مردانگی یا بی شرافتی؟

از بچگی زیر دست پدر خشک و جدی که خودش رو خیلی مردونه می دونست بزرگ شد. همیشه هم روی مردونگی مرد تاکید زیادی داشت.

حالا مردونگی از نظر اون چی بود؟، وقتی یه پسر کوچیک بودم و می خوردم زمین و گریه م می گرفت نباید گریه می کردم چرا؟ چون که مرد گریه نمی کنه، وقتی می دیدم یه گربه کوچولو مرده و ناراحت می شدم دعوام می کرد چرا؟ مرد که نباید انقدر احساساتی باشه، وقتی که با بقیه گرم می گرفتم و می خندیدم دعوام می کرد چرا؟، مرد که نباید انقدر با بقیه گرم باشه باید مقتدر و سرد باشه.

هر چی بزرگتر شدم فهمیدم که چیزی اسمش رو می ذارند رفتار مردونه چیزی جز بی احساسی، سلطه جویی و خشونت نیست. هر چی گذشت دیدم اون مردانی که روی مردونگی تاکید می کنند و میگن ما خیلی مردیم همون مردانی هستند که بقیه رو اذیت می کنند، احساس ندارند و به درد لای جرز هم نمی خورند و از همه جالب تر که بی سوادند و سطح تحصیلات پایینی دارند، دیدم همون هایی هستند که زن و بچه شون رو کتک می زنند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل مردان (۵۱ مطلب مشابه)

دوست دختر نداشتی چون عرضه گرفتنش رو نداشتی

سلام

من یه پسر ۱۹ساله م، در ترم یک دانشگاه. یه درد خفیفی تو روحم بود که اومدم اینجا تا بلکه بعضی ها با درد و دل و بعضی دیگر با دلیل و برهان قانع کننده منو بتونند آروم کنند.

من امسال با رتبه خوب در بهترین دانشگاه ایران قبول شدم و این منو خیلی خوشحال کرد. اعتماد به نفسم بیشتر از قبل شد و خیلی چیزهای دیگه. اما من و مشکلم؛

من اول خودم رو کامل معرفی می کنم تا دقیق تجسمم کنید.

من پسری درونگرا (تا حدی خجالتی ولی اگه پاش بیفته به ندرت میتونم رو داشته باشم.)، گرایش های مذهبی دارم، ولی اخیرا سست شده و در معرض از بین رفتنه. باهوشم و آی کیو بالایی داشتم (در تست هوش)، مثبتم، یعنی فامیل ها همه منو به عنوان یه شخصیت سالم و پاک و درستکار می شناسند. همین طور هم تا حدی هست.

دیگه از خودم بگم خیلی فکورم و دائم در حال فکرم، به جزئیات خیلی اهمیت میدم متاسفانه. یه چیز کوچک و بی خود رو سعی می کنم با دلیل منطقیش کنم و به عبارتی دیگر برای همه چیز میخوام استدلال پیدا کنم. یه اخلاق بدیه مثل وسواس.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۲ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران (۴۷ مطلب مشابه)

احساس تنهایی می کنم و نمی دونم چه جوری باید رفعش کنم

سلام

من یه دختر 17 ساله هستم که یه بیماری قلبی مادرزادی دارم، بیماری که هیچ علائمی نداشت و من به بدترین نحو ممکن متوجه شدم، طوری که تا ایست قلبی هم پیش رفتم در صورتی که من قبل از اون خیلی آدم فعالی بودم، ورزش می کردم و کلاس های جور وا جور شرکت می کردم.

اما این بیماری هیچ علامتی از خودش نشون نداده بود با اینکه من به طور سنگین فعالیت بدنی داشتم، پدر و مادرم هر دو پزشک بودن و من چکاپ منظمی داشتم اما یک دفعه این بیماری عود کرد و من تا ایست قلبی پیش رفتم و بعد از اون یک ماه تموم بیمارستان بودم.

الان حدود سه ماهی میشه که مرخص شدم و اون مشکل قلبی هم به طور کامل رفع و رجوع شده اما دکتر میگه تا دو سال هیچ گونه فعالیت ورزشی نباید بکنم، چون این مشکل در دوران نوجوانی برگشت پذیره و الان من واقعا افسرده شدم وقتی تو مدرسه دوستام رو می بینم که ورزش میکنن واقعا گریم میگیره، وقتی مامان بابام رو میبینم که چقدر بعد از این جریان شکسته شدن، دلم میخواد بمیرم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل تک فرزندان (۱۵ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۲۶ مطلب مشابه)

چرا گفت نه؟، بد جور دلم شکسته

سلام

من 23 سالمه, پارسال از دختر عموم خواستگاری کردیم که پشت کنکوری بود, برای اینکه به درسش برسه رد کرد؛ امسال توی اینستاگرام پیداش کردم و سعی کردم بهش نزدیک بشم و بیشتر بشناسمش که این اتفاق افتاد؛ بعد به طرز خاصی شماره م رو بهش دادم و ما توی واتس اپ در تماس بودیم و فقط چت نوشتاری داشتیم.

وقتی خوب شناختمش بهش گفتم میخوام دوباره بیام خاستگاریت، اونم شروع کرد به حرف زدن از زندگیش و ما تقریبا سه ساعت تمام چت کردیم و همه شرایط زندگی مون رو گفتیم؛ قرار شد که روز بعدش خبر بده که آیا موافقه یا مخالف, از قضا اومد گفت موافق ولی من که ته دلم خالی شده بود بخاطر رشته ش (پزشکی) گفتم با شرایطش نمیتونم کنار بیام و اینا و اونم قبول کرد و هر دو رفتیم پی زندگیمون.

همون روز من خیلی ناراحت شدم و شبش تا ساعت 3 خوابم نبرد و همه ش به این فکر کردم که شاید من اشتباه کردم؛ فرداش با خواهرم حدود یک ساعت تلفنی درباره ماجرا صحبت کردم و ایشون گفتن که ما خیلی به هم میخوریم و همین طور هم خودمون به همین عقیده رسیدیم؛ و حالا من باید برم عذر خواهی کنم و بگم که میخوام برم خاستگاریش و اینا .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رد کردن خواستگار فامیل (۲۹ مطلب مشابه)

صحبت کردن با آدم های غریبه برام یه ذره سخته

سلام

نمیدونم از کجا شروع کنم، اسمش رو بذارم اعتماد به نفس، پررویی، جسارت، ... ؟، صحبت کردن با آدم های غریبه برام یه ذره سخته، تو صحبت باهاشون ممکنه من من کنم، یا صحبت کم بیارم یا مثلا تو جمله بندیم به مشکل بخورم یا یواش صحبت کنم و ...

در صورتی که با آشنا خصوصا آشنای نزدیک همچین مشکلی ندارم، خیلی راحت حرفم رو میزنم، یکی این، یکی دیگه هم اینکه اگه وارد یه محیط پر از آدم بشم نمیتونم برم و سر صحبت رو با کسی باز کنم، تو یه تست روانشناسی زده بود کدوم  مورد شما هستید؟

1_ تو یه محیط عمومی شما به سمت بقیه میرین

2_ترجیح میدین بقیه به سمت شما بیان

و انتخاب من گزینه 2 بودش، واقعا درونگرایی مزخرفه، کاش مثل خیلی ها برونگرا بودم و راحت تو جامعه میچرخیدم ...، میتونستم دوستان بیشتری داشته باشم ...، نمیدونم سوال بود، درد دل بود، چی بود؟!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۵ مطلب مشابه)

مشکل کار من کجاست که هیچ کس منو نمی خواد؟

سلام 

خواهش میکنم بگید مشکل کار من کجاست که هیچ کس منو نمی خواد؟

چند ماه پیش یکی اومد خواستگاریم که من از شرایطش خیلی خوشم اومد، یعنی معیارهایی که میخواستم رو داشت، ولی خب توی جزئیات زیاد ایده آلم نبود، اما برام اهمیتی نداشت. (مثلا ظاهرش روز اول به دلم نشست اما نه اینکه بگم خیلی زیبا بود یا همونی بود که همیشه تصور میکردم).

از قرار معلوم اونم از من خوشش اومده بود چون که دوباره تماس گرفتن و قرار بعدی رو گذاشتن ...،  خلاصه بعد دو سه جلسه رفت و آمد آقا پسر گفت که بریم مشاوره، منم قبول کردم اما یک حس بدی بهم دست داد که انگار من چمه که هنوز بعد دو ماه نتونسته تصمیم بگیره و همچین پیشنهادی داده... 

چند جلسه ای هم رفتیم پیش مشاور و چند تا فرم و تست مسخره پر کردیم (من خودم به مشاوره اعتقادی ندارم فقط چون اون گفت منم رفتم)، مشاورم چیز خاصی نگفت یعنی هنوز جواب نهاییش رو نداده بود که دیگه خواستگارم رفت و هیچ خبری ازش نشد، حتی یک زنگ هم نزد که خبر بده من دخترتون و نمیخوام و به چه دلیل پشیمون شدم.

در واقع چند ماه من و خانواده م رو معطل کرد و اذیت مون کرد، با احساسات و شخصیتم بازی کرد،  با اینکه خیلی ادای آدم های مذهبی رو در می آورد. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۷ مطلب مشابه) خواستگاری های بی سرانجام (۶۶ مطلب مشابه)

خانواده ت رو نفرست خواستگاری دختری که اون رو ندیدی

با سلام

پیرو مطالب قبلی که در خانواده برتر خوندم خواستم به عنوان یه پسر یه خواهشی از همجنس هام (پسرها) بکنم.

تو خیلی از کامنت ها خوندم (و خیلی هم برام جالب بود!!!)  اینکه یه سری میرن خواستگاری (بیشتر مادران محترم) و اگه خوششون اومد به پسرشون میگن بیاد که اگه احتمالا اونم خوشش اومد و دختر رو پسندید (در همون جلسه اول!!) خواستگاری رو ادامه بدن!!

والا من خودم نه دخترم و نه خواهر دارم، ولی واقعا یه جوری بهم برخورد!، آخه دیدم دختری رو که از همین موضوع که اومدن و نپسندیدن ضربه روحی خیلی شدید خورده. مگه میخوای جنس از بازار بخری که میای میبینی و میری و پشت سرت رو هم نگاه نمیکنی؟ جالبه بعضی هاشون هم گفتن که نپسندیدن و دیگه نیومدن. آخه آقا پسر خوبه یکی باهات همچین رفتاری بکنه؟

من خودم اطرافیانم برام چند تا از این مراسم خواستگاریایی رو که عرض کردم برام تدارک دیدن که هر بار من مخالفت شدیدی کردم. آخه مگه دختر مردم بازی دست منه که برم و اگه پسندیدم ادامه بدم؟خدا نکنه روزی من اینجور بشم که دل کسی رو به این خاطر بشکنم... وگرنه حالم از خودم بهم میخوره این جوری.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۸۰ مطلب مشابه)

پسر مورد علاقه م سربازیش تموم شده، می خوان براش برن خواستگاری

سلام دوستان

من دختری ۱۹ ساله هستم. حدود ۳ و سال و نیم هست که عاشق یکی از پسرهای فامیل دورمون شدم. ولی اون از علاقه ی من چیزی نمی دونه. اون آقا ۲۳ سالشه. دوستش دارم. تا حالا با کسی دوست نبودم و نیستم. مقید به واجبات و این چیزها هستم‌. تا اون جایی هم که میتونم واجبات رو به جا میارم. هدف در زندگیم دارم. خدا رو شکر خوشگلم هستم (تعریف نباشه) و دختر پاک و خوبیم.

اون پسر هم تا اون جایی که من میدونم اهل حرام و حلاله. چند روزی میشه که سربازیش تموم شده و میخوان واسه ش برن خاستگاری. من چه کار کنم؟!، یه واسطه هم ندارم که منو به اون معرفی کنه. ۱ سال و نیمه که منو ندیده، پس چطوری این شخصیت منو زیر نظر بگیره و خوشش بیاد و تصمیم بگیره بیاد خاستگاریم؟!

به خدا گفتم اگه به صلاح مونه و خوشبخت میشیم بیاد خاستگاریم و با هم ازدواج کنیم، کلی دعا کردم، کلی در خونه خدا رو زدم. اگه بره با یکی دیگه ازدواج کنه، من ضربه ی بدی میخورم، میشکنم‌. شاید بگین از روی احساس عاشق شدی و عاقلانه عاشق نشدی و سنت کم و فلان و بهمان .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۲۵ مطلب مشابه)

با هر کس که دوست میشم نمیتونم ادامه بدم

خانمی هستم متاهل و ۳۴ ساله، همسر خوبی دارم، دلم گرفته و بغض دارم؛

در نوجوانیم با دختر همکلاسیم دوست شدم که رفته رفته عاشق و وابسته اش شدم. به خاطر ایشون با همه دوستانم قطع رابطه کردم، اما بعد از چند سال یهو رفت و من تنها شدم. شب و روزم به گریه گذشت. 

دانشگاهم رو نتونستم به پایان برسونم و با نمراتی بد انصراف دادم. روحیه ام افتضاح بود. همزمان آزمون استخدام آموزش و پرورش آمد اما شرایط شرکت در آن را نداشتم. روزنامه نگاری میکردم به خاطر کمبود امکانات و فضای بسته خانواده و محله مون مجبور شدم که رها کنم. شب ها دیر میرسیدم. ماشین نداشتیم. پول نبود. برادرم گیر میداد. نمیتونستم یک تیپ معمولی بزنم و خجالت میکشیدم که با اون وضع ظاهری برم به اون سر تهران ...

برادر معتاد داشتم که خیلی بهم گیر میداد، همیشه شکاک بود و مدام نگران بود از اینکه دوست پسر نداشته باشم ولی هیچ موقع اهل این کارها نبودم، چون خیلی خجالتی بودم. برادرم که بعدها ازدواج کرد از خوشحالی دو تا بال در آوردم و هزار بار خدا رو شکر کردم که از دستش هر چند دیر اما بالاخره خلاص شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های زنان (۲۱ مطلب مشابه)

تمام بدنم میشه چشم، وقتی ردی از اون باشه

سلام به خانواده برتری ها

دختری حدودا ۲۱ ساله هستم که درس میخونم و زندگی و مشغولیات خودم رو دارم. تا این سن با پسری دوست نبودم و تا قبل از یک سال پیش حس متفاوتی به هیچ پسری نداشتم. از حدود یک سال پیش بدون اینکه خودم بخوام شرایط عوض شد. 

من کشش عجیبی نسبت به یه پسر حس کردم، از اولین باری که دیدمش و دیگه نتونستم فراموشش کنم و اینم بگم جرقه اولیه اون روز زده شد اما این حس کم کم در من شعله ور شد. اوایل نمیدونستم ولی بعد فهمیدم که از قضا آشنایی دوری داریم از طریق خانواده ها. 

من نسبت به اون شخص خیلی کنجکاو شدم. دلم میخواست همه چیز رو در موردش بدونم... علایقش، طرز فکرش در مورد مسائل مختلف و حتی جو آدم هایی که دور و برش هستند، خلاصه کنم دلم میخواست بشناسمش! میتونم بگم بارها پیج اینستاش رو از اون پست آخر تا پست اول با تموم کپشن ها و حتی کامنت ها رو دیدم و هیچ وقت هم این کار برام خسته کننده یا تکراری نشده! 

انگار هر بار دنبال یه چیز جدید، یه بخش جدید از وجودش میگردم، نه فقط تو صفحاتش تو شبکه های مجازی حتی وقتی بیرون هستم میگم شاید اونم اینجا باشه یا حتی اطرافیانش و دوستانش هم توجهم رو جلب میکنن! میتونم بگم حسودی میکنم به هر کسی که کنارشه، حتی دوست صمیمیش ، چه برسه اگه یه دختر باشه حالا فامیل یا آشنا! 

از طرف خانواده مادری استعداد ادبی خوبی دارم و حتی خاله م شاعر هستن و کتاب هاشون چاپ شدن و منم از بچگی دستی بر قلم داشتم، حالا در حد دانش اندک خودم در این زمینه، ولی اولین شعرهای عاشقانه م رو حدود یکساله که برای ایشون میگم و حتی شعرهام خیلی از نظر ادبی قوی تر شدن.

کوچکترین تلنگر برام کافیه از طرز نگاه گرفته یا حتی لبخند... همون حکایت تو مو میبینی و مجنون پیچش مو! خیلی دلم میخواد ببینمش و موقعیتش هم که پیش میاد هم نا آروم و مضطربم و هم دوست دارم همه ش نگاهش کنم، جوری که انگار هیچ کس جز اون اون جا نیست، نه کسی چیزی میگه نه کاری میکنه و حتی اشتهام هم خیلی کم میشه...، تمام بدنم میشه گوش وقتی حرفی از اونه، تموم بدنم میشه چشم وقتی ردی از اون باشه، حالا خودش یا چیزی که به اون مربوط باشه...

هر چند شاید اون متوجه نگاه های من نشه، چون وقتی یه بار حس کردم فهمید تا آخر زمانی که اونجا بودیم نگاهش نکردم و یا حتی برای خداحافظی نرفتم، در واقع این واکنش ها یه جورایی ناخوداگاهن.

چطور بگم، دیدنش برام هم شیرینه و هم سخت، طوری که میگم ای کاش فقط از اینجا برم، تا از این حس کمبود اکسیژن راحت بشم!، من مستقیما با این آقا صحبت نکردم زیاد هم ندیدمش، شاید چند بار اونم با خانواده  و ... .

یعنی هر چند شناخت نسبی ازش پیدا کردم که خیلی کمه و همه ش دوست داشتم ببینم دنیا از نظر اون چه شکلیه، ولی دقیق نمیشناسمش، حتی فکر کردن به اینکه کسی رو دوست داشته باشه قلبم رو به درد میاره!، نمیتونم خیلی هم از آشناها بپرسم در موردش، چون نمیخوام کسی بفهمه...

هم یه کم دختر خجالتی و درون گرایی هستم و حس آمادگی برای پیش قدم شدن رو ندارم و هم اینکه حالا عوامل دیگه ای هم هستن که کار رو سخت میکنن، از جمله اینکه ما از شهر خیلی بزرگی نیستیم و باید حواسم رو بیشتر جمع کنم...

در مورد این آقا هم بگم ایشون چند سالی از من بزرگتره، درس میخونه و کار و زندگی خودش رو داره و خانواده محترمی هستن. من حتی شخصی که بهم ابراز علاقه کرد برای آشنایی و حتی چند بارم ازم درخواست کرد رو نپذیرفتم، چون با اینکه با شخص مورد نظرم رابطه ای نداشتم حس گناه و حتی خیانت میکردم و همه ش میگفتم ای کاش اون به جای این شخص بود، چون من توجه شخص دیگه ای رو نمیخوام! 

به خاطر همین کسی رو که دوستم داشت و موقعیت خوبی از هر نظر داشت چه علمی، شخصیتی و حتی مالی رو نپذیرفتم، چون اونم حق داشت با کسی باشه که تمام توجهش به اون باشه، نه شخص دیگه ای! 

من واقعا حس میکنم گم شدم و دلم میخواد تصمیم درستی بگیرم با وجود اینکه بارها سعی کردم به خودم دروغ بگم که برام مهم نیست، ولی حقیقت طور دیگه ست و تمام این یک سال ساعت های زیادی در فکر و ذهنم بوده، چه در خواب چه بیداری و نتونستم فراموشش کنم! 

حالا بنظر شما من عاشق این فردم یا فقط دوستش دارم و یا عقیده شما چیز دیگه ای هستش؟ و اینکه شما جای من بودید چکار میکردید و کار صحیح از نظر شما چیه واسه من؟، پرسش اولم خیلی برام مهمه، ممنون میشم از خواهر ها و برادر های عزیزم که پرسش هام رو جواب بدین و تجربیات سازنده تون رو در اختیارم بذارید. 

روزگار بکامتون، پیشاپیش ممنون از وقتی که میذارید.

مرتبط با خواستگاری و ابراز علاقه دختر به پسر:

آقای محترم، من شما رو دوست دارم، جرمه؟

خودم اقدام کنم یا منتظر بمونم پسر مورد علاقه م خودش قدمی برداره

معایب خواستگاری دختر از پسر چیه ؟

آیا دختران می تونن خواستگاری کنن ؟

نمی دونم همکارم نظرش راجع به من چیه

می خوام به پسر مورد علاقه م پیشنهاد بدم ولی غرورم اجازه نمیده

اگه دختری از شما درخواست ازدواج بکنه چه برخوردی می کنید ؟

چرا ما دخترا نباید از پسرا خواستگاری کنیم ؟

ترس از عواقب خواستگاری دختر از پسر

چه طوری بدون سبک شدن، به پسری که ردش کردم ابراز علاقه کنم ؟

چه طوری پسر مورد علاقه مون رو به ازدواج ترغیب کنیم؟

تحت چه شرایطی خودم میتونم اقدام به خواستگاری از پسری کنم؟

چشم تو چشم شدن با پسری که درخواست ازدواجم رو رد کرد

نگران اینم که بهم بگه من هیچ حسی بهت ندارم

چه جوری به پسر مورد علاقم بفهمونم که دوستش دارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) خواستگاری دختر از پسر (۶۲ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۲۵ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۸۱ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۵ مطلب مشابه)

میدونم که اگه باهاش ازدواج کنیم آخرش طلاقه، اما نمی خوام دلش بشکنه

سلام

من مدتی هست که با آقایی به قصد ازدواج آشنا شدم. هیچ کس هم از رابطه مون خبر نداره چون به قصد آشناییه و ممکنه به هم بخوره. ما دو نفر از هیچ لحاظ هم کفو نیستیم. نه از نظر مالی و نه خانوادگی و نه فرهنگی.

حتی از دو شهر مختلف هم هستیم. اوایل به این چیزها توجه نمیکردم ولی الان که رابطه مون جدی شده متوجه شدم که از نظر اخلاقی و فرهنگی هم متفاوت هستیم. مثلا من پایند به اصول دین هستم و نماز میخونم و روزه میگیرم ولی ایشون نه نماز میخونن و نه روزه میگیرن و با روزه گرفتن و نماز خوندن من هم مشکل دارن و به گفته خودش هم سالی دو سه بار در مراسمات خاص هم مشروب میخورن، در حالی که مشروب خوردن تو خانواده ما رفتار خیلی بدی محسوب میشه. 

یا مثلا من دست و دلباز هستم و یه کم ولخرج، ولی ایشون یه کم خسیس هستن و کلا با جشن عروسی و جشن تولد و این ها هم موافق نیستن و به نظرش این کارها الکی پول خرج کردنه! 

یا مثلا تا حالا چند بار گفته که زن باید شاغل باشه و بتونه از پس خرج خودش بر بیاد و ... ، کلا اختلاف عقیده زیادی داریم که از حوصله این پیام خارجه. هر موقع هم که خواستیم با هم جدی در مورد این مسائل با هم حرف بزنیم با هم بحث و جدل کردیم و کارمون به قهر و دلخوری رسید. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) قطع رابطه با جنس مخالف (۷۴ مطلب مشابه) عواقب ازدواج بر پایه دوستی (۲۴ مطلب مشابه)

کمک به فقرا به جای نذری، روضه افسردگی میاره

با سلام به همه عزیزان

احتمالا شما هم شنیدید بعضی از جملات را:

1- بهتر نیست به جای اینکه این همه خرج کنید برای مجالس عزاداری و روضه امام حسین صلوات الله علیه، پولش را بدید به فقرا؟، به فقرا غذا بدید به فقرا جهیزیه بدید، به فقرا سرمایه بدید؟ اصلا چرا برای امام حسین این همه خرج میکنید؟

2- گریه برا امام حسین افسردگی میاره؟ مجلس روضه و عزاداری میرید بچه هاتون را نبرید افسرده میشن فقط خودتون برید؟

سعی میکنیم پشت پرده این پیشنهادات و انتقادات را بررسی کنیم متاسفانه اینقدر زیاده شده بعضی از مومنین هم همین ها را ناخواسته میگن:

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه)

یه دانشجوی دولتی می تونه سال دیگه کنکور بده و دانشگاه آزاد بره؟

سلام

کسی که دانشجو هست و میخواد سال دیگه کنکور بده و دانشگاه آزاد بره، آیا نیازی به انصراف هست؟، یعنی میتونه انصراف نده و کنکور بده، بعد که دانشگاه آزاد قبول شد از دانشگاه دولتی انصراف بده؟

اینکه کسی که امسال دانشگاه دولتی قبول شده محرومیتش فقط از انتخاب دانشگاه دولتیه؟، برای دانشگاه آزاد که محرومیتی نداره درسته؟

مربوط به پشت کنکوری ها:

تجارب تون رو از چند بار کنکور دادن بگید

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
کنکور (۶۳ مطلب مشابه)

در ارتباط و برخورد با دوستانم مشکل دارم

سلام

من هیچ وقت پسر هم سن و سال که بخوام باهاش رفیق بشم، بین فامیل و همسایه نداشتیم به اون صورت، الان من دانشجو هستم و کاملا احساس تنهایی میکنم.

تنهایی بیشتر ریشه در گذشته ام داره، من از همان دوران راهنمایی دوستان زیادی نداشتم، دبیرستان اومدم بازم همین طور، یعنی به هر دری میزدم نمیشد، انگار با بقیه خیلی فرق ها داشتم.

نمونه‌ ش یه همکلاسی داشتم توی سوم دبیرستان، مثل داداش ازش خوشم می اومد، ولی اون متوجه نبود من یه بچه متوسط یا شاید هم مثبت بودم، ولی اون یه پسر شر به خاطر همین دوستی مون جدی نشد.

اون ترک تحصیل کرد، ولی هنوز به یادش هستم، شاید سالی یه بار اونم یه لحظه میبینمش، وقتی میبینم روابطم با دوستانم اینطوریه خیلی دلم میگیره، شما راهکار بدید؛

به عنوان مثال با همین یه دونه دوستم چطور رفیق بشم و روابط مون خوب بشه، چطور بهش نزدیکتر بشم و صمیمی‌تر باشیم، خیلی حالم بده از این وضعیت

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه)

چه چیزهایی باعث میشه که بعضی از آقایون تنوع طلب بشن؟

سلام

آقایون چه چیزی باعث میشه بعضی هاتون تنوع طلب بشن؟، چی باعث میشه در برابر خانم ها مقاومت نداشته باشین؟، چه چیزی باعث میشه چشم تون دنبال خانم های دیگه باشه؟، کسی هست فقط از روی کنجکاوی نگاه کنه و قصد بدی نداشته باشه؟
همسرتون کم و کاستی داره؟، یا واسه تون جذاب نیست؟، یا دوسش ندارین؟، یا ممکنه همسرتون رو دوست داشته باشین ولی بازم سر و گوش تون بجنبه؟
یه زن چطوری میتونه این حالت رو از شوهرش دور کنه؟، چطور میتونه کاری کنه که شوهرش فقط اونو ببینه ؟
لطفا نگین نیاز جنسی چون همه ی مردان نیاز جنسی دارن، ولی همه شون چشم و گوش شون  نمیجنبه ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در شوهرداری (۸۱۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۷ مطلب مشابه) مسائل زناشویی خانم ها (۵۴۹ مطلب مشابه)