سلام. همه مون درباره دروغ گفتن به دیگران و پیامدهای اون اطلاع داریم و شاید تجربه لو رفتن هم داشته باشیم. اما چیزی که می خوام دربارش بحث کنیم دروغ گفتن به خودمون هست.
اصلا چرا به خودمون دروغ میگیم؟، شاید طاقت تلخی حقیقت رو نداریم و میخوایم خودمون رو گول بزنیم، برای مدتی تا کم کم فراموش مون بشه. میخوایم ضعف خودمون رو بپوشونیم تا اعتماد به نفس کاذبی پیدا کنیم و به نوعی استرس و اضطراب رو از خودمون دور کنیم و به خودمون بگیم ولش کن بابا، دارم سخت میگیرم به خودم، من از فلانی که فلان کار رو میکنه بهترم.
سال ها و سال ها میگذره و اون ویژگی بد درون مون نهادینه میشه. اگر هم یه تلنگری بخوره بهمون معمولا یه دروغ دیگه ای به خودمون میگیم که آقا من سال ها با این روش زندگی کردم و دیگه نمیتونم عوضش کنم.
یعنی مقاومت دروغین در برابر تغییر. حتی برعکس ممکنه یه ویژگی مثبتی درون مون مخفی شده باشه و فقط نیاز به جرقه ای برای شکوفا شدن داشته باشه که با دروغ گفتن به خودمون از طریق انرژی منفی دادن و گفتن اینکه ما دیگه اب از سرمون گذشته و نمیتونیم و از پسش برنمیایم، اون ویژگی خوب رو در نطفه خفه میکنیم.
یا مثلا اوضاع خوب پیش نره ولی بگیم چیزی نشده، زمان همه چیز رو درست میکنه. به تعویق انداختن کارها با این توجیه که وقت هست حالا. اینکه خودمون رو همین جوری که هستیم بپذیریم و ضعف های احتمالی که داریم و بقیه گوشزد میکنن رو نادیده بگیریم دروغ گفتن به خود نیست؟ اینکه آدم برای مشکل خودش(حتی مربوط به ظاهر فرد) قدمی برداره یعنی نداشتن اعتماد به نفس یا گوش نکردن به دروغ های خودمون؟ چرا همه اینا رو میدونیم ولی باز هم به خودمون دروغ میگیم؟ لابد حقیقت تلخه!!!
گناه دروغگویی بخشیده میشه؟ راه جبرانش چیه؟
راهنمایی در مورد توبه از دروغ و جبران گذشته
با شوهری که زیاد دروغ میگه باید چیکار کرد ؟
اگه دروغم افشا بشه باید از خونه فرار کنم
به خاطر دروغ های نامزدم دارم به جدایی فکر می کنم
تظاهر کردن های دروغین به خوشبختی خسته ام کرده
برای جلب توجه، به دروغ گفتم که بیماری قلبی دارم
از خدا طلب بخشش و مغفرت کردم یعنی میپذیره ؟
← مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه) ← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) ← خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)
- ۴۱۲۶ بازدید توسط ۲۲۲۵ نفر
- پنجشنبه ۴ مهر ۹۸ - ۲۰:۵۲
