یه پسر ۱۷ ساله هستم که خیلی فشار جنسی روی من زیاده

سلام 

من یه پسر ۱۷ ساله هستم که تبعم گرمه و خیلی فشار جنسی روی من زیاده، خیلی تلاش می‌کنم گناه نکنم و خودم رو از محرک‌ها دور کنم مثلاً تو خیابون از بغل یک دختر که رد میشم صورتم رو به سمت مخالف می چرخونم که تحریک نشم ولی یک تحریک کوچک مثلاً فیلم‌های خارجی تلویزیون (ایران) پخش می بشه یا حتی اگه برای یه دقیقه رو شکم بخوابم و یا با شنیدن صدای یه دختر حتی اگه با ناز و عشوه نباشه حالا چه برسه به اینکه باشه و یا اگه یه نظر نا خود آگاه چشمم به یه بد حجاب و یا با حجاب آرایش کرده بیافته حتی اگه نگاهم رو سریع بردارم تحریک میشم و منجر می بشه که کنترل خودم رو از دست بدم و به گناه. 

مطالب مربوطه رو تو در خانواده برتر مطالعه کردم و تقریباً در همه موارد توصیه دور بودن از محرک هاست ولی من که با چیزهای خیلی کوچک هم تحریک میشم چه کار کنم الآن اینها رو نمی گم که یه بهانه‌ای برای گناه کردن بیارم، فقط می خوام این رو بگم که خانم هایی که می گید (بدن خودمه دوست دارم آزاد باشم تو نگاه نکن و...) یه کم رعایت کنید یه کم برای یه انسان دیگه ارزش قائل باشید نمی گم خیلی رعایت کنید ولی کمی به این فکر کنید که ممکنه با پوشش تون و رفتارتون باعث آسیب رسیدن به دیگری و گناه کردن او بشید. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

دوست دارم در رشته هنر درس بخونم اما ...

سلام

من یه پسر ۱۷ ساله م، جدیداً دوباره برای هدفی که انتخاب کردم تصمیم به درس خوندن گرفتم، بعد از اینکه افسردگی و وسواس فکری گریبانم و کامل گرفته بود و همچنین از جهت‌هایی که خانواده حمایت نکردن، منی که معدلم تا سال اول دبیرستان جزء بهترین‌ها بود و تیزهوشان درس می‌خوندم تصمیم به ترک تحصیل کردم از همین جهت یه نیمسال ترک تحصیلی بودم و بعد یه ترم پدرم منو یه مدرسه شبانه روزی ثبت نام کرد با اینکه نظرم در مورد درس و فضای مدرسه و سیستم از این رو به اون رو شده بود به خودم گفتم میرم کار می‌کنم و تا دِینم گردن کسی نباشه و این نوع طرز فکرم هم بدلیل منت‌هایی بود که خانواده در قبال وظایفی که انجام نمی‌دادن بود.

خلاصه چند جایی کار کردم و بی حالی نمی ذاشت و انگیزه‌ای دیگه نبود هر جایی که رفتم سر کار بعد یه هفته اومدم بیرون علایقم خیلی برام مهم بود و مسیرش توی این یک سال عوض شد طوری که خواستم به خاطر رشته‌ی مورد علاقم برم هنر بخونم و ولی به دلیل یه نیمسال ترک تحصیلی بودنم و شبانه بودن مدرسم (و همچنین دلایل دیگه مثل کرونا) نتونستم برم و کتاب های هنر رو گرفتم که بخونم ولی به خاطر اینکه پیش زمینه‌ای ندارم و فرصتم کمه انگیزه ندارم و می‌دونم اگه اراده کنم می تونم به خواستم که رشته‌ی سینمای دانشگاه تهرانه برسم ولی افسردگیم زندگیم و جهنم کرده و انگیزه‌ای برام نمونده شاید این هدفم یه راه فرار توجیه کننده باشه که از خانواده م دور باشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ادامه تحصیل (۴۵۹ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

چرا دنیا این قدر جای کثیف و پستیه؟

سلام

من پسر ۲۴ ساله هستم. لیسانس نرم افزار دارم. سربازی رفتم، من جایی کار می‌کنم که به من ۳ تومن میدن، می دونم خیلی‌ها همین حقوق رو هم ندارن، داشتم فکر می‌کردم چرا باید این جور باشه که من صبح تا عصر کار کنم و فقط ۳ تومن بگیرم؟ 

یعنی من ۱۲ سال مدرسه رفتم، ۴ سال دانشگاه، ۲ سال سربازی که الآن بیام فقط ۳ تومن بگیرم، امّا بعضی‌ها هستن به لطف این نظام سرمایه داری حاکم بر دنیا، با یه پول باد آورده ای یا چیزی یه کاری میزنن و مثل رُبات از کارگر کار میکشن و سود اصلی رو خودشون می‌کنند، من با ۳ تومن حقوق تا ۱۰ سال بعد هم هیچی نمی بشم. نه می تونم خونه بخرم، نه ازدواج کنم.

از خودم توقعاتی داشتم و دلم می‌خواست روزی بتونم مثل بیل گیتس برنامه‌ای کاربردی تولید کنم، امّا لعنت، لعنت به این نظام سرمایه داری که توش برای هر حرکتی باید ثروت داشته باشی، حتی اگه من همچین برنامه‌ای بسازم، باید کلی پول تبلیغ داد تا کارت دیده بشه، خسته م از این زندگی. صبح تا شب کار کن و یه عمر توی استرس زندگی کن، بهترین لحظات زندگیم لحظاتی هست که خواب هستم، همه دلخوشیم خواب شبه، چرا باید این دنیا انقدر مسخره و ناعادلانه باشه؟ 

چرا یکی به اسم جف بزوس (مالک فروشگاه اینترنتی آمازون) باید روزی ۳۰۰ میلیون دلار درآمد خالص داشته باشه و بدبخت‌هایی مثل من و بقیه تو ۳۰۰ سال هم نتونیم به یک روز اون درآمد برسیم؟ مگه جف بزوس چه کار کرد؟ میلیون‌ها نفر دیگه هم فروشگاه زدن به کجا رسیدن؟ اصلاً چرا همه ثروتمندان عالم باید تو آمریکا باشند؟ غیر این هست که این ثروتمند شدن یک کار مافیایی هست؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

خوشحالم چون می‌خوام زندگیم رو از نو بسازم

سلام

خوشحالم چون می‌خوام زندگیم رو از نو بسازم. از نزدیک دو سال پیش که تنهایی زندگی می‌کنم افسرده شده بودم، متاسفانه تعداد خ ا هام خیلی زیادتر شده بود و به روزی چند بار می‌رسید این باعث شد کمی ضعیفتر بشم.

ورزش رو رها کرده بودم و بدن زیبایی که ساخته بودم رو خراب کردم زیاد نه، ولی دیگه فرم خاصی نداره و معمولی شده و احساس خستگی و بی حالی به دلیل کنار گذاشتن ورزش، تغذیه نامناسب و خ ا زیاد

تنهایی برای من خیلی سخت بود و الآن نه که سخت نباشه واقعاً سخته مخصوصاً در این جامعه با این همه فشاری که روی ما هست از فشار اقتصادی گرفته تا فشار روحی و روانی و جنسی با این همه بدحجابی جامعه.

از طرفی چون دختر مورد نظرم و پیدا نکرده بودم روز به روز غمگین تر میشدم، کار به جایی رسید من که یک عمر ورزش کردم چند روزی بود که شروع کردم به کشیدن سیگار.

هنوزم با اینکه رها کردم احساس سوزش و درد در قفسه سینه ام دارم چون تجربه کشیدن سیگار نداشتم ولی انقدر زیاده روی کردم که خیلی روم تاثیر منفی گذاشت و الآن نفس کشیدن هم برام سخته، البته احتمالاً آسیب جدی و دائمی ندیدم چون زود قطع کردم و همه ش چند روز بود ولی احتمالاً چند روز این درد و اثراتش ماندگار، یه جوری مثل ترک کردن میمونه که خیلی سخته انگار بدنم بهش نیاز پیدا کرده و درد شدیدی در قفسه سینه دارم که باید مدتی بگذره تا بدنم دوباره ترمیم بشه و اثرات بدش از بین بره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

اصلاً آرامش ذهنی ندارم و نمی دونم چه کار کنم

سلام دوستان

امیدوارم حال همگی خوب باشه

من یه پسرم، بین ۲۳ تا ۲۵ سال سنم هست... و دانشجو هستم. یک سری مشکلات مربوط به چشم دارم، بدبختانه هیچ راه حل پزشکی ای هم برای این مشکل پیدا نشده، نگم براتون که از بچگی برای دیدن تخته کلاس مجبور بودم جلو بنشینم، و کلی دردسرهای دیگه که کشیدم و با حل اون ها راه خودم رو باز کردم.

پسر آرومی هستم، سرم تو کار خودمه، یکی از فعال‌های دانشگاه هستم و هیچ چیز خاصی هم نمی خوام از این دنیا به جز یکم آرامش، ولی چندین ساله که این مسئله ازدواج ذهن منو درگیر کرده.

گاهی اوقات به خدا میگم، خدایا گردن باریک تر از من پیدا نکردی؟!، بعدش می بینم غیر از خدا کس دیگه ای رو ندارم که...، خلاصه که اصلاً آرامش ذهنی ندارم و نمی دونم چه کار کنم، اومدم برای اولین بار اینجا یه کم بنویسم تا شاید خالی بشم...

ببخشید، شاید مطالبی که نوشتم منسجم نبود، به بزرگی خودتون ببخشید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

برای ازدواج خانواده م این قدر سنگ انداختن جلوم که سنم رسید به سی سال

احساس می‌کنم برای هیچکدام از اعضای خانواده ام ذره‌ای مهم نیستم

هر کسی فکر جیب خودشه و هر کسی فقط غم خودش رو می خوره بچه طلاق هستم بابا که ازدواج کرد با زنش رفت

منم الآن تنها زندگی می‌کنم دوست دارم ازدواج کنم تا حالا گناه نکردم ولی هیچ کسی حاضر نیست که زندگی رو با هم بسازیم اصولاً ساخت زندگی با هم در ایران معنی نداره و یک سمت و یک طرف فقط باید خرج بده.

بعضی دخترانی هم که شاغل هستن به همسر میگن بعد از ازدواج ما نمی خوایم کار بکنیم یا درآمدمون برای خودمونه! 

من واقعاً دارم حقیقت رو میگم خیلی دوست دارم ازدواج کنم ولی اوضاع اقتصادی و کار جامعه خرابه، چند سالی هست از کار در رستوران تا کارواش و کار ساختمانی و هر حمالی ای شده انجام دادم با مدرک لیسانس بدون غرور ولی هیچ جا ماندگار نشدم چون حقوق‌های کم در حد یک تومن میمونه در ماه و با کار سخت تا ۲ شب و...

واقعاً یک جوون سالم و مجرد در این جامعه اصلاً ارزشی هم داره؟ نمی دونم خسته شدم از زندگی واقعاً خسته شدم، وقتی به خواهر یا برادر و پدرم میگم دختری بهم معرفی کنید برای ازدواج میگن تو وضعیت کارت  خوب نیست باید درآمدت بیشتر باشه! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۷۰ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۵ مطلب مشابه)

متاهل های عزیز، به خدا ما مجردها گناه داریم

سلام دوستان خوبید؟ 

نمی دونم این متن اینجا درج می کنه یا نه. شاید به ظاهر تکراری باشه حرف هام ولی احتیاج به درد دل کردن دارم جز اینجا و شما کسی رو ندارم که بتونم راحت راجع به این موضوع باهاش صحبت کنم. 

می‌خواستم از متاهل های عزیز خواهش کنم یکم مراعات ما مجردها رو بکنن، این قدر جلو چشم ماها خیلی غلیظ لاو نترکونن! 

آقای عزیز خانم عزیز به خدا من می دونم این حق شماست، به هم علاقه دارین، می دونم مقصر اصلی بعضی از این مسئولان هستند که باعث شدن وضع اقتصادی و شرایط ازدواج این‌طوری بشه، ولی تو رو خدا ما مجردها رو هم یه کم درک کنید.

یه مثال بزنم شما دل تون میاد جلوی یه آدم گرسنه ی فقیر کباب و غذای آن‌چنانی بخورین؟. من نمی گم به همسرتون بی احترامی کنین یا بدرفتاری کنین ولی یه کم این لاو ترکوندن ها رو بذارین برای خلوت. 

الآن با این اوضاع ناجور کشور و گرونی خیلی‌ها توان ازدواج ندارن چه دختر چه پسر، زیر فشار جنسی و عاطفی هستن. به خدا من آدم حسودی نیستم همیشه دوست دارم همه خوشبخت باشن، ولی وقتی لاو ترکوندن و عشق بازی خواهر و دامادم رو می بینم جدای از اینکه دچار خجالت و شرم میشم ته دلم خیلی حسرت می خورم هی سرم رو می‌کنم تو گوشی و خودم رو با کار سرگرم می‌کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در زن داری (۳۱۳ مطلب مشابه) مشورت در شوهرداری (۷۷۱ مطلب مشابه) درد دل های دختران و پسران (۲۰۴ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۹۶ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

پسرانی که زندگی شون رو با اراده و تلاش می‌سازن هیچ ارزشی ندارن؟

با سلام

وقت تون بخیر دوستان

من پسری ۲۴ ساله، دیپلم هنرستان، اهل نماز اول وقت، روزه و حلال و حروم هستم.از بدو ورود به هنرستان وارد بازار کار و کسب تجربه کردم، زمان دانشجویی هم کار کردم و درس خوندم و بسیار با انگیزه و با اراده بودم....

اواخر دوران دانشگاه با دختر خانوم موجهی آشنا شدم و نسبت به هم علاقه داشتیم تا اینکه درسم تموم شد و رفتم سربازی حین خدمت برای خواستگاری اقدام کردم اما متاسفانه با واکنش شدید خانواده ایشون مواجه شدم حالا واکنش‌های خانواده دختر این بود که (پول درست حسابی نداره، کار نداره، پدرش فوت کرده، خونه نداره، ماشین نداره و توهین‌های دیگه ای که به خانوادم شد) اینم بگم که خانواده خودم بسیار آبرومند هستند و زندگی مون متوسطه و همه روی پای خودمون وایستادیم و خدا رو شکر اگر عالی نباشیم خوبی...

حالا من سربازیم تموم شده، کار می‌کنم، ماشین خریدم، و با پس انداز و وام و این چیزها تونستم خودم رو جمع و جور کنم حتی یه زمین با یه نفر شریک شدم و ساختیمش (بقولی بساز بفروشی کنیم) البته همه پس اندازم و با یه وام جمع زدم که تونستم این کارها رو بکنم (بعضی دوستان سوء تفاهم نشه با این سن چطور تونستی چون از دوم هنرستان کار کردم) 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

پسرم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم

سلام

من یه پسرم که آدم خیلی موفقی تو زندگیم هستم در هر زمینه‌ای، بیش از حد تصور، شاید دلیلش اینه که خودم رو شناختم و دنبال چیزهایی رفتم که عاشق شون بودم، تمام زندگی من صرف فعالیت‌های مفید می شه، مثلاً کتاب خوندن برای من خیلی لذت بخش تر از دیدن یک فیلم بوده، یا ورزش کردن خیلی لذت بالاتری نسبت به کشیدن سیگار داره، در کل این هارو گفتم که بدونید درسته که زندگی من همواره هیچ خلاف یا هیچ فعالیت مضر یا حتی کم فایده ای توش نبوده اما کسل کننده و سخت نبوده بلکه بسیار هم لذت بخش بوده و هست.

اما از طرفی احساس حقارت و پست بودن می‌کنم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم، احساس می‌کنم لایق بدترین توهین‌ها و تحقیرها هستم و هر ظلمی هم که در حق من بشه حقمه، احساس می‌کنم من از سایر انسان‌ها و موجودات ارزش به مراتب کمتری دارم، من از حیوانات و گیاهان و حتی اشیاء هم پست تر هستم، اگه همه بهم توهین کنن ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم خیلی بیشتر از اینها حقمه اما اگه یک نفر فقط با یک کلمه از من تشکر کنه تا چند ماه هروقت یادش بیفتم از شدت خوش حالی بالا و پایین میپرم چون احساس می‌کنم این خیلی بیشتر حق طبیعی منه، یا اگه هربلایی سرم بیاد ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم من لایق بیشتر از این همه بلا و سختی هستم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۰۷ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

از شدت بیکاری دارم عصبی و کلافه می شم

سلام

پسری ۲۶ ساله هستم. لیسانس حقوق گرفتم، سربازی هم رفتم. بعد از سربازی یک سال دنبال کار بودم، هیچ کاری برام پیدا نشد، هیچ آزمون استخدامی هم ظرفیت درست و حسابی نداشت. پانصد نفر باید شرکت بکنند تا فقط سی نفر استخدام شوند، کار هایی که برام پیدا شد به شکل زیر بود: 

* نگهبانی شبانه شهرک در حال ساخت؛ حقوق یک و هشتصد، بدون بیمه و هیچ گونه مزیتی دیگر

* یا مثلا؛ کار در تولیدی؛ با حقوق یک و نیم، بدون بیمه و فقط با یک وعده نهار! 

خوب من انتظار کار مدیریتی نداشتم و ندارم، ولی من درس نخوندم که برم مشاغلی که هیچ نیازی به حتی تحصیلات دبیرستان ندارند رو انجام بدم، اون هم با این دستمزد.

این رو هم بگم، من حاضرم ماهی یک میلیون بگیرم، در عوض جایی کار کنم که آینده داشته باشم و چیزی یاد بگیرم. شاید بگید برو آزمون وکالت، قضاوت و آزمون‌های حقوقی شرکت کن، خوب از دور گفتنش آسونه، ولی وقتی خودتون وارد این رشته بشید متوجه ناعدالتی میشید.

ظرفیت پذیرش وکالت سالانه چهار درصد هست!، ظرفیت پذیرش قضاوت هم سالانه سه چهار درصد، آزمون‌های سردفتری هم هر سال برگزار نمی شه و هر وقت برگزار می شه ظرفیتش دو درصد، و جالب اینکه یک سوم این درصد ها مخصوص سهمیه دار هاست! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
کسب و کار (۵۴۵ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

چگونگی داشتن حضور قلب در نماز و یک درد دل

سلام

امیدوارم که حال همگی خوب باشه و طاعات و عبادات همه ی شما عزیزان خانواده برتری مورد قبول درگاه حق ان شاء الله.

من با اسم مستعار جلیل که به تازگی وارد دهه ی چهارم زندگیم شدم (سی سالگی) بیش از پنج ساله که خواننده ی خاموش این وبلاگ هستم و برای اولین بار تصمیم گرفتم ابتدا سوالی رو که باعث نوشتن این پست شده رو با شما عزیزان مطرح کنم و سپس صحبتی با دوستانی که وقت و حوصله ی خوندن ادامه ی پست من رو دارند بکنم! 

سوالم در مورد نماز و قسمت دوم پستم هم می شه گفت درد دله.

و اما سوالم در مورد اینه که چطور هنگام نماز حضور قلب داشته باشیم و با تمام وجودمون صحبت کردن با خدا رو حس کنیم؟ 

من بعد از سال‌ها دوباره نماز خوندن رو شروع کردم ولی موقع نماز حواسم همه جا هست به جز به نمازی که دارم می خونم! 

به صورت واضح تر سوالم از همه ی نمازگزاران وبلاگ اینه که شما چطور حضور قلب، خشوع و توجهی رو که وقتی که در حال نماز هستید به دست میارید و لطفاً راهکارهاتون رو بفرمایید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نماز خواندن (۷۴ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

با شرایط امثال من خواستگاری سنتی جواب میده؟

سلام و ارادت

من یه سوال واضح و مشخص داشتم که ممکنه مسأله خیلی از دوستان هم باشه. ولی قبلش یه درد دل کوتاه (سعی میکنم البته!) بکنم که مخاطبش بیشتر دختر خانم ها هستند.

من یه پسر ۳۳ ساله هستم و مجرد. اهل درس و دانشگاه و کار. از خدمت که اومدم یه مدتی کار کردم و پس اندازی داشتم. دیگه داشتم آماده میشدم برای تشکیل خانواده که یهو شب خوابیدیم صبح پا شدیم پراید ۷ میلیونی شد ۲۰ میلیون. چهار پنج سالی گذشت تا دوباره تونستم خودم رو از لحاظ روحی و مالی دوباره جمع و جور کنم، آهان نگفتم، شکست عشقی هم خوردم که طبیعیه همه تو اون سن دو سه تا میخورن. خب رسیدیم به حوالی سی سال و این بار شرایط سخت تر از قبل بود. 

دفعه قبل انتظارات ازم کمتر بود چون سنم کمتر بود. ولی حالا تو این سن دیگه ازم انتظار داشتن که یه خونه حداقلی داشته باشم. خلاصه داشتم حساب کتاب هام رو میکردم که با وام و قرض و قوله (غوله؟ نمی‌دونم کدومه) یه حرکتی بزنم که یهو شب خوابیدیم و صبح پا شدیم دیدیم خونه شد سه برابر، دیگه تو مسکن مهر هم با اون پول بهمون خونه نمی‌دادن. 

خب البته این اتفاقات یه شبه نمی‌افتاد ولی ما هم از اون آدم هایی نبودیم که تیز بریم تو صف دلار و سکه و اصلا درست نمی‌دونستم این کار ها رو که البته الان پشیمونم مثل ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج سنتی (۲۲ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل درک نشدگان (۱۰۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۵۹ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۴۰ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

ما که به ازدواج نیاز داریم چه کاری انجام بدیم؟

سلام بر همه ی دوستان

ضمن تبریک سال نو و آرزوی موفقیت در این سال از همه ی شما عزیزان سوالی داشتم، من جوانی 26 ساله هستم که متاسفانه به خاطر شرایط بد کشور با وجود تلاش و کوشش شغل درست و با ثباتی نداریم و به دنبال این ازدواج من به تاخیر افتاده.

من وقتی شرایط رو که بررسی میکنم میبینم که متاسفانه خیلی از خانواده های مذهبی هم توقعات بسیار زیادی از یک جوان دارن و حتی همان خانواده های هم کفو هم انتظار یک پسر با درآمد و موقعیت اجتماعی بسیار بالایی دارن.چیزی که الان بدون داشتن پارتی و یا پدر ثروتمند و با نفوذ خیلی کمه.

حالا سوال من اینه واقعا امثال ما که به ازدواج نیاز داریم و داره سال های جوانی و شکوفایی ما همین طوری میگذره و هیچ لذتی هم نمیبریم چه کاری انجام بدیم؟، دست به هر کاری میزنیم به بن بست میرسیم، از مسئولان و مقامات هم کسی به فکر امثال ما جوانان نیستن، راه چاره چیه؟، خواهشا ورزش نرمش و کوه نوردی رو هم مثال نیارید، راهکار کارگشا و درستی ارائه بدید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

برادر بزرگترم که سابقه خوبی نداره دست گذاشته روی دختر مورد علاقه م

با سلام خدمت دوستان عزیز

پسری 23 ساله هستم که یه برادر بزرگتر دارم که چند سال با من اختلاف سنی داره، من عاشق یه دختر خانوم شدم که فامیل نیستن ولی از نزدیکان هستن، ایشون 21 سالشونه، هم من هم داداشم در حال حاضر شرایط ازدواج رو نداریم، از طرفی این دختر خانوم هم نجیب و پاک هستن.

من تا حالا با کسی دوستی هم نداشتم چه برسه به...، ولی داداش من دقیقا برعکس منه، شرایط جفت مون تقریبا یکیه تا حدودی، البته فقط فرق مون در اینه که من درونگرام و داداشم برونگرا، تا اونجایی هم که من اطلاع دارم اون خانوم هم درونگرا هستند و اینکه بنده خدمت نرفتم.

روزی نشد، جایی نشد من به ایشون فکر نکنم، وقتی هم که همدیگه رو میدیدیم با لبخند برخورد میکردیم، اما هرگز نشد با هم گرم بگیریم (فقط در حد احوال پرسی) خدا شاهده تو تنهایی چقدر شب ها اشک میریختم به خاطرشون ولی الان ماجرا فرق کرده.

ماجرا از این قراره هیچ وقت هیچ کس از علاقه من به این خانوم باخبر نشد، چون میدونستم شرایطش رو ندارم رفتم پی مدرک گرفتن از فنی و حرفه ای تا بتونم در آینده مشغول کار بشم و بتونم دست پر به خانوم ابراز علاقه کنم، حتی شماره و اینستاشون رو قبل اینکه کسی متوجه بشه پیدا کردم ولی رو نکردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

تلخ ترین شیرینی!

سلام

یه قانونی هست در ریاضی که میگه دو تا خط موازی هیچ گاه بهم نمی رسن مگر در بینهایت. این حقیقت داره مثل دو تا عاشق و معشوق واقعیه که هیچگاه توی این دنیای حقیقی بهم نمی رسن مگر توی یه دنیای دیگه! اگه حوصله شو دارین بذارین تعریف کنم.

دختر عموم بود. توی یه شهر دیگه زندگی می کردن. از همون بچگی دوسش داشتم اما اون زمان یه احساس کودکانه بود. حس واقعیم از زمانی شروع شد که؛ 

ستاره (اسم فرضی) سال سوم راهنمایی بود. زمان ازدواج من هم بود خونوادم دخترهای زیادی را بهم معرفی می کردن ولی من به بهانه های مختلف رد می کردم. هیچ کسی از درون من خبر نداشت ولی همه ش تعجب می کردن چرا اون همه دختر با بهترین موقعیت ها رد می کنم، راستش فکر می کردن من یه ایراد جسمی دارم، ولی نمیشد مطرح کنم بگم که به ستاره علاقه دارم چون هم درس می خوند و هم اینکه سیزده سال از من کوچکتر بود. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)