در ارتباط اول نمی تونم پیش قدم بشم

سلام

من یه دختر 18 19 ساله هستم مشکلم اینه که خجالتی ام یعنی همه ش تقصیر خانواده م ههست از بس که گفتن این کار رو بکن این کار رو نکن منو از لحاظ ارتباطات محدود نگه داشتن یعنی نمی تونم برای ارتباط با بقیه خودم اول پیشقدم بشم.

مثلا وقتی مهمون میاد اگه از لحظه ورودشون احوالپرسی نکنم دیگه بعدا روم نمی شه برم. یعنی اونجوری هم نیستم که همه ش سرم پایین باشه سرخ و سفید بشم ٬نه فقط نمی تونم تو ارتباطات اول پیشقدم بشم اگه روم باز بشه دیگه تمومه خیلی هم خوب میشم انگار نه انگار اون آدم چند دقیقه پیشم. 

خلاصه کلام چه جوری می تونم این حالتم رو عوض کنم لطفا هر راهکاری بلدین که خودتون هم تجربه ش کردین بگین به خدا از ته قلبم دعاتون می کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۸ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

با کسانی که خودشون رو عاقل می دونن و دیگران رو مسخره می کنن چه کار باید کرد؟

سلام

 با آدم هایی که فکر می کنن خودشون بهتر و بیشتر از بقیه میفهمن و دیگران رو مسخره می کنن چطور باید برخورد کرد؟

پدر من دیپلم هست شغلش هم کارگری هست، از وقتی که یادم میاد همیشه با تمسخر نسبت به صحبت های منو برادرم واکنش نشون می داد بچه هم نیستیم  هر دو دانشجو هستیم. علاقه ای نداریم به خاطر نحوه برخوردش باهاش هم کلام بشیم چون می دونم نهایتا مسخره می کنه و می خنده.

پدر من آدم بدون اعتماد به نفسی هست و می دونم منشا تمام این رفتاها این هست که مادرم زن تحصیل کرده و بسیار موفقی هست، اون بنده خدا هم حتی لحظه ای به روی پدرم نیاورده و همیشه به منو برادرم میگه که مبادا پدرمون رو ناراحت کنیم یا جلوی پدرم ازش خیلی تعریف می کنه، ولی پدر من به حدی بی اعتماد به نفس هست که در جمع نمی تونه مثل بقیه صحبت کنه.

اعتماد به نفس نداره حقش رو مطالبه کنه، مثلا از کسی طلب داشته باشه من یا برادرم یا مادرم باید بره بگیره خودش نمی ره، چندین بارهم دیگران سرش کلاه گذاشتن، با این حال همیشه معتقده آدم زرنگی هست، حتی یکسری افکار خیلی ساده داره مثلا فکر می کنه مورچه هایی که اطراف خوارکی ها جمع میشن از خود خوراکی ها به وجود میان یا چیزهایی که اگه بگم تعجب می کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

صفحه گفتگوی پسران درک نشده

سلام

عنوان پسران درک نشده رو برای اون دسته از پسرانی انتخاب کردم که در سنین زیر 25 سال به دلایل مختلفی مثل عدم اعتماد به اون ها و یا نداشتن امکانات مادی ، توسط خانواده های دختران دست رد به سینه شون زده شده و الان بالای 30 سال سن دارند .

این عزیزان می تونند در این صفحه به تبادل نظر بپردازند .

لطفا لطفا لطفا ...

رویکرد نظرات به این سمت باشه که از جمعیت این عزیزان کمتر بشه نه بیشتر . پس می تونید گله کنید ولی لطفا انتقام نگیرید .

لینک این صفحه رو می تونید در بالای وبلاگ و در لبه " صفحات خاص " پیدا کنید .

مرتبط:

30 سالمه، چرا دخترها زنم نمیشن و قبولم نمیکنن؟

به نصیحت های والدین، جامعه و دوستان گوش نکنید، هر چه زودتر ازدواج کنید!

از بی همسری خسته شدم

پدر دختر مورد علاقم اعتقاد داره نمی تونم خرج یه زندگی رو بدم

خسته شدم، هر جا میرم همه میگن چرا زن نمیگیری ؟

یه پسر 30 ساله چه چیزایی باید داشته باشه برای ازدواج؟

پسرهای 35 به بالا معمولا چه معیارهایی واسه ازدواج دارن؟

چرا خواستگارم تا 35 سالگی زن نگرفته؟

پسر 32 ساله ی صفر کیلومتر بی عرضه است ؟

پسر 31 ساله ای که بهترین گزینه ی ممکن رو برای ازدواج می خواد

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۹۲ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل درک نشدگان (۱۰۰ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) صفحات خاص (۲۸ مطلب مشابه)

در تعامل با دیگران به شدت ضعف دارم

سلام 

من پسری ۲۲ ساله هستم.

آدمی هستم که وقتی آشنایی رو بیرون می‌بینم خیلی ساده از کنارش رد می‌شم ولی بعدش به خودم هزار چیز میگم که چرا من این‌جوری ام! اون الآن چه فکری می‌کنه! و...، وقتی توی جمعی قرار دارم دعا می‌کنم از من نخوان حرف بزنم که می دونم به تته پته می‌افتم و تپش شدید قلبم هم اجازه درست ادا شدن جملات رو نمی ده. 

دوران دانشجویی رو هم در نهایت اضطراب و تشویش گذروندم. جام همیشه گوشه کلاس بود و کتابی می خوندم. از جمله چیزهایی که خیلی بهم انرژی میده همین کتابه. اخیراً هم کتابی خوندم به نام ایهام. خیلی لذّت بخش بود. می دونم دنیای ما دنیای تعامل کردن با دیگرانه ولی اصلاً نمی تونم این شکلی باشم. 

با خدا که حرف می زنم بهش میگم یعنی سرنوشتم رو چطوری رقم میزنی؟ آدم موفقی میشم؟ نمی شم؟ همیشه تنها می مونم یا نه؟ حکمت خلقت من و امثال من چیه؟ این سوال یه مدت ذهنم رو درگیر کرده. نظرتون رو لطفاً بگید می خونم حتماً. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

برای درمان عقده ای شدن باید چیکار کرد؟!

سلام 

قبل از هر چیز بگم خدا رو شکر الان تنها و در آرامش زندگی میکنم و خوشحالم، پسری ۲۸ ساله هستم ، پدرم وقتی با مادرم دعوا می کرد می زد شیشه میشکوند ، با چاقو تهدید می کرد و یه بار زد گوش مادرم رو کر کرد ، یه بارم منو تو حموم زندانی کرد و برق رو خاموش کرد ! اعتماد به نفسم خورد شد، بخاطر همین هیچ وقت دوچرخه سواری یاد نگرفتم و دوستی نداشتم ، گذشت و گذشت تا با استاد عزیزی در ۱۵ سالگی آشنا شدم که تفکراتم رو تغییر داد ، گفت فلانی برو دنبال هدفت ، و فکر نکن تحصیلات صرفا موفقیت میاره . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۹۲ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه)

نیاز نیست به مردم با هر روشی ثابت کنید که انسان خوبی هستید

سلام 

پیامی راجع به تجربه شخصی به آدم‌هایی که برای دیگران خودشون رو تغییر میدن.

من بارها دیدم که افرادی سوالاتی می‌پرسند مبنی براین که در محیط‌های مختلف در مقابل افراد مختلف چه طور برخورد کنن تا مورد پسند باشن، من تا قبل نوشتن این متن همچین آدمی بودم.

در نوجوانی من از دخترهای اطرافم بدن پر‌تری داشتم جوری که مجبور می‌شدم حرف های زیادی رو تحمل کنم و گه گاه تیکه‌هایی که می‌گفتن، لابد کارهایی کردم که بدنم این شکلیه، اون موقع من در اوج جوونی و توجه و بی اعتماد به نفس بودم، پس رفتم دنبال لاغری، زیاد ورزش می‌کردم و غذا هم نمی‌خوردم جوری که گاهی حس می‌کردم الانه که پخش زمین بشم وقتی لاغر شدم و استایل یک مانکن رو داشتم باز همون آدم‌ها اومدن و شروع کردن به تیکه انداختن.... (الآن بدنم بیماره) 

لباس روشن می‌پوشیدم می‌گفتن چه معنی داره دختر لباس روشن بپوشه، پس تیره پوشیدم گفتن چه معنی داره دختر تیره بپوشه، لابد افسرده ست، میگن نخند چون زشته وقتی نخندی میگن چه غده، میگن... 

این قدر گفتن و من انجام دادم مثل یک آفتاب پرست، جوری که حتی وقتی آدمی که یک جا منو دیده بود و یک جای دیگه می‌دید تعجب می‌کرد که آیا من همونم؟!، من حتی خودم هم فراموش کردم حتی اخلاقیاتم رو...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۷۹۵ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۴۸ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

چیکار کنم که واسه خودم زندگی کنم نه حرف مردم؟

سلام دوستان

من یک مشکلی دارم که خیلی اذیتم می کنه، پسری تقریباً ۲۰ ساله هستم، به خاطر شرایط خانوادگی و تربیتم در عین اینکه خیلی برخوردهای مردانه ای دارم ولی به شدت زود رنج هستم و حرف مردم خیلی واسه م اهمیت داره واقعاً عذاب می کشم خیلی دوست دارم واسه خودم زندگی کنم نه مردم.

اگه کسی می تونه راهنمایی کنه؟، چطور حرف مردم واسه م مهم نباشه؟ البته به دلیل خصوصیات اخلاقی که دارم زیاد مورد قضاوت قرار می گیرم حالا به نظرتون چیکار کنم که واسه خودم زندگی کنم نه حرف مردم؟

مرتبط:

چقدر از سرمایه هاتون رو خرج حرف مردم می کنید؟

دارم از دست بعضی از مردم دچار جنون میشم

اگه قضاوت کردن های مردم وجود نداشت ...

از بی فرهنگی بعضی از مردم خسته شدم

نیاز به تایید شدن توسط دیگران

اصولا حرف مردم برام مهم نیست

به حرف مردم خیلی حساسم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه)

هر واژه دنیای بزرگیست

واژه‌ها قدرت تخریب بالایی دارند و قدرت سازندگی بالا. می خوام این تاپیک رو بزنم چون احساس می‌کنم ما کمتر به بار واژها دقت می‌کنیم می خوام این موضوع رو به بحث بذاریم. 

فکر کنم این باعث می شه از قضاوت‌های شتاب زده از انسان‌های پیرامون مان جلوگیری کند. هر واژه دنیای بزرگیست. مثلاً دوستان بیایم واژه ((خوشم اومد)) رو بحث کنیم!!! 

مثلاً وقتی کسی می‌گوید از فلان پسر خوشم اومد دقیقاً یعنی چه؟ واقعاً (ازش خوشم اومد) برای دختران چه معنی داره؟، آیا معناهای مختلفی داره؟، یا نه فقط یه معنی داره. برای پسرها چطور؟ تفاوتی بین (خوشم اومد) با (دوستش دارم) هست؟، اگه هست چیه؟، آیا از جنس هم هستن یا از هم فاصله دارن.

آیا می شه گفت ما انواع (خوشم اومدن) داریم؟ مثلاً خوشم اومدن کم. متوسط، زیاد.

آیا داشتیم دختری از پسری که خواستگارشه ازش خوشش اومده باشه و جواب منفی داده باشه. لطفاً تجربیاتی دارید یا در اطرافیان دیده باشید و بگید. 

ممنون

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۸ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

دیگران فکر می کنن من ریش و خدا رو به خاطر چاپلوسی می ذارم

سلام دوستان

من پسری ۱۸ ساله هستم یک پسر مذهبی، ساده و آروم. خانواده‌ م غیر مذهبی هستند، فوق العاده احساس تنهایی می‌کنم، هیچکس منو درک نمی کنه به خاطر اینکه ریش می ذارم همه مسخره ام می کنن، چون با دخترها حرف نمی زنم و زیاد درگیر گوشی و فضای مجازی نیستم بهم میگن امل.

چون درس خون هستم مسخره ام می کنن و فکر می کنن من آدم بی عرضه‌ای هستم، نمی دونم ولی حس می‌کنم هیچکس توی زندگی من رو قبول نداره، یعنی شاید فکر می کنن من هیچی بلد نیستم.

توی جمع‌های فامیلی منزوی هستم البته این رو هم بگم کسی از من بدش نمیاد و همه دوستم دارن، خلاصه عزیزان هر وقت میرم توی فامیل اذیت می شم و اعتماد به نفسم کم می شه، چند شب پیش پسر عمه م بهم گفت تو با ریش مردم رو تیغ میزنی، خسته شدم از بس حرف شنیدم هیچ وقت هم جواب ندادم ولی همیشه از درون شکستم چون خیلی بده یه جوون غرورش بشکنه فقط به خاطر عقایدش ولی من دست بر نمی دارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۱۹۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه)

برای برطرف کردن زودرنجی و کنترل عصبانیت چه پیشنهادی دارید؟

سلام به همه عزیزان

آقایی ۳۴ ساله هستم٬ گاهی زود رنجم و سریع ناراحت و عصبی می شم، اما در بیشتر زمان‌ها خندان و خوش برخورد و صبورم. 

وقتی کسی رو از خودم می رنجونم تا چند روز حال خودم بد هست و احساس بدی پیدا می‌کنم. لطفاً نظرات تون رو با من به اشتراک بگذارید تا بتونم روی آرامش درونم بیشتر کار کنم.

مرتبط:

چطوری خودم رو خالی کنم وقتی ناراحتم؟

خیلی زود، افتضاح و وحشتناک عصبانی میشم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۱۹۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

تازه گواهینامه گرفتم، با رانندگان دیگه درگیر میشم ...

یه پسر ۲۴ ساله هستم، چند ماهیه گواهینامه رانندگی گرفتم و دارم با ماشین جابه جا می شم تو تهران، مشکلی که دارم اینه که تا حالا بیش از ۵ بار پیش اومده که درگیر بشم با یه راننده دیگه، فحش بدیم یا داد بزنیم و ... 

واقعاً هم همه ش مقصر من نبودم، و گاهی خودشون شروع می کنن و پر رو هستند. الان یه کم فکرم درگیره، نگرانم دفعه بعدی یه اتفاقی بیافته (مثلاً درگیری فیزیکی بشه یا هر چی). 

اما همیشه یه صدایی از درونم میگه اگه جواب ندی ترسویی، یا غرورت کجا رفته که یارو بهت فحش داد؟ چرا تو کوتاه بیای و فلان. برای همین همیشه جواب میدم و داد میزنم و کلاً کوتاه نمیام. 

ولی همیشه نگران این هستم که مثلاً اگه جواب شون رو ندم عزت نفسم زیر سوال بره، از طرفی با یه دختر خانمی آشنا شدم و نگرانم که نکنه یه بار پیش اون همچین مشکلی پیش بیاد، اگه کتک بخورم یا جواب ندم که خب خیلی کم آوردم پیشش، ولی اصلاً دلم نمی خواد وقتی باهمیم همچین مشکلی پیش بیاد، چون اون خیلی استرس میکشه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۵۷۳ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه) مسائل روز جامعه (۴۰ مطلب مشابه)

ناخودآگاه، موفقیت‌های زندگی و مسائل خصوصیم رو فاش می‌کنم

سلام

اول باید تشکر کم بابت تاثیرهای زیادی که این وبلاگ و تجربه ی دیگران در زندگیم داشته.

آدم خیلی موفقی هستم در حدی که موفقیت من در هر زمینه‌ای، طرز فکر و تلاش و پشتکار من، هوش و استعداد بالایی که دارم، توانایی و دانایی و علمی که دارم برای دیگران غیر قابل باوره و اصلاً فکر هم که نمی کنن چنین آدمی ممکنه در کنارشون وجود داشته باشه. اینجا کسی منو نمی شناسه و من هم هدفم از گفتن اینها پز دادن نبود چون اصلاً مسئله دقیقاً همینه! 

موفقیت‌های من از این پرسش که "هدف زندگی دقیقاً چیه؟ " شروع شد و هر چه قدر دقیق‌تر به جواب این سوال رسیدم این موفقیت‌ها بیشتر شد که البته به نظرم پاسخ بهتر به این سوال هیچ محدودیت و حدی برای ما نداره.

خلاصه این موفقیت ها رو در عرض چند سال با تلاش بسیار زیادی به دست آوردم، اما مشکل این جاست که احساس می‌کنم ظرفیت این موفقیت‌ها رو ندارم.

خیلی دوست دارم که به دیگران راه موفق شدن رو نشون بدم و بهشون از لحاظ مالی، علمی و ... کمک کنم که این بد نیست، اما مشکل این جاست که دوست دارم به همه نشون بدم که آدم موفقی هستم و مورد احترام و تشویق همه باشم، همه تعجب کنن که چه طور این آدم این قدر موفقه، یا اینکه حتی بعضی اوقات به خودم میام و می بینم این چیزی که گفتم به جز "پز دادن" چیز دیگه ای نمی شه اسمش رو گذاشت.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۱۹۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه)

خودم رو عذاب میدم که دیگران رو راضی نگه دارم

سلام

من ۲۳ سالمه و پسرم، الان دارم با گریه این مطالبو می‌نویسم و اصلاً حالم خوب نیست، یه مشکلی دارم که واقعاً اذیتم می کنه من متنفرم از اینکه کسی از من ناراحت بشه به خصوص وقتی جواب سوالم رو نمیدن و یا با من صحبت نمی کنن.

در هیچ حالتی حتی اگر حق با من باشه دوست ندارم کسی از من دلخور بشه حتی شده که کسانی با من قهر کردن که اصلاً دلیلش رو حتی نمی دونستم که چرا با من حرف نمی زنن یا جواب سوالم رو نمیدن, اولین نفری که میره و عذر خواهی می کنه من هستم, اولین نفری که میره منت کشی می کنه من هستم, اولین نفری که میره غرورش رو خورد می کنه من هستم، واقعاً من چرا این جوری هستم؟ 

وای به حال اون روزی که اگر کسی با من داد و بیداد کنه یا با من قهر باشه به خصوص که اگر آشنا یا همسایه و یا توی محله کارم باشه؛ اون روز اصلاً خواب ندارم؛ همه ش خودم رو سرزنش می‌کنم میگم ای کاش اون کار رو نکرده بودم؛ ای کاش اون حروف ذو نمی‌زدم که ناراحت بشه؛ حتی حاضرم برای اینکه کسی رو از خودم راضی نگه دارم هر کاری که بگن انجام بدم خیلی از درون داغونم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درمان افسردگی (۲۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

شما با آدم زبون دراز چه جوری رفتار می کنید؟

سلام دوستان 

می خواستم بدونم شما با آدم زبون دراز چه جوری رفتار می کنید، آدمی که بهش خوبی می کنید، باهاش مودب هستید، احترامش رو نگه می دارید، اما اون آدم در عوض به شما نیش و کنایه میزنه، با طرز بدی صحبت میکنه خیلی راحت و اصولا غیر رسمی و بعد اسم این رفتار رو می ذاره صمیمیت، صمیمیت با یه آدمی که هم سن و سال مادرشه!

نمی دونم شاید بعضی ها با دوستان صمیمی و هم سن و سال خودشون خیلی راحت باشن حتی از فحش هم استفاده کنن تو رابطه شون، اما حداقل میگن هم سن و سال و دوست صمیمی هستن اما آیا شما مثلا با یکی مثل همسایه تون هم این جوری برخورد میکنید آیا؟

بعضی از آدم ها هر چه قدر هم بهت محبت کنن برات کادو هم بیارن وقتی احترام تو رو حتی زبونی هم ندارن اصلا اگه عسل هم برات بیارن انگار زهر ماره!!!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۸ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۶۵ مطلب مشابه)

همه ش با خودم درگیرم که چرا نتونستم مثل دیگران شاد زندگی کنم

با سلام خدمت همه اعضای وبلاگ خانواده برتر

بنده ویژگی های جسمی خاصی از دوران کودکی  و نوجوانی داشتم که منو از سایر همسن هام و همکلاسی هام متمایز می کرد. بنده از کودکی درشت هیکل و تپل بودم که این باعث بیشتر نشون دادن سنم میشد و همین باعث میشد همسن هام منو بین خودشون راه ندن و منو از خودشون ندونن، به خاطر همین از همون اول دوستان زیادی نداشتم و منزوی بودم و دستمایه ی خنده و تمسخر دیگران بودم. 

این امر در 11 سالگی بنده با ریش درآوردن زود هنگام صورت بنده شدت گرفت که همه تعجب می کردن، حتی فامیل ها و اطرافیان نیز براشون سوال شده بود که چرا اینطوری شده و مشکلی دارم ؟ ( شده بودم سوژه غیبت دیگران). تو مدرسه بهم لقب پیرمرد داده بودن و انگشت نما شده بودم. در 13 سالگی هم بدنم عین حنگل آمازون مو درآورد و همین باعث شد از رفتن به استخر و نشون دادن بدنم در برابر دیگران خودداری کنم. 

گذشت و وقتی 16 ساله شده بودم با شروع ریزش مو و عملا طاس شدن در سن 17 سالگی (شاید باور نکنید ولی مثل مردای 40 45 ساله طاس شده بودم) وضعیت حاد گرفت. دیگه افسرده و درمانده و دیوانه شده بودم و نمیدونستم چیکار کنم. از اجتماع و مهمونی رفتن دوری می کردم و ساعاتم تو مدرسه هم به انزوا و گوشه نشینی می گذشت. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۲ مطلب مشابه)