با دیدن افراد متاهل جوان، ناراحت میشم

سلام دوستان

من یه دختر ۱۹ ساله م. راستش ازدواج هیچ وقت هدف برام نبوده تو زندگیم ولی نمیدونم چرا گاهی با دیدن برخی افراد متاهل که جوان هستن یا افرادی که عاشق و معشوق هم هستند ناراحت میشم. 

در خودم آمادگی ازدواج رو در حال حاضر نمی بینم و فعلا مشغول پرورش خودم هستم، در واقع مستقل شدم اما بازم ته دلم حس میکنم نیاز دارم به همچین کسی تو زندگیم. دوست پسر هم تا به حال نداشتم اما خب دوستام رو که میدیدم منم دلم میخواست، مثلا پیش شون که می نشستی به جای اینکه بهت توجه کنن یه سره چت میکنن با رل شون.

منم با خودم گفتم بذار امتحان کنم. تابستون نزدیک دو هفته با یکی از هم کلاسی های پسرم صحبت میکردم تو تلگرام، ولی خب درخواست دوستیش رو قبول نکردم و رابطه رو تموم کردم. یعنی میخوام بگم درخواست دوستی داشتم ولی خودم قبول نکردم.

در مورد خواستگارم بوده ولی معمولا خانوادم منو در جریان نمیذارن و رد میکنن و من بعدا زیر زیرکی میفهمم. البته منم گفتم اول هنوز آماده ازدواج نیستم کلا. آیا این حس ناراحتی بعد دیدن زوج هایی که مخصوصا هم سن و سالم باشن یا حالا کمی بزرگتر یا کوچیکتر طبیعیه؟، یه جور حسادته انگار جوری که گاهی تو رستوران یا کافه یا حتی اینستاگرام هم دیدن این صحنه ها افسرده م میکنه یه مقدار.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

در جمع، چیزی به ذهنم نمیرسه که بخوام در موردش حرف بزنم

سلام دوستان

من دختر ۲۴ ساله ای هستم که به صورت وحشتناکی کم حرف و ساکتم، این موضوع خیلی توی زندگیم تاثیر بدی گذاشته، اصلا خجالتی نیستم ولی کلا کم حرف هستم حتی توی خونه و در مقابل پدر و مادرم هم حرفی برای گفتن ندارم و کسی که یه مدت پیشم بشینه از اینکه فقط خودش حرف بزنه و من فقط در حد جملات کوتاه جواب بدم خسته میشه حتی مامانم و نزدیکانم.

بهم همیشه میگن که تو چرا انقدر ساکتی، من اصلا مشکل افسردگی یا خجالتی بودن و این مسائل رو ندارم ولی اصلا چیزی به ذهنم نمیرسه که بخوام در موردش حرف بزنم، یا مثلا چند بار تصمیم گرفتم برای تقویت صحبت کردنم وقایع روزانه رو برای دوستام تعریف کنم ولی اونقدر بد تعریف می کردم و بی روح و بدون هیجان که اصلا خودم حوصله‌م سر میرفت و نمیتونستم وقایع رو با هیجان بسط بدم.

واقعا نمیدونم چکار کنم، چه کتابی بخونم، چیکار کنم که این مشکلم درست بشه چون توی روابط دوستانه، کاری و حتی خانوادگیم خیلی تاثیر گذاره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

دوست دارم آدم بزرگی باشم نه این آدم پوچ و افسرده و ضعیف

سلام دوستان

من یه دخترم که دو سال مونده که برای رشته ی تاپ پشت کنکور تلاش کنه، بهترین مدرسه تهران درس خونده و بهترین معلم ها رو داشته، استعداد داره و باهوشه و ...

ولی این بین مشکلات زیادی پیش اومد برای من که مانعم شد خیلی سختی کشیدم، ولی میدونم که خودم یه سری اشکال بزرگ دارم که اول اونا باید حل شه حتما، من ٢١ سالمه حس میکنم پر از سیاهی و تاریکی شدم، اراده ی به شدت ضعیف!

مسئولیت پذیر نیستم، اگه عمیق فکر نکنم و به خودم نیام حتی بی وجدان و وقیحم به نظر خودم در قبال خانوادم!

حس میکنم تو یه باتلاقی فرو رفتم از خدا دور شدم خ.ا خیلی زیاد داشتم رفتن توی سایت فیلم های **** برام شد یه عادت معمولی!، دروغ به خانواده، به مشاور، کلید آزمون قلمچی بردن سر جلسه!

چرخ زدن های الکی توی اینستاگرام و اتلاف وقت هر روز صبح!، لطفا کمکم کنین من دوست دارم آدم بزرگی باشم نه این آدم پوچ و افسرده وضعیف و بچه!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) پشت کنکوری ها (۱۳۳ مطلب مشابه)

هر وقت خواستم به یه هدفی برسم، عاملی مانع شد

سلام

یه دختر 18 ساله ام، رشته م ریاضیه و از اول رشته م رو دوست نداشتم و علاقه م هنر بود، ولی کنکورم برام مهمه چون چند تا رشته ی زیر شاخه ی هنر رو میتونم انتخاب کنم (معماری و معماری داخلی و ...)، پارسال کنکور دادم و قبول نشدم، امسال هم بدجور دارم می بازم از زندگی، خسته شدم، درس نمیخونم!

مشکلم اینه که درس نمیخونم، یه روز تصمیم میگیرم که درس بخونم دو روز بعدش بیخیال همه چی میشم. چه جوری میگن خواستن توانستنه!، من تو کل زندگیم به هر چی خواستم نرسیدم، فقط شکست خوردم...، تو هیچی تداوم ندارم، اراده ندارم.

میگن اگه یه هدف رو عاشقانه بخوای بهش میرسی، ولی من هیچ وقت نرسیدم، پنج ماه مونده به کنکور ولی من انقدر درس ها رو پراکنده خوندم که حس میکنم مثل پارسال باید بدون هیچ سوادی برم سر جلسه کنکور!

میدونین از یه جا به بعد دیگه هدف برام مهم نیست، فقط میخوام یه دانشگاه دولتی قبول بشم، فقط میخوام زحمت های خانواده م رو جبران کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) چگونه درس بخوانم (۸۰ مطلب مشابه)

اکثر اوقات توی خیالات زندگی میکنم

سلام وقت تون بخیر

از زمانی که یادم میاد یه مشکلی داشتم اینکه زیاد با خودم حرف میزنم توی ذهنم و خیلی فکر میکنم و همه ش از درون با خودم در جنگم و توی ذهنم هر ثانیه و هر دقیقه با خودم راجع به هر چیزی که فکرش رو بکنین حرف میزنم.

راهکار های زیادی رو امتحان کردم، مغزم روی یه چیز قفل میشه و همون جا میمونه و مدام همون جاست، درس که اصلا نمیتونم بخونم، کار اصلا، ورزش رو ول کردم، هر چی این افکار بیشتر باشه خودارضایی هم بیشتر میشه و افکار خیالی هم بیشتر میشه، اینم بگم اکثر اوقات توی خیالات و هپروت زندگی میکنم، اصلا انگار این دنیا نیستم، همه ش توی ذهنم تو چند سال دیگه زندگی میکنم که آدم موفقی میشم و بقیه ماجرا.

البته اینو بگم که قبلا خودارضایی داشتم هفته ای حداقل چندین بار و الان هم هفته ای یه بار ولی اصلا برام قابل درک نیست که این همه این افکار بخاطر خودارضایی باشه چون اگه این افکار خوب بشن خودارصایی ام خیلی کمتر میشه.

خیلی دارم زجر و عذاب میکشم، یه کار میخوام انجام بدم مدام این رو برای همه توضیح میدم، توی ذهنم مدام با همه حرف میزنم، توی ذهنم با همه دعوا میکنم، آشتی میکنم، میخندم، گریه میکنم،  ازدواج میکنم، حتی رابطه جنسی انجام میدم بعضی اوقات.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۱۲ مطلب مشابه)

ترس از برقراری ارتباط چشمی

سلام

من دختری ۲۴ ساله هستم، مشکلم مربوط به چند ساله پیش هست که بر اثر اتفاقی نوعی فوبیا از برقراری تماس چشمی با آقایان پیدا کردم، کم کم همین ترس از نگاه کردن باعث شد از خونه زیاد بیرون نرم و باعث شد تقریبا منزوی بشم و نوعی فوبیا یا ترس اجتماعی هم پیدا کردم.

مشکلی که وجود داره این است که دائم به مشکلم فکر میکنم حتی برخی از خواب هام هم در مورد همین موضوعه و همین موضوع کل زندگیم رو در بر گرفته، هر کاری لازم بوده کردم از پبش مشاور و روانشناس گرفته تا مصرف دارو، ولی هیچ کدام اثری نداشت.

از دوستان میخوام هر کس راه حلی بلده

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

چطوری زبونم رو کنترل کنم که باعث آزار دیگران نشم

مشکلم این هست که وقتی صحبت میکنم حرف های بدی میزنم که طرف مقابل رنجیده میشه... دلش میشکنه و یا همیشه حرفم توی ذهنش میمونه، یعنی رنجیدگی خاطر براش میاره و خوب خیلی اذیت میشن ...

به من میگن خیلی غر میزنی و واقعا گاهی زبونم تلخه...، همیشه من شروع کننده نیستم ولی به حرف زدن ادامه میدم و بعد ...

راستش برای بقیه احترام زیادی قائل نمیشم و این آزار دهنده ست، خواهر بزرگترم خیلی در حقم خوبی کرده، یعنی ۱۰۰ برابر بقیه خواهرها، یه چیزی میگم یه چیزی میشنوید، یه جورایی حتی از مادرم هم بیشتر بوده برای من، ولی من احترامش را نگه نمیدارم...

نقطه مقابل من از نظر رفتار ی خانمی هست که با خانوادم در ارتباطه، اون به همه احترام میذاره... کلمه های قشنگ برای صدا کردن بقیه استفاده میکنه و هیچ وقت من ندیدم به کسی تندی کنه و خیلی ملیح صحبت میکنه و البته خیلی هم سنجیده، بخاطر نحوه صحبت کردنش هم همیشه مردم باهاش خو میگیرن یه جورایی خیلی قدرتمنده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

چطور از علم افرادی که باهاشون هم عقیده نیستیم استفاده کنیم؟

سلام به همه دوستان خانواده برتری و  همین طور خوانندگان مهمان

میخواستم راجع به یه مساله ای صحبت کنم که در واقع شروعش از اون جا بود؛

که من برای حل پاره ای  از مشکلاتم  رجوع کردم  به کتاب  های روانشناسی و سخنرانی هایی از شخصیت های معروف که خوندن اون کتاب ها و دیدن اون فیلم ها خودش یه مشکل پیچیده تر و اساسی تر در من ایجاد کرد.

واقعیتش الان که نزدیک به 30 سال سن دارم طرف کتاب های موفقیت و روانشناسی نرفته بودم تا 1 سال گذشته، چون نمیدونم چرا اما احساس میکنم این قبیل کتاب ها و سخنرانی ها بیشتر جنبه تجاری داره و حتی درصدی از اون ها عوام فریب هستن حالا دلیل خاصی ندارم براش، اما بهتره بگم من نمیتونم ارتباط بگیرم باهاشون، به طور مثال کتاب 4 اثر که خیلی هم طرفدار داره واقعیتش حتی نتونستم تمومش کنم.

اما در 7 8 ماه گذشته مشکلاتی  برام پیش اومد که ریشه در روان داشت و من مراجعه کردم به یک روان پزشک که ایشون به من سریع دارو دادن و من هم 2 ماه استفاده کردم اما در نهایت پشیمان شدم  و مصرف شون رو قطع کردم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۱۲۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

حس خیلی بدیه که از خودت مایوس بشی

سلام

دوستان درباره یه مشکل قدیمی که هر از گاهی میاد سراغم ازتون مشورت میخوام، بذارید از ماجرای امروز  براتون بگم؛

امروز رفته بودم بیمه تامین اجتماعی که  درخواست مجدد بازرسی از محل کارم رو  بدم، من تنها کارمند جایی هستم که کار میکنم  و یک کارفرما، بازرس گویا 3 بار اومده و من دفتر نبودم و جلو لیست بیمه رو گرفتن، با امروز  شد 3 بار که من  رفتم شعبه و دنبال کارهای اداریش ...

خیلی هم ناراحت و عصبانی بودم، چون واقعا کوتاهی از طرف من صورت نگرفته بود، همون طور که گفتم تنها کارمند  دفتر هستم و تمام کارهای اداری و جانبی به عهده خودم هست و  این بدیهیه که در روز  برای 1 ساعت یا بیشتر دفتر نباشم برای رسیدگی به اموری مثل کارهای بانکی و ...، حتی برای رفتن به سرویس بهداشتی  یا حتی شستن لیوان مجبورم در رو قفل کنم برم طبقه پایین چون در یک مرکز تجاری مستقر هستیم.

من تمام کارها رو  برای بازرسی مجدد انجام دادم در بخش ( واحد درآمد) و بعد رفتم اتاق بازرسی که به ایشون هم بگم تشریف بیارن برای بازرسی، اما یه آقایی که ظاهرن بازرس کل اون شعبه  بود به من گفت کارگاه شما برچیده شده، یعنی دایر نیست، گفتم کی اینو گفته، گفت بازرسی که اومده  نظارت کنه، گفتم یعنی چه؟!،  تمام وسایل و  میز و  صندلی و سیستم تو دفتر هست حتی میتونید از  مغازه های بغلی هم استشهاد بگیرید، حتی میتونم اجاره نامه هم بیارم ... ، خلاصه ایشون گفت فردا بیا (بماند که لحن گفتارش و خونسردیش منو حسابی کفری کرده بود).

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

بعد از شکست عشقی تبدیل به یه دختر بی احساس و سرد شدم

سلام به خانواده برتری ها

من دختری ۲۰ ساله م، از وقتی ۱۷ سالم بود عاشق یه شخصی شدم. یعنی ۳ سال. من با اون آقا رابطه ای حتی در حد ی دوست نداشتم فقط آشنا بودیم و میشناختمش، خودش و خانواده ش رو.

بخوام خلاصه ش کنم نشد!، نه اون چیزی فهمید نه من مستقیم و غیر مستقیم ابراز علاقه کردم با این حال عاشقش بودم تا وقتی فهمیدم اون آقا شخصی رو در نظر و قلبش داره ...، نمیدونم حسی که اون لحظه داشتم رو درک میکنید یا نه ولی یه جورایی شبیه حس پوچی بود ...، شکست عشقی شاید بهش گفت.

از اون زمان تا الان حتی نسبت به اون آقا هم خنثی شدم فقط بیاد میارم که هیچ وقت جایی تو قلب اون یا زندگیش نداشتم و ندارم! یه جورایی انگار یه تیر شلیک شد به عواطف من اون شب. الان سوال من اینه از اون موقع احساس میکنم انسان بی احساسی شدم، خنثی و سرد! در مورد خانواده و اقوام نه خب. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۹ مطلب مشابه)

چکار کنم که عادت غیبت کردن رو کنار بذارم؟

می خواستم خیلی صاف و صادق باهاتون حرف بزنم. من یه دختر ۲۰ ساله سال دوم کارشناسی هستم، یه عادت بدی دارم و اون عادت من بدگویی هست، بدگویی این جوری نیست که بد همه رو بگم ولی پشت سر اکثرا کسانی که احساس کنم موفق تر هستن یا جایگاه بهتری دارن غیبت می کنم، اونم خودآگاه نیست، وقتی حرصم در بیاد یا به هر حال احساس حسادت امکان داره تو هر فردی بوجود بیاد کلمات ناخوآدگاه از دهنم خارج میشه، جوری که بعدا از گفته خودم پشیمون میشم.

بد گویی هم منظورم تهمت و افترا نیست شایدم بقیه بیشتر غیبت می کنن ولی من از این عادتم بدم میاد، بعضی ها هم به بدی غیبت توجه نمیکنن، منم وقتی کسی سر غیبت رو شروع می کنه دیگه همه چی رو فراموش می کنم، دو تا حرف هم می ذارم روش، البته گاهی هم به خودم میام و غیبت رو متوقف می کنم یعنی کاملا به زشتی کارم واقفم و خدا رو شکر حداقل این مرحله رو گذروندم و راحت تر میتونم این کار رو کنار بذارم، ولی نمی دونم چه جوری! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

می ترسم که به بدترین ها توی زندگی و ازدواجم راضی بشم

سلام 

دختری ۲۴ ساله هستم، ۲ سال پیش با پسرعموی خودم نامزد کردم، بچه بودم و به دلیل جلب رضایت پدرم پذیرفتم خواستگاری ایشون رو، بعد آشنایی از همون اوایل دچار مشکل شدیم و بعد ۲ ماه جدا شدیم.

البته میشه گفت ایشون هم یه جورایی از خدا خواسته پذیرفتن که جدا بشیم، بعد از جدایی من از دانشگاهم انصراف دادم، دوباره کنکور شرکت کردم، همزمان با کلنجار رفتن با این شکست اما خب خدا رو شکر قبول شدم و در حال حاضر دانشجوی پرستاری هستم و دیگه تقریبا از بابت آینده ام نگرانی ندارم.

در حال حاضر مشکلم اینه که با وجود اینکه مدتها گذشته و من ایشون و کاملا فراموش کردم اما حس میکنم شدیدا اعتماد به نفسم رو بعد از ایشون از دست دادم و تمام وجودم پر شده از انرژی های منفی که من اونقدر خوب نبودم که ایشون برای نگه داشتنم هیچ تقلایی نکردن.

هر چند آگاهم به اینکه اصلا شخص لایقی نبودن، اهل همه چی بودن و ... اما این افکار ناخودآگاهه و قابل کنترل نیست برام، خلاصه که با وجود اینکه خانواده ی خوبی دارم و ظاهر مناسب، و تقریبا میتونم بگم  نقص بارزی ندارم اما به دلیل کمبود اعتماد به نفس ترس اینو دارم که به بدترین ها توی زندگیم و ازدواجم راضی بشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

زندگی هیچ وقت روی خوشش رو به من نشون نداده

درود و عرض ادب...

دلم میخواست با چند نفر که نمیدونن من کی هستم درد و دل کنم... 

زندگی هیچ وقت روی خوشش رو به من نشون نداده... از وقتی یادم هست توی خونه مون دعوا و گریه و غم بوده... پدرم یه فرد بسیار عصبی، دیکتاتور، ریاکار، خشن و بدون ذره ای محبت... مادرم هم یه زن ساده که بویی از برخورد اجتماعی و سیاست نبرده و نمیتونه توی جمع چهار کلام صحبت درست بکنه و فقط بلده غذا بپزه...

من و برادرم هیچ وقت نه محبتی دیدم نه نوازشی...، هر چی بوده دعوا، آبرو ریزی، خجالت زده شدن بین فامیل و همیسایه و بس، پدرم فقط بلده ما رو تحقیر و خورد و ذلیل کنه...

پدرم اصلا به فکر ما نیست و به خاطر ریاکاری بیشتر درآمدش رو به دیگران میده و همه ازش سوء استفاده میکنن و وقتی ما ازش پولی میخوایم چنان داد و هوار میکنه که از کار خودمون پشیمون میشیم...

برادرم به خاطر همه این ماجراها ناراحتی روحی روانی بدی گرفت، که مشت مشت قرص اعصاب میخورد و پدرم و مادرم اصلا نگرانش نبودن و به خاطر شرایط بدی که داشت یه غروب غم انگیز مرگ و به این زندگی نکبت بار ترجیح داد و من درمانده تر از همیشه شدم...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران و پسران (۲۰۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۸ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۶ مطلب مشابه)

چه جوری کمبود اعتماد به نفسم رو درمان کنم

سلام، من یه دخترم در آستانه ۲۰ سالگی

از اول ابتدایی تو مدرسه محبوب نبودم، از اونایی که همیشه تو حاشیه هستند، حتی اونی که همه ازشون بدش میاد، همیشه نامرئی بودم، بزرگتر که شدم خب یه تلاش هایی کردم تا آدم جذاب تری بشم تو جامعه، ولی همه ش بی فایده ست، چون اعتماد به نفس من خیلی خیلی پایینه، تا اواسط دبیرستان نتیجه ش فقط گوشه گیری و پرخاشگری داخل خونه بود، ولی کم کم رویه رو تغییر دادم و به ظاهر آروم تر شدم.

اما بقیه رو تحقیر میکنم که خودم رو بالا بیارم، اطرافیانم فکر میکنن اعتماد به نفس بالایی دارم و این رفتارهام بخاطر غرور و اعتماد به نفسمه، اون تلاش هام بی نتیجه نبود، الان که نگاه میکنم از نظر تحصیلی و ظاهری تو جایگاه بالایی هستم، حتی موفقیت هام رو بلند بلند جلو اطرافیانم یاد آوری میکنم و اونا هم میگن من خیلی خودشیفته ام، ولی داخل ذهنم من از خودم متنفرم و خودم رو یه آدم خیلی کوچیک میبینم، وقتی با کسی حرف میزنم ناخودآگاه تن صدام ضعیف و ضعیف تر میشه و یه لبخند احمقانه هم رو لبمه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

از بازی با احساسات پسرها خسته شدم

سلام

من یه دختر ۲۱ ساله م ،از بچگی با وجود سختی های زیادی که در زندگیم داشتم دختر بسیار درس خون و بلند پروازی بودم و سرم به درس و زندگیم گرم بود، نمازم رو بدون اجبار هیچ کسی میخوندم،  قرآن حفظ میکردم و شاگرد اول مدرسه بودم... ،ولی خب دوستان خوبی دور و برم نبود.

از دوره راهنمایی دوستام مدام از شماره هایی که میگرفتن و توجهاتی که جنس مخالف بهشون میکرد حرف میزدن، برام عجیب بود چون هیچ پسری بهم حتی نگاهم نمیکرد، چه برسه به اینکه دنبالم بیافته و بهم شماره بده و بخواد منو به دست بیاره.

این قضیه خیلی برام مهم شد. شد یه عقده برام، اینکه چرا کسی به من نگاه نمیکنه، چرا کسی منو دوست نداره، خواستگارم داشتم ولی به دلم نمی نشستن. با چند نفر توو فضای مجازی دوست شدم، اما خودم بودم که چراغ سبز نشون میدادم و تلاش میکردم تا رابطه شکل بگیره که فقط پزی داشته باشم پیش دوستانم.

وارد دانشگاه شدم، بازم همه ی فکر و ذکر و دغدغه م جنس مخالف بود...، جلف بازی در نمی آوردم،  سنگین بودم، اما به خودم میرسیدم، تا دیده بشم، تا یکی بیاد بهم پیشنهاد بده، اصلا به بعدش فکر نمیکردم، فقط میخواستم بهم توجه بشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)