بعد از دیدن پسری مذهبی فکرم مشغول شده

سلام خدمت اعضای محترم خانواده برتر

ایام محرم رو بهتون تسلیت می گم، نمی دونم از کجا شروع کنم،‌نمی دونم چی شد این روزها هم دلم بی قراره هم گرفته.

می خوام ازتون برادران و خواهران عزیز منو راهنمایی کنید چون نه می تونم به خانوادم بگم و نه شخص مورد اطمینانی دارم که ازش کمک بخوام.

من دختر خانمی حدود ۲۵ ساله چادری و مذهبی ام تو فضای مجازی شهرمون مشغول کار فرهنگی ام به طور اتفاقی با آقایی برای همکاری آشنا شدم از مذهبی‌های شهرمون هستن ولی دقیق نمی شناسم شون.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۴۴ مطلب مشابه) ازدواج با پسر مذهبی (۲۸ مطلب مشابه)

عشق کلیشه‌ای ولی حقیقی

سلام

من یه دختر ۲۹ ساله هستم. قبل از کرونا کلاس زبان می‌رفتم حدوداً یکسال و نیم از کلاس می‌گذشت که یهو کرونا شد و مجازی ادامه دادیم. 

تقریباً تو ماه‌های اولیه احساس کردم که از استادمون خوشم میاد، شاید به نظر کلیشه‌ای باشه ولی واقعاً داستان فرق داره و اونقدر عمقی و ریشه‌ای هست که داره داغونم می کنه، ایشون یه تیپ و چهره بسیار معمولی دارن و چهره افسانه‌ای و شاخصی ندارن و تا اونجایی که از ظاهرشون پیداست وضعیت مالی متوسطی دارن مثل خانواده خودم (ایشون اینقدر ساده زیست هست که توی همون یکسال و نیم من ندیدم غیر از همون یک دست لباس همیشگی چیز دیگه‌ای بپوشن، یه تیشرت مشکی ساده و شلوار جین، همیشه همین شکلی بودن) ولی به شدت اهل کتاب و مطالعه هستن و شخصیت آرومی دارن.

اون زمان که من از ایشون خوشم اومد و در واقع عاشق شدم، حدوداً ۲۵ سالم بود، همه ش با خودم می‌گفتم به خاطر سن و سالم هست که این حس رو پیدا کردم و زود گذره ولی زود گذر نبود متاسفانه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۱ مطلب مشابه) عشق یک طرفه (۴۴ مطلب مشابه)

در دو راهی بدی گیر کردم، عشق تخیلی و فرصت حقیقی

سلام

من نویسنده پست به خودم ظلم کردم کاش هیچ وقت تو هم عاشقی به سرم نمی زد، هستم.

خلاصه قضیه این بود که دختر مجرد ۲۷ ساله و مذهبی هستم و در مورد آقایی در دانشگاه خیال پردازی های عاشقانه داشتم(حدود ۴ سال) و بدون اینکه تا حالا کلمه ای باهاشون صحبت کرده باشم بهشون وابستگی شدید پیدا کردم طوری که همه ش منتظرم یه روزی ازم خواستگاری کنه و تنها ایشون رو فرد مناسب برای زندگی مشترک می بینم، ولی تا حالا هیچ کس ما رو بهم معرفی نکرده فرصتی هم برای آشنایی پیش نیومده، این قضیه باعث شده هرخواستگاری که میاد فقط دعا کنم که جور نشه و فقط اون آقا قسمتم بشه.

از طرفی هم نیاز شدید به ازدواج دارم و از این بلاتکلیفی جدا خسته شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۱ مطلب مشابه)

دخترم، به تازگی جذب یکی از اساتیدم شدم

سلام 

بنده دختری هستم 25 ساله، از ویژگی‌های خودم بخوام بگم همیشه از نفرات برتر مدرسه بودم و کنکور هم با رتبه خوب قبول شدم و الآن هم در مقطع ارشد تحصیل می‌کنم و همزمان مشغول به کار هستم، به گفته اطرافیان چهره خوبی دارم و با وجود ظاهر امروزی پایبند اعتقادات مذهبی هستم و در عین حفظ حیا، شیطنت هم دارم همچنین از خانواده پرجمعیت و با وضع مالی متوسط هستم؛ پدر و مادرم سواد آن‌چنانی ندارند امّا تموم سعی خودشون رو جهت تربیت بچه هاشون کردند و خواهر و برادرهایم همه تحصیل کرده هستند.

مشکل بنده این هست که به تازگی جذب یکی از اساتیدم شدم که ایشون هم مجرد هستند و با وجود خوشرویی ایشون حس می‌کنم امکان نداره که ایشون هم جذب من بشن چون قطعاً خیلی بهتر از من برای ایشون هست ضمن اینکه اگه می‌خواستن با دانشجوهاشون ازدواج کنن فرصت‌های زیادی داشتن همون طور که می دونم از جانب دخترها پیشنهاداتی هم دریافت می کنن امّا نپذیرفتن. ایشون شخصیت متدینی دارن و با همه دانشجو ها با اخلاق خوب برخورد می کنن با اینکه شوخی‌هایی با من داشتن امّا حس نمی‌کنم که این رفتار مختص بنده باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۱ مطلب مشابه)

فکر دوست شدن باهاش، دست از سرم بر نمی داره

سلام دوستان

من از کاربران قدیمی اینجام.. قبلاً هم به خاطر مشکلم مطلب فرستاده بودم ولی هنوز حل نشده،. 

من امسال تازه رفتم توی ۲۶ سالگی، چادری نیستم ولی اعتقادات مذهبی دارم، تا الآن دوست پسر و این چیزها نداشتم،. مشکل ظاهر هم ندارم. ولی خب با توجه به شرایط اقتصادی جامعه و یه سری مسائل دیگه مورد ازدواج کم برام پیدا میشه. البته الآن مشکلم ازدواج نیست، چیزی که ذهنم رو درگیر کرده اینه که مدت‌ها پیش من از رفتارهای یه پسری که کلی هم ازم بزرگتره فکر کردم بهم علاقه داره و منم کم کم بهش علاقه پیدا کردم و بقول امروزی ها روش کراشم.

متأسفانه از یه راه‌هایی و با امتحان کردنش متوجه شدم ایشون اون پسر به ظاهر بچه مثبتی که نشون میده نیست، هیچ وقت هم وارد ارتباط مستقیم باهاش نشدم،، بعدها هم دیگه به من اون توجه نشون نداد و نمی ده. ولی با این حال فکرش دست از سرم بر نمی داره دلم براش تنگ میشه و دلم می خواد باهاش باشم حتی به فکر ازدواج باهاش نیستم و حتی دوست ندارم اسم این علاقه رو بذارم عشق، ولی همه ش دل تنگش میشم 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۲ مطلب مشابه)

خیال پردازی های عاشقانه زندگیم رو عوض کردند

با سلام خدمت همه خانواده برتری های عزیز

گاهی وقت ها حس بدی به خودم پیدا میکنم، چون نسبت به چند سال پیش تا حالا خیلی تغییر کردم.

اون موقع ها خیلی درسخون بودم و از اینکه همه جا نامبر وان بودم حس عالی داشتم. هیچی برام مهم تر از درسم نبود. شب ها حتی بیدار میموندم و درس میخوندم تا کسی ازم جلو نزنه و خودم شاگرد اول باشم. نماز هام رو با عشق به خدا میخوندم، حجابم رو کامل رعایت میکردم و خلاصه دختر خیلی خوبی بودم ...

تا اینکه از یه جایی به بعد توی زندگیم همه چی عوض شد، انگار عاشق شده بودم، مدام خیال پردازی میکردم، مدام در حال جلب توجه در خیالاتم بودم، انگار در اوهام و خیالات اون پسر بهم توجه میکرد، خیالاتم این هارو داشتم «اگه جایی میرفتم فکر میکردم منتظر من بوده، اینکه خیلی دوسم داره، اینکه خودش رو میخواد بهم نزدیک کنه، اینکه خیلی بهم توجه داره، اینکه من براش خیلی خاص هستم، و من مدام در حال انجام کارهای خاص جلوی اون هستم»

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۱ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۱۲ مطلب مشابه)

اگه عشقم زن بگیره چه کار کنم؟

سلام وقت بخیر

من دختری هم که همه ش سرم تو لاک خودمه. 2 سال پیش یک خواستگار سنتی برام اومد همسایه دیوار به دیوار مونه. منتهی من اصلاً پسره رو نمی‌شناختم چون تازه 5 ساله اومدیم تو این محل جدید.

همون جلسه اول من عاشق شدم. اون هم فکر کنم عاشق شده. به خاطر یک سری تفاوت های عقیدتی و فرهنگی از طرف هر دو نفرمون به هم خورد. الآن من نمی تونم اون رو فراموش کنم. می دونم با هم فرق داریم. ولی من عاشق شدم. و دوست پسر هم نداشتم تا حالا. 

الآن زن بگیره من چه کار کنم؟

مرتبط با عشق یک طرفه :

عشق یک طرفه رو خودآزاری می دونم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۴۴ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۹ مطلب مشابه)

تقابل چندین ساله عشق و سکوت

سلام دوستان وقت بخیر

سوال من اینه که چی میشه یه نفر این قدر به دل آدم میشینه امّا افراد دیگه با ظاهر بهتر، موقعیت و تحصیلات بهتر نه؟!

قضیه من از حدود 7 سال پیش شروع میشه وقتی که ترم های اول لیسانس بودم و عاشق یکی از پسرهای ترم بالاتر خودم شدم. ویژگی های رفتاری و طرز ارتباط مون با اساتید و داشجو ها یه جور بود. هر دو تا حدودی مغرور بودیم هر دو نفر اول ورودی مون بودیم و به اصطلاح خرخون محسوب می شدیم هر دو با جنس مخالف کاری نداشتیم مگه اینکه اون ها بیانو سوال بپرسن. همیشه دست به سینه کنار کوریدور می ایستادو بچه ها دورش جمع میشدن... تو تموم اون سال ها هیچ حرفی بین ما زده نشد فقط گاهی سلام گاهی خداحافظ امّا تا دل تون بخواد نگاه بود. گاهی اوقدر ضایع چشممون دنبال هم بود که دوستامونم فهمیده بودن امّا حرف نه.. حرف غیر درسی ابداً.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۷ مطلب مشابه)

چه جوری نسبت به فرد مورد علاقه م بی تفاوت باشم

سلام و خسته نباشید به همه کاربران محترم وبلاگ

من قبلاً هم بعضی از سوالاتم رو اینجا پرسیدم و جواب‌های خوبی گرفتم، امّا این یکی با همه فرق داره، این موضوع خیلی مشوشم کرده! 

جریان اینه که منِ دختر عاشق یکی از هم دانشگاهی هام شدم، یه مثلث عشقیِ کاملاً تباه که این بار دو ضلعش عاشق هم هستند و این منم که اسیر عشق یک طرفه به اون پسرم، اگه بگم انقدری عاشقشم که حاضرم جونم رو براش بدم شاید بگین این از سرِ الکی مثلاً احساس عشق زیادی منه یا از نادونی فراوونم امّا هیچ کدوم نیست.

فقط خدا می دونه که چقدر دوستش دارم امّا خوب اون هیچ وقت قسمت من نشد.... برای یه مدت چند ماهه کم و بیش فراموشش کردم امّا الآن باز با دیدنش تو این گروه‌های درسی یاد اون عشق نافرجام قدیم به قدری برام تازه شده که غالباً جلوی چشممه و تو خاطرم... 

من چکار کنم که بتونم بهش بی تفاوت باشم یا از سر بیرونش کنم؟!! لطفاً نگید برو کتاب بخون و خودت رو سرگرم کن، به قول شاعر که میگه (: چند ساعت روی یک خط مانده ام در فکر او)، یه راه اساسی و خوب به من بگید دوستان، خیلی ممنون میشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
شکست عشقی (۲۹ مطلب مشابه)

من عاشق شدم یا به خودم تلقین کردم که عاشقم؟

سلام

دختری ۲۱ ساله هستم. از آشنایان ما کسی هستند که حدوداً سه ساله فکر منو مشغول کردن، امّا در این موضوع تردیدهایی دارم که می خوام مطمئن بشم. من بسیار این شخص رو تحسین می‌کنم و بارها شده وقتی ایشون رو دیده بودم دچار تپش قلب می‌شدم. الآن حدود دو ساله ایشون شهر دیگه ای هستن ولی روزی حداقل یبار به ذهن من میان. کنجکاوم در موردش. به گفته دوستانم معمولیه امّا از نظر من خواستنیه. 

در ترانه‌های عاشقانه و حتی نوشته‌های خودم ایشون رو پیدا می‌کنم. و بارها با فکر به ایشون گریه م گرفته و کسی به چشمم نمیاد! در مورد ایشون، رفتارشون با من دوستانه و مودبانه بوده. و می تونم بگم هر دو نفرمون و حتی همه می دونن احساسی بین ماست. امّا موضوعی که منو دچار تردید کرده اینه که من عاشق شدم یا اینکه بخودم تلقین کردم که عاشق این فردم چون برام حالت الگو داشته؟ ایشون یه سال از من بزرگتره و آدم موفق تریه. 

اگه ممکنه نظرتون رو بهم بگید گاهی این حس دوری بسیار آزارم میده ولی نمی تونم کامل دلم رو به دریا بزنم وقتی ندونم که قایقی که سوارش میشم شکسته است یا مستحکم. ممنون میشم تجربه یا نظر شخصیت تون رو بگید.

مرتبط با عشق یک طرفه :

عشق یک طرفه رو خودآزاری می دونم

زخم خورده ی عشقی یک طرفه

نمی دونم چطور به پسر مورد علاقم بفهمونم که عاشقشم

فقط می خوام بدونه که عاشقش هستم، می دونم بهش نمیرسم

چرا عاشق یه نفر شدم که میدونستم هم کفو من نیست

به صورت یک طرفه عاشق پسرهای جذاب میشم اما ...

به صورت یک طرفه عاشق یه مدل شدم

اگه قرار نبود بهش برسم، پس چرا عاشقش شدم؟

خیلی سخته آدم عاشق کسی باشه و نتونه اقدامی بکنه

عاشق یکی از زن های بازیگر سینمای ایران شدم

از سال دوم راهنمایی عاشق یه بازیگر مرد شدم

خاطرات عشق یک طرفه ای که داشتم داره خوردم میکنه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۴۴ مطلب مشابه)

چطور خودم رو ترمیم کنم؟، چطور دلم رو خفه کنم؟

سلام

دختری ام ۱۹ ساله. سال دوم دانشگاه. چادری ولی خب امروزی نه اینکه مذهبی نباشم اما خیلی هم شدید نیستم. از سال اول از یکی از پسر های ترم بالاتر خوشم اومد. به خودم تلقین میکردم که من دارم بزرگش میکنم اصلا علاقه ندارم بهش، این یه حس الکیه و میگذره ...

وقتی میدیدمش تو راهرو ها یا کلاس های مشترک عمومی استرس تمام وجودم رو برمیداشت. خیلی سعی میکردم که به خودم بقبولانم که این استرس رو من در مواجهه با همه پسرها دارم، چون بالاخره سال اولمه و... ، ولی اینطوری نبود. دوست داشتم ببینمش اما خیلی کم پیدا بود. این قضیه تو دلم موند تا نزدیک تابستون.

به دوست صمیمی ام گفتم. البته اون موقع هم نمیدونستم چقدر جدیه، محض شوخی که هر کس یه کراش برای خودش انتخاب کرده بود و با اون میخندیدیم و این ها، اون کراشش رو لو داد منم بهش گفتم. از همون موقع انگار حس ام شدت گرفت. 

توی تابستون داشتم دیوونه میشدم احساس میکردم واقعا دوسش دارم. یه کم هم رفته بودم تو این فاز که خب چرا من چون دخترم چون چادری ام نباید عاشق بشم... میدونستم دختری تو زندگیش نیست، یه تجربه ی شکست هم داشته قبل ورودش به دانشگاه. اون یه سال از من بالاتره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ارتباط با جنس مخالف (۸۸ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۵ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۲ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۳۰ مطلب مشابه) چت با جنس مخالف (۲۰ مطلب مشابه) رفتار شناسی پسران (۹۷ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۹ مطلب مشابه) عواقب ازدواج بر پایه دوستی (۲۴ مطلب مشابه) مضرات دوستی با جنس مخالف (۴۶ مطلب مشابه)

تصمیم دارم تا وقتی کسی ازم خاستگاری نکرده بهش حسی نداشته باشم

سلام به تمام دوستان

بچه ها یه چیز واسم سوال شده ...، چیزی که واقعا به هیچ وجه نمیتونم جواب سوالم رو پیدا کنم!، من فکر میکنم یکی از پسراهای فامیل دورمون که اختلاف سنیمون ۳ ساله و نیمه، یه جورایی دوستم داره. از ایشون اطلاعات زیادی ندارم و فقط میدونم که پسر خوبیه (بنا به تعریفات بعضی از افراد فامیل).

یه چند دقیقه نشستم با خودم عاقلانه فکر کردم، که آیا نگاه هاش از روی علاقه س یا نگاه معمولیه، آیا سلام نکردن هاش دلیل خاصی داره؟ یا به خاطر اینه که بهش سلام نمیکنم اونم سلام نمیکنه؟

دقت که کردم دیدم هیچ شواهد و دلایل عقلانی واسه اینکه ایشون به من علاقه داره پیدا نکردم و فقط حسم بهم میگه که ازت خوشش میاد! نمیدونم چرا ؟

من کلا دختر درس خونی هستم، آدم مذهبی هستم (یعنی اینکه واجبات مثل نماز و اهل دوستی با جنس مخالف نبودن و چیزهای دیگه). نمیخوام وقت و عمرم رو صرف کسی کنم که نمیدونم میاد خواستگاریم یا نه، نمیخوام پس فردا که پشت سرم رو نگاه میکنم،بگم ای کاش به حسم اعتماد نمیکردم. ای کاش فرصت های زندگی و خواستگارهام رو به خاطر این پسر از دست نمیدادم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۲ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۷ مطلب مشابه)

از یه پسری خوشم میاد ولی تا الان بهش نگفتم

سلام

دختری ۲۰ ساله هستم، چادری و با حجاب، زیبایی در حد متوسط، از یک خانواده ی خوب. نه اهل دوست پسری بودم نه هستم، از یک پسری خوشم میاد ولی هیچ وقت بهش نگفتم، چون فعلا از قیافه ش خوشم میاد چیزی راجع به اخلاقیاتش نمیدونم. 

خواستگار خوب هم زیاد دارم وقتی کسی به خواستگاری بنده میاد خانواده م اصلا توجه نمیکنن، یعنی خیلی براشون مهم نیست به جز برادران بزرگم، پدرم هم نظر نمیدن میگن هر چی خودش میگه و این برای من عذاب دهنده ست، اگه ناراضین خوب بگن، ولی چون همیشه این طوری میکنن من رد میکنم و اصلا بحثش رو نمیارم، چون از پدرم خجالت میکشم، از طرفی دوستانم هم پیشنهاد دادن به اون پسر بگو خوشت اومده ولی اصلا این کار رو دوست ندارم، هم به خاطر رور هم به خاطر شاید روابط بعدش .

دوست دارم ازدواج کنم چون نمیخوام وارد اون فضا ها بشم، چون جو دانشگاه اینطوری هست که ترغیب میکنن خودت جفتت رو پیدا کنی، میترسم که فرد اونقدر خوب نباشه و پدرم خیلی چیزی نمیگه، بیشتر برادرانم حرف میزنن، اگه خدای نکرده از همسرم خوشم نیاد همه ش به اون پسر مورد علاقم فکر کنم یه مورد جدید اومده، خیلی مورد خوبیه اما باز پدرم چیزی نمیگه، حتی نمیدونم معیارهاشون یک چیز دیگه ست یا کلا با ازدواج من مخالف هستند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۸۰ مطلب مشابه) عشق یک طرفه (۴۴ مطلب مشابه)

چرا وقتی کسی قسمت مون نیست، مهرش به دل مون می افته؟

سلام

چرا وقتی کسی قسمت مون نیست، وصله ی ما و خانواده مون نیست مهرش به دل مون می افته؟

این همه آدم رو این کره ی زمین هست، روزانه کلی آدم از جنس مخالف میبینی، حتی خیلی هاشون تلاش میکنن قلبت رو بدست بیارن، اما تو نمی بینی شون، مهرشون به دلت نمی افته. از اون ور یکی رو میبینی و نمیفهمی چرا نسبت بهش کشش داری، چرا اینقدر اون آدم برات مهم شده دلیلش رو نمیفهمی. 

تلاشت رو میکنی که بهش برسی، گاهی حتی این حس دو طرفه است. با خودت میگی میون این همه آدم قطعا اتفاقی نیست که تو از یکی خوشت بیاد و اونم از تو خوشش بیاد. تلاش میکنی برای رسیدن بهش ولی در نهایت مجبوری با یه قلب شکسته کنار بکشی، قطعا خیلی هاتون این حس رو تجربه کردید.

واقعا قصد طبیعت و دنیا از این کار چیه، چرا باید عاشق آدم های اشتباه بشیم؟، بعدش کلی ناراحتی تحمل کنیم واسه فراموش کردنش، فرآیند و مکانیسم عاشق شدن اختیاری نیست اجباریه. به خودت میای میبینی وقتی تو چشم های یکی نگاه میکنی یه پیوند عمیق حس میکنی. حس قشنگیه ولی وقتی زمین و زمان نشونه هاش رو میفرسته برات که اون آدم تو نیست و باید دل بکنی، اون وقته که ناراحتی ها شروع میشه. چرا باید خدا مهر آدم اشتباه رو به دل مون بندازه؟

بعد از شکست عشقی تبدیل به یه دختر بی احساس و سرد شدم

سلام به خانواده برتری ها

من دختری ۲۰ ساله م، از وقتی ۱۷ سالم بود عاشق یه شخصی شدم. یعنی ۳ سال. من با اون آقا رابطه ای حتی در حد ی دوست نداشتم فقط آشنا بودیم و میشناختمش، خودش و خانواده ش رو.

بخوام خلاصه ش کنم نشد!، نه اون چیزی فهمید نه من مستقیم و غیر مستقیم ابراز علاقه کردم با این حال عاشقش بودم تا وقتی فهمیدم اون آقا شخصی رو در نظر و قلبش داره ...، نمیدونم حسی که اون لحظه داشتم رو درک میکنید یا نه ولی یه جورایی شبیه حس پوچی بود ...، شکست عشقی شاید بهش گفت.

از اون زمان تا الان حتی نسبت به اون آقا هم خنثی شدم فقط بیاد میارم که هیچ وقت جایی تو قلب اون یا زندگیش نداشتم و ندارم! یه جورایی انگار یه تیر شلیک شد به عواطف من اون شب. الان سوال من اینه از اون موقع احساس میکنم انسان بی احساسی شدم، خنثی و سرد! در مورد خانواده و اقوام نه خب. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۱ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۹ مطلب مشابه)