سلام
درسته الآن زندگی ها سخت شده و هر کس به نوعی گرفتاره. به قول مامانم هر کسی از عهده زندگیش بیاد هنر کرده. ولی هستند آدم های که واقعا تنهان . نه اینکه بی کس باشند بلکه تنهان.
یعنی احساس تنهایی دارن . علاوه بر اینکه تنهان، خیلی ها رو می شناسم تو حسرت یه آغوشن تو حسرت یه گوش شنوا هستند . تو حسرت یه نگاه گرم.
می خواستم بدونم هر کس به عنوان یه انسان چه کار می تونه بکنه. تا این حس تنهایی کمتر بشه. درسته شاید عده ای نظر بدن ما مسئول زندگی هم نیستیم، و وظیفه ای نداریم. ولی به نظر من چه اشکالی داره.
گه گاهی بدون هیچ چشم داشتنی بهم کمک کنیم. مثلا یه زنگی بزنیم به دوست، به فامیل به یه آشنایی که می دونیم حس تنهایی داره. باهاش حرف بزنیم گوش شنوایی باشیم. مگه چقدر وقت می گیره. من نمی گم حتما گره گشایی کنیم، خیلی ها مون این توان رو نداریم. حداقل می تونیم که گوش بدیم. تسکین بدیم .
هستند کسانی فقط هم زبون هم صحبت میخوان نه توقع مالی دارن نه چیز دیگه ای، واقعا چی شد که ما ها از هم این قدر دور شدیم.
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) ← خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)
- ۷۴۵ بازدید توسط ۵۷۱ نفر
- يكشنبه ۷ شهریور ۰۰ - ۲۲:۱۹
