فوت و فن موفقیتم در کار رو حاضر نیستم به دیگران بگم

 سلام

من یه مشکلی دارم، اونم اینه که همیشه توی زندگیم سعی کردم آدم درستی باشم، بیست و چند سال دارم، شغلی رو پیدا کردم، در زمینه تحصیل هم خدا رو شکر، منتهی داستانی که هست اینه که راستش اولا من با اطرافیانم عمیقا احساس صمیمیت ندارم قلبا.

یعنی دوست ندارم کاری رو که بعد از کلی سختی بهش رسیدم، یعنی خدا بهم داده، به کسی بگم فوت و فنش رو که یاد بگیره غریبه یا آشنا.

از طرفی هم من همیشه سعی میکنم رفتارم رو بررسی کنم که اگر مشکلی دارم برطرفش کنم، واسه خاطر لطف خدا خوبی هاش و کمک هاش که منم قدر نشناس نشم پیشش، منتهی وقتی به این قسمت کار یاد دادنش میرسم اینکه خوشم نمیاد کسی به حوزه کاریم وارد بشه و پیشرفت کنه، احساس میکنم آدم پستی میشم توی این قضیه. 

خب حس میکنم این آدم های پر ادعای بی رحم چرا باید دستاورد زندگیم رو بهشون بگم؟، حس میکنم بیان بالا توی تخصص من شاخ میشن واسه م، حقیقت اینه که دوست ندارم کسی ازم بالا تر باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۹ مطلب مشابه)

قطع ارتباط با کسانی که ذهنیت بدی نسبت به ما دارند، درسته؟

سلام 

من یه پسر بیست ساله م، ولی بر عکس بعضی ها نه دروغ میگم نه از کسی انتظار دارم، نه بد کسی رو میخوام، نه کینه از کسی نگه میدارم، خودم رو ساده میدونم، ولی دوستان نزدیکم و چند نفر که باهاشون معاشرت دارم بهم میگن تو سیاست داری، آب زیر کاهی، اول به فکر خودت هستی.

به نظرتون من باید با چنین آدم هایی قطع ارتباط کنم چون خوبی هام رو نمیبینن؟، من که فرشته نیستم بدی هایی هم دارم، ولی اون ها فقط بدی میبینن.

پیشنهاد:

مدیریت روابط با دوستان نامناسب بدون قطع ارتباط

صمیمی نشدن با همکار، کاری خلاف اخلاق محسوب میشه؟

با کسی که در دوستی افراط میکنه چطور بایدبرخورد کرد

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۱۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۹ مطلب مشابه)

در ارتباط و برخورد با دوستانم مشکل دارم

سلام

من هیچ وقت پسر هم سن و سال که بخوام باهاش رفیق بشم، بین فامیل و همسایه نداشتیم به اون صورت، الان من دانشجو هستم و کاملا احساس تنهایی میکنم.

تنهایی بیشتر ریشه در گذشته ام داره، من از همان دوران راهنمایی دوستان زیادی نداشتم، دبیرستان اومدم بازم همین طور، یعنی به هر دری میزدم نمیشد، انگار با بقیه خیلی فرق ها داشتم.

نمونه‌ ش یه همکلاسی داشتم توی سوم دبیرستان، مثل داداش ازش خوشم می اومد، ولی اون متوجه نبود من یه بچه متوسط یا شاید هم مثبت بودم، ولی اون یه پسر شر به خاطر همین دوستی مون جدی نشد.

اون ترک تحصیل کرد، ولی هنوز به یادش هستم، شاید سالی یه بار اونم یه لحظه میبینمش، وقتی میبینم روابطم با دوستانم اینطوریه خیلی دلم میگیره، شما راهکار بدید؛

به عنوان مثال با همین یه دونه دوستم چطور رفیق بشم و روابط مون خوب بشه، چطور بهش نزدیکتر بشم و صمیمی‌تر باشیم، خیلی حالم بده از این وضعیت

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۱۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

به دوستت محبت کن، اما اعتماد کامل به اون نداشته باش

سلام

شما اگه با کسی دوست بشید، چطور میفهمید این آدم قابل اعتماد هست و دو رو نیست، از کجا متوجه میشید که صداقت باطنی داره؟

اینکه میگن هر چیزی رو به دوستت نکو، چه چیزهایی خصوصی محسوب میشه و اینکه ممکنه تو بگی اون راز در آینده دردسر ایجاد کنه؟، کلا چه حرف ها و گفته هایی رو نباید بگیم؟، چه مسائلی رو در دسته حرف های مهم و خصوصی قرار میدین؟

حضرت علی فرمودند، هر چی محبت داری به پای دوستت بریز، ولی هر چی اعتماد داری رو نه، شما کلا این حدیث رو چطور تفسیر می کنید و توضیح میدید؟، چه چیزهایی راز محسوب میشه؟

ممنون از راهنمایی هاتون

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۵۷ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) تفکر در احادیث و روایات (۲۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۹ مطلب مشابه)

30 سالمه، اما حس میکنم به بلوغ و رشد عقلی نرسیدم

سلام خدمت دوستان

پسر سی ساله ای هستم که حس میکنم به بلوغ و رشد عقلی نرسیدم، تفکرات بچه گانه دارم، خیلی ساده به نظر میام، همه به چشم یک بچه من رو در نظر میگیرند و این باعث شده تو روابطم، زندگی شخصیم و همچنین محیط کارم دچار مشکل بشم.

بلد نیستم با هر فرد چه جور برخورد کنم و اخلاقم با همه به یک شکل هست. حرف های بچه گانه و شخصیت بچه گانه ای از خودم ساختم. به عنوان مثال همه ش مسخره بازی و در حال شوخی هستم و این باعث شده شخصیت یک فرد سنگین و بالغ رو نداشته باشم.

یک مشکلی که پیش بیاد مثل یک بچه ۱۵ ساله باهاش برخورد میکنم و عجله میکنم. بسیار بسیار احساسی هستم و این خیلی بهم ضربه زده. همیشه میخوام قبل از صحبت کردن فکر کنم اما عملی نمیشه. یه سری قراردادها و اصول برای خودم تعریف کردم اما تو جو که قرار میگیرم همه ش رو زیر پا میگذارم.

دوستان زیادی هم ندارم و تقریبا یک فرد درون گرا و میشه گفت کم رو هستم و البته ی غرور و تکبر احمقانه ای دارم که نمیدونم از کجا نشات میگیره و همیشه سعی دارم بشکونمش اما نمیدونم چه جوری.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۴۰ مطلب مشابه)

چطور با هم سن و سال های خودم ارتباط موثری داشته باشم؟

سلام

به نظر شما پسری که به گفته ی همه نسبت به سنش خیلی بیشتر می فهمه و درک بالاتری داره و نحوه صحبت کردن و رفتارش به گونه ای هست که همه فکر میکنن سنش بالاتره و خب کلا دست خودش نیست و شخصیتش اینطوری شکل گرفته باید چیکار کنه که بتونه با بقیه راحت تر ارتباط برقرار کنه و خودمونی بشه؟ 

با توجه به این که این موضوع روی پیدا کردن فرد مناسب برای ازدواج و برقراری ارتباط اولیه با دختر خانم ها هم تاثیر منفی گذاشته و نمی تونه با اکثر هم سن و سال های خودش ارتباط موثر داشته باشه چون به درستی درکش نمی کنن. 

شما چه راهکاری میدید؟، چکار باید کرد؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۱۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

پسرم، اگه موهام رو با کش از پشت ببندم مسخره میشم؟

سلام

یه سوال داشتم که واسه م نظر عموم مهمه، راستش من پسری هستم 23 ساله و دانشجو، من از موی بلند خوشم میاد، یعنی منظورم اینه که موی بلند خودم رو دوست دارم، می خوام موهام بلند باشه، حس میکنم خوش تیپ ترم، حالا جدیدا موهام به یه حدی رسیده که میشه با کش بستش، خواستم بدونم مردم نظر بد به پسرانی که موهاشون رو میبندن دارن یا عادیه؟، کلا هر چیزی که فکر میکنید رو بگید.

واسه دانشگاه یه خورده حساس شدم که نکنه مورد تمسخر قرار بگیرم یا نگاه خاصی بهم بشه، واسه همین خواستم نظر عموم رو بدونم که چی فکر میکنید راجع به این دسته از پسرها؟

مرسی از نظراتون همه نظر بدین لطفا

 

پیشنهاد:

پسری هستم که یه مجموعه کامل از صفات غیر جذاب رو دارم

پسرهایی که ریش و ته ریش دارند برام بشدت جذابند!

انگلیسی صحبت کردن پسر برای دختران جذابه ؟!

آیا شکم شیش تیکه ی آقایون برای خانومها جذابه ؟

چرا خدا به یه عده اینقدر جذابیت ظاهری میده و به یه عده نه؟

برای خانم ها هیکل ورزشکاری جذابیت داره ؟

 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

شما که دانشگاه رفتین بگید چه جوریه جو اون جا؟

سلام

پسری 19 ساله هستم، دانشگاه قبول شدم، مشکلی که دارم اینه، از اون جایی که دانشگاه ما مختلط هست و منم تجربه ندارم خب استرس خاصی نسبت به جنس دختر دارم، یعنی چه عرض کنم مشکلم دخترها نیستن، مشکلم اینه که جلو اون ها نکنه ضایع بشم.

بذارید یه مثال بزنم، مثلا استرس این رو دارم که نکنه توی کلاس اتفاقی بیافته، پسرها خب عادت دارن تیکه میندازن بهم، حرف هایی ممکنه بزنن که باعث بشه من جلوی اون ها ضایع بشم یا اینکه استاد چیزی بگه که همین اتفاق بیافته.

از طرف دیگه وقتی دخترهای به قولی سانتیمانتال میبینم حس میکنم جلوشون کم میارم یا در حدشون نیستم، از ظاهرم هم بخوام بگم هیکلم معمولیه قدم 170 اونم معمولیه کلا سر تا پام معمولیه ولی لباس خوب میپوشم.

اینم که پسرهای قد بلند خوشتیپ میبینم اون جا حس میکنم بین اونا من یه جورایی دیده نمیشم و توجهی بهم نمیشه، نمیدونم شما که دانشگاه رفتین بگید چه جوریه اوضاع؟

مرسی

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

مدیریت روابط با دوستان نامناسب بدون قطع ارتباط

به نام خدا

سلام! 

من دوستان نامناسبی داشتم که از لحاظ اخلاقی و روحی در شرایط خوبی نبودند و همچنین به کارهای نامناسب و غیر اخلاقی مشغول بودند. معاشرت با این دوستان بر روی رفتار و ذهنیت من تاثیرگذار بود،  من توانایی حفظ رابطه م با این دوستان را به گونه ای که ذهن و فکر و سبک زندگی سالمی را در پیش داشته باشم نداشتم. به همین علت ارتباطم را به کل قطع کردم به گونه ای که روابط مان به شدت سرد شد و حتی با چند بار پیش قدم شدن آنان من راضی به ادامه ارتباطم نشدم که رفته رفته منجر به قهر شد و گویا حتی مرا دشمن می پنداشتند.

چند روز قبل متوجه اتفاق ناخوشایندی برای یکی از این دوستان سابقم شدم، از قهری که بین مان بود ناراحت بودم اما نمیخواستم روابط ناسالمی را ایجاد کنم که در نهایت منجر به حال بد جسمی و روانی من و یا تاثیر مخرب بر روی فعالیت های مهم برای آینده ام شود، اما با اینحال با دوستم قرار حضوری گذاشتم و ایشان را ملاقات کردم با تصور این که شاید نیاز به همدردی داشته باشند. بخاطر رفتارهای گذشته من ناراحت بودند و سابقه افسردگی نیز داشتند اما ایشان محبت نموده و قهر ما ادامه پیدا نکرد.

بعد که کمی عمیق تر فکر کردم نظرم بر این بود که دیگر از در قهر وارد نشوم ولی به علت اهمیت داشتن نعمت زندگی ام نمیتوانم مانند قبل ارتباطات بسیار و یا عمیقی با دوستانم ایجاد کنم، اما قهر هرگز زیرا پیامبر اکرم میفرمایند: هزار دوست کم است و یک دشمن زیاد.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

میخوام تا جایی که بتونم راهم رو از مذهبی ها جدا کنم

سلام

من یه نوجوانی هستم در آستانه جوانی. یعنی 19 سالمه. از اون هایی که تو مهمونی ها موقع غذا خوردن سفره زن ها و مردها از هم جداست. از اون هایی که دختر و پسر ها از ده سالگی به بعد دیگه با هم فقط در حد سلام و خداحافظی حرف می زنن، از اون خانواده هایی که هیچ خنده و شادی واقعی تو مهمونی هاش وجود نداره.

حالا من 19 سالم شده و وقتی به گذشته نگاه می کنم همه ش حسرته که چرا من تو یه خانواده و فامیل شاد و معمولی بزرگ نشدم، چرا من هیچ وقت با دختر عمو هام و دختر خاله هام و دختر عمه هام حرف نزدم و نخندیدم؟، یادم میاد راهنمایی بودم و ریاضیم ضعیف بود، از اون طرف یه دختر خاله دارم که سه سال از خودم بزرگتره و ریاضیش عالی بود، یه بار به مادرم گفتم بهش بگه بیاد به من درس بده. مادرم چنان ماجرایی راه انداخت که من میخوام رابطه نامشروع پیدا کنم با اون دختر و ماجرا رو به گوش بابام هم رسوند و تلخی اون روزها هنوز از ذهنم پاک نشده. 

چرا هیچ وقت تو مهمونی های فامیل ما صدای خنده و شادی نمی اومد، مثل همسایه ها که جمعه ها صدای خنده مهمون هاشون تو کوچه می پیچه، شاید براتون خنده دار باشه اما من تا حسرت یه سفره عادی دوره همی رو دارم که همه فامیل چه زن و چه مرد سرش بشینن و غذا بخورن، به خدا خسته شدم از این همه افراط و زیاده روی.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۱۷۵ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۱۶ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

زندگی در دنیا مثل یک بازی است

من سختی زیاد دیدم و محیط های زیادی رو تجربه کردم و این چیزهای رو که مینویسم با سختی به دست اومده؛

اولین چیزی که من مدت ها از اون ضربه خوردم این بود که دنیا رو به چند بُعد محدود میدیدم. با گذر زمان و خواندن مطالب علمی زیاد (به آموختن علم عطش زیادی داشتم و دارم) بُعد های جدید و راه های جدیدی رو شناختم که درکش تا قبل از اینها مشکل بود. مطالب علمی یعنی چی دقیقا؟، یعنی؛

1) برید و آناتومی بدن انسان و طرز کار تک تک سلول ها و اندام ها رو یاد بگیرید و خصوصیات ژن ها و مغز را در حیوانات و انسان بررسی کنید. یکی از چیزهایی که از این علم میفهمید اینه که خیلی از رفتار های ما در ژن هامون ذخیره شده و کنترل میکنن ما رو و یکی از اون ها طبیعی شدن رفتار ها و اتفاقات اطرافمون هست و یعنی شما اگه همیشه مهربون باشید یا خشک، قطعا این عادی سازی نابود میکنه زندگی شما رو.

هیچ وقت با افراد یکسان رفتار نکنید، زیاده روی نکنید، کمک بدید نه همیشه، مهربون باشد نه همیشه، خشن باشید نه همیشه و ... هر چیزی در زمان و مکان مناسب!، چه قبول کنید چه نکنید این یه حقیقته که ژن ها خیلی از رفتار های ما رو کنترل میکنن، مثل حس فداکاری مادر نسبت به فرزندانش یا عادت های روزانه و رفتار ها.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
فرهنگ سازی (۱۰۰ مطلب مشابه) مطالب کاربران (۸۳۵ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۵۷ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

نارفیقان رو چطور از زندگی مون خارج کنیم که خودمون اذیت نشیم

سلام

راستش بعضی از ما در زندگی مون یه رفیق مزخرف داشیم که گند زده به هدف و مسیر و زندگی مون. کسی که زیر آب مون رو پیش بقیه زده، دیگران رو باهامون بد کرده، ما رو از هدف مون دور کرده. واسه من این آدم جزو دوستانی نبود که خودم انتخاب شون کرده باشم، چون من آدمی هستم که دوستانی رو انتخاب میکنم که شبیه خودم هستند و رابطه ی عمیق و پایداری باهام دارن. 

من با نارفیقی رفیق شدم که انتخابم نبود، اومد سر راهم و من نتونستم برش دارم، الان به خاطر اذیت هایی که داره، به خاطر حضورش و رفتار بدش حتی دارم به این فکر میکنم که یه تصمیم احمقانه بگیرم و از دانشگاه انصراف بدم که دیگه نبینمش تا آرامش داشته باشم. 

سوالم اینه؛

شما با این جور آدم ها تو زندگی تون چیکار میکنین؟، چطور از سر راه برش میدارین بدون اینکه خودتون اذیت بشید؟، واقعا کسانی که زخم از رفیق خوردن میدونن چقدر درد داره اونی که زخم زده هر روز جلو چشمت باشه.

مرتبط:

شب ها از عذاب وجدان نا رفیقی خوابم نمی بره

صمیمی نشدن با همکار، کاری خلاف اخلاق محسوب میشه؟

با کسی که در دوستی افراط میکنه چطور بایدبرخورد کرد

صمیمی بودن خواستگارم با دخترهای دیگه اعصابم رو به هم ریخته

مدیرم به شدت داره باهام صمیمی میشه و من میترسم

چرا نمی تونم دوستان صمیمی خودم رو نگه دارم ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۵۷ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

چرا رفتارهای محترمانه من نتیجه معکوس داره؟

سلام به همه

نمی دونم واقعا مشکل از منه یا مردم؟!

من یه جوون ۲۳ ساله هستم، در روابطم با آدم ها سعی می کنم همیشه خوش رو و با ادب باشم، سعی می کنم همیشه احترام طرف مقابل رو داشته باشم، سعی می کنم اگر طرف مقابل چیزی با مزه یا حتی بی مزه اما خنده دار تعریف میکنه بخندم تا ناراحت نشه که مثلا حرفش مسخره بود.

سلام میدم بهشون، بی محلی نمی کنم، اما نمی دونم چرا نتیجه معکوس میده؟، یعنی هر چی بیشتر احترام کسی رو میگیرم بدتر میشه، در صورتی که وقتی دیگران (عده ای) رو میبینم که چطوری با بقیه رفتار میکنن (احترام ها رو خیلی حفظ می کنن) برام غیر قابل باوره که چطور این همه با هم میگن و می خندن.

تو یه جمعی مثلا من دارم یه چیزی تعریف میکنم یهو یکی میاد وسط حرف من و انگار ما داریم گل لگد میکنیم.

نمی دونم تا کی باید اینا ادامه دار باشه؟!، واقعا باید چه کرد؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)

برای خودم ارزش و شخصیتی قائل نیستم

سلام

پسری هستم بیست و دو ساله، راسش خجالت میکشم این متن ها رو بنویسم، مشکلی که من دارم اینه که برای خودم ارزش و شخصیتی قایل نیستم، شدیدا نظر دیگران برایم اهمیت دارند تا نظر خودم و همین ها فکر کنم بخاطر کمبود محبت و توجه در خانواده هست که باعث شده دنبال محبت و توجه بقیه برم به طوری که با انجام کارهایی بسیار بسیار ضایع لو بروم و پیش بقیه (فک و فامیل و آشنا) شان و ارزشی نداشته باشم و به کمک های من به آنها در هر کار یا مجلسی را بعنوان وظیفه ببینند.

همه ی این ها بخاطر خانوادهم هست، متاسفانه فرزند خانواده ای پر از مشکل و دغدغه هستم که هیچ محبت و توجهی نشده و از همه مهم تر نبود پدر که شاید اگر پدرم بیشتر پیشم می بود شاید تا الان یه شخصیت خوب و با قدرتی درونم شکل میگرفت تا اینکه خودم با نداشتن تجربه در نحوه رفتار با آشنا و فک فامیل باعث بشم یه شخصیت بی ارزش و بی شاَن و گاها اوسکل داشته باشم و این باعث افسردگیم بشه.

اینم بگم به دلایلی بنده چند سالی به تنهایی رفت و آمد دارم با فامیل (فامیل های نه چندان نزدیک)، یعنی بدون وجود پدر در کنار خودم، تنهایی در مجالس شرکت میکردم و هیچی هم از نحوه رفتار و بشین برخاست ها در این مجالس نمیدونستم و هیچ مردی هم نبود بهم یاد بده و این باعث شده مثل لوده ها یا ... رفتار کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۱۱۵ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۴۹۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۲ مطلب مشابه)

صمیمی نشدن با همکار، کاری خلاف اخلاق محسوب میشه؟

سلام

بنده پسری 27 ساله هستم، رابطه ای رو با یکی از پسران هم دانشگاهی با قرار نوشتن مقاله ای تخصصی در رابطه با رشته مون شروع کردم، در این مسیر بیشتر اوقات سر موضوعات مختلف مشاجره داشتیم.با هر بدبختی که بود مقاله رو تموم کردیم.

چون من از این رابطه کاری خسته شده بودم دیگه ادامه ندادم، ولی اون اصرار داشت که ادامه بدیم. یه روز بالاخره رک بهش گفتم می خوام دیگه باهات قطع ارتباط کنم به این دلایل؛

1- اتمام قرارمون که از اول نوشتن مقاله بود نه دوستی.

2- سین جین روزانه، هر روز من رو در مورد هر چیزی سین جین میکردی، چرا گوشی جواب نمیدی؟، کجا بودی؟، چیکار میکنی؟، چرا چرا چرا ...، آخه این سوالات به شریک کاری ربطی نداشت. 

بعدش به من گفت: به خاطر دروغ و تهمتی که به من زدی هیچ وقت تو رو نمی بخشم، اون پیش خودش من رو دوست تلقی می کرده، ولی من از همون ابتدا به فکر اتمام مقاله و قطع ارتباط بودم. چون از این رابطه هیچ لذتی نمیبردم.

الان فهمیدم که با بقیه دوستانش قطع ارتباط کرده، چون فکر میکرده همه ی اون ها مثل من هستن و ارتباط شون کاری هست، الان هم جواب تماسم رو نمیده ولی پیام براش فرستادم و گفتم اگر من اشتباه کردم منو ببخش، میگه اصلا نمیبخشم.

به نظرتون من چیکار کنم ؟، آیا من گناهی کرده ام؟، آیا من کاری خلاف اخلاق انجام داده ام؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه)