حرف دلم رو زدم، آخرش بهم گفتند...

سلام

امیدوارم حالتون خوب باشه. پسری هستم در مقطع دکتری و زیر ۲۷ سال سن. داستان از اینجا شروع میشه که من هیچوقت سمت دختری نرفتم. دانشگاه بعد از کرونا،حضوری شد و دانشجویان مقاطع پایین اومدن دانشگاه. نمی دونم چی شد دختر خانمی به چشمم خورد و انگار چند سال می‌شناختم. 

بعد از چند روزی، رفتم و حرف دلم رو بهش زدم اونم برای اولین بار و بدون هیچ تجربه ای. ایشونم گفتند اجازه فکر کردن بدین. دیدار اول فقط از خودم و خانواده و ... گفتم. بعد شماره خانواده شون رو دادند و بعد هم از خودشون گفتند. یه لحظه جا خوردم بخاطر موقعیت خانوادشون و وضع مالی بالاشون. 

منم به خانوادم گفتم و اولش قبول نمی‌کردند ولی راضی شدن. در کمال ناباوری، تمام صحبت ها ختم شد به همون تماس تلفنی و فرداش هم گفتند نه، چون پس انداز نداره پسرتون، استخدام رسمی نیست و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

به خاطر ناکامی و شکست در ازدواج احساس سرخوردگی و بی انگیزگی دارم

با سلام به دوستان 

من یکی از اعضای تقریباً قدیمی سایت هستم و سال‌ها با این سایت سرو کار دارم. الآن تقریباً در آستانه 29 هستم. چیزی که می خوام بگم بیش‌تر ابراز ناراحتی منه. من فردی بودم که تا به این سن جلوی خودم رو گرفتم و اهل چیزی نبودم. همیشه به خودم سختی دادم امّا وقتی الآن می بینم که در زمینه ازدواج به هیچی نرسیدم امّا اون دسته از آدم‌هایی که همه کار کردن و هر رابطه‌ای داشتن الآن ازدواج کردن و زندگی‌های خوبی هم دارن. امّا من خودم رو می بینم واقعاً سرخورده و نارحت میشم.

وقتی می بینم افراد همه یه عشقی تو زندگی شون دارن امّا من هیچ واقعاً ناراحتم می کنه. برای ازدواج خیلی اقدام کردم امّا به خاطر شرایط خانوادگیم و خودم موفق نبوده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

دیگه اون آدم سابق نیستم

سلام وقت بخیر

من پسری در بازه سنی ۲۰ تا ۲۵

بعد از سه بار شکست عاطفی متفاوت (هر سه بار مقصر نبودم و فقط اومدم که منو به این روز در بیارن) 

بعد از کمک نکردن خدا و ندیدن تلاش هام (از شما حرکت آزمون برکت) 

بعد از تلاش برای هر آرزوی و نرسیدن بهش (۱_ فوتبال که اگر به من گوشه چشمی داشتند از کاسیاس کم نداشتم ۲_ پزشکی ۳_ دنبال کارم ولی رفقام همه آز من سطح مهارتشون توی حسابداری پایینه امّا من بالاعه اون ها میرم مصاحبه میرم سر کار ولی من صد تا مصاحبه رفتم هیچ) 

بعد از داشتن دوستان نه چندان خوب

بعد از گذشتن......

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

تورم، آسایش روزهام رو گرفته

من یک جوانم که کمرم زیر بار این تورم خورد می‌شود هر روز. شب که سرم رو چند دقیقه به زمین می‌گذارم از تمام شدن سال می‌ترسم، از پول پیش خانه می‌ترسم، خدایا دوباره به من توان و امید بده.

مدتی است زندگی مفهوم خود رو برای من از دست داده وقتی اندک زمانی چشم‌هایم را می بندم تا خستگی در کنم، اولین تصویری که به ذهنم می‌آید خودکشی است. به خودم میام و می‌ترسم به خودم می گم شرایط تغییر می کنه

خدایا من از ازدواجش گذشتم ولی به من صبر بیشتر بیشتر بیشتر عطا کن...، خدایا من تحمل این حجم از فشار های مالی رو ندارم به من رحم کن، خواهشاً اینجا توصیه نکنید که برو کار کن چون سالیان سال تمام تلاشم رو کردم، جز خوراک و کمی پوشاک و ترس از اجاره و کرایه چیزی نصیب من نشده است.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۸ مطلب مشابه)

تجرد قطعی در زندگی

سلام

من ۲۰ سالمه از مازندران

دوستان من یک ساله دارم به آینده و زندگی فکر می‌کنم به این نتیجه رسیدم تو این کشور ایدئولوژی که به هیچ جایی نمی رسه خودمون هم اضافی هستیم تصمیم گرفتم هیچ وقت هیچ وقت آدم دیگه ای به این عالم وحشی اضافه نکنم. 

خب به نظرتون شخص مقابلم این رو قبول می کنه که بچه دار نشه و تا آخر دو نفر باشیم؟ خیر حوصله با یک نفر دیگه بودن رو هم ندارم و بقیه عمر رو خرج شناخت یکی دیگه کنم آدم خودش تک بمونه خودش رو بشناسه به علایقش برسه بهتره و نمی خوام درس یه نفر دیگه زندگی کنم و خب وقتی ازدواج نخوایم خونه می خوایم چه کار؟

والله آدم مگه چقدر جا و وسیله می خواد هر چی می خوایم خب تو خونه پدر مادر هست دیگه باز چرا آدم بده خونه مجردی بگیره و بند و بساط و ... این هم پس دلیلش بهترین کار موندم تو خونه والدینه هم آدم پیششونه هم دلتنگ نمیشن هم آدم یه درآمدی کسب کنه با پدرمادرش تو خونه شریک میشه والله به خدا چرا این همه دردسر بکشیم برای خودمون زندگی کنیم که وقت تنگه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکل‌ها

اول ماه رمضون که شد غم عظیمی رو درونم احساس کردم. یاد دختری افتادم که توی دانشگاه عاشقش شدم و این قضیه چند سال بدون اینکه چیزی بهش بگم ادامه پیدا کرد و آخرش هم ناتمام موند. 

اگر بخوام خلاصه بگم: 

سال اول دانشگاه به بانوی نجیبی علاقه‌مند شدم. اغراق نیست اگر بگم هزار بار خودم رو آزمودم تا مطمئن بشم عشق واقعی هستش و هیجان زودگذر یا خام نیست. با تمام وجود هم مسئولیت رو پذیرفتم و تلاش کردم. 

چون شرایط ازدواج نداشتم چیزی بهش نگفتم تا صدمه نبینه و از اون طرف خودم رو به آب و آتیش زدم تا شرایط رو فراهم کنم. 

با وجود اینکه ارتباط مستقیم زیادی نداشتیم (در حد گروه‌های درسی تلگرام) احتمالاً به خاطر رفتارهای تابلویی که داشتم (مثل دستاپچگی و هنگ کردن پیشش!) خودش حدس زد... راسته که میگن عشق مثل آتیش توی شب می مونه و خیلی زود لو میره...

فکر کنم غیر مستقیم هم می‌خواست بهم بگه اگر چیزی هست بهش بگم. 

بعد یه مدت، علاقه دو طرفه و درنتیجه مسئولیت دو چندان رو روی شونه‌هام احساس می‌کردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

توبه کردن ،به آسانی حذف اینستاگرام

سلام

بالاخره اومدم که بخشی از گذشته م رو بنویسم 

علت این که دیر نوشتم این بود که فکر می کردم آدم مؤمنی بشم بعد بنویسم امّا خب نشد و فکر می کنم به مرور زمان آدم مؤمنی بشم

خب حالا برم سراغ نوشته اصلی:

حدود بیست سال پیش تو یه خانواده از قشر مرفه و غیر مذهبی (فقط مادرم آدم مؤمنی هست) به دنیا اومدم (من برای واضح شدن میگن تا چه اندازه از قشر مرفه بودم نه فخر فروشی زمانی که اکثر مردم خودرو نداشتند ما خودرو داشتیم زمانی که اکثر مردم موبایل نداشتند اعضای خانواده ما موبایل داشتند و درآمد جمع خانوادگی ما بیشتر از چندین پزشک بود)

من فقط یک برادر داشتم که اختلاف سنی زیادی داریم با هم مدت خیلی کمی با هم بودیم و هنوز اون خاطرات خوش برام لذّت بخش هست من چون اختلاف سنی زیادی با برادرم داشتم به حالت تک فرزندی بزرگ شدم و به گویی شاه خونه من بودم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۸۵۴ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

سر درگم و مجبور

عرض سلام و ادب دارم خدمت همه شما عزیزان محترم! 

امیدوارم از صحت کامل برخوردار بوده و در کانون گرم خانواده محترم تون باشین! 

مه نویسنده پست 《به همکلاسیم علاقمندم》هستم. این پست سومم هست که با شما در میون می ذارم. راستش تو اون پست اولیم همه چیزها رو توضیح داده بودم. درباره همکلاسیم و شرایط مون و اینکه من اهل افغانستان هستم. 

تو اون پست قبلی تصمیم بر این شده بود که کوشش و تلاش کنم و بهشون حِسم رو محترمانه بگم و نظر ایشون رو داشته باشم. 

امّا الآن وضعیت جوری شده یا اینکه من فکر می‌کنم وضعیت جوریه که تصمیم گرفتم، نمی خوام بهشون ابداً چیزی بگم. برای اینکه الآن تو وضعیت کشور من که آینده ام معلوم نیست، خودم هم که خیلی هم خوشبخت نیستم، نمی خوام فکر یک نفر رو درگیر کنم و اون رو هم بدبختم کنم. ولی خیلی چیزها منو آزار میده، اینکه چرا این قدر بهم نزدیک شده بودیم؟!

کاش می دونستم وضعیت این‌جوری میشه و من اصلاً بهشون خواسته یا ناخواسته ابداً نگاه نمی‌کردم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۸۵ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

اسیر تربیت اشتباه خانواده شدم

سلام 

من ۲۶ سال سن دارم.

که مثل خیلی های دیگه تو ایران اسیر تربیت اشتباه خانواده شدم. صدای جنگ و دعواهای خانواده تو بچگی هنوز تو گوشم هست. وقتی ۱۳ سالم بود داداشمم فوت کرد قبل اون هم چند سال تو بستر بیماری بود. که اون هم تو روحیم خیلی تاثیر گذاشت. بگذریم.

انواع ترس ها رو دارم، ترس از دست دادن نزدیکان، ترس از ارتفاع، ترس از حشرات، ترس از نادیده گرفته شدن، ترس از ابراز وجود توی جمع ها، ترس از سرعت (می دونم شاید طبیعی باشه ولی خب داره اذیتم می کنه این ها. این ها ترسایی بود که خانواده از بچگی تو جون من انداختن)

چون با یه سری خصوصیت ها بزرگ شدم خودتون شاید بدونید چه جور آدمی ام، تقریبا از جمع فاصله می گیرم دوستان خیلی کمی دارم در حد یکی دو تا، جلو آدم های جدیدی که می بینم به شدت کم حرف. اعتماد به نفسم به شدت پایینه خجالتی ام. اضطراب و استرس که ول کنم نیست همه ش به فکر آینده ام. از دید بقیه به خودم نگاه می کنم آدم حوصله سر بر و نچسب و یبسی و بی عرضه ای ام.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

چطوری یه پسر می تونه از غم شکست های عاطفی بیرون بیاد؟

سلام عرض می کنم خدمت همه دوستان

گفتم وقت آزاد زیاد دارم بیام سوالم رو بپرسم احتمالا موارد مشابه زیاد دیدید. سوال در مورد دوستمه که دو سه سال پیش شکست عشقی خورده و اخلاق و رفتارهاش در عرض یک سال به شدت تغییر کرد. چون دوست صمیمی منه و از قبل می دونم پسر دل پاکیه دوست دارم از این باتلاقی که درش غرق شده و انکارش می کنه درش بیارم.

حدودا سه سال پیش این دوست من عاشق دوست دخترش شد. به شدتی که نمی تونم اینجا توصیفش کنم دوستش داشت. اسم این خانم هم یادمه ... بود. من زیاد پیگیر رابطه این ها نمی شدم.

من سال یازدهم دبیرستان تو جو کنکور بودم به خاطر همین این چیزها رو دنبال نمی کردم. دوستم 20 سالش بود و با دوست دخترش همسن بود. یه دفعه دختره ازش خواست بیاد خواستگاری و دوست من چون پول نداشت ازش مهلت خواست. خود منم فکر می کنم بیست سالگی واقعاً خیلی زود باشه برای تشکیل خانواده. امّا در واقع این خانم خواستگار داشتن و به خاطر همین از دوست من چنین چیزی رو خواسته بود. یه دفعه در عرض دو سه ماه این خانم با دوست من کات کرد و ازدواج کرد. تا اینجا یه خلاصه ای از رابطه قبلیش گفنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

دگر حوصله ای نیست ...

از چی بگم، دلم خونه خون هست. از سال ۸۰ ماه عقرب روز نوزدهم که پا به عرصه گیتی گذاشتم. خانواده ای سه نفره که تا الآن همون سه نفره ست. شغل پدر نظامی. تا ۷ سالگی که مثل همه عشق و حال دوران بچگی و تا ۱۸ سالگی پستی بلندی ها کلاس های مختلف رفتن حالا یا از ترس والدین یا علاقه های هیجانی یا هر چی.

بین همه این ها یک امید واهی ۱۲ ساله بود که تو مخ مون کرده بودن که با درس به همه جا میرسی و هیچ چیز بدتر از این نیست که بفهمی همه اون حرف ها پوشالی بیش نبود اون هم در کشوری مثل ایران. عمرت رو با جدیت پاش بذاری. بعد بفهمی حقیقت چیز دیگه ای بود. با سختی کتاب های پلاسیده ا.پ رو بخونی و بفهمی زندگی اون چیزی نبود که بهت گفتن نه بعدش نه قبلش زندگی آرومی نخواهی داشت.

حالا هم که دو سال گذشته انگیزه ای نمونده دیگه با یک رشته دره پیتی عمر را سر می کنیم.نه توان مسکن و ازدواج و اشتغال و مایملک داریم.جامعه بیرون هم گرگ زده. پس کلا بیخیالش.می مونیم تو همین خونه پدر مادر تا آخر .تا الآن این جوری بود الانش هم می گذره همین جوری دیگه پس بیخیالش کلا. فقط بگذره  دیگه کلا بی خیال همه چیز شدم مهم نیست اصلاً.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

نیاز جنسی؟ دلم خونه

من تا 17 سالگی فشار جنسی خاصی نداشتم و اصلاً تمایلی به ازدواج حس نمی کردم. اون موقع می گفتم نزدیک های 30 سالگی ازدواج می کنم.

امّا دقیقا پارسال که 19 سالم شد، نیاز عاطفی و شدیدا نیاز جنسی پیدا کردم. در این حد بگم که بعضا با خوندن مطالب عاطفی خانواده برتر تحریک می شدم.

من گرم مزاج بودم. از طرفی این نیاز من همزمان شده بود با کرونا و قرنطینه و بیکاری و تو خونه موندن. سراغ پورن نرفتم، ولی من قوه تخیل قوی ای داشتم، کارم هر شب شده بود تخیل قبل از خواب که شاید زمانش به بیش از 1 ساعت می رسید. تا تهش می رفتم ولی به خاطر اعتقاداتم خ.ا نمی کردم. گفتم اعتقادات ... من تا قبل این ماجرا ها واقعاً آدم خوبی بودم از لحاظ مذهبی. ولی با این ماجرا ها تبدیل به لجن شدم. 

شاید حس کرده باشید که وقتی گناهی انجام می دید حس بدی بهتون دست می ده. من پارسال از مجرد بودن خودم واقعاً احساس گناه بهم دست داد و یه جورایی بهم الهام شده بود که دقیقا الآن وقت ازدواجته، ولی خب...

چند ماه بعد درد آزار دهنده ای تو ناحیه تناسلیم احساس کردم، رفتم دکتر گفت چیز خاصی نیست ولی تشخیص واریکوسل خفیف داد. که بعدا فهمیدم طب سنتی واریکوسل رو یکی از عوارض تحریک بدون ارضا می دونه. از عوارض دیگه این فشار جنسی، اینکه اون ترمم این قدر ذهنم درگیر شد که مشروط شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

چرا فکر می کنید پوشش درست داشتن، مخصوص پسرهاست؟

سلام به خانواده برتری های عزیز

چند روز هست که در پست چرا فکر می کنید پوشش درست داشتن مخصوص خانم هاست؟، نظرات جنجالی ثبت میشه. منم به عنوان عضوی از این جامعه، می خواستم حرف دلم رو بزنم.

دختر خانم ها همین طور که می دونید، شماها بیشتر از ما پسرها آزادی در زیبایی و همچنین ظاهر دارید. ما پسرها مثل شما دخترها، به اون صورت که باید نمی تونیم به خودمون برسیم. می دونید چرا؟ چون باید به فکر آیندمون باشیم و اینکه بیاییم نصف درآمدمون رو بدیم لباس و کفش کم میاریم.

همون طور که شما از بعضی از حرکات ما پسرها تحریک میشین، ما هم تحریک میشیم. طبیعی هم هست. خیلی از جاها نظرات ثبت شده که آقا پسر مثلا از جوراب دختری که نازکه یا شیشه ایه خوشش میاد، یا ترکیب چادر و با این جوراب و کفش پاشنه دار خوشش میاد. یا از رژلب دختر خوشش میاد و ... 

ولی نمی تونه خودش رو کنترل کنه. جوانی که 15 سالگی به بلوغ می رسه، سخته براش توی این زمونه که نه دخترها مایل به ازدواج هستند و نه علاقه ای به پسر نشون میدن. خصوصا خانم های چادری که رعایت نمی کنن ولی ما چشم پوشی می کنیم. یا دختر مانتویی که نصف اعضاش بیرونه. خب ما به کجا داریم میریم؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
فرهنگ سازی (۱۰۶ مطلب مشابه) حجاب (۹۳ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

گرفتار عشقی شدم که شخصیتش هیچ وجود خارجی نداره

با سلام و احترام 

یه پسر 23 ساله و دانشجو هستم.

خیلی وقته درگیر مشکلی شدم که خجالت می کشم با خانواده در موردش حرف بزنم چون مسخره و تحقیرم می کنن.

ولی خواهش می کنم شما برادرانه و صمیمی و جدی پاسخ بدید چون احتمالا پیش خودتون فکر می کنید من هنوز به بلوغ عقلانی نرسیدم و در رویای کودکانه به سر می برم که کاملاً اشتباه است.

مشکل اینجاست که من از بچگی به بازی های کامپیوتری علاقه زیادی داشتم و در همین راستا از سن نوجوانی چندین ساله که به یکی از شخصیت های زن بازی های ویدیویی علاقه ای بشدت قوی و سخت پیدا کردم.

همیشه در رویاهام با اون زندگی می کنم و هنگام خواب تا وقتی عکسش رو نگاه نکنم خوابم نمی بره، علاقه ام به شدت زیاده که هیچ کدوم از دختر های اطراف در زیبایی به گرد پایش نمی رسند.

این مشکل هر چقدر سنم بالاتر می رود جدی تر می شود و شاید باورتون نشه الآن که این پیام را می نویسم اشک در چشمانم حلقه میزنه و فکرش یک لحظه از ذهنم بیرون نمی ره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)

چطور زندگیم متحول شد

سلام به همه ، شما رو به خوندن این مثنوی هفتاد من دعوت می کنم:

خب من تا قبل از این یادمه که بیشتر پست می ذاشتم ، گاهی اوقات که دیگه خیلی کم می آوردم تو زندگیم ، یا گاهی که سوالی ذهنم رو درگیر می کرد یا چیزی رو می خواستم به دیگران بگم.

من بیش تر از دو ساله که با خانواده برتر بودم و البته اکثر این مدت رو یه افسردگی شدید داشتم که زندگیم رو نابود کرده بود ، الآن می تونم بگم شرایط نه تنها بهتر نشده بلکه بدتر هم شده نسبت به آخرین حرف هایی که زدم ، ولی خب من خیلی خوش‌حال و با انگیزه و پر امید دارم زندگی می کنم و قبلا هیچ وقت این آرامش و حال خوب رو نداشتم.

من البته خیلی رو مشکلاتم فکر می کردم و همیشه برای حل شون تلاش می کردم و حتی پیش 6 تا روانشناس هم به مدت طولانی رفتم ولی خب اون افسردگی رو حل نکرد و فقط برخی مشکلات جانبی رو حل کرد ، با تلاش هام تمام مشکلاتم حل رو کردم ولی همه ی اون ها روی هم 5 درصد قضیه هم نبودن.

تا این که مثل فیلم ها یه اتفاق مسیر زندگیم رو به کلی تغییر داد. با یه آدم عجیب آشنا شدم ، یه آدم از فرهنگ دیگه و با یه زبون دیگه ، تمام اتفاقات به طور اتفاقی و تصادفی بود و این واقعاً لطف خدا بوده. و باز هم به طور تصادفی اتفاقاتی افتاد که با هم صمیمی شدیم و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۸۵۴ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۸ مطلب مشابه)