ویژگی‌های عجیب من

سلام. می خوام درباره ی دو تا از ویژگی‌های شخصیتیم با شما صحبت کنم. 

واقعیتش من خیلی سعی می‌کنم انسان‌ها رو دوست داشته باشم. وقتی یک فردی رو برای رفاقت  یا... انتخاب می‌کنم تمام سعیم رو می‌کنم که احساس خوبی به طرف مقابلم بدم و تمام توانم رو برای کمک کردن به اون فرد و دوست داشتنش به کار می‌گیرم. امّا می دونید مسئله چیه؟

اینکه بعد از مدتی یک دفعه از اون فرد فاصله می‌گیرم. واقعاً برام تعجب آوره که این احساساتِ تا حد زیاد عاقلانه و قوی نسبت به یک نفر چطور این قدر راحت خنثی می شه؟ هر چند این حس گاهی مقطع آیه  امّا باز هم کنار اومدن باهاش سخته. من از این ویژگیم می‌ترسم، از تصور اینکه تمام آدم‌های خیلی مهم زندگی من یک روز می تونن بی اهمیت ترین بشن. (عذاب وجدانِ بی رحم بودن) 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

هیچ وقت یه زندگی عادی نداشتم!

سلام من یه دختر ۱۵ ساله‌م. من کلاس دهم میریم، مدرسه تیزهوشانم و از لحاظ درسی تقریباً همیشه خوب بودم.

مشکلی که دارم اینه که هیچ وقت یه زندگی عادی نداشتم! مامان و بابام هیچ وقت به هم علاقه نداشتن و تو خونه مون همیشه جنگ و دعوا بوده و من کوچیکترین محبتی از والدینم نسبت به هم ندیدم و همیشه در حسرت یه زندگی شاد با یه خانواده خوشبخت بودم.

من بچگی خوبی نداشتم و وقتی بهش فکر می کنم تصویر خونی مامانم و دعواهاشون و اتفاقات نحسی که بوده رو یادم میاد، امّا اصل بدبختی هام از تقریباً سه سال پیش وقتی که اول راهنمایی بودم شروع شد. چون اون موقع بزرگ شده بودم و دیگه مثل قبل فکر نمی کردم و یه جورایی حقایق برام روشن شده بودن، برای همین افسردگی گرفتم...خیلی سعی می‌کردم حال خودم رو خوب کنم با کتاب آهنگ پیاده روی ورزش و این چیز هایی که همه میگن.. و تا جایی که شد سعی کردم مشکلاتم به درسم لطمه نزنه. دوست داشتم زندگی طبیعی و نرمال داشته باشم مثل همه آدم ها:)

از خدا خواستم تا کمکم کنه ولی اتفاقی نیفتاد و از اون موقع زندگیم جهنم شد!:) 

و فهمیدم که مشکلات من خیلی زیادن خیلی بیشتر از چیزی هستن که فکرش و می کردم..افسردگی شدید، کمبود اعتماد به نفس، مازوخیسم، بی انگیزگی و پوچی، حس طرد شدگی و...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

پدرم اصلاً باورم نداره، چه کار کنم

سلام

من یه دختر بیست و چند ساله هستم، فرزند آخر خانواده، من دختر با پتانسیل های زیادی در امور مختلف هستم، امّا "باوری" که نیاز هست از سمت دیگران بگیرم نیست

دیگران بیشتر منظورم خانواده م و پدرم هست، یه جوری هستن که همیشه می خوان مراقب من باشن، نمی تونن باور کنن من آدم کارهای بزرگ هستم، می تونم بگم اون یذره اعتماد به نفسی که دارم رو شاید خودم بدست آوردم، شاید حامی مالی بودن ولی حامی معنوی نه، 

اینکه میگم با پتانسلیم یعنی خیلی و در خیلی امور مختلف، امّا طرز رفتار پدرم این طوره که من هنوز یک بچه هستم، من کارهای مهم زیادی تا به حال انجام دادم ولی شده می گرده تو اون ها نقطه ضعفا و اشکالات کار رو پیدا می کنه و بابتشون به من خرده می گیره، این انتقادات مکرر این قبول نشدن این باور نداشتن خیلی منو اذیت می کنه 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

برای رشد شخصیت و روحم چه کارهایی کنم؟

سلام، من خانم بیست و خورده ای ساله هستم

چندین وقته عمیقاً دارم به "رشد" وجودی فکر می کنم، شماها تا حالا فکر کردید باید در زندگی چه رسالاتی رو به پایان برسونید؟، تا حالا فکر کردید برای رشد شخصیت تون کجاها برید؟ با چه کسانی همنشین بشید؟، من خیلی دارم به این رشد شخصیت فکر می کنم

رشد وجود.

اینکه من انسان و جودم خیلی با ارزشه و باید براش عین دوست داشتنی ترین آدم های زندگی مون وقت بذاریم و رشدش بدیم

ولی نمی دونم دقیقاً چه کارهایی، چه موقعیت ها، چه مکان ها، و حضور کنار چه انسان هایی من رو به این روند صعودی، این حال درونی بی نظیر حاصل از رشد وجود میرسونه؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۲۱ مطلب مشابه)

چطور در روابطم در رفت و آمد نباشم؟

اول بگم که من روابط خاص و زیادی نداشتم و به این زودی ها هم از لحاظ شخصیتی تو خودم آمادگی نمی بینم برای شروع یه رابطه‌ی واقعی، امّا فکر می‌کنم اگه می خوام چندین سال دیگه حالت سالمی داشته باشم باید از همین الآن روی خودم کار کنم.

سؤالم اینه که چی باعث میشه یک نفر توی روابطش دائماً در رفت و آمد باشه؟ و چطور میشه این وضعیت رو بهبود داد؟ 

آدمی رو تصور کنید که هر چه بیشتر از کسی خوشش میاد بیشتر ازش فراری میشه، یه روز میگه باش یه روز میگه نه نباش، آخرش هم که یه بهونه پیدا می کنه و الفرار، این فرد چطور می تونه رفتارش رو بهتر کنه؟ تجربه‌ی مشابهی خودتون یا اطرافیان تون دارید؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

چه جوری دخترانه رفتار کنم؟ دختر بودن چه شکلیه؟

سلام من دختر نوجوونی هستم (دبیرستان) 

همیشه سعی کردم دختر قوی باشم چون پدرم اکثراً سر کار هست سعی کردم کار هام رو خودم انجام بدم و از هیچکس کمک نگیرم البته حرف اطرافیانم هم بی تاثیر نبود هر وقت خواستم یه کم عشق کنم احساساتم رو بروز بدم با دوستانم بیرون برم گفتن نههه! درست رو بخون درسته که آدم باید برای اهدافش تلاش کنه امّا به هر حال آدمیزاد نیاز داره بیرون بره با اطرافیانش صحبت کنه خب منم دل دارم دیگه صبح تا شب خونه ام اصلاً زیادی عاقل و منطقی بودم دوست دارم مثل دخترهای دیگه یه اوقاتی مثل بچه‌ها باهام رفتار کنن نازم بکشن... نه اینکه احساساتم سرکوب کنن 

اطرافیانم من رو یه جور دیگه می بینن نیاز جنسی که هیچی از نظر اینها من نیاز عاطفی ام ندارم ولی از لحاظ مادی هوام رو دارن 

برعکس دخترها من اکثراً منطقی ام خیلی ها بهم میگن باید تو دادسرا.. کار کنی یه اوقاتی دوست دارم احساساتی رفتار کنم تصمیم بگیرم امّا چطوری؟ 

جدیداً عاشق کارهای نظامی شدم اگه جنسیتش رو داشتم قطعاً اول تلاش می‌کردم وارد نیرو مسلح می‌شدم بعد از طریق ان نوپو (یگان ویژه ضد تروریست) همیشه عملیات هاشون رو می بینم نگرانم مگه دخترم این جوری میشه؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

نگرانی های مادرانه و راه حل آن

سلام به همه مخاطبین عزیز 

من دبیرستانی هستم و یواش یواش دارم برای کنکور می خونم «دعا کنید موفق بشم» مدتیه فشار درس ها زیاده با وجود اینکه هنوز کتاب ها نرسیده امّا من جدا از مدرسه امتحان‌های مهم دیگه ام دارم که دارم می خونم (بهش فکر می‌کنم استرس می‌گیرم) خلاصه که یا سرم تو کتابه یا تو گوشی و تحرک چندانی ندارم و تحرک در یادگیری بهتر هم موثره. 

به خاطر همین تصمیم گرفتم راه برگشت تا خونه با بچه‌ها پیاده بیام هم پیاده روی محسوب میشه هم چون راه می خوره به داخل شهر حال و هوای آدم عوض میشه.

امّا چند روز پیش که به همراه مادر بر می گشتیم دقیقاً مسیری که ما تا خونه طی می‌کنیم رو چند تا دختر داشتن می‌رفتن که یک دفعه چند تا پسر که داشتن با موتور می اومدن مزاحم شون شدن، کاش فقط تیکه بود طرف انگار مست کرده، رسماً با موتور داشت می اومد رو دختره و ... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

به خاطر یه ارائه سمینار نا امیدترین دخترم

سلام

دانشجوی ارشد هستم 24 مهر باید سمینار ارائه بدم و کل تابستون و وقت داشتم انجام بدم همه ش امروز و فردا کردم و انجامش ندادم نزدیک 80 صفحه باید بنویسم برای من فقط 10 صفحه شده.

نمی دونم دلیل امرور و فردا کردن هام و نسبت به درس این قدر سست و ضعیف شدم چبه 

اصلاً دیگه تمایلی بهش ندارم. 

حالم خیلی بده تا ترم پیش یه دانشجوی زرنگ بودم توقع استادها ازم بالا بود الآن همه ش رو هم دیدگاه شون رو نسبت به خودم خراب کردم، نا امید ترینم نمی دونم چه کار کنم و اصلاً دست و دلم نمی ره برم تهران، از استرس و اینکه کاری نکردم و سرزنش خودم همه ش حالت تهوع بهم دست میده. 

شب و روز ندارم از نگرانی و از دست خودم بی نهایت دلخورم، کمکم کنید راهنماییم کنید چه کار کنم، اصلاً میشه جبران کرد؟ اصلاً میشه کاریش کرد؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

بیشتر به خودت فکر کن

تلگرام واتس اپ اینستاگرام و غیره رو کمتر برو. کمتر با دوستات بیرون برو. بیشتر وقت برای خودت بذار. حرف زدن هات رو کمتر کن. بیشتر به خودت فکر کن. فضای مجازی و وبلاگ ها و گروه های مجازی رو کمتر کن. در عوض در طی روز برو نیم ساعت پیاده روی تنهایی. یا جمعه یه نصف روز برو کنار دریاچه، یا پارک، یه منطقه خوش آب و هوا. سعی کن صبح زود بری مثلاً ۶، ۷ صبح جمعه از خونه بزن بیرون. تنهایی برو اون منطقه خوش آب و هوا. با خودت باش.

من این کارها رو کردم و تمرکز و انرژی بالایی پیدا کردم. آرامشم بیشتر شده و تو کار و شغلم تاثیر مثبت گذاشته. هر وقت زیاد تو فضای مجازی وقت می ذارم یا بین دوستان زیاد حرف می زنم یا زیاد وقت می گذرونم، حس بدی پیدا می‌کنم. برای خودم این دعا رو می‌کنم: " خدایا کمکم کن، می خوام خودم باشم و خودم رو گم نکنم"

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۸۵۱ مطلب مشابه) موفقیت در زندگی (۱۲۵ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۲۱ مطلب مشابه)

مشکلم اینه با آدم‌ها زود صمیمی میشم

سلام دوستان وقت خوش

دوستان من یه دختر برونگرا، اجتماعی و کمی ریسک پذیرم، البته نه در حد کارهای خطرناک امّا به قول روانشناس‌ها  هیجان سالم رو  دوست دارم. می دونید مشکلم چیه؟ 

با اینکه خیلی خودم رو کنترل می‌کنم که به قول معروف خانم باشم مخصوصاً وقتی تو جمع همجنس های خودم باشم به شدت تخلیه انرژی می‌کنم, شوخ و پرحرف و شیطون میشم, البته شیطونی و حرف زدن هم در چارچوب‌های اخلاقیه و اصلاً از شوخی‌های زننده یا چرت و پرت های الکی خوشم نمیاد ولی مشکلم اینه با آدم‌ها زود صمیمی میشم.

 بلد نیستم مغرور باشم, تا حالا از این کارهام ضربه اساسی و بدی نخوردم ولی چالش‌هایی داشتم چون یه کمی دلرحمی و مهربونیم خدا چاشنی شخصیتم کرده دیگه یه کوچولو زود رابطه ام صمیمی میشه. 

برعکس در مقابل جنس مخالف مخصوصاً کسی که نشناسمش خیلی محکم و جدیم امّا می‌ترسم این برونگرایی باعث بشه تو روابطم با همجنسانم ضربه عاطفی یا شخصیتی بخورم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

با خواسته های دو پهلو، خودم و خانواده م رو رنج میدم

سلام وقت بخیر 

دختری بیست و یک ساله و دانشجو هستم. حدوداً سه ساله که دارم کار پاره وقت انجام میدم در کنار درسم که خدا را شکر درآمدم کافیه. 

امّا مساله‌ای که خودم و خانواده ام رو رنج میده خواسته‌های دو پهلو و مبهم منه من از طرفی دلم می خواد مستقل باشم, برای نیازهام خودم خرج کنم, رو پای خودم بایستم امّا از طرفیم وقتی در مقابل استقلال من خانواده مخالفت نمی کنن و همراهی می کنن سرشون منت می ذارم که شما برام خرج نمی کنید, من هر چی بخوام باید خودم بخرم و قضاوت‌های نادرست دیگه. 

ببینید من خودم می دونم رفتارم متعادل نیست, نمی دونم با خودم چند چندم امّا می دونم که استقلال رو دوست دارم ولی مرزش رو نمی دونم, چه کار کنم خسته شدم از بس خانواده ام رو رنجوندم, خسته شدم از دعواهای الکی که داریم. 

من دختریم که از وابسته بودن مخصوصاً وابستگی عملی متنفرم ولی وقتی می بینم کسی حواسش بهم نیست یا به نیازهام بی توجهی می کنه بهم می ریزم, از طرفی دلم می خواد یه کاری رو رو تنهایی انجام بدم و احساس افتخار می‌کنم که می تونم رو پای خودم بایستم از طرفیم دلم می خواد محبت ببینم و بهم توجه بشه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

چه کار کنم حالم دست هورمون نباشه؟

حس می‌کنم تمام زندگیم و حالم تحت تاثیر هورمونه گاهی اوقات یهویی دلم می گیره و میشم غمگین‌ترین دختر دنیا کافیه فقط بهم بگی تو اشکم در میاد که چرا باهام این‌طوری حرف زدی ولی یک ساعت بعد می‌بینی خیلی هم خوب و خوشحالم اصلاً ناراحتی مو فراموش می‌کنم میگم ولش اینها که چیزی نیست غصه بخورم...ولی بیشتر اوقات ناراحتم نمی دونم از چی...

فکر می‌کنم همه ش به خاطر عادت ماهانه ست چه قبلش چه بعدش من تا مدت‌ها همین طوری باید هورمون هام جابجا باشن تا وقتیکه خوب بشم 

چه کار کنم آخه دلم نمی خواد حالم دست یک سری هورمون باشه، چه جوری وقتی از درون ناراحتم بتونم خودم رو شاد کنم؟  

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

با شخصیت منفی فیلم هم ذات پنداری می کنم، مشکل دارم؟

سلام 

می خواستم بپرسم آیا بقیه هم مثل من با شخصیت منفی فیلم هم ذات پنداری می کنن یا مشکل از منه. 

مثلاً من دارم یه سریال می بینم که یه خانم خدمتکاری با انواع دسیسه و توطئه سعی داره خودش و دخترانش رو وارد یه خانواده ثروتمند کنه و اون جا ساکن بشن و پسرهای اون خانواده رو برای دختراش تور کنه، مثلاً خونه خودش رو عمداً آتیش می زنه که به بهانه بی خانمان بودن برن بمونن خونه اون خانواده ثروتمند که براشون کار می کنن. 

من با دختر خانواده ثروتمند خیلی هم ذات پنداری می‌کنم با اینکه تو فیلم یه شخصیت حسود و بدجنسه و از اون خانم خدمتکار و دخترانش خوشم نمیاد با اینکه اون دخترهای خدمتکار رو کاملاً پاک و معصوم نشون میده.

خداییش خواهش می‌کنم شما بدون شعار دادن صادقانه جواب بدید که اگر جای من بودید با دختر خانواده ثروتمند هم ذات پنداری نمی‌کردید؟ فرض کن دور از جون زبونم لال مادرت تازه فوت کرده باشه همین الآن از سر خاک اومده باشی یه چشمت خونه یه چشمت اشک بعد میای می‌بینی دختر خدمتکار خوابیده رو تخت مادرت پدرتم محو تماشاش شده و از اتاق بیرونش نمی کنه، خداییش شما باشید بهتون بر نمی خوره، احساس نمی‌کنید به روح مادرتون توهین شده از دختره بدتون نمیاد؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

یک سری مشکلات ریشه‌ای دارم که از کودکی همراهم بوده

سلام 

یک سری مشکلات ریشه‌ای دارم که از کودکی همراهم بوده، از همون زمانی که مدرسه می‌رفتم با اینکه شاگرد ممتاز بودم همه بچه‌ها ازم فراری بودند و تو گروه‌ها شون راهم نمی‌دادند.

حالا که سنم بالاتر رفته و وارد دانشگاه شدم هم باز همون مشکلات رو دارم، نمی تونم با کسی ارتباط بگیرم، نمی دونم مشکل از کجاست.

اگه راهی دارید ممنون میشم راهنماییم کنید، یا اگه کتابی چیزی هست که در این زمینه بخونم، سر این موضوعات تا الآن خیلی بهم فشار اومده ولی هزینه رفتن به مشاوره رو ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)

می خوام اخلاق‌های بدم رو اصلاح کنم

دوستان من خیلی زود رنج هستم یعنی تا یکی یه حرفی می زنه، من فوری به خودم می‌گیرم، تا یه حرکتی می کنه تا یه ذره چشم هاش رو تکون میده من فکر می‌کنم منظورش با منه، همه رفتارهای دیگران رو با منظور می‌گیرم، یک بار به دختر خاله ام گفتم فلانی به من بی محلی کرد، دختر خاله ام گفت اصلاً این طور نیست، یا مثلاً وقتی کسی یه حرفی می زنه من به مامانم میگم که آره من ناراحت شدم از حرفش ولی مادرم میگه اون شخص اصلاً اون منظوری که تو فکر می‌کنی رو نداشت.

یه ویژگی بد دیگه ای هم که دارم اینکه خیلی عصبانی میشم، مثلاً تا یه چیزی خلاف میلم پیش بره عصبانی میشم، عصبانیتش رو هم سر داداشم. مادرم خالی می‌کنم ولی بعد یه مدت پشیمون میشم از پدرم هم خیلی بدم میاد ازش متنفرم همه ش ما رو اذیت می کنه با بد اخلاقی هاش، همه ش تیکه و متلک میگه به ما، همه ش ما رو تو تنگنا می ذاره، ازش خسته شدم، دو ماه دیگه میرم دانشگاه ولی می‌ترسم این رفتارهای من ادامه داشته باشه و تو روابط با افراد خارج از خانواده هم تاثیر بذاره.

یک ویژگی بد دیگه ام اینه که خیلی بی سلیقه ام. یعنی به معنی واقعی کلمه بسیار شلخته و کثیف هستم. اتاقم همیشه ریخت و پاشه البته اینکه حوصله ندارم جمع شون کنم هم بی تاثیر نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۱۳ مطلب مشابه)