتی در حالت عادی با مانتو هستم باز پسرها میان جلو ولی ب پیشنهاد دوستی ک خب من ادمش نبودم و نیستم و اصلا نمیتونمممم ک باشم 

واقعا برام سواله یعنی اینقدر همچین مدل ادم هایی مثل خودم کمه تو جامعه ک یکی مثل خودمون سر راهمون قرار بگیره ؟؟؟ همونی ک هستیمو قبول کنن؟ 

گاهی خودم ب خودم میگم خب تو با این تفکراتی ک داری باید با حجاب کامل باشی و بارها سعی کردم ولی خب نتونستم و این قطعا نیاز ب اصلاح داره اما زمان میبره ک قلباً قبولش کنم 

الان جایی گیر افتادم ک میخوام ب احساساتم از راه درستش و ادم درستش جواب بدم اما شرایط جوریه ک نمیشه انگار چون ن میتونم چادری مطلق باشم و ن میخوام با کسی دوست بشم😑

شما ها جای من بودید چی کار میکردید؟ 

سلام

من پسری در آستانه سی الگی هستم که دیگه حس میکنم وقت ازدواجمه. کارمند رسمی ام اما مشکلی که هست اینه که خونه ندارم و بحث اجاره خونه باعث میشه کمر حقوقم بشکنه و با این مخارج امروزی واقعا جای ترس داره.

از طرفی دیگه نمیخوام ازدواجم دیرتر بشه چون الانم دیگه شور و هیجان قبلمو ندارم چه برسه به اینکه چند سال دیگه هم بگذره.

لطفا افراد متاهل بگن نظرشون چیه و تجربه خودشون چی بوده. ممنون

سلام 

دوستان خوب هستین 

یه راست میرم سر اصل مطلب 

من هر سری سرما میخورم ، آنقدر حال بد میشه ، که نمی تونم بخوابم ، به قدری که آرزوی مرگ میکنم 

امسال ، واکسن آنفولانزا زدم ، یعنی یک ماه پیش 

ولی دوباره سرما خوردم ، شدتش هم مثل قبل ، حتی تابستون هم سرما خوردم 

دیگه بریدم ، نمی دونم چیکار کنم 

ممنون میشم  هر کسی هر چیزی به ذهنش رسید بگه ، 

من آویشن و اینا هم میخورم تاثیر نداره

دیگه درمانده شدم 

تا اونجا که بشه ، از آدما های سرما خورده هم دوری میکنم ، 

والا بقیه دوستام، و خانواده ام مثل من نمیشن ، که آنقدر اذیت بشن ، و سریع بگیرن 

طوری که ، یکی از خاطرات دوستای من ، اینه ، هر سری من سرما خوردم یه جوری از من فاصله گرفتی که ....

دوستان ، هر چی تجربه دارین بزارین رو هم لطفاً ، ببینم چیکار میتونم کنم 

پیشاپیش تشکر از پاسخ هاتون 

سلام ببخشید که وقتتون رو میگیرم... 

راستش من واقعا یه مشکلی واسم الان پیش اومد و دارم مدام اشک میریزم.. 

شاید مسخره باشه یکم ولی من الان از طریق مکالمه متوجه شدم که بابام با یه خانومی حرف میزنه و به اصطلاح دوس دختر داره.. قبلا هم میدیدم مامانم خیلی حساس شده و بعضی وقتا گیر میده و اعصابش داغون میشه ولی به وضوح حسش نکرده بودم! 

نمیدونم اصلا چجوری بگم حرفمو... با اون خانوم یه جوری حرف میزد که تا حالا با مامانم حرف نزده بود.. مامانم خونه نبود و من اتاق بودم بابام نمیدونست خونم، اتفاقی شنیدم بعد که از اتاق اومدم بیرون اون سریع وانمود کرد هیچ اتفاقی نیفتاده!منم همینطور.. ولی نمیدونم بعد چی شد که دیگه بهش گفتم.. گفتم چه حالی میشی اگه بفهمی مامانم دوس پسر داره؟ بعد خندید و هیچی نگف.. بعد گفتم حتما عصبانی میشی!؟.. پس چرا از اون انتظار داری که خونسرد باشه؟...  

و بحث یکم ادامه پیدا کرد بعد فهمید همه ی مکالمه هاش با اون هرز*ه رو شنیدم بعد اول گف من الکی باهاش دوستم واس تفریح... اخ شما نمیدونین یه بچه مخصوصا دختر وقتی همچین چیزیو بفهمه چه حالی میشه! الان هیشکی حال منو نمیفهمه.. 

بعدشم متهم شدم به اینکه فال گوش واییسادم.. بعد گف اره برو به مامانتم اومد بگو همه چیو! 

بعد رفت منم زنگ زدم بعدش بهش بگم نمیگم به مامان ولی گوشیو قطع کرد! جالبه تازه فهمیدم به عنوان یه پدر شماره دخترشو هم سیو نکرده.... حح! 

من نمیدونم چیکار کنم اصلا ما همچین بحثی تا حالا باهم نکرده بودیم، همش در حد سلام دخترم و سلام بابا بود مکالماتمون... ولی خواستم بفهمه خیلی دلم شکسته!!! 

الانم مامانم خونه نیس رفته دکتر، اونم رف، میخوام به مامانم نگم فقط قصدم این بود که بدونه از کارش ناراحتم! جالبه برعکس شده بجای اینکه من دوس پسر داشته باشم و اون بیاد منو نصیحت کنه همه چیز برعکس شد.... 

لطفا خواهشا چیزی به ذهنتون رسید بگید خیلی ناراحتم🥹🤌🏻🤌🏻🤌🏻

سلام

من تازگی رفتم سر کار و با اینکه جز شغل های خیلی سخت نیست دارم اذیت میشم.

تصمیم گرفتم بعد ازدواج خانه دار بشم.

اما خواستم تجربیات خانم های خانه دار رو بشنوم.

به عنوان زن خانه دار با چه چالش هایی مواجه هستید؟

دارم دق میکنم خیلی حالم بده خیلی سخته خیلی بعد از یک سال و هشت ماه ازدواج برگردی خانه پدرت و ندونی باید با زندگیت چکار کنی دختری ساده بودم توی یه خانواده ساده پدرومادر و اعضای خانواده محبت کردن بلد نبودن از بی محبت و محیط،سرد خانوادم دلم میخاست ازدواج کنم تا این که یه نفر اومد فک میکردم دیگه قرار خوشبختی رو ببینم و از محبت یه نفر دیگه سیراب بشم تشنه عشق و محبت بودم عقد کردیم ۶ ماه گذشت یهو اختلاف طبقاتی شروع کرد خودشو نشون دادن آخه اون پسر تاجر شهر بود من دختری که با کارمندی بزرگ شده بودم ایراد گرفتنش شروع شد یه بار گفت لباست بده یه بارگفتت ارایشت بده یه بار خیلی ساکتی یه بار گفت خجالت میکشم بگم زنمی عکس خواهرشو نشون میداد نوع لباسش همچیشو یا من مقایسه می‌کرد هرکاری میکردم جلو چشم نمیومد من همش خودمو مقصر میدونستم و سعی می‌کردم خودمو بکشم بالا اما بازم نمی‌دید همش ایراد می‌گرفت عروسی گرفتیم رفتیم خونه خودمون بهانه میگرفت از تمیزی خونه از لباس تو خونه از همچی دعوا راه مینداخت تا ده روز قهر میکرد میفتاد رو تخت غذا نمی‌خورد نگام نمی‌کرد دوباره خوب میشد پشیمان میشد باهام سرد بود اما خواهرشو میدید یه ذوقی تو چشاش بود همش خودشو به اون نزدیک می‌کرد با اون خوشحال بود به موهاش خیره میشد دستشو می‌گرفت دور اتاق میچرخید با من سرد بود کوچیکم می‌کرد میگفت بدبختی ساده ای من تو این ازدواج شکست خوردم الانم خونه پدرمم سه ماهه و هیچ خبری ازشون نیست اومدم بگم تورو خدا اختلاف طبقاتی رو جدی بگیرد نوع رفتار با اعضای خانواده رو جدی بگیرید دوران عقد رو جدی بگیرید تحقیر کردن و ایراد الکی رو هم جدی بگیرید

سلام دوستان

من لیسانس مدیریت بازرگانی هستم. میخوام دانشگاه دولتی ارشد مدیریت بازرگانی شرکت کنم.

لطفا با توجه به اینکه زمان کمی تا برگزاری آزمون باقی مانده، از دوستانی که از سال 1400 به بعد در ارشد این رشته قیول شدند خواهش میکنم منابعی که بیشتر سوالات از اونها میاد رو با ذکر نویسنده ی کتاب بهم معرفی کنند.

ممنون از همگی عزیزان

سلام امروز که تولد ۳۰ سالگیم بود خیلی غمگینم واقعا هیچی نیستم حالم خیلی بده 

هیچی ازخودم ندارم

موهام بسیار کم پشت شده 

دندان هام همه خراب و عصب کشی شده

اندام بد

نه خواهر خوبیم نه دختر خوبی نه معلم خوبی اونم نه معلم رسمی با حقوق خیلی کم شوهرعصبی و بداخلاق و چسبیده به پدر مادر نه دوستی دارم نه کسی قبولم داره خانواده شوهرم باهام خوب نیستن تنبلم هیچ کاریم بلد نیستم واقعا چرا زندم؟؟؟،

سلام 

من همش حس میکنم قند دارم ولی از آزمایش دادن و اینکه بفهمم قند دارم میترسم. علائمم اینه که تکرر ادرار دارم و دهنم صبحا که بلند میشم خشکه، آزمایش ادرار دادم عفونت نداشتم و همه چی نرمال بود فقط پی اچ ادرارم یه مقدار اسیدی بود (۵ بود) و دیابتیها ادرارشون رو به اسیدی بودن میره. میخاستم بپرسم اگر دیابت نوع ۲ باشه میشه فقط متفورمین مصرف کرد یا باید انسولین هم زد؟ از چند به بالا باید انسولین زد؟  

من واقعا از اینکه جواب ازمایشم بیاد و ببینم قند یا هر بیماری دیگه ایی دارم، استرس میگیرم چند ساله وقتی ازمایش میدم قبلش مخصوصا یه کاری میکنم قندم بیاد پایین که اگه دیابت دارم نفهمم که دارم ولی واقعا افسردگی گرفتم چون خیلی از بیماریهام جمع شده از نظر گوارشی هم مشکل دارم معده درد و نفخ دارم میترسم سرطانی چیزی باشه 

نمیدونم چیکار کنم :(

لطفا اگر کسی این مشکلاتو داره راهنمایی کمه

چطوری میتونم از یک دختر خواستگاری کنم؟؟

سلام وقت همه بخیر من ی پسر 33 ساله ام..چن وقته تصمیم گرفتم ازدواج کنم.اما نمیدونم به کی بگم تا گزینه مناسب بهم معرفی کنه..اطرافیانم ازشون کمک میخوام ک از اقوام یا اشنا کسی هست معرفی کنید.یا خندم میگیرن یا اینکه اصلا جدی نمیگیرن.و‌همه میگن ینی تو با دختری ارتباط نداری.؟ ینی تا این سنت دوس دختر فاب نداری..خب حق هم دارن گاهی در این امر خودمو سر زنش می کنم ک چرا نتونستم یک ارتباطخوب وسالم بگیرم ولی اعتقادم نذاشته..از اون ورم تا ب این سن اصلا شرایطش رونداشتم.اما واقعا از تنهایی خسته شدم.فکر می کنم دارم افسرده میشم و این تنهایی ازارم میده..دوس دارم تشکیل خونواده بدم اما هیچ کسی کمکم نمی کنه..البته از نعمت پدر ومادر و برادرو خواهر محرومم...و فقط ی عمه مریض برام مونده ک سنشم بالاست..گه گاهی بهش رسیدگی می کنم..ولی تهش بخودم میگم اخرو عاقبتت میخواد چی بشه این تنهاییه تا کی..اونقدرم رو ندارم ک از کسی خوشم میاد ازش خواستگاری کنم..یا میترسم برم بهش بگم..ب فش و بدو بیراه منو بگیره...یکی دو نفر منو ب کسایی معرفی کردن..اما حس کردم این انتخاب کردنشون و معرفی کردنشون ب من بسیار خود خواهانه و منفعت طلبانه بوده..چرا ک هفت هشت سال بزرگ تر بهم پیشنهاد شد....یا گزینه دیگه تجربه شیش سال زندگی مشترک رو داشت و مطلقه بود ..و بازم چن سال بزرگتر از من...ینی واقعا تو این کشور پهناور ی دختر برا ما نیست..یا من انقدر بدشانسم ک ی خیر خواه کنار من نیست تا برای رضای خدا برا امثال ماها کاری کنه...من پسریم ک قدم ۱۷۵ وزنمم ۷۵ پوستم سفید موهام خرمایی .چشام رنگی .ورزشکارم..نمیگم زیبام اما خودم چهرمو دوس دارم ..بارها هم گفتم کسی ک فقط ازش خوشم بیاد و چهرش به دلم بشینه کافیه ..بشدت مهربون و صادقم..جوری شده ک همه تو رابطه های دوستانم دوستام بهم میگن خیلی مهربونی ...لطفا برام دعا کنید تا بتونم ازدواج کنم و نیمه گمشدم رو پیدا کنم واقعا خسته شدم..و اگر هم میتونید راهنماییم کنید؟ ممنونم از همه

عنوان: دونستن قد و وزن و...توسط اقایون مفسده دارد؟

سلام من همونیم که پرسیده بودم گرفتن برنامه بدنسازی از اقا برای خانوم اشکال داره یانه. راستش من خیلی ذهنم درگیر شده از مرکز پاسخگویی پرسیدم یکی گفت حرامه یکی گفت اشکال نداره خواستم بدونم بنظر شما واسه اون اقا دونستن قد وزن و.... مفسده دارد؟؟ مربی خانوم هم یکی پیدا کردم که میخوان فیلم بفرستم و نمیتونم فیلممو بفرستم و اعتماد کنم

سلام 

مدتی هست که تصمیم گرفتم برای دکتری بخونم باتوجه به شرایطی که دارم نمیتونم  برای قبولی در دانشگاه دولتی پشت کنکور بمونم  ، تصمیم گرفتم حتی اگه آزاد هم قبول شدم برم ، از دوستانی که اطلاع دارند  راهنمایی می‌خوام در مورد اینکه حدودا شهریه دکتری رشته ی مشاوره چه میزان هست ؟ 

کلاس ها چند روز در هفته و در چه روز هایی هست ( چون شاغل هستم و برام بسیار مهمه)

وقتی رساله شروع میشه به چه صورت هست مثلاً من شنیدم ۲ سال اول درس های نظری و دو سال آخر رساله هست اگه رساله ۱۸ واحد باشه یعنی من باید هر ترم ۱۸ واحد بردارم و شهریه پرداخت کنم یا نه یکبار شهریه ۱۸ واحد رو پرداخت می کنم  تا دو سال هیچی پرداخت نمی کنم  یا هر ترم ۹ واحد ۹ واحد  رساله رو به من میدن؟

در کل اگه کامل درمورد دکتری دانشگاه آزاد توضیح بدید ممنون میشم🙏🌹

سلام من دختری 24 ساله هستم که به کل امیدمو نسبت به اینده از دست دادم  دوستان من قصد ازدواج دارم اما خواستگار ندارم در گذشته فقط 2 تا خواستگار داشتم اولیش 17 سالم بود مدرسه میرفتم طرف فامیل دورمون بود دلیل رد کردنم اولیش به خاطر نداشتن شغل بود چون اون اقا پسر 28 سالش بود وهیچ شغلی نداشت واون موقع خب بیشتر دوست داشتم تحصیل کنم وعلاقه مند به اون اقا نشدم دومین خواستگارم فامیل نزدیکم بود تو 22 سالگی ولی یک مشکل که داشت چاقی بیش از اندازه بوده نزدیک 130 شایدم بیشتر بودن ولی خب شغل داشتن و اینکه من بازم دلم راضی نشد ازدواج کنم اعتقادیم به این ندارم که اون به خاطر من لاغر بشه  واینکه من همیشه تو دلم بوده که از یک نفر خوشم اومده ولی اون طرف منو نخاسته به انداز کافی من اهل اجتماع هستم و سر کار هم میرم اما هیچوقت کسی از من خوشش نیومده که بخاد پیشنهاد اشنایی بده ومنم دختریم که حداقل تا مطمعن نشم طرف یه ذره از من خوشش میاد پا پیش نمیذارم  خیلی تنهام زندگیم هیچوقت خوب نبوده دوست دارم تشکیل خانواده بدم وکمبود هام رو برطرف کنم اما هیچ کسی منو نمیخاد بعضی وقتا میگم اگر یکی از همین دوتا رو انخاب میکردم اینقدر سختی نمیکشیدم  هرچند هیچوقت علاقه ای هم به وجود نمیومد. 

عنوان:وسواس فکری دارم یا دارم رویایی فکر میکنم؟؟؟؟

بچه ها سلام ،راستش من دست یه دوتا از دوستام آتو دارم و خب پدر من خودشون آدم شکاکی هست،من قبلاً حدود یکسال پیش یه گناه خیلی بزرگی کردم و دوستام در جریانن،البته که توبه واقعی کردم و قطعا هیچ وقت سمتش نمی‌رم،شهری که هستیم خیلی خیلی کوچیکه،پدرمنم آدمی هست که همه می‌شناسنش تو این محل،همیشه استرس اینو دارم نکنه آبرومو ببرن،حتی ترس از موفقیت دارم که نکنه موفق شم و دوستام بخوان با این روش زمینم بزنن،حتی دیگ جواب تلفناشونو نمیدم،امسال رتبه خیلی خوبی آوردم و از ترس اینکه اینا بخوان یکاری کنن آبروم بره،نمیرفتم،بچه ها وسواس فکری دارم؟؟؟؟همش میگم باید ازدواج کنم زودتر از این شهر برم راحت شم،بنظرتون با ازدواج راحت میشه ادم؟؟؟دیگه نمیتونن آسیب بزنن این آدما؟؟؟همش تصورم از ازدواج اینه یه سوپر من میاد تموم میشه همه استرسام:)))))۲۲سالمه نوجوان نیستم که بگید بخاطر سنته،همش منتظر یه ناجیم:)))))با اینکه دوستم هیچ وقت تهدید و اینا نکرده هنوز دوستیم،رفت آمد خانوادگی داریم ،چیکار کنم بچه ها،دارم دیوونه میشم مدیر توروخدا ثبت کن ممنون

عنوان :غبطه خوردن من به‌ یک دوست🤦🏻‍♀️

سلام.... خوب هستید؟

یکی از دوستان من خیلی با ایمان هستند.... خیلی.... من واقعا عاشق زهرا هستم(زهرا همان دوست من در مدرسه)

عاشق خدا..... صبور..... با ایمان....مهربان....خوش اخلاق.... خوش برخورد و حتی در درس ها هم به‌ شدت قوی هستند.... من واقعا به‌ این‌ بنده خدا غبطه میخورم.... خیلی.... هرگز چنین کسی را ندیده بودم.... همیشه وقتی ارتباط او را با خدا میبینم..... شرمنده میشوم.... چون.... چون هرگز این همه صمیمیت با خدا نداشتم(البته‌ قبلا😑)

در نماز خانه مثلا مشغول خواندن نماز شکر بودند.... ولی من.... ولی من اصلا نماز شکر هم بلد نیستم بخوانم.... یک بار به‌ صورت‌ نماز صبح خواندم و نمی‌دانم درست است یا خیر.... به‌ نطر شما این حس طبیعی است؟ 

سلام

لطفا عنوان بگذارید:

آیا خندیدن دخترا حتی بین دوستای خودشون از نظر بعضی آقایون تحریک کنندس یا مشکل دیگه ای داره؟

اول اینکه مگه شاد بودن جرم هست؟ اینکه دوست من یه خاطره خنده دار تعریف کنه برام و من خیلی آروم بخندم.  آیا گناه کردم؟؟؟

شاید عصبانی بنظر بیام ولی حق دارم.  من دختری ام که حتی یه تار مو ام هم معلوم نیست. با هیچ پسری ارتباط نداشتم و ندارم. حالا آن روز سر یکی از کلاسای دانشگاه ردیف جلو ما (من و دوستام که دختر های خوبی هستند همه) پسرا نشسته بودند که کم و بیش همدیگر را میشناسیم و ارتباط همگروهی و... داشتیم قبلا. ما از استاد خیلی فاصله داشتیم. به موضوع علاقه نداشتیم. با دوستام تعریف میکردیم و ریز میخندیدیم بعد یکی از این آقا پسرا برگشته زیر چشمی  نگاه کرده و بعدش سرش را تکون داده به نشانه تاسف! یه ۱۵-۳۰دقیقه بعد هم رفت و اصلا نیومد دیگه سر کلاس! حتی جای دیگه هم ننشست. کلا رفت!

الان من موندم یعنی چی این کارش؟

یعنی ما چرا به درس گوش نمیدیم؟

یعنی ما نباید بخندیم؟

اگر واقعا به درس علاقه داشت و  ما مزاحمش بودیم میتونست جاشو عوض کنه بره بشینه نزدیک تر که صندلی هم بود. ممکنه دلیل اصلیش تحریک شدن باشه؟ یا چی؟

لازمه بگم ایشون دوست و رفیق دختر هم کم نداره! یعنی دختر زیاد اطراف خودش داره! رل نداره ولی اکیپ و... چرا.

عنوان: چرا پسرا از دختری که بهشون ابراز علاقه کنه بدشون میاد

چرا پسرا از دختری که بهشون ابراز علاقه کنه به خصوص برای ازدواج کنه بدشون میاد  درصورتی که ممکنه حتی نشون میدن همچین موضوعی رو دوس دارن اما وقتی در شرایطش قرار میگیرن بدشون میاد و پس اش میزنن و قلبشو میشکنن و  باهاش بد رفتاری میکنن حتی اگه اون دختر زیبا ترین باشه

حتی ممکنه نشون بدهن و بگن از جسارت دختر ی که ابراز علاقه میکنه خوششون میاد اما با رفتارا نشون بدهن متنفرن و اونو خیلی کوچیک میبینن

چرا این کارو میکنن؟ 

و اینکه بخاطر این شکستن دل آیا کارما اون شخصی که حالا چه دختر باشه چه پسر باشه وقتی کسی که عاشقش هست رو ازار بده و بعدش رهاش کنه کارما میگیرش یا ن؟

ادامه تحصیل در مقطع ارشد اقتصاد

سلام، می‌خواستم بدونم با توجه به شرایط کنونی آیا ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر ممکنه فرصت و پیشرفت بیشتری هم رو همراه داشته باشه؟ اگر ادامه تحصیل رو پیشنهاد میکنین کدوم گرایش بازار کار بهتری داره؟ به غیر اورگان های دولتی آیا فرصت های شغلی دیگری برای این رشته پیدا میشه؟ 

اگر تجربه‌ای در این رشته دارین ممنون می‌شم راهنماییم کنید.

خب مدیر عزیز

من اگر دلیل رفتار و کار ان آقا را میدونستم که نمیومدم بپرسم این چشم غره رفتن چه معنی میده؟!

تازه اصلا مهم نیست ایشون چرا دیگه نیومد سر کلاس. مهم اینه که چرا به ما چشم غره رفته! یعنی منظورش چی بوده؟!

سوال اصلی من اینه آیا ممکنه همونجوری که بعضی افراطی ها میگن با چنین چیز ساده ای پسرا تحریک بشن برای همینم از اینجور رفتار دخترا خوششون نمیاد ؟! 

فقط برام سواله کسی که دور خودش پر دختره دیگه چرا!

سلام شبتو ن بخیر من دختر 18 ساله م   به علت صمیمی نبودن با خانواده و نداشتن خواهر اومدم اینجا تا کمک بخوام ازتون  پیشاپیش ممنونم از کمک هاتون و نظراتتون 

هیشکیو نداشتم بتونم باهاش در این مورد صحبت کنم 

اتفاقی که افتاده به طور خلاصه : تا حالا اصلا خودارضایی نکردم یه هفته پیش با توجه به حرف همکلاسی ها کنجکاو به انجام این کار شدم  نمیدونم چی شد  الان همش حس میکنم پرده بکارتم و از دست دادم و اسیب دیده 

یه خورده انگشتمو تو تر فرو کردم   ولی خب نه درد و نه هیییچ  خونریزی نداشتم 

خیلی قبل تر برای معاینه دکتر رفته بودم گفته بود نوع پرده م حلقوی ست  اطلاع دارید این نوع پرده خونریزی داره یا نه   سرچ م کردم ولی نتیجه نیافتم 

وضع روحی م : حالم از بس بده که  فکرم درگیره  نمیتونم غذا بخورم حوصله انجام کاریو ندارم  مثل افسرده ها شدم  نه میتونم تمرکز کنم نه درس بخونم    و همش حس میکنم دیگه آینده و زندگی رو باختم 

شاید یه سری ها بگن الان پرده مهم نیست و اینا ولی خب با توجه به شرایط خانواده و مذهبی هستن و تعصبی رو این قضیه  میتونم بگم اگه خانواده م بفهمن که بکارتم آسیب دیده  زندگی برام تمومه و حتی ممکنه پدرم منو بکشه  در این حد!! 

امکان این که الان برم پزشک و ندارم چون هزینه مورد نظر وندارم نهایت تا 2  3 ماه طول بکشه پس انداز کنم و بتونم برم 

میشه راهنمایی م کنید من الان چیکار کنم حالم خیلی بده از استرس دارم میمیرم

یه سوالم دارم این که اصلا مشخص میشه  پرده م براثر رابطه جنسی از بین رفته یا انگشت 

به دادم برسید دارم نصف شبی گریه میکنم  حتی میتونم بگم یه وقتا به خودکشی هم فکر میکنم 

عنوان : استرس و نگرانی برای پاره شدن بکارت و شاید فکر به خودکشی دارم 

سلام خدمت اساتید

من بعد از سه سال زندگی دارم طلاق میدم زنمو بخاطر مشکل همه اقایون ینی ((مادر زن))چون همش سرش تو .... زندگی ما بود .30 سالمه

یه فامیل دور دارم که من تا قبل ازدواج اینو نه دیده بودم نه می شناختم و اوایل ازدواج تازه اینو دیدم و بعدا فهمیدم که بابای ایشون متمایل بودن من برم خاستگاری دخترشون(به گفته پدر گرام خودم ولی خب بمن حرفی نزدن)ولی چون ایشون باباشون طلا فروشه از ما مایه دار ترن و بریز بپاش تر خونواده من بنده رو فرستادن دنبال دختری که کارمند باشه مث خودم.

خواهر بزرگتر ایشون طلاق گرفتن بنابر مشکلاتی و الان خونه پدرشونن خودشونم یه نامزدی با عشق وعلاقه اتشین داشتن که پسره قالشون گذاشته (اینجوری که فهمیدم رابطه جنسی هم داشتن زمان نامزدی) دقیقا قبل عقدشون و از لج این رفته زن گرفته و سریع عقد کرده که اینو بسوزونه الان ایشون هنوز تو فکر اون پسرست و همش پست های شکست عشقی و عاطفی و چ...ناله میذاره.29 سالشه

سوال من از عزیزان به خصوص خانما اینه با این شرایط ایا ایشون منو قبول میکنن؟چون من واقعا دوسش دارم و هر کیسی هم برام پیدا میکنن نمیتونم بیخیال ایشون بشم

کارمند هستم خونه دارم سرمایه دارم ماشین هم دارم از لحاظ مالی تقریبا مشکل خاصی ندارم

تو اینستا باشم در ارتباطم ولی خب طبعا بخاطر حال فعلیش بسیار سرد برخورد میکنه چون الان به شدت خلا عاطفی داره زمان میبره تا حالش نرمال بشه

چجوری سر صحبتو باش باز کنم و اصلا بش بگم یا نه؟چون قصدمم ازدواجه و سنم هم به جینگولک بازی نمیخوره

نویسنده عنوان 

چرا پسرا از دختری که بهشون ابراز علاقه کنه بدشون میاد

هستم 

خواستم بگم اقای نجفی شما که اینو میگید نمیدونید اونی که ظاهرا نشون میداد استقبال میکنه چه بلاهایی که سر روح و روان من نیورد و در نهایت رهام کرد و رفت دنبال کسی دیگه