سلام
امیدوارم حالتون خوب باشه. پسری هستم در مقطع دکتری و زیر ۲۷ سال سن. داستان از اینجا شروع میشه که من هیچوقت سمت دختری نرفتم. دانشگاه بعد از کرونا،حضوری شد و دانشجویان مقاطع پایین اومدن دانشگاه. نمی دونم چی شد دختر خانمی به چشمم خورد و انگار چند سال میشناختم.
بعد از چند روزی، رفتم و حرف دلم رو بهش زدم اونم برای اولین بار و بدون هیچ تجربه ای. ایشونم گفتند اجازه فکر کردن بدین. دیدار اول فقط از خودم و خانواده و ... گفتم. بعد شماره خانواده شون رو دادند و بعد هم از خودشون گفتند. یه لحظه جا خوردم بخاطر موقعیت خانوادشون و وضع مالی بالاشون.
منم به خانوادم گفتم و اولش قبول نمیکردند ولی راضی شدن. در کمال ناباوری، تمام صحبت ها ختم شد به همون تماس تلفنی و فرداش هم گفتند نه، چون پس انداز نداره پسرتون، استخدام رسمی نیست و ...
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)