سلام
شاید این متن رو که مینویسم بیشتر برای خالی کردن خودم و به اشتراک گذاشتن حرف هام با دیگران باشه که حداقل بدونم شاید یکی اینجا باشه که منو بفهمه درکم کنه.
گله مند هستم از پدر و مادرهایی که کنترل گر هستند و تصور می‌کنند بچه‌ای که به دنیا آوردن زندانی اون هاست زندانی‌ای که بدون اجازه و فرمان اون ها اجازه انجام کاری نداره.
نمی دونم شاید از نظرتون غیرطبیعی باشه منی که الآن ۲۵ سالمه دارم گوله گوله اشک می ریزم الآن سر بحث با پدر مادرم بحث سر اینکه چی بخورم چی نخورم پدر مادری که درک ندارن اینکه من چی بخورم چی نخورم چی بپوشم چی نپوشم تا حدی به خودم هم مربوطه و نباید راحت پا تو حریمِ من بذارن.
اینکه من یک ساعت دیرتر از سر کار اومدم خونه که پیاده روی کنم باعث آزار اون ها میشه و تهدید می کنن آره نمیزارم دیگه بری بیرون یعنی چی واقعاً؟
از چنین پدر و مادری متنفرم، آرزوی مرگ خودم رو دارم، از خدا می خوام راحتم کنه، از شما خواهش می کنم اگر می خواید پدر مادر کنترل گری باشید هیچ وقت بچه دار نشید.
← تربیت رفتاری پسران (۱۲۳ مطلب مشابه) ← تربیت رفتاری دختران (۱۱۰ مطلب مشابه) ← تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ← جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۸ مطلب مشابه)
- ۱۰۹۵ بازدید توسط ۸۳۴ نفر
- دوشنبه ۵ ارديبهشت ۰۱ - ۱۷:۱۹
