سلام دوستان وقت تون بخیر
من یه دختر ۲۵ ساله هستم که عمیقاً احساس تنهایی میکنم و اینکه فکر نکنید صرفاً یک احساسه در واقعیتم همین طوره.
خانواده م به هیچ وجه کنارم نیستن و با زخم زبون زدن های وقت و بی وقت شون آسایش رو ازم گرفتن؛ مثلاً اینکه من اصلاً فعلاً شرایط ازدواج رو ندارم و از همین استفاده می کنن و مدام بهم میگن تو موندی رو دست مون، بقیه رو ببین، تو چرا این طوری شدی؟
فلانی از تو ۵ سال کوچک تره و ازدواج کرده چرا دست از سرمون بر نمی داری؟ واقعاً اینها حس خیلی بدی بهم میده. من فعلاً شرایط سر کار رفتنم ندارم در واقع کار مرتبط با رشته م یا حداقل کاری که برام مناسب باشه رو پیدا نمیکنم و باز هم از همین استفاده می کنن و مدام میگن تو این گرونی تو چرا کاری نداری؟
علاوه بر این همه جوره محدودم کردن و من رسماً حس میکنم تو زندانم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۹۶ مطلب مشابه)