افکار و دغدغه های پسران در دوران بلوغ

سلام

ممنون میشم کمی وقت بذارید و به سوالم پاسخ بدید (به خصوص آقایون)، من فرزند بزرگ خانواده هستم و یک برادر کوچکتر دارم، برادرم یک سالی هست که به سن بلوغ وارد شده و طبیعتاً تغییرات بسیار زیادی در خلق و خویش به وجود اومده.

فکر می‌کنم تا حد زیادی متوجه سوالم شدید امّا اجازه بدید بیشتر در مورد خودمون توضیح بدم شاید کمک کننده باشه.

با وجود همه ی تفاوت‌ها، از جنسیت گرفته تا خلق و خو، امّا اشتراکات بسیار زیادی داریم جوری که باعث میشه همدیگه رو بتونیم درک کنیم (حداقل برای من این جوری بوده)، مهم‌تر از همه اینکه هر دو درون گراییم و شخصیت‌های خاص خودمون رو داریم.

تا الآن تفاوت جنسیتی مون به خاطر روحیات و علایق خاص هر دو مون به چشم نمی اومد، از من اگر بپرسید رابطه مون چه جوریه، میگم خوب، امّا نه اون خوبی که شما تصور می‌کنید و تو فیلم‌ها دیدید، ما خیلی با هم بحث می کنیم دعوا داریم، امّا فکر می‌کنم هر دو نفر مون می دونیم که این حرف‌ها این دعواها همون ابراز علاقه‌های خواهر برادرهای عادیه، با هم تا حد زیادی راحتیم، راحت تر از پدر و مادرمون. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط خواهر برادری (۲۲ مطلب مشابه)

گله مند هستم از پدر و مادرهایی که کنترل گر هستند

سلام 

شاید این متن رو که می‌نویسم بیشتر برای خالی کردن خودم و به اشتراک گذاشتن حرف هام با دیگران باشه که حداقل بدونم شاید یکی اینجا باشه که منو بفهمه درکم کنه.

گله مند هستم از پدر و مادرهایی که کنترل گر هستند و تصور می‌کنند بچه‌ای که به دنیا آوردن زندانی اون هاست زندانی‌ای که بدون اجازه و فرمان اون ها اجازه انجام کاری نداره.

نمی دونم شاید از نظرتون غیرطبیعی باشه منی که الآن ۲۵ سالمه دارم گوله گوله اشک می ریزم الآن سر بحث با پدر مادرم بحث سر اینکه چی بخورم چی نخورم پدر مادری که درک ندارن اینکه من چی بخورم چی نخورم چی بپوشم چی نپوشم تا حدی به خودم هم مربوطه و نباید راحت پا تو حریمِ من بذارن.

اینکه من یک ساعت دیرتر از سر کار اومدم خونه که پیاده روی کنم باعث آزار اون ها میشه و تهدید می کنن آره نمیزارم دیگه بری بیرون یعنی چی واقعاً؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۱۲۳ مطلب مشابه) تربیت رفتاری دختران (۱۱۰ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۸ مطلب مشابه)

با برادر بداخلاقی که مادرم ازش پشتیبانی می کنه چه کار باید بکنم؟!

سلام

یه دختر تا کجا باید تحمل کنه؟! ۲۵ ساله دارم با برادرم مقایسه میشم و سرکوفت می خورم.

برادرم از من بزرگتره... وقتی بچه بودیم خیلی به هم محبت می‌کردیم. ولی وقتی بزرگ شدیم این محبت یک طرفه شد. چون از وقتی فهمید تفکراتم با اون یکی نیست و دید سیاسیم مخالفشه باهام ضد شده. اینکه دیدگاه من چیه و ... رو بازتر نمی کنم .

بدبختی اینجاست که تو خونه ی ما این انگار رسم شده که من باید ثابت کنم نسبت به برادرم مهربونم و اون هر چقدر که دلش بخواد بی حرمتی می کنه و اصلاً هم کسی متوجه این رفتارهاش نمی شه. 

راستش من دیگه هیچی به ذهنم نمی رسه! چرا باید من روزگارم رو تو این وضعیت بگذرونم و وقتم رو رو این بذارم که چه کار کنم به بقیه ثابت بشه من دلم پاکه و بد ذات نیستم، در حالی که اون هر جور دلش بخواد رفتار می کنه.... آخه بحث یه بار دو بار نیست که! کار هر روزشه... بی حرمت می کنه... توهین می کنه... بدرفتاری و بداخلاقی می کنه... لقب‌های زشت بهم میده... هر وقت دلش بخواد خوش اخلاقه و هر وقت دلش بخواد بداخلاقه!!! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

راهکار برای اینکه خانواده از ما نپرسن کجا می ریم

من قصد تغییر اطرافیانم رو ندارم. می خوام ببینم خودم باید چه کار کنم که ازم پرسیده نشه بیرون کجا می رم.

اگه بچه ۱۴ ساله بودم حق می دادم نگران شن بابت جایی که میرم. ولی اولاً من ۲۸ سالمه و ثانیاً اهل خلاف نیستم اصلاً.

یه بارش خوبه. دو بارش خوبه. ولی همیشگی که باشه دیگه احساس تو قفس بودن به آدم دست می ده.

با گفتن اینکه چه ساعتی بر می گردم مشکلی ندارم. به هر حال زمان رو باید گفت. مشکلم با گفتن مکانه.

واقعاً با توضیح جایی که می خوام برم بهم حس کوچیکه بودن دست می ده.

دایی من چهل سالشه. ازدواجم نکرده. وقتی می خواد بره بیرون، به مادر بزرگم می گه من می رم بیرون مثلاً سه ساعت دیگه میام. چیزی می خوای از بیرون برات بگیرم؟ اون هم مثال میگه شیر بگیر. بعد خداحافظی می‌کنم و داییم می ره. به همین راحتی.

ولی من همین کار رو اومدم انجام بدم، دوباره خانواده در مورد جایی که می خوام برم کنجکاوی کردن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

سر دو راهی برای خریدن یا نخریدن هدیه

دوستان عزیز به راهنمایی شما نیاز دارم و نمی دونم راه درست چی هست. 

من یه مشکلی پیدا کردم که هر بار که باهاش مواجه میشم به دنبالش خیلی ناراحت میشم. من توقع دارم وقتی یه هدیه‌ای به یه نفر میدم، طرف مقابلم اون هدیه رو حداقل به ظاهرم شده جلو خودم یه بار استفاده کنه و یا حداقل جلو خودم به کسی نبخشتش. 

ولی من اکثراً به هر کسی هدیه‌ای دادم به خصوص به خانواده م، خیلی اون رو کم استفاده می کنن و زودی بهم می بخشن. مثلاً برای پدرم می خرم که اصلاً استفاده‌ای نمی کنه. برای مادرم می خرم، سریع میره میده به بچه‌های کوچک خانواده و اون رو خرابش می کنن.

برای خواهرم می خرم، به خودم پسش میده. یا قبلاً حتی برای دوستانم می‌خریدم تو دانشگاه اون رو می‌گذاشتند و خونه شون نمی‌بردن. بعد هم یه  عالمه توقع دارن که مثلاً چرا برام هدیه نخریدن. مثلاً سر مناسبت ها هم میشه، دیگه براشون چیزی نخریدم کلی گله و ناراحتی که چرا به فکرمون نیسی و قهر می کنند. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

در مورد ازدواجم دیگران به خودشون اجازه هر اظهار نظری رو میدن

سلام 

من دختر ۲۵ ساله و پرستار هستم. تحصیلاتم تا مقطع لیسانس هست. از نظر سطح خانوادگی و وضعیت مالی و ظاهری هم خدا رو شکر بد نیستم. خواستگار هم موردهایی بوده تا الآن. 

از سن ۱۶ سالگی که خواستگارم یکی از پسرهای فامیل بود اطرافیان پاشون رو کرده بودن تو یه کفش حیفه رد کنی و با همین پسر ازدواج کن و دخالت هاشون درباره ازدواج من ادامه داشته تا الآن. 

پدر و مادرم بسیار ملاحظه کار و مراعاتی هستند و هر اتفاقی که بیافته جواب بی احترامی و دخالت‌های دیگران رو نمیدن و به ما هم اجازه این کار رو نمیدن. به همین سبب دیگران به خودشون اجازه هر اظهار نظری رو میدن. 

همون فامیلی که برای من میبرن و میدوزن دخترهای خودشون الآن ۱۸ و ۲۰ ساله ان و اگه من در این مورد صحبتی کنم (که از شخصیت من به دوره) مطمئناً میگن دخترمون هنوز سنش برای این صحبت‌ها خیلی کمه در حالی که سن ۱۶ منو مناسب ازدواج می دیدند. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۸۰ مطلب مشابه)

میشه سلام و احوال پرسی کردن رو یادم بدید؟!

سلام به همه خانواده برتری های گل و عزیز

یک هفته‌ای هست که برای پرسیدن سوالم دو دلم. چون این قدر به نظر خودم غیر عادی و مسخره هست که حتی بهم بخندید.

ولی خوبیش اینه که شما منو در واقعیت نمی‌شناسید و حتی اگر مسخرم کنید! 

من یک دختر جوان هستم که کلاً اهل دوست و رفیق و بیرون رفتن از خونه و دور همی های دوستانه و... نبودم از اول. همین جوری تو خونه بزرگ شدم  سرم تو درس بود و کتاب و اصلاً رغبتی به رفتن در اجتماع، حتی عروسی و عید دیدنی و... نداشتم.

درونگرا و خجالتی و جامعه گریز نیستم ولی خوشم نمیاد از جمع‌های زنانه و حرف‌های خاله زنکی. از بیشتر دور و وری هام هم خوشم نمیاد چون غالباً یک رفتار بی خود و دور از شانی ازشون دیدم که از چشمم بیوفتن. خلاصه که عوامل زیادی باعث شد من به جمع‌های فامیلی و... علاقه نداشته باشم. 

اینکه این مساله خیلی حاد نبود تا قبل از این ولی الآن من بزرگ شدم و تقریباً در سن ازدواجم و مثل بقیه‌ی دخترهای همسنم زیر ذره بین مامانا و خواهرهای جویای عروس. البته الآن حاد نیست برام ولی برای مامانم حاده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) احوال پرسی در موقعیت های مختلف (۶ مطلب مشابه)

چه جوری با آدم‌های مخالف عقایدم زندگی کنم!

سلام من 20 سالمه و دانشجو هستم خب راستش من آدم مذهبی شدید که نه ولی یه آدمی هستم که به

اسلام و مسلمونی اعتقاد دارم و نمازم رو می خونم و... و کارهام رو همیشه عقلانی انجام میدم وکلا آدم منطقی هستم! بگذریم آقا من به هر حال توی اجتماع زندگی می‌کنم با رفیق، فامیل، همکار مثل همه ولی یه چیزی داره اذیتم می کنه، اسمش رو می ذارم مخالفت با عقایدم!

 آقا من پیش رفیقم میشینم صحبت می‌کنیم اون در مورد دختر بازی و چیز هایی که بهم نمی خوره صبت می کنه که مخالف اسلامه و من از این موضوع ناراحت میشم واذیت میشم یا اصلاً برادر خودم میگه این دختره پسره رو تور کرده بره باهاش ازدواج کنه ولی من از این حرف‌هایی که می زنن ناراحت میشم چون واقعاً زشته مثلاً می‌گفت این دو نفر عاشق هم شدن چقدر قشنگتره و من هم از این موضوع اذیت نمی شم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

پسری هستم 24 ساله ام، مادرم نمی ذاره راه خودم رو برم

سلام

پسری هستم 24 ساله و دو ساله که از دانشگاه فرهنگیان فارغ الاتحصیل شدم و معلّم هستم. مشکل من رفتارهای پدر و مادر به خصوص مادرم هست. 

از این رفتارهاشون خسته شدم. از اینکه مادرم همه ش دوست داره برای آینده من تصمیم گیر‌ی کنه و عین بچه‌ها باهام رفتار می کنه. فکر می کنه خودش عقل کله و هر چی من می دونم اشتباهه. همه ی کارها و تصمیمات خودش رو درست می دونه و فکر می کنه من بچه ام. 

هر چی بهش میگم حرف من رو قبول نمی کنه. به عقاید من احترام نمی ذاره. میگه تو ساده ای و نادونی. نمی ذاره راه خودم رو برم. واقعاً با این مادر چه کار باید کرد به خدا خسته شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) مسائل والدین (۵۴ مطلب مشابه)

عشق و اطمینان، انتخاب یا جبر طبیعی

شاید اگر از شما بپرسند نزدیک ترین افراد به شما چه کسانی هستند، ابتدا اعضای خانواده چون مادر، پدر همسر و ... رو قید کنید.

قطعاً کسانی هستند که نسبت به اعضای خانواده شون (یا حداقل بعضی از افراد خانواده شون) چنین احساسی رو ندارند و احساس نمی‌کنند که به اون ها نزدیک ترین اند یا پیوند و محبتی محکم بین شون وجود داره امّا فکر کنم بسیاری از افراد هستند که حداقل به بعضی از افراد خانواده (والدین، خواهر برادر، همسر و فرزندان و پدر بزرگ مادر بزرگ) چنین احساسی رو دارند. امّا سوال من اینجاست: 

* به جز همسر آدم که از خون ما نیست، بقیه افرادی که از افراد خانواده نام بردم از خون ما هستند و میشه گفت ما انتخاب شون نکردیم. حتی پس از به دنیا آمدن فرزندان با همسرمان هم به نوعی رابطه خونی پیدا می‌کنیم چون فرزندان مان از خون و ژن‌های هر دو نفر ایجاد شده اند. 

تا حالا شده نسبت به این قضیه احساس پوچی کنید که کسانی که به شما نزدیک ترین اند رو (به جز همسر) خودتون انتخاب نکردید و یک جبر طبیعی شما و خانواده شون رو کنار هم قرار داده در حالی که در عمل کاری نکردید که به دستش بیارید؟ 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

چه کار کنم تا حس نفرتم نسبت به زن داداشم کم بشه؟

با سلام

من ۲۸ سالمه و متاهلم. الحمدالله زندگی خوبی دارم و شاغلم. می‌خواستم از شما درباره مسئله‌ای هم مشورت بگیرم و هم درد و دلی کرده باشم.

من یه زن داداش هم سن خودم دارم که قبلاً باهاش دوست صمیمی بودم و در واقع راضی نبود که به هم نگفته بوده باشیم (حداقل از جانب من این طور بود). یعنی یه جورایی مثل خواهر بود برام شاید حتی نزدیکتر از خواهر های خودم (چون اختلاف سنیم با خواهرام زیاده) خلاصه خیلی باهاش راحت بودم.

تا اینکه یه روز بهم نارو زد و با برادرم دوست شد و بعدش عقد کردن.

از اون روز تا الآن از دستش عصبانیم. نمی تونم ببخشمش و با این قضیه کنار بیام که هر وقت خونه مون زنگ می‌زده و برادرم اول گوشی رو برمیداشت اینها با هم دوست بودن اصلاً شاید به خاطر برادرم به خونه مون زنگ می‌زد یا می اومد خونه مون که مخش رو بزنه. واقعاً نمی تونم کنار بیام با این سادگی هام و اعتمادی که بهش داشتم اون موقع. و اینکه چرا قضیه دوستی شون رو ازم مخفی می‌کردن؟!! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

با برادر شوهرم چه طور صحبت کنم که دیگه به پسرم حرف‌های بد یاد نده؟!

با سلام 

خانم متاهلی هستم که یه پسر سه ساله دارم. متأسفانه برادر شوهرم هر وقت که پسرم رو میبینن حرف‌های بد و فحش یادش میدن. در صورتی که نه من و نه همسرم اهل بی ادبانه حرف زدن و ناسزا گفتن نیستیم حتی توی خونه و به هم دیگه.

امّا مدتی که متوجه شدم برادر شوهرم این حرف‌ها رو به پسرم یاد میدن. و دوست ندارم که پسرم در حضور همه این کلمات رو به کار ببره و بقیه بگن چه خانواده‌ی بی ادبی داره. به نظر شما چه طوری باید با برادر شوهرم حرف بزنم یا چه کار کنم متوجه کار اشتباهش بشه؟ 

به نظر شما بهتره من حرف بزنم با ایشون یا همسرم؟، تا حالا هم چند بار به پسرم گفتم این حرف‌ها بده و زشته ولی بچه است و متوجه نمی شه.

ممنون میشم راهنمایی کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۱۲۳ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

برای بدبخت ها جایی تو این دنیا نیست من کجا برم؟

سلام

الآن که دارم این پست رو می نویسم بعد از یه گریه حسابی از این همه دعوا درمونده شدم من یه دخترم، سنم 30+سال، شاغلم، بابام نمی تونه برام جهیزیه بخره، منم از صبح تا شب کار می کنم هم اگه چیزی بخوام می خرم هم پس انداز می کنم، فقط برای وعده های غذا خرجم رو دوش خانواده افتاده.

متأسفانه تا حالا خواستگارهای که داشتم برام مناسب نبودن و نتونستم ازدواج کنم، روز به روز بیشتر توسط خانواده م تحت فشار قرار می گیرم، مخصوصاً برادرم، هر چی از دهنش در میاد میگه حتی یه خوراکی کوچک یه شکلات اگه برای خودم خریدم و بهش ندادم این قدر سرم داد میکشه این قدر تحقیرم می کنه که چقدر گدا هستی حتی غذا هم نمی ذاره زیاد بخورم ازم برمی‌داره میگه مگه پولش رو دادی که این قدر می خوری.

مدام تو خونه بهم میگن مفت خور، شاید باور نکنید هر روز صبح باور کنید هر روز تا بیدار میشه شروع می کنه به یه چیز من گیر میده و داد و فریاد و سرزنش مدام پیش مامانم از من بد میگه چندین بار تصادفاً خودم دیدم و شنیدم که داشت رفتارهای منو یه جوری برای مامانم توجیه می‌کرد که منظور منو جور دیگه ای جلوه بده همه رو علیه من تحریک کرده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)

اعتیاد چقدر می تونه فرد رو وادار به دزدی، دروغ و ... بکنه

سلام خدمت دوستان

خیلی دلم گرفته هیج کسی رو ندارم، این مشکلم رو باهاش در میون بذارم تا منو راهنمایی کنه، از دوستانی که تجربه دارن و خودشون درگیر این مشکل خانمان سوز بودن راهنمایی می خوام.

متأسفانه اعتیاد در جامعه خیلی زیاد شده و من این رو زمانی فهمیدم که خودم درگیر فردی معتاد شدم،.

بعد مدتی که از عقدمون گذشت اعتراف کرد و همون موقع گفت تصمیم داره ترک کنه و خسته شده من خیلی تعجب کردم چون اصلاً نه از ظاهرش قابل تشخیص بود نه از رفتارش، می گفت به خاطر تنهایی و سختی هایی که تو زندگیش کشیده و افسرده شده رو آورده به تریاک !!! 

نمی دونستم چه کار کنم اون چیز  مهمی رو از من پنهان کرده بود هم خودش هم خانواده ش خیلی ناراحت شدم واقعاً افسرده شدم که گولم زدن، بهم قول داد که ترک کنه رفت کلینیک ترک. 

منم گفتم بذار بهش فرصت بدم ببینم چی میشه، اون زمان موقتا بیکار بود، خانواده ش بهش پول نمی دادن خیلی درگیر بود وقتی پول دستش نبود خیلی کلافه می شد گاهی دوباره بر می گشت به تریاک امّا پشیمون می شد، انگار نمی تونست می خواست ولی نمی تونست!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)

مشکل من تفاوت عقیده با سایر اقوام و فامیل است

با سلام 

مشکل من تفاوت عقیده با سایر اقوام و فامیل است.

من دختری هستم حدودا 23-24 ساله. مسیر زندگی من جوری بوده که رفته رفته بیشتر به مسائل مذهبی علاقمند شدم و باحجاب هم شده ام(البته هنوزم مثل گذشته مانتویی ام ولی دیگه شالم عقب نمی ره و یه تار مو بیرون نمی ذارم و مانتوهای بلند می خرم). 

کتاب های مذهبی می خونم در مورد شهدا و یا کتاب هایی که در مورد ائمه (ع) هستند. بیشتر به امام زمان فکر می کنم و دغدغه ظهور ایشون رو دارم. تو فامیل ما هیچ کسی نیست که منو درک کنه. واجبات رو انجام نمیدن و افتخار می کنن که روشنفکر هستند. حتی یه فرد انقلابی پیدا نمی شه بین اقوام. 

البته پوشش در مقابل نامحرم رو رعایت می کنن ولی سایر مسائل رو نه و توجیح شون هم اینه که یه سری اتفاقاتی افتاده 1400 سال پیش و تموم شده و رفته. دین وسیله ای برای شست و شوی مغزی مردمه... امّا من این طور فکر نمی کنم! ولی روم نمی شه با کسی بحث کنم چون متهم به تحجر و بی سوادی میشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)