خانواده م به دروغ، گفتن یه خواستگار دارم، نمی تونم از فکرش بیرون بیام

سلام وقت بخیر

اشتباها فکر کردم که یه نفر خواستگارم هست، یعنی خانواده بهم دروغ گفتن و قضیه اصلاً اون چیزی که من فکر می کردم نبوده، فقط می خواستن مزه دهن من رو بفهمن، در صورتی که من فکر می کردم پسره واقعاً از من خوشش اومده، نزدیک یک ماه بهش فکر کردم و تحقیق کردم و توی تحقیقات همه خیلی ازش تعریف کردن، و من همون اول هم از پسره بدم نمی اومد ولی خب اصلاً بهش فکر نمی کردم.  

و فهمیدم فقط قرار بوده یه نفر واسطه بشه و من رو به مادر پسره پیشنهاد بده، الآن خیلی حالم بده حس می کنم اون ها من رو رد کردن، حس خیلی بدی دارم و اینکه اصلاً از فکر پسره نمی تونم بیام بیرون. 

به نظرتون به پسره پیام بدم و صحبت کنم؟ پسر مذهبی هست و حس نکنم خوشش بیاد و اینکه هر چی هم فکر کردم، واقعاً برام سخته بخوام غرورم رو کنار بذارم و اینکه فقط دو بار پسره من رو دیده اون هم شرایط ظاهری خوبی نداشتم، خودم کارمند هستم پسره هم شغلش آزاده و از لحاظ چهره هم کاملاً معمولی هستم، اون موقع که فکر می کردم خواستگارم هست استخاره گرفتم خیلی خوب اومد ، نمی دونم چرا این جوری شد، به نظرتون چه کار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

برای بدبخت ها جایی تو این دنیا نیست من کجا برم؟

سلام

الآن که دارم این پست رو می نویسم بعد از یه گریه حسابی از این همه دعوا درمونده شدم من یه دخترم، سنم 30+سال، شاغلم، بابام نمی تونه برام جهیزیه بخره، منم از صبح تا شب کار می کنم هم اگه چیزی بخوام می خرم هم پس انداز می کنم، فقط برای وعده های غذا خرجم رو دوش خانواده افتاده.

متأسفانه تا حالا خواستگارهای که داشتم برام مناسب نبودن و نتونستم ازدواج کنم، روز به روز بیشتر توسط خانواده م تحت فشار قرار می گیرم، مخصوصاً برادرم، هر چی از دهنش در میاد میگه حتی یه خوراکی کوچک یه شکلات اگه برای خودم خریدم و بهش ندادم این قدر سرم داد میکشه این قدر تحقیرم می کنه که چقدر گدا هستی حتی غذا هم نمی ذاره زیاد بخورم ازم برمی‌داره میگه مگه پولش رو دادی که این قدر می خوری.

مدام تو خونه بهم میگن مفت خور، شاید باور نکنید هر روز صبح باور کنید هر روز تا بیدار میشه شروع می کنه به یه چیز من گیر میده و داد و فریاد و سرزنش مدام پیش مامانم از من بد میگه چندین بار تصادفاً خودم دیدم و شنیدم که داشت رفتارهای منو یه جوری برای مامانم توجیه می‌کرد که منظور منو جور دیگه ای جلوه بده همه رو علیه من تحریک کرده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

تقابل چندین ساله عشق و سکوت

سلام دوستان وقت بخیر

سوال من اینه که چی میشه یه نفر این قدر به دل آدم میشینه امّا افراد دیگه با ظاهر بهتر، موقعیت و تحصیلات بهتر نه؟!

قضیه من از حدود 7 سال پیش شروع میشه وقتی که ترم های اول لیسانس بودم و عاشق یکی از پسرهای ترم بالاتر خودم شدم. ویژگی های رفتاری و طرز ارتباط مون با اساتید و داشجو ها یه جور بود. هر دو تا حدودی مغرور بودیم هر دو نفر اول ورودی مون بودیم و به اصطلاح خرخون محسوب می شدیم هر دو با جنس مخالف کاری نداشتیم مگه اینکه اون ها بیانو سوال بپرسن. همیشه دست به سینه کنار کوریدور می ایستادو بچه ها دورش جمع میشدن... تو تموم اون سال ها هیچ حرفی بین ما زده نشد فقط گاهی سلام گاهی خداحافظ امّا تا دل تون بخواد نگاه بود. گاهی اوقدر ضایع چشممون دنبال هم بود که دوستامونم فهمیده بودن امّا حرف نه.. حرف غیر درسی ابداً.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

چرا دخترانی مثل من باید از تامین طبیعی ترین نیازشون محروم باشن؟

سلام

راستش دیگه خسته شدم، دختری ۲۳-۲۲ ساله ام که میل جنسی روم فشار میاره، مشکل فقط فشار آوردن نیست ؛مشکل عذاب وجدانیه که به خاطر خ.ا دارم. این کار رو البته بصورت هفتگی انجام نمیدم یا روزانه.

متأسفانه ماهی یه بار انجام میدم ولی بقیه روزها تحمل می کنم. البته این خ.ا هم خیلی دردی رو از من دوا نمی کنه ولی متأسفانه از روی ناچاری انجام میدم و خیلی عذاب وجدان دارم. حتی روم نمی شه سرم رو بالا بگیرم از خدا معذرت بخوام..حتی تو نماز همه ش از خودم بدم میاد که واقعاً لیاقت خدا و بخشش رو ندارم.

از دوستی با جنس مخالف هم خوشم نمیاد. کلا سمتش نرفتم و نمی رم، لابد می گید خب ازدواج کن؛ ولی پدرم یه آدم سابقه داره که اعتیاد داره که هر کی اومده خواستگاریم فقط بهم سرکوفت زدن و گفتن تو بابات این طوره به درد ما نمی خوری و ...

وقتی می بینم همسن و سال هام ازدواج کردن و مشکلی نداره خانواده شون ،خیلی هم خوشبختن، همه ش استوری هاشون رو می بینم، غبطه می خورم ،کاش منم مثل اون ها خانواده خوب داشتم تا الآن نخوام به خاطر طبیعی ترین نیازم این قدر تو مضیقه باشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

دختری 35 ساله ام، تا چند سال قبل از مجرد بودنم نگران نبودم

سلام 

دختری هستم در آستانه 35 سالگی؛

می خوام کمی درد دل کنم، اگر چه در واقعیت بروز نمیدم و اطرافیان منو یک دختر شاداب، پر انرژی و موفق که خیلی کمتر از سنش میزنه میبینن در حدی که دخترهای اطرافم و حتی یکی از دوستان متاهلم می خوان جای من باشن. ولی حیف نمی دونن درونم چه خبره. دلم می خواد بگم اصلاً موقعیت جالبی نیست ولی نمی تونم ...  امّا اینجا میگم.

مدتی هست احساس می کنم از همون اول در تقدیر من ازدواج و فرزند وجود نداشته و بعد از این هم نخواهد بود. حس می کنم حقم نبود. چون جوانی هم نکردم عین بقیه. احساس دلشکستگی برای اولین بار سراغم اومده. 

بعد از سال ها مجردی خوب، پر از تلاش، تفریح، مسافرت، موفقیّت، رشد، ارتقا و ... الآن با داشتن شغل و موقعیت خوب حس شکست می کنم. 

دیگه موفقیّتی نمونده کسب نکرده باشم امّا دوست داشتم لذّت شیرینی این موفقیّت ها رو با کسی شریک باشم، دوست داشتم در همه این سال ها تلاش و سختی کنار کسی بودم امّا نشد حتی موفقیّت هام و لذّت های دیگه مثل مسافرت، تفریح و ... هم در تنهایی و با هم جنس بود. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۳۳ مطلب مشابه) چرا خواستگار ندارم (۶۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۴۸ مطلب مشابه)

چطور بدون اینکه به کسی حرف هام رو بگم خالی شم؟

سلام

من یه دختری هستم که توو زندگیم کسی رو ندارم که باهاش درد دل کنم همیشه برای خواهرم برای همه سنگ صبورم همه راحت حرف های دل شون رو بهم میگن خودشون رو خالی می کنن. 

ولی من نمی تونم حرف های دلم رو به کسی بگم، آره من سعی کردم که حرف های دلم رو بگم ولی پشیمونم کردن از گفتن، مثلا گفتن تو رو چه به فلان کار و... من هجده نوزده سالمه همه ی حرف هام موندن تووی دلم نمی دونم به کی دردامو بگم نمی دونم چه جوری قفسه سینمو از حرف های نگفته خالی کنم،، جالبش اینجاست که همه فکر می کنن من هیچ فکرو مشغله ذهنی ندارم، تا یه کم اخمام میره توو هم میگن چرا نمیگی نمی خندی؟

بابا به خدا منم غصه های خودم رو دارم چرا یکی نیست چرا کسی نمی فهمه منو. دوستان شما چه پیشنهادی دارید برای کسی که هیچ همدمی نداره؟ چه جوری خودم رو خالی کنم از حرف های ناگفته ..به هیچ وجه نگین برو پیش مشاور چون اصلاً شرایطش رو ندارم، تازه هم مشاور چه گلی به سرم میزنه. درد من فقط اینه که چطور بدون اینکه به کسی حرف هام رو بگم خالی شم، لطفاً از تجربه های  مشابه تون رو هم بگین ممنون.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

ارزش من مگه باید به خونه ی بالاشهر بابام باشه؟

سلام

راستش کلا دوست ندارم مشکلاتم رو زیاد از حد بیان کنم یا به اصطلاح سفره ی دلم رو ‌‌باز کنم ولی خب می نویسم به امید یه نظر یا یه دعایی از جانب پر مهر شما.

من دختر سی ساله هستم، یه دفعه ای انگار همه ی مشکلات عالم می ریزه تو قلب آدم و سنگینی می کنه. خیلی مسائلم رو می تونم بگم ولی خب ترجیحاً یه مشکلی رو میگم که شاید یکی یه چی بگه به دردم بخوره، من مشکلی با ازدواج کردن یا نکردن ندارم ولی خب بالاخره باید ازدواج کرد درسته؟ روند طبیعت هم هست.

اینجا یه مساله اساسی وجود داره، محل زندگی ما اطراف تهرانه و خواستگارانی که داشتم بیشتر از شمال تهران هستند، یا من دوست ندارم یا اون ها فکر می کنن ما پشت کوهی هستیم...، وضع مالی مون بدک نیست و بابام فقط برای من می تونه یه آپارتمان تو جای خوب تهران بگیره، امّا خب چه خواستگاری میشه که این جوری بخواد جور شه؟ یعنی اگر منم راضی بشم بابام راضی نمی شه. 

خسته شدم از این فشار بیهوده که تا محل زندگی رو میبینن مواردی معرفی می کنن که خیلی باهام فاصله دارن! و یا بعضی ها بلافاصله میگن نه!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

سردرگمی و ترس از آینده ای نامعلوم

سلام

دختری ۲۰ ساله هستم. دیپلم تجربی و دیپلم زبان کانون زبان رو دارم. کمی هم اسپانیایی بلدم . نقاشی هم می کنم و به طور حرفه ای و واقع گرایانه نقاشی سیاه قلم و رنگ روغن و بقیه تکنیک ها رو کار می کنم. 

ولی خب از بچگی دلم می خواست معلّم شم. معدل دیپلمم ۱۸/۸۰ شد و با وجود اینکه خیلی خوندم کنکور تجربی رتبه ی خیلی بدی آوردم ولی تو کنکور زبان رتبه م ۱۰۰۳، و تو کنکور هنر رتبه م ۹۵۰ شد و هر ۱۵۰ تا انتخابم رو فرهنگیان زدم ولی حتی دعوت به مصاحبه ی فرهنگیانم نشدم این در حالی بود که رتبه ی شش هزار زبان شهرمون بدون هیچ سهمیه ای فرهنگیان قبول شد، تو همه ی رشته ها همین شد رتبه ۲۰۰ انسانی دعوت نشد، ده هزار انسانی قبول شد! اعتراض اون همه دانش آموز اون همه رتبه های بهتر از من به جایی نرسید!

خلاصه بگذریم فهمیدم قضیه از چه قراره و فهمیدم کلا باید قیدش رو زد. تصمیم گرفتم راه دیگه ای رو برای زندگیم انتخاب کنم، یک سال دیگه برای کنکور خوندم، البته الآن دارم دوره ی ttc رو می گذرونم که اگه بشه بعدش معلّم زبان آموزشگاه ها بشم. ولی الآن که نزدیک کنکوره یه کم دلسرد شدم. یه سری معلم های آموزشگاه ها میگن ساعتی ، ده ، ۱۵ هزار تومن در میارن !! الآن یه کارگر ... در روز زیر ۲۰۰ تومن کار نمی کنه، خب واقعاً این حقه معلم های کلاس های زبان نیست! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
آینده شغلی رشته ... (۱۹۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

دخترم، به خاطر رفتار اشتباه پدر و مادرم ازدواجم به مشکل خورده

با سلام

من دختری 24 هستم ... بدرم چون فرد بی مسئولیت و بی مدیریتی بود هیچ وقت به فکر خانواده و بچه هاش نبود و نیست... در همین میگم که ما برای ایشون ذره ای اهمیت نداشتیم و حقوقی که داشتن رو صرف خانه و رفاه و تحصیل و خوراک (در حد بخور و نمیر) نمی کردن!!! مادرم بیشتر کار می کردن و خرج زندگی رو می دادن.....

خب طبعا با این وجود وضعیت  مناسبی  در محل زندگی و فامیل نداشتیم و علنا ما رو نادیده میگرفتن، گاهی تمسخر، گاهی ترحم ... (این ها بخش کمی از شرایط بود)

من علاقه ی  زیادی  به  درس خوندن داشتم و دارم ! توی یکی از دانشگاه های خوب قبول شدم و همزمان هم درس می خوندم  و هم کار می کردم، یه خواهر و برادر  کوچکتر هم دارم که گاها خرج درس و بوشاک و.....اون ها رو هم می دادم! 

به محضی گه کمی درسم سبک تر می شد دو شیفت کار می کردم تا فقط بتونم بیشتر درآمد داشته باشم ... !

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موانع ازدواج (۴۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

چطور با وجود فوت پدرم و مریضی های مختلف مادرم روحیه داشته باشم؟

سلام به اعضای خانواده برتر

دختری بیست و ... ساله هستم حدود 10 سال پیش پدرم بر اثر سکته قلبی درگذشت و بعد از اون که این قدر گرانی نبود به راحتی زندگی کردم و تک خواهر برادرام مزدوج شدن و منم درس خوندم تا اینکه رسیدم به دانشگاه و مادرم بیماری‌های جور واجور می‌گرفت، ریه اش آب آورد صفراش رو برداشتن و قلب و... الآن که همه ش فشارش نوسان داره و بسیار بالا میره. من اینها رو نگفتم درد دل کنم یا تخلیه شم چون فایده نداره همه درد داریم ولی واقعاً به عنوان یه دختر تازه جوان چطوری باید روحیه مو حفظ کنم؟ اصلاً روحیه ای می مونه برام؟ 

مستاجر شدیم و گرونی اذیتم می کنه و هیچ درخواستی از مادرم ندارم. فقط نمی دونم با بیماری‌های چه کار کنم به خدا کمرم خم شده زیر بار نبود تکیه گاه پدرم و این وضع مادرم با وجود اینکه فقط ۵۵ سال داره... گاهی میگم ازدواج کنم و بد هم نبینم این بیماری رو. ولی مگه میشه؟ چطوری حال دلم خوب بشه؟ وقتی استرس و تنش دارم. هر چهله و دعایی گرفتم... راهنمایی کنید... نمی دونم عذاب الهی یا امتحان الهی سرم اومده که روی خوش ندیدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

دخترم، نسبت به یکی از همکاران آقا، حس تملک پیدا کردم

سلام

دختری ۳۱ ساله هستم. اگر بخوام خلاصه مشکلم رو بگم اینه که؛

چگونه حس حسادت و تملک نسبت به همکارم (به علت علاقه) را از بین ببرم؟ 

مدت زمان زیادی نیست که در محل کار آشنا شدیم و تقریباً حکم ما با هم خورده (یک سال نشده)، می دونم این حس در اثر شناخت کامل نیست اما دست خودم نیست.

خیلی غیرمنطقی و حساس شدم به طوری که تا به الآن سابقه نداشته، چون من همیشه منطقی و در چارچوب با جنس مخالف عمل می‌کردم اما الآن از اون ور پشت بوم افتادم و عین دخترهای ۱۸ ساله شدم، احساساتی و بسیار حسود نسبت به رفتارش با سایر همکاران خانم، و بدتر اینکه حس تملک پیدا کردم بهش! 

یکی هم نیست بهم بگه آخه به تو چه، به تو چه که با کی می خواد حرف بزنه و دوست داره با کی باشه، به تو که حرف خاصی نزده، به تو که علاقه نشون نداده! 

با مشاور خوبی حرف زدم و (اینترنتی به علت کرونا) چند تا ویس فرستاد و گوش کردم به طور موقت حالم خوب شد و گفتم دیگه تموم شد، ولی تا اون رو می بینم باز به حالت اولیه بر می گردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۲۰۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

خلٲ عاطفی اونم برای یه دختر صدمات جبران ناپذیری داره

سلام به همه

الآن که دارم این متن رو می‌نویسم در آزرده خاطرترین حالت ممکن هستم.

دختری در رنج سنی ۲۰ تا ۲۵ هستم که زندگی بغرنجی رو طی می‌کنم، یه مادر مریض دارم و یه پدر معتاد و فراتر از تصور بد اخلاق، این قدر که تا به این سن حتی یه خواستگارم نداشتم، حالم از این زندگی بهم می خوره، اگه خودکشی گناه نبود تا حالا ۱۰۰ باره کارم رو تموم کرده بودم، وقتی همسن و سال‌های خودم و خانواده هاشون رو می بینم دردرم هزار برابر میشه.

همیشه دعا می‌کنم خدا بخت همه مجردها رو بدون پشیمونی باز کنه و یه مرد خوبم به زندگی من پا بذاره جوری که رنج و خستگی تموم این سال ها رو با اومدنش بشوره و ببره، کلی دعا کردم تو امامزاده، تو حرم، پای سفره نذری، تو مسجد، زیر بارون که یه زندگی آروم و بی دغدغه نصیب همه و من بشه.

می دونم هر چیزی قسمت و زمانی داره امّا نمی دونم تو کدوم برهه از زندگیم قراره به این آرامش برسم، لطفاً شما اگه در آینده پدر و مادر شدین به جای ساپورت مالی همه جانبه، حمایت عاطفی همه جانبه نثار بچه تون کنین چرا که خلٲ عاطفی اونم برای یه دختر صدمات جبران ناپذیری داره؛ چون برای خودم هم تنها دلیلی که این همه منو به سمت ازدواج سوق داده همین جبران خلاء عاطفی و رسیدن به آرامشی هست که با وجود این پدر دمدمی مزاج، تو زندگیم نداشتم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

حس می کنم زودتر از سنم بدنم داره تخریب می شه

سلام

مدتیه حس می کنم بدنم خوب کار نمی کنه یه جورایی زودتر از سنم بدنم داره تخریب می شه، خودم زیر ۲۵ سال و دختر هستم.

دندون هام هی پوسیده می شه و با وجود مراقبت باز خراب می شه، مشکل سندرم روده تحریک پذیر دارم و مجبورم روزی دو تا دارو برای اون بخورم و اینکه پیش روانشناس رفتم و مشکل افسردگی و اضطراب دارم متاسفانه، و در روند درمانم می خوام بدونم این چیزها طبیعیه برای یه فرد بین ۲۰ تا ۲۵ سال یا نه؟ 

فکر می کردم تو این سن خیلی باید با نشاط باشم ولی از لحاظ روحی و جسمی بیماری حاد نه ولی به هر حال بیماری مزمن دارم، شما که تو این سن هستید حال عمومی تون چه جوریه؟، یا تو سن من بودین چه جوری بود؟، عادیه واقعا؟، من الکی بزرگش کردم یا زود دارم پیر میشم؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تجربیات پزشکی (۳۲۲ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

حالات روحی بد، تحت تاثیر کرونا یا مجردی؟!

سلام به همه خواهر و برادرهای گلم

حقیقتاً مدتی هست که برام سوالی پیش اومده. بذارید داستانم رو این طور براتون تعریف کنم. من یه دختر ٢٨ ساله ام که لیسانس و فوق لیسانسم از دانشگاه‌های تهران گرفتم و بعد از کلی مانع و مشکل یه جایی مشغول به کار شدم (که البته از شرایطش و درآمدش اصلاً راضی نیستم). تنها زندگی می‌کنم و تمام مسئولیت زندگیم هم طبیعتاً با خودم هست. تقریباً همه دوستان نزدیکم ازدواج کردن و ارتباط مون قطع شد و با همکارانم هم صمیمی نیستم. با خانواده م خوبم ولی خب ازشون دورم. 

امّا نکته اصلی داستان من بر می گرده به شروع شیوع کرونا. خلاصه بگم که تو این مدت ٦ ماهه من دچار حالات عجیب غریبی شدم. توهمات مختلف، اضطراب‌های فوق العاده وحشتناک، احساس تنهایی و درماندگی سنگین، بی انگیزگی، وحشت از مرگ و خلاصه اینکه هر روز هم بدتر از دیروز بود. 

سوال من اینه که آیا بین دوستان کسی هست که حالات روحی متفاوت از قبل رو توی این دوران تجربه کرده باشه؟ و اگه آره راه حلش چی بوده؟ 

راستی این هم بگم که خانواده م میگن به دلیل مجرد موندنت تو این سن هست. میگن تو تنهایی و همین باعث افسردگی و اضطرابت شده. آیا به نظر شما مجردی تا این سن می تونه همچین تبعاتی داشته باشه یا به واقع با این شرایط مملکت و آدم‌های اطراف مون، ازدواج نه تنها راه حل نیست بلکه ممکنه مشکل رو بدتر کنه؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

معروف شدم به دختری که هیچ کسی اون رو نمی پسنده

سلام به همه

موضوعی که می خوام مطرح کنم در مورد خواستگاری و رسم دختر بینون هست. اینکه  بعضی شهرها مثل جایی که من زندگی می‌کنم، رسوم نادرستی جا افتاده، مادر پسر میاد در حد ۵ دقیقه  ، دختر مردم رو ورانداز می کنه و میره پشت سرش رو هم نگاه نمی کنه. کاری به این موضوع که این توهین به دختر و خانواده ش هست ندارم؛ کاری به این هم ندارم که چه جوری توی ۵ دقیقه به این نتیجه میرسن دختر فلانی به درد پسرشون نمی خوره، چه بسا دختر هم اگر پسرشون رو می‌دید ممکن بود پسند نکنه.  کاری به این هم ندارم که به هر دلیلی دختر رو نمی‌پسندن باید اون قدر شعور داشته باشن که تماس بگیرن و معذرت خواهی کنن که مزاحم شدن.

سوال من اینه که چرا خانواده من این حجم از خفت و خواری رو تحمل می کنن و ندیده و نشناخته هر کسی رو راه میدن، خیلی‌ها اومدن جلوی چشمم به خودم و خانواده م توهین کردن ولی خانواده من سرشون رو کردن زیر برف و به هر قیمتی شده می خوان دخترشون رو شوهر بدن! خیلی وقت‌ها مادرم حتی شرایط اولیه پسر و خانواده ش رو بهم نمیگه یا دروغ میگه  که مبادا از همون اول مخالفت کنم، اگر هم بگم من با فلان موضوع مثلاً شغل یا محل زندگی آقا پسر نمی تونم کنار بیام و لطفاً اجازه ندید تشریف بیارن، پدرم میگه اینجا من تصمیم می‌گیرم کی بیاد تو حق دخالت نداری. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۸۰ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)