خانواده برتر

سلام دوستان

یه مسئله ای چند وقته ذهنمو مشغول کرده گفتم اینجا مطرح کنم شاید کسی نظری به ذهنش برسه .

ما توی شرع مقدس داریم که هر کسی که با ترک ازدواج به گناه بیافته و نتونه خودش رو از گناه حفظ کنه ازدواج کردن بر اون شخص واجبه ، حالا این جا چند تا مسئله مطرح میشه:

اولاً این که نتونه خودش رو از گناه حفظ کنه دقیق یعنی چی ؟ ما یه شخص داریم که ازدواج نکرده و گناه میکنه حالا اگه این فرد دست خودشه که گناه نکنه پس عملا برای هیچ کس این حکم شرعی کاربردی نداره.

اگه هم هر کسی که به گناه بیافته ازدواج کردن بهش واجبه پس عملاً خیلی از جوون های جامعه ی الان ما دارند گناه میکنند. حالا تازه این مسئله مطرح میشه که خیلی ها به خاطر ترس از شرایط اقتصادی ازدواج نمی کنند که من یه جا شنیدم که این کار نا امید بودن از رحمت الهی محسوب میشه و این هم عواقب اخروی خودش رو داره.

ثانیاً برای پسر ها توی عرف و جامعه ی ما ازدواج موقت یه کار به دور از شان اجتماعی محسوب میشه و خیلی از مدعیان حقوق بانوان میگند که تو چه طور انتظار داری که همسر آیندت پاک باشه در صورتی که خودت با یکی قبل از ادواج دائم رابطه داشتی؟

پس این راه در جامعه ی امروز ما برای پسر ها که بیشتر در معرض گناه هستند بسته است . دختر خانم ها هم که از این گونه راه ها توی اسلام براشون در نظر گرفته نشده که من نمی دونم چرا و باید بزرگان دین و جامعه در این مورد نظر بدند.

ثالثاً الان خیلی از خونواده ها (نمیگم همه) چه طرف آقا پسر و چه طرف دختر خانم یکی از ملاک های اصلی شون شده شان و مرتبه ی اقتصادی طرف مقابل که مثلا اگه فلان خواستگار یا فلان دختر خودش یا خونوادش فلان مقدار مال و اموال داشته باشند میشند همسر مناسب برای بچه ی ما.

این مساله متاسفانه به یک سری از پسر ها و دختر ها هم سرایت کرده که ملاک اصلی شون مقدار دارایی طرف مقابلشون هست. حالا توی این حالت جامعه یک سری از پسر ها و دختر هایی که پدرشون دارایی هاش از سطح عمومی جامعه بالاتره خیلی راحت تر ( نمیگم بدون هیچ مشکلی ) هر وقت که همون مسئله ی به گناه افتادن براشون پیش اومد به خونواده اطلاع میدند. خونواده هم سریع مقدمات رو فراهم میکنند و بعد از برای مثال یکی دو جا خواستگاری رفتن و یا خواستگار اومدن زوج خوشبخت با تکیه بر اموال پدر میرند سر خونه و زندگیشون و طبق حدیث پیامبر نصف دینشون کامل میشه.

می مونند افرادی مثل من بخت برگشته که به گناه افتادیم و متاسفانه تکیه ای هم بر بالین نرم و راحت دارایی پدر نمی تونیم بزنیم و باید خودمون با کار و تلاش شرایط و مقدمات ازدواج رو فراهم کنیم که اون هم توی شرایط اقتصادی الان جامعه کار بسیار طاقت فرساست. که اگه هم بتونیم شرایط رو فراهم کنیم معمولاُ توی حدود سن ۳۰ سال به بالاست که اون هم با توجه به نظرات بعضی از دوستان بالای سی سال توی همین سایت و دور و اطرافیان خودم این گونه افراد آنچنان شوق و رغبتی برای ازدواج کردن ندارند و باهاش کنار اومدند.

طبق این مسائلی که مطرح شد یک جوونی که توی جامعه ی ما با ترک ازدواج به گناه بیافته یا باید با شرایط خاصی ازدواج کنه یا اگه نمی تونه باید خودشو کنترل کنه که این هم یا خیلی سخته یا اگه هم میشه سوال اینجاست که حکم شرعی مطرح شده برای چه افرادیه ؟

ممنون میشم نظراتتون رو مطرح بفرمایید.

مرتبط با مشکلات روحی و اقتصادی پسران:

به خاطر شرایط اقتصادی در توان خودم نمی بینم بتونم ازدواج کنم

یه حسی بهم میگه امسال سال آخر زندگیمه

تا کی باید دست مون در جیب پدر و مادر باشه؟!

برای اینکه روحم آروم باشه میرم کارگری، تا به خودم بگم رفتم سر کار

برادرم به خاطر بی توجهی های گذشته، عقده ای شده

پسری 26 ساله ام، برام سخته که از خانواده پول بگیرم

بیکاری یا مشکل مالی مرد رو عصبی می کنه ؟

بیایید علل بیکاری رو به چالش بکشیم

در مورد حل مشکل بیکاری چه کارهایی میشه کرد ؟

یه پسر وقتی ناراحته، چطور باید آرومش کرد ؟

شما چه می کنید با این وضع بی پولی ؟

درد شرمندگی مردان در این اوضاع اقتصادی

اشکالی داره پسر و دختر ازدواج کنن ولی هر کدوم سر سفره پدرشون باشن؟