یه دختر مجرد چه هنرها و مهارت هایی رو باید یاد بگیره ؟

سلام به خانواده برتری های گل

میخوام هم آقایون محترم نظر بدن و هم خانم های گل خانواده برتری.

من خودم مجردم و قصد دارم اگه یه خاستگار خوب اومد قبول کنم با توکل بر خدا. میخواستم ببینم من دختر مجرد باید چه هنرها و چه مهارت هایی داشته باشم که بتونم یک زندگی و یک خانواده رو اداره کنم ؟ چه تغییرات مهمی در اخلاقم ایجاد کنم ؟

دوست دارین خانه دار باشه همسرتون یا شاغل ؟ و چرا؟ دلیلش رو حتما بگین. ( البته این سوال در پست های دیگه پرسیده شده ولی خب زحمت بکشین و اینجا هم نظرات تون رو مطرح کنین) . خودم دختری هستم که سیاست دارم ولی چی کار کنم سیاستم بیشتر بشه ؟ چه نکاتی رو در وجودم پرورش بدم ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) مسائل دختران خانه دار (۲۱ مطلب مشابه)

خیال پردازی های عاشقانه زندگیم رو عوض کردند

با سلام خدمت همه خانواده برتری های عزیز

گاهی وقت ها حس بدی به خودم پیدا میکنم، چون نسبت به چند سال پیش تا حالا خیلی تغییر کردم.

اون موقع ها خیلی درسخون بودم و از اینکه همه جا نامبر وان بودم حس عالی داشتم. هیچی برام مهم تر از درسم نبود. شب ها حتی بیدار میموندم و درس میخوندم تا کسی ازم جلو نزنه و خودم شاگرد اول باشم. نماز هام رو با عشق به خدا میخوندم، حجابم رو کامل رعایت میکردم و خلاصه دختر خیلی خوبی بودم ...

تا اینکه از یه جایی به بعد توی زندگیم همه چی عوض شد، انگار عاشق شده بودم، مدام خیال پردازی میکردم، مدام در حال جلب توجه در خیالاتم بودم، انگار در اوهام و خیالات اون پسر بهم توجه میکرد، خیالاتم این هارو داشتم «اگه جایی میرفتم فکر میکردم منتظر من بوده، اینکه خیلی دوسم داره، اینکه خودش رو میخواد بهم نزدیک کنه، اینکه خیلی بهم توجه داره، اینکه من براش خیلی خاص هستم، و من مدام در حال انجام کارهای خاص جلوی اون هستم»

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۱۲ مطلب مشابه)

چرا نمی تونم پخته رفتار کنم و چیزی که هستم رو نشون بدم؟

دختری بین رده سنی ۳۰ تا ۳۵ ساله هستم به واسطه‌ی مسئولیتی که تو اجتماع داشتم روابط اجتماعی بسیار بالایی دارم و فارغ از جنسیت خیلی خوب می تونم ارتباط برقرار کنم و راجع به موضوعات کاری صحبت کنم البته حریمم رو حفظ می‌کنم و تا الآن اصلاً اهل روابط آزاد نبودم و در قید و بند دوستی نیستم سرم به کار خودم گرم بوده. رفتار دیگران همچنین با بنده یک رفتار محترمانه همراه با محبته و بسیار به حریمم احترام می‌گذارند، از نظر اخلاقیم دختر خام و نپخته ای نیستم. 

مشکل اینجاست که وقتی می خوام با آقایی من باب ازدواج و آشنایی صحبت کنم اصلاً اون آدم سابق نیستم، بسیار هیجان زده ام و استرس دارم، خودم حس می‌کنم این رفتار از من یک آدم سطحی خواهد ساخت، این موضوع بسیار باعث شرمساری بنده است و خیلی دنبال راه حل بودم امّا دقیقاً نمی دونم مشکل کجاست و باید چه تعبیری بیندیشم. 

از تمام کسانی که وقت گذاشتند متن بنده رو خوندن تشکرم می‌کنم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه)

تاثیر متقابل عشق و علاقه بر افسردگی

سلام به همه

بارها شنیدم یا دیدم که گفتند فلان آقا یا خانمی که شرایط روحی خوبی نداشته با به تعبیری افسرده بوده با وارد شدن یه آدم جدید تو زندگیش از لحاظ عاطفی مورد حمایت قرار گرفته و حال روحی بهتری پیدا کرده و به زندگی امیدوار تر شده که خیلی ها بهش میگن معجزه عشق.

ولی از نظر من عشق و علاقه رابطه مستقیمی بر افسردگی نخواهد داشت و تو این زمینه اغراق شده. شاید تاثیری مقطعی داشته باشه ولی هرگز نمی تونه افسردگی رو بر طرف کنه. چه بسا اون شخص وارد رابطه با شخص افسرده شده به علت اینکه علم این کار و نداره و از طرفی خودش هم انسانه و با نیازهای انسانی راه به جایی نبره و خودش گرفتار افسردگی بشه. 

و همچنین دیگه تو جایگاه به عنوان کسی که یک طرفه رابطه عاطفی است رو نخواهد داشت، بلکه تبدیل میشه به ناجی یا پرستار عاطفی. و عملا لذتی از یک رابطه که هر دو طرف باید برای ارضای نیازهای هم تلاش کنند نخواهد داشت. در واقع فقط نفش دهندگی خواهد داشت. از طرفی فرد افسرده هم بعد از مدتی اون شخص نه به عنوان پارتنر بلکه به عنوان یه فرد همیشه راضی و خوشحال خواهید دید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۰۷ مطلب مشابه)

چطور دوست صمیمی م رو فراموش کنم؟

سلام به همگی

من یه دختر ۱۷ ساله ام که دارم برای کنکور آماده میشم. همه چیز نسبتاً خوبه و به درس هام می‌رسم. و فقط یه مشکلی که دارم اون هم اینه که ذهنم درگیر حواشی هستش. امّا نه حواشی درسی و کنکوری! بلکه حواشی کاملاً غیر مرتبط. 

اومدم با خودم جدی فکر کردم ببینم منشأ اصلی‌ای همه حواشی دقیقاً از کجاست؟ چون می دونم یکی از راه های روانکاوی یک مشکل، پیدا کردن منشأ دقیق اونه. خب من الآن جدی به این موضوع فکر کردم و بله! منشأ ش رو پیدا کردم! 

همه این درگیری‌های فکری به نوعی برمی گردن به یکی از دوستانم (همکلاسی _دختر) که 1 سال پیش باهاش ترک ارتباط کردم در واقع صمیمی ترین دوستی که تا حالا داشتم. ما خیلی با هم صمیمی بودیم و اون اثر متفاوتی روی من گذاشته و فراموش کردنش رو برام کار خیلی سختی کرده. ما یه جورایی مثل خواهر های دوقلو بودیم و زمان های زیادی رو هم با هم گذروندیم. 

البته این هم بگم که ما فقط کلاس دهم با هم آشنا شدیم و کلاس یازدهم بنا به دلایلی من با ایشون ترک ارتباط کردم. (دلایلش خیلی مفصله امّا من این کار رو به خاطر غرورم انجام دادم که اون پایمال کرده بود) یعنی میشه گفت کلاً ارتباط ما فقط یک سال بود! همین! امّا جالبه توی این یه سال خیلی روی هم تأثیر گذاشتیم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه)

چطور خیال پردازی رو کنار بذارم؟

سلام

دختری هستم هجده ساله، زمانی که ۱۳-۱۲ سال داشتم پدر و مادرم دعوای ها مکرر و شدیدی با هم داشتن (طوری که فراموش کرده بودن بچه داشتن و کفشم و لباسم پاره شده بود ولی توجهی نمی‌کردن) و پدر بزرگم هم همون سال‌ها از دست دادم و این تنش‌ها تا سه سال ادامه داشت و من برای خلاص شدن از این وضعیت، برای خودم معشوقه‌ای در نظر می‌گرفتم و به او فکر می‌کردم (فقط قبل از خواب) امّا به مرور این افکار زیادتر شد تا جایی که من حین اینکه در کلاس درس بودم هم به خیال پردازی می‌کردم ولی چیزی که اخیراً منو به خودم آورد این بود که از یه وقتی به بعد دیگه معشوقه‌های من خیالی نبودن و آدم های واقعی رو جایگزین شان می‌کردم و باعث می‌شد رفتاری‌های داشته باشم جلوی جنس مخالف که واقعاً از خودم خجالت می کشم (هول می‌کنم جلوی هر پسری فرقیم نمی کنه کی باشه) .

ولی الآن دیگه می خوام بهشون فکر نکنم امّا نمی شه هر اتفاق خنده داری که باشه تو ذهنم براشون تعریف می‌کنم و یا حرف های شیرین می زنم انگار اصلاً پیش من هستن... من به خاطر این موضوع کنکور سال گذشته رو از دست دادم و این هم بگم که دانش آموز قوی بودم (بورسیه و مدال و...داشتم) امّا این به مرور رو درسم اثر گذاشت و باعث افت شدید تحصیلی من شد طوری سال آخر رو با زور نمره قبولی گرفتم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه)

غبطه خوردن نسبت به ازدواج دوستان و آشنایان

سلام دوستان

من برام سؤالی پیش اومده که می خوام مطرح کنم؛

همه ی ما وقتی یه سنی رو رد کردیم یواش یواش دوستان مون که تقریباً هم رده‌ی سنی ما بودن و شرایطی نزدیک به شرایط ما داشتن؛ ازدواج کردن و رفتن سر خونه زندگی شون، ما هم از ته دل براشون خوشحال بودیم براشون آرزوی خوشبختی کردیم، ولی ته دل مون، حس غبطه داشتیم، حس اینکه کی قراره برای خودمون پیش بیاد، کی قراره ازدواج کنیم، کی قراره شرایط مون برای ازدواج فراهم بشه. 

این حس وقتی بدتر میشه که می‌فهمی حالاها شرایطش برات جور نیست و فعلاً هم آدم مناسب سر راهت قرار نگرفته و  آینده‌ای که پیش روت هست برات مبهمه، این حس بدتر و بدتر هم میشه وقتی که می‌بینی بقیه دوستات هم کم دارن ازدواج می کنن و انگار تو توی جمع اون ها حالا حالاها مجردی، انگار کلی فکر و خیال هجوم میاره به آدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۰۷ مطلب مشابه)

همدردی با آدم هایی که حس تنهایی دارند

سلام

درسته الآن زندگی ها سخت شده و هر کس به نوعی گرفتاره. به قول مامانم هر کسی از عهده زندگیش بیاد هنر کرده. ولی هستند آدم های که واقعا تنهان . نه اینکه بی کس باشند بلکه تنهان. 

یعنی احساس تنهایی دارن . علاوه بر اینکه تنهان، خیلی ها رو می شناسم تو حسرت یه آغوشن تو حسرت یه گوش شنوا هستند . تو حسرت یه نگاه گرم. 

می خواستم بدونم هر کس به عنوان یه انسان چه کار می تونه بکنه. تا این حس تنهایی کمتر بشه. درسته شاید عده ای نظر بدن ما مسئول زندگی هم نیستیم، و وظیفه ای نداریم. ولی به نظر من چه اشکالی داره. 

گه گاهی بدون هیچ چشم داشتنی بهم کمک کنیم. مثلا یه زنگی بزنیم به دوست، به فامیل  به یه آشنایی که می دونیم حس تنهایی داره. باهاش حرف بزنیم گوش شنوایی باشیم. مگه چقدر وقت می گیره. من نمی گم حتما گره گشایی کنیم، خیلی ها مون این توان رو نداریم. حداقل می تونیم که گوش بدیم. تسکین بدیم . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۰۷ مطلب مشابه)

به خاطر خیال بافی هام کنکورم رو خراب کردم

من یه پشت کنکوری هستم،(تجربی) به خاطر خیال بافی ها و شبکه مجازی و ... (۹۰درصد خیال بافی) کنکور رو خراب کردم ...

امسال شروع بهتری داشتم امّا یه چیز خیلی اذیتم می کنه و اون هم این هست که من زمانی که ۱۳-۱۴سالم بود پدر و مادرم دعوا های شدیدی تو خونه داشتن و به علاوه پدر بزرگمم فوت کرد و ...

کلی اتفاق تلخ دیگه، من برای اینکه خودم رو تسکین بدم، برای خودم تو ذهنم شوهر خیالی درست کردم و باهاش زندگی می کردم، فقط شب ها ولی به مرور زیاد شد طوری که صبح ها هم فکر می کردم.

ولی بعد یه مدت شخصیت پسرهایی که به عنوان معشوقم در نظر می گرفتم از آدم های خیالی به واقعی تغییر کرد ... من دیدم که دارم جلوی پسرها وا میدم (اهل رابطه نیستم ولی پسر دیدنی جوگیر میشم) ترسیدم و خواستم ترک کنم این عادت رو ولی نگار نمی شه همیشه باید به یه پسری فکر کنم

نمی دونم چطور این کار رو انجام بدم، خواهش می کنم کمک کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه)

دخترم، کارم شده مقایسه کردن خودم با همسایه رو به رو

سسلام 

نمی دونم از کجا شروع کنم و چی بگم؛

کارم شده مقایسه کردن خودم با همسایه رو به رو، وضع مالی متوسط به بالایی داریم و شکر خدا تو زندگی چیزی کم نداریم تا اینکه چند سال پیش خونه مون رو  تغییر دادیم، اینجا اکثریت خیلی پولدارن و دختر همسایه رو به رویی هم سن منه و اون ها خیلی پولدارتر از منن. 

هر وقت اون رو می بینم یا به اون فکر می کنم نمی تونم از زندگیم  لذّت ببرم و از داشته هام خوشحال باشم، همه ش میکم خوش به حالش، هزار نوع لباس داره کلی وسایل آرایشی مارک و ... ، ولی من چی؟  می دونم مقایسه کار خوبی نیست ولی دست خودم نیست. 

هیچ وقت دیگه از ته دل خوشحال نیستم زندگیم شده حسرت بقیه رو خوردن مخصوصاً اون دختره همسایه رو به رویی، شما  بگید راه حل چیه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه)

چطوری جلوی پسران سر سنگین رفتار کنم؟

سلام

دختری هستم ۱۸ ساله هستم، مشکلی دارم که خیلی منو اذیت می کنه ... مسخره م نکنید لطفاً

من اهل رل زدن و رابطه های بی هدف نیستم امّا وقتی می بینم پسری یه جا ایستاده به هر بهونه ای دوست دارم از کنارش رد بشم تا به من توجه کنه.

کارهایی می کنم که جلب توجه کنم، مثلا صدام رو نازک کنم و یا چیزهای خنده دار بگم، خیلی مسخره ست ولی انگار اون لحظه ها مغزم برای خودم نیست.

چطوری جلوی جنس مخالف سر سنگین رفتار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه)

سردرگمی نسبت به خانواده

سلام

دختری نوجوان هستم، حدود یک سال گذشته اتفاقات غیرمنتظره ای در خانواده ما رخ داد که دیدگاه و شناخت من رو نسبت به خانواده زیر سوال برد و در حال حاضر واکنش ها و حرف های اعضا خانواده حقیقتا حالم رو به هم میزنه.

متأسفانه سرکوب کردن از ویژگی های نامناسب من هست. چه خشم و چه شادی، یا سرکوب میشه یا درون ریزی، بنابراین کسی هم متوجه نمی شه. مانند همین احساس تنفری که نسبت به خانواده ام پیدا کردم سرم رو با کتاب و موبایل گرم کردم، ولی هر شب تصور شکنجه کردن پدرم و تحقیر کردن مادرم رو می کنم.

مدتی هست خودم رو در اتاق حبس کردم ولی زمانی که میرم بیرون صداشون، چهره شون و حرف هاشون بیشتر عصبانیم می کنه و من دوباره به اتاق بر می گردم، منشأ همه اینها تلاش پدر و مادرم برای محدود کردن من بود (قبل از این هرگز یادم نمیاد این کار رو کرده باشن). 

عملا احساس می کنم در آستانه افسردگی هستم، خوشحال میشم از راهنمایی تون استفاده کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۴۸۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۱ مطلب مشابه)

با افرادی که بی دلیل از ما بدشون میاد چه برخوردی بکنیم ؟

سلام

در مقابل افرادی که با رفتارهاشون دارند نشون میدن که از شما بدشون میاد چیکار باید کرد ؟

لزوما هم بدی در حق شون نکردی و اینو 100% مطمئنی، ولی اونا حالا یا از خودت و یا از رفتارت و یا از هر دو بدشون میاد و اینو تا میتونند بهتون نشون میدند.

مثلا توی خیابون که از کنارتون رد میشن، رو شون رو میکنند یه طرف دیگه (به عمد) و یا قیافه هاشون رو واسه ت میگیرن و یا اخم میکنند. اگه لازم هم ببیننند، به زبون هم میارند. یا تو مجلسی به تو یا سلام نمیکنند و خلاصه انواع کرم ریزی ها رو دارند. جالب اینه که تا حالا نه توهینی بهشون کردی و نه حق شون رو خوردی.

بهترین عکس العمل در مقابل این افراد چیه ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۵۸۱ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۰۷ مطلب مشابه)

چطور بدون اینکه به کسی حرف هام رو بگم خالی شم؟

سلام

من یه دختری هستم که توو زندگیم کسی رو ندارم که باهاش درد دل کنم همیشه برای خواهرم برای همه سنگ صبورم همه راحت حرف های دل شون رو بهم میگن خودشون رو خالی می کنن. 

ولی من نمی تونم حرف های دلم رو به کسی بگم، آره من سعی کردم که حرف های دلم رو بگم ولی پشیمونم کردن از گفتن، مثلا گفتن تو رو چه به فلان کار و... من هجده نوزده سالمه همه ی حرف هام موندن تووی دلم نمی دونم به کی دردامو بگم نمی دونم چه جوری قفسه سینمو از حرف های نگفته خالی کنم،، جالبش اینجاست که همه فکر می کنن من هیچ فکرو مشغله ذهنی ندارم، تا یه کم اخمام میره توو هم میگن چرا نمیگی نمی خندی؟

بابا به خدا منم غصه های خودم رو دارم چرا یکی نیست چرا کسی نمی فهمه منو. دوستان شما چه پیشنهادی دارید برای کسی که هیچ همدمی نداره؟ چه جوری خودم رو خالی کنم از حرف های ناگفته ..به هیچ وجه نگین برو پیش مشاور چون اصلاً شرایطش رو ندارم، تازه هم مشاور چه گلی به سرم میزنه. درد من فقط اینه که چطور بدون اینکه به کسی حرف هام رو بگم خالی شم، لطفاً از تجربه های  مشابه تون رو هم بگین ممنون.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۹۶ مطلب مشابه)

چه کار کنم همه چی رو زود به دل نگیرم؟

با سلام

من یه دختر 21 سالم که خیلی زودرنجم. من دوست دارم بقیه وقتی اشتباه می کنن بعدش بیان عذرخواهی کنن و اگه نکنن من کینه به دل می گیرم. یه مشکل دیگه هم اینکه من کم حرفم و زود قهر می کنم مثلا ممکنه موقع چت کردن طرف یه حرف ناراحت کننده بهم بزنه منم در جوابش فقط استیکر غمگین می ذارم (که بفهمه ناراحت شدم و نباید اون حرف و می زد) اگه گفت ببخشید که هیچ و الا دیگه از لجم پیام ها رو سین نمی زنم تا بدونه قهرم.

ولی متأسفانه بیشتر سرزنشم می کنن یا میگن خدا به داد همسر آینده ت برسه . یعنی واقعاً درک نمی کنن که من ناراحت شدم؟ حتما باید دعوا راه بندازم که این چه حرفی بود زدی من بهم برخورده و ...

حتی بعضی اوقات هم که میگم ناراحت شدم، میگن وا! مگه ما چی گفتیم؟! نمی خوام دقیق بگم چه مواردی میگن ولی بعضی اوقات حس می کنم زیادی تو زندگیم و حریم شخصیم دخالت می کنن و نظر میدن منم مثل بقیه رک نیستم که بگم به شما چه و قهر می کنم، همین باعث میشه که منو مقصر کنن. بهم میگن سعی کن این اخلاق قهر کردنت رو اصلاح کنی، تا یه چیزی میگیم دماغت اندازه خرطوم فیل میشه! به نظر شما واقعاً مشکل از منه؟ چه کار کنم همه چی رو زود به دل نگیرم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۵۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۷ مطلب مشابه)