سلام
لطفا دانش، مهارت ها و یا تکنیک های مفیدی که در فن، رشته، کار، فعالیت و ... خودتون یاد گرفتید و فهمیدن شون برای زندگی روزمره بقیه هم مفیده رو به اشتراک بذارید، مثلا دوستان بازاری، رشته های مهندسی، پزشکی،حقوق و ...
هدفم افزایش آگاهی نسبت به مسائلی هست که شاید ما از اون ها اطلاع نداشته باشیم ولی برای زندگی مون مفید باشه.
ممنون
آیا شما این شما این حرف که چون سرنوشت همه انسان‌ها مرگ هست پس زیاد برای کسب ثروت و مال تلاش نکنیم را قبول دارید؟ و اصل زندگی جهان آخرت هست نه مال دنیا.
این شعر باباطاهر هم در این مورد گفته؛
به گورستان گذر کردم کم و بیش
بدیدم قبر دولتمند و درویش
نه درویشی به گوری بی کفن ماند
نه دولتمند برد از یک کفن بیش
چه شد که به آرزوی های دوران دبیرستان مون نرسیدیم؟ آیا راه جبرانی هم هست؟
از شما می خوام بگید که چه طور شد که به آرزو های دوران دبیرستان نرسیدید و اگر به گذشته یا همون دوران دبیرستان برگردید چکار می کنید که به آنچه که میخواهید برسید؟
خودم نرسیدم چون با خودم می گفتم تهش که چی ؟ یعنی در واقع هدف داشتم امّا انگیزه نداشتم. و لطفاً حدود سن خودتون رو بگید خودم حدود بیست سالمه.
مثلا یکی می خواست خیاط بشه نشد یکی می خواست پزشک بشه نشد یکی می خواست کاسب بشه نشد.
عرض سلام و خسته نباشید دارم خدمت همه شما خوبان که این پست رو می خونید.
راستش من اهل ایران نیستم. از همسایگی شما (افغانستان) این پست رو می ذارم. یک پسر ۲۱ ساله ای هستم که یک پرسشی الآن توی ذهنم پیدا شده و خواستم با شما در میان بذارم و نظر هر کدومو شما رو داشتم باشم..!
دومین پستم هست که تو این وبلاگ می نویسم!
می دونم هر کدوم شما توی این مورد چیزی برای گفتن دارید، حالا اگه میخواهید بگید؛ اگه هم مایل نیستید، اشکالی نداره..! اول این پرسش رو خلاصه می نویسم.
اگه یه ماشین زمان داشتید که می تونست شما رو ببره به سن من؛ چه کار ها رو جدی میگرفتید و دنبالشون می کردید!》
نمی دونم یهویی این پرسش تو ذهنم اومد. مشوره و نظر شما می تونه بهم کمک کنه که خوب زندگی کنم، دل کسی رو نشکنم، به کسی آسیب نزنم و وقتی هم که تو سن ۶۰ یا ۷۰ رسیدم که اگه زندگی باشه، از زندگی که کردم راضی باشم.
سلام
من یک جوان هستم که به تازگی 20 سالگی رو تموم کردم و دانشجوی یکی از رشته های مهندسی هستم. حقیقتش اومدم اینجا تا یک تاپیک رو ایجاد کنم تا هم من و هم امثال من بتونیم از تجربیات دیگر دوستان بهره ببریم.
سوال من اینه که از این سن چکار کنیم تا بتونیم در آینده موفق باشیم. از الان چه کار و چه کارهایی انجام بدیم تا در سن های بالاتر بتونیم از پس خرج خودمون بر بیایم و بتونیم تشکیل خانواده بدیم و درآمد و شغل داشته باشیم و بیکار نباشیم.
میدونم که بازار کار رشته های مهندسی و بقیه رشته ها اکثرا خرابه و نمیشه روی رشته به تنهایی تکیه کرد . دوستانی که سن شون بالاتره و تجربیاتی دارن که میتونن با ما اشتراک بذارن لطفا این کار رو انجام بدن تا من و همسن های من از تجربیات شون استفاده کنیم . هم تجربیات مثبت و چه منفی . در زمینه بدست آوردن شغل و درآمد و دانشگاه و خانواده و ...
سلام
پسری هجده ساله هستم، کنکور دادم و فکر می کنم که رتبه خوبی بیاورم و در یکی از دانشگاه های تهران قبول می شوم ان شاء الله .
مانند خیلی از افراد هم سن و سالم نیاز جنسی و عاطفی اذیتم می کنه ولی خدا رو شکر تا حالا نه دوست دختر داشتم نه مرتکب خ ا شدم. امّا به سختی تونستم پاکی خودم رو حفظ کنم.
چون سنم هنوز کمه شرایط ازدواج رو ندارم امّا تصمیم گرفتم حالا که درگیر این سختی هستم به جای افسوس خوردن که چرا نمی شه الآن ازدواج کرد و این ها خودم رو برای یه ازدواج بهتر آماده کنم یعنی اینکه مثلا این تابستون بشینم یه چیزی یاد بگیرم که بتونم همراه دانشگاه کار کنم و ان شاء الله بتونم تا چهار پنج ساله دیگه به یه درآمد خوب برسم. این قضیه هم میتونه منو سرگرم کنه هم.
یا مثلاً اومدم با خودم گفتم اگه قرار باشه من زن بگیرم چه چیز هایی تو زندگی مشترک مون ممکنه مشکل ایجاد کنه. یه ایراداتی تو خودم پیدا کردم و دارم سعی خودم رو می کنم که اون ها رو برطرف کنم. کار های دیگه هم هست ممنون میشم چند تاش رو بگین که استفاده کنم (و البته بقیه دوستان).
سلام
یه سوالی دارم از شما جوونای همسن خودم یا حتی بزرگترها.
شما آخرین بار که دل تون خوش بوده کی بوده؟ آخرین باری که از ته دل خندید چه زمانی بوده؟
من الآن 30 ساله هستم وقتی فکر می کنم می بینم آخرین باری که دلم خوش بوده زمان دانشجویی بود. اون موقع که هنوز وارد زندگی نشده بودیم و فکر می کردیم زندگی همه ش رفاقته.
امّا بعد از دانشجویی که افتادیم دنبال کار دیگه رنگ خوشی و دل شاد رو ندیدیم. اولش که بیکاری بود. بعد هم که کار پیدا کردیم با کمترین حقوق که جای هیچ پیشرفتی به آدم نمی داد. سال ها گذشت و دیدم عمرم و جوونیم داره تموم میشه و من با این درآمد جای هیچ رشدی ندارم حتی نمی تونم خوب برای خودم خرج کنم و گوشی مناسبی ندارم.
بعد افزایش تحریم ها هم که دیگه حتی خرید یه پراید برامون شده آرزو خونه اجاره کردن و ازدواج کردنهم که دیگه هیچ حتی بهش فکر هم نمی کنیم.
پارسال هم که اندک پس اندازی که حاصل 5 سال کارکردنم بود رو تو بورس از دست دادم. دیگه زندگیم شده کار کردن برای هیچ. تفریحی که وجود نداره. شدم عین یه ماشین.
سلام حال همگی ان شاء الله خوب باشه و یا خوب بشه و خبرهای خوب بشنوید
همه ما مشکلات زیادی داریم بعضی هاشون رو می تونیم با تلاش خودمون درست کنیم بعضی هاشون رو هم خیر .بعضی از مشکلات هم هستند که اصلا با فکر خودمون و ... هم نمی تونیم حلش کنیم و در کنار تلاش ها مون فقط خداوند می تونه چاره گشا باشه.
همه ما مشکلاتی ازقبیل شغل، زخم های عاطفی و جسمی و مالی و ... داریم .می خواستم از شما خواهش کنم هر کدوم از شما اگر در بازه ای از زندگی تون دچار مشکلات فراوان بودید ولی در عین حال دست رو دست نذاشتید و با وجود تمام سختی ها،شکست ها،ناامیدی ها و حتی تحقیر ها و ... بلند شدید و ادامه دادید بیایید از تجربه هاتون بگید.
حال تون چطور بود؟چکار کردید که خورد نشید؟چطوری ادامه دادید؟امید و انگیزه خودتون رو چطور حفظ کردید؟ و در نهایت هر کدوم از شما بزرگواران اگر به موفقیّتی رسیدید درباره فراز و نشیب هاتون بگید.
چطور سعی کردید به خداوند توکل داشته باشید و ناامید نشید
(اگر دعا یا ذکری حال شما رو بهتر می کرد بفرمایید)
سلام
همیشه و در تمام لحظات زندگیم دنبال این بودم که چطور میشه در تمام طول عمر و درتک تک لحظات خوشبخت بود و از زندگی راضی بود و لذّت برد.
و در همین حین رفته رفته زندگی بد من بدتر و بدتر شد ، مشکلاتی که فراتر از مشکلات عادی و معمول همه بودند و در نهایت باعث افسردگی حاد در من شد ، بهتره بگم که در تمام طول عمرم به جز دوره ی کوتاهی افسردگی داشتم و هرگز یک زندگی معمولی نداشتم.
و در نهایتش بریدن از زندگی و خودکشیه دیگه ، امّا خب من تنها چیزی که داشتم عقل و توانایی تفکر بود ، و سال ها به دنبال این بودم که چطور می تونم خوشبخت باشم اون هم درشرایطی که فقط به زور داشتم زنده می موندم!
بگذریم ...
اگه قرار به غر زدن باشه من می تونم خیلی بیشتر از شما به خاطر مشکلات فراوانی که دارم و اصلا تقصیری توشون نداشتم فریاد بزنم و داد و بیداد کنم.
همه بلدیم که از شرایط سخت زندگی و مشکلات و دردها و رنج ها حرف بزنیم ولی تنها فایده ای که داره اینه که برای چند ثانیه آروم مون می کنه ولی در عوض هم در خودمون و هم در دیگران تاثیر منفی می ذاره ، پس لطفاً شما هم این دید منفی رو برای خودتون نگه دارید و توی نظرات تون مطرح نکنید.
سلام
من یه دختر 18 ساله ام. خواستم از شما بپرسم به نظر شما دختری که تازه اول جوونیشه هنوز به بیست سالگی نرسیده چه کار مفیدی می تونه انجام بده که در آینده ش به دردش بخوره یعنی چه نصیحتی خواهرانه و برادرانه براش دارین که شاید بتونه فکرش رو متحول کنه تا به بیراهه کشیده نشه ؟
واقعاً من هر وقت آدم هایی رو می بینم که میانسالن یا سنی ازشون گذشته که یا معتادن یا خلافکارن و خیلی چیزهای دیگه با خودم میگم این ها می تونستن بهترین زندگی رو داشته باشن ولی کسی نبوده که راهنمایی شون کنه مگه آدم چند بار به دنیا میاد که کسی نخواد آدم حسابش کنه به خدا خیلی حیفم میاد ...فقط نگین درست رو ادامه بده که خیلی وقته ترک کردم.
حالا نصیحت شما به یه دختر 18 ساله چیه؟
مثلا من خودم بارها شده که خواستم دست به کار اشتباهی بزنم یا زمانی که کلا نا امید بودم از زندگی یه حرف هایی از بقیه شنیدم که خیلی به دلم نشسته.
خودم یه مثال می زنم. یه زمانی خیلی گرفتار بودم و دلمم نمی خواست از این و اون کمک بخوام ولی چاره ای هم نمی دیدم. اون زمان یکی از رفقام گفت: حضرت یوسف وقتی تو زندان بود به هم زندانیش گفته بود وقتی آزاد شدی پیش پادشاه مصر از من یاد کن (شاید اون پادشاه کمک کنه و من آزاد شم) ولی اون فرد یادش میره به پادشاه بگه و حضرت سال ها تو زندان می مونه امّا بعد ها از خداوند طلب بخشش می کنه که من تو رو نادیده گرفتم و به جای کمک خواستن از تو دست نیاز به سوی بندت دراز کردم...
این حرف هاش این قدر رو من تاثیر گذاشت که از اون به بعد توجهم به خدا خیلی بیشتر شده بود. دوست دارم بقیه هم از قشنگ ترین حرف هایی که تا حالا شنیدن بگن.
سلام
من می خواستم از کسانی که دانشگاه رفته اند و به اصطلاح تحصیل کرده هستند سوالی بپرسم؛
آیا از علمی که در دانشگاه کسب کرده اید استفاده می کنید؟، شغل تان چیست؟ و سن و جنسیت تان چیست؟ اگر به گذشته برگردید در دبیرستان چه رشته ای را انتخاب می کنید؟
دلیل اینکه دانشگاه رفتید چه بود؟، و چرا نتوانستید کار پیدا کنید؟، و دانشگاه رفتن به شما برای ازدواج کردن تان کمکی کرد؟
مرتبط:
پیشرفت نکردن به خاطر از این شاخه به اون شاخه پریدن
چطوری احساس نیاز به موفقیت رو در خودم تقویت کنم؟
من یه دبیرستانی هستم؛
محصل که چه عرض کنم من هیچ توانایی ندارم هر چقدر هم درس بخونم باز نمره امتحاناتم بیشتر از پنچ نمی شه، توی ورزش هم همین هست البته من بدن ضعیفی دارم . راه موفقیّت مگه چیه که من پیداش نمی کنم؟
من فقط می خوام یه بار پیشرفت کنم چند وقت دیگه باید کنکور بدم که من بدون شک قبول نمی شم باید برم تو بازار آزاد که مطمئنم تو اون کار هم پیشرفت نمی کنم.
کمکی که از شما می خواهم این هستش که کسانی که الآن شاغل هستند بگویند شغل شان چیست چگونه شروع کردند ،شاید من هم انگیزی برای ادامه پیدا کردم حس می کنم یه موجود اضافی هستم که بود و نبودم فرقی ندارم .
سلام
من یه پسر تقریبا 20 ساله ام که انگیزه و علاقه هام رو به شدت از دست دادم، انگار زندگیم سیاه شده، دیگه انگیزه خاصی برای درس و کار و.. ندارم. تو مدت اخیر چند بار به خودکشی فکر کردم، گرچه به خاطر حرام بودنش هیچ وقت نمی تونم این کار رو بکنم. این متن رو می نویسم تا شاید کمکی بهم بشه. پیشاپیش به خاطر طولانی بودنش عذر می خوام.
بزرگترین نعمتی که خدا بهم داد بزرگ شدن تو یه خانواده مومن و معتقد بود. از 13 سالگی واجباتم رو سعی می کردم به نحو احسن انجام بدم و مورد تحسین اطرافیان بودم(مادر، مادر بزرگ، معلّم دینی و...).
دوران نوجوانی خیلی دوران شیرینی بود برام. روحیه قوی و پر انگیزه ای داشتم، تو موضوعات مورد علاقه ام فعالیت می کردم، تولید محتوا می کردم. حتی 15 سالم بود تو مسجد محله مون کلاس برگزار می کردم. زبانم رو قوی کردم.
به لطف خدا از اول درسم عالی بود، همین جور در حال پیشرفت بودم. دبیرستان سمپاد قبول شدم و بعد هم دانش آموز ممتاز شدم(هنوز تندیسم رو دارم :))، دیگه کنکور حساب ویژه باز کرده بودن روم. حسرت خوردن های بقیه رو به زندگیم احساس می کردم. اون زمان نقطه اوج زندگیم بود، امّا... از سال یازدهم درسم خراب شد.