اتاق اعتراف به شیطنت ها و اشتباهات

سلام خانواده برتری های عزیز

این روزها همه مون با یه کم اضطراب و استرس و دلهره درگیریم، حالا یه سری زیاد، یه سری  کم. مجبورا ساعات بیکاری مون زیاد شده و اکثرمون بیشتر وقت مون رو با فضای مجازی پر میکنیم. یه چند ساعتی تو فکر و خیال بودم گفتم این پست رو ارسال کنم دور هم اعتراف کنیم!!!

بله اعتراف به شیطنت ها و کارهایی که از روی ندونم کاری، جو گیری، حسودی، عصبانیت و ... کردیم و دوست نداریم کسی بفهمه. یه جور بازیه، یه جور خود تخلیه کردنه، یه جور  دور همی که هر چی آزارمون میده بریزیم بیرون تا بلکه یه کم از اون عذاب وجدانه کم بشه. راستی من کاربر عذرا ****هستم .

علت اینکه اسمم رو گفتم هم اینه که دور هم راحت باشیم یه کم با خودمون رو راست باشیم. اسم پستم بذاریم اتاق اعتراف.

از خودم شروع میکنم؛

قبلش هم اعتراف میکنم که خیلی کارها کردم که باید اعتراف کنم ولی فاکتور میگیرم و معمولی ها رو میگم و از خداوند طلب بخشش دارم!!!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
صفحات خاص (۲۸ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

چطور با وجود فوت پدرم و مریضی های مختلف مادرم روحیه داشته باشم؟

سلام به اعضای خانواده برتر

دختری بیست و ... ساله هستم حدود 10 سال پیش پدرم بر اثر سکته قلبی درگذشت و بعد از اون که این قدر گرانی نبود به راحتی زندگی کردم و تک خواهر برادرام مزدوج شدن و منم درس خوندم تا اینکه رسیدم به دانشگاه و مادرم بیماری‌های جور واجور می‌گرفت، ریه اش آب آورد صفراش رو برداشتن و قلب و... الآن که همه ش فشارش نوسان داره و بسیار بالا میره. من اینها رو نگفتم درد دل کنم یا تخلیه شم چون فایده نداره همه درد داریم ولی واقعاً به عنوان یه دختر تازه جوان چطوری باید روحیه مو حفظ کنم؟ اصلاً روحیه ای می مونه برام؟ 

مستاجر شدیم و گرونی اذیتم می کنه و هیچ درخواستی از مادرم ندارم. فقط نمی دونم با بیماری‌های چه کار کنم به خدا کمرم خم شده زیر بار نبود تکیه گاه پدرم و این وضع مادرم با وجود اینکه فقط ۵۵ سال داره... گاهی میگم ازدواج کنم و بد هم نبینم این بیماری رو. ولی مگه میشه؟ چطوری حال دلم خوب بشه؟ وقتی استرس و تنش دارم. هر چهله و دعایی گرفتم... راهنمایی کنید... نمی دونم عذاب الهی یا امتحان الهی سرم اومده که روی خوش ندیدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

دخترم، نسبت به یکی از همکاران آقا، حس تملک پیدا کردم

سلام

دختری ۳۱ ساله هستم. اگر بخوام خلاصه مشکلم رو بگم اینه که؛

چگونه حس حسادت و تملک نسبت به همکارم (به علت علاقه) را از بین ببرم؟ 

مدت زمان زیادی نیست که در محل کار آشنا شدیم و تقریباً حکم ما با هم خورده (یک سال نشده)، می دونم این حس در اثر شناخت کامل نیست اما دست خودم نیست.

خیلی غیرمنطقی و حساس شدم به طوری که تا به الآن سابقه نداشته، چون من همیشه منطقی و در چارچوب با جنس مخالف عمل می‌کردم اما الآن از اون ور پشت بوم افتادم و عین دخترهای ۱۸ ساله شدم، احساساتی و بسیار حسود نسبت به رفتارش با سایر همکاران خانم، و بدتر اینکه حس تملک پیدا کردم بهش! 

یکی هم نیست بهم بگه آخه به تو چه، به تو چه که با کی می خواد حرف بزنه و دوست داره با کی باشه، به تو که حرف خاصی نزده، به تو که علاقه نشون نداده! 

با مشاور خوبی حرف زدم و (اینترنتی به علت کرونا) چند تا ویس فرستاد و گوش کردم به طور موقت حالم خوب شد و گفتم دیگه تموم شد، ولی تا اون رو می بینم باز به حالت اولیه بر می گردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۲۰۰ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۶۰ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

خلٲ عاطفی اونم برای یه دختر صدمات جبران ناپذیری داره

سلام به همه

الآن که دارم این متن رو می‌نویسم در آزرده خاطرترین حالت ممکن هستم.

دختری در رنج سنی ۲۰ تا ۲۵ هستم که زندگی بغرنجی رو طی می‌کنم، یه مادر مریض دارم و یه پدر معتاد و فراتر از تصور بد اخلاق، این قدر که تا به این سن حتی یه خواستگارم نداشتم، حالم از این زندگی بهم می خوره، اگه خودکشی گناه نبود تا حالا ۱۰۰ باره کارم رو تموم کرده بودم، وقتی همسن و سال‌های خودم و خانواده هاشون رو می بینم دردرم هزار برابر میشه.

همیشه دعا می‌کنم خدا بخت همه مجردها رو بدون پشیمونی باز کنه و یه مرد خوبم به زندگی من پا بذاره جوری که رنج و خستگی تموم این سال ها رو با اومدنش بشوره و ببره، کلی دعا کردم تو امامزاده، تو حرم، پای سفره نذری، تو مسجد، زیر بارون که یه زندگی آروم و بی دغدغه نصیب همه و من بشه.

می دونم هر چیزی قسمت و زمانی داره امّا نمی دونم تو کدوم برهه از زندگیم قراره به این آرامش برسم، لطفاً شما اگه در آینده پدر و مادر شدین به جای ساپورت مالی همه جانبه، حمایت عاطفی همه جانبه نثار بچه تون کنین چرا که خلٲ عاطفی اونم برای یه دختر صدمات جبران ناپذیری داره؛ چون برای خودم هم تنها دلیلی که این همه منو به سمت ازدواج سوق داده همین جبران خلاء عاطفی و رسیدن به آرامشی هست که با وجود این پدر دمدمی مزاج، تو زندگیم نداشتم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

حس می کنم زودتر از سنم بدنم داره تخریب می شه

سلام

مدتیه حس می کنم بدنم خوب کار نمی کنه یه جورایی زودتر از سنم بدنم داره تخریب می شه، خودم زیر ۲۵ سال و دختر هستم.

دندون هام هی پوسیده می شه و با وجود مراقبت باز خراب می شه، مشکل سندرم روده تحریک پذیر دارم و مجبورم روزی دو تا دارو برای اون بخورم و اینکه پیش روانشناس رفتم و مشکل افسردگی و اضطراب دارم متاسفانه، و در روند درمانم می خوام بدونم این چیزها طبیعیه برای یه فرد بین ۲۰ تا ۲۵ سال یا نه؟ 

فکر می کردم تو این سن خیلی باید با نشاط باشم ولی از لحاظ روحی و جسمی بیماری حاد نه ولی به هر حال بیماری مزمن دارم، شما که تو این سن هستید حال عمومی تون چه جوریه؟، یا تو سن من بودین چه جوری بود؟، عادیه واقعا؟، من الکی بزرگش کردم یا زود دارم پیر میشم؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تجربیات پزشکی (۳۱۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

حالات روحی بد، تحت تاثیر کرونا یا مجردی؟!

سلام به همه خواهر و برادرهای گلم

حقیقتاً مدتی هست که برام سوالی پیش اومده. بذارید داستانم رو این طور براتون تعریف کنم. من یه دختر ٢٨ ساله ام که لیسانس و فوق لیسانسم از دانشگاه‌های تهران گرفتم و بعد از کلی مانع و مشکل یه جایی مشغول به کار شدم (که البته از شرایطش و درآمدش اصلاً راضی نیستم). تنها زندگی می‌کنم و تمام مسئولیت زندگیم هم طبیعتاً با خودم هست. تقریباً همه دوستان نزدیکم ازدواج کردن و ارتباط مون قطع شد و با همکارانم هم صمیمی نیستم. با خانواده م خوبم ولی خب ازشون دورم. 

امّا نکته اصلی داستان من بر می گرده به شروع شیوع کرونا. خلاصه بگم که تو این مدت ٦ ماهه من دچار حالات عجیب غریبی شدم. توهمات مختلف، اضطراب‌های فوق العاده وحشتناک، احساس تنهایی و درماندگی سنگین، بی انگیزگی، وحشت از مرگ و خلاصه اینکه هر روز هم بدتر از دیروز بود. 

سوال من اینه که آیا بین دوستان کسی هست که حالات روحی متفاوت از قبل رو توی این دوران تجربه کرده باشه؟ و اگه آره راه حلش چی بوده؟ 

راستی این هم بگم که خانواده م میگن به دلیل مجرد موندنت تو این سن هست. میگن تو تنهایی و همین باعث افسردگی و اضطرابت شده. آیا به نظر شما مجردی تا این سن می تونه همچین تبعاتی داشته باشه یا به واقع با این شرایط مملکت و آدم‌های اطراف مون، ازدواج نه تنها راه حل نیست بلکه ممکنه مشکل رو بدتر کنه؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

معروف شدم به دختری که هیچ کسی اون رو نمی پسنده

سلام به همه

موضوعی که می خوام مطرح کنم در مورد خواستگاری و رسم دختر بینون هست. اینکه  بعضی شهرها مثل جایی که من زندگی می‌کنم، رسوم نادرستی جا افتاده، مادر پسر میاد در حد ۵ دقیقه  ، دختر مردم رو ورانداز می کنه و میره پشت سرش رو هم نگاه نمی کنه. کاری به این موضوع که این توهین به دختر و خانواده ش هست ندارم؛ کاری به این هم ندارم که چه جوری توی ۵ دقیقه به این نتیجه میرسن دختر فلانی به درد پسرشون نمی خوره، چه بسا دختر هم اگر پسرشون رو می‌دید ممکن بود پسند نکنه.  کاری به این هم ندارم که به هر دلیلی دختر رو نمی‌پسندن باید اون قدر شعور داشته باشن که تماس بگیرن و معذرت خواهی کنن که مزاحم شدن.

سوال من اینه که چرا خانواده من این حجم از خفت و خواری رو تحمل می کنن و ندیده و نشناخته هر کسی رو راه میدن، خیلی‌ها اومدن جلوی چشمم به خودم و خانواده م توهین کردن ولی خانواده من سرشون رو کردن زیر برف و به هر قیمتی شده می خوان دخترشون رو شوهر بدن! خیلی وقت‌ها مادرم حتی شرایط اولیه پسر و خانواده ش رو بهم نمیگه یا دروغ میگه  که مبادا از همون اول مخالفت کنم، اگر هم بگم من با فلان موضوع مثلاً شغل یا محل زندگی آقا پسر نمی تونم کنار بیام و لطفاً اجازه ندید تشریف بیارن، پدرم میگه اینجا من تصمیم می‌گیرم کی بیاد تو حق دخالت نداری. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۳ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

دلم گرفته بدون هیچ دلیلی ...

سلام

از همه چیز خسته م، حوصله انجام هیچ کاری رو ندارم نمی‌دونم دردم چیه، حوصله م سر رفته ولی حتی حال و حوصله انجام کارهای همیشگیم که بهشون علاقه داشتم رو هم ندارم، دلم گرفته بدون هیچ دلیلی ... 

روزهام تکراری و غم انگیزه انگار که زندگیم خاکستری شده... حوصله هیچ کاری ندارم، علاقه م رو به همه چی از دست دادم، عصبی و بداخلاقم و احساس بدبختی می‌کنم... با اینکه خانواده ثروتمندی هستیم و همیشه هر چی خواستم رو داشتم... حوصله رسیدن به اهداف زندگیم رو ندارم احساس می‌کنم شکست خورده ام... صبح‌ها هیچ انگیزه‌ای برای بیدار شدن ندارم و تا ظهر خوابم، حوصله غذا خوردن ندارم، بعدم میرم تو گوشی یا لپ تاپ تا شب ساعت 2-3 می‌خوابم... انگار که فقط می‌خوام به زور صبحم رو شب کنم... 

از همه کارهام عقب موندم... از کلاس‌ها و درس هام و همه چیز... با همه دعوا می‌کنم... انگیزه‌ای برای ادامه زندگی ندارم... کلاً همه چیز تو زندگیم بهم ریخته... این روزها نه تنها حال روحیم بده بلکه حال جسمیم هم داره بد می شه... افکار منفی تو سرم بیشتر شده... از خدا دور شدم و کلاً دل و دماغ نماز خوندن یا کلاً انجام کارهای همیشگی رو ندارم... همه ش الکی تو خودم هم... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

بابت اینکه فقط یک دختر معمولی هستم عذاب می کشم

سلام به همه

پیشاپیش از طولانی بودن متن عذر می خوام، راستش الآن که اینجام واقعاً از رو نا امیدیه، ناامیدی از پاس داده شدن بین روانشناس‌ها و ...، نمی دونم از کجا بگم؛ 

من به شدت جاه طلبم، حریصم و بلند پرواز، برای اینکه زود قضاوت نکنین یه کم از گذشته م میگم، من یک دخترم، بدترین فقرها رو کشیدم، تو بدترین جاها حتی چادر زندگی کردم، مریضی لاعلاجی رو پشت سر گذاشتم که یادمه تو زمان هفت سالگیم وقتی صورتم و بدنم پر از آبله های سیاه می‌شد، به شدت تب می‌کردم. 

ترس مردم از خودم رو یادمه، برای اینکه نمی تونستم راه برم تو چادر می موندم، یادمه که دو سه سالی طول کشید که از مغازه‌ها بیرون انداخته می‌شدم...، ولی سخت تلاش کردیم، یادمه با خودم می‌گفتم اگه پول ندارم می تونم چیزهای دیگه داشته باشم مثل انسانیت، دروغ نگم نگاه بد نداشته باشم، خوش برخورد باشم، خدا شاهده تمام تلاشم روی همین بوده و هست و خدا رو شکر به عنوان یه انسان خوب شناخته میشم. 

خدا رو شکر خدا خیلی بهمون کمک کرد و ما از بدترین موقعیت الآن تو یکی از بهترین موقعیت ها هستیم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۶۰ مطلب مشابه) خواستگاری های بی سرانجام (۵۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

متاهل های عزیز، به خدا ما مجردها گناه داریم

سلام دوستان خوبید؟ 

نمی دونم این متن اینجا درج می کنه یا نه. شاید به ظاهر تکراری باشه حرف هام ولی احتیاج به درد دل کردن دارم جز اینجا و شما کسی رو ندارم که بتونم راحت راجع به این موضوع باهاش صحبت کنم. 

می‌خواستم از متاهل های عزیز خواهش کنم یکم مراعات ما مجردها رو بکنن، این قدر جلو چشم ماها خیلی غلیظ لاو نترکونن! 

آقای عزیز خانم عزیز به خدا من می دونم این حق شماست، به هم علاقه دارین، می دونم مقصر اصلی بعضی از این مسئولان هستند که باعث شدن وضع اقتصادی و شرایط ازدواج این‌طوری بشه، ولی تو رو خدا ما مجردها رو هم یه کم درک کنید.

یه مثال بزنم شما دل تون میاد جلوی یه آدم گرسنه ی فقیر کباب و غذای آن‌چنانی بخورین؟. من نمی گم به همسرتون بی احترامی کنین یا بدرفتاری کنین ولی یه کم این لاو ترکوندن ها رو بذارین برای خلوت. 

الآن با این اوضاع ناجور کشور و گرونی خیلی‌ها توان ازدواج ندارن چه دختر چه پسر، زیر فشار جنسی و عاطفی هستن. به خدا من آدم حسودی نیستم همیشه دوست دارم همه خوشبخت باشن، ولی وقتی لاو ترکوندن و عشق بازی خواهر و دامادم رو می بینم جدای از اینکه دچار خجالت و شرم میشم ته دلم خیلی حسرت می خورم هی سرم رو می‌کنم تو گوشی و خودم رو با کار سرگرم می‌کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در زن داری (۳۱۳ مطلب مشابه) مشورت در شوهرداری (۷۶۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران و پسران (۲۰۰ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۶۵ مطلب مشابه)

در مقابل سختی‌های زندگی خودم رو بی خیال کردم

یه دختر ۳۳ ساله ام از وقتی که یادم میاد زندگی جز سختی چیز دیگه ای برام نداشت همیشه وقتی مدرسه می‌رفتم تفاوت عمیق خودم و همکلاسی هام رو حس می‌کردم من یه کودک فقیر با یه بابای سخت گیر و بدبین بودم که به زمین و زمان گیر می‌داد یادمه تو مدرسه هیچ کس باهام دوست نمی‌شد چون هم فقیر بودم هم اینکه  صورت ریزی داشتم که پر از مو هم بود  ولی با استعداد بودم حتی از اون هایی هم که خیلی به خودشون می نازیدند من بهتر بودم.

بگذریم هر چقدر زندگی می‌گذشت تلخی هاش رو بیشتر به من خانوادم نشون می‌داد عامل بیشتر سختی‌ها هم مشخصاً پدرم بود.

هیچ وقت خواستگاری نداشتم چون پدرم خیلی اخلاق گندی داشت من خودم هم ریزه میزه بودم قیافه م، وقتی بزرگ‌تر شدم  فهمیدم از خیلی از همکلاسی‌هایی که به من اون موقع می‌گفتن زشت یا هر چیز دیگه، پرهیز می‌کردن با من حرف بزنن وقتی تو اینستاگرام تک  تک شون رو شاید باور نکنین دیدم با الان خودم مقایسه کردم تازه فهمیدم که یه سر و گردن ازشون بهتر هم هستم، منتهی شرایط زندگی برای من جور دیگه ای رقم خورده بود.

شاید اگر من هم شرایط اون ها رو داشتم تا الان ازدواج کرده بودم. به هر حال زندگی گذشت و گذشت خلاصه من رفتم سر کاری مرتبط با رشته ام از وقتی که رفتم سر کار هر چند دیر تو سن ۳۰ سالگی ولی باز خدا رو شکر می‌کردم دیگه برام هیچی مهم نیست نه این دنیا نه هیچ چیز دیگه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۳ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۶ مطلب مشابه)

خیلی جاها دل منِ دختر رو شکوندی به روت نیاوردم

به خدا من دخترم خسته ام از جامعه‌ای که نمی دونم تکلیفم باهاش چیه؟ 

کاش این ازدواجش نبود و ما رو خلاص می‌کرد، کاش به من استقلال می‌داد که گزینه نمی‌خواهم ازدواج کنم و به دیگران مربوط نیست، دلم می خواد مستقل شوم، کاش این حق رو به من می‌داد که  تنهایی سفر برم، تنهایی خونه مستقل بگیرم و حرف پشتش نبود.  

من دختر رو گذاشتند لا منگنه، درس خوندیم و مستقل شدیم و بزرگ و خانم شدیم به کسی نگاه چپ نکردیم، خیلی از خواسته‌های منطقی مون به خاطر حجب و حیا صرف نظر کردیم، حالا باید بریم ویترینی بشیم که یکی ما رو بخواد خدایی از ازدواجی که من دیدم ۹۰ درصدش بیگاریه.  

ما رو قرار میدن جلوی یه عده پسر پر مدعا، دو کلمه حرف نزدی میگه شما خوبی ولی سلیقه من یه چیز دیگه است، اصلاً طرف نمی ذاره دو کلام از دهنت بیرون بیاد بعد طرف میاد میگه دختران پول پرستند و دختران ظاهر بینند، دختر باید زن زندگی باشه، باید قناعت کنند، باید مومن باشند، مذهبی که بعضی از این آقایون یدک می کشند حقیقی نیست ... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

برای رفع تنهایی یک دختر 30+ سال در این روزها چه پیشنهاداتی دارید؟

سلام به همه

برای رفع تنهایی و حس پوچی یک دختر بین ۳۰ تا ۳۵ در این روزها چه روش‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟ 

با این اوضاع بیماری کرونا سفر نمی تونم برم چون صمیمی ترین دوستانم که پایه هستن از شهرهای دیگه هستن، در فامیل و آشنا هم دوست پایه ندارم، اون هایی هم که بودن متاهلن و درگیر. ازدواج هم کلاً کاهش پیدا کرده، یا اصلاً کیس نیست یا اگر هست شرایط ازدواج نداره یا اگر داره  من جزء ملاک هاش نیستم.

اصلاً حس می‌کنم قدرت جذب جنس مخالف رو ندارم یا حوصله اینکه برم دنبالش رو ندارم، دچار دوگانگی هستم، هم می خوام تنها باشم و حوصله کسی رو ندارم و هم از تنهایی رنج می برم.

نمی دونم اصلاً برای چی زنده هستم و زندگی می‌کنم، حس پوچی دارم، معنویات هم زیاد کمک کننده نبود، دلخوشیم سرکار رفتن بود که اون هم به علت کرونا نیمه تعطیل شده یا دور کاری، باشگاه هم به علت کرونا نمی شه رفت اوضاع شهرمون قرمزه.

یک فرد پایه برای پیاده روی هم نیست، خانواده کم جمعیتی هستیم، خواهر و برادرم دور از ما زندگی می کنن فقط منم تو خونه، نمی دونم واقعاً چه کار کنم؟، آیا پسران  و دختران دیگه در این محدوده سنی مثل من هستند؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۶ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۳ مطلب مشابه)

خدایا، من به تماشای این جهان آمده ام؟

سلام

من دختری هستم 35 ساله، خیلی دلم گرفته خیلی، فکر میکنم حقم از این دنیا نگرفته ام ، فوق لیسانسم و هنوز مجرد، بچه بودم خیلی درس میخوندم فکر میکردم آینده روشنی در انتظارم هست،  دبیرستان تیزهوشان گذروندم، متاسفانه به دلیل عدم شناخت کافی از بازار رشته ها و ترس از بیمارستان و رشته های بیمارستانی یکی از رشته های علوم پایه رو انتخاب کردم و تا فوق لیسانس خوندم، البته دکتری هم پذیرفته شدم ولی به دلیل اشباع بودن بازار کار رشته م تصمیم گرفتم برم دنبال کار.

هر چی گشتم کار مناسب پیدا نکردم تا اینکه تو یه شرکت خصوصی کار بی ربطی پیدا کردم، 4 سال و خورده ای مشغولم، حتی همون حداقل حقوق اداره کار به من نمیدن، کارم در حد منشی هست حتی باید برای رئیسم چای هم ببرم.

اوایل خیلی اذیت میشدم ولی بدلیل اینکه کار نبود پذیرفتم با کارم کنار بیام ولی خانواده م نمیدونستن من چه کار میکنم، فقط بهشون میگفتم من تو شرکت کار اداری انجام میدم، نمی خواستم ناراحت شون کنم، حالا هم شرکت نمیخواد و میخواد تعدیل نیرو کنه دیگه نمیدونم چکار کنم در به در هم دنبال کارم پیدا نمیشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۳ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۳ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

تصمیم دارم تا وقتی کسی ازم خاستگاری نکرده بهش حسی نداشته باشم

سلام به تمام دوستان

بچه ها یه چیز واسم سوال شده ...، چیزی که واقعا به هیچ وجه نمیتونم جواب سوالم رو پیدا کنم!، من فکر میکنم یکی از پسراهای فامیل دورمون که اختلاف سنیمون ۳ ساله و نیمه، یه جورایی دوستم داره. از ایشون اطلاعات زیادی ندارم و فقط میدونم که پسر خوبیه (بنا به تعریفات بعضی از افراد فامیل).

یه چند دقیقه نشستم با خودم عاقلانه فکر کردم، که آیا نگاه هاش از روی علاقه س یا نگاه معمولیه، آیا سلام نکردن هاش دلیل خاصی داره؟ یا به خاطر اینه که بهش سلام نمیکنم اونم سلام نمیکنه؟

دقت که کردم دیدم هیچ شواهد و دلایل عقلانی واسه اینکه ایشون به من علاقه داره پیدا نکردم و فقط حسم بهم میگه که ازت خوشش میاد! نمیدونم چرا ؟

من کلا دختر درس خونی هستم، آدم مذهبی هستم (یعنی اینکه واجبات مثل نماز و اهل دوستی با جنس مخالف نبودن و چیزهای دیگه). نمیخوام وقت و عمرم رو صرف کسی کنم که نمیدونم میاد خواستگاریم یا نه، نمیخوام پس فردا که پشت سرم رو نگاه میکنم،بگم ای کاش به حسم اعتماد نمیکردم. ای کاش فرصت های زندگی و خواستگارهام رو به خاطر این پسر از دست نمیدادم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)