چطور به خانواده م بگم یه درس 3 واحدی رو افتادم؟!

سلام

میشه بگید اولین بار که تو دانشگاه درسی رو افتادید چطور با خانواده تون مطرح کردید؟

میدونم سوالم مسخره است، ولی به هر حال این مشکل الان برای من پیش اومده. دخترم و ۱۸ ساله. تو یکی از دانشگاه های دولتی خوب شهر خودمون درس می خونم. دو سال کنکور دادم. مدرسه خاص بودم. همیشه نمره هام عالی بوده. خانواده م عمرا انتظار همچین چیزی رو ندارن.

نمره یه درس مهم سه واحدی زیر ده!!!، ترم اولم، البته بیشتر بچه های کلاس مون اون درس رو افتادن. اون هایی هم که پاس شدن با ده و دوازده پاس شدن اکثرا. حتی ترم بالایی ها که این درس رو دوباره برداشتن هم افتادن. میدونم چندان خوب درس نخوندم و اگه از اول ترم مرتب این درس رو میخوندم نمی افتادم ولی بیشتر الان نگران واکنش پدر و مادرم هستم تا نمره. هر دوتاشون تحصیل کرده اند ولی هم اختلاف سنی مون زیاده هم سخت گیرن. نظر شما چیه؟ تجربه مشابه یا هر چیزی که فکر میکنین لازمه رو بگین. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) چگونه درس بخوانم (۸۰ مطلب مشابه)

چطور به پدر و مادرمان نیکی کنیم؟

با سلام خدمت همه بزرگواران

من خیلی از اهمیت نیکی به پدر و مادر شنیدم، در قرآن هم خدا بلافاصله بعد از مسئله توحید (پرستش انحصاری خداوند که مسئله ی فوق العاده مهمی هست)، ما رو به نیکی به پدر و مادر امر کرده.

نقل شده که امام صادق علیه السلام در مورد اون آیه ی قرآن چیزی به این مضمون فرمودن که؛

"و بالوالدین احسانا" یعنی قبل از اینکه پدر و مادرت از تو درخواستی بکنن اون خواسته ها رو شناسایی کنی و پدر و مادرت رو در اون موارد یاری کنی.

علاوه بر این حدیث ارزشمند که عمل کردن به اون اهمیت فوق العاده ای داره شما چه جوری به پدر و مادرتون لطف میکنید یا چه کارهایی میتونید انجام بدید که پدر و مادرتون خوشحال بشن؟

ممنونم که وقت گذاشتید و تشکر میکنم از کسانی که نظر میذارن

خدا نگهدار

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

برادرم میگه تو نباید شوهر کنی

برادرم به دلیل سادگی با کلاه برداری هایی که بر سرش اومد محکوم به حبس شد.  از سن 18 سالگی به بعد دیگه ندیدمش و فقط تلفنی باهاش ارتباط داشتم و یک دیدار هم نداشتم و خودش هم دوست نداشت اون جا ببینمش.

همیشه خواستگارهام رد میشدند، برای اینکه کسی بیاد بگه برادرت کجاست نگیم کجاست و به قول خانواده م یه عمر سرت پایین نباشه. 

سنم از 18 شد 19 -20-21-22-23-24-25 و  نزدیک 8 سال گذشت که خودم و خدا میدونم که چی تو اون سال ها گذشت و نمیخوام بازگو کنم که چه اتفاقات مالی و روحی و جسمی بهم زده شده، فقط با جمله واقعا وحشتناک بود اکتفا میکنم.

همین قدر بگم که ضربه های جبران ناپذیری به اوج جوانی من زده شد، ولی همیشه براش دعا کردم ، بیاد همیشه بهش فکر میکردم، یعنی الان اون جا چیکار میکنه حالش چطوره؟

در مورد مبحث ازدواجم هم خانوادم دیدن این همه انتظار درست نشد تصمیم گرفتن خواستگار راه بدن و یکی دو موردی رفتن و اومدن و یکی رو پسندیم و تا مراحل بله برون پیش رفتیم و خیلی اتفاقی برادرم به آغوش خانواده برگشت و من خیلی خوشحال شدم و بال درآوردم که سه روز بعدش دعام مستجاب شده و بله برونم کنارم هست، خب شادی من وصف شدنی نبود.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط خواهر برادری (۲۲ مطلب مشابه) مخالفت خانواده با ازدواج (۳۷ مطلب مشابه)

درباره تفاوت سلیقه با پدر در مورد ازدواج

سلام

من دختری 26 ساله هستم. کارشناسی ارشد دارم و از یک خانواده سنتی و فرهنگی. تا این سن خواستگار داشتم، یا اون ها رد میکردن یا بیشتر از جانب ما رد میشدند (تلفنی)، اما جدی نگاه نمیکردم و در حقیقت آمادگی شخصی نداشتم که بخوام وارد ازدواج و زندگی مستقل بشم. 

خانواده هم اجازه کار در بیرون رو بهم نداده و نمیدن (پدرم فقط معلمی و کار دولتی رو امن میدونن و با هر مخالفت کوچیک ما، دعوا درست میکنن و مادر و برادرم هم سر این مسئله خیلی اذیت میشن) از طرفی هم تا الان در مدارس و دانشگاه های سطح بالا بودم، الان اکثر دوستانم اپلای کردن و رفتن و من با اینکه شرایط تحصیلی بهتری هم داشتم، به خاطر موقعیت و جو خانواده این مورد رو باید کنار میذاشتم که البته شکایتی ندارم...

یک ساله که به ازدواج خیلی جدی فکر میکنم، چند مورد خاستگار داشتم که معیارهای من رو نداشتند اما کاملا مورد پسند خانواده به خصوص پدرم بودند و ایشون اصرار و به دنبال اون دعوا و اوقات تلخی میکنن که چرا قبول نمیکنی و ... (اکثر مواقع تو خونه حرف، حرف بابا هست)

مثلا من تحصیلات خیلی برام مهمه، دوست دارم همسرم پزشک یا دکترا یا حداقل فوق داشته باشه، با کار و ادامه تحصیل من مشکل نداشته نباشه، خونه و وضع مالی هم واقعا اصلا برام مهم نیست، چون  میخوام یک زندگی سالم درست کنیم و بسازیمش. اما بابا اصلا مدرک براشون مهم نیست، کلا انگار هیچ ملاکی ندارند و منتظرند یکی بپسنده و ما هم بله را بگیم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۸۰ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج دختران (۷۵ مطلب مشابه)

نشون کرده ی پسری هستم که مادرش بهم حسودی میکنه؟

سلام

من مدتیه نشون کرده یه آقا پسر هستم که دو سال پیش با هم در ارتباط بودیم، خودش پسر خیلی خوبیه ولی مامانش خیلی به من حسادت میکنه، فکر میکنه من اومدم باهاش رقابت کنم، یا پسرش رو ازش بگیرم. 

کاملا ظاهر حفظ میکرد و اصلا نشون نمی‌داد با من مشکل داره و با رضایت کامل اومدن خواستگاری من. تا اینکه خیلی اتفاقی به این موضوع پی بردم. مامان شون پشت سر من به پسرشون از من بد میگن حتی میگن چرا کم محلش نمیکنی پر رو میشه، یا دختره لوسه و فلانه. 

پسرشون تا حالا همیشه از من دفاع کرده، باهاش صحبت کردم و قبول داره که حرف های مامانش به صلاح مون نیست، ولی دو بار قبلا دیدم موقع دعوا حرف های مامانش رو به زبون می‌آورد، البته من یک بار خیلی محترمانه به مامان شون گفتم دخالت نکنن، ولی فایده نداره. کاره درست تو این وضعیت چیه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط عروس و مادر شوهر (۴۴ مطلب مشابه) ارتباط با خانواده شوهر (۶۴ مطلب مشابه)

یه دختر وابسته بار اومدم که اعتماد به نفس انجام کاری رو ندارم

سلام

مشکل من مادرمه، نمیدونم چطور رفتار کنم احترامش حفظ بشه.

وقتی بچه بودم خیلی ذوق داشتم، میدیدم دختر خاله م ظرف میشوره، خونه جارو میکنه، میگفتم منم میخوام ظرف بشورم، میگفت نمیتونی خودم باید بشورم، (البته یکم وسواس داره) اگه می شستم ذوق میکردم می بردم نشونش بدم دعوام میکرد که چرا دست زدی انگار جنایت کرده بودم، منم زده میشدم.

یه کم بزرگتر شدم دختر خاله م مستقل تر شد من وابسته، خاله م همه ش از دخترش تعریف میکرد مادر منم همه ش منو با اون مقایسه میکرد و می گفت ببین اون رو، از هر انگشتش یه هنر می باره ولی تو هیچی بلد نیستی. در حالی که هیچ وقت بهم هیچی یاد نداده بود، وقتی اعتراض میکردم میگفت خودت باید یاد می گرفتی. وقتی کسی میاد خونه مون تمام نقاط ضعف مو میریزه رو دایره و تحقیرم میکنه، اگه چیزی هم بگم میگه خفه شو .

الان هم گیر داده با پسر یکی از فامیل هامون ازدواج کنم، میگم اون برام مناسب نیست ولی هیچی سرش نمیشه، به گذشته خودم که نگاه میکنم 180 درجه تغییر کردم، درسم خیلی خوب بود، اونم به شدت افت کرد، الان میخوام برم آب هم بخورم یه چیز تو مغزم تکرار میشه نمیتونی نمیتونی بعد منصرف میشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

چطور با برادر خودسر خود برخورد کنم؟!

سلام

من آقایی ۲۳ ساله هستم و یک برادر کوچکتر هم دارم که حدود ۱۶ سال داره، یکی از بزرگترین مشکلات زندگیم همین برادر کوچیکه هست، حقیقتش اصلا ما دو تا هیچی‌ مون شبیه هم نیست، ظاهری شبیه هستیم ولی باطنی مثل زمین و آسمون ...

من آدم ساکت، آروم و مثبتی هستم، تفکرات عمیقی دارم و دوست ندارم تو کار کسی دخالت کنم یا بی‌ احترامی کنم. خلاصه که سرم تو لاک خودمه، ولی اون داداش ما کاملا برعکس ...، یک آدم بی‌ فکر که هر چی به ذهنش میرسه سریع به زبون میاره، حالا کاری نداره بی ادبی هست یا کسی ناراحت میشه.

کاملا تو کار بقیه دخالت میکنه و همیشه نظر میده واسه خودش، (مثلا وقتی که من دارم با مادرم صحبت میکنم)، کلا یه آدم منفی هست که همیشه دنبال مشکلات و نقطه ضعف های آدم ها میگرده، حد خودش رو نمیشناسه و به منی که شش سال از اون بزرگترم هیچ احترامی قائل نیست، بعضی مواقع بد دهنی، بعضی مواقع کلمات منفی ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

اصلا نمیدونم چی میخوام و هدفم چیه؟

سلام

اجازه بدید از زندگیم بگم براتون، دخترم، دانشجو در یکی از رشته های پیرا پزشکی، در یک خانواده معمولی از نظر مالی، و خوب از نظر تحصیلی و فرهنگی، تک دختر هستم .

از وقتی یادم میاد از همون بچگی احساس ضعف میکنم، حس میکنم یه کمبودی دارم، از ۷-۸ سالگی این حس رو دارم، هیچ وقت اعتماد به نفس نداشتم، همیشه خودم رو کمتر از بقیه میگرفتم و میگیرم، ۱۶ سالم بود پسر عمه م بهم گفت دوستم داره تا اون موقع برام پیش نیومده بود، راستش هیجان زده شدم، ضمن اینکه از قبل هم خودم به ایشون حس خوبی داشتم (نمیدونم چه حسی دوست داشتن، عشق یا چی) قصد جفت مون اون زمان ازدواج بود.

یه مدت با هم ارتباط تلفنی داشتیم، فکر کنم حدود هشت ماه، بعد از این مدت یهو من فکر کردم که اصلا چرا با ایشون باشم،چرا با ایشون ازدواج کنم مگه چی داره! باورش سخته ولی من تو یه روز به این نتیجه رسیدم و به ایشون هم گفتم نمیخوام دیگه ارتباطی داشته باشیم، دیگه باهاش ارتباط نداشتم ولی هر روز عذاب وجدان داشتم که چرا سرکارش گذاشتم، چرا اذیتش کردم و ... ،خیلی گریه میکردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

قصد دارم برای خواستگاری اصلا پدرم رو با خودم نبرم؟

نظر شما چیه که برای خواستگاری اصلا پدرم رو با خودم نبرم؟، پدر من با زن جدیدش داره یک جای دیگه زندگی میکنه و زندگی خودش رو داره و همیشه هم من با پدر آبم توی یک جوب نرفت و اختلاف داشتم.

هیچ چیز دیگری به جز یک خانه برای زندگی کردن ندارم، دوست دارم حتی پدر خودم رو خواستگاری نبرم، این طوری راحت ترم، از حرف هاش، از رفتارهاش از همه چیزش بدم میاد. تازه اگه اون رو ببرم پای نامادریم هم باز میشه، نامادری ای که الان چندین ساله دیگه داره با پدر یک جای دیگه زندگی می کنه و اصلا رابطه ای نداریم و پدر و هم چند وقت یک بار می بینم و خودم دارم برای خودم زندگی می کنم و وضع مالی خوبی ندارم ولی جایی برای زندگی هست.

و اینکه بعد از کلی بحث با پدر سر مسائل مختلف دیگه کلا قطع امید کردم از خودش از رفتارها و دخالت ها و ناصواب بازی های نامادریم. من تصمیم دارم اصلا نبرمش اونم بذار ببینه روی پای خودم وایسادم و می خوام برم خواستگاری و حتی پدرم رو با خودم نبرم و کارت عروسیم رو براش می فرستم خونه، شاید ناراحت بشه ولی این بهتره تا اینکه همیشه من ناراحت باشم یا اینکه همیشه با هم جنگ و دعوا داریم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۸۰ مطلب مشابه)

اگه برادرم نامزد کنه ممکنه احساس حقارت کنم؟

سلام 

دختری هستم 20 ساله، روحیه ی حساسی دارم، برادرم 22 سالشه و مثل اینکه خدا بخواد قراره به زودی نامزد کنه، راستش من همیشه دلم میخواد خوشبختی اطرافیانم رو ببینم مخصوصا خوشبختی و ازدواج برادرم رو.

ولی یک سری موضوعات و مشکلات ذهن من رو درگیر کردن، من فاصله ی سنی کمی با برادرم دارم و از این که احساس میکنم میخواد نامزد کنه ولی من احتمالا حالا حالاها تو چنین شرایطی نیستم ممکنه یه کم حس حقارت بهم دست بده و اینکه بخاطر شرایطم همیشه میگفتم ایرادی نداره اگر من دیر ازدواج کنم یا اصلا ازدواج نکنم! ولی همیشه ته فکرم این بود که اگر اطرافیان من همه متاهل شدند اون وقت من چه جوری خودم رو کنترل کنم! ، احساسم و نگاه دیگران رو چکار کنم؟

به نظرتون مشکل من با نامزد کردن برادرم حادتر میشه؟، و نیازه که برم پیش روانشناس؟، دختر یا پسری داریم که نخواد یا نتونه ازدواج کنه و از این بابت خیلی ناراحت نباشه؟، نمیدونم چه کنم، دلم یه کم گرفته، ممنون از کسانی که با نظرشون کمک میکنند

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط خواهر برادری (۲۲ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

لزومی داره خانواده شوهرم بفهمن، یه زن مطلقه بودم؟

سلام 

من یه خانم 26 ساله هستم. 19 سالم بود ازدواج کردم و تقریبا 3 سال بعد یعنی 22 سالگیم جدا شدم. تو دوران عقد جدا شدم اما دوشیزه نبودم. 2 سال تمام  آقایی بودن به من ابراز علاقه میکردن و مدام پیغام  واسطه ایشون رو دریافت می کردم، نمیدونستن من مطلقه هستم، یعنی نذاشته بودم کسی بفهمه. فقط کارفرمام میدونستن. منم خیلی بهش علاقه داشتم البته اصلا اصلا بروز نداده بودم، ولی میدیدمش قلبم می اومد دهنم. اصلا سرخ و سفید میشدم افتضاح، همه ش شب ها با خدا حرف میزدم میگفتم خدایا میدونم خواستم غیر منطقیه ولی یه کاری کن این بیاد منو بگیره.

خودت سنگ های جلو پامون رو بردار، منم ازدواج کنم برم از تنهایی در بیام، کی بهتر از این سر راهم میتونه باشه؟، ولی وقتی اومد جلو  پیشنهاد ازدواجش رو جدی نگرفتم، با خودم گفتم هر چقدر هم خودش جدی باشه خانواده ش نمیذارن این وصلت سر بگیره. تا اینکه با اصرار اومدن همراه مادر و دو تا خواهر  و بعد همون حلسه من تو یه قرار خصوصی براشون تعریف کردم که یه بار ازدواج کردم و جدا شدم. خدا میدونه با چه زجری این کلمات از زبانم اومد بیرون!، ایشون اولش یه کم شوکه شد اما گفت منو انتخاب کرده و واسه ش مهم نیست. من ازشون خواستم خودش با خانوادش صحبت کنه چند روز فکر کرد گفت نه!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ازدواج زنان مطلقه یا بیوه (۷۷ مطلب مشابه) طلاق در دوران عقد (۳۵ مطلب مشابه) مسائل زنان مطلقه و بیوه (۳۵ مطلب مشابه) ارتباط با خانواده شوهر (۶۴ مطلب مشابه) ازدواج با همکار (۲۵ مطلب مشابه)

برادرم با فحاشی هایی که میکنه منو از خودش متنفر کرده

سلام

من ۲۳ ساله م، واقعا از حرف های آزار دهنده برادرم خسته شدم، یه آدم فحاش که متنفرم کرده از خودش، من از فحش متنفرم، دوست دارم همیشه تو آرامش باشم ولی این همیشه آرامش منو بهم میریزه، نمیدونم قصدش چیه ولی متاسفانه خیلی حسوده و حریص، البته تا حدی هم تقصیر اون نیست،  پدر و مادرم از اول فحاش بودن، هم به ما هم با خودشون، این هم از اون ها یاد گرفته.

من نمیتونم مثل اون ها باشم، البته اگه زیاد عصبیم کنن منم جواب شون رو میدم ولی اون ها همیشه اینطوری هستند، نه برای من واسه پدرم هم اینطوره،  به خدا دیروز گفتم بخاطر این آدم از خونه میرم،  پدرم نذاشت، نخواستم دلش رو بشکنم، نرفتم.

مادرم هم طرف اون میگفت برو وسایلت رو هم ببر، من همیشه غصه شون رو خوردم، خسته م کرده این با حرف هاش. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

سیگاری بودن پدرم، ما رو از هم دور کرده

سلام به همه

میخوام یه کم از مشکلم با پدرم بگم شاید به درد یکی خورد؛

همیشه وقتی میان خونه منم مثه بچه های دیگه خوشحال میشم ولی بعدش که یادش میافتم ناراحت میشم. بیشتر اوقات از بوی بد لباس یا دهن ایشون نمیتونم نزدیک به هم بشینیم یا گاهی بلافاصله بعدش نمیتونم تحمل کنم با هم صحبت کنیم.

وقتی سیگارش روشنه سرم درد میگیره ،شب ها صدای خس خس نفس کشیدن پدرم رو میشنوم همه ش نگرانم دور از جون رگ های قلبش مسدود بشه یا سرطان ریه بگیره...، خودم هم دیگه بعضی شب ها صدای خس خس خفیفی رو میدم که خواهرم بهم گفتن.

اصلا یکی از علت هایی که منو خواهرم از پدرم دوری میکنیم همین سیگارشه!، به خدا خیلی مهربونه دوسش دارم، دلسوزه، همه کار برامون میکنه، ولی ای کاش این ظلم رو در حق خودش و خونواده ش نمیکرد.

الان یکی از معیارامه که با پسری ازدواج کنم سیگاری نیست. خواهش میکنم جوون ها ترکش کنید شاید فکرش رو هم نکنید ولی همین عامل ما رو خیلی از هم دور کرده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط با پدر (۲۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

وقتی رتبه ی کنکور افتضاح میشه ...

تقریبا 1 ماه پیش بود که نتایج کنکور رو دادن، مثل همیشه همه اون هایی که کنکوری میشناختن دوست داشتن بدونن رتبه چند آورده!، همه این ها که میگن رتبه یه چیز شخصیه باد هواست، لطفا واقعا بگین جواب فامیل، دوست و  آشنا رو چی میدید اگه رتبه خوب نیارید!؟، واقعا برگردین بگین یه چیز شخصیه که طرف قبول نمیکنه که!، آدم رو دست میندازن اگه به روی خودشون هم نیارن کلا رفتارشون عوض میشه!

به خاطر این پرسیدم که شما اگه جای من بودید چیکار میکردید؟ وقتی امکانات دارید، یه وضع نرمال برای گرفتن نتیجه خوب، اما رتبه میشه افتضاح...! رک بگم رتبه منطقه 60 هزار کشوری هم که .... خودتون میدونید!

فامیلی که سالی یه بار می بینیش هم زنگ میزنه!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) کنکور (۶۳ مطلب مشابه)

کار کردن دختر در محیط مردانه

سلام 

من یک دختر 23 ساله هستم، رشته من کشاورزی بوده، امسال من یک کار برای کار توی گلخونه گل و گیاه پیدا کردم که یک کارگر معمولی میخواد، منم تا حالا هیچ جایی کار نکردم و هیچ چیز عملی یاد ندارم، توی دانشگاهم همه ش تئوری یاد میدادن، گفتم برم اینجا شاید به دردم بخوره و یه چیزی یاد بگیرم.

مشکلم اینه که اون جا فقط من هستم و صاحب گلخونه که یک آقای تقریبا 30 ساله هست، بابام که کلا مخالفه، میگه نمیخواد بری، ولی من دو دل هستم، الان به این فکر میکنم که اگر روزی خواستم ازدواج کنم این مساله بدیه که من محیط کاریم مردانه هست.

نمیدونم شاید سوالم چرته، ولی آقایون دیدشون چیه، چه فکری راجع به من میکنند؟، ممکنه فکر کنن چون من با مرد ها سر و کله میزنم دختر بدی ام؟

مرتبط:

می خوام برم کار کنم، چطور پدر و مادرم رو راضی کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)