انگار والدینم از اینکه برای دختر خودشون خواستگار بیارن میترسن

سلام به همه خانواده برتری های محترم

خوشحالم از اینکه وبلاگ مجددا به حالت سابق پرسش و پاسخش برگشت. مدت زیادی هست که سوالی ذهنم رو درگیر کرده، و از شما می خوام که لطفا به شیوه درست راهنماییم کنید و راه حل هایی بهم بدید تا من از این بلاتکلیفی در بیام.

دختری هستم 24 ساله و فارغ از هرگونه روابط پنهانی با نامحرم (قیافه ام خدا رو شکر خوبه و پیشنهادات دوستی هم داشتم ولی کاملا بی اعتنا بودم بهشون، چون خواستم پاک بمونم و یک شوهر پاک و آراسته به فضایل اخلاقی نصیبم بشه).  

تا به امروز فقط یک خواستگار داشتم که اون هم در مراحل اولیه اش نشد که بشه، با وجود اینکه خصال نیک اخلاقیم هم زمزمه فامیله امّا در عمل فک می کنم هیچ کس حتی منو به کسی پیشنهادم نداده؛ خانواده ام ( بیشتر منظورم پدر و مادرم هست) با این که این شرایط  بی خواستگاری بنده رو میبینن و با وجود اینکه دوستان مجرد و خواهان ازدواج هم دور و برشون دارن در سکوت محض هستند در واقع بارها از خودشون شنیدم که دوستان شون یا افرادی که باهاشون در ارتباط بودن ازشون خواستن که یه دختر خوب برای ازدواج معرفی کنن و والدین منم یا یکی دیگه رو پیشنهاد دادن یا کلا پیشنهادی ندادن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

حساسیت داشتن نسبت به کلمه مجرد

با سلام خدمت تمام دوستان عزیزم

مدتی است به خاطر کرونا و در خانه بودن باعث شده که نسبت به مجرد بودن خودم بسیار حساس بشم و به شدت با اعضای خانواده به خصوص مادرم بدرفتاری می کنم و دلیل مجرد بودن خودم رو از چشم مادرم می بینم چرا که نسبت به من بی توجه بود و حتی همیشه مرا تشویق به مجرد بودن می کرد و می گفت مجردی بهتر از ازدواج ناموفق هست... و این باعث می شد که به ازدواج به صورت جدی فکر نکنم و به خدا بسپارم و همیشه سرگرم پیشرفت خودم باشم برخلاف سایر دوستانم که همه جوره فعال بودن و همه شون متاهل شدن، من با این سن 33 ساله هنوز موفق به ازدواج نشدم.

البته دیدگاهم این بود که ازدواج قسمت هست و به وقتش سر راهم قرار می گیرد امّا گاهی افکار شیطانی به سراغم می آید و با کوچکترین صحبت مادرم واکنش بسیار بدی نشان می دهم و یک کینه ای عجیب نسبت به مادرم پیدا کردم...

دوستان عزیزم خواهش می کنم به من کمک کنید که از این گناه بی احترامی به مادرم و عذاب وجدان همیشگی که به سراغم می آید نجات پیدا کنم. من همچنان معتقدم که ازدواج قسمت است و دوست دارم اگر خدا صلاح می داند سر راهم قرار دهد و به حکمتش راضیم امّا با این رفتار دوگانه ای که پیدا کردم باعث شده که از خودم بیزار شدم و حتی کتاب های به من معرفی کنید که بتونم به حکمت خدا راضی باشم و اینگونه شیطان به من مسلط نشود چون این نقطه ضعف من روی این مسئله رو تمام کارهای من اثر منفی گذاشته.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۴۲ مطلب مشابه)

آیا دامادهای یک خانواده از لحاظ مالی باید در یک سطح باشند؟

با سلام.

سوالی داشتم می خواستم واسطه گری ازدواج انجام بدم امّا دو دلم ...

نظر شما چیه؟

آیا واسطه ازدواج بودن یک پسر با طبقه اجتماعی متوسط با دختری که در خانواده ای با طبقه اجتماعی متوسط و معمولی قرار داره، « امّا خواهر های بزرگتر دختر خانم  با افراد ثروتمند ازدواج کردن باشند»،  کار درستیه؟!

می‌خوام به آقا پسری که وضعیت معمولی داره این دختر خانم رو « که شرایطش رو گفتم بهتون » پیشنهاد بدم برای ازدواج... امّا دو دل هستم از این جهت که نکنه فردا روز با مشکل بربخورند و ناله و نفرینش برای من باشه.

و کدورتی بین باجناق ها از جهت فاصله طبقاتی پیش بیاد و یا این که فردا روز بچه این آقا و خانم خواسته ای  داشته باشه و برآورده نشه درصورتی که برای پسر/دختر خاله اش با توجه به رفاهی که دارند برآورده بشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
واسطه گری برای ازدواج (۴۴ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

من زن میخوام ، اینو برای اولین بار چطوری گفتید ؟

سلام  به دوستان

من همیشه تو ذهنم این سؤاله که پسرا چجوری وقتی از کسی خوششون میاد برای ازدواج این موضوع رو توی خونواده شون مطرح میکنن.

دلم میخواد آقا پسرای عزیز تجربه هاشونو در این مورد بنویسن .ضمنا اگه خانما هم این تجربه رو از برادرهاشون دارن از شنیدن نظراتشون خوشحال میشم.به طور کلی چطوری برای اولین بار میگن زن میخوام؟یا مثلا فلانیو میخوام؟

سؤال دوممم این که ؛

واقعا مادرها و خواهرهای ایرانی چرا تا این حد با پسرشون در مورد انتخابش اختلاف سلیقه دارن ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۴۷ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

با توجه به خانواده ی مذهبیم چطور فاصله ی دوران آشنایی تا ازدواج مون رو بگذرونم؟

سلام به همه

من یه دخترم که 21 سال و 4 ماهم هست، در خانواده ی مذهبی بزرگ شدم که به شدت روی روابط دختر و پسر حساس هستن حتی پدرم در حد سوال پرسیدن از همکلاسی پسر هم مشکل دارن، مادرم مشکلی ندارن امّا به خاطر نظر پدرم ایشون هم سخت می گیرن. و برادری دارم که 26 سالشه به شدت ریزبین و حساسه که حتی کلا از بچگی یه حس حسادتی هم به من داشته و تا الآن چند بار سعی کرده مچ منو بگیره از 13 14 سالگی تا الآن در حالی که من  اصلا تا 19 سالگیم با هیچ پسری حتی حرفم نمی زدم و خودم علاقه ای نداشتم. ولی این رفتار ها و چک کردن های یواشکیش آزارم می داد.

خلاصه الآن 2 سال هست که عاشق شدم و 1 سال و نیمه که وارد رابطه عاطفی شدیم از لحاظ اعتقادی و مذهبی دقیقا مثل هم هستیم و این هم بگم که هم سن هستیم،

ولی از لحاظ مالی خب تقریبا تفاوت زیادی داریم و وضع مالی شون از ما پایین تر هست با توجه به اینکه در کودکی پدرشون رو از دست دادن پشتیبان خیلی محکمی هم ندارن، برای همین به این زودی ها امکان اینکه بیان خواستگاری رو ندارن. من می خواستم ببینم نظر شما چیه من باید چه کار کنم؟ نمی تونیم یا هم قطع ارتباط کنیم تا 3 4 سال دیگه.. از طرفی هم این قدر خانواده م سختگیر هستن من واقعاً هر روز استرس دارم نکنه یه جوری متوجه ارتباط ما بشن، و واقعاً دارم اذیت میشم

الآن که به خاطر شرایط کرونا همه ی فعالیت های خارج منزل کنسل شده و بیرون رفتنم حتی با دوستان خودم که خانواده می‌شناسن ام خیلی خیلی سخت شده و به سختی با کلی داستان باید اجازه ش رو بگیرم، دیگه ایشون هم بخوام ببینم یه استرس فضایی می گیرم که اصلا نمی دونم باید چه کار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) شناخت قبل از ازدواج (۱۴۰ مطلب مشابه)

چگونه به پدر و مادر بگیم آمادگی برای ازدواج رو داریم؟

سلام به همگی امیدوارم طاعات و عبادات تون قبول باشه .

این سوال من بیش تر مربوط به دختر خانم ها میشه اگر راهنمایی کنند ممنون میشم .

من یه دختر ۲۱ ساله هستم از نظر ظاهری و تحصیلات و دانشگاه و این ها یک دختر معمولی هستم ولی خدا رو شکر خانواده خیلی خوبی دارم .ولی از بزرگ ترین مشکلاتم از نظرم خودم اخلاقمه که بعضی اوقات واقعاً از کوره در میرم ولی در کل آدم آرومی هستم.

مشکل من از اون جایی شروع میشه که من هر چی خواستگار داشتم تا حالا (البته خیلی خیلی زیادم نبوده ها )مادرم رد می کنن و میگن هنوز بزرگ نشدی و دهنت بوی شیر میده و به بلوغ عقلی نرسیدی .خب من چه جوری به مامانم بفهمونم که مادرجان من یه آمادگی نسبی رو دارم .البته هول ازدواج نیستم فقط می ترسم مادرم همین جوری مورد های خوب رو رد کنند چه کار کنم واقعاً؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

رفتم خواستگاری، نه جواب مثبت دادن نه منفی

سلام

دوستان میخواستم نظرتون رو راجب یه موضوعی بدونم .

حدود 3 هفته پیش از یه خانومی خواستگاری کردم و خواهرم به مادر ایشون زنگ زده و صحبت هایی رو انجام دادن و مادرش گفت من به شما اطلاع میدم که بیشتر همدیگه رو بشناسیم ، ولی از اون تاریخ به بعد مادرشون گوشی شون رو از دسترس خارج کردن و خودم به اون دختر خانوم زنگ زدم گفت من فردا به شما زنگ میزنم و خبر رو میدم که بازم زنگ نزدن .

به نظر شما قضیه از چه قراره و آیا بازم پیگیری کنم یا نه؟  به ما نه جواب نه میدن نه جواب مثبت کلا هیچی نمیگن

مرتبط :

دختران گرامی، لطفا موقع جواب "نه" دادن به پسر، ادب رو رعایت کنید!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۹۵ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۳۷ مطلب مشابه)

دخترم، چه جوری به پدرم بفهمونم از دوستش خوشم اومده؟

سلام

سوالی که پرسیدم شاید به نظر طنز بیاد امّا واقعاً درگیرم کرده و درپی راه چاره ام و از شما هم می خوام که لطفا خواهرانه/برادرانه راهنماییم کنید و نظرات خوب تون رو دریغ نکنید و همچنین بعضی هاتون هم لطفااا علیه من جبهه نگیرید که این چه سوالی بود.

خببب، راستش بابام یه دوستی داره که چند سالی ازمن بزرگتره و اگه اشتباه نکنم 28 یا 29 سالشه،بنا بر تعاریف پدرم، پسر صاف و ساده و خوبیه و برخلاف بعضی از پسرهای این دوره زمونه پسر سربه راهیه و شرایط زندگیشم نسبت به بقیه خوبتره.منم عکسش رو دیدم، از نظر ظاهر هم فیس ساده ای داره و آنچنان برد پیت هم نیست که بگم به خاطر ظاهرشه نه...

بلکه ویژگی های اخلاقی که بابام ازش گفته بیشتر تحت تاثیرم قرار داده. امّا مشکلی که این وسط وجود اینه که ایشون اصلا تمیدونه منی وجود دارم و اصلا روحشم خبردار نیست از وجود من چه برسه به دیدن من ، باهمه یه این حرف ها فکر هم نمی کنم کسی تو زندگیش باشه اینکه گفتم ازش خوشم اومده هم ابدا بدین معنی نیست که دوستدارشم و این ها...بلکه منظورم اینه که مشتاقم بیشتر با هم آشنا بشیم؛ تو این دوره زمونه که پسرهای خوب کمن یا حداقل اینجاها سخت پیدا میشن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

چطور بین خواستگارم و پدرم صلح برقرار کنم که ازدواج انجام شود؟

سلام

خواستگاری دارم که انسان متدین و مذهبی و باتقوایی هستن. سنتی خواستگاری کردن. از هر نظر هم‌کفو هستیم. ایشان را بسیار پسندیدم. خیلی به این وصلت متمایل هستم. ولی وسواس خاصی در مورد حقوق و وظایف زن و مرد در زندگی زناشویی دارن. 

در مورد مهریه گفتن باید در حد استطاعت باشه و ۱۴ سکه باشه. ما پذیرفتیم. با من شرط کردن که ادامه تحصیل ندم و خانه‌دار بشم. این رو هم پذیرفتم. گفتن استطاعت شون در حد اجاره یک خانه ۵۰ متری در جنوب شهر تهرانه. پذیرفتم. گفتن توان مالی ندارن برای جشن عروسی و طلا خریدن. ما قبول کردیم. با من شرط کردن که اگر کوچکترین قصوری در مورد تمکین عام و خاص داشته باشم نفقه رو قطع می کنن و کسی رو برای خودشون صیغه می کنن. 

شرط کردن که اگر کوچکترین قصوری در کارهای خانه داشته باشم اجرت‌المثل رو قطع می کنن. شرط کردن که بدون اجازه ایشون حق سفر و حق مهمانی رفتن به خانه اقوام و حتی حق سر زدن به والدینم رو ندارم. گفتن تنصیف رو در عقدنامه امضا نمیکنن و ما پذیرفتیم. گفتن شیربها رسم ندارن و ما پذیرفتیم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل رفتاری دوران عقد (۴۵۷ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

خانواده م به دلیل اختلاف قومیتی رضایت نمیدن با پسر مورد علاقه م ازدواج کنم

سلام 

من دختر ۳۱ ساله و پزشک عمومی هستم که حدود ۳ ساله با آقایی آشنا شدم و توی این ۳ سال واقعاً به این نتیجه رسیدیم که از نظر شخصیتی و دیدگاهی شبیه هستیم و همدیگه رو دوست داریم، فقط مشکل اینجاست که خانواده من به دلیل اختلاف قومیتی به هیچ وجه رضایت نمیدن، هر دو یک شهر زندگی می‌کنیم ولی اصالتاً اختلاف قومیتی داریم، این رفتار نژادپرستانه خانواده خودم رو چه جوری می تونم حل کنم؟ 

حتی حاضر نیستن طرف رو ببینن و بشناسن. و من رو متهم می کنن که گول خوردی و کور و کر شدی. من فکر می‌کنم دیگه سنم سنی نیست که مثل دختر ۱۸ ساله احساسات گذرا و هوا و هوس داشته باشم و نتونم برای خودم تصمیم بگیرم. خانواده من هیچ احترامی به انتخابم نمی ذارن و بدون دلیل قانع کننده فقط به خاطر اینکه اصالتاً قومیت متفاوتی دارن مخالفت می کنن. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

بررسی دلایل موکول کردن خواستگاری به آینده توسط خانواده دختر

با سلام خدمت دوستان

بعضی از خانواده‌های دختر دار، وقتی پسری به ازدواج با دخترشون ابراز تمایل می کنه، زمان انجام خواستگاری رو به چند ماه بعد موکول می کنن، این در حالی هست که دختر در ابتدای کار مخالفتی نداره و حتی با پسر ارتباط هم داره.

مزایا و معایب چنین کاری رو می خوایم در این پست به بحث بذاریم. به نظر شما چه افکاری پشت این درخواست مخفی شده و معمولاً چنین خانواده‌هایی چه اهدافی رو دنبال می کنن؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) اولین جلسه خواستگاری یا قرار آشنایی (۲۱ مطلب مشابه)

معروف شدم به دختری که هیچ کسی اون رو نمی پسنده

سلام به همه

موضوعی که می خوام مطرح کنم در مورد خواستگاری و رسم دختر بینون هست. اینکه  بعضی شهرها مثل جایی که من زندگی می‌کنم، رسوم نادرستی جا افتاده، مادر پسر میاد در حد ۵ دقیقه  ، دختر مردم رو ورانداز می کنه و میره پشت سرش رو هم نگاه نمی کنه. کاری به این موضوع که این توهین به دختر و خانواده ش هست ندارم؛ کاری به این هم ندارم که چه جوری توی ۵ دقیقه به این نتیجه میرسن دختر فلانی به درد پسرشون نمی خوره، چه بسا دختر هم اگر پسرشون رو می‌دید ممکن بود پسند نکنه.  کاری به این هم ندارم که به هر دلیلی دختر رو نمی‌پسندن باید اون قدر شعور داشته باشن که تماس بگیرن و معذرت خواهی کنن که مزاحم شدن.

سوال من اینه که چرا خانواده من این حجم از خفت و خواری رو تحمل می کنن و ندیده و نشناخته هر کسی رو راه میدن، خیلی‌ها اومدن جلوی چشمم به خودم و خانواده م توهین کردن ولی خانواده من سرشون رو کردن زیر برف و به هر قیمتی شده می خوان دخترشون رو شوهر بدن! خیلی وقت‌ها مادرم حتی شرایط اولیه پسر و خانواده ش رو بهم نمیگه یا دروغ میگه  که مبادا از همون اول مخالفت کنم، اگر هم بگم من با فلان موضوع مثلاً شغل یا محل زندگی آقا پسر نمی تونم کنار بیام و لطفاً اجازه ندید تشریف بیارن، پدرم میگه اینجا من تصمیم می‌گیرم کی بیاد تو حق دخالت نداری. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۶ مطلب مشابه)

برای ازدواج خانواده م این قدر سنگ انداختن جلوم که سنم رسید به سی سال

احساس می‌کنم برای هیچکدام از اعضای خانواده ام ذره‌ای مهم نیستم

هر کسی فکر جیب خودشه و هر کسی فقط غم خودش رو می خوره بچه طلاق هستم بابا که ازدواج کرد با زنش رفت

منم الآن تنها زندگی می‌کنم دوست دارم ازدواج کنم تا حالا گناه نکردم ولی هیچ کسی حاضر نیست که زندگی رو با هم بسازیم اصولاً ساخت زندگی با هم در ایران معنی نداره و یک سمت و یک طرف فقط باید خرج بده.

بعضی دخترانی هم که شاغل هستن به همسر میگن بعد از ازدواج ما نمی خوایم کار بکنیم یا درآمدمون برای خودمونه! 

من واقعاً دارم حقیقت رو میگم خیلی دوست دارم ازدواج کنم ولی اوضاع اقتصادی و کار جامعه خرابه، چند سالی هست از کار در رستوران تا کارواش و کار ساختمانی و هر حمالی ای شده انجام دادم با مدرک لیسانس بدون غرور ولی هیچ جا ماندگار نشدم چون حقوق‌های کم در حد یک تومن میمونه در ماه و با کار سخت تا ۲ شب و...

واقعاً یک جوون سالم و مجرد در این جامعه اصلاً ارزشی هم داره؟ نمی دونم خسته شدم از زندگی واقعاً خسته شدم، وقتی به خواهر یا برادر و پدرم میگم دختری بهم معرفی کنید برای ازدواج میگن تو وضعیت کارت  خوب نیست باید درآمدت بیشتر باشه! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۴۹ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۷۵ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۵ مطلب مشابه)

پسرم، خانم و آقای همسایه دارن ازم خواستگاری می کنن؟

سلام دوستان 

یه چند وقتی هست که یه موضوع خیلی ذهنم رو درگیر کرده... راستش نمی تونم معنی اون رو بفهمم... چند وقتی هست که همسایه پایینی ما رفتارشون باهام خیلی گرم و صمیمی و توام با محبت شده...

هم خانوم و هم آقای همسایه!، این خانوم همسایه ما یه خواهر دارن که زیاد با هم رفت و آمد می کنن و یه دختر ۱۸ ساله متشخص و محجبه و باوقار هم دارن به چشم خواهری! دو سه بار با هم برخورد داشتیم...

نمی دونم که آیا این دختر خانوم از من خوشش اومده یا چه اتفاق دیگه ای...، که همسایه مون دارن با من گرم رفتار می کنن و اخیراً راجع به ازدواج باهام صحبت می کنن... سه شب پیش هم مادرم می‌گفت وقتی داشته با خانوم همسایه صحبت و تعریف می‌کردن... خانوم همسایه از من تعریف می کرده و گفته اگه می‌شد من می تونستم خواهرزاده م رو براش خواستگاری می‌کردم...! 

حالا نمی تونم بفهمم منظورشون چیه؟، به نظرتون غیر مستقیم ازم خواستگاری می کنن!؟ 

در ضمن من پسری ۲۰ ساله هستم دیپلم پشت کنکور...، اهل رفیق بازی نیستم...، اهل ورزشم...، ولی تصمیم به ازدواج ندارم و می خوام مجرد زندگی کنم همیشه ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خواستگاری دختر از پسر (۶۰ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه)

خدایا، من به تماشای این جهان آمده ام؟

سلام

من دختری هستم 35 ساله، خیلی دلم گرفته خیلی، فکر میکنم حقم از این دنیا نگرفته ام ، فوق لیسانسم و هنوز مجرد، بچه بودم خیلی درس میخوندم فکر میکردم آینده روشنی در انتظارم هست،  دبیرستان تیزهوشان گذروندم، متاسفانه به دلیل عدم شناخت کافی از بازار رشته ها و ترس از بیمارستان و رشته های بیمارستانی یکی از رشته های علوم پایه رو انتخاب کردم و تا فوق لیسانس خوندم، البته دکتری هم پذیرفته شدم ولی به دلیل اشباع بودن بازار کار رشته م تصمیم گرفتم برم دنبال کار.

هر چی گشتم کار مناسب پیدا نکردم تا اینکه تو یه شرکت خصوصی کار بی ربطی پیدا کردم، 4 سال و خورده ای مشغولم، حتی همون حداقل حقوق اداره کار به من نمیدن، کارم در حد منشی هست حتی باید برای رئیسم چای هم ببرم.

اوایل خیلی اذیت میشدم ولی بدلیل اینکه کار نبود پذیرفتم با کارم کنار بیام ولی خانواده م نمیدونستن من چه کار میکنم، فقط بهشون میگفتم من تو شرکت کار اداری انجام میدم، نمی خواستم ناراحت شون کنم، حالا هم شرکت نمیخواد و میخواد تعدیل نیرو کنه دیگه نمیدونم چکار کنم در به در هم دنبال کارم پیدا نمیشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۹ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۴ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۶ مطلب مشابه)