سلام
من ۲۰ سالمه از مازندران
دوستان من یک ساله دارم به آینده و زندگی فکر میکنم به این نتیجه رسیدم تو این کشور ایدئولوژی که به هیچ جایی نمی رسه خودمون هم اضافی هستیم تصمیم گرفتم هیچ وقت هیچ وقت آدم دیگه ای به این عالم وحشی اضافه نکنم.
خب به نظرتون شخص مقابلم این رو قبول می کنه که بچه دار نشه و تا آخر دو نفر باشیم؟ خیر حوصله با یک نفر دیگه بودن رو هم ندارم و بقیه عمر رو خرج شناخت یکی دیگه کنم آدم خودش تک بمونه خودش رو بشناسه به علایقش برسه بهتره و نمی خوام درس یه نفر دیگه زندگی کنم و خب وقتی ازدواج نخوایم خونه می خوایم چه کار؟
والله آدم مگه چقدر جا و وسیله می خواد هر چی می خوایم خب تو خونه پدر مادر هست دیگه باز چرا آدم بده خونه مجردی بگیره و بند و بساط و ... این هم پس دلیلش بهترین کار موندم تو خونه والدینه هم آدم پیششونه هم دلتنگ نمیشن هم آدم یه درآمدی کسب کنه با پدرمادرش تو خونه شریک میشه والله به خدا چرا این همه دردسر بکشیم برای خودمون زندگی کنیم که وقت تنگه.
فقط مشکل این نیاز جنسی هست این رو فقط نمی دونم چیکارش کنم چه جوری خالیش کنم با ورزش کردن این نیاز رفع میشه و از یاد آدم میره؟
← درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)
- ۵۰۰۰ بازدید توسط ۳۶۰۲ نفر
- پنجشنبه ۱۲ خرداد ۰۱ - ۰۷:۵۴
