زندگی هیچ وقت روی خوشش رو به من نشون نداده

درود و عرض ادب...

دلم میخواست با چند نفر که نمیدونن من کی هستم درد و دل کنم... 

زندگی هیچ وقت روی خوشش رو به من نشون نداده... از وقتی یادم هست توی خونه مون دعوا و گریه و غم بوده... پدرم یه فرد بسیار عصبی، دیکتاتور، ریاکار، خشن و بدون ذره ای محبت... مادرم هم یه زن ساده که بویی از برخورد اجتماعی و سیاست نبرده و نمیتونه توی جمع چهار کلام صحبت درست بکنه و فقط بلده غذا بپزه...

من و برادرم هیچ وقت نه محبتی دیدم نه نوازشی...، هر چی بوده دعوا، آبرو ریزی، خجالت زده شدن بین فامیل و همیسایه و بس، پدرم فقط بلده ما رو تحقیر و خورد و ذلیل کنه...

پدرم اصلا به فکر ما نیست و به خاطر ریاکاری بیشتر درآمدش رو به دیگران میده و همه ازش سوء استفاده میکنن و وقتی ما ازش پولی میخوایم چنان داد و هوار میکنه که از کار خودمون پشیمون میشیم...

برادرم به خاطر همه این ماجراها ناراحتی روحی روانی بدی گرفت، که مشت مشت قرص اعصاب میخورد و پدرم و مادرم اصلا نگرانش نبودن و به خاطر شرایط بدی که داشت یه غروب غم انگیز مرگ و به این زندگی نکبت بار ترجیح داد و من درمانده تر از همیشه شدم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۱۹۸ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۳۸۵ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۳۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۴ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

تا حالا شده دل تون به حال خودتون بسوزه؟

سلام

میخواستم از دوستان یه سوال که جدیدا دیگه خیلی درگیرش شدم بپرسم، آیا شما هم براتون اتفاق افتاده که دل تون برای خودتون بسوزه؟، من که کلاً اینجوری شدم.

یعنی این جوری بهتون بگم، وقتی دغدغه های خودم رو با اطرافیانم مقایسه میکنم که چقدر پیش پا افتاده هستند، دلم به حال خودم میسوزه. وقتی میرم بیرون میبینم که همه (اکثرا) یکی رو دارن که باهاش خوشن، وقتی میبینم که تو جمع خیلی یا بهتره بگم اصلا بهم توجه نمیشه، وقتی میبینم برای کسی مهم نیستم، وقتی میبینم اگه بمیرم هم هیچ کس هیچ احساسی نخواهد داشت، و ... ، دلم به حال خودم میسوزه.

جدیدا تنهایی میرم تو پارک مردم رو نگاه میکنم و حسرت میخورم. اخیرا سیگاری هم شدم. نمیدونم این دیگه چه نوع افسردگیه، حس میکنم به دنیا اومدم که سکوها خالی نباشه. جوری شدم که همه ازم فراری هستند. میگن حرف هام همش بوی غم میده. البته حق دارن چون اصلا شرایط منو نمیفهمن.

نمیدونم تا حالا حس تنهایی تو جمع رو تجربه کردین؟، این که هیچ کس نیست کمک تون کنه یا اقلاً درک تون کنه رو درکش کردین؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۱۹۸ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۳۳ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

حس تهی بودن و خالی بودن میکنم

سلام

من در آستانه 33 سالگی هستم، اما استرس و دلشوره دارم، کاش این سه ماه نگذره، کاش زمان همین جا متوقف بشه. 

دلم نمیخواد 33 ساله م بشه یا این وضعیت!، حس میکنم هیچی ندارم!، حس میکنم در یک قدمی  35 و 40 ام. سنی که  میترسیدم از تنهاییش، یک دختر عمه 39 ساله مجرد دارم، حس میکنم آینده ام میشه مثل اون! سال ها اون قدر سریع گذشت که خودم هم نفهمیدم!، خدایا  مگر من چقدر تا 39 و مثل دختر عمه شدن فاصله دارم!

در همه این سال ها  ولی وقتی موردی برای ازدواح نبود، منم بقیه اهدافم رو دنبال کردم!، به این امید که هر وقت موقع و قسمتش باشه خودش میشه و من دنبال ابعاد دیگه زندگیم بودم. از 18 تا 29 سالگی درس خوندم، مقاطع رو گذروندم، موقعیت خوبی پیدا کردم، کارهای چند جانبی، تفریح،  ورزش، هنر و ... در کنارش انجام میدادم، اجتماعی بودم و تقریبا راضی ام. از جوانی که بخوبی و سلامت اخلاقی طی شد

فقط چیزی که آزارم میداد علاوه بر تنهایی، بی پولی و استقلال مالی بود که دیر شد نمیدونم، شاید به بالای 40 برسم با کلی دستاورد ولی تنها ... 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۱۳ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۱۷ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

شدیدا به عشق احتیاج دارم

سلام

وقتی دارم این متن رو می نویسم حالم خیلی خیلی بده، چون افسردگی و وسواس دارم، شرایط ازدواج رو ندارم، وجدانم قبول نمیکنه با افسردگی برم خواستگاری، من بهترین روان پزشکان رو رفتم، بهترین مشاوران رو رفتم، اما فایده نداشت، تنهایی خیلی بهم  فشار میاره، افسردگیم رو بیشتر میکنه، با اینکه اخلاقم خوبه و به قول خانواده ام و دوستانم ظاهر خوبی دارم، رفقا بهم میگن کسی که زن تو بشه خیلی خوشبخته، اما از درونم خبر ندارن که چقدر آشفته ست و حالم بده و خیلی زیاد احساساتی هستم.

اما چه فایده، وقتی عشقی نباشه، ظاهر و اخلاق خوب به چه دردم میخوره، اهل دوستی هم نیستم که تنهاییم رو برطرف کنم، دنبال یه جا برای در دل بودم که اینجا رو پیدا کردم، بد جور دلشکسته هستم بغض عجیی دارم، همیشه برای ازدواج مطالعه کردم و ذاتا خیلی خوب میتونم یه دختر رو چه احساسی چه عاطفی درک کنم و خوشبخت کنم.

همیشه پیش خودم فکر میکنم من و همسر آیندم با هم رفیق باشیم و عاشقانه هم رو بپرستیم و حسابی پیش خودم به فانتزی‌های که قراره با همسرم داشته باشم فکر میکنم، اما صد حیف عشقی ندارم، سرکوب این همه احساس خیلی سخته.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران دهه شصتی (۲۲ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

از این که در زندگیم تلاش بیشتری نکردم احساس گناه می کنم

سلام دوستان

ممنون از این که وقت میذارید و این متن رو میخونید، من پسری هستم 21 ساله دانشجو. خانوادم از نظر مالی متوسط یا میشه گفت سطح پایین هست، همچینین سن پدر و مادرم هم بالاست.

کم کم احساس تنهایی اومد سراغم. یه دوست بیشتر ندارم و الان که دارم این متن رو مینویسم کل مخاطبین موبایلم به سه نفر نمیرسه. احساس تنهایی میکنم، ولی نمیتونم برم سمت کسی, از نظر ظاهر و قیافه مشکلی ندارم، خیلی وقت ها پیش میاد که جنس مخالف نسبت بهم جذب میشه یا حتی نظرش رو میگه ولی اون موقع با این که میدونم تنهایی اذیتم میکنه نمیرم سمتش.

بعضی وقت ها بیخودی بدون هیچ دلیلی میزنم زیر گریه, در مورد این که چرا بیشتر تو زندگیم تلاش نکردم احساس گناه میکنم و خودم رو مقصر میدونم. خیلی دوست دارم زودتر این شرایط برطرف بشه نمیدونم چیکار کنم.

خوشحال میشم راهنماییم کنید

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۵۹ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

اطرافم رو که نگاه میکنم یه نفر رو هم حتی شبیه خودم نمیبینم

سلام

دختری 20 ساله هستم. به شدت احساس تنهایی میکنم. علتش هم اینه که خیلی با هم سن و سال هام تفاوت شخصیتی دارم. اطرافم رو که نگاه میکنم یه نفر رو هم حتی شبیه خودم نمیبینم. یعنی نمیتونن بین تفریح و درس تعادل برقرار کنن. یا به شدت خوش گذرون هستن یا فقط به درس و کار فکر میکنن.

من خیلی آدم راحتی هستم، یعنی راحت حرف میزنم، سخت نمیگیرم، تشریفاتی حرف نمیزنم و عمل نمیکنم. میخوام خودم باشم. شخصیت نمایشی ندارم. اهل اینستاگرام نیستم چون واقعا درک نمیکنم چه معنی داره که به بقیه نشون بدم الان مشغول چه کار یا چه تفریحی هستم.

فکر میکنم بقیه از فضا اومدن این قدر که درک دیگران برام سخت شده. باز سنم کمتر بود راحت تر ارتباط میگرفتم. من باید چیکار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۷ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۱۸۴ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

احساس تنهایی می کنم و نمی دونم چه جوری باید رفعش کنم

سلام

من یه دختر 17 ساله هستم که یه بیماری قلبی مادرزادی دارم، بیماری که هیچ علائمی نداشت و من به بدترین نحو ممکن متوجه شدم، طوری که تا ایست قلبی هم پیش رفتم در صورتی که من قبل از اون خیلی آدم فعالی بودم، ورزش می کردم و کلاس های جور وا جور شرکت می کردم.

اما این بیماری هیچ علامتی از خودش نشون نداده بود با اینکه من به طور سنگین فعالیت بدنی داشتم، پدر و مادرم هر دو پزشک بودن و من چکاپ منظمی داشتم اما یک دفعه این بیماری عود کرد و من تا ایست قلبی پیش رفتم و بعد از اون یک ماه تموم بیمارستان بودم.

الان حدود سه ماهی میشه که مرخص شدم و اون مشکل قلبی هم به طور کامل رفع و رجوع شده اما دکتر میگه تا دو سال هیچ گونه فعالیت ورزشی نباید بکنم، چون این مشکل در دوران نوجوانی برگشت پذیره و الان من واقعا افسرده شدم وقتی تو مدرسه دوستام رو می بینم که ورزش میکنن واقعا گریم میگیره، وقتی مامان بابام رو میبینم که چقدر بعد از این جریان شکسته شدن، دلم میخواد بمیرم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل تک فرزندان (۱۲ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

شاید اول باید به تو می رسیدم

سلام

به همه داداش ها و آبجی های گلم، اونایی که رنج تنهایی و مجردی رو خوب میشناسن، اون ازدواجی ها که حاضر نشدن برن تو رابطه های نادرست...، اون ها که پاکدامنی براشون ارزش بوده همیشه ولی حالا شاید یه خورده خسته شدن، شاید هم یه قدری سرخورده از شرایطی که توش هستن و یه سوال بزرگ که همیشه باهاشونه: 

خدایا چرا؟، پس چرا درست نمیشه؟، پس چرا نمی‌بینی ما رو؟، دیگه چه شکلی بخوایم ازت ... ؟

خب منم یکی از شماها هستم و این سوال منم بوده و هست. خب می‌دونم که گاهی صلاح نیست که دعا زود به اجابت برسه، منکر حکمت پروردگار نیستم ولی آخه یعنی همه این نشدن ها حکمته؟، اگه نیست پس گیر کار کجاست؟ 

کاری ندارم با اون دوستانی که با مجردیشون خوشحالن و تلاشی هم نمیکنن واسه مزدوج شدن. روی صحبتم با اون ازدواجی هاست، همون ها که چند روزه تو این بلاگ دارم درد و دل هاشون رو میخونم و گاهی انقد دلم گرفته براشون که دیگه خودم رو فراموش کردم. به خصوص شما آبجی های خوبم که می‌دونم هیچ وقت نمیشه که خودم رو جای شما بگذارم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۷۶۵ مطلب مشابه) تفکر در قرآن (۲۵ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۴ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۳۳ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)

بدون کوچکترین درک شدنی، بهم گفته میشه به ازدواج فکر نکنم

سلام به اعضای خانواده برتر

پسری 23 ساله هستم و تقاضا دارم شما من رو قضاوت و سپس راهنمایی کنید.

مدرک لیسانس دارم و در حال حاضر شغلی ندارم، اما در جستجوی اون هستم. فردی اجتماعی هستم اما خیلی سریع هم با کسی صمیمی نمیشم. از خانواده ای با سطح اجتماعی بالا و سطح اقتصادی متوسط رو به بالا هستم و همچنین تک فرزند. 

مشکل من از جایی شروع میشه که مدتیه حسابی با خودم کلنجار رفتم تا با خانواده در مورد ازدواج صحبت کنم اما پدر و مادرم اعتقاد دارن هنوز برای فکر کردن به این موضوع خیلی زوده. مواردی از قبیل نداشتن شغل و سن پایین رو به عنوان دلیل میگن که خودم نداشتن شغل را قبول دارم اما در این بین نکته ای هم وجود داره.

من فردی هستم که متاسفانه و یا خوشبختانه تا الان هیچ ارتباط دوستی با دختر ها نداشتم و همیشه تنها روابط معمولی اجتماعیم را حفظ کردم با این که احساس نیاز عاطفی و غریزی شدیدی هم داشتم و دارم. به دلایل خاص خودم از این گونه ارتباط ها دوری کردم که حالا احساس میکنم شاید کارم اشتباه بوده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۴۲ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۴۷۱ مطلب مشابه) مسائل تک فرزندان (۱۲ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۳۳ مطلب مشابه) مخالفت خانواده با ازدواج (۲۰ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۹ مطلب مشابه)