سلام
مشکلی دارم شاید عجیب باشه و نمی دونم چه جوری درمان کنم، من زیاد فکر میکنم و خیلی کم حرفم، نمی تونم کاری رو شروع کنم و همیشه دنبال شرایط ایده آلم.
نمی دونم شاید همه همین جوری هستند، توی سرم کلی ایده و فکر و برنامه ریزی میکنم و می خوام همه چی خوب و منظم پیش بره تا الآن که سی سالم شده نتونستم دیپلم بگیرم، نتوستم کاری یاد بگیرم (پسر هستم) و فقط روز هام با برنامه ریزی و فکر می گذره، درباره همه کس و همه چی فکر میکنم نگران خانواده م هستم، نمی تونم کاری رو انجام بدم یا شروعش کنم و از طرفی سنم بالا رفته و وقتی هم سن و سال های خودم رو می بینم کلاً بی انگیزه میشم.
با خودم میگم خب تو چهل سالگی مثلاً دیپلم گرفتم یا تخصصی خب بعدش؟ دیگه تو چهل سالگی ارزشی نداره پیر شدم، موقعی که باید پول و تخصص و سواد رو داشتم، نداشتم و...
کلاً بی انگیزه شدم احساس میکنم روح و روانم مشکل داشته و داره که نتونستم مثل بقیه باشم، نمی دونم چه کار کنم از همه عقب موندم.
مرتبط:
پیشرفت نکردن به خاطر از این شاخه به اون شاخه پریدن
چطوری احساس نیاز به موفقیت رو در خودم تقویت کنم؟
چرا با اینکه میدونیم یه سری کارها برامون خوبه ولی انجام شون نمیدیم؟
میتونم با تلاش کردن گذشته رو جبران کنم؟
خانواده چقدر در موفقیت افراد تاثیر داره؟
چه رابطه اى بین زیبایى و موفقیت فرد در اجتماع وجود دارد؟
در عدم موفقیت ما چه کسانی مقصرند، والدین، جامعه یا خودمان؟
چند نکته ی ساده برای موفقیت در زندگی
کتاب موفقیت نامحدود در بیست و یک روز آنتونی رابیز
معرفی کتاب های روانشناسی و موفقیت
چطور می تونم همیشه سر حال باشم و با انگیزه، اهدافم رو دنبال کنم؟
← موفقیت در زندگی (۱۲۹ مطلب مشابه) ← درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)
- ۲۹۹۲ بازدید توسط ۲۳۵۸ نفر
- يكشنبه ۴ آبان ۹۹ - ۲۰:۲۴