سلام
من یه مشکلی دارم، اونم اینه که همیشه توی زندگیم سعی کردم آدم درستی باشم، بیست و چند سال دارم، شغلی رو پیدا کردم، در زمینه تحصیل هم خدا رو شکر، منتهی داستانی که هست اینه که راستش اولا من با اطرافیانم عمیقا احساس صمیمیت ندارم قلبا.
یعنی دوست ندارم کاری رو که بعد از کلی سختی بهش رسیدم، یعنی خدا بهم داده، به کسی بگم فوت و فنش رو که یاد بگیره غریبه یا آشنا.
از طرفی هم من همیشه سعی میکنم رفتارم رو بررسی کنم که اگر مشکلی دارم برطرفش کنم، واسه خاطر لطف خدا خوبی هاش و کمک هاش که منم قدر نشناس نشم پیشش، منتهی وقتی به این قسمت کار یاد دادنش میرسم اینکه خوشم نمیاد کسی به حوزه کاریم وارد بشه و پیشرفت کنه، احساس میکنم آدم پستی میشم توی این قضیه.
خب حس میکنم این آدم های پر ادعای بی رحم چرا باید دستاورد زندگیم رو بهشون بگم؟، حس میکنم بیان بالا توی تخصص من شاخ میشن واسه م، حقیقت اینه که دوست ندارم کسی ازم بالا تر باشه.
از لحاظ های دیگه اینجوری نیستم اهل کمک کردن هستم اهل روحیه دادن، حتی تصمیم دارم برم به بچه های سرطانی که ندارن در آینده در حد توانم کمک کنم، میخوام بگم آدم بدی نیستم ولی بعد بیست چند سال سختی عذاب در آستانه رسیدن به هدفم هستم، نمیخوام به کسی بگم کارم رو که بیاد بالا، حاضر نیستم.
واسه همین میگم نکنه آدم بد و پستی باشم که اینجوریم، نظر شما چیه؟، در مورد آشنا هم بگم اکثرا حسودن، البته به اون ها هم که نیستن بازم حاضر نیستم بگم، نمیدونم آدم بدی هستم من؟
مرتبط:
تفاوت اوضاع کار و اشتغال دهه 80 با دهه 90 چیه؟
با کارهای روزمزدی و پروژه ای میشه زندگی کرد؟
چطوری یه کار خوب با درآمد مناسب پیدا کنم ؟
حداقل درآمد لازم برای شروع یک زندگی معمولی
میزان درآمد مناسب مرد از دید دختران دم بخت
حداقل درآمد خواستگار برای تشکیل زندگی مشترک مستقل
شان اجتماعی شغل مهمه یا درآمدش ؟
چطوری یه کاسبی ساده، بدون هزینه و با درآمد قابل قبول داشته باشیم ؟
برای انتخاب شغل علاقه مهمتر هست یا درآمد ؟
دختران چقدر روی پرستیژ شغلی خواستگاراشون فکر میکنن؟
در مورد حل مشکل بیکاری چه کارهایی میشه کرد ؟
بیایید علل بیکاری رو به چالش بکشیم
← روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) ← تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)
- ۲۵۱۹ بازدید توسط ۱۳۶۳ نفر
- پنجشنبه ۲۵ مهر ۹۸ - ۱۶:۳۵
