وقتی دعوا میشه، تپش قلب میگیریم و نمی تونم دفاع کنم؟

سلام

حتما این جمله رو شنیدین که میگن؛

و در آخر حرف های دشمنان مان را فراموش خواهیم کرد٬ اما سکوت دوستان مان را هرگز!!!

مشکل من دقیقا همینه دوستان.

مادرم مدیر ساختمونه، یه ساختمون رو از صفر رسونده به یه شرایط مناسب واسه زندگی، کارهایی کرده واسه این ساختمون که خیلی از مردهای ساختمون حاضر نشدن مسئولیت ها رو به عهده بگیرن! من خودم تلاش ها و خستگی هاش رو با چشم های خودم دیدم، ولی متاسفانه به خاطر فرهنگ پایین و نداشتن هیچ آگاهی در مورد آپارتمان نشینی چند ماه پیش دیدم یکی از خانوم ها سرا سیمه در خونه ش رو باز کرد و حمله ور شد سمت آسانسور و با آب و تاب گفت خانوم مدیر من هنوز نفهمیدم این شارژ برای چیه؟، باشه باشه شارژ هم بهتون میدیم، انقدر نگو شارژ خانوم! انقدر نگو!

منو مادرم که تازه از خرید برگشته بودیم و کلی خسته بودیم اولش کلی تعجب کردیم، بعد مادرم با خنده و خوش رویی گفت باشه عزیزم شارژ رو همه باید پرداخت کنند تا بتونیم یه سر و سامون به ساختمون بدیم و رسیدهایی که زدم تو برد رو پرداخت کنیم و ... ، چون همه پرداخت کردن و فقط شما موندین، گفتم شاید فراموش کردین٬ یادآوری کردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

اگه صدای درون تون رو یک انسان مجسم کنیم، باهاش دوست میشدیم؟

سلام

دوستان حتما براتون پیش اومده که در موقعیت های مختلف با خودتون حرف بزنین، چه با صدای بلند چه به صورت صدای تو ذهن تون. یه وقت هایی دارین یه کاری رو انجام میدین میزنه تو ذوق تون. بعضی وقت ها یه حرفی میزنه بهتون که اعتماد به نفس تون میره بالا. یا میگه بریم یه کم تفریح و استراحت. یا میگه این کار رو بکن، اون کار رو‌ نکن و‌ انتقاد و نصیحت مون کنه و کلی چیزهای دیگه که خودتون بهتر میدونین.

حالا سوال من اینه؛

اگه به این صدا کالبدی داده میشد مثل یه انسان، آیا حاضر بودیم اون رو به عنوان دوست خودمون بپذیریم؟، اصلا دوستی مون پایدار میموند، یا اینکه زود ازش سرد میشدیم و قطع رابطه میکردیم؟ ممکن بود دوست ناباب تون بشه؟، اصلا دل تون برای صدای درونتون یعنی اون تکه از وجودتون تنگ نمیشد؟

ممکنه آدمایی واقعی از همین نوع دور و برمون باشه، با اون ها هم همین جوری تا میکنیم یا چون این یکی آدم بخشی از خودمونه حسابش جداست؟، یعنی همون حرف های صدای درون مون رو یکی دیگه بزنه ممکنه گارد بگیریم و بگیم اصلا به تو چه؟!!! (همین الان صدای درونم بهم گفت نخند بحث جدیه. اعصاب نداره والله)

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

خیلی بد با خودم مشکل دارم

سلام

من آدمی هستم اکه اصلا خودم رو دوست ندارم، مثلا یه اشتباهی میکنم خیلی خودم رو سرزنش میکنم، با خودم خیلی درگیرم، بعضی وقت ها تو خلوت خودم به خودم فحش میدم، شاید به نظرتون خنده دار بیاد، ولی خیلی بد با خودم مشکل دارم.

دوستان اگر کتابی هست یا کسی این مشکل رو داره تونسته حل کنه نظرش رو بهم بگه، فکر میکنم بیشترین دلیلش اینه که کسی بهمون یاد نداده با خودمون مهربون باشیم و خودمون رو دوست داشته باشیم، من خیلی دیر فهمیدم اینقدر که به بقیه توجه میکنم باید به خودم هم توجه کنم، البته ناگفته نماند که یه سری مشکلات زندگی هم باعثش شد که آرامشم بهم بخوره.

خلاصه هر کی نظری داره لطف کنه بگه 

ممنون 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

قیافه ام را مسخره می کنند

سلام

من یه دختر 18 ساله هستم. صورت گردی دارم با بینی گوشتی قوزدار، چشم های زیر و پوست سفید و بور. یعنی چهره م کاملا کاریکاتوریه. مسئله اینه که تک تک آدم iای توی زندگیم از پدر و مادر گرفته تا دوستان در تک تک جزئیات صورت و بدن من دخالت کردن و هر چی دل شون خواسته گفتن. تک تک جملات شون رو یادم میمونه تا ابد و اکثر حرف هاشون ناخواسته بوده. ببینید با یه کلمه حرف که با بی فکری از دهن تون خارج میشه چقدر میتونین یه نفر رو به سر حد مرگ برسونین!

تقریبا تمام دوستام به من واضح یا غیر واضح گفتن زشتی. صمیمی ترین دوستم عکس پرسنیلم رو دید و نتونست خنده شو کنترل کنه. حتی گفت مامانت امکان نداره این شکلی بیافته توی عکس. من به هیچ کدوم از این حرف ها جواب تیکه داری ندادم چون ترجیح میدم دلم بشکنه تا اینکه دل کس دیگه ای رو بشکنم.

راهنمایی یکی با خنده بهم گفت "بخدا زشت تر از تو توی عمرم ندیدم."، یکی دیگه از دوستان صمیمیم بهم میگفت "تو زشت ترین دختر کلاسی". تو اوج حالت با شعوری شون معمولا میگن چرا آرایش نمیکنی؟، یکی دیگه اول دبیرستان میگفت از نیمرخ میبینتت آدم وحشت میکنه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

چرا به خودمون دروغ میگیم؟

سلام. همه مون درباره دروغ گفتن به دیگران و پیامدهای اون اطلاع داریم و شاید تجربه لو رفتن هم داشته باشیم. اما چیزی که می خوام دربارش بحث کنیم دروغ گفتن به خودمون هست. 

اصلا چرا به خودمون دروغ میگیم؟، شاید طاقت تلخی حقیقت رو نداریم و میخوایم خودمون رو گول بزنیم، برای مدتی تا کم کم فراموش مون بشه. میخوایم ضعف خودمون رو بپوشونیم تا اعتماد به نفس کاذبی پیدا کنیم و به نوعی استرس و اضطراب رو از خودمون دور کنیم و به خودمون بگیم ولش کن بابا، دارم سخت میگیرم به خودم، من از فلانی که فلان کار رو میکنه بهترم. 

سال ها و سال ها میگذره و اون ویژگی بد درون مون نهادینه میشه. اگر هم یه تلنگری بخوره بهمون معمولا یه دروغ دیگه ای به خودمون میگیم که آقا من سال ها با این روش زندگی کردم و دیگه نمیتونم عوضش کنم. 

یعنی مقاومت دروغین در برابر تغییر. حتی برعکس ممکنه یه ویژگی مثبتی درون مون مخفی شده باشه و فقط نیاز به جرقه ای برای شکوفا شدن داشته باشه که با دروغ گفتن به خودمون از طریق انرژی منفی دادن و گفتن اینکه ما دیگه اب از سرمون گذشته و نمیتونیم و از پسش برنمیایم، اون ویژگی خوب رو در نطفه خفه میکنیم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)

اگه برادرم نامزد کنه ممکنه احساس حقارت کنم؟

سلام 

دختری هستم 20 ساله، روحیه ی حساسی دارم، برادرم 22 سالشه و مثل اینکه خدا بخواد قراره به زودی نامزد کنه، راستش من همیشه دلم میخواد خوشبختی اطرافیانم رو ببینم مخصوصا خوشبختی و ازدواج برادرم رو.

ولی یک سری موضوعات و مشکلات ذهن من رو درگیر کردن، من فاصله ی سنی کمی با برادرم دارم و از این که احساس میکنم میخواد نامزد کنه ولی من احتمالا حالا حالاها تو چنین شرایطی نیستم ممکنه یه کم حس حقارت بهم دست بده و اینکه بخاطر شرایطم همیشه میگفتم ایرادی نداره اگر من دیر ازدواج کنم یا اصلا ازدواج نکنم! ولی همیشه ته فکرم این بود که اگر اطرافیان من همه متاهل شدند اون وقت من چه جوری خودم رو کنترل کنم! ، احساسم و نگاه دیگران رو چکار کنم؟

به نظرتون مشکل من با نامزد کردن برادرم حادتر میشه؟، و نیازه که برم پیش روانشناس؟، دختر یا پسری داریم که نخواد یا نتونه ازدواج کنه و از این بابت خیلی ناراحت نباشه؟، نمیدونم چه کنم، دلم یه کم گرفته، ممنون از کسانی که با نظرشون کمک میکنند

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط خواهر برادری (۲۲ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

تقریبا به هیچ کدوم از چیزهایی که خواستم نرسیدم

از وقتی یادمه بر خلاف تلاش های خیلی زیادی که کردم و مقاومت زیادی که در برابر مشکلات زندگیم داشتم ولی تقریبا به هیچ کدوم از چیزهایی که خواستم نرسیدم.

زندگی خیلی سختی داشتم ولی باز سعی کردم خم به ابرو نیارم و ادامه بدم، تقریبا به پیش دانشگاهی که رسیدم حس کردم افسردگی گرفتم و با ورودم به دانشگاه اونم رشته ای که بهش علاقه نداشتم (سه سال کنکور دادم ولی نشد رشته ای که میخوام قبول بشم)، افسردگیم خیلی زیاد شد، زندگیم اصلا تحت کنترلم نیست.

دلیل افسردگیم علت خاصی نداره یعنی بهتره بگم اینقدر دلیل داره که نمیدونم اصلا چی به چیه، حالا که به سن 22 رسیدم احساس میکنم واقعا دیگه نمیخوام زنده بمونم، به هر کسی که میمیره عمیقا حسودی میکنم، مثلا مادربزرگم در آستانه مرگه ولی براش خوشحالم، در حالی که همه دارند گریه میکنن.

میدونم خیلی عجیبه، میدونم حالم بده ولی باور کنید خودم کلی سعی کردم حالم رو خوب کنم، خیلی حتی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو بکنید، ولی کاری از پیش نبردم حتی همون موقع کلی تلاش کردم پیش یه روانشناس یا روانپزشک برم ولی از لحاظ مالی برام ممکن نبود حتی حالا هم ممکن نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) نیاز عاطفی دختران (۲۲ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

یه شخصیت ثابت و عالی میخوام

سلام به تموم خانواده برتری ها

من دختری ۱۸ ساله هستم، دلم میخواد یه شخصیت عالی و متعادل و اسلامی داشته باشم. دلم میخواد هر روز پیشرفت کنم؛ هر روز پیشرفت کنم در کارهای دنیوی و معنوی.

آخه میدونین؟! من به خدا گفتم: تموم کارهای دنیوی که انجام میدم حتی خوردن و خوابیدن و درس خوندن و آشپزی و اینا رو همش واسه رضای تو انجام میدم!

آره تعجب نکنین؛ هر کاری کنین اگه واسه رضای خدا باشه عبادته؛ این جمله ارزشمند رو یه شخص ارزشمند مثل شهید ابراهیم هادی گفتند. این شهید و دیگر شهدا من رو به اهل بیت، و به خدا رسوندند؛ این بزرگواران واسطه ی بین من و اهل بیت و خدا شدند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

تجربیات شما در درمان اضطراب و استرس شدید

سلام دوستان

من مشکلی دارم که به نظرم اضطراب و استرسه شدیده و دنبال درمانش هستم، و ممکنه خیلی ها این مشکل رو داشته باشن، پس ممکنه این سوالات بدرد بقیه هم بخوره؛ 

من از بچگی تا الان که یه پسر بیست و چند ساله ام خجالتی بودم و اعتماد به نفس نداشتم و ندارم، دوران مدرسه هر روز صبح که میخواستم برم مدرسه یا امتحان داشتم، اشتهام به کل از بین میرفت و باید دسشویی میرفتم چون یه احساس بی قراری داشتم و این قضیه تا الان ادامه داره.

مثلا میخوام برم کلاس زبان از یه ساعت قبلش آمادگی پیدا میکنم و دو بار تا موقع بیرون رفتن از خونه دستشویی میرم، سر انگشتام بی حس میشن و همه ش راه میرم، یا موقعی که میخوام برم شهر دیگه برای کاری یا مسافرت همه ش دلشوره دارم لب و دهنم خشک میشه و اصلا نمیتونم چیزی بخورم.

گاهی اوقات تو تاکسی یا جایی برای خرید چیزی خیلی هول میشم و دست و پام رو گم میکنم، مثلا آخرین بار رفتم بنزین بزنم سوئیچم رو گم کردم تو پمپ بنزین و بعد فهمیدم گذاشتم رو سقف ماشین، کمبود وزن شدیدی هم دارم، خلاصه این مشکلات منه و احساس میکنم یک فرد افسرده، خجالتی و مضطرب هستم و به نظر شما چه جوری خودم رو درمان کنم؟، باید پیش روانشناش برم یا روانپزشک ممنون میشم راهنماییم کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تجربیات پزشکی (۳۲۲ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) اضطراب و استرس (۲ مطلب مشابه)

من از اجتماع فراریم چکار کنم؟

سلام

به راهنمایی تون بسیار نیازمندم .

من دختری هستم کنکوری ( گفتم که شاید تو نظر دادن بدرد بخوره ) از وقتی یادم میاد خجالتی بودم اعتماد بنفسم کم بود علی رغم دکترایی که رفتم حالم خوب نشد اما الان به جایی رسیدم نمیتونم تا سر کوچه برم خرید بکنم .

حس میکنم نگام میکنن و میگن این دختره چرا این طوریه از لحاظ چهره و یا اعتماد بنفس کم . درسته که ذهن خوانی غلطه اما تحت فشارم . وقت دکتر گرفتم که درمان کنه منو ولی نمیدونم چطوری اون روزی که وقت دارم برم بیرون !!! منزوی دارم میشم شایدم شدم . اگر تجربه دارین و شمام یه روزی سختتون بوده بیرون برین بگین چیکار کردین خوب شدین؟ حس بدیه چطوری مهارش کردین؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

چه رشته ای به دردم میخوره، کاملا سر در گمم

سلام دوستان 

دختر ۲۰ ساله ای هستم، امسال سومین سالی بود که کنکور دادم و رتبه ام ۳۰۰۰۰ شد، هیچ انگیزه ای ندارم، الان حدور ۵ ساله اینطوریم، اوایل پزشکی رو دوست داشتم تا پارسال هم میخوندم که پزشک بشم اما به این نتیجه رسیدم به پزشکیم علاقه ندارم.

اصلا نمیدونم چه رشته ای رو دوست دارم، تو چه رشته ای میتونم موفق بشم و این باعث شده تبدیل به یه دختر بی هدف و بی انگیزه و کم حوصله بشم، از طرفی هم خیلی دوست دارم در آینده درآمد خوبی داشته باشم و تو دوران دانشجوی هم بتونم کار کنم و درآمد داشته باشم، اما با این رتبه و اینکه نمیدونم اصلا چه رشته ای به دردم میخوره کاملا سر در گمم.

اگه میتونید کمک و راهنمایی ام کنید

ممنونم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) انتخاب رشته (۱۰۶ مطلب مشابه)

چه مدل دخترهایی کلی خاطر خواه دارن؟

به نام خدا

چه مدل دخترهایی کلی خاطر خواه دارن و پسرها براشون سر و دست میشکنن؟، چه جوری یکی از اون دخترهایی باشیم که خیلی گیرا هستن و ذهن و روح خیلی ها رو درگیر خودشون میکنن؟، دورشون پر از عاشق سینه چاک هستش، پسرهایی که برای اون ها حاضرن هر کاری بکنن تا به دست شون بیارن؟

از اون دخترهایی که تو کلاس و دانشگاه یا محیط های دیگه همه مردان در بدست آوردن شون با هم رقابت میکنن...، اصلا انقدر نایس هستن که پسرها تو رویاهاشون خودشون رو با اون ها تصور میکنن دست تو دست کنار ساحل خوشبختی...

اگر دختری این مدلی دیدید ویژگی هاش و اینکه رفتارش تو محیط چطور بوده، مدل صحبت کردنش، طرز پوشش اون دختر و شرایط مالی و گرایشات فکریش و ... چطور بوده؟، خلاصه چیزهایی که در موردش مهمه رو بگید.

ممنون از همه

 

مرتبط با ویژگی های جذابیت دهنده به خانم ها:

فلان دختر جذابه یعنی چی؟

چه فرقی بین دختر خوشگل و دختر جذاب هست؟

دختر جوان و زیبایی هستم ولی صفت جذابیت رو ندارم

یه خانم محجبه بدون آرایش هیچ جذابیت جنسی نداره؟

بیایید جذاب باشیم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

چند وقته دچار احساسات و خصلت های منفی شدم

چند وقته تمام احساسات و خصلت های منفی در من ایجاد شده و اذیت میشم، مثلا اینکه تازگی ها به شدت حسادت میکنم، خسیس شدم، یعنی آمار میگیرم که فلانی چقدر غذا خورد و چقدر هدیه آورد که ما (خانواده) چه کار کنیم که ضرر نکنیم در حالی که به من ارتباطی نداره و پول بابامه و هر چی بهم تذکر میدن تاثیری نداره. 

اعتماد به نفسم به شدت اومده پایین، چون احساس میکنم که زندگیم داره مثل چرخه داره تکرار میشه (۳ بار کنکور دادم که برم دانشگاه و الان که نتیجه کنکور ارشد اومده واسه اولین بار و نتیجه ام خوب نشده احساس میکنم دوباره قراره زندگیم از سر گرفته بشه)، یا مجبور شدم سنم رو تو دانشگاه به بچه ها دروغ بگم که آبروم نره، اما الان نگران اینم که سال بعد که بخوام کنکور ارشد بدم سنم زیاد میشه،(۲۵ سال) تازه از کجا معلوم قبول شم. 

والا نمیدونم چی شده که همه این حس ها چرا با هم به من هجوم آوردن، یا مثلا فامیل مون بهم گفت که آفرین خیلی خوبه که کارشناسی رو تو ۳ سال و نیم تموم کردی، اما من فکر کردم داره تیکه می ندازه، به این موضوع که من ۳ بار کنکور دادم و رفتم دانشگاه، میخواستم بدونم امکان این هست که رتبه تو کنکور وزارت بهداشت ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ تا بیاد پایین؟، و اینکه چه کار کنم که این خصلت های منفی از بین بره؟ 

فکر کنم متنی که نوشتم به قدر کافی نشون دهنده درگیری های زیاد ذهنم باشه، رسما دیوونه شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

همیشه حسرت یک زندگی شاد و آروم رو داشتم

به نام خدا 

سلام

من یک دخترم، مجرد و درون گرا هستم و لیسانس دارم. همیشه حسرت یک زندگی شاد و آروم رو داشتم. از زمانی که بچه بودم پدر و مادرم اختلاف داشتند. همیشه تنها بودم و بدون هم بازی. زیاد با کسی رفت و آمد نداشتیم. به خاطر ساکتی و کم حرف بودن همیشه با هم سن و سالان خودم مقایسه می شدم که چرا مثل اون ها حرف نمی زنم.

هیچ لحظه ی شادی تو زندگی نداشتم. تنها خاطرات خوبی که به یادم مونده از همسایه های خوب و دوستان و همکلاسی های دوران مدرسه و دانشگاست. اکثر اوقات تو خونه ی ما دعواست. یعنی حتی سر کوچک ترین چیزی اعصاب همه به هم می ریزه. ما اگه مسافرتی هم رفتیم با شادی همراه نبوده.

می خوایم بریم مهمانی و چیزی برای میزبان ببریم دعوا میشه. مهمان میخواد بیاد سر تمیز کردن خونه و خرید و پخت غذا و پذیرایی دعوا میشه. البته بگم که آشپزی همیشه با من هست. مادرم از وقتی دیسک کمر عمل کرده توان کار کردن نداره. معمولا"خرید خونه بخشی با پدرم هست و قسمتی هم با من. البته دو تا داداشمم کمک می کنند ولی در حد کم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

دختری به شدت درونگرا هستم و اعتماد به نفس ندارم

با سلام و احترام به کاربران عزیز‌

من ۱۹ سالمه و دخترم، من به شدت درونگرا هستم، آدم اجتماعی نیستم. (بابام همیشه بهم میگه تو ضعیفی)، و منم غصه میخورم.

اصلا نمیتونم با افراد جامعه رابطه برقرار کنم، و انگار یه ترسی میاد تو وجودم و نمیذاره حرف بزنم. تو دوران دبیرستان هم همین طوری بودم. یه خواهر دارم که با بی زبونیش، زندگیش به فنا رفته... و بابام همیشه بهم میگه که تو هم آخرش مثل خواهرت میشی و با بی زبونیت زندگی نمیبینی! و منم گریه میکنم.

اصلا تو اجتماع نمیرم، تنها جایی که میرم خونه اون یکی خواهرمه، چون تو روستا هستیم، از تنهایی به شهر رفتن میترسم. ولی بابام این توقعات رو ازم داره، توقع داره رانندگی یاد بگیرم ولی میترسم نمیتونم!

خلاصه اعتماد بنفس ندارم. بابام خیلی میخواد منو قوی بار بیاره ولی با حرف هاش من بدتر میشم اما بهتر نمیشم!، ولی همیشه هم این طوری نیستم. مثلا خواستگار که میاد، راحت روبروش میشینم و حرف هامون رو میزنیم بدونِ هیچ استرسی، ولی فقط و فقط بیرون از خونه و تو جامعه این طوریم. یه مشکل دیگه هم دارم اینه که زود به گریه می افتم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۵ مطلب مشابه)