سلام
من یه دختر ١٦ ساله هستم که چند وقته به یک موضوعی بردم (تقریباً دو سال) اینکه من به شطرنج خیلی علاقه دارم و تنها چیزی که باعث ذوق من می شه شطرنجه. یعنی حاضرم صبح تا شب بازی یا تمرین کنم و اصلاً نمی دونم یه حس شور و اشتیاق غیرقابل توصیفی در من ایجاد می کنه انگار برای من ساخته شده این ورزش، و بارها خودم رو تصور کردم تو المپیک‌ها یا مسابقه‌های جهانی و کلاً فکرش هم خیلی بهم لذت میده.
ولی خب به خاطر بعضی شرایط مثل اینکه خب الآن خیلی دیره برای شروع و پیشرفت، و اینکه خب من دو سال دیگه کنکور دارم و باید درس بخونم، نمی تونم زیاد براش وقت بزارم و کلاً می دونم نمی شه.
یعنی برام فقط یه آرزوی دست نیافتنیه و می دونم که نمی تونم بهش برسم به خاطر اینکه دیر علاقه م رو پیدا کردم، و مدتیه فقط حسرت می خورم که چرا از عمرم درست استفاده نکردم یا تو بچگی دنبال علاقم نگشتم یا کلاً هیچ مهارتی یاد نگرفتم. و این چیزها اصلاً از ذهنم بیرون نمیره.
نمی دونم باید چطور رهاش کنم فکرش مثل کابوسه خیلی برام دردناکه هر وقت اخباری از شطرنج به چشمم می خوره انگار کلی خنجر بهم می زنن کلاً مغزم پر از حسرت شده نمی دونم چه کار کنم و چطور رهاش کنم.
← موفقیت در زندگی (۱۲۹ مطلب مشابه)
- ۷۵۷ بازدید توسط ۵۶۸ نفر
- سه شنبه ۲۰ تیر ۰۲ - ۱۲:۴۲
