چه جوری نسبت به فرد مورد علاقه م بی تفاوت باشم

سلام و خسته نباشید به همه کاربران محترم وبلاگ

من قبلاً هم بعضی از سوالاتم رو اینجا پرسیدم و جواب‌های خوبی گرفتم، امّا این یکی با همه فرق داره، این موضوع خیلی مشوشم کرده! 

جریان اینه که منِ دختر عاشق یکی از هم دانشگاهی هام شدم، یه مثلث عشقیِ کاملاً تباه که این بار دو ضلعش عاشق هم هستند و این منم که اسیر عشق یک طرفه به اون پسرم، اگه بگم انقدری عاشقشم که حاضرم جونم رو براش بدم شاید بگین این از سرِ الکی مثلاً احساس عشق زیادی منه یا از نادونی فراوونم امّا هیچ کدوم نیست.

فقط خدا می دونه که چقدر دوستش دارم امّا خوب اون هیچ وقت قسمت من نشد.... برای یه مدت چند ماهه کم و بیش فراموشش کردم امّا الآن باز با دیدنش تو این گروه‌های درسی یاد اون عشق نافرجام قدیم به قدری برام تازه شده که غالباً جلوی چشممه و تو خاطرم... 

من چکار کنم که بتونم بهش بی تفاوت باشم یا از سر بیرونش کنم؟!! لطفاً نگید برو کتاب بخون و خودت رو سرگرم کن، به قول شاعر که میگه (: چند ساعت روی یک خط مانده ام در فکر او)، یه راه اساسی و خوب به من بگید دوستان، خیلی ممنون میشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
شکست عشقی (۲۱ مطلب مشابه)

من عاشق شدم یا به خودم تلقین کردم که عاشقم؟

سلام

دختری ۲۱ ساله هستم. از آشنایان ما کسی هستند که حدوداً سه ساله فکر منو مشغول کردن، امّا در این موضوع تردیدهایی دارم که می خوام مطمئن بشم. من بسیار این شخص رو تحسین می‌کنم و بارها شده وقتی ایشون رو دیده بودم دچار تپش قلب می‌شدم. الآن حدود دو ساله ایشون شهر دیگه ای هستن ولی روزی حداقل یبار به ذهن من میان. کنجکاوم در موردش. به گفته دوستانم معمولیه امّا از نظر من خواستنیه. 

در ترانه‌های عاشقانه و حتی نوشته‌های خودم ایشون رو پیدا می‌کنم. و بارها با فکر به ایشون گریه م گرفته و کسی به چشمم نمیاد! در مورد ایشون، رفتارشون با من دوستانه و مودبانه بوده. و می تونم بگم هر دو نفرمون و حتی همه می دونن احساسی بین ماست. امّا موضوعی که منو دچار تردید کرده اینه که من عاشق شدم یا اینکه بخودم تلقین کردم که عاشق این فردم چون برام حالت الگو داشته؟ ایشون یه سال از من بزرگتره و آدم موفق تریه. 

اگه ممکنه نظرتون رو بهم بگید گاهی این حس دوری بسیار آزارم میده ولی نمی تونم کامل دلم رو به دریا بزنم وقتی ندونم که قایقی که سوارش میشم شکسته است یا مستحکم. ممنون میشم تجربه یا نظر شخصیت تون رو بگید.

مرتبط با عشق یک طرفه :

عشق یک طرفه رو خودآزاری می دونم

زخم خورده ی عشقی یک طرفه

نمی دونم چطور به پسر مورد علاقم بفهمونم که عاشقشم

فقط می خوام بدونه که عاشقش هستم، می دونم بهش نمیرسم

چرا عاشق یه نفر شدم که میدونستم هم کفو من نیست

به صورت یک طرفه عاشق پسرهای جذاب میشم اما ...

به صورت یک طرفه عاشق یه مدل شدم

اگه قرار نبود بهش برسم، پس چرا عاشقش شدم؟

خیلی سخته آدم عاشق کسی باشه و نتونه اقدامی بکنه

عاشق یکی از زن های بازیگر سینمای ایران شدم

از سال دوم راهنمایی عاشق یه بازیگر مرد شدم

خاطرات عشق یک طرفه ای که داشتم داره خوردم میکنه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۳۱ مطلب مشابه)

چطور خودم رو ترمیم کنم؟، چطور دلم رو خفه کنم؟

سلام

دختری ام ۱۹ ساله. سال دوم دانشگاه. چادری ولی خب امروزی نه اینکه مذهبی نباشم اما خیلی هم شدید نیستم. از سال اول از یکی از پسر های ترم بالاتر خوشم اومد. به خودم تلقین میکردم که من دارم بزرگش میکنم اصلا علاقه ندارم بهش، این یه حس الکیه و میگذره ...

وقتی میدیدمش تو راهرو ها یا کلاس های مشترک عمومی استرس تمام وجودم رو برمیداشت. خیلی سعی میکردم که به خودم بقبولانم که این استرس رو من در مواجهه با همه پسرها دارم، چون بالاخره سال اولمه و... ، ولی اینطوری نبود. دوست داشتم ببینمش اما خیلی کم پیدا بود. این قضیه تو دلم موند تا نزدیک تابستون.

به دوست صمیمی ام گفتم. البته اون موقع هم نمیدونستم چقدر جدیه، محض شوخی که هر کس یه کراش برای خودش انتخاب کرده بود و با اون میخندیدیم و این ها، اون کراشش رو لو داد منم بهش گفتم. از همون موقع انگار حس ام شدت گرفت. 

توی تابستون داشتم دیوونه میشدم احساس میکردم واقعا دوسش دارم. یه کم هم رفته بودم تو این فاز که خب چرا من چون دخترم چون چادری ام نباید عاشق بشم... میدونستم دختری تو زندگیش نیست، یه تجربه ی شکست هم داشته قبل ورودش به دانشگاه. اون یه سال از من بالاتره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ارتباط با جنس مخالف (۸۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۵۸۱ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۲۳ مطلب مشابه) چت با جنس مخالف (۱۷ مطلب مشابه) رفتار شناسی پسران (۶۹ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۱ مطلب مشابه) عواقب ازدواج بر پایه دوستی (۲۳ مطلب مشابه) مضرات دوستی با جنس مخالف (۴۰ مطلب مشابه)

تصمیم دارم تا وقتی کسی ازم خاستگاری نکرده بهش حسی نداشته باشم

سلام به تمام دوستان

بچه ها یه چیز واسم سوال شده ...، چیزی که واقعا به هیچ وجه نمیتونم جواب سوالم رو پیدا کنم!، من فکر میکنم یکی از پسراهای فامیل دورمون که اختلاف سنیمون ۳ ساله و نیمه، یه جورایی دوستم داره. از ایشون اطلاعات زیادی ندارم و فقط میدونم که پسر خوبیه (بنا به تعریفات بعضی از افراد فامیل).

یه چند دقیقه نشستم با خودم عاقلانه فکر کردم، که آیا نگاه هاش از روی علاقه س یا نگاه معمولیه، آیا سلام نکردن هاش دلیل خاصی داره؟ یا به خاطر اینه که بهش سلام نمیکنم اونم سلام نمیکنه؟

دقت که کردم دیدم هیچ شواهد و دلایل عقلانی واسه اینکه ایشون به من علاقه داره پیدا نکردم و فقط حسم بهم میگه که ازت خوشش میاد! نمیدونم چرا ؟

من کلا دختر درس خونی هستم، آدم مذهبی هستم (یعنی اینکه واجبات مثل نماز و اهل دوستی با جنس مخالف نبودن و چیزهای دیگه). نمیخوام وقت و عمرم رو صرف کسی کنم که نمیدونم میاد خواستگاریم یا نه، نمیخوام پس فردا که پشت سرم رو نگاه میکنم،بگم ای کاش به حسم اعتماد نمیکردم. ای کاش فرصت های زندگی و خواستگارهام رو به خاطر این پسر از دست نمیدادم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۶ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۳ مطلب مشابه)

از یه پسری خوشم میاد ولی تا الان بهش نگفتم

سلام

دختری ۲۰ ساله هستم، چادری و با حجاب، زیبایی در حد متوسط، از یک خانواده ی خوب. نه اهل دوست پسری بودم نه هستم، از یک پسری خوشم میاد ولی هیچ وقت بهش نگفتم، چون فعلا از قیافه ش خوشم میاد چیزی راجع به اخلاقیاتش نمیدونم. 

خواستگار خوب هم زیاد دارم وقتی کسی به خواستگاری بنده میاد خانواده م اصلا توجه نمیکنن، یعنی خیلی براشون مهم نیست به جز برادران بزرگم، پدرم هم نظر نمیدن میگن هر چی خودش میگه و این برای من عذاب دهنده ست، اگه ناراضین خوب بگن، ولی چون همیشه این طوری میکنن من رد میکنم و اصلا بحثش رو نمیارم، چون از پدرم خجالت میکشم، از طرفی دوستانم هم پیشنهاد دادن به اون پسر بگو خوشت اومده ولی اصلا این کار رو دوست ندارم، هم به خاطر رور هم به خاطر شاید روابط بعدش .

دوست دارم ازدواج کنم چون نمیخوام وارد اون فضا ها بشم، چون جو دانشگاه اینطوری هست که ترغیب میکنن خودت جفتت رو پیدا کنی، میترسم که فرد اونقدر خوب نباشه و پدرم خیلی چیزی نمیگه، بیشتر برادرانم حرف میزنن، اگه خدای نکرده از همسرم خوشم نیاد همه ش به اون پسر مورد علاقم فکر کنم یه مورد جدید اومده، خیلی مورد خوبیه اما باز پدرم چیزی نمیگه، حتی نمیدونم معیارهاشون یک چیز دیگه ست یا کلا با ازدواج من مخالف هستند.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۶۷ مطلب مشابه) عشق یک طرفه (۳۱ مطلب مشابه)

چرا وقتی کسی قسمت مون نیست، مهرش به دل مون می افته؟

سلام

چرا وقتی کسی قسمت مون نیست، وصله ی ما و خانواده مون نیست مهرش به دل مون می افته؟

این همه آدم رو این کره ی زمین هست، روزانه کلی آدم از جنس مخالف میبینی، حتی خیلی هاشون تلاش میکنن قلبت رو بدست بیارن، اما تو نمی بینی شون، مهرشون به دلت نمی افته. از اون ور یکی رو میبینی و نمیفهمی چرا نسبت بهش کشش داری، چرا اینقدر اون آدم برات مهم شده دلیلش رو نمیفهمی. 

تلاشت رو میکنی که بهش برسی، گاهی حتی این حس دو طرفه است. با خودت میگی میون این همه آدم قطعا اتفاقی نیست که تو از یکی خوشت بیاد و اونم از تو خوشش بیاد. تلاش میکنی برای رسیدن بهش ولی در نهایت مجبوری با یه قلب شکسته کنار بکشی، قطعا خیلی هاتون این حس رو تجربه کردید.

واقعا قصد طبیعت و دنیا از این کار چیه، چرا باید عاشق آدم های اشتباه بشیم؟، بعدش کلی ناراحتی تحمل کنیم واسه فراموش کردنش، فرآیند و مکانیسم عاشق شدن اختیاری نیست اجباریه. به خودت میای میبینی وقتی تو چشم های یکی نگاه میکنی یه پیوند عمیق حس میکنی. حس قشنگیه ولی وقتی زمین و زمان نشونه هاش رو میفرسته برات که اون آدم تو نیست و باید دل بکنی، اون وقته که ناراحتی ها شروع میشه. چرا باید خدا مهر آدم اشتباه رو به دل مون بندازه؟

خیال پردازی های عاشقانه زندگیم رو عوض کردند

با سلام خدمت همه خانواده برتری های عزیز

گاهی وقت ها حس بدی به خودم پیدا میکنم، چون نسبت به چند سال پیش تا حالا خیلی تغییر کردم.

اون موقع ها خیلی درسخون بودم و از اینکه همه جا نامبر وان بودم حس عالی داشتم. هیچی برام مهم تر از درسم نبود. شب ها حتی بیدار میموندم و درس میخوندم تا کسی ازم جلو نزنه و خودم شاگرد اول باشم. نماز هام رو با عشق به خدا میخوندم، حجابم رو کامل رعایت میکردم و خلاصه دختر خیلی خوبی بودم ...

تا اینکه از یه جایی به بعد توی زندگیم همه چی عوض شد، انگار عاشق شده بودم، مدام خیال پردازی میکردم، مدام در حال جلب توجه در خیالاتم بودم، انگار در اوهام و خیالات اون پسر بهم توجه میکرد، خیالاتم این هارو داشتم «اگه جایی میرفتم فکر میکردم منتظر من بوده، اینکه خیلی دوسم داره، اینکه خودش رو میخواد بهم نزدیک کنه، اینکه خیلی بهم توجه داره، اینکه من براش خیلی خاص هستم، و من مدام در حال انجام کارهای خاص جلوی اون هستم»

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۷۲ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۱۲ مطلب مشابه)

بعد از شکست عشقی تبدیل به یه دختر بی احساس و سرد شدم

سلام به خانواده برتری ها

من دختری ۲۰ ساله م، از وقتی ۱۷ سالم بود عاشق یه شخصی شدم. یعنی ۳ سال. من با اون آقا رابطه ای حتی در حد ی دوست نداشتم فقط آشنا بودیم و میشناختمش، خودش و خانواده ش رو.

بخوام خلاصه ش کنم نشد!، نه اون چیزی فهمید نه من مستقیم و غیر مستقیم ابراز علاقه کردم با این حال عاشقش بودم تا وقتی فهمیدم اون آقا شخصی رو در نظر و قلبش داره ...، نمیدونم حسی که اون لحظه داشتم رو درک میکنید یا نه ولی یه جورایی شبیه حس پوچی بود ...، شکست عشقی شاید بهش گفت.

از اون زمان تا الان حتی نسبت به اون آقا هم خنثی شدم فقط بیاد میارم که هیچ وقت جایی تو قلب اون یا زندگیش نداشتم و ندارم! یه جورایی انگار یه تیر شلیک شد به عواطف من اون شب. الان سوال من اینه از اون موقع احساس میکنم انسان بی احساسی شدم، خنثی و سرد! در مورد خانواده و اقوام نه خب. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۷۲ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۱ مطلب مشابه)

نشانه های شکل گیری عشق در پسران

سلام خدمت خانواده برتری ها 

دخترم و ۱۹ ساله، سوالی دارم که واقعا فکرم رو چند روزه درگیر کرده، شاید خیلی این سوال پرسیده شده اما من واقعا جواب درستی پیدا نکردم اینکه از کجا بفهمم یه پسر به من علاقه داره یا حداقل یه حسی نسبت به ما درونش داره به وجود میاد؟، تو این چند روز اتفاقاتی واسه م افتاده که نمیتونم تشخیص بدم که این چه حسیه که اون طرف مقابل داره؟ 

بیشتر میخوام نشانه های شکل گیری عشق رو تو پسران بفهمم، و اینکه چیکار کنم ایشون بهم علاقه پیدا کنن؟، لازمه بگم که من یه دختر مذهبی ام، مسلما یه سری چیزها هست که خجالت میکشم انجام بدم.

راستش در این باره نمیتونستم با کسی حرف بزنم چون خجالت میکشم، دلم میخواد یه عشق دوطرفه رو تجربه کنم اما واقعا هیچی نمیدونم، هیچ کاری بلد نیستم، امیدوارم تجربه هاتون رو در اختیارم بذارید و بهم کمک کنید چون دوست ندارم ساده و نابلد تو این راه قدم بذارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۶ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۱۲ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۷۳ مطلب مشابه)

یه پسر چطور عاشق میشه؟

سلام 

من خانمی هستم که چند سال یه فردی رو یک طرفه دوست داشتم. بهش گفتم و حتی گفتم میتونم صبر کنم اگه مشکلی هست، ولی گفتن که به من احساسی ندارن.  اون فرد خیلی آدم خوبیه. از همه جهات فردیه که توی عمرم نظیرش رو ندیدم. 

با شناخت از این فرد بعید می دونم که نظرشون بعد چند سال تغییر نکرده، بعد از این هم تغییری بکنه. حتی دیدن که من خیلی دوست شون داشتم اون مدت.

حالا می خوام بدونم توی این مرحله اگه هم چنان دوباره ایشون رو دوست داشته باشم و شخص دیگه ای رو وارد زندگیم نکنم، این چیزیه که عشق حقیقی نامیده میشه؟، چه به اون فرد نهایتا برسم و چه نه؟، آیا این درسته؟، اگه اینطور باشه و من سال های بیشتری صبر کنم، خودم رو بهتر بسازم، و دوست داشتن حقیقی من رو متوجه بشن، ممکنه بهشون برسم؟

از طرفی من خیلی به دوست داشتن خودم اهمیت میدم. (با خودخواهی اشتباه گرفته نشه)، آیا دوست داشتن این فرد به این شکل با دوست داشتن خودم در تضاده؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۶ مطلب مشابه) خواستگاری دختر از پسر (۶۰ مطلب مشابه) شکست عشقی (۲۱ مطلب مشابه)

دختری 15 ساله ام، ذهنم درگیر یکی از پسران اقوام شده

سلام

من دختری هستم ۱۵ ساله، درسخونم و تا حالا خودم رو درگیر حاشیه های نوجوانی نکردم. اما یه مدته ذهنم درگیر یکی از اقوام (پسر) هست و احساس میکنم حسم راجع بهش عوض شده (با اینکه از بچگی باهاشون رفت و آمد داریم و خیلی وقته میشناسمش) و هر وقت میبینمش استرس میگیرم و ... 

در مواقع دیگه خیلی بهش فکر میکنم، طوری که حتی موقع درس خوندن هم تمرکز ندارم و حواسم پرت میشه، نمیدونم عشقه یا هر چیز دیگه، نمیدونم از کی شروع شد، اما اصلا دلم نمیخواد ادامه پیدا کنه و میخوام روی اهداف و درس هام تمرکز کنم ولی دست خودم نیست لطفا کمکم کنید. 

چطوری فراموشش کنم و سرکوب کنم این حس رو؟ اصلا چرا یهو درگیرش شدم با اینکه هیچ چیز از بچگیم عوض نشده؟  

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۳۱ مطلب مشابه)

درگیر عشقی یه طرفه شدم، اگه منو نخواست چی؟

سلام وقت تون بخیر

دختری هستم ۱۹ ساله، چندین سال میشه که آقا پسری رو دوست دارم، ولی ایشون نمی‌دونن. من امسال کنکوری بودم. رتبه‌م هم زیر ۲۰۰۰ شد ولی چون رشته‌ای که ایشون می‌خونن رو قبول نمی‌شدم انتخاب رشته نکردم. 

به لحاظ جایگاه اجتماعی، خانواده، چهره و ملاک‌های ظاهری وضعیت مطلوبی دارم. معتقد هستم و به لحاظ درسی، دارم تلاشم رو می‌کنم که حتما همون رشته و همون دانشگاه قبول بشم. توکل به خدا دیگه، اگه قسمت باشه قبول میشم.

مشکلی که من می‌خواستم بابتش از شما مشورت بگیرم اینه که آیا درسته که من ذهنم رو درگیر ایشون بکنم تا این حد؟، من نمی‌تونم به ایشون فکر نکنم. مدام از خودم سوال می‌کنم که اگه تو رو نخواست چی؟، اگه با کس دیگه‌ای ازدواج کرد چطور می‌خوای بری عروسیش؟، بر فرض که دانشگاهش هم قبول شدی، چطور میخوای بری کسی رو که ۴ ترم از خودت بالاتره رو پیدا کنی؟، بر فرض که پیدا هم کردی! بری بگی ویل یو مری می؟ 

کلا مدام توی ذهنم در حال جنگیدنم. دوستش دارم ولی خودم رو دعوا میکنم که چرا بهش فکر میکنی؟ چرا چرا چرا ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۳۱ مطلب مشابه)

پسر مورد علاقه م سربازیش تموم شده، می خوان براش برن خواستگاری

سلام دوستان

من دختری ۱۹ ساله هستم. حدود ۳ و سال و نیم هست که عاشق یکی از پسرهای فامیل دورمون شدم. ولی اون از علاقه ی من چیزی نمی دونه. اون آقا ۲۳ سالشه. دوستش دارم. تا حالا با کسی دوست نبودم و نیستم. مقید به واجبات و این چیزها هستم‌. تا اون جایی هم که میتونم واجبات رو به جا میارم. هدف در زندگیم دارم. خدا رو شکر خوشگلم هستم (تعریف نباشه) و دختر پاک و خوبیم.

اون پسر هم تا اون جایی که من میدونم اهل حرام و حلاله. چند روزی میشه که سربازیش تموم شده و میخوان واسه ش برن خاستگاری. من چه کار کنم؟!، یه واسطه هم ندارم که منو به اون معرفی کنه. ۱ سال و نیمه که منو ندیده، پس چطوری این شخصیت منو زیر نظر بگیره و خوشش بیاد و تصمیم بگیره بیاد خاستگاریم؟!

به خدا گفتم اگه به صلاح مونه و خوشبخت میشیم بیاد خاستگاریم و با هم ازدواج کنیم، کلی دعا کردم، کلی در خونه خدا رو زدم. اگه بره با یکی دیگه ازدواج کنه، من ضربه ی بدی میخورم، میشکنم‌. شاید بگین از روی احساس عاشق شدی و عاقلانه عاشق نشدی و سنت کم و فلان و بهمان .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۶ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۱۲ مطلب مشابه)

تمام بدنم میشه چشم، وقتی ردی از اون باشه

سلام به خانواده برتری ها

دختری حدودا ۲۱ ساله هستم که درس میخونم و زندگی و مشغولیات خودم رو دارم. تا این سن با پسری دوست نبودم و تا قبل از یک سال پیش حس متفاوتی به هیچ پسری نداشتم. از حدود یک سال پیش بدون اینکه خودم بخوام شرایط عوض شد. 

من کشش عجیبی نسبت به یه پسر حس کردم، از اولین باری که دیدمش و دیگه نتونستم فراموشش کنم و اینم بگم جرقه اولیه اون روز زده شد اما این حس کم کم در من شعله ور شد. اوایل نمیدونستم ولی بعد فهمیدم که از قضا آشنایی دوری داریم از طریق خانواده ها. 

من نسبت به اون شخص خیلی کنجکاو شدم. دلم میخواست همه چیز رو در موردش بدونم... علایقش، طرز فکرش در مورد مسائل مختلف و حتی جو آدم هایی که دور و برش هستند، خلاصه کنم دلم میخواست بشناسمش! میتونم بگم بارها پیج اینستاش رو از اون پست آخر تا پست اول با تموم کپشن ها و حتی کامنت ها رو دیدم و هیچ وقت هم این کار برام خسته کننده یا تکراری نشده! 

انگار هر بار دنبال یه چیز جدید، یه بخش جدید از وجودش میگردم، نه فقط تو صفحاتش تو شبکه های مجازی حتی وقتی بیرون هستم میگم شاید اونم اینجا باشه یا حتی اطرافیانش و دوستانش هم توجهم رو جلب میکنن! میتونم بگم حسودی میکنم به هر کسی که کنارشه، حتی دوست صمیمیش ، چه برسه اگه یه دختر باشه حالا فامیل یا آشنا! 

از طرف خانواده مادری استعداد ادبی خوبی دارم و حتی خاله م شاعر هستن و کتاب هاشون چاپ شدن و منم از بچگی دستی بر قلم داشتم، حالا در حد دانش اندک خودم در این زمینه، ولی اولین شعرهای عاشقانه م رو حدود یکساله که برای ایشون میگم و حتی شعرهام خیلی از نظر ادبی قوی تر شدن.

کوچکترین تلنگر برام کافیه از طرز نگاه گرفته یا حتی لبخند... همون حکایت تو مو میبینی و مجنون پیچش مو! خیلی دلم میخواد ببینمش و موقعیتش هم که پیش میاد هم نا آروم و مضطربم و هم دوست دارم همه ش نگاهش کنم، جوری که انگار هیچ کس جز اون اون جا نیست، نه کسی چیزی میگه نه کاری میکنه و حتی اشتهام هم خیلی کم میشه...، تمام بدنم میشه گوش وقتی حرفی از اونه، تموم بدنم میشه چشم وقتی ردی از اون باشه، حالا خودش یا چیزی که به اون مربوط باشه...

هر چند شاید اون متوجه نگاه های من نشه، چون وقتی یه بار حس کردم فهمید تا آخر زمانی که اونجا بودیم نگاهش نکردم و یا حتی برای خداحافظی نرفتم، در واقع این واکنش ها یه جورایی ناخوداگاهن.

چطور بگم، دیدنش برام هم شیرینه و هم سخت، طوری که میگم ای کاش فقط از اینجا برم، تا از این حس کمبود اکسیژن راحت بشم!، من مستقیما با این آقا صحبت نکردم زیاد هم ندیدمش، شاید چند بار اونم با خانواده  و ... .

یعنی هر چند شناخت نسبی ازش پیدا کردم که خیلی کمه و همه ش دوست داشتم ببینم دنیا از نظر اون چه شکلیه، ولی دقیق نمیشناسمش، حتی فکر کردن به اینکه کسی رو دوست داشته باشه قلبم رو به درد میاره!، نمیتونم خیلی هم از آشناها بپرسم در موردش، چون نمیخوام کسی بفهمه...

هم یه کم دختر خجالتی و درون گرایی هستم و حس آمادگی برای پیش قدم شدن رو ندارم و هم اینکه حالا عوامل دیگه ای هم هستن که کار رو سخت میکنن، از جمله اینکه ما از شهر خیلی بزرگی نیستیم و باید حواسم رو بیشتر جمع کنم...

در مورد این آقا هم بگم ایشون چند سالی از من بزرگتره، درس میخونه و کار و زندگی خودش رو داره و خانواده محترمی هستن. من حتی شخصی که بهم ابراز علاقه کرد برای آشنایی و حتی چند بارم ازم درخواست کرد رو نپذیرفتم، چون با اینکه با شخص مورد نظرم رابطه ای نداشتم حس گناه و حتی خیانت میکردم و همه ش میگفتم ای کاش اون به جای این شخص بود، چون من توجه شخص دیگه ای رو نمیخوام! 

به خاطر همین کسی رو که دوستم داشت و موقعیت خوبی از هر نظر داشت چه علمی، شخصیتی و حتی مالی رو نپذیرفتم، چون اونم حق داشت با کسی باشه که تمام توجهش به اون باشه، نه شخص دیگه ای! 

من واقعا حس میکنم گم شدم و دلم میخواد تصمیم درستی بگیرم با وجود اینکه بارها سعی کردم به خودم دروغ بگم که برام مهم نیست، ولی حقیقت طور دیگه ست و تمام این یک سال ساعت های زیادی در فکر و ذهنم بوده، چه در خواب چه بیداری و نتونستم فراموشش کنم! 

حالا بنظر شما من عاشق این فردم یا فقط دوستش دارم و یا عقیده شما چیز دیگه ای هستش؟ و اینکه شما جای من بودید چکار میکردید و کار صحیح از نظر شما چیه واسه من؟، پرسش اولم خیلی برام مهمه، ممنون میشم از خواهر ها و برادر های عزیزم که پرسش هام رو جواب بدین و تجربیات سازنده تون رو در اختیارم بذارید. 

روزگار بکامتون، پیشاپیش ممنون از وقتی که میذارید.

مرتبط با خواستگاری و ابراز علاقه دختر به پسر:

آقای محترم، من شما رو دوست دارم، جرمه؟

خودم اقدام کنم یا منتظر بمونم پسر مورد علاقه م خودش قدمی برداره

معایب خواستگاری دختر از پسر چیه ؟

آیا دختران می تونن خواستگاری کنن ؟

نمی دونم همکارم نظرش راجع به من چیه

می خوام به پسر مورد علاقه م پیشنهاد بدم ولی غرورم اجازه نمیده

اگه دختری از شما درخواست ازدواج بکنه چه برخوردی می کنید ؟

چرا ما دخترا نباید از پسرا خواستگاری کنیم ؟

ترس از عواقب خواستگاری دختر از پسر

چه طوری بدون سبک شدن، به پسری که ردش کردم ابراز علاقه کنم ؟

چه طوری پسر مورد علاقه مون رو به ازدواج ترغیب کنیم؟

تحت چه شرایطی خودم میتونم اقدام به خواستگاری از پسری کنم؟

چشم تو چشم شدن با پسری که درخواست ازدواجم رو رد کرد

نگران اینم که بهم بگه من هیچ حسی بهت ندارم

چه جوری به پسر مورد علاقم بفهمونم که دوستش دارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۶ مطلب مشابه) خواستگاری دختر از پسر (۶۰ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۱۲ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۷۳ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۲ مطلب مشابه)

چرا نمی تونم نامزدم رو در ذهن و قلبم به عنوان عشقم بپذیرم؟

سلام

من تازه ۲۰ ساله شدم و دو ماهه که نامزد کردم (عقد نه، نامزد)، آشنایی مون کاملا سنتی بود و ایشون بسیار آدم خوب و موجهی هست. من از بچگیم کسی رو دوست داشتم ولی خب هیچ وقت این علاقه رو بروز ندادم بهش و دو ساله که اون رو از دست دادم (فوت نکرده ولی برای همیشه از اینجا رفته و هیچ جوره هم دیگه نمیتونم پیداش کنم) برام خیلی سخت بود اوایلش، تا حدی که کنکورم رو به بدترین شکل ممکن به نسبت سطح درسی و انتظار خودم و خانوادم پشت سر گذاشتم و از ترس اینکه نکنه با اون حال روحی بد تو خونه بمونم و افسرده بشم، تصمیم گرفتم که انتخاب رشته کنم برم دانشگاه یه شهر دور.

چند ماه بعد از دانشگاه رفتنم هم که ورود خواستگارها به خونه مون شروع شد، چون دیگه من وارد دانشگاه شده بودم و بهونه ای برای درس و کنکور نداشتم، من ندیده ردشون میکردم چون اصلا حوصله ی اینکه بخوام وارد رابطه بشم رو نداشتم ولی نمیدونم چرا وقتی بحث خواستگاری نامزدم پیش اومد گفتم که بیان، هنوز هم به کسی که دوستش داشتم فکر میکردم ولی وقتی نشستم فکر کردم و دیدم اون دیگه هیچ وقت برنمیگرده و منم دیدم که خواستگارم آدم خوبیه و از خیلی از جنبه ها باهام هم کفوه تصمیم گرفتم بله رو بگم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج سنتی (۲۲ مطلب مشابه)