به خاطر یه ارائه سمینار نا امیدترین دخترم

سلام

دانشجوی ارشد هستم 24 مهر باید سمینار ارائه بدم و کل تابستون و وقت داشتم انجام بدم همه ش امروز و فردا کردم و انجامش ندادم نزدیک 80 صفحه باید بنویسم برای من فقط 10 صفحه شده.

نمی دونم دلیل امرور و فردا کردن هام و نسبت به درس این قدر سست و ضعیف شدم چبه 

اصلاً دیگه تمایلی بهش ندارم. 

حالم خیلی بده تا ترم پیش یه دانشجوی زرنگ بودم توقع استادها ازم بالا بود الآن همه ش رو هم دیدگاه شون رو نسبت به خودم خراب کردم، نا امید ترینم نمی دونم چه کار کنم و اصلاً دست و دلم نمی ره برم تهران، از استرس و اینکه کاری نکردم و سرزنش خودم همه ش حالت تهوع بهم دست میده. 

شب و روز ندارم از نگرانی و از دست خودم بی نهایت دلخورم، کمکم کنید راهنماییم کنید چه کار کنم، اصلاً میشه جبران کرد؟ اصلاً میشه کاریش کرد؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

بیشتر به خودت فکر کن

تلگرام واتس اپ اینستاگرام و غیره رو کمتر برو. کمتر با دوستات بیرون برو. بیشتر وقت برای خودت بذار. حرف زدن هات رو کمتر کن. بیشتر به خودت فکر کن. فضای مجازی و وبلاگ ها و گروه های مجازی رو کمتر کن. در عوض در طی روز برو نیم ساعت پیاده روی تنهایی. یا جمعه یه نصف روز برو کنار دریاچه، یا پارک، یه منطقه خوش آب و هوا. سعی کن صبح زود بری مثلاً ۶، ۷ صبح جمعه از خونه بزن بیرون. تنهایی برو اون منطقه خوش آب و هوا. با خودت باش.

من این کارها رو کردم و تمرکز و انرژی بالایی پیدا کردم. آرامشم بیشتر شده و تو کار و شغلم تاثیر مثبت گذاشته. هر وقت زیاد تو فضای مجازی وقت می ذارم یا بین دوستان زیاد حرف می زنم یا زیاد وقت می گذرونم، حس بدی پیدا می‌کنم. برای خودم این دعا رو می‌کنم: " خدایا کمکم کن، می خوام خودم باشم و خودم رو گم نکنم"

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۸۵۴ مطلب مشابه) موفقیت در زندگی (۱۲۶ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۲۲ مطلب مشابه)

مشکلم اینه با آدم‌ها زود صمیمی میشم

سلام دوستان وقت خوش

دوستان من یه دختر برونگرا، اجتماعی و کمی ریسک پذیرم، البته نه در حد کارهای خطرناک امّا به قول روانشناس‌ها  هیجان سالم رو  دوست دارم. می دونید مشکلم چیه؟ 

با اینکه خیلی خودم رو کنترل می‌کنم که به قول معروف خانم باشم مخصوصاً وقتی تو جمع همجنس های خودم باشم به شدت تخلیه انرژی می‌کنم, شوخ و پرحرف و شیطون میشم, البته شیطونی و حرف زدن هم در چارچوب‌های اخلاقیه و اصلاً از شوخی‌های زننده یا چرت و پرت های الکی خوشم نمیاد ولی مشکلم اینه با آدم‌ها زود صمیمی میشم.

 بلد نیستم مغرور باشم, تا حالا از این کارهام ضربه اساسی و بدی نخوردم ولی چالش‌هایی داشتم چون یه کمی دلرحمی و مهربونیم خدا چاشنی شخصیتم کرده دیگه یه کوچولو زود رابطه ام صمیمی میشه. 

برعکس در مقابل جنس مخالف مخصوصاً کسی که نشناسمش خیلی محکم و جدیم امّا می‌ترسم این برونگرایی باعث بشه تو روابطم با همجنسانم ضربه عاطفی یا شخصیتی بخورم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

با خواسته های دو پهلو، خودم و خانواده م رو رنج میدم

سلام وقت بخیر 

دختری بیست و یک ساله و دانشجو هستم. حدوداً سه ساله که دارم کار پاره وقت انجام میدم در کنار درسم که خدا را شکر درآمدم کافیه. 

امّا مساله‌ای که خودم و خانواده ام رو رنج میده خواسته‌های دو پهلو و مبهم منه من از طرفی دلم می خواد مستقل باشم, برای نیازهام خودم خرج کنم, رو پای خودم بایستم امّا از طرفیم وقتی در مقابل استقلال من خانواده مخالفت نمی کنن و همراهی می کنن سرشون منت می ذارم که شما برام خرج نمی کنید, من هر چی بخوام باید خودم بخرم و قضاوت‌های نادرست دیگه. 

ببینید من خودم می دونم رفتارم متعادل نیست, نمی دونم با خودم چند چندم امّا می دونم که استقلال رو دوست دارم ولی مرزش رو نمی دونم, چه کار کنم خسته شدم از بس خانواده ام رو رنجوندم, خسته شدم از دعواهای الکی که داریم. 

من دختریم که از وابسته بودن مخصوصاً وابستگی عملی متنفرم ولی وقتی می بینم کسی حواسش بهم نیست یا به نیازهام بی توجهی می کنه بهم می ریزم, از طرفی دلم می خواد یه کاری رو رو تنهایی انجام بدم و احساس افتخار می‌کنم که می تونم رو پای خودم بایستم از طرفیم دلم می خواد محبت ببینم و بهم توجه بشه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

چه کار کنم حالم دست هورمون نباشه؟

حس می‌کنم تمام زندگیم و حالم تحت تاثیر هورمونه گاهی اوقات یهویی دلم می گیره و میشم غمگین‌ترین دختر دنیا کافیه فقط بهم بگی تو اشکم در میاد که چرا باهام این‌طوری حرف زدی ولی یک ساعت بعد می‌بینی خیلی هم خوب و خوشحالم اصلاً ناراحتی مو فراموش می‌کنم میگم ولش اینها که چیزی نیست غصه بخورم...ولی بیشتر اوقات ناراحتم نمی دونم از چی...

فکر می‌کنم همه ش به خاطر عادت ماهانه ست چه قبلش چه بعدش من تا مدت‌ها همین طوری باید هورمون هام جابجا باشن تا وقتیکه خوب بشم 

چه کار کنم آخه دلم نمی خواد حالم دست یک سری هورمون باشه، چه جوری وقتی از درون ناراحتم بتونم خودم رو شاد کنم؟  

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

با شخصیت منفی فیلم هم ذات پنداری می کنم، مشکل دارم؟

سلام 

می خواستم بپرسم آیا بقیه هم مثل من با شخصیت منفی فیلم هم ذات پنداری می کنن یا مشکل از منه. 

مثلاً من دارم یه سریال می بینم که یه خانم خدمتکاری با انواع دسیسه و توطئه سعی داره خودش و دخترانش رو وارد یه خانواده ثروتمند کنه و اون جا ساکن بشن و پسرهای اون خانواده رو برای دختراش تور کنه، مثلاً خونه خودش رو عمداً آتیش می زنه که به بهانه بی خانمان بودن برن بمونن خونه اون خانواده ثروتمند که براشون کار می کنن. 

من با دختر خانواده ثروتمند خیلی هم ذات پنداری می‌کنم با اینکه تو فیلم یه شخصیت حسود و بدجنسه و از اون خانم خدمتکار و دخترانش خوشم نمیاد با اینکه اون دخترهای خدمتکار رو کاملاً پاک و معصوم نشون میده.

خداییش خواهش می‌کنم شما بدون شعار دادن صادقانه جواب بدید که اگر جای من بودید با دختر خانواده ثروتمند هم ذات پنداری نمی‌کردید؟ فرض کن دور از جون زبونم لال مادرت تازه فوت کرده باشه همین الآن از سر خاک اومده باشی یه چشمت خونه یه چشمت اشک بعد میای می‌بینی دختر خدمتکار خوابیده رو تخت مادرت پدرتم محو تماشاش شده و از اتاق بیرونش نمی کنه، خداییش شما باشید بهتون بر نمی خوره، احساس نمی‌کنید به روح مادرتون توهین شده از دختره بدتون نمیاد؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

یک سری مشکلات ریشه‌ای دارم که از کودکی همراهم بوده

سلام 

یک سری مشکلات ریشه‌ای دارم که از کودکی همراهم بوده، از همون زمانی که مدرسه می‌رفتم با اینکه شاگرد ممتاز بودم همه بچه‌ها ازم فراری بودند و تو گروه‌ها شون راهم نمی‌دادند.

حالا که سنم بالاتر رفته و وارد دانشگاه شدم هم باز همون مشکلات رو دارم، نمی تونم با کسی ارتباط بگیرم، نمی دونم مشکل از کجاست.

اگه راهی دارید ممنون میشم راهنماییم کنید، یا اگه کتابی چیزی هست که در این زمینه بخونم، سر این موضوعات تا الآن خیلی بهم فشار اومده ولی هزینه رفتن به مشاوره رو ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

می خوام اخلاق‌های بدم رو اصلاح کنم

دوستان من خیلی زود رنج هستم یعنی تا یکی یه حرفی می زنه، من فوری به خودم می‌گیرم، تا یه حرکتی می کنه تا یه ذره چشم هاش رو تکون میده من فکر می‌کنم منظورش با منه، همه رفتارهای دیگران رو با منظور می‌گیرم، یک بار به دختر خاله ام گفتم فلانی به من بی محلی کرد، دختر خاله ام گفت اصلاً این طور نیست، یا مثلاً وقتی کسی یه حرفی می زنه من به مامانم میگم که آره من ناراحت شدم از حرفش ولی مادرم میگه اون شخص اصلاً اون منظوری که تو فکر می‌کنی رو نداشت.

یه ویژگی بد دیگه ای هم که دارم اینکه خیلی عصبانی میشم، مثلاً تا یه چیزی خلاف میلم پیش بره عصبانی میشم، عصبانیتش رو هم سر داداشم. مادرم خالی می‌کنم ولی بعد یه مدت پشیمون میشم از پدرم هم خیلی بدم میاد ازش متنفرم همه ش ما رو اذیت می کنه با بد اخلاقی هاش، همه ش تیکه و متلک میگه به ما، همه ش ما رو تو تنگنا می ذاره، ازش خسته شدم، دو ماه دیگه میرم دانشگاه ولی می‌ترسم این رفتارهای من ادامه داشته باشه و تو روابط با افراد خارج از خانواده هم تاثیر بذاره.

یک ویژگی بد دیگه ام اینه که خیلی بی سلیقه ام. یعنی به معنی واقعی کلمه بسیار شلخته و کثیف هستم. اتاقم همیشه ریخت و پاشه البته اینکه حوصله ندارم جمع شون کنم هم بی تاثیر نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

دختری ۱۹ ساله ام، مشکلم اینه که عاشق همه میشم

من یه دختر ۱۹ ساله ام مشکلم اینه که عاشق همه میشم؛ نمی‌دونم باید چه کار کنم از دوست و آشنا و فامیل و همکلاسی و همکار بگیر تا اونی که تو تاکسی دیدی و اونی که تو مغازه دیدی؛ یعنی می‌خوام ببینم شون خوشحال میشم استرس می‌گیرم؛ برای همه شون؛ و این احساس رو روی خواننده‌ها و سلبریتی ها و فوتبالیست‌ها و ... دارم کلاً رو هر جنس مذکری (حالا نه خیلی بچه یا سن بالا) 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

چرا احساس می کنم کارایی مغزم کم شده؟

من یه دختر ۳۵ ساله هستم و کارمند، مدتی احساس می کنم که مغزم کارایی وقتی که جوون تر بودم  رو نداره، اون تیزی و زیرکی قبلا رو ندارم، اصلاً گاهی اوقات واضحات برام سخت میشه ،فراموش می کنم، حس می کنم سطح آی کیوی رو مغزم خیلی پایین اومده.

من کارم حسابداری هست و با عدد و ارقام هم خیلی سر کار دارم، مثلا همکارم که صبح باهاش بودم و فقط دوتایی بودیم حکم من رو که زدن فقط اون می دونست شب که همکار دیگرم بهم پیام داد که تبریک بگه باورتون میشه من حتی به ذهنم نرسید اونی که بهش پیام داده خب همین همکار صبح من بوده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

درک کردن دیگران تا چه حد خوبه؟

سلام

به نظرتون درک کردن تا چه حد خوبه؟ واقعاً من کلاً کارم شده درک کردن 

یعنی هر کی هر کاری می کنه من اول سعی می‌کنم خودم رو جاش بذارم بعد حرفی بزنم. بعضی اوقات فکر می‌کنم که دارم در حق خودم ظلم می‌کنم با این درک کردن ها.

چون خیلی اوقات بعضی‌ها یه کاری می کنن که واقعاً حقم نیست ولی خب میام میگم اشکال نداره درکش کن، خودت رو بذار جای اون ...، واقعاً نمی دونم درک کردن تا چه حد خوبه؟

آیا زیاد درک کردن مشکل ساز نیست؟

لطفاً نظر بدین ببینم چی به چیه 

ممنونم

دخترم ۱۹ سالمه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

به دختری که احساس تنهایی و بی پناهی می کنه چه پیشنهادی دارید؟

سلام دوستان وقت تون بخیر 

من یه دختر ۲۵ ساله هستم که عمیقاً احساس تنهایی می‌کنم و اینکه فکر نکنید صرفاً یک احساسه در واقعیتم همین طوره.

خانواده م به هیچ وجه کنارم نیستن و با زخم زبون زدن های وقت و بی وقت شون آسایش رو ازم گرفتن؛ مثلاً اینکه من اصلاً فعلاً شرایط ازدواج رو ندارم و از همین استفاده می کنن و مدام بهم میگن تو موندی رو دست مون، بقیه رو ببین، تو چرا این طوری شدی؟ 

فلانی از تو ۵ سال کوچک تره و ازدواج کرده چرا دست از سرمون بر نمی داری؟ واقعاً اینها حس خیلی بدی بهم میده. من فعلاً شرایط سر کار رفتنم ندارم در واقع کار مرتبط با رشته م یا حداقل کاری که برام مناسب باشه رو پیدا نمی‌کنم و باز هم از همین استفاده می کنن و مدام میگن تو این گرونی تو چرا کاری نداری؟ 

علاوه بر این همه جوره محدودم کردن و من رسماً حس می‌کنم تو زندانم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

ذهنم پره از تصورات ازدواج

سلام و عرض ادب دارم خدمت دوستان

من یه دخترم و سنم هم زیر ۱۸ سال. خیلی به ازدواج فکر می کنم، کلی فانتزی ازدواج دارم، خودم کامل می دونم شرایط و اخلاق یک دختر مناسب ازدواج از جمله صبوری و گذشت و ... رو ندارم. حتی دلم نمی خواد ازدواج کنم، امّا ذهنم پره از این تصورات بی پایه و اساس، چه نظری دارید که به این چیزها فکر نکنم؟ با چه فعالیت هایی؟ 

پ. ن: هم به خاطر سنم، هم درسم، آزادی و بیرون رفتن زیادی ندارم که مشغول بشم.

پیشاپیش از شما دوستان سپاسگزارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

نسبت به بعضی از پسران کشش جنسی و عاطفی دارم

سلام

من یک دختر ۲۹ ساله هستم. خیلی احساس تنهایی می‌کنم. از بیست و دو سالگی دوست داشتم ازدواج کنم. تا حالا خواستگار نداشتم. شغل ندارم. دانشگاه ادامه ندادم. هیچ جایی نمی رم. هیچ پیشرفتی نکردم. هیچ کلاسی نمی رم. یه جای پرت هم زندگی می‌کنم که مکانی وجود نداره که دخترانی هم سن و سال ببینم. 

متأسفانه یه مشکلی دارم و حس می‌کنم شاید دچار بیماری روحی روانی شدم. وقتی میرم بیرون اگر جنس مخالفی که جوان باشه و هم سن و سال، وقتی برخورد گرم یا محترمانه انجام می‌دهد و اگر ظاهرش از نظر من قابل قبول باشه، اول خیالاتی میشم بعد بدنم داغ میشه و یک حس کشش احساس می‌کنم و دچار عذاب وجدان میشم که چرا چنین حسی دارم. 

بعد ممکنه اون فرد رو فقط برای یک بار دیده باشم و شاید دیگه نبینم. برای مدتی بهش فکر می‌کنم. امّا همین اتفاق هی تکرار میشه. یعنی اگر چند روز بعد یا چند ماه بعد شخص دیگه رو ببینم و خوشم بیاید دوباره همین روال. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)

چطور حال دلم رو خوب کنم بدون اینکه دل بشکنم؟

سلام وقت تون بخیر

من دختری اوایل بیست سالگی هستم. به آقایی علاقه داشتم ولی رابطه مون به دلیل عدم تفاهم به اتمام رسید. موضوع اینه که من بعد از ایشون کسی به دلم نمی‌نشست و حتی شخصیکه به قصد ازدواج جلو اومده بود و رو رد کردم امّا وقتی که فهمیدم اون آقا بدون اینکه براش مهم باشه سریع با شخص دیگه ای آشنا شده خیلی ناراحت شدم و حتی حس بدی بهشون پیدا کردم. 

متوجه شدم آشنایی باید خیلی حساب شده باشه که وابستگی پیش نیاد امّا با فهمیدم این موضوع و جلو آمدن دوباره ی فردی که بهم علاقه داره این دفعه قبول کردم که باهاش آشنا بشم. 

این آقا به قصد ازدواج جلو اومده می خواد خانواده‌ها آشنا شن و وضعیت معقولی برای ازدواج داره امّا من هر چقدر به خودم میگم اون آدم بدردت نمی‌خورد امّا هنوز فکرم درگیره. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۲۱ مطلب مشابه)