من یک دختر ۲۲ ساله دانشجو هستم و تو خوابگاه زندگی می کنم. دختر ساده و مهربان و خجالتی هستم و از بچگی هم به زیبایی معروف بودم و برای اپلای کردن بیشتر درس می خونم و پروژه می نویسم.
همه بزرگتر ها از من تعریف می کنند. ولی پیش هم سن و سالانم هیچ محبوبیتی ندارم، بعضی ها از من بدشون میاد و اون هایی هم که منو آدم خوبی می دونن باهام حال نمی کنن، ولی اون هایی که از من بدشون میاد بعد یه مدت طولانی نظرشون عوض میشه و می فهمند آدم خوبی هستم.
ظاهرم شبیه دخترهای امروزیه، ولی برعکس دخترهای امروزی حرف های زشت خیلی کم استفاده می کنم.فکر می کنم چون بچه مثبتی هستم هم سن و سالانم حال شون از من به هم می خوره.
در خصوص جنس مخالف خیلی خجالتی ام. به شکلی که در حد سلام و بیشتر اوقات سلام هم نمی دم و حتی پسر می بینم راهم رو کج می کنم و نمی تونم تو چشمش نگاه کنم. وقتی کسی رو می بینم که یک ذره از من سر تره چه از لحاظ ظاهر چه لحاظ آداب معاشرت جلوش خجالت می کشم، نمی تونم اصلاً باهاش ارتباط برقرار کنم و جلوش دستپاچه میشم.
این هم بگم من تا این لحظه هیچ پیشنهاد ازدواج و دوستی نداشتم به هیچ وجه.پدر و مادرم وضعیت مالی پایینی دارند و پدرم معلمه،و همچنین پدرم با همه مشکل داره و هیچ کس خونه ما نمیاد.
چه کار کنم؟ از طرف جنس موافق و مخالف طرد شدم.
← روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) ← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۱۴۷۲ بازدید توسط ۱۱۰۵ نفر
- پنجشنبه ۴ اسفند ۰۱ - ۲۲:۰۱
