سلام
من یه سوال داشتم درباره ی دوستی ها و عشق قبل از ازدواج!
چند وقت پیش تو جمع دوستانه و دخترانه مون نشسته بودیم که یکی از دوستام که تجربه ی دوستی و عشق قبل از ازدواج رو داشت و الان متاهل هست داشت با اشتیاق از اون دورانش تعریف میکرد. به ما میگفت هیچی مثل عشق اول به خصوص که قبل ازدواج باشه نمیشه!
یه جوری حرف میزد که انگار سر امثال من که قبل از ازدواج شون تجربه ی این کارها رو نداشتن کلاه گشادی رفته، در صورتی که من خودم به خوبی به این مسئله که دوستی های قبل از ازدواج هیچ فایده و سودی برای آدم نداره و تنها ضرره واقفم.
فقط از شما بزرگواران میخواستم بپرسم که چی باعث میشه یه عده ای انقدر با شور و اشتیاق از دوستی و عشق اول قبل از ازدواج حرف بزنن و این نوع عشق رو نسبت به عشق بعد از ازدواج سرتر و بهتر بدونن؟، آیا واقعا دوستی های قبل از ازدواج بین دو جنس متفاوت مزایا داره؟ (منظورم دوست دختری و پسری هست!)
اگه مزایاش بیشتر از مضراتش هست پس چرا خدا در قرآن و از طریق معصومین ماها رو از شکل گرفتن این ارتباط نهی کرده؟